Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
HflflR ERFDEEL,
mm
FEUILLETON
IuIesJS
WERK VOOR ONDERSTEUNDEN.
Verdrijf dien Hoest
Dit blad verschijnt
UITGAVE:
Prijs der Advertentiën
WOENSDAG en ZATERDAG
20 cent per regel; minimum 1.50.
By contract tlink rabat.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
WAALWIJKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
AN TOON TIELEN
Reclames 40 cent per reg°.l.
franco te zenden aan den Uitgever.
Advertentiën moeten Woensdag en
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
Telefoon No. 88.
Telegr.-adresECHO,
in ons bezit zijn.
»Handen uit de zakken
zegt Burgemeester Colijn van
Alplien a. d. Rijn.
»Het is toch te dwaas het verwor
dingproces rustig te laten voort
woekeren, terwijl er honderen men-
schen met de handen in de zakken
staan toe te zien», aldus meende de
burgemeester van de gemeente
Alphen a d Rijn, de heer A. F. Colijn,
die bij de behandeling der gemeente-
begrooting op verzoek van eenige
raadsleden een nadere toelichting gaf
op zijn plannen om voortaan de
steuntrekkenden werk te laten ver
richten.
»De gemeentefinanciën laten niet
meer toe, dat de werkverschaffing
op denzelfden voet wordt voortgezet.
Voor het volgend jaar is voor deze
gemeente een bedrag van meer dan
drie ton voor werkloozenzorg uit-
geliokken. Door van de ondersteun
den een contra prestatie te eischen,
hetgeen als een proef op dit gebied
moet worden beschouwd wordt
bovendien den werklooze zij het
dan misschien wat te laat 1 het besef
bijgebracht, dat hij iets moet pres-
teeren voor den hem verleenden
steun ten dienste van de gemeen
schap. Wanneer hij eenige dagen per
week kan werken voor zijn geld (er
zal tegen zgn. normaal loon worden
gewerkt), moet dit cok den gesteunde
reden tot voldoening geven. Op die
manier wordt althans de mogelijk
heid geopend, dat in de gemeente
ook nog eens iets kan worden aan-
gepakt, wat anders onuitvoerbaar
zou blijken.
B. en W. hebben zich tot den
minister van Sociale Zaken gewend
om toestemming, waarbij er nadruk-
kelijk op is gewezen, dat er natuurlijk
voor zal worden gewaakt door sleun-
trekkenden werk te laten verrichten,
dat anders door betaalde werklieden
wordt gedaan, daar dit slechts een
verplaatsing van de werkloosheid
zou beteekenen. Er zal in groepen
van b.v. 100 man eenige dagen per
week worden gewerkt, totdat de
werklooze aan het bedrag van zijn
steun toe is.
Door bijna alle fracties werd dit
plan van B. en W. ten zeerste toe
gejuicht, met uitzondering van die
der S.D.A.P.
In welke mate ook in deze ge
meente arbeidsschuwheid heerscht,
moge blijken uit hel feit, dat, toen
dezer dagen het bestuur van de
IJsclub »De Rijnstreek», welke zich
voornamelijk werkverschalfing ge
durende vorstperiodes ten doel st« lt,
werkloozen opriep voor 't aanleggen
en onderhouden van een baan op
den Ouden Rijn, van de lOOu werk
loozen in deze gemeente, die daarmee
f3.a f 4.per week méér konden
verdienen dan het bedrag van hun
steunuitkeering, zich geen enkele
voor dat werk aanmeldde, zoodat
de ijsclub zich tenslotte genoodzaakt
zag de regeling van deze werkver
schaffing aan de gemeente op te
dragen, welke nu de he ft van het
loon der tewerkgestelden voor haar
rekening neemt.
Wij nemen 't bovenstaande over,
omdat het voor een deel evengoed
van onze gemeente had gezegd
kunnen en o.i. mogen worden.
Ook voorbeelden van arbeids-
zouden ook hier ook i
kunnen worden
voren
schuwheid
wel naar
gebracht.
En hier is vooral nog zooveel
productief werk te doen. Laat ons
maar eens beginnen met verbetering
der buitenwegen; dat is o.i. een heel
voornaam punt, en ook op ander
gebied is nog genoeg te doen.
BUITENLAND.
Financieel schandaal in Frankrijk.
Bedriegerijen voor meer dan
b00 mülioen francs.
Er zijn bedriegerijen ontdekt bij
het Ciédit municipal de Bayonne,
die een bedrag van 400 millioen
franken omvatten. Sommige bladen
spreken zelfs van 475 millioen. Men
zegt, dat dit schandaal na 't Panama
schandaal het grootste is, dat er
sedert jaren is voorkomen.
