Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
HPflR ERFDEEL,
i
i
DE WERKENDE VROUW.
NUMMER 5.
ZATERDAG 13 JANUARI 1934.
57e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN,
Telefoon No. $8.
Telegr.-adres: ECHO;
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.00.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regal.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
Het valt niet te ontkennen, dat de
positie van de vrouw in het maat
schappelijke productie-proces meer
en meer wordt teruggedrongen. De
regeering heelt dezer dagen zelfs
besloten om alle overheidsorganen
te verplichten om de huwende
ambtenares of arbeidster in over-
heidsuienst ontslag te verleenen. Ook
in het particuliere bedrijf worden
geleidelijk meer posten, jaren lang
door vrouwen of meisjes bezet, aan
mannen of jongens toegewezen. Op
sommige fabrieken geschiedt dat
zelfs op groote schaal, o.a. bij Kwatta
te Breda en Philips in Eind
hoven is dezelfde richting ingegaan.
Er worden wel geen meisjes ont
slagen zonder bijzondere noodzaak,
maar het nieuwe personeel, dat wordt
aangenomen, bestaat grootendeels
uit jongens.
We willen het niet verhelen, dat
we een en ander toejuichen. Niet
omdat we den werkenden vrouwen
haar positie zouden misgunnen
verre van dat! We juichen de ver
vanging toe, omdat we 't algemeen
maatschappelijk belang er door
gebaat achten.
Een principieele beschouwing over
het recht der vrouw om zichzelf een
toekomst te scheppen door een plaats
te ambieeren in 't productieproces,
is overbodig. Wij zijn overtuigd
dat het principieel onjuist is dat de
gehuwde vrouw een werkkring
buitenshuis zoekt, maar over het
recht in het algemeen van »de»
vrouw, dat ze een niet—huishoude-
lijken werkkring aanvaardt, bestaat
in onze dagen vrijwel geen verschil
van meening meer.
Uitsluitend op practische gronden
juichen we het toe dat de positie
der werkende vrouw wordt terug
gedrongen. Omdat we aldus tot een
maatschappelijk meer te verant
woorden verdeeling van den arbeid
komen. We praten niet over uit
zonderingsgevallen, waarin de vrouw
door de omstandigheden gedwongen
is om als kostwinster van een gezin
op te treden, maar we stellen vast
dat het voor een logische verdeeling
van den arbeid noodig is om er op
te letten dat de arbeid sfuncties aller
eerst toevallen aan degenen wier
natuurlijke roeping het is om een
gezin te verzorgen, nu of in de
toekomst. De baten van den arbeid
vallen daardoor meerdere menschen
ten goede en bovendien wordt ver
meden dat het eene gezin duhhel-op
krijgt, terwijl in het andere gezin
gebrek wordt geleden.
Méér, zoo lazen we dezer dagen
in een artikel, wij vrouwen hebben
toch geen schuld aan de crisis?
Neen, dèt niet.... Of, misschien....
Toen de oorlog uitbrak werden in
de meeste «beschaafde» landen de
mannen onder de wapenen geroepen.
Ginds om zich te laten slachten en
hier om meerdere lange jaren in
militair nietsdoen te verslijten. De
mannen konden dat óók niet helpen.
Als gevolg van de oorlogsomstandig
heden moest de productie van velerlei
hoog worden opgevoerd. Daarvan
profiteerden alleen in materieelen
zin bedoeld de vrouwen. Vrouwen
en meisjes wenden zich aan het
vervullen van betrekkingen, welke
voordien uitsluitend door mannen
en jongens werden bekleed. Toen
de demobilisatie kwam ontstond
tevens een economisch en industrieel
hoogtij. De mannen keerden in hun
normalen weikkiing terug en de
vrouwen behoefden nog niet weg,
omdat er arbeid genoeg was. Ééns
echter moesten de normale verhou
dingen van productie en consumptie
zich herstellen, maar de vrouwen
hielden hardnekkig vast aan haar
verworven posities. Overal moesten
ontslagen worden gegeven, maar
waar die niet uitsluitend het vrou
welijk personeel golden, werden de
mannen vaak slachtoffers. Met dezen
leden huisgezinnen het werkloozen-
leedDe vrouwen hebben de crisis
niet gemaakt, maar een der vele
oorzaken van de crisis is zeker wel
de omstandigheid dat de vrouwen
niet tijdig haar plaatsen in het
maatschappelijke productieproces
aan de mannen hebben overgegeven
toen de conjunctuur dat vereischte.
We zien volkomen in dat het een
zwaar offer moet zijn voor vele
vrouwen om de verworven positie
weer prijs te geven. Ook voor een
vrouw moet materieele onafhanke
lijkheid een kostbaar goed wezen.
