Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. HflflR ERFDEEL, mm FEUILLETON IuIesJS WERK VOOR ONDERSTEUNDEN. Verdrijf dien Hoest Dit blad verschijnt UITGAVE: Prijs der Advertentiën WOENSDAG en ZATERDAG 20 cent per regel; minimum 1.50. By contract tlink rabat. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ AN TOON TIELEN Reclames 40 cent per reg°.l. franco te zenden aan den Uitgever. Advertentiën moeten Woensdag en Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. Telefoon No. 88. Telegr.-adresECHO, in ons bezit zijn. »Handen uit de zakken zegt Burgemeester Colijn van Alplien a. d. Rijn. »Het is toch te dwaas het verwor dingproces rustig te laten voort woekeren, terwijl er honderen men- schen met de handen in de zakken staan toe te zien», aldus meende de burgemeester van de gemeente Alphen a d Rijn, de heer A. F. Colijn, die bij de behandeling der gemeente- begrooting op verzoek van eenige raadsleden een nadere toelichting gaf op zijn plannen om voortaan de steuntrekkenden werk te laten ver richten. »De gemeentefinanciën laten niet meer toe, dat de werkverschaffing op denzelfden voet wordt voortgezet. Voor het volgend jaar is voor deze gemeente een bedrag van meer dan drie ton voor werkloozenzorg uit- geliokken. Door van de ondersteun den een contra prestatie te eischen, hetgeen als een proef op dit gebied moet worden beschouwd wordt bovendien den werklooze zij het dan misschien wat te laat 1 het besef bijgebracht, dat hij iets moet pres- teeren voor den hem verleenden steun ten dienste van de gemeen schap. Wanneer hij eenige dagen per week kan werken voor zijn geld (er zal tegen zgn. normaal loon worden gewerkt), moet dit cok den gesteunde reden tot voldoening geven. Op die manier wordt althans de mogelijk heid geopend, dat in de gemeente ook nog eens iets kan worden aan- gepakt, wat anders onuitvoerbaar zou blijken. B. en W. hebben zich tot den minister van Sociale Zaken gewend om toestemming, waarbij er nadruk- kelijk op is gewezen, dat er natuurlijk voor zal worden gewaakt door sleun- trekkenden werk te laten verrichten, dat anders door betaalde werklieden wordt gedaan, daar dit slechts een verplaatsing van de werkloosheid zou beteekenen. Er zal in groepen van b.v. 100 man eenige dagen per week worden gewerkt, totdat de werklooze aan het bedrag van zijn steun toe is. Door bijna alle fracties werd dit plan van B. en W. ten zeerste toe gejuicht, met uitzondering van die der S.D.A.P. In welke mate ook in deze ge meente arbeidsschuwheid heerscht, moge blijken uit hel feit, dat, toen dezer dagen het bestuur van de IJsclub »De Rijnstreek», welke zich voornamelijk werkverschalfing ge durende vorstperiodes ten doel st« lt, werkloozen opriep voor 't aanleggen en onderhouden van een baan op den Ouden Rijn, van de lOOu werk loozen in deze gemeente, die daarmee f3.a f 4.per week méér konden verdienen dan het bedrag van hun steunuitkeering, zich geen enkele voor dat werk aanmeldde, zoodat de ijsclub zich tenslotte genoodzaakt zag de regeling van deze werkver schaffing aan de gemeente op te dragen, welke nu de he ft van het loon der tewerkgestelden voor haar rekening neemt. Wij nemen 't bovenstaande over, omdat het voor een deel evengoed van onze gemeente had gezegd kunnen en o.i. mogen worden. Ook voorbeelden van arbeids- zouden ook hier ook i kunnen worden voren schuwheid wel naar gebracht. En hier is vooral nog zooveel productief werk te doen. Laat ons maar eens beginnen met verbetering der buitenwegen; dat is o.i. een heel voornaam punt, en ook op ander gebied is nog genoeg te doen. BUITENLAND. Financieel schandaal in Frankrijk. Bedriegerijen voor meer dan b00 mülioen francs. Er zijn bedriegerijen ontdekt bij het Ciédit municipal de Bayonne, die een bedrag van 400 millioen franken omvatten. Sommige bladen spreken