Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Klaar zijn wil
VËLO'S zijn niet duur
HflflR ERFDEEL
Winkelnieuws.
Voor.
i
FEUILLETON
NUMMER 83.
ZATERDAG 14 OCTOBER 1933.
56e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO,
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
DR. KORTENHORST OVER POLI
TIEKE EN SOCIALE PROBLEMEN.
In de Maandag te Breda gehouden
vergadering van de R.K. Werkgevers-
vereeniging heeft dr. L. G. Korten horst,
alg. secretaris der A. R.K. W. V. en lid
der Tweede Kamer, een rede gehou
den over «Troonrede en millioenen-
nota 1933 in verband met het urgentie
program der vier R.K. Bonden.»
Hij splitste zijn betoog in 4 deelen,
n.l. ïe. de staatkundige problemen
2e. de sociale problemen3e. de
oeconomische problemen en 4e. de
regeeringsmaatregelen om de begroo
ting sluitend te maken.
De groote staatkundige moeilijk
heden communisme, fascisme en
nationaal-socialisme uiten zich in
een streven naar omverhaling van
het parlementaire stelsel, waarmede
tevens het stervensuur van het libe
ralisme met zijn «laisser faire, laisser
aller» is geslagen.
Het is de taak der roomsch-katho-
lieken om de geweldige gebeurte
nissen van dezen tijd niet onbewogen
aan zich te laten voorbijgaan, doch
zelf de leiding van deze gebeurte
nissen in handen te nemen.
Het katholicisme moet aan de
wereld toonen, dat jaren van organi
satie haar geleerd hebben dat de
staatkundige omwenteling op vreed-
zamen weg kan geschieden. Verschil
lende leerstukken van het Neder-
landsche fascisme immers zijn aan de
katholieke staats- en maatschappij
leer ontleend.
De katholieke staatskunde heeft
nimmer gedacht, dat met ons huidige
kiesstelsel het volmaakte bereikt was,
evenmin als de katholieke sociologie
nimmer heeft opgehouden te waar
schuwen tegen staatsalmacht en
staats-socialisme.
Uit het tijdvak van 1848, het jaar
der grondwetswijziging, tot heden,
zijn lessen over te vinden langs
welken weg verbetering is te krijgen.
met onze geweldige sorteeringen.
Koopt bij MOL de zaak van
smaak en vertrouwen en U koopt
het nieuwste zeer voordeelig.
MOL blijft goedkooper.
Want verbetering moet er komen.
Wij worden in Nederland op het
oogenblik, zoowel technisch als
organisch, slecht geregeerd en de
voorbereiding van gewichtige beslis
singen geschiedt dikwerf met volko
men ondeskundigheid. De waarde
schatting van het parlementarisme
is daardoor ten zeerste gedaald.
De verwording van het
parlementaire stelsel.
Parlementair overleg met de regee
ring leidt tot parlementaire coalities
en associaties, die ook de r.k. staats-
j partij niet ten goede zijn gekomen.
Het overleg eindigt meest met com
promissen, zoodat alles verworden is.
Hierdoor en mede door de cultus
van geweld, die de oorlog heeft
achtergelaten, is de eerbied voor
het parlement gedaald. En toch
heeft spr. nog liever een verworden
parlement en openbaarheid, dan
een fascislischen raad met geheime
beslissingen.
Verdere verwording van het parle
mentarisme is alleen tegen te gaan
door een grondwetswijziging, waarbij
de Kamer vervangen wordt door
een andere, meer organisch tot stand
gebrachte instelling.
Spr. hoopt dat deze grondwets
wijziging van de regeering zelve zal
uitgaan en dat tot het zitting nemen
in de commissie van voorbereiding
ook worden uitgenoodigd mannen
als prof. Gerretson en ir. Mussert.
De staatkundige moeilijkheden
worden beter opgelost aan de con
ferentietafel dan op de barricade.
