Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
liflflR ERFDEEL,
I
FEUILLETON
(i
JL'MMER 10.
WOENSDAG 31 JANUARI 1934.
57e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, em.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAAI/WIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. $9.
Telegr.-adrea: ECHO.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regsl.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
ONZE JEUGD ORGANISATIES
BEDREIGD!
Van bevriende zijde maakt men
ons attent op een artikeltje in de
Maasbode van Zondag-ochtend, ge
titeld »Onze jeugd—organisaties be
dreigd 1« Het was niettemin onze
aandacht niet ontsnapt en 't lag reeds
in onze bedoeling, het over te nemen.
Hier volgt dan het artikel van de
Msb. onder bovenstaanden titel
«Terwijl in Duitschland zich de strijd
meer en meer toespitst om de eigen
katholieke jeugdorganisatie tegen het
alles-gelijkschakelend nationaal- so
cialisme te verdedigen; terwijl daar
het Concordaat op dit punt eenvoudig
wordt gesaboteerd, al is het alleen
maar door het benemen aan de leden
van de katholieke jeugdorganisatie
van alle vooruitzicht op door de
publieke overheid te vergeven be
trekkingen, wagen onze Nederland-
sche N .S .B.-ers zich op dit terrein
aan uitlatingen, die zelfs den meest
verblinden katholiek tot ernstig
nadenken moeten stemmen, of liever:
moeten weerhouden van eiken steun
aan een beweging, die een bedreiging
vormt voor de meest ernstige katho
lieke belangen.
De katholieke propagandist voor
de N. S. B., de heer Vlekke, zeide
op een vergadering te Hilversum op
20 December 1033: »ln den totalen
Staat (hoe kan een katholiek daar
over met zulk een gerustheid
spreken?) zullen de Katholieke
Jeugdvereenigingen als de Graal, die
een tegenhanger is van de A. J. C.,
ophouden te bestaan«.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
Joseph Hocking.
Nadruk verboden.
Ahde vrouw zweeg eenige
seconden, toen ging ze voort: wat
jammeralle menschen schijnen
te mislukken in de wereld
Maar hij zal niet mislukken, riep
Nancy uitje kunt toch slagen zon
der er geld by te verdienen.
Zonder geld krijg je je oud tehuis
niet terug, zei Mary somber.
Gedurende de twee volgende dagen
wachtte Nancy ongeduldig het bezoek
van John Trefry af, maar hij stelde haar
opnieuw teleur. Eindelijk bracht de po .t-
hode haar een boek. Het was maar klein
en dun en het was Grieksch voor Nancy,
ze wist niet zoo heel veel van electrici-
teit en ze zuchtte, toen ze de bladen om
sloeg. Maar het deed haar plezier te zien,
dat het al een tweede editie was en dat
de uitgevers er uittreksels hadden bijge
voegd van gunstige critieken.
Daar heeft hij mij niets van gezegd,
dacht het meisje.
Ze liep den heelen dag met het bock
rond en toen ze slapen ging, legde ze het
onder haar hoofdkussen.
Nancy, zei Mary den derden dag,
ben je van plan met dien boerenjon
gen te trouwen?
Waarom? vroeg het meisje.
Omdat je dan zijn hond niet mag
houden. Hij zal het als een aanmoediging
beschouwen, en als je toch niet met hem
trouwen wilt, moet je den hond terug
Thans heeft een andere spreker
der N. S. B., de heer Overwijn, op
een bijeenkomst van 23 Jan. 1.1. in
Hilversum op een vraag, of de
afzonderlijke jeugd-vereenigingen j
moesten verdwijnen en of er in den
nieuwen Staat één groote jeugdbe
weging zou komen,geantwoord: »Ja
natuurlijk, de jeugd in al haar ge
ledingen zal in één groote jeugd
beweging worden samengebracht. In j
den nationaal-socialisten Staat is eï
dus één jeugd, één Nederlands.
Wij noemen het zonder aarzeling
in de hoogste mate verderfelijk en
totaal onverantwoordelijk, dat katho
lieken ook zelfs den allergeringslen
steun verleenen aan een streven, dat
een der voornaamste steunpunten
van ons katholiek leven, de eigen
katholieke jeugdorganisatie, met vol
slagen vernietiging treffen wil.
