Brief uil de Drunensche haai
4
L
Drunen, 12 October 1933.
Munheer,
Wè was me dè giesteren un wirke.
Echt boamus hor. 't Spande er es un
oordeel bij oons in de haai.
De maasteboom vlogen op en neer
en de bloier van de eikenbuskes vlogen
meters wijd weg in de locht.
Soms was 't zoo erg, dè'k tegen Drie-
kas zin: ,,'t Is goed dè me un goei dak
op oons huis hebben, aanders was 't
zoo oan 't uitreffelen."
Mèr zon weer, dè vulen wij boeren
nie.
En veural nie in dezen tijd.
Nou is tur ,veur oons geld te vur-
dienen.
Joa, munheer, echt, veur oons is tur
op dun dag van vandoag geld te vur-
dienen.
Lang hemme van 't verlies moeten
léven, mèr nou goan me er wir boven
op komen.
Hoe dè?
Wel, de rog brengt zeuven gulden
en dartig centen op per honderd kilo.
Doar kande hem goed veur teulen, zèk
mèr.
In gin. joaren hemme er dè van kan
nen krijgen, want noar oonze rog wier
gewoon nie gevroagd. En hendig war;
ge loait oewe rog op de kaar, rijdt er
mee noar den Bond of de mulder en
ge komt mee geld in oewe zak terug en
mergen of overwergen krijde oewe rog
ook nog terug en dan nog geld. Ge wit
wel, dan wordt er wè poeier bij oewre
rog gedaan en kloar is ie.
„Kik", zee oonze Giel van de wèèk,
„dè is nou de omgekeerde wèreld. Hier
krijgde bij gepoeierd spul geld toe, mèr
es ge in de stad of hier of doar mee
un gepoeierd iets, ge begrèpt me wel
voader, mee zon gepoeierde doame
mee got, dan gifde er dikkuls unnen
hoop geld op toe. Dè ze op zukke sort
dingen belaasting zetten. Op die schon
geverfde, rooi lipkes en die mooi rood
en wit gepoeierde smoelekes."
„Zukke, die doar deur de stroat
fladderen en eruit zien es doames, tip
top. En die thuis mechienbotter eten
en woar de zoakenmeens deu'r kan
goan of unnen kwaaie smoel krijg, es
ie om zun geld vroagt."
„Ge hed zeker slèècht gesloapen,
Giel", zèk tegen um.
„Goi nogal", zeetie, „mèr is dè nou
gin toppunt. Doar hedde nou Bart, de
slaachter: De meens is veul te goed
gewist, altijd.
Hij liet zun eigen oanzetten, dè 't bar
was. Mèr nou hee tie vurstaand! gekre
gen. Vroeger zee tie: „toe mèr dè komt
wel in orde." En dan kwaam 't in orde.
Toen waren de meensen heel aanders.
Tegensworrig, zee tie, hedde klaan-
ten mee veul verdiensten, en es ge dan
'sMondags komt om oew geld, dan
krijde niks.
Wel kande 's werkendags en Zon
dags teruug goan stoan veur hullie.
Dan stèken ze oew de oogen uit.
Hebben ze oew dan goed oangezet,
en proatte us flink deur, d.w.z. ge zegt,
dè 't nou onderhaand lang genog is,
dan krijde veur un aantwoord: „Nou
steden weken lang volle zalen trok.
We moeten 't pogen van het Bel Can
to-bestuur om iets goeds ter plaatse
te brengen, toejuichen en we spreken
de hoop uit dat de burgerij dit pogen
zal waardeeren.
M issie-Naai kring.
Zondag 22 October zal in het R.K.
Patronaat St. Jan na de Hoogmis de
jaarlijksche tentoonstelling worden
geopend van den Missie-Naaikring St.
Theresia van Lisieux. Avond op
avond zijn de ijverige leden reeds be
zig alles voor deze groote show in orde
te brengen. We kunnen er dus op re
kenen, dat wat de dames zullen laten
zien bij het werk van andere jaren i
niet zal achterstaan. i
Waarheen dezen Wintert
Het winterseizoen is met het ver
zetten van den tijd weer aangebroken
en met dien zijn de lange avonden ge
komen. Wij gelooven te mogen aan
nemen, dat deze avonden voor wat de
werkdagen betreft, door velen niet
slecht besteed worden. Er wordt ge
werkt, er wordt gelezen, er worden
cursussen gevolgd, vergaderingen en
ontwikkelingsavonden bijgewoond.