Arbeid van meisjes en vrouwen
heeft bier en daar bovendien een
gezinswelsland gebracht, welke an
ders niet bereikbaar zou zijn geweest
en bovendien niets onmatigs inhoud..
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
Nadruk verboden.
42.
Direct kun je ontbijten. Wat wil je
hebben dat ik klaar maak?
Alles is goed, als er maar veel van
is.
De vrouw lachte opgeruimd. Dit was
het kind van vroeger.
Bill Boskiddy heeft vanmorgen sar
dines gevangen. Wil je die eten?
Sardines! Daar ben ik dol op.
Daarna zal ik je wat ham bakken en
als dessert krijg je brood en öosebbessen
met room. Is dat goed?
Dat is nu juist het ontbijt, waarnaar
ik heb verlangd, lachte Nancy.
Ja, maar ik ben ook zoo blij om u
terug te zien, miss Nancy. Komt uw
vriendin ook ontbijten?
Neen, vandaag moet ze in bed blij
ven. Ze was gisteravond erg vermoeid.
Ze zag er slecht uil, maar over een
week zal ze wel opgeknapt zijn. Ik was
zoo vrij even in haar slaapkamer te kij
ken en ze sliep zoo gerust als een pas
geboren kind.
Wat gaat u na het ontbijt doen?
vroeg de oude vrouw vriendelijk.
Nancy gaf geen antwoord, maar de
vrouw raadde haar gedachten.
Om negen uur verliet Nancy opnieuw
het huis en ging op weg naar Trevanion
Court. Ze was er bijna bang voor om het
weer te zien en toch trok het haar als 'n
magneet.
Ze sloeg een pad in, midden door de
velden; ze kon zich niet beheerschen en
ze zette het op een loopen, tot ze, op den
top van deii heuvel gekomen, haar oude
tehuis zag liggen. Een minuut later wan
delde ze de oprijlaan door, die toegang
gaf tot de groote poort. Toen ze nog een
kind was, werd die laan goed onderhou
den, nu liepen er diepe voren in, als van
zware wagens. Voor ze het wist, stond
ze voor den hoofdingang. Ze was bijna
bang geweest het huis veranderd te vin
den, maar ze wist al gauw, dat alles was
gebleven als vroeger. Alleen stonden twee
karren onder het granieten portiek ge
stald. Verder was alles hetzelfde geble
ven. Ze zag den vleugel van het huis,
waar Koning Karei had geslapen, ze zag
de ramen van haar eigen kamers terug,
alles was onveranderd! Een paar minu
ten stond ze in gedachten verzonken.
Iedere herinnering aan vroeger kwam
terug, in haar verbeelding zag ze hel
oude leven, dacht ze aan de woorden
van haar vader en aan haar belofte....
Miss Nancy! U!
De stem die deze woorden uitriep,
klonk heesch van vreugde. Ze keerde zich
om en zag den jongen Jack Beel. Het was
niet te ontkennenhij was er op vooruit
gegaan. Of het door het verblyf in Tre
vanion Court was, kon ze niet zeggen,
maar ze merkte op, dat hij meer savoir
vivre had dan vroeger. Hij was ook beter
gekleed. Hij droeg een goed-zittend rij-
pak en en mooie overjas. De waarheid
was echter, dat Jack zijn beste plunje
had aangetrokken, toen hy hoorde, dat
Nancy in Cornwall was aangekomen.
Ik ben bly u terug te zien, miss
Nancy, zei hij niemand weet hoe bljj-
U woont bij Dorcas Uren in, nietwaar.
Vader en ik kwamen er gisteren voorbij
en zy vertelde het ons. U ziet er lang zoo
goed niet uit als toen u van ons wegging.
Leeds is een benauwde, rookerigc
stad, antwoordde het meisje, en ik
heb hard moeten werken.
Werken? U, werken? Waarom....
Ik ben daar in betrekking.
U.... in betrekking? stotterde hy.
Waar de vrouw echter mede con
curreert op de arbeidsmarkt, leidt
dat altijd tot een onjuiste, onrecht
vaardige en onpractische verdeeling
van de arbeidvoordeelen in de maat
schappij.
We praten het elkaar na dat we
terug moeten naar den levensstan
daard van vóór den oorlog. Goed,
maar dan ook tot de toenmalige
arbeidsverhoudingen van mannen
en vrouwen. Toen vond men geen
vrouwelijk personeel op overheids-
bureaux, postkantoren, op handels
ondernemingen enz. Vrouwelijke
winkelbedienden waren schaarsch,
vrouwelijk koffiehuispersoneel vond
men alleen in verdachte zaken. Vóór
den oorlog waren de loonen lager,
was de levenswijze eenvoudiger.
