Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
hflflR ERFDEEL
Eoedhooo maar ooh
Logies ^Dlflnüiïing.
VELO'S zijn niet duur
FEUILLETON
Win kei nieuws.
Goedkoop.... maar ook....
ook degelijk.,, ook smaakvol.
Mol
Voor.
WMLWUK
ÏÏlipihacdPs Vwdets
vecdcifue** aile [Ufa*u
Gaat
Joseph Hockino.
MOL blijft gnedkooper.
UITGAVE:
WAALW1JKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN
j
Telegr.-adresECHO.
Telefoon No. 58.
VREDE....
Den menschen, die van
go-d n wille zijn.
Sinds verscheidene jaren was het
voor schrijver dezer regelen gewoonte
om op of ter gelegenheid van Wapen
stilstands- dan sn el Vredesdag voor
de lezers van dit blad een artikel te
schrijven ten behoeve vundeNooit-
meer-oorlog gedachte. Dat was altijd
een moeilijk geval voor ons. Niet
omdat we den vrede niet zouden
minnen met hart en ziel en geen
volledigen afschuw zouden hebben
van geweld tusschen de menschen
onderling, maar omdat we er ons
zoo moeilijk toe kunnen brengen
om ons te hangen aan een leuze,
door een mode, een zekere tijdsgeest
ingegeven, een leuze zonder intren-
sieke waarde, een leuze van onbe
wuste onwaarachtigheid. We wilden
en willen den vrede wel, maar we
geloofden en geloov. n er niet aan.
Nu niet meer, maar tot voor kort
was er een zekere moed toe noodig
om dat te openbaren.
Als we schreven over den Vredes
dag, dan hebben we er op aange
drongen, dat de menschen zoud n
beginnen m t den vrede te brengen
in zich zeiven, dat ze zouden leeren
verdragen om des vredeswille, smarl,
verbittering, vervolging en onder
drukking. De Nooit-meer-ooilog-
gedachtevan de laatste jaren grondde
zich op afkeer van den oorlog, niet
op liefde tot den vrede. Het is niet
moeilijk om voorden vrede te ijveren,
als er niemand is, die aan strijd denkt,
maar wel is het moeilijk om den
vrede te zoeken, tot eiken prijs als
men belaagd wordt, belasterd, mis
handeld, vervolgd of verdrukt Tegen
dergelijke dingen is een leuze geen
pantser. T» gen weer ligt als een
natuurlijk impuls in het wezen der
menschheid omsloten en daarom is
het onnatuurlijk om met elkaar een
afspraak te maken, dat men nooit
en onder geen omstandigheden tot
Goedkoop is het slagwoord
van den dag. Goedkoop zijn is
een vereischte voor elk artikel.
U koopt niet in een zaak die
alleen maar goedkoop is. Neen,
II koopt bij een vertrouwde zaak,
die naast goedkoop te zijn, ook
kwaliteit bied.
maatregelen van afweer zal overgaan.
Zelfs fanatieke anti-militairisten grij
pen naar middelen van geweld (denk
aan hun optreden tegen Ds. Hugen-
holz), wanneer zc meenen, dat hun
beginselen niet langer op andere
wijze te verdedigen zijn.
We hebben dan ook altijd gezegd
de menschheid heeft tot heiligen
plicht om te blijven ijveren voor
den vrede, maar tiet is onpractisch
en dom om te beginnen met een
eenzijdige ontwapening, zoowel op
nationaal als persoonlijk gebied. Als
we worden aangevallen of bedreigd,
zullen onze gevoelens inzake het nut
of de noodzaak van tegenweer zich
radicaal wijzigen, maar.... dan is het
te laat. Wie den vrede wenscht moet
de vredesgedachte propageeren, arbi
trage op alle terrein des levens be
vorderen en d.e moet eigen tempe
rament leeren beheer-chen. Eerst
als de menschen individueel beter
zijn geworden, als de vredeswil is
gevaren in de massa's, in ue volkeren,
dan pas zal er vrede kunnen zijn.
