Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. hflflR ERFDEEL. FEUILLETON ItUjHltaccU' j Vxwlecs SPAART KOSTEN EN MOEITE NUMMER 9. ZATERDAG 27 JANUARI 1934. 57e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't gebeele rijk 1.40. UITGAVE: W A AL WIJ KSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per reg°.l. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD Geachte Redactie, Het zij mij vergund een klein plaats je in Uw blad te vragen voor het on derstaande. Bij voorbaat mijn dank voor de plaatsruimte. Het is mij opgevallen (en met mij velen), dat U sedert eenigen tijd stem ming maakt voor samenvoeging van gemeenten, zulks in navolging der Mij. voor Handel en Nijverheid. De gege vens, die U de lezers dan ook voor legt, zijn meestentijds ontleend aan bet tijdschrift dier vereeniging, ge naamd „Maatschappij belangen". Nu is het opmerkelijke, dat genoem de Mij. het vraagstuk uitsluitend be ziet van den financieelen kant, terwijl er toch ook nog wel andere zijden aan deze kwestie zijn verhonden. Wanneer men het in dit licht beziet, is het hu- wel ijksvraagstuk ook geen ander dan het betrouwen van de rijkste vrouw, terwijl in Nederland gelukkig ook deze kwestie nog van hooger standpunt be zien wordt. Merkwaardig waren in dit verhand de cijfers van Sprang-Capelle, welke gemeente nu pl.m. 6000 minder jaar wedden aan Burgemeester, Secretaris, Ontvanger enz. betaalt dan vóór de vereeniging. Doch daarenboven zal deze gemeente aan wachtgeld betaald hebben pl.m. ƒ60.000,—. Ongeacht de amortisatie van dit kapitaaltje betee- kent dit een jaarlijksche rente van 3000,Het voordeelig saldo be draagt uit dezen hoofde dus 3000 in een gemeente van 5000 inwoners. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. Nadruk verboden. Hij is zelfs arm. Zijn familieleden leven geen van alle meer. De Trefry's zijn zoo iets als de Trevanion's; eens was het een groot geslacht en bezaten ze veel land, maar ze hebben later alles verloren. Maar, voegde ze eraan toe, John is een gentleman gebleven. Dat is hij, erkende Mary, dat zie je op het eerste gezicht. Eerst dacht ik dat er niet veel bij zat, maar later merk te ik, dat ik me had vergist. Hij is de beste vriend, dien ik bezit, zei het meisje, en toen mijn vader stierf, was niemand zoo goed en aardig voor me als hij. Mary Judson keek haar onderzoekend aan. Is het niet meer dan een vriend? Néén, maar een echte vriend, ant woordde het meisje. Dit gesprek had plaats na de thee, ter wijl John een praatje maakte bij Mrs. Uren. Ik heb opgemerkt, dat Mrs. Uren hem net behandelt, als ze jou doet. Eerst dacht ik, dat hij een Lord was of iets dergelijks. Ik stond ervan te kijken, toen hij vertelde dat hij een baantje had. Maar je kunt wel zien, dat het geen gewone jongen uit het volk is. John kwam op dit oogenblik de kamer weer binnen, en Mary liet ze alleen. Jullie zullen elkaar wel veel te ver- lellen hebben, zei ze glimlachend. John, waarom doe je zoo vreemd? vroeg Nancy, toen Mary de kamer uit was gegaan. e Moet nu voor dit bedrag maar luk raak ingegrepen worden in gemeente grenzen? Moet dit nu als reclame die nen voor een willekeurig uit het ver band rukken van het historisch ge groeide? Want het verhand tusschen de ge- biedsdeelen in de gemeente Sprang- Capelle is niet anders dan kunstmatig, van boven opgelegd en zonder één en kele basis. Het verwondert mij na kennisname van Uw cijfers niet meer, dat de argu menten voor de samenvoeging zoo ge zocht waren. Werkelijk gezonde argu menten waren toen ook zeer schaarsch en waarschijnlijk niet voorhanden. De samenvoeging van Sprang-Capelle is daarom geen voorbeeld voor verdere pogingen in die richting. Wanneer men alles overziet, is de balans niet gun stig. Onlangs diende als argument in Uw blad het voorbeeld der Friesche ge meenten, die uit verschillende dorpen bestaan. Inderdaad, maar U hebt toch zeker in de dagbladen wel eens iets ge lezen van