Het straatslenteren, het samenscho
len op hoeken en plaatsen is heel wat
minder. Wie daar nog tijd voor heeft,
overwege eens of voor hem een herha
lingscursus, een vakcursus, een mid
denstandsavondschool of een muziek-
cursus geen beter bestede tijd zou we
zen. Tot heden kwam de spijt „zijn
jeugdjaren niet goed besteed te heb
ben" nog steeds te laat.
Hoe staat het echter met de Zon
dagavondent Waar worden de Zonda
gen doorgebrachtt
Wij hebben al jaren geklaagd over
den sclirikbarenden uittocht van onze
jongens en meisjes op Zondagavond
En 't is er de laatste jaren vooral niet
beter op geworden. Bioscopen, dan
cings, cabarets, café's en andere amu-
sementsgelegenheden in de omgeving
hebben aan Kaatsheuvel geen slechten
klant. Te voet, met de fiets, met de
bus, met auto en tax wordt er op uit
getrokken om elders te genieten,
wantin Kaatsheuvel is niets te
doen, beweert men. En zoo is het gaan
ge zonne groote mond het, krijde
niks". Dan kan de zoakenmeens, die
ze er veur zooveul op hebben stoan,
noar zun zuur verdiende centen flui
ten en zullie goan mee 't geld in de
haand noar un aander."
„Gelijk hedde", zè'k tegen um, „mèr
doar hoefde gij oew eigen nie druk
over te moaken. Dè is eenmoal zoo en
doar kande gij en gin niemus iets oan
vuraanderen.
Hedde gij oew belaasting briefke al
thuis?
„Doar ston zeker wel mooi cijferkes
op?"
Nou toen was ie kloar, munheer.
„Mooi cijferkes", zee tie, „noemde
gij dè mooi cijferkes, voader? 't Is
schandoalig, zoo scheef dè ze op mun
belaastingpepier ston, die cijferkes.
Loat ur dè mooi mèr aaf. Ons meensen
kannen ze krèk noagoan, wè me vur-
dienen. Wij hangen er altij oan. Ge
kant wel ïikklemeeren, mèr veul heb
ben wij er nie oan. Mèr op jou en aan
der boerenmeensen, voader, doar kan
nen ze gin stoat op moaken.
Doar valt zoo mèr, in unnen tel en
unnen sprong nie te zeggen, zus en zoo
ist. Gullie kloagt en mauwt altijd en
ge vurdient nooit niks en gift altij toe
en toch lèèfde!
Dè zèn toch tegenstrijdige dingen,
woar of nie?
Doar zèn groote boeren, mee eige
boerderijen en eige laanderijen en die
gin of heel weinig belaasting betoalen.
Toch stèken zukke, oons de oogen
uit.
Ik kin ur, die groote boeren wullen
zijn en kènder noar de school sturen
en gin cent schoolgeld betoalen.
Dè is nog al logies, zulde zeggen,
schoolgeld wordt tegensworrig berè-
kend mèèn ik, noaT oew inkomsten-
belaasting.
Nou ook mee die belaasting op dieë
rog, of 't is gin belaasting, loat ik lie
ver zeggen, die crisis-uitkeering bij de
rog.
Wie betoalt dè?
Wie strijk 't op?
„Hoo" zèk tegen um, „nou zemme
ur. Zèn dur nie meer dingen woar du-
zenden, miljoenen guldens oan worden
uitgekeerd en woar ik ook die twee
vroagen bij kan stellen:
Wie betoal 't?
Wie strijk 't op?
Mee dè me doa'r zoo over oan 't re
deneeren zèn, komt Bart, de slaachter
binnen.
Un lullek gezicht en smèrig kijken!
Net :of ie un bakkes taandpijn haai.
„Mèr Bart", zèk, „wè is tur gonde.
Is Mie nie goed? Hebben ze oew geld
aafgenomen of zooiets?"