De algemeene vredeswil zal aan den
algemeenen vrede moeten voorafgaan,
een wil, geboren uit hart en verstand,
gestaald door beproeving, gelouterd
door bezoeking.
Maar nóg eens: zóó wilde men
tot voor kort niet over den vrede
en over de ontwapeningsgedachte
gesproken zien. Nooit-meer-oorlog
was de leuze van den dag en wie
die leuze niet mee aanhief, was een
barbaar. Al verklaarde hij dan ook
den vrede hartstochtelijk langs een
anderen en beteren weg te zoeken.
Van het jaar voor het eerst hebben
we niet meer over den Vredesdag
geschreven. We wildefl wel eens
zien, hoe anderen er dezen keer
over zouden praten. Welnu, we
hebben geen serieus artikel over de
Nooit-meer-oorlog-gedachte gevon
den. Het was ook zoo moeilijk.
Daar hebben we den onlwapenings-
enlhousiast Prof. Einstein, de man,
die de dienstweigering alhid zoo
vurig heeft voorgestaan. Prof. Ein
stein heeft verklaard, dat hij dienst
weigering niet langer goedkeurt en
dat hij het noodig acht, dat een volk
&43
een aanslag op wat ze hun geestelijk
goed weten
Als we den weg naar den vrede
wenschen te vinden, dan moeten we
van goeden wille zijn of worden
en het anderen maken. Het is de
éénige weg!
zich desnoods met militair geweld
zou keeren tegen een aanslag op
haar geestelijke vrijheid. Ja, ja. En
de socialistische burgemeester van
Antwerpen, Camille Hufjsmans,
denkt er juist zoo over. Hij verklaait,
dat de Belgische socialisten in de
voorste Belgische gelederen zullen
strijden, als de Duitschers zouden
pogen om de Belgische volksvrijheden
te belagen. De Dvensche sociaal
democratie en derzelver parlemen
taire leider staan een uitbreid ng
van het leger voor, óók al om het
fascisme buiten de grenzen te houden.
België wapent, Engeland en Frank
rijk wapenen als om stiijd enz. En
de Nederlandsche S.D.A.P. zal haar
program gaan herzien in dót opzicht,
dat niet langer de nationale ontwa
pening op d-n voorgrond zal worden
gesteld, maar de internationale. En
niet elke mobilisatie zal mogen wor
den gesaboteerd, meent de partij
leiding. ü.a. niet een mobilisatie,
welke tegen een Duitschen inval
gericht zou wezen.
Wat een verandering des geesten j
Men versta ons wel. Wanneer onze
grond en onze geestelijke vrijheid
bedreig! zouden worden, dan zullen
we de sociaaldemocrat, n heusch
niet alléén naar de grenzen laten
optrekken Neen, we gaan méé. Maar
we vragen ons af: wat hebben nu
al die leuzen beteekend, wat hebben
ze voor waarde gehad, nu de dragers
dier leuzen totaal van front veran
derden op de eerste dreiging van
W *SCH viACHlMtS v»n al 11.30.-
W8INGM*CHll\fr S v»n at tl 13.
BINNENLAND.
De werkloosheid.
De Directeur van den Rijksdienst
der Werkloosheidsverzekering en
Arbeidsbemiddeling deelt mede, dat
de werkloosheid onder de büu.OUU
leden van ingevolge het Weikloos-
heidsbesluit 1917 gesubsidieerdever-
eenigingen in de week van 23 lol en
met 28 October 1933 heeft bedragen
24,8 pet. In de overeenkomsiige week
van het jaar 1932 bedroeg de werk
loosheid 20,8 pet.
Sinds het laatst van Augustus 1933,
toen de werkloosheid 23,6 pet. be
droeg, is zij met 1,2 pet. gestegen.
Deze stijging is minder dan in nor
male tijdsomstandigheden in dit ge
deelte van het jaar gewoonlijk valt
waar te nemen.
In totaal waren werkloos 298.298
personen.
Voorstel tol opheffing van het
vooroef'eningsinslituut.