Het schandaal van de gemeente
lijke bank van leening te Bayonne
heeft een geweldigen omvang aan
genomen. Op zijn minst 200 millioen
valsche bons werden door den be-
faamden oplichter Stavisky in om
loop gebiacht. Stavisky is voort
vluchtig en opnieuw wordt beweerd,
dat de politie zich niet te veel moeite
geeft om hem op het spoor te komen.
De oplichter heeft belangrijke relaties
in politie-, financieele en parlemen
taire kringen. De wijze waarop hij
te werk ging was heel eenvoudig.
Thissier, de directeur van de bank,
bezat bons in blanco, die door een
lid van den bestuursraad waren
onderteekend. Hij vulde naar be-
hooren de controlestrook in voor
een som van 100 tot IOiiO francs,
en stelde den bon aan den cliënt
ter hand, na het bedrag tot 500.000
of 1 millioen te hebben verhoogd.
Aldus stak hij 999 000 frank in den
zak, of wel hij legde naast de vier
bestaande nog tien nieuwe registers
aan, die niet verantwoord werden.
De operatie werd daardoor heel
vruchtbaar omdat de oplichtingen
in voile vrijheid geschiedden. This
sier beweert het geld nooit te hebben
gehouden, maar alle bedragen naar
een Parijsche maatschappij gestuurd
te hebben, die als tusschenpersoon
tot Stavisky diende.
Men kan zich afvragen hoe het
vertrouwen van de vele inschrijvers
bewaard kon blijven. Dit kwam
echter deels doordat de staat dit
soort operaties waarborgt, en ander
deels door de samenstelling van den
bestuursraad, waarvan de voorzitter,
Garat, burgemeester van Bayonne
en Kamerlid is. Thissier beschuldigt
hem er van alles geweten te hebben.
Garat zou hem zelfs last gegeven
hebben te handelen zooals hij deed.
Garat en Stavisky zouden het vol
komen eens geweest zijnGarat
ontkent dit natuurlijk. Stavisky won
bovendien bij de beleening van
valsche en echte edelsteenen, dank
zij een vernuftige constructie, waar
van hij den sleutel op zijn vlucht
meegenomen heeft.
Het was algemeen bekend dat hij
ernstige dingen op zijn kerfstok had.
In 1926 had hij cheques vervalscht
voor een bedrag van ongeveer 20
millioen. De schatter van de bank
van leening bevestigt, dat Stavisky
Hoest- Cr iep -Bronchitis-Asthma -
NUMMER 3.
ZATERDAG 6 JANUARI 1934.
57e JAARGANG.
et Zuiden,
faalwpsc&e en Laigslraatsrkr Courant,
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
1
EERSTE BLAD.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
Nadruk verboden.
*0.
Ik wel. Natuurlijk weel ik niet, wat
hij in het schild voert, maar ik weet ze
ker, dat het je zal berouwen als je hem
je toestemming geeft. Bovendien, je zegt
zelf, dat je niet weet, waarom je vader
hem heeft weggestuurd.
- Misschien heb je gelijk, zei Marv,
na een lang stilzwijgen.
Een paar dagen later ontving Ben
iViggs den volgenden brief:
Geachte Heer,
Volgens uw instructies bracht ik een
bezoek aan miss Judson en verzocht baar
om het laboratorium te mogen gebrui
ken. !k vertelde haar, dat ik proeven aan
het doen was over nieuwe kleurstoffen en
dat mijn eigen laboratorium niet bruik
baar was. Eerst scheen ze geneigd om
aan mijn verzoek te voldoen, maar later
liet ze me weten, dat het niet mogelijk
was. Ik ben tot de conclusie gekomen,
dat ze hel me niet geweigerd zou hebben,
als die miss Trevanion er niet de hand
in had gehad. Deze jonge dame stelde
me een paar vragen, die ik echter niet
beantwoordde. Ik ben ervan overtuigd,
dat zij het was, die miss Judson afgera
den heeft, mij in haar laboratorium te
laten werken. Al zijn onze plannen dit
keer niet gelukt, ik zal ze op de een of
andere manier wel verwezenlijken. Ver
geef mij de vraag: maar kunt u mij mis
schien tien pond voorschot geven? Mijn
vrouw is ziek geweest en ik moet de dok
tersrekening betalen.
Uw dw. dienaar,
WILFRED LANGHAM.
Ben herlas en herlas dezen brief en
dienzelfden avond bracht hij opnieuw
een bezoek aan Wilfred Langham.
HOOFDSTUK XVII.
Leeds versus Trevanion.