„Neeë", zee tie, „mun geld hebben ze
nog nie afgenomen, mèr dè zak toch
vort gauw kwijt zèn."
„Hoe zoo", zè'k, „is de baank, woar
ge 't uit hed stoan, bankroet?"
„Jè", zee tie, „gij hauwt ur de gek
mee, mèr ge moest ur mèr us zoo veur
stoan es wij slaachters. Aan de verkes
was de leste tijd niks verdiend mee die
belaasting er op. Mèr toen vurdiende
we unnen geve cent oan 't vleesch. Dè
is nou ook aafgeloopen.
Mee un Mondag te beginnen, moeten
we op 't Postkantoor, inplots van tien
precent, vort dartig precent storten.
Goi tur mèr oan stoan. Oew vleesch
kande wir opzetten en de burgers be
toalen 't wir es ze geld hebben.
Die kannen die koei betoalen die
doar in blek gon en die groote man
nen, die doar oan de centroale zitten
en doarbij nog un zuut winstje hebben,
van de inmoaking van die koei in dur
eigen fabriek of weet ik woar. Ik zeg
mèr, woar moet 't noar tóe es 't zoo
deur goi?
Zun de boeren nou nog zoo fel zèn
om te hallen en vast rond te goan
aaclit wéken van te veuren.
Want dè is ook meer es toppunt.
Unnen boer hee un boerderij, woar
die niks op vurdient, zoo es ie zee.
Veur tijdvurdrijf en nie om de centen,
goi lie mèr' un beesje uithallen. Dè
moes nie magen.
Wij hebben inkele joaren geleje kos
ten moeten moaken om oons zoak
noar de wet en do eischen des tijds in
te richten. En oons bestoan wordt nie
gehaandlioafd. Integendeel.
Neeë zooveul meugelijk tegengewerkt,
zu'k host zeggen.
De boeren hallen mèr roak. Oonzen
omzet wordt mee dun| dag klender. En
nou krijme nog un ekstra doeseurtje
van zooveul precent om veur uit te
betoalen van 't rijk, veur dieën blek-
flauwekul.
Alle meensen zèn dur wir goed veur,
mèr wij zèn/ dur 't beste mee. Mèr dan
lieg ik!
Toe goan geven zamme wel nie, mèr
verdienen zal ook wel aafgeloopen
zijn, denk ik."
„Wir eene", zèk.
„Joa, kèk us meensen", ging ik wij-
er, „ik weet ur gin goei van te moaken
en geleuf mèr gerust dè kan gin man."
Hauwt de kop boven wotter net es
wij. Hedde de tentoonstelling gezien
in de veiling?
Konde doar iets van de crisus mer
ken?
Niks, gin pest! Alles ging gewoon.
De jongen boer dronk éven goed zun
gloske bier es de schoenmoaker en
aander.
Zedde gèk meensen, ge moet de wè
reld of 't léven nie zoo zwart aankij
ken.
Hedde van de wèèk de starrenrègen
gezien?
Nou, ge had uf al die dochten, dè
de wèreld oan 't vurgoan was.
Wè zudde gij mee genomen hebben
Bart?
„Kèk us Tienus", zee tie, „gij mokt
ur altij un grap van, mèr ge moet de
zoaken us ernstig beschouwen.
Iedere meens streeft toch om veuruit
te komen in de wèreld".
„Dè i& woar", zèk.
In mun eigen docht ik, zukke) zwoar
sort dingen behandel ik vort mee Drie-
kas, die kan ik nog us overbluffen,
mèr hullie nie.
Munheer, ik schaai er mee uit, want
di is mun leste velleke postpepier. Nou,
de groeten van Driekas en meen
en hou doe,
<i TIENUS.
Jeugdige K.J.V. te Waalwijk.
Zondag 1.1. had onder groote be
langstelling en met grootsche plech
tigheden de eerste aanneming der
K.J.V. in onze gemeente plaats. Wij
bieden onze tezers hier een foto van
de eerste leden onzer K.J.V. met den
directeur den ZeerEerw. heer pastoor
Verhagen en de leidster mej. M.
Zijlmans.
naar buiten een gewoonte geworden,
tot schande en schade van onze plaats,
tot spijt van vele ouders, die niet we
ten waar hunne kinderen verkeeren,
tot groot nadeel van onze gezelschap
pen en vereenigingen ter plaatse.