Maar toen was de arbeidsverdeeling
niet zóó, dat de een dubbel-dik kon
krijgen en de ander als een onder
steunde pauper door het leven werd
gestompt.
Vrouwen hebben als maat
schappelijke regel het recht door
de mannen onderhouden te worden,
maar de mannen hebben het recht
op den arbeid, en zéker behoort hun
logisch voorrang te worden verleend
als er een tekort aan arbeid is.
willen geen oude wereldwonden
openrijten; want Gode zij dank, de
tijd doet vergeten en heelt wonden
en na vijftien jaren hoopten wel
Maar onze hoop is opnieuw
deerlijk teleurgesteld.
Een onthutste wereld staart op
het onthoofde lijk van een idioten
jongen, een dwaas jamaar een
ontoerekenbare.
Een verwarde, die tevergeefs een
brandje wilde stichten en eindelijk
zijn zin kreeg door een vunrineen
gebouw der Duitsche volksvertegen
woordiging
De wereld staat onthutst, omdat
eerstens het vergrijp van dezen ver
dwaasden jongen geenszins die be-
Van der Lubbe.
Van der Lubbe terechtgesteld
Geen greintje sympathie hebben
we voor dezen imbecielen Neder
lander, maar voor degenen die z'n
hoofd opeischten voelen wij alschuw.
M'n God. Er moest weer een
voorbeeld gesteld, zooals er voor
beelden gesteld moesten worden in
't begin van den oorlog in Dinant,
in Andenne, die bij schrijver dezes
die deze en andere tooueelen zelf
meemaakte, een ontzettenden en
onuilwischbaren indruk hebben
achter gelalen.
Maar toen was 't tenminste oorlog
en de oorlog is wreed en we
Verjaag die Benauwdheid
Hoest- Griep -Bronchitis-A sthma
Wat doet u dan?
Ik ben ontwerpster aan een fabriek,
antwoordde ze.
Ik hoop dat u het daar naar uw zin
hebt, zei hij verlegen. Wat een heer
lijke morgen, vindt u niet? Wilt u niet
even binnen komen?
Nancy schudde het hoofd.
Alles is gebleven zooals u het liel,
voegde hij er bij, dat wil zeggen, zooveel
als mogelijk was.
Dat was ook de afspraak, nietwaar?
De stem van het meisje werd potseling
hard en onaangenaam.
Vindt u het dan zoo natuurlijk?
hield de jonge Jack vol.
Het is heiligschennis! viel Nancy
plotseling uit.
Wat is heiligschennis?
Die zware karren onder h et por
tiek te stallen. Je moet weten, dat
Maar ze eindigde haar zin niet. Welk
recht had ze eigenlijk om aanmerkingen
te maken?
Ik zal die karren laten weg halen,
zei Jack deemoedig. Ik wist niet, dat
het u onaangenaam was en het was zoo'n
gemakkelijke plaats. Wilt u niet even bin
nen gaan?
Nancy schudde opnieuw van neen.
Op dat oogenblik haatte ze Jack Beel.
Neem dan even een kykje in de
stallen, drong hij aan.
Liever niet, dank je.
Doe het maar, zei hy, ik zal u
wat laten zien, voegde hij er geheimzin
nig aan toe.
Wat dan?
Herinnert u zich uw paard? Phoebe
bedoel ik. Die uw vader voor u kocht?
Phoebe! riep het meisje. Is die daar?
Ja, wist u dat niet? Ik heb haar ge
kocht. Ik wist hoeveel u van haar hield,
en daarom heb ik haar gekocht, hoewel
er veel liefhebbers voor waren.
De lippen van het meisje beefden. Ze
herinnerde zich, hoeveel tranen haar het
afscheid van Phoebe gekost had.
Ik kocht haar omdat u zoo van haar
hield, fluisterde Jack, en niemand
heeft haar bereden sinds u weg was.
Is dat werkelijk waar?
De zuivere waarheid.
Haar stem werd week en de jonge Jack
merkte het direct.
Phoebe was uw paard, zei hij,
hoe kon ik iemand anuers toestaan naar
te berijden? Vader heeft het my kwalijk
genomen, maar dat kan me niet scheien.
Ik heb haar-eiken dag laten loopen, maar
niemand mocht er op ryden. Uw zauel
heb ik ook gekocht. Wilt u vanmorgen
niet een eindje mee gaan ryden, Miss
Nancy? Ik zou het heerlijk vinden. Het
zou weer zijn als vroeger, want ik
noem haar nooit myn paard, vervolgde
hij, maar altijd: het paard van miss Nan»
cy, en ik verlang haar den tijd, wanneer
ze uw eigendom zal zijn. ik heb dezelide
box voor haar bewaard en er is geen
paard in Cornwall, dat beter verzorgd
wordt. Wilt u niet meegaan om te zien
of ze u herkent?
Jonge Jack had een verstandige zet ge
daan; hij zou niets hebben kunnen be
denken, dat haar in een mildere stem
ming had kunnen brengen.
Phoebe, het paard dat haar vader haar
op haar verjaardag had gegeven, het
paard, waarvan ze hield of het een inen-
schelyk wezen was!
Voor het goed lot haar doordrong was
ze den jongen Jack al gevolgd naar de
stallen.
Wat is dat? vroeg ze, toen ze by de
deur kwamen.
Phoebe hinnikt, antwoordde Jack,
ze heeft uw stem herkend.
Phcebc, schat, herken je me?
Het was een overbodige vraag. Het li
chaam van het dier trilde, toen het haar
hand langs zijn kop voelde.
Myn schat, herhaalde het meisje, ik
ben zoo bly, dat je me niet vergeten bent.
Vergeten! Het hinneken van het paard
was zoo veelzeggend als een menschelijke
stem.
i Ze ziet er goed verzorgd uit, niet?
i vroeg de jonge Jack. Ik zelf heb haar
verzorgd. Ik kon niet toestaan, dat een
van de stalknechts het deed. En de box
heb ik zelf schoon gehouden. Weet u
waarom ik dat gedaan heb? In de hoop,
dat u het eens te weten zou komen en er
vriendelyk door gestemd zou zijn.
Maar ik ben vriendelijk gestemd,
zei Nancy. Ik wist niet dat jij Phoebe
had gekocht en honderd keer heb ik me
afgevraagd wat er van haar geworden
was.
Zy wacht op u, riep de jonge Jack
uit, en ze zal altyd van u zijn, tot u haar
komt opeischen. Weet u zeker, dat u het
huis niet wilt zien, miss Nancy?
Neen, neenik zou het niet
kunnen
Waarom niet? Het is van u, zoodra
u wilt.
Jack Beel was een gevaarlijke tegen
partij op dat oogenblik. Onder gewone
omstandigheden zou Nancy zelfs niet
aan hem denken, maar nu was hij een
middel om het oude huis terug te krij
gen. En meer dan dat: hy was goed ge
weest voor Phoebe, had haar verzorgd,
gevoed, haar laten rijden, alles, omdat zij
van het paard gehouden had.
Laten we een ritje maken, drong
Jack aan. Ik heb zelf een goed rijpaard
en we kunnen gaan waarheen u wilt.
Hier is uw oud zadel ook terug.
Neen, nee, ik zou het zoo graag wil
len, maar ik durf niet, ik durf niet....
en ze stormde de box uit, terwijl Phoebe
verwijtend hinnikte.
Nauwelijks was ze buiten of ze hoorde
een hond blaffen en het rennen van poo-
ten in het zand. Eenige seconden later
blafte het dier van vreugde.
Het is John!, riep bet meisje uit.
John, brave hond, ken je me nog?
Nancy snikte als een kind, toen de
ruige Airdaile zijn pooten op haar schou
ders zette en haar gezicht begon te lik
ken.
John heb je ook gehouden? wendde
ze zich tot den jongen landeigenaar.
Natuurlijk! Denkt u dat ik hein
iemand zou toevertrouwen? Ik was hee-
lemaal niet van plan hem te koopen, tot
ik een van de daglooners hoorde zeggen:
dat is Miss Nancy's hond. Haar hart zaï
breken als hy verkocht wordt, daar
om heb ik hem genomen, vervolgde Jack
eenvoudig.
Wordt vervolgd.
et Zuiden,
Saalwyksclie en MEgslraatsrif Conranti
Gij die hijgt bij de minste krachts
inspanning, die benauwd zijt bij den
minsten mist, waarom wacht Gij nog
langer op de hulp en nieuwe levens
vreugd die Akker's Abdijsiroop U ge
ven kan. Vanaf de eerste lepels geven
de balsemende bestanddeelen van
Abdijsiroop U verlichting. De slijmen
die Uw borst beladen, die U buiten
adem brengen en hoestbuien ver
wekken, zullen zonder moeite losko
men. 2 lepels vanavond en dezen nacht
zal kalm en rustig zijn. Neem dus bij:
AKKE
CH«r»t wkrflgbu