Mary Judson zat in de huiskamer van
Laburnum Cottage. Er waren diepe krin
gen onder haar oogen; ze zag er bleek
en vermoeid uit. Meer dan een jaar was
verloopen sinds Langham's verzoek. Het
was toen Februari, een koude, mistige
maand, en hoewel het nu Mei was,wa
ren er nog niet veel sporen van den a.s.
zomer te bekennen. Geen bloem was te
zien in Rhododendron Street, geen groen
blad aan de boomen. Toch was de lucht
al warm en zwoel.
Ik ben oud voor mijn tijd, dacht
Mary Judson, ik heb nergens meer ge
voel' voor. Het is teleurstelling op teleur
stelling geweest. Ik ben niets verder ge
komen.
Ze zuchtte diep en keek naar haar
witte, bijna doorschijnende handen.
Ik leef eigenlijk maar voor twee
dingen, dacht ze, voor wat mijn vader
my heeft nagelaten en om Nancy's droom
te helpen verwezenlijken. Kon ik er toch
maar in slagen! Ik weet zeker, dat ik
dan net zoo gezond en sterk zou worden
als vroeger. Maar nog altijd ontbreekt die
kleinigheid, die ik onmogelijk kan ont
dekken-. Ik voel me of ik alle hoop
maar moet opgevenMaar Nancy
zal direct wel thuis komen en ze mag niet
merken dat ik zoo aan het tobben ben.
Ze hoorde Nancy's vlugge voetstappen
buiten de deur en'zich omkeerende, zag
ze haar aankomen.
Ze ziet bleek, het arme kind, dacht
ze. Ze ziet er heel wat slechter uit dan
toen ze voor twee jaar hier kwam
Hallo Mary! groette Nancy vroolyk,
hoe is het ermee?
Mij gaat het uitstekend, glimlachte
miss Judson.
Dat is niet waar! Wat heb je den
I heelen dag uitgevoerd? In het laborato-
Stop viug dien akeligen hoest, neem
Akkers Abdijsiroop. Op slaa zult Gij
ondervinden, datGij hiereenhulp hebt
om den meest weerspannigen hoest
te verdrijven. Vanaf den eersten lepel
openbaart zich haar kalmeerende,
verzachtende, slijmoplossende wer
king. De vastzittende slijm komt los en
Gij zult weer gemakkelijk kunnen
ademhalen. Abdijsiroop verschaft U
reeds vannacht een rustigen slaap en
binnen 24 uur zijt Gij dan dien benauw
den hoest finaal vergeten. Neem bij
AKKER'
rium gewerkt?
Neen, antwoordde de ander. Ik
voelde me niet goed in orde. Ik heb den
heelen dag hier gezeten.
Nancy keek haar onderzoekend aan;
ze zag, hoe bleek en ziek ze er uitzag. I
Heb je zitten tobben?
Neen, alleen
Alleen wat?
Het komt er niet op aan. Luister
maar niet naar me.
Je hebt vacantie noodig! riep Nan
cy. Je moest eens weg van Rhododen-
iron Street, je hebt de frissche zeelucht
noodig, weg uit die afschuwelijke be
nauwde stad. Hoelang is het wel geleden
dat je vacantie had?
En hoelang sinds jij vacantie had?
vroeg de ander terug.
Ik heb het niet noodig. Ik ben sterk
genoeg. Maar
Neen kindje, en de tranen klonken
in Mary's stem jij hebt het net zoo
góed noodig als ik. We konden ons tot
nu toe geen vacantie permitteeren. Kon
ik die rubber maar maken, kon ik die
rubber maar eindelijk ontdekken!
Luister eens, riep Nancy uit. ik
heb goed nieuws voor je!
Goed nieuws? Er is maar één ding
dat goed nieuws voor mij zou zijn en dat
schijnt niet te gebeuren.
Jawel, lachte Nancy. Er bestaat
nog wel iets anders op de wereld! We
gaan samen en vacantiereisje maken. We
laten dit rookerige, benauwde Leeds voor
wat het is en gaan samen naar Cornwall.
Plaag me niet, zei Mary. Naar
Cornwall gaan kost geld en dat hebben
we geen van beiden.
Ik wel! Luister naar wat ik je ver-
lel; je kent mijn overeenkomst met John
Shawcross? Ik zou honderd pond per
jaar verdienen en dee'en in de winst,
als de zaken goed gingen.
Maar de zaken gingen niet goed!
Je hebt me zelf verteld, dat de firma ter
nauwernood kon rondkomen.
Ik heb me vergist, zei Nancy.
Het is beter gegaan dan we dachten.
John Shawcross kwam vandaag mijn
kamer binnen en zei, dat hij eindelijk n
paai belangrijke bestellingen uit Londen
had gekregen. Is dat niet heerlijk?
Ik ben echt bly voor je, en Mary
Judson's bleeke wangen kleurden zich.
Maar er is nog wat anders! Kijk
eens! en het meisje zwaaide een che
que voor de oogen van de oude vrouw.
Honderd pond! schrikte ze. Hon- 1
derd pond!
Ja, het is een extra-tje. Heelemaal
buiten mijn salaris. Ik heb het nu pas
van John gekregen en ik voel me zoo rijk
als Rothschild! Weet je wat we moesten
doen? Het huis sluiten, Sarah Ellen vrij
af geven en voor een maand naar Corn
wall gaan.
Een maand?
Ja, een maand, herhaalde Nancy.
Het zal er nu prachtig zijn, de zon schijnt
er, de vogels fluiten, we zullen kamers
huren in de buurt van Trevanion Court
en we zullen een heerlijken tijd hebben,
dat beloof ik je
Of dat heerlijk zou zijn! riep Mary
uit.
Zou zijn? Het zal gebeuren.
Maar dat kost een macht geld, kind
ie. Cornwall is een eind weg; de reis al
leen kost een kapitaal.
Je hebt er niets mee te maken: ik
betaal alles!, riep Nancy uit.
Voor my betalen? Ik denk er niet
aan. Ik wil tegen niemand en tegen niets
dank-je zeggen, zoolang ik leef.
Haar echte Yorkshire-onafhankelijk-
beid kwam boven, ofschoon Nancy's
voorstel haar eigenlijk buitengewoon
aanlokte.
Je weigert het toch niet?
Ja, kindje, ik wil niet van ander
mans geld profiteeren. Waarom huil je
nu?
Mary, Nancy's stem klonk onvast
je zei' me, dat als de rubber je zou
lukken, je het oude huis voor me zou te
rug koopen. Wat zou je ervan zeggen, als
ik dat weigerde aan te nemen?
Wat ik ervan zou zeggen? I)at zul
ie toch nooit weigeren? O, als ik maar
de kans ertoe had.
En toch weiger je, dat ik dat reisje
voor je betaal. Ik wil je op de een of an
dere manier mijn erkentelijkheid too-
nen, je bent zoo goed voor me geweest,
die twee jaar. Bovendien als je slaagt,
dan
Als je het zoo opvat: ja! zei Mary
Judson. Dan valt er over te praten. En
ie zult zien, dat ik slaag!
i Nancy's aanwezigheid had haar weer
wat opgewekter gemaakt en haar droe
vige stemming scheen voor een oogen-
blik overgedreven te zijn.
Je zult zien, hoe het je zal opknap
pen, ging Nancy voort; na een maand
vacantie ben je een ander mensch. Ik
wil met je wedden om een nieuwe japon
dat je na een maand vacantie in Corn
wall tien pond dikker bent geworden.
Maar kun je het heusch betalen?
roeg Mary angstig.
Betalen? Ik zal je mijn boekhouding
laten zien. Ik heb twee honderd pond
over van wat ik bezat en bovendien heb
ik deze chèque. En verder ga ik binnen
kort veel meer verdienen, (lat heeft Mr.
Shawcross mij verzekerd. Luister: van
daag is het de 27ste en over drie dagen
gaan we op reis naar Cornwall.
Drie dagen? Zoo gauw kan ik niet
klaar zyn.
Waarom niet?
Omdat het huis eerst heelemaal
schoongemaakt moet worden.
Je kunt doen wat je wilt, maar ovej*
drie dagen gaan we weg. En nu gaan we
samen gezellig theedrinken.
Voor de erste keer sinds een maand
gebruikte Mary met smaak haar maaltijd.
Hel vooruitzicht voor een maand uit
Leeds weg te gaan en Nancy's oude huis
en heerlijke geboortestreek te zien, stem
de haar gelukkig,
i Ze begon zelis over haar kleeren te
spreken en vroeg Nancy of er in Corn
wall bioscopen bestonden.
Bioscopen? Geen denken aan! Ik
zal je-het land laten zien, zooals het wer
kelijk is met de groote rotsen en de
zee.
Het zal heerlijk zijn! zei Mary zacht.
Inderdaad zag ze er tien jaar jonger
I uit, toen ze Nancy op het eind van oen
avond goeden nacht wenschte. Maar ten
half uur later scheen ze weer van stem-
l ming veranderd, want Nancv hoorde
tiaar, toen ze al in bed lag, op klagelyken
to(*i spreken.
Ik kan eigenlijk niet gaan.
Waarom niet?
Het schoot mij opeens te binnen.
Wat moeten we met de formule doen,
Nancy? Ik durf die niet in huis te laten.
Maar we kunnen de formule toch
naar een Safe-Depsit brengen!
(Wordt vervolgd).