Daartegen zullen wij, Katholieken,
ons verzetten en blijven verzetten,
met dezelfde energie, waarmede de
zoo wilskrachtige grijsaard van het
Vaticaan zich gekant heeft tegen den
krachtmensch Mussolini, om 't recht
der kerk bij de opvoeding van de
jeugd, ook in onder haar hoede en
leiding staande organisaties, onge
schokt te handhaven.
Als in Duitschland de Kulturkampf
met al zijn noodlottige gevolgen gaat
uitbreken of eigenlijk reeds uit
gebroken is dan is het eerst en
vooral op dit punt.
Nooit laat de katholieke kerk de
katholieke jeugd los.
Dat staat met zelfvernietinging
gelijk.
En daarop zouden het zelfs katho
lieken in ons eigen vaderland laten
aankomen.
Men blijve ons van het lijf met
de meer dan onnoozele verklaring:
maar dat willen de Nederlandsche
N. S. B.-ers niet.
Dat willen ze wel; dat blijkt klaar
als de dag uit hun eigen verklaringen.
En als er zijn, die het niet willen,
dan zullen ze met den stroom worden
medegesleurd.
Het is de noodzakelijke conse
quentie van het te kwader ure in
ons vaderland geïmporteerd systeem.
Daar helpt niets aan.
Katholieken, die nog beschikken
over een greintje verantwoordelijk
heidsbesef, zullen, alleen reeds om
de gevaren, die de katholieke jeugd
beweging bedreigen, allen steun
weigeren aan de nationaal socialis
tische beweging.
Laten ze hun geweten niet in slaap
sussen met allerlei drogredenen, als
blinden door blinden geleid.
Al te laat zouden hun de oogen
open gaan.
Tot zoover dit artikel.
Wat d:e-.Maasbode terecht voor de
katholieken .schrijft, geldt natuurlijk
ook voor elke christelijke partij van
ons land.
sturen.
Maar liet is mijn hond. antwoordde
het meisje.
Dat is hij niet en je hebt geen recht
hem al die dagen hier te houden.
Zonder een woord te zeggen, ging Nan
cy het huis uit, gevolgd door John. Bijna
zonder te denken, sloeg ze den weg in
naar Trevanion Court. Ze vroeg den
hond:
Hou je van de vrouw, John?
Het dier kwispelstaartte en sprong te
gen haar op.
Je wilt zeker terug naar dat huis,
niet?
John keek haar aan; hij begreep niet
wat ze bedoelde.
Bent u daar, miss Nancy?
Jonge Jack had haar staan opwachten,
toen hij haar het veld had zien over
steken.
Ja, ik breng den hond terug, ant
woordde het meisje.
Maar het is uw hond, verzekerde
Jack haar en u moet hem houden.
Ik heb in Leeds geen plaats voor
hem.
Houdt hem dan zoolang u hier bent.
Zie maar, hoe hij van u houdt!
Nancy streelde hét dier, dat haar han
den likte.
Waarom moet u teruggaan naar
Leeds, miss Nancy? Ik weet dat ik u niet
waardig ben; u bent een Lady, een Tre
vanion, en ik ben alleen maar Jack Beel;
maar ik aanbid u. Er is niets dat ik niet
voor u zou doen. Ik zal het heerlijk vin
den om al uw wenschen te voorkomen
Jack's stem beefde van ontroering.
Eiken dag had hij naar haar uitgezien.
Hij wist zeker, dat ze den hond zou te-
rubr|ngen en dat zou een goede gelegen
heid zijn om opnieuw met haar te spre
ken. Eiken dag had hij zijn beste pak
aangedaan om er behoorlijk uit te zien,
als zij kwam.
Nancy was onder den indruk van zijn
eerlijke bedoeling. En zoo dicht Mi het
oude tehuis ontroerde het haar dubbel.
Weliswaar was hij maar Jack Beel, de
zoon van den ouden Beel. maar hij was
toch geen onaardige jongen. Bovendien
I zou hij zijn naam veranderen.'Ze zou
I M£S. Jack Trevanéon worden....