den onderlingen strijd en animositeit der dorpen onderling. Zoo niet, dan informeer maar eens te Hee renveen. Daarenboven nog deze vraag: Hoe zou het komen, dat blijkens de berichten in de dagbladen zulk een groot aantal groote en grootere gemeenten noodlij dend is in financieel opzicht en juist de kleine zich goed kunnen handhaven? Hoe zou het komen, dat in het bij zonder de Friesche gemeenten, ondanks de financieele voordeelen van dorps samenvoeging, nagenoeg alle noodlij dend zijn? En waarom zou de tegenwoordige Min. van Binnenlandsche Zaken (op het gebied der gemeente-financiën een erkende specialist) in de Tweede Ka mer verklaard hebben, dat hij uit be zuinigingsmotieven geen samenvoe- Doe ik vreemd? Ja. Wat is er met je? Niets bijzonders. Maar waarom ben je niet eerder gekomen? Had je dat dan gewild? Maar natuurlijk! Ik heb je in geen twee jaar gezien en ofschoon ik je schreef dat ik naar Cornwall kwam, heb je niets van je laten hooren. Heb ik je soms beleedigd zonder dal ik het weet? John draaide het hoofd naar het raam dat uitkeek naar het strand, maar hij gaf geen antwoord. Is er iets, John? Wil je me het niet vertellen? John schudde het hoofd en mompelde iets van „geen tijd hebben". Kom nu, zei het meisje, je moet niet zoo tegen me zijn. Anders krijg ik er spijt van, dat we elkaar hebben ont moet, voegde ze eraan toe. Ik wilde niet komen! barstte hij uit; maar toen hjj de pijnlijke kleur zag op de wangen van het meisje, voegde hij er haastig aan toe: Neen, Nancy, vergeef me, zoo be doel ik het niet. Maar John toch Ik ben een zelfzuchtige ellendeling, riep de jongeman uit. Welk recht heb ik om zoo tegen je te spreken? Maar we zijn toch goede vrienden, zei het meisje. Ik weet het en ik probeerde zoo aan je te denken, maar ik kon niet, Nancy, ik kon eenvoudig niet. Weet je waarom ig niet eerder ben gekomen? Omdat ik bang was voor mijn eigen gevoelens, omdat ik niet durfdeToen je in Leeds was en ik je schreef, kon ik me tenminste beheerschenmaar nu, nuLuister, Nancy, zei hij plotse ling, we zijn samen van kind af aan opgegroeid; jaren geleden beschouwde ik je als mijn toekomstige verloofde en ik verlangde naar den tijd, dat ik je tot myn vrouw zou kunnen maken Natuurlijk heb ik je dat nooit durven zeggen, maar zoo was het. Ik maakte al plannen voor de toekomst, ik wilde een fortuin verdienen en jou alles geven, maarik ben een mislukkeling, Nancy. Het hieisje gaf geen antwoord, maar er was een vreemde blik in haar oogen. ging van gemeenten zal bevorderen? Dze verklaring is toch zeker niet een gevolg van de door U gelanceerde gun stige financieele uitkomsten? ABONNé. Inzender neme er nota van dat het bedoelde artikel, opgenomen in ons blad van 13 Jan., slechts een bespre king was van een publicatie over dit onderwerp van de Mij. voor Nijverheid en Handel. Dat wij Sprang-Capelle en Eethen als voorbeelden hebben geno men is alieen omdat deze gemeenten in onze onmiddellijke nabijheid liggen. We hadden evengoed andere gemeen ten ten voorbeeld kunnen stellen, waar het financieele voordeel nog bedui dend sterker in het oog valt, zooals b.v. Ravenstein, waar de kosten van alge meen beheer na de vereeniging daalden van 27.680.05 tot 13.605.89. Dat de Mij. v. N. en H. het vraagstuk uitsluitend van den financieelen kant beziet is onjuist. De onderhavige publi catie behandelde dit punt, maar andere zijden van de kwestie zijn al in vroegere artikelen in „Maatschappij-belangen" toegelicht. Dat de wachtgeldregeling buiten be schouwing gelaten is, is in onze bespre king uitdrukkelijk gezegd. Ook uit dit ingezonden stuk blijkt o.i. weer, dat in liet algemeen geen andere dan gevoelsbezwaren tegen combinatie van kleine gemeenten kunnen worden aangevoerd. Wie het vraagstuk als groot geheel beziet, zal toch onmiddel lijk moeten toegeven dat de toestand, zooals die historisch gegroeid is, in liooge mate irrationeel is en dat er vroeg of laat een