Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Klaar zijn wil VËLO'S zijn niet duur HflflR ERFDEEL Winkelnieuws. Voor. i FEUILLETON NUMMER 83. ZATERDAG 14 OCTOBER 1933. 56e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO, Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. DR. KORTENHORST OVER POLI TIEKE EN SOCIALE PROBLEMEN. In de Maandag te Breda gehouden vergadering van de R.K. Werkgevers- vereeniging heeft dr. L. G. Korten horst, alg. secretaris der A. R.K. W. V. en lid der Tweede Kamer, een rede gehou den over «Troonrede en millioenen- nota 1933 in verband met het urgentie program der vier R.K. Bonden.» Hij splitste zijn betoog in 4 deelen, n.l. ïe. de staatkundige problemen 2e. de sociale problemen3e. de oeconomische problemen en 4e. de regeeringsmaatregelen om de begroo ting sluitend te maken. De groote staatkundige moeilijk heden communisme, fascisme en nationaal-socialisme uiten zich in een streven naar omverhaling van het parlementaire stelsel, waarmede tevens het stervensuur van het libe ralisme met zijn «laisser faire, laisser aller» is geslagen. Het is de taak der roomsch-katho- lieken om de geweldige gebeurte nissen van dezen tijd niet onbewogen aan zich te laten voorbijgaan, doch zelf de leiding van deze gebeurte nissen in handen te nemen. Het katholicisme moet aan de wereld toonen, dat jaren van organi satie haar geleerd hebben dat de staatkundige omwenteling op vreed- zamen weg kan geschieden. Verschil lende leerstukken van het Neder- landsche fascisme immers zijn aan de katholieke staats- en maatschappij leer ontleend. De katholieke staatskunde heeft nimmer gedacht, dat met ons huidige kiesstelsel het volmaakte bereikt was, evenmin als de katholieke sociologie nimmer heeft opgehouden te waar schuwen tegen staatsalmacht en staats-socialisme. Uit het tijdvak van 1848, het jaar der grondwetswijziging, tot heden, zijn lessen over te vinden langs welken weg verbetering is te krijgen. met onze geweldige sorteeringen. Koopt bij MOL de zaak van smaak en vertrouwen en U koopt het nieuwste zeer voordeelig. MOL blijft goedkooper. Want verbetering moet er komen. Wij worden in Nederland op het oogenblik, zoowel technisch als organisch, slecht geregeerd en de voorbereiding van gewichtige beslis singen geschiedt dikwerf met volko men ondeskundigheid. De waarde schatting van het parlementarisme is daardoor ten zeerste gedaald. De verwording van het parlementaire stelsel. Parlementair overleg met de regee ring leidt tot parlementaire coalities en associaties, die ook de r.k. staats- j partij niet ten goede zijn gekomen. Het overleg eindigt meest met com promissen, zoodat alles verworden is. Hierdoor en mede door de cultus van geweld, die de oorlog heeft achtergelaten, is de eerbied voor het parlement gedaald. En toch heeft spr. nog liever een verworden parlement en openbaarheid, dan een fascislischen raad met geheime beslissingen. Verdere verwording van het parle mentarisme is alleen tegen te gaan door een grondwetswijziging, waarbij de Kamer vervangen wordt door een andere, meer organisch tot stand gebrachte instelling. Spr. hoopt dat deze grondwets wijziging van de regeering zelve zal uitgaan en dat tot het zitting nemen in de commissie van voorbereiding ook worden uitgenoodigd mannen als prof. Gerretson en ir. Mussert. De staatkundige moeilijkheden worden beter opgelost aan de con ferentietafel dan op de barricade. Dat de Troonrede geen enkele maatregel aankondigt om te komen tot een meer organische maatschap pelijke ordening, acht spr. een ern stige fout. Wat in Duitschland en Italië is gebeurd moest de regeering een waarschuwing zijn geweest dezen weg niet te volgen en tijdig de koers om te leggen. Aan de ambtelijke heerschappij moet een einde komen en het be- dijfsleven moet bij de te nemen beslissingen worden ingeschakeld. De oeconomische politiek der regeering veroordeeld. De regeering is met de crisismaat regelen glad op den verkeerden weg. De massa ziet in de regeering niet meer de draagster van de van God gegeven souvereiniteit, maar de in- stelster van de varkenscentrale, de graancentrale enz. Crisiscentralen, die het oeconomisch leven nekken zonder dat het bedrijf er iets in te zeggen heeft. Al deze crisismaat regelen zullen niet leiden tot stabili satie maar tot verhooging van de kosten van levensonderhoud. De regeering dient meer macht te geven aan de bedrijfsorganisaties teneinde gezamenlijk genomen be sluiten ook bindend te verklaren voor hen, die er uit eigenbelang buiten blijven. Aan het oeconomisch individua lisme dient een einde te komen, wil de industrie niet ten onder gaan. Met saneering alleen komt men er niet, zoolang de ondernemers niet eenstemmig zijn. In de oeconomische politiek der regeering heeft spr. weinig vertrou wen. En zeker niet, wanneer de zinsnede, dat de regeering zich niet zal bezondigen aan gewaagde proef nemingen op monetair en oecono misch gebied, zoo uitgelegd moet worden als de heer Verschuur in een radiorede vóór de verkiezingen deed n.l. dat inflatie en actieve han delspolitiek beide uit den booze zijn. Wanneer de regeering de vrije prijsvorming in den land! ouw blijft tegenhouden en den accijns blijft afwentelen op de industrie staan wij naar spr.'s oordeel spoedig voor een catastrofe. WASCKMACHINES van al II. 30.- W&INGMACHINES van af fl. 13. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. Nadruk verboden. o Ze wist niet hoe het kwam, maar de eenvoudige woorden van den jongen man overstelpten haar, maakten haar week. Ze herinnerden haar aan wat ze met haar vader besproken had, drie da gen geleden. De gedachte uit het huis weg te moeten, scheen haar plotseling er ger dan wat ook ter wereld. Of ik er van houd? barstte ze op eens uit, en de tranen kwamen haar in de oogen terwijl ze sprak. Of ik er van houd? U hebt er geen idee van hoe ik er aan gehecht ben. Het is gebouwd door mijn voorvaderen, geslachten achtereen heeft onze familie er in gewoond en de gedachte dat het in handen van vreem den moet komen Ze kon den zin niet afmaken, haar woorden werden telkens door snikken onderbroken. Waarom zoudt u hier vandaan gaan? pleitte de jonge man. U zult hier meesteres zijn, zooals 11 het altijd ge weest bent, ik wil alles voor u doen, miss Nancy, alles! Ja, maar ze zal hier niet blijven, als ze het verdraait om met je te trou wen, dat zal je weten, schreeuwde de oude Jack. Als jij gek wil wezen; ik ben het niet! Zeg, dat li wil, drong de jonge Jack aan. Het zou mijn hart breken.... als., als Maar ik blijf vasthouden aan een optie, viel ze hem in de rede. Wil je daarmee zeggen, dat je den jongen Jack niet hebben wil?, vroeg de oude man boos en beleedigd. Ik bedoel wat ik zeg, was het diplo matieke antwoord van het jonge meisje. - Optie, optie! mopperde de oude boer. Ik ben een zakenman en heb met die redehaasjes niks te maken. Ik wil de plaats koopen en daarmee4 afgeloopen. U bedoelt, dat 11 Trevanion Court hebben wil? Juist jongejuffer, dat wil ik. Het kan me geen steek schelen hoeveel een ander biedtik biedt in alle geval méér. En niemand krijgt hem voor min der dan 10.000 pond! Goeden avond, zei het meisje hoog. Ik geloof dat het doelloos is om verder te praten. Bovendien u bent hierheen ge komen om de plaats te bezichtigen, dus laat ik u niet ophouden. U kunt gaan waar u wilt; u hebt mijn toestemming. Je toestemming zeg je? Ik gaan waar ik wil?, zei de oude Jack woedend. Dat zou ik ook zeggen! Ik zou wel ereis wil len zien wie me tegenhield! Kom jong, laten we maar es gaan rondkijken; over een dag of twee zal er wel beter met het deerntje te praten wezen. Daarop ging hij met zijn zoon de deur uit en Nancy liet zich in een stoel vallen en schreide alsof haar hart breken zou. Ze vond alles zoo vreeselijk hopeloos. Ze had haar vader verloren en oude Jack had haar er aan herinnerdals dat nog noodig wasdat ze ook haar tehuis had verloren. Tien duizend pond in vijf jaar! De gedachte er aan alleen, leek al onmoge lijk. Maar dat was nog niet alles. Wat had ze er aan om eigenares van de plaats te zijn, als ze de middelen niet had om haar te bewonen, zooals een dergelijke plaats bewoond behoorde te worden? Waar zou zij, een meisje van nog geen 22 jaar, al dat geld vandaan moeten ha len? Ze was te onrustig om te blijven zitten en liep van de eene kamer naar de an dere. Het drong weer opnieuw tot haar door hoe zuiver van architectonische verhoudingen elke kamer was, hoe schit terend het uitzicht uit elk venster van 't huis. Dit was het huis van haar geslacht; van de Trevanions. Ze hadden hier eeuwen achtereen, generatie na genera tie, gewoond en nu moest zij, de laatste loot van den ouden stam, het verlaten, j Ze herinnerde zich de gelofte aan haar stervenden vader, dacht aan den glans in zijn oogen, dat zij deze had afgelegd, j Het was waar wat hij gezegd had omdat zij haar toch niet zou kunnen hou den. Maar de vreugde, die de belofte den stervende bereid had, maakte dat zij zich er aan gebonden voelde. Zij zou de belofte houden! Hoe, dat wist ze niet; ze had er geen flauw idee van wat ze zou ondernemen om haar te vervullen, maar houden zou ze haar, hoe dan ook! Ze kwam eindelijk weer in de portiek en keek uit over het landschap. De zon ging onder en de heele lucht in het Wes ten gloeide in rood goud. In het weelde rig geboomte kwetterden overal blijde vogels, bloemen bloeiden en geurden overal in het rond. Ze dronk de heerlijke atmosfeer van den zaligen zomeravond met diepe teugen in cn ze klemde haar handen ineen cn fluisterde tegen zich zelf Ja. ik zal het doen, ik zal bet doen. Kijk eens bier, deerntje Ze hoorde opeens de stem van den ouden Jack, die haar uit haar droomen wakker riep en zag hem pal naast zich staan. Me jong en ik hebben d'r nog er- eis over gepraat. Niet dat ik er een steek voor voel voor wat-ie zegt, maar dat doet er nou niks niemendal toeik heb een hoop voor 'm overdat weet je wel. Hij heeft gezeid. dat-ie docht dat je. omdat je een Trevanion bent, mis schien je naam niet zou willen verande ren in Beel. Niet dat Reel geen goeien naam is, waarachtig niet. Maar jelui zijn nou eenmaal zulke eigengereide lu.i En nou heeft me jongen gedocht, dat als je met hem wilt trouwen, dat-ie stappen zou kunnen doen om zijn naam van Reel in Trevanion veranderd te krijgen. Be- grijp-ie. Tk zal d'r nou niks meer van zeg gen, maar denk er es over na, deerntje. Dank u, mr. Beel, antwoordde Nan cy koud. Je zult er wel ereis over denken, nietwaar? Maar je mot niet denken, dat ik er een snars om geef. Tk vind'het ver keerd. kolossaal verkeerd. Wat het een naam te beduiden? Wat bennen ouë fa milies waard? Niet zooveul. Dat heb ik me jong een paar minuten geleden ook gezeid. Daar he-je nou dat jong, die John Trefy, die het ook een ouë naam. Hoort tot een familie, die haast net zoo oud is as de jouwe. Zyn vader was ariri, 1 en had het net zoo hoog in de bovenka mer als de jouwe, neem me niet kwalijk. En wat koopt ie d'r voor, al zeg ik het zelf? Zijn zoon werkt in een elektriek be drijf voor drie pond in de week. Dat is alles wattie van z'n ouë naam kan doen. Maar ik heb tegen me jong gezeid, dat ik het tegen jou zou zeggen en ik heb het gezeid. Goeienavond. Goedenavond. Nancy bleef het tweetal nakijken tot ze uit het gezicht waren. Ze waren nau welijks verdwenen of ze hoorde weer voetstappen en toen ze zich omdraaide, zag ze den jongen man over wien oude Jack het zooeven had gehad. John Trefry, die al lang een stille aan bidder van Nancy was, richtte zijn schre den naar het huis. HOOFDSTUK IV. De Verkoop. Vergeef me, dat ik je zoo onaangediend kom opzoeken, Nancy, begon de jonge man. terwijl hij dicht op haar toekwam. Tk hoop, dat ik je niet stoor. Nancy begroette hem met een flauw glimlachje; hoewel ze er eigenlijk naar verlangde om alleen te zijn; maar zijn be zoek was haar toch welkom en de klank van echte sympathie in zijn stem deed haar prettig aan. Zooals de oude Jack Beel gezegd had, was John Trefry een afstammeling van een verarmd geslacht. Vele jaren geleden waren de Trefry's, evenals de Treva- nion's, menschen van betcekenis geweest in het graafschap. Er was een admiraal Trefry geweest in de dagen van de Armada en sinds dien had de familie zich steeds in de achting verheugd van de heele streek. Maar deze dagen waren voorbij, speciaal voor John's tak van de familie. Hij zelf was niet veel meer dan een employé bij een electrisch bedrijf. John Trcfrv had uiterlijk niets opval lends en evenmin was hij althans vol gens de algemeene opinie in eeniger- lei richting bijzonder begaafd. Als jon gen was hij op het Probus-gymnasium geweest en alhoewel hij nooit als bepaald knap beschouwd was, had hij de school behoorlijk afgeloopen. Hij had altijd groo te liefhebberij in electro-techniek ce' De regeering heeft haar maat regelen te eenzijdig genomen en daarbij niet in het oog gehouden de geheele samenstelling derNeder- landsche maatschappij. Het is niet waar wat de regeering steeds beweert, dat de werkeloosheid in Nederland gunstig afsteekt bij die van andere landen. In Denemarken, België, Noorwegen, Zweden, Polen is dit cijfer aanzienlijk minder. Ook hier dreigt de theorie ons ten gronde te richten. De belastingen. Uitvoerig stond spr. vervolgens stil bij de eindcijfers der begrooting en de wijze waarop deze sluitend is gemaakt. Het totaal der belastingen van rijk, gemeente en provincie zal in 1934 ongeveer 1 milliard bedragen, terwijl het nationale inkomen ten hoogste 3 milliard zal bedragen. Niet minder dan '/3 daarvan zou dan moeten worden opgebracht voor collectieve doeleinden, waarvan de last tot in het oneindige is opge schroefd. Is dit alleen reeds niet voldoende bewijs dat aan deze lam- lendigen toestand ten spoedigste een einde kome? De nieuwe belastingen als de omzetbelasting, de verhoogde tabaks accijns, de accijns op koffie enz. beteekenen niet minder dan een ramp voor de betrokken bedrijven. De gevoerde crisispolitiek en het gevoerde oeconomische beleid, waar door de directe belastingen verlaagd zijn maar de indirecte hebben een ondraaglijke las^gelegd op de groote gezinnen. Er zal daarom moeten komen een kinderbijslagfonds, dat zijn inkomsten krijgt uit een vrij gezellenbelasting en uit het overschot van de omzetbelasting, die zeker 15 a 20 millioen meer opbrengt, dan de regeering geraamd heeft. De kinderbijslag zou niet beperkt moeten worden tot de arbeiders, maar ook moeten worden gegeven aan de middenstanders en kleine boeren. Onder de middelen, waardoor minister Oud zich voorstelt het toond en zoo had hy, toen hij van school kwam, een baantje gekregen bij een plaat selijk electriciteitsbedryf. Schitterende vooruitzichten had hij daar niet; hij zou het er hoogstens tot adjunct-bedrijfslei der kunnen brengen; een betrekking die niet veel meer dan vergulde armoede be- teekende. Al jaren was John op Nancy verliefd, maar hij had nooit zijn gevoelens durven uiten. De oude Trevanion had hem met meer onderscheiding behandeld dan andere menschen in de buurt ooit hadden ge daan, dat was waar; maar hij had nooit den a.s. man van zijn dochter in hem gezien. Als de jongeman met dat stout moedige idee voor den dag had durven komen, zou de oude heer hem ongetwij feld de deur hebben uitgegooid. De trot- sche, oude Trevanion beschouwde het als vaststaand, dat zijn dochter moest trouwen met iemand van stand cn for tuin; iemand, die haar ouden naam waardig was en er weer een nieuwen luister aan zou kunnen verleenen. John Trefry, die dat wist, had gezwe gen en zich tevreden gesteld met Nancy in stilte en uit dc verte te aanbidden, ter wijl hij de geheime hoop koesterde, dat een of andere Deus ex Machina het no$ eens mogelijk zou maken, dat de droom zijner jeugd in vervulling ging. Het meisje beschouwde hem als een goeden hartclijkcn vriend en was op dit oogen blik heel blij met zijn ongeveinsde deel neming. Misschien had ik niet moeten ko men, zei John aarzelend, maar ik kon niet anders Het is heel vriendelijk van je om aan me te denken, John, antwoordde het meisje. Je stoort niet; zooals je ziet, ben ik alleen. Ik was bang dat Dat wat?, viel het meisje hem in de rede. Ik dacht, dat er misschien een heele boel menschen zouden zijn. Wat voor menschen? Ik heb geen vrienden. Dc oude Jack Beel en zijn zoon zijn net hier geweest. Ze kwamen hier om er aan te herinneren, dat alles hier nu van hen hoort! Wordt vervolgd. Walv|jksrkf en Langstraatscke ('tirant,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1933 | | pagina 1