Ze rilde bij de gedachte. Maar welke
andere mogelijkheid was er, behalve Ben
Briggs.^
Kom, drong de jongeman aan; ik
zou de gelukkigste man ter wereld zijn.
Hij keek haar smeekend aan. llaar
hart klopte wild. Waarom zou ze niet
„ja" zeggen? Voor haar lag het tehuis
van haar kinderjaren; ze zag de lanen
en de tuinen waarin ze had gespeeld, ze
herkende eiken boommeer dan
ooit verlangde ze er naar terug.
Luister, miss Nancy, ging hij voort.
Als u met me trouwen wilt, zullen we 't
huis nieuw inrichten. We zullen naar
Londen gaan en daar kunt u alles uitzoe
ken wat u mooi vindt. Zeg nu ja, miss
Nancy, kom nu
Opnieuw was ze in tweestrijd. Ze be
hoorde tot die vrouwen, die een bijzon
der goeden smaak bezitten, die van mooie
meubels en artistieke dingen houden, ze
wist hoe heerlijk het was over veel geld
te beschikken en alles voor het oude huis
te koopen om hel in zijn vroegere glorie
in te richtenwaarom zei ze niet
ja? De laatste twee jaar had %e in een
moderne handelsstad geleefd, waar oude
namen geen waarde hadden. Natuurlijk
moest zij haar trotsch overboord gooien,
maar zou ze er geen vergoeding voor
krijgen? En als zij zich geven zou aan
dezen landhouwer, zou ze de belofte aan
haar vader vervullen en het liefste te
rugkrijgen in haar bezit
Zeg dat eene woordje, Nancy,
smeekte Jonge Jack, voor de eerste maal
het woord „Miss" vergetend. Top, zeg
dat eene woord toch
HOOFDSTUK XXI.
Nancy's oogen gaan open.
Het noodlottige ja-woord lag op haar
lippen. Onder den indruk van het oogen-
blik was ze bereid den jongeman haar
ja-woord te geven. Maar plotseling kwam
net beeld van John Trefry haar voor den
geest. Ze dacht aan zijn gezicht toen hij
in Mrs. Uren's kamertje had gestaan, ze
herdacht ieder woord dat hij had gezegd.
Arme, onpractische, lieve John, die van
haar was weggeloopen, omdat hij haar
niet wilde vragen, waarnaar zijn hart
BUITENLAND.
ȟat heeft de belasting van mij
gemaakt
Op de Parijsctie boulevards heersch-
te op den avond van 27 Januari vrij
groote spanning. Een onoverzienbare
menigte goltde been en weer lusscben
den Boulevard Haussmann eu de
Place de 1 Opéra. Telkens weer kwam
het lol botsingen met de politie, die
op verscneideu plaatsen niet sttrk
genoeg was om de opgewonden be-
tougers tegen te houden.
Op den Boulevard kleedde zich een
heer van middelbaren teeltijd geheet
uit, waarna hij den omstanders»
toeriep. .Dat hebben de regeering
en de belasting van mij gemaakt." De
man had inderdaad de lachers op zijn
hand, doch dit kon niet belenen, dat
hij tusschen twee agenten in naar hel
politiebureau werd overgebracht.
Roosevelt's goudwet door den Senaat
aanvaard.
De Senaat heeft Roosevelt's motie-
taiy-bill aangenomen nadat een amen
dement van Piitrnan was aangenomen
welk amendement den president de
bevoegdheid gaf de pariteit tusschen
zilver en goud te handhaven op een
bepaald peil door het gehalte van
den zilveren dollar met 60 °/0 ie
verminderen en zilvercertificaien uil
te geven.
Foltering in Concentratiekampen
Een ontvluchte uit het concen
tratiekamp te Oranienburg, de
vroegere soc.-dem. rijksdagafge
vaardigde Gerhard Seger, heeft te
Praag voor een gezelsctiap journa
listen verhaald over de gruweldaden
die in de Duilsche concentratie
kampen zouden worden bedreven.
Wij laten liter een en ander volgen
dat aan de rede van Seger ont
leend is
Eik aanvoerder, onderofficier, tot
verlangde en die toch een gentleman was
tot in de toppen van zijn vingers.