Naar we vernemen, moet het
voornemen bestaan om het Voor-
oefeningsinstituut geheel op te heffen,
hetgeen op papier een besparing van
een millioen zou beteeken» n. In
werkelijkheid zou deze besparing
niet boven de l'/2 ton uilgaan in
verband met de tractemenlen.
Ontslag buitenlanders.
Op de staatsmijnen »Juliana» en
»Laura» is een massa-ontslag van
buitenlandsche arbeiders aangekon
digd. Tegen 1 December a.s. is reeds
aan 170 arbeiders mededeelinggedaan
dat de arbeidsovereenkomst is ge
ëindigd.
NUMMER 93.
ZATERDAG 18 NOVEMBER 1933.
66e JAARGANG.
De Echo van het Zuiden.
Waalwpsclie en Langstraatsche Conrant*
Dit blad verschijnt
Prijs der Advertentiën
WOENSDAG en ZATERDAG
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract llink rabat.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
Reclames 40 cent per regel.
franco te zenden aan den Uitgever.
Advertentiën moeten Woensdag en
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Vrijdag des moigens om uiterlijk 9 uur
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
in ons bezit ziju.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD
van „De Echo van het Zuiden".
Naar liet Engelsch
van
o—
Nadruk verboden.
- -o
PUATSCHAPPy VAN VEBZEKÉW11G OP HET LEVlfl
Per stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist
16.
Ofschoon hij buitengewoon zelf-vol-
daan scheen; hezat hij toch een zekere
savoir-faire, dat menig Yorkshire-man
ontbrak. Bovendien was hij rijk en Nan-
cv haatte armoede.
Maar ze kon er niet toe besluiten. Even
dierbaar als haar de gedachte.was om
het oude huis te kunnen terugkoopen,
even walgelijk leek het haar toe, zich aan
een man te verkoopen van wien ze niet
hield. Ze was jong en dat maakte haar
overmoedig. Ze was ervan overtuigd, dat
ze binnen vijf jaar genoeg bezitten zou,
om het oude huis terug te krijgen. Ze wist
nog niet op welke manier, maar dat was
geen bezwaar: het moest! Hoe aanlokke
lijk het voorstel van Ben Briggs ook
scheen, het zou toch niet in baars vaders
geest geweest zijn: Trevanion Cour' te
rugkoopen van het geld van een rijken
man, dien ze zonder liefde getrouwd had.
Daarbij kwam nog een gedachte, al
was die minder sterk: hoe zou haar va
der over dit huwelijk hebben gedacht?
Hij had den trots van een edelman ge
had; het bloed van de Trcvanions stroom
de in zijn aderen en ze voelde hoe hij zou
neergekeken hebben op dezen „jongen
parvenu".
Neen. Mr. Ben, zei ze eindelijk moei
lijk en langzaam, ik dank u voor de
groote eer die u mij aandoet, maar ik
moet blijven weiseren.
Maar dat mag ie geen ernst zynl
Waarom dan toch? Waarom?
Het is me ernst.
Dus je wilt die wilde, dwaze plan
nen toch ten uitvoer brengen?
Ja, dat wil ik.
Tot aan dit oogenblik had Ben geen
oogenblik aan den ernst van Nancy's
weigering geloofd, maar toen hij de
vastbesloten uitdrukking in haar oogen 1
zag, wist hij, dat ze het meende. Nancy
Trevanion meende wat ze zei en plotse
ling werd de situatie hem duidelijk. Hij,
Ben Briggs, had een blauwtje geloopen
als de eerste de beste! De heele stad zou
hem bespotten, de menschen zouden het
hoofd schudden als hij voorbij kwam en
iedereen zou er om lachen dat een meis
je, dal geen cent bezat, hem bad durven
afwijzen. Het was een afschuwelijke ge
dachte! En toch. wat was er aan 'e doen?
Ze was een gast in het huis van zijn va
der en hij kon haar niet afsnauwen, of
schoon hij een dollen lust had om iets
grofs en onbehoorlijks te zeggen.
Het spijt me, dat ik je gevoelens heb
gekwetst, begon Nancv na een nieuwe,
pijnlijke pauze en, alsof ze zijn gedachten
raadde, ging ze voort:
Laten we uw voorstel als on-uitge-
sproken beschouwen.
Wat bedoel je daarmee? Bovendien,
wat moet ik Jessie zeggen als ze vraagt
waarover we zoolang gesnroken hebban?
We kunnen eenvoudig zeggen, dat u
een andere meening bad ten ondichte van
mijn voornemens en dat we hierover lang
en breed gesproken hebben.
Bedoel je daarmee, dat je haar niets
van dit alles zult vertellen?
Zeker niet. We zullen dit voorstel
als ongedaan beschouwen.
Allemachtig, zei hij. uit den grond
van zijn hart, je bent een aardige meid,
ondanks alles en ik boud nog meer van
je, omdat je dit gezegd hebt.
Dat is dus in orde, zei Nancy, van
haar stoel opstaande. Goeden nacht
Mr. Ben, dit onderhoud blijft volkomen
tusschen ons.
En toch kan ik alle hoop niet opge
ven! Je denkt misschien, dat ie van me
af bent, maar dat is niet het geval.
Goeden nacht, herhaalde het meis-
ie en ze stak haar hand uit. Hij creep die
heftig vast; zijn oogen schitterden.
Neen, riep hij uit, ik geef het nog
niet op! Ik zal je krijgen! Misschien ge
loof je dat niet op dit oogenblik, maar
even zeker als de zon morgen opgaat,
even zeker zul je het met me eens wor
den. Ik heb tot nu toe alles gekregen wat
ik wilde en nu wil ik jou. Je mag gerust
weggaan, ik ben ervan overtuigd, dat je
bij mij terug zult komen.
Er kwam een duister gevoel van angst
in Nancy's hart, terwijl ze de kamer uit
ging; dé woorden van Ben klonken als
een bedreiging!
HOOFDSTUK VIII.
Mary Judson.
Je hebt die dwaze plannen toch op
gegeven, nietwaar? vroeg Jessie den vol
genden morgen, toen ze Nancy's slaap
kamer binnenkwam.
Opgegeven? riep Nancy lachend uit.
Zeker niet! Dadelijk na het ontbijt ga
ik Mary Judson opzoeken en als het
eenigszins mogelijk is maak ik alles di
rect met haar in orde.
Meen je dat werkelijk?
Waarom niet?
Jessie was in een opgewonden stem
ming. Ze had de uitdrukking op het ge
zicht van haar broer goed begrepen en
was er bijna zeker van, dat ze wist waar
over die beiden gesproken hadden. Het
had haar den avond te voren moeite ge
koot om niet op te blijven tot Nancy bo
venkwam, om te hooren wat er was voor
gevallen, maar iets van de oude angst
van de St. Andrew School was gebleven.
Nancy was drie jaar ouder dan Jessie en
het jongere meisje keek nog steeds naar
haar op als een wezen van hoogere orde.
Maar heeft Ben dan niet.
Je broer was heel hartelijk voor
my, viel Nancy haar in de rede. Hij was
het heelemaal niet eens met hetgeen ik
met je vader besproken heb, en opperde
"en ander plan. Hij vond mijn plannen
dom en zei, dat het te lang zou duren
voor ik er eenig resultaat mee bereiken
zou.
Maar, zei het meisje verwonderd,
maar zijn Ben en jij dan niet met
elkaar verloofd? Ik zou het zoo heerlijk
vinden! Je weet niet, boe graag ik je tot
zuster hebben zou!
Verloofd! Hoe kom je daar aan?
Maar heeft Ben je dan niet ten hu
welijk gevraagd?
Praat geen onzin, Jessie. Hoe zou
je broer er aan denken een arm meisje
zooals ik te trouwen? Dat is toch abso-
luut onmogelijk.
Maar ik weet zeker, dat Ben ver
liefd is op jou, en dat
Heeft hij je ooit iets daarvan ge
zegd?
Neen, maar toen ik gisteravond zijn
gezicht zag
Luister eens, Jessie. Ik ben niet van
plan over dien onzin verder te praten.
Mr. Ben is heel vriendelijk geweest, gis
teravond; hij had een nlan dat hem be
ter toeleek dan het mijne, dat is alles.
Maar je weet hoe eigenzinnig dat ik ben
en dat ik mijn eigen wil altijd moet door
drijven. Daarom wou ik je vragen na bet
ontbijt met me mee te gaan naar miss
Judson. Vind je het niet eenig? Stel je
voor, dat ik op kamers woon bij Mary
Judson! Stel je voor, dat ik kapitalen
verdien met het ontwerpen van dessins!
Maar je moet beloven over dat andere
niet meer te praten, ook niet met je
ouders.
Zoo stelde Nancy Jessie een beetje ge
rust; ze was er nog niet heelemaal van
overtuigd, dat Nancy de waarheid had
gesproken, maar toen ze na het ontbijt
Marv Judson ginccn opzoeken, was Nan
cv zoo vroolijk en uitbundig, zoodat het
jongere meisje ten slotte geloofde, dat ze
zich vergist had.
Miss Marv Judson woonde in Labur
num Cottage in Rhododendron S'reet. De
man, die de straat zoo genoemd had,
moest gevoel voor humor hebben gehad,
want mijlen ver in den omtrek was er
geen rhododendron te zien. De buizen
waren eenvoudig gebouwd, allemaal van
eenzelfde soort steen. Toch was Labur
num Cottage verschillend van de ande
ren. Het was op een apart stuk grond ge
bouwd en omaeven door een haag. Het
had een breedere gevel en was grootor
en mooier dan de overige huizen. Boven
dien was achter het huis nog een flink
stuk grond. Hier had Amos Judson jaren
geleden iets gebouwd, dat op een stal
teek, maar bij nadere beschouwing een
laboratorium bleek te zijn. Ames had in
zijn dagen een zekere reputatie genoten
als scheikundige en, zooals Mrs. Briggs
verklaard had, koesterde hij altijd de
stille hoop om met zyn uitvindingen goud
te verdienen.
Toen Nancy en Jessie Rhododendron
Street insloegen, was de eerste teleurge
steld en mismoedig. De huizen zagen er
zoo donker en ongezellig uit, dat ze. ver
geleken met de kasteelen van Woodrovd,
bepaald afschuwelijk waren. Maar bij het
zien van Laburnum Cottage klaarde Nan-
cv's gezicht wat op. Het stond iets ter
zijde, het hek, dat het omgaf, scheen
juist opgeverfd te zijn; het pad dat naar
de deur leidde, zag er helder en vroolijk
uit. De huisdeur was ook geverfd en de
gordijnen voor het raam zagen er keurig
en zindelijk uit.
De deur werd opengemaakt door een
vrouw van een jaar of veertig. met een
dik, moe gezicht. Nancy vroeg zich ver
wonderd af. of dit Mary Judson was. De
vrouw droeg geen schort, en sprak op
dien korten toon de bevolking van
Yorkshire eigen.
Bent u iuffrouw Judson.
Neen, dat ben ik niet.
Jessie grinnikte even. ze kende Mary
Judson van gezicht.
Is juffrouw Judson thuis?
Ja, ik geloof wel dat ze u ontvan
gen kan, ze is niet aan bet werk. Als U
hier wachten wil zal ik haar roepen.
cn zonder meer liet de vrouw de twee
meisics op de vloermat staan.
Een ooaenbük later kwam ze terua.
Ze komt direct, zei ze. ze is in den tuin.
Dan, zich tot Jessie wendend: Ben jij
niet de dochter van Lvab Briggs?
Ja. antwoordde Jr^sie.
Dat dacht ik al. Wil ie niet binnen
komen? en ze wees de deur van een der
voorkamers.
Wordt vervolgd.