Dat de Troonrede geen enkele
maatregel aankondigt om te komen
tot een meer organische maatschap
pelijke ordening, acht spr. een ern
stige fout.
Wat in Duitschland en Italië is
gebeurd moest de regeering een
waarschuwing zijn geweest dezen
weg niet te volgen en tijdig de koers
om te leggen.
Aan de ambtelijke heerschappij
moet een einde komen en het be-
dijfsleven moet bij de te nemen
beslissingen worden ingeschakeld.
De oeconomische politiek der
regeering veroordeeld.
De regeering is met de crisismaat
regelen glad op den verkeerden weg.
De massa ziet in de regeering niet
meer de draagster van de van God
gegeven souvereiniteit, maar de in-
stelster van de varkenscentrale, de
graancentrale enz. Crisiscentralen,
die het oeconomisch leven nekken
zonder dat het bedrijf er iets in te
zeggen heeft. Al deze crisismaat
regelen zullen niet leiden tot stabili
satie maar tot verhooging van de
kosten van levensonderhoud.
De regeering dient meer macht te
geven aan de bedrijfsorganisaties
teneinde gezamenlijk genomen be
sluiten ook bindend te verklaren
voor hen, die er uit eigenbelang
buiten blijven.
Aan het oeconomisch individua
lisme dient een einde te komen, wil
de industrie niet ten onder gaan.
Met saneering alleen komt men er
niet, zoolang de ondernemers niet
eenstemmig zijn.
In de oeconomische politiek der
regeering heeft spr. weinig vertrou
wen. En zeker niet, wanneer de
zinsnede, dat de regeering zich niet
zal bezondigen aan gewaagde proef
nemingen op monetair en oecono
misch gebied, zoo uitgelegd moet
worden als de heer Verschuur in
een radiorede vóór de verkiezingen
deed n.l. dat inflatie en actieve han
delspolitiek beide uit den booze zijn.
Wanneer de regeering de vrije
prijsvorming in den land! ouw blijft
tegenhouden en den accijns blijft
afwentelen op de industrie staan
wij naar spr.'s oordeel spoedig voor
een catastrofe.
WASCKMACHINES van al II. 30.-
W&INGMACHINES van af fl. 13.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
Nadruk verboden.
o
Ze wist niet hoe het kwam, maar de
eenvoudige woorden van den jongen
man overstelpten haar, maakten haar
week. Ze herinnerden haar aan wat ze
met haar vader besproken had, drie da
gen geleden. De gedachte uit het huis
weg te moeten, scheen haar plotseling er
ger dan wat ook ter wereld.
Of ik er van houd? barstte ze op
eens uit, en de tranen kwamen haar in
de oogen terwijl ze sprak. Of ik er van
houd? U hebt er geen idee van hoe ik
er aan gehecht ben. Het is gebouwd door
mijn voorvaderen, geslachten achtereen
heeft onze familie er in gewoond en de
gedachte dat het in handen van vreem
den moet komen
Ze kon den zin niet afmaken, haar
woorden werden telkens door snikken
onderbroken.
Waarom zoudt u hier vandaan
gaan? pleitte de jonge man. U zult hier
meesteres zijn, zooals 11 het altijd ge
weest bent, ik wil alles voor u doen, miss
Nancy, alles!
Ja, maar ze zal hier niet blijven,
als ze het verdraait om met je te trou
wen, dat zal je weten, schreeuwde de
oude Jack. Als jij gek wil wezen; ik ben
het niet!
Zeg, dat li wil, drong de jonge Jack
aan. Het zou mijn hart breken.... als.,
als
Maar ik blijf vasthouden aan een
optie, viel ze hem in de rede.
Wil je daarmee zeggen, dat je den
jongen Jack niet hebben wil?, vroeg de
oude man boos en beleedigd.
Ik bedoel wat ik zeg, was het diplo
matieke antwoord van het jonge meisje.
- Optie, optie! mopperde de oude
boer. Ik ben een zakenman en heb met
die redehaasjes niks te maken. Ik wil de
plaats koopen en daarmee4 afgeloopen.
U bedoelt, dat 11 Trevanion Court
hebben wil?
Juist jongejuffer, dat wil ik. Het
kan me geen steek schelen hoeveel een
ander biedtik biedt in alle geval
méér. En niemand krijgt hem voor min
der dan 10.000 pond!
Goeden avond, zei het meisje hoog.
Ik geloof dat het doelloos is om verder
te praten. Bovendien u bent hierheen ge
komen om de plaats te bezichtigen, dus
laat ik u niet ophouden. U kunt gaan
waar u wilt; u hebt mijn toestemming.
Je toestemming zeg je? Ik gaan waar
ik wil?, zei de oude Jack woedend. Dat
zou ik ook zeggen! Ik zou wel ereis wil
len zien wie me tegenhield! Kom jong,
laten we maar es gaan rondkijken; over
een dag of twee zal er wel beter met het
deerntje te praten wezen.
Daarop ging hij met zijn zoon de deur
uit en Nancy liet zich in een stoel vallen
en schreide alsof haar hart breken zou.
Ze vond alles zoo vreeselijk hopeloos. Ze
had haar vader verloren en oude Jack
had haar er aan herinnerdals
dat nog noodig wasdat ze ook
haar tehuis had verloren.
Tien duizend pond in vijf jaar! De
gedachte er aan alleen, leek al onmoge
lijk. Maar dat was nog niet alles. Wat
had ze er aan om eigenares van de plaats
te zijn, als ze de middelen niet had om
haar te bewonen, zooals een dergelijke
plaats bewoond behoorde te worden?
Waar zou zij, een meisje van nog geen
22 jaar, al dat geld vandaan moeten ha
len?
Ze was te onrustig om te blijven zitten
en liep van de eene kamer naar de an
dere. Het drong weer opnieuw tot haar
door hoe zuiver van architectonische
verhoudingen elke kamer was, hoe schit
terend het uitzicht uit elk venster van 't
huis. Dit was het huis van haar geslacht;
van de Trevanions. Ze hadden hier
eeuwen achtereen, generatie na genera
tie, gewoond en nu moest zij, de laatste
loot van den ouden stam, het verlaten, j
Ze herinnerde zich de gelofte aan haar
stervenden vader, dacht aan den glans
in zijn oogen, dat zij deze had afgelegd, j
Het was waar wat hij gezegd had
omdat zij haar toch niet zou kunnen hou
den. Maar de vreugde, die de belofte den
stervende bereid had, maakte dat zij zich
er aan gebonden voelde.
Zij zou de belofte houden! Hoe, dat
wist ze niet; ze had er geen flauw idee
van wat ze zou ondernemen om haar te
vervullen, maar houden zou ze haar, hoe
dan ook!
Ze kwam eindelijk weer in de portiek
en keek uit over het landschap. De zon
ging onder en de heele lucht in het Wes
ten gloeide in rood goud. In het weelde
rig geboomte kwetterden overal blijde
vogels, bloemen bloeiden en geurden
overal in het rond. Ze dronk de heerlijke
atmosfeer van den zaligen zomeravond
met diepe teugen in cn ze klemde haar
handen ineen cn fluisterde tegen zich
zelf Ja. ik zal het doen, ik zal bet doen.
Kijk eens bier, deerntje
Ze hoorde opeens de stem van den
ouden Jack, die haar uit haar droomen
wakker riep en zag hem pal naast zich
staan. Me jong en ik hebben d'r nog er-
eis over gepraat. Niet dat ik er een steek
voor voel voor wat-ie zegt, maar dat
doet er nou niks niemendal toeik
heb een hoop voor 'm overdat
weet je wel. Hij heeft gezeid. dat-ie docht
dat je. omdat je een Trevanion bent, mis
schien je naam niet zou willen verande
ren in Beel. Niet dat Reel geen goeien
naam is, waarachtig niet. Maar jelui zijn
nou eenmaal zulke eigengereide lu.i En
nou heeft me jongen gedocht, dat als je
met hem wilt trouwen, dat-ie stappen
zou kunnen doen om zijn naam van Reel
in Trevanion veranderd te krijgen. Be-
grijp-ie. Tk zal d'r nou niks meer van zeg
gen, maar denk er es over na, deerntje.
Dank u, mr. Beel, antwoordde Nan
cy koud.
Je zult er wel ereis over denken,
nietwaar? Maar je mot niet denken, dat
ik er een snars om geef. Tk vind'het ver
keerd. kolossaal verkeerd. Wat het een
naam te beduiden? Wat bennen ouë fa
milies waard? Niet zooveul. Dat heb ik
me jong een paar minuten geleden ook
gezeid. Daar he-je nou dat jong, die
John Trefy, die het ook een ouë naam.
Hoort tot een familie, die haast net zoo
oud is as de jouwe. Zyn vader was ariri, 1
en had het net zoo hoog in de bovenka
mer als de jouwe, neem me niet kwalijk.
En wat koopt ie d'r voor, al zeg ik het
zelf? Zijn zoon werkt in een elektriek be
drijf voor drie pond in de week. Dat is
alles wattie van z'n ouë naam kan doen.
Maar ik heb tegen me jong gezeid, dat ik
het tegen jou zou zeggen en ik heb het
gezeid. Goeienavond.
Goedenavond.
Nancy bleef het tweetal nakijken tot
ze uit het gezicht waren. Ze waren nau
welijks verdwenen of ze hoorde weer
voetstappen en toen ze zich omdraaide,
zag ze den jongen man over wien oude
Jack het zooeven had gehad.
John Trefry, die al lang een stille aan
bidder van Nancy was, richtte zijn schre
den naar het huis.
HOOFDSTUK IV.
De Verkoop.
Vergeef me, dat ik je zoo onaangediend
kom opzoeken, Nancy, begon de jonge
man. terwijl hij dicht op haar toekwam.
Tk hoop, dat ik je niet stoor.
Nancy begroette hem met een flauw
glimlachje; hoewel ze er eigenlijk naar
verlangde om alleen te zijn; maar zijn be
zoek was haar toch welkom en de klank
van echte sympathie in zijn stem deed
haar prettig aan.
Zooals de oude Jack Beel gezegd had,
was John Trefry een afstammeling van
een verarmd geslacht. Vele jaren geleden
waren de Trefry's, evenals de Treva-
nion's, menschen van betcekenis geweest
in het graafschap.
Er was een admiraal Trefry geweest
in de dagen van de Armada en sinds
dien had de familie zich steeds in de
achting verheugd van de heele streek.
Maar deze dagen waren voorbij, speciaal
voor John's tak van de familie. Hij zelf
was niet veel meer dan een employé bij
een electrisch bedrijf.
John Trcfrv had uiterlijk niets opval
lends en evenmin was hij althans vol
gens de algemeene opinie in eeniger-
lei richting bijzonder begaafd. Als jon
gen was hij op het Probus-gymnasium
geweest en alhoewel hij nooit als bepaald
knap beschouwd was, had hij de school
behoorlijk afgeloopen. Hij had altijd groo
te liefhebberij in electro-techniek ce'
De regeering heeft haar maat
regelen te eenzijdig genomen en
daarbij niet in het oog gehouden
de geheele samenstelling derNeder-
landsche maatschappij.
Het is niet waar wat de regeering
steeds beweert, dat de werkeloosheid
in Nederland gunstig afsteekt bij die
van andere landen. In Denemarken,
België, Noorwegen, Zweden, Polen
is dit cijfer aanzienlijk minder.
Ook hier dreigt de theorie ons
ten gronde te richten.
De belastingen.
Uitvoerig stond spr. vervolgens
stil bij de eindcijfers der begrooting
en de wijze waarop deze sluitend is
gemaakt.
Het totaal der belastingen van
rijk, gemeente en provincie zal in
1934 ongeveer 1 milliard bedragen,
terwijl het nationale inkomen ten
hoogste 3 milliard zal bedragen.
Niet minder dan '/3 daarvan zou
dan moeten worden opgebracht
voor collectieve doeleinden, waarvan
de last tot in het oneindige is opge
schroefd. Is dit alleen reeds niet
voldoende bewijs dat aan deze lam-
lendigen toestand ten spoedigste een
einde kome?
De nieuwe belastingen als de
omzetbelasting, de verhoogde tabaks
accijns, de accijns op koffie enz.
beteekenen niet minder dan een
ramp voor de betrokken bedrijven.
De gevoerde crisispolitiek en het
gevoerde oeconomische beleid, waar
door de directe belastingen verlaagd
zijn maar de indirecte hebben een
ondraaglijke las^gelegd op de groote
gezinnen. Er zal daarom moeten
komen een kinderbijslagfonds, dat
zijn inkomsten krijgt uit een vrij
gezellenbelasting en uit het overschot
van de omzetbelasting, die zeker 15
a 20 millioen meer opbrengt, dan
de regeering geraamd heeft.
De kinderbijslag zou niet beperkt
moeten worden tot de arbeiders,
maar ook moeten worden gegeven
aan de middenstanders en kleine
boeren.
Onder de middelen, waardoor
minister Oud zich voorstelt het
toond en zoo had hy, toen hij van school
kwam, een baantje gekregen bij een plaat
selijk electriciteitsbedryf. Schitterende
vooruitzichten had hij daar niet; hij zou
het er hoogstens tot adjunct-bedrijfslei
der kunnen brengen; een betrekking die
niet veel meer dan vergulde armoede be-
teekende.
Al jaren was John op Nancy verliefd,
maar hij had nooit zijn gevoelens durven
uiten.
De oude Trevanion had hem met meer
onderscheiding behandeld dan andere
menschen in de buurt ooit hadden ge
daan, dat was waar; maar hij had nooit
den a.s. man van zijn dochter in hem
gezien. Als de jongeman met dat stout
moedige idee voor den dag had durven
komen, zou de oude heer hem ongetwij
feld de deur hebben uitgegooid. De trot-
sche, oude Trevanion beschouwde het
als vaststaand, dat zijn dochter moest
trouwen met iemand van stand cn for
tuin; iemand, die haar ouden naam
waardig was en er weer een nieuwen
luister aan zou kunnen verleenen.
John Trefry, die dat wist, had gezwe
gen en zich tevreden gesteld met Nancy
in stilte en uit dc verte te aanbidden, ter
wijl hij de geheime hoop koesterde, dat
een of andere Deus ex Machina het no$
eens mogelijk zou maken, dat de droom
zijner jeugd in vervulling ging. Het
meisje beschouwde hem als een goeden
hartclijkcn vriend en was op dit oogen
blik heel blij met zijn ongeveinsde deel
neming.
Misschien had ik niet moeten ko
men, zei John aarzelend, maar ik kon
niet anders
Het is heel vriendelijk van je om
aan me te denken, John, antwoordde het
meisje. Je stoort niet; zooals je ziet, ben
ik alleen.
Ik was bang dat
Dat wat?, viel het meisje hem in de
rede.
Ik dacht, dat er misschien een heele
boel menschen zouden zijn.
Wat voor menschen? Ik heb geen
vrienden. Dc oude Jack Beel en zijn zoon
zijn net hier geweest. Ze kwamen hier
om er aan te herinneren, dat alles hier
nu van hen hoort!
Wordt vervolgd.
Walv|jksrkf en Langstraatscke ('tirant,