einde moet komen aan het voortbestaan van de vele lilliput- gemeenten. Het gaat toch niet aan een noodeloos ingewikkeld en duur be stuursapparaat te bestendigen in een tijd waarin omwille der bezuiniging zoovele vitale belangen moeten wor den aangetast. De betere gebiedsindee- ling behoeft daarom nog niet „lukraak" te geschieden, zooals inzender zegt, in tegendeel voor en tegen worden nauw keurig afgewogen bij elke annexatie afzonderlijk, zoodat die plaatsen ver- eenigd worden die ongeveer gelijke eco nomische belangen hebben. Het geval dat zich te Heerenveen voordoet staat geheel op zichzelf, ook daar geldt het een verkeerde regeling der gemeente grenzen; de stad Heerenveen behoort n.l. tot 3 streekgemeenten, wat begrij pelijkerwijs veel onnoodige strubbe ling geeft. Dat de kleine gemeenten zich liet best financieel kunnen handhaven is in het algemeen niet juist. Talrijke kleine plaatsen spartelen om het hoofd boven water te houden. Daarbij komt dat ver gelijking met steden niet opgaat. Daar zit men thans immers met de groote massa industrie-werkloozen en met de hoogere steunnormen dan ten platte- bedaart spoedig met ^er stuk 8 ct. Doos 45 ct. Bij Uw drogist lande. Dit slechts naar aanleiding van ver schillende door inzender geopperde be zwaren. Wij willen het vraagstuk in zijn groot geheel blijven zien en voor ons is daarom de vraag met welke gebieds- indeeling land en volk in de toekomst het best gediend zullen zijn. Objectief beschouwd is dit o.i. het geval wanneer de gemeentegrenzen ruimer geprojec teerd worden, en wanneer wordt afge rekend met historisch gegroeide mis standen. Dat wil niet zeggen dat de gevoels argumenten die de bevolking kan heb ben daarbij uitgeschakeld moeten wor den; integendeel en daaraan hebben wij steeds meer dan voldoende aan- dacht geschonken, wat gebleken is bij tal van gelegenheden in deze omge ving. 't Zwaarste moet intusschen het zwaarst wegen, zeker bij een algemee- ne behandeling van 't vraagstuk als wij deden. I RED. en laat ons uwe advertenties plaatsen in andere bladen U behoeft niets te doen dan ze ons even op te geven Wij doen de rest en het kost U geen cent meer. I - Kijk me niet zoo aan, smeekte hy, j ik wilde je niet kwetsen. Ik ben een laffe ellendeling, ik zal weggaan voor dat ik nog meer stommiteiten zeg j Maar hij ging niet weg, hy bleef haar met bewonderende oogen aanzien. Ik wilde me beheerschen, ging hy voort, ik wilde mezelf wijsmaken, dat ik alleen een vriend voor je wilde zyn, maar toen je weg was, o, Nancy, vergeef me Nog altijcl zweeg ze. Dit was heel an ders dan wat Ben Briggs of Jack tegen haar gezegd hadden en het ontroerde haar op een vreemde manier. Ze wist wel dat John veel van haar hield, maar ze had hem altijd beschouwd als een ka meraad; dit had ze toch niet verwacht, i Weet je, wat ik me had voorgeno men, Nancy? Ik wist, dat je hart brak van verdriet, toen Trevanion Court verkocht werd en de gedachte dat Jack Beet er eigenaar van werd, moest je wel ontzettend hinderen. Daarom heb je op die optie aangedrongen. Ik begreep dat het een onbegonnen werk was; hoe moest jij tien duizend pond bij elkaar krijgen? I Ik herinner me, viel Nancy hem in de rede, dat je me al je spaargeld hebt aangeboden^ dat was lief van je, John! Dat had niets te beteekenen, ant- woprdde hij ongeduldig, maar ik had 'n plan in mijn hoofd, waarmee ik dat geld dacht te verdienen. Ik zou het je als ge schenk aangeboden hebben, Nancy, maar het is mislukt, het is mislukt.... Daar om schaam ik me zooik zou den grond willen kussen, waarop je hebt gc- loopen en toch kan ik je niet helpen. Ik ben je niet waardig, nooit, nooit! Nancy's oogen werden vochtig; de ernst en de eerlijkheid van dien jongen ontroerden haar, zooals nog nooit iets haar had ontroerd. Ik wilde er nooit over spreken, ver volgde hy, maar ik kon het niet hcl- pen, Nancy. Direct nadat jij was weg gegaan, verdiepte ik me in de studie over de electriciteit. Ik schreef een boek en ik stelde me voor, dat ik er veel mee zou verdienen, maar het heeft my byna niets opgebracht. Heb je een boek geschreven? riep ze uit, en is het uitgegeven? Waarom heb je me geen exemplaar gestuurd? Ik had het gedaan, als ik er succes mee had gehad, maar ik was te veel te leurgesteld en al myn hoop was vervlo gen. Ik geef het niet op, dat niet. Elec triciteit is zoo iets wonderlijks, Nancy, ik heb er een nieuwe studie voor in myn hoofd. Denk eens aan, dat de lucht, die we inademen, er mee gevuld is en als we die krachten dienstbaar kunnen maken, verandert alles in de wereld. Maar ik hen hang, dat dit niet gepubliceerd zal worden: het kost te veel geld. Wat ben ik hier blij om, John, riep het meisje uit. Waarom ben je bly? Omdat, omdatneen, niets, maar het is heerlijk. Ik had je dit niet moeten zeggen, ging de jongeman voort. Maar ik ben bly, dat ik het weet. Het is een mislukking geweest, Nan cywas je maar nooit gekomen, dan had je niet geweten wat een zwak keling ik wasMaar nu ben ik een maal hier en ik moet het je zeggen, ik houd zoo van je, Nancy, ik houd zoo van je Hij wilde de kamer uitgaan. Ze hield hem tegen. Maar je mag niet weggaan, John, er zyn zooveel dingen, waarover ik met je wil spreken Ben je niet hoos op me, Nancy? Nancy's hart klopte heftig. John's woorden hadden een onbekend gevoel in haar wakker geroepen. Het mysterie van de liefde werd haar opeens geopenbaard. Ik wou dat ik je kon helpen, fluis terde ze. Je hebt me geholpen, riep hy uil. Je hebt me tot alles aangespoord. En ik zal mijn doel bereiken, ging hy voort, met schitterende oogen. Niet dat myn nieuw boek me geld zal inbrengen, maur ik wil aantoonen, dat electriciteit de bron is van alle leven! Je zult zien, dat ik iets groots ontdekken zalNiet dat ik ooit geld zal verdienen, ik zal altijd wel een arme drommel blijven, maar, maaroh, NancyI Je moet me een exemplaar sturen van je boek, zei het meisje, of neen, ik weet wat beters, morgen moet je het komen brengen. Ik durf niet, zei hij heesch, ik zou 1 alle zelfbeheersching verliezen, ik zou I je vragen mijn vrouw te worden, hoewel ik je niet eens een huis kan aanbieden. Maar als ik je ooit kan helpen, moet je het zeggen, Nancy. Ik zou door het vuur voor je gaan, om je een dienst te kunnen hewyzenJa, morgen zal ik het boek sturen, maar zelf komen durf ik niet Hij ging haastig de kamer uit en Nan cy keek#liem door het venster na tot hij uit het oog verdwenen was. Toen ging ze langzaam naar haar kamer. Er fitsten honderd gedachten door haar hoofd. John's liefdesverklaring had haar meer ontroerd dan ze direct besef te. Arme, lieve, onpractische John! De jongen die altijd een droomer was ge weest, zonder iets te bereikenEn toch was hy een gentleman. Wat een ver schil met Ben Briggs of Jack Beel; er was geen spoor van burgerlijkheid in hemZe was bly dat hy zoo had gesproken, ze was blij dat ze hem had aangespoord bij zijn werk. Hij begreep haar; hij begreep wat Trevanion Court voor haar beteekende, begreep hoe ze er naar terug verlangde. Als ze van John het geld zou aannemen, zou ze niet het gevoel hebben, dat het een onwaardig geschenk was; integendeel, ze zou cr trotsch op zyn. Ze zat lang in gepeins verzonken. Ze wist niet waarom. Ze was blij om zyn bekentenis, al scheen de toestand nog zoo hopeloos. Toen miss Judson terugkwam, was Nancv kalm en rustig. Is de jongen weg? vroeg Mary. Ja. Hoe lang is hy nog gebleven? Een half uurtje ongeveer. Je zei dat hy electro-technicus was? Heeft hij een goede betrekking? Ik denk dat hij drie pond per week verdient. Daar kan hy ook geen kapitalist van worden. Hij is heel knap, vertelde Nancy, hy heeft een boek geschreven over electriciteit. Nooit van gehoord. Heeft het suc ces gehad? Ik ben bang van niet. Wordt vervolgd. het Zuiden, Waalwyksche en Laigstraatsebe Courant, 46. Ja.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1