zelfs van 475 millioen. Men zegt, dat dit schandaal na 't Panama schandaal het grootste is, dat er sedert jaren is voorkomen. Het schandaal van de gemeente lijke bank van leening te Bayonne heeft een geweldigen omvang aan genomen. Op zijn minst 200 millioen valsche bons werden door den be- faamden oplichter Stavisky in om loop gebiacht. Stavisky is voort vluchtig en opnieuw wordt beweerd, dat de politie zich niet te veel moeite geeft om hem op het spoor te komen. De oplichter heeft belangrijke relaties in politie-, financieele en parlemen taire kringen. De wijze waarop hij te werk ging was heel eenvoudig. Thissier, de directeur van de bank, bezat bons in blanco, die door een lid van den bestuursraad waren onderteekend. Hij vulde naar be- hooren de controlestrook in voor een som van 100 tot IOiiO francs, en stelde den bon aan den cliënt ter hand, na het bedrag tot 500.000 of 1 millioen te hebben verhoogd. Aldus stak hij 999 000 frank in den zak, of wel hij legde naast de vier bestaande nog tien nieuwe registers aan, die niet verantwoord werden. De operatie werd daardoor heel vruchtbaar omdat de oplichtingen in voile vrijheid geschiedden. This sier beweert het geld nooit te hebben gehouden, maar alle bedragen naar een Parijsche maatschappij gestuurd te hebben, die als tusschenpersoon tot Stavisky diende. Men kan zich afvragen hoe het vertrouwen van de vele inschrijvers bewaard kon blijven. Dit kwam echter deels doordat de staat dit soort operaties waarborgt, en ander deels door de samenstelling van den bestuursraad, waarvan de voorzitter, Garat, burgemeester van Bayonne en Kamerlid is. Thissier beschuldigt hem er van alles geweten te hebben. Garat zou hem zelfs last gegeven hebben te handelen zooals hij deed. Garat en Stavisky zouden het vol komen eens geweest zijnGarat ontkent dit natuurlijk. Stavisky won bovendien bij de beleening van valsche en echte edelsteenen, dank zij een vernuftige constructie, waar van hij den sleutel op zijn vlucht meegenomen heeft. Het was algemeen bekend dat hij ernstige dingen op zijn kerfstok had. In 1926 had hij cheques vervalscht voor een bedrag van ongeveer 20 millioen. De schatter van de bank van leening bevestigt, dat Stavisky Hoest- Cr iep -Bronchitis-Asthma - NUMMER 3. ZATERDAG 6 JANUARI 1934. 57e JAARGANG. et Zuiden, faalwpsc&e en Laigslraatsrkr Courant, DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. 1 EERSTE BLAD. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. Nadruk verboden. *0. Ik wel. Natuurlijk weel ik niet, wat hij in het schild voert, maar ik weet ze ker, dat het je zal berouwen als je hem je toestemming geeft. Bovendien, je zegt zelf, dat je niet weet, waarom je vader hem heeft weggestuurd. - Misschien heb je gelijk, zei Marv, na een lang stilzwijgen. Een paar dagen later ontving Ben iViggs den volgenden brief: Geachte Heer, Volgens uw instructies bracht ik een bezoek aan miss Judson en verzocht baar om het laboratorium te mogen gebrui ken. !k vertelde haar, dat ik proeven aan het doen was over nieuwe kleurstoffen en dat mijn eigen laboratorium niet bruik baar was. Eerst scheen ze geneigd om aan mijn verzoek te voldoen, maar later liet ze me weten, dat het niet mogelijk was. Ik ben tot de conclusie gekomen, dat ze hel me niet geweigerd zou hebben, als die miss Trevanion er niet de hand in had gehad. Deze jonge dame stelde me een paar vragen, die ik echter niet beantwoordde. Ik ben ervan overtuigd, dat zij het was, die miss Judson afgera den heeft, mij in haar laboratorium te laten werken. Al zijn onze plannen dit keer niet gelukt, ik zal ze op de een of andere manier wel verwezenlijken. Ver geef mij de vraag: maar kunt u mij mis schien tien pond voorschot geven? Mijn vrouw is ziek geweest en ik moet de dok tersrekening betalen. Uw dw. dienaar, WILFRED LANGHAM. Ben herlas en herlas dezen brief en dienzelfden avond bracht hij opnieuw een bezoek aan Wilfred Langham. HOOFDSTUK XVII. Leeds versus Trevanion. Mary Judson zat in de huiskamer van Laburnum Cottage. Er waren diepe krin gen onder haar oogen; ze zag er bleek en vermoeid uit. Meer dan een jaar was verloopen sinds Langham's verzoek. Het was toen Februari, een koude, mistige maand, en hoewel het nu Mei was,wa ren er nog niet veel sporen van den a.s. zomer te bekennen. Geen bloem was te zien in Rhododendron Street, geen groen blad aan de boomen. Toch was de lucht al warm en zwoel. Ik ben oud voor mijn tijd, dacht Mary Judson, ik heb nergens meer ge voel' voor. Het is teleurstelling op teleur stelling geweest. Ik ben niets verder ge komen. Ze zuchtte diep en keek naar haar witte, bijna doorschijnende handen. Ik leef eigenlijk maar voor twee dingen, dacht ze, voor wat mijn vader my heeft nagelaten en om Nancy's droom te helpen verwezenlijken. Kon ik er toch maar in slagen! Ik weet zeker, dat ik dan net zoo gezond en sterk zou worden als vroeger. Maar nog altijd ontbreekt die kleinigheid, die ik onmogelijk kan ont dekken-. Ik voel me of ik alle hoop maar moet opgevenMaar Nancy zal direct wel thuis komen en ze mag niet merken dat ik zoo aan het tobben ben. Ze hoorde Nancy's vlugge voetstappen buiten de deur en'zich omkeerende, zag ze haar aankomen. Ze ziet bleek, het arme kind, dacht ze. Ze ziet er heel wat slechter uit dan toen ze voor twee jaar hier kwam Hallo Mary! groette Nancy vroolyk, hoe is het ermee? Mij gaat het uitstekend, glimlachte miss Judson. Dat is niet waar! Wat heb je den I heelen dag uitgevoerd? In het laborato- Stop viug dien akeligen hoest, neem Akkers Abdijsiroop. Op slaa zult Gij ondervinden, datGij hiereenhulp hebt om den meest weerspannigen hoest te verdrijven. Vanaf den eersten lepel openbaart zich haar kalmeerende, verzachtende, slijmoplossende wer king. De vastzittende slijm komt los en Gij zult weer gemakkelijk kunnen ademhalen. Abdijsiroop verschaft U reeds vannacht een rustigen slaap en binnen 24 uur zijt Gij dan dien benauw den hoest finaal vergeten. Neem bij AKKER' rium gewerkt? Neen, antwoordde de ander. Ik voelde me niet goed in orde. Ik heb den heelen dag hier gezeten. Nancy keek haar onderzoekend aan; ze zag, hoe bleek en ziek ze er uitzag. I Heb je zitten tobben? Neen, alleen Alleen wat? Het komt er niet op aan. Luister maar niet naar me. Je hebt vacantie noodig! riep Nan cy. Je moest eens weg van Rhododen- iron Street, je hebt de frissche zeelucht noodig, weg uit die afschuwelijke be nauwde stad. Hoelang is het wel geleden dat je vacantie had? En hoelang sinds jij vacantie had? vroeg de ander terug. Ik heb het niet noodig. Ik ben sterk genoeg. Maar Neen kindje, en de tranen klonken in Mary's stem jij hebt het net zoo góed noodig als ik. We konden ons tot nu toe geen vacantie permitteeren. Kon ik die rubber maar maken, kon ik die rubber maar eindelijk ontdekken! Luister eens, riep Nancy uit. ik heb goed nieuws voor je! Goed nieuws? Er is maar één ding dat goed nieuws voor mij zou zijn en dat schijnt niet te gebeuren. Jawel, lachte Nancy. Er bestaat nog wel iets anders op de wereld! We gaan samen en vacantiereisje maken. We laten dit rookerige, benauwde Leeds voor wat het is en gaan samen naar Cornwall. Plaag me niet, zei Mary. Naar Cornwall gaan kost geld en dat hebben we geen van beiden. Ik wel! Luister naar wat ik je ver- lel; je kent mijn overeenkomst met John Shawcross? Ik zou honderd pond per jaar verdienen en dee'en in de winst, als de zaken goed gingen. Maar de zaken gingen niet goed! Je hebt me zelf verteld, dat de firma ter nauwernood kon rondkomen. Ik heb me vergist, zei Nancy. Het is beter gegaan dan we dachten. John Shawcross kwam vandaag mijn kamer binnen en zei, dat hij eindelijk n paai belangrijke bestellingen uit Londen had gekregen. Is dat niet heerlijk? Ik ben echt bly voor je, en Mary Judson's bleeke wangen kleurden zich. Maar er is nog wat anders! Kijk eens! en het meisje zwaaide een che que voor de oogen van de oude vrouw. Honderd pond! schrikte ze. Hon- 1 derd pond! Ja, het is een extra-tje. Heelemaal buiten mijn salaris. Ik heb het nu pas van John gekregen en ik voel me zoo rijk als Rothschild! Weet je wat we moesten doen? Het huis sluiten, Sarah Ellen vrij af geven en voor een maand naar Corn wall gaan. Een maand? Ja, een maand, herhaalde Nancy. Het zal er nu prachtig zijn, de zon schijnt er, de vogels fluiten, we zullen kamers huren in de buurt van Trevanion Court en we zullen een heerlijken tijd hebben, dat beloof ik je Of dat heerlijk zou zijn! riep Mary uit. Zou zijn? Het zal gebeuren. Maar dat kost een macht geld, kind ie. Cornwall is een eind weg; de reis al leen kost een kapitaal. Je hebt er niets mee te maken: ik betaal alles!, riep Nancy uit. Voor my betalen? Ik denk er niet aan. Ik wil tegen niemand en tegen niets dank-je zeggen, zoolang ik leef. Haar echte Yorkshire-onafhankelijk- beid kwam boven, ofschoon Nancy's voorstel haar eigenlijk buitengewoon aanlokte. Je weigert het toch niet? Ja, kindje, ik wil niet van ander mans geld profiteeren. Waarom huil je nu? Mary, Nancy's stem klonk onvast je zei' me, dat als de rubber je zou lukken, je het oude huis voor me zou te rug koopen. Wat zou je ervan zeggen, als ik dat weigerde aan te nemen? Wat ik ervan zou zeggen? I)at zul ie toch nooit weigeren? O, als ik maar de kans ertoe had. En toch weiger je, dat ik dat reisje voor je betaal. Ik wil je op de een of an dere manier mijn erkentelijkheid too- nen, je bent zoo goed voor me geweest, die twee jaar. Bovendien als je slaagt, dan Als je het zoo opvat: ja! zei Mary Judson. Dan valt er over te praten. En ie zult zien, dat ik slaag! i Nancy's aanwezigheid had haar weer wat opgewekter gemaakt en haar droe vige stemming scheen voor een oogen- blik overgedreven te zijn. Je zult zien, hoe het je zal opknap pen, ging Nancy voort; na een maand vacantie ben je een ander mensch. Ik wil met je wedden om een nieuwe japon dat je na een maand vacantie in Corn wall tien pond dikker bent geworden. Maar kun je het heusch betalen? roeg Mary angstig. Betalen? Ik zal je mijn boekhouding laten zien. Ik heb twee honderd pond over van wat ik bezat en bovendien heb ik deze chèque. En verder ga ik binnen kort veel meer verdienen, (lat heeft Mr. Shawcross mij verzekerd. Luister: van daag is het de 27ste en over drie dagen gaan we op reis naar Cornwall. Drie dagen? Zoo gauw kan ik niet klaar zyn. Waarom niet? Omdat het huis eerst heelemaal schoongemaakt moet worden. Je kunt doen wat je wilt, maar ovej* drie dagen gaan we weg. En nu gaan we samen gezellig theedrinken. Voor de erste keer sinds een maand gebruikte Mary met smaak haar maaltijd. Hel vooruitzicht voor een maand uit Leeds weg te gaan en Nancy's oude huis en heerlijke geboortestreek te zien, stem de haar gelukkig, i Ze begon zelis over haar kleeren te spreken en vroeg Nancy of er in Corn wall bioscopen bestonden. Bioscopen? Geen denken aan! Ik zal je-het land laten zien, zooals het wer kelijk is met de groote rotsen en de zee. Het zal heerlijk zijn! zei Mary zacht. Inderdaad zag ze er tien jaar jonger I uit, toen ze Nancy op het eind van oen avond goeden nacht wenschte. Maar ten half uur later scheen ze weer van stem- l ming veranderd, want Nancv hoorde tiaar, toen ze al in bed lag, op klagelyken to(*i spreken. Ik kan eigenlijk niet gaan. Waarom niet? Het schoot mij opeens te binnen. Wat moeten we met de formule doen, Nancy? Ik durf die niet in huis te laten. Maar we kunnen de formule toch naar een Safe-Depsit brengen! (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1