Het winterseizoen is begonnen.
De besturen van onze harmonie- en
zanggezelschappen hebben al zitten
piekeren hoe hun winterprogramma
samen te stellen. De aanbiedingen zijn
legio. De keuze is moeilijk! Er worden
strenge eischen gesteld om toch maar
iets goeds en beschaafds te kunnen
bieden. Het publiek is veeleischend
Doch het ergste is: ,,'t publiek is
gewoon naar elders te gaan". En vaak
zitten we hier te kijken met halfvolle
zalen. Wij zouden het bedrag wel eens
willen kennen dat in één Zondag door
onze jongens niet in Kaatsheuvel
wordt opgemaakt. Het is nog niet zoo
lang geleden dat een bioscoop-exploi
tant ons verklaarde, als wij Kaatsheu
vel niet hadden, konden wij wel slui
ten. En hoe zal het dezen winter gaan?
Zondag j.l. hebben wij één kwartiertje
acht geslagen op wat omstreeks half
11 uit de Sprangsche straat kwam ge
fietst. 't Waren een honderdtal meis
jes en jongens, vooral ook veel meis
jes. En dat in één kwartier. Hoevelen
er vooraf of nadien uitgekomen zijn,
kunnen wij niet benaderen; hoevelen
er over andere wegen binnen komen
is niet te tellen; hoevelen er met bus
of auto of te voet gaan is niet te con
troleeren; hoevelen naar Tilburg trek
ken weet niemand U te vertellen en.
Kaatsheuvel lijkt wel uitgestorven als
men des Zondagsavonds een wande
ling door de straten maakt.
Het wordt hoog tijd dat ons publiek
zich in dit punt gaat wijzigen. Zeker,
als Kaatsheuvel niets geeft, is het al
veel gevergd om hier te blijven! De
jeugd zoekt nu eenmaal ontspanning
en verpoozing. Doch als onze plaats
wel wat biedt, waarom dan de centen
naar elders gebracht?
Het winterseizoen is aangebroken.
Uwe Kaatsheuvelsche vereenigingen
komen U weer iets presenteeren. Leer
dat eens respecteeren en steun hun po
gen. Hoe meer gij Uwe vereenigingen
steunt, hoe meer zij voor U kunnen
doen en hoe minder waar uwe klacht
wordt: In Kaatsheuvel is niets te doen.
Gij. zijt zelf de oorzaak als dit zoo
blijft. Gij hebt het in uwe handen om
dit veranderd te krijgen.
NIEUWS UIT HETTSDEN
Heusden, 12 October 1933
Bij Kon. Besluit zijn benoemd tot
Heemraad van het Bovenland van
Heusden de heeren J. A. de Vaan uit
Vlijmen en J. M. Buijs Adr.z., Herpt.
De scherpschuttersvereeniging
St. Blasius hield een onderlingen wed
strijd op den boom. Na afloop veree-
nigden de leden zich in het Bondslö-
kaal 't Wapen van Amsterdam, waar
de bekroningen plaats hadden.
Bij de damclub V.D. werd deze
week gespeeld als volgt: kampioen
schap Heusden en Altena: Bax—De
Graag 02; DeurlooPellekaan 02,
De JoodeJonker uitgesteld.
Groepswedstrijd: Schreuder—Vos
20; SluimersJonker 11; Brou
wers Fitters 02; Swagemakers
Deurloo afgebroken.
Bij Kon Besluit van 10 Oct. i.l.
is aan den Edelachtb. Heer H. J. van
Eggelen met ingang van 1 November
a.s. ontslag verleend als plaatsvervan
gend Kantonrechter alhier, wegens "t
bereiken van den maximum-leeftijd,
onder dankbetuiging voor de in deze
functie bewezen diensten.
INGEZONDEN STUKKEN.
(Buiten verantwoordelijkheid der Red.).
Waspik, 14 October 1933.
Mijnheer de Redacteur,
Nog even wil ik den heer X ant
woorden, ,mijn dank er voor.
Mijnheer X, U begint uw verweer,
met te zeggen, dat ik geen enkel goed
argument heb aangevoerd, zoodat u
het eigenlijk niet behoeft te beantwoor
den. Uit uw schrijven blijkt echter, dat
uw gedachten anders zijn en dat U er
wèl serieus op in gaat.
U verwijt mij, dat ik U bespot heb;
zóó erg was het nu niet, maar is het
anders niet om te gieren, dat U eerst
ons waarschuwt voor het fascisme,
alhoewel duidelijk uitkwam, dat U zelf
die beweging was toegedaan, hetgeen
U thans dan ook openlijk toegeeft.
Ook ik bewonder het fascisme wan
neer het staat onder leiding van een
Mussolini, doch ik verafschuw het, als
het gepaard gaat met 'n terreur, zooals
we het elders' zien. Het doet ine genoe
gen, dat U uw| beleediging tegen onzen
Hooggeachten Heer Burgemeester in
trekt, deze staat daar ook vèr boven.
Dat mijn naam voluit onder mijn
schrijven staat, vindt u onpractisch,
wijl men hierdoor weet, uit welken
hoek de wind waait. Ik houd er van,
met open vizier te strijden en hij, die
mij kent, weet, dat ik me van geen
wind iets aantrek, doch „recht door
zee" ga. Ik meende, dat een der eerste
gedachten van het fascisme óók zóó
was! Zóó behoorde het tenminste te
zijn.
Voor wat betreft de salarissen der
gemeente-ambtenaren, wil ,ik U ver
wijzen naar de keurige 'rede, welke de
heer Timmermans te G'berg in de
raadsvergadering aldaar hierover ge
houden heeft, zie het verslag van
Woensdag in de Echo. Doch niet al
leen G'berg, doch bijna alle gemeente
besturen behandelen deze questie even
zoo. Ik behoef hier dus niets meer aan
toe te voegen, doch wil u er nog even
op wijzen, dat u in uw eerste stuk geen
algemeene beschouwingen hield, doch
dat u wel degelijk de toestand van
Waspik becritiseerde.
De eisch, verder, die U aan een ge
meente-secretaris oplegt, heeft veel
overeenkomst van een baas aan zijn
knecht. Och kom, wees nu niet zoo
naief, doch houd de functies iets méér
uit elkaar.
Ook waar u spreekt van den arbeid
van den ambtenaar (de brandende
questie). Deze arbeid is vrijwel nihil,
doch de functionaris moet van 912
en van 3 tot 5 uur aanwezig zijn vol
gens de wet. Is het dan niet het een
voudigst, dat deze post bekleed wordt
zonder veel kosten, door een aanwe
zigen ambtenaar?
Volgens uw redeneering zou ik als
zakenman geen agent eener brandver
zekering mogen zijn of 'n café hou
der zou geen andere functie mogen
vervullen, zoo heeft bijna ieder een
bijbaantje. Wij zouden alles moeen en
een ambtenaar niets, dat is niet billijk.
Geachte heer X late wij den strijd
bijl neerleggen en hopen dat er spoe
dig een betere tijd komt, een tijd, waar
in wij ons niet meer dik behoeven te
maken om al die bagatellen.
Mijnheer de Redacteur, nogmaals
mijn dank.
Hoogachtend,
ANTON BROKX-SMITS.
Kreeg ze 't van haar Pa gedaan.
Want ze was het hartediefje
Van haar Pa'tje en haar Moe:
Nu had ze 't pleit gewonnen
En mocht fijn naar Waspik toe.
Heerlijk aan den wal te spelen,
Bij tante en de nichtjes, zijn 1
In de wije, vrije ruimte,
O, wat leek het haar toch fijn.
Heel de tijd van haar bestaantje,
('t Kind was nauwelijks vier jaar).
Had zij op een schip beleefd al,
Ach, hoe kleintjes leek dit haar
Nu geen gangboord, vol gevaren,
Nu geen hut, geen roef, geen lier.
Nu vriendinnetjes en vriendjes.
Moeder wenscht haar veel plezier.
En bij 't afscheid, dunkt ons zeker,
Zei haar Vader: »Mientje, zeg,
Wees voorzichtig, want je weet het,
lante woont vlak langs den wegi
Ach hoe treurig zou het loopen 1
't Kind, genietend van zijn jeugd,
Stak onbedacht die weg toch over.
Van korten duur was nu de vreugd.
Want het noodlot moest zoo wezen
Juist op 'l moment, dat zij dit deed
Kwam een motor aangejakkerd
Die de kleine overreed.
Ondanks het handig manoeuvreeren,
Ondanks het knarsen van de rem,
Was een botsing niet te mijden,
Kwam de a:me kleine klem.
En we lezen in ons dagblad
»Motor rijdt een meisje aan«.
En hiermee is voor den lezer
Deze zaak weer afgedaan.
Maar, daar in de ziekenkamer
Zit een Vader biddend neer:
Laat me toch mijn kind behouden,
Wees barmhartig, Lieve HeerI
Rijmelaar.
BUITENLAND.
Waspik, 12 Oct. 1933.
VERKEERS-ONGEVAL.
Kleine Mien, een schipperskindje,
Wou zoo graag logeeren gaan.
Eindelijk, na heel lang zeuren,
Bgrd weer naar de Zuidpool.
Admiraal Byrd heeft zich te Boston
met zijn staf van medewerkers aan
boord van de »Jacob Ruppert« be
geven voor zijn tocht naar de Zuid
pool. Byrd denkt legen het einde
van het jaar in de Zuidpool-gebieden
aan te komen, waar hij met zijn
expeditie twee jaar hoopt te blijven.
De nieuwe expeditie van Byrd is
in elk opzicht grootscher van opzet
dan de vorige. Zij beschikt over
twee schepen, beide speciaal inge
richt voor de vaart in de Pool-
wa teren.
Een der belangrijkste uitrusting
stukken der expeditie is een vliegtuig,
dat speciaal voor vluchten in het
Poolgebied is gebouwd.
Tot de uitrusting der expeditie
behooren verder 150 honden.
Byrd wordt vergezeld door 70
mannen.
Een nieuwe verschijning in België.
In de buurt van Verviers te
Chaineux hebben twee jonge meisjes
in een haag langs den straatweg een
wondei bare verschijning gezien, wel
ke veel gelijkenis zou vertoonen met
verschijningen te Beauraing. Een
15-jarige mechaniciën, die met het
gezin der meisjes bevriend is, be
weert later dezelfde verschijning te
hebben gezien.
Gaat Frankrijk Amerika's
voorbeeld volgen?
De Fransche regeering is o.a. voor
nemens een collectief arbeidscontract
op te stellen, krachtens hetwelk zal
worden overgegaan tot verlaging van
den arbeidstijd en een minimum
loon voor alle arbeiders zal worden
vastgesteld
De werkweek zal vermoedelijk op
40 uur worden bepaald. Ter bevor
dering van de nationale industrie
zal aan een aantal instellingen finan-
cieele steun worden verleend tot een
totaal van eenige milliarden francs.
Kingsford in Australië
Kingsford Smith heeft den afstand
Engeland-Australië afgelegd in 7 da
gen, 4 uren en 47 minuten en daar
mede het record opnieuw op zijn
naam gebracht.
Het bestaande record op naam
van Scotts was 8 dagen, 20 uren en
47 minuten.
Nog een record van de
y>Graf Zeppelina.
Op den laatsten tocht van de
Graf Zeppelin is nog een tweede
record gemaakt. De tijd, waarin de
mail den afstand Bio de Janeiro
Berlijn (11 000 K.M.) heeft afgelegd,
is n.l. van 118 uur en 55 min. tot
112'/2 uur teruggebracht. De post is
van Rio de Janeiro per speciaal
vliegtuig naar Pernambuco vervoerd,
om van daar door het luchtschip
in 71 uur naar Friedrichshafen te
worden gebracht. Het laatste stukje
Friedrichshafen Berlijn is ten slotte
weer afgelegd met een vliegtuig der
Lufthansa.
I Naai dertiquriqe werkweek
in de V. S.?
i De Amerikaansche arbeiders orga
nisatie het ft besloten, gedurende de
komende congreszitting te strijden
i voor een verplichte dertig-urige
werkweek, indien althans dit resul
taat niet kan worden bereikt door
de codes van de Nira.
I