John zou wel nooit succes hebben in.
jyn werk en altijd arm blijven, zooa.s nu.
Kom nu, drong Jack aan, beloof het
me, Nancy.
Door haar zwijgen aangemoedigd,
kwam hij dichter by haar staan en leg
de zijn hand op haar scnouder. Ze droeg
een laag-uitgesneden zomerjapon zonder
mouwen.
Geef mij een kus een verloof me met
je, zei hy, dichter by haar komend.
Maar alsof ze door een wesp gestoken
was, sprong ze opzy. 11e aanraking van
zijn hand op haar vleeséh gaf haar zoo'n
gevoel van walging, dat ze wel hardop
kon schreeuwen en in dat oogenblik
werd ze zich bewust, wat het beteeke-
nen zou om met hem te trouwen. Deze
kerel zou haar met lichaam en ziel be
zitten, hij zou recht op haar hebben.
Goede hemel, ze wist wat het beteekende,
ze wist dat ze afschuw had van dezen
jongen, en het werd haar tegelijk duide
lijk, dat ze John Trefry, al zou hij nooit
een cent bezitten, liet' had, dat hy de
eenige was, wiens vrouw ze wilde zyn.
Daarom leek Jack Beels aanwezigheid
haar plotseling iels afschuwelijks en zijn
licfkoozing een beleediging.
Hoe durf je? riep ze uit, met
welk recht noem je mij hij inyn naam?
Hoe durf je mij aan te raken? Jij, jij, jij!
Ze sprak zooals een Trevanion uit
vroegere dagen tot een stalknecht ge
sproken zou hebben. Elk van haar geba
ren getuigde, dat ze hem haatte. Jonge
Jack voelde het, hij zag hoe ze hem aan
keek, hij begreep haar houding.
Kom nu, vergoelijkte hy, ik bedoel
de er niets kwaads meeEn in elk
geval heb je me aangemoedigd.
Aangemoedigd? Ik? Jou aanmoedi
gen?
Ja, mij! riep jonge Jack uit, die zyn
zclfbcheersching verloor, denk je niet
dat ik niet begreep waarom je bent geko
men? Zoo makkelijk zul je niet van mij
afkomen, hoor juffertje.
Laat me alleen! riep hel meisje uit.
Ga van ine weg, voor ik je er toe dwing.
Mij dwingen?, lachte de jonge kei el,
spottend, woedend door haar plotselinge
zelfs S.A.-candidaten toe, elk niet-
gevangene kan op elk gevangene
elke willekeurige luim botvieren.
Een instantie tot het indienen van
eenig beklag bestaat niet.
Nuoit rust noch overdag, noch
's nachts steeds de mensclien in
beweging houden, dat was het
systeem, dat de gevangenen ook
tegenover elkaar tenslotte prikkelbaar
maakte en dat hel onverbiddelijkst
op de zoogenaamde Jodencampagnie
werd toegepast.
Onbesciinjlelijk slecht is de ge
vangeniskost. Bcger kwaliliceert hem
met varkensvoer, dat ook de aller
armsten vaak laten slaan, omdat zij
het niet naar binnen kunnen Krijgen.
Nog heden dienen, met nieter-
dikke muren omgeven koelkelders
van een oude brouwerij als slaap
zalen. Wekenlang werd op den
killen grond geslapen. Toen zijn er
over de geheele lengte kooien ge
bouwd une hoven elkaar maar
zoo dicht, dat voor zitten geen
plaats is en de gevangenen als
konijnen in hun hol, van 't voeten
einde af hun »bed« moeten binnen
kruipen. Een gevangene—architect
heelt uitgerekend, dal er per man
diie kub. M. lucht beschikbaar was.
In deze atmosfeer moesten 138 man
het tien uur uithouden
In November liet de kamp
commandant betonnen cachots
bouwen met 00 tot 80 c.M. bodem
oppervlakte, zoodat men er alleen
maar in staan kon. In 'n dergelijke
steenen dooukist werden vele ge
vangenen, na hun vtrhoor, in kamer
lü ingesloten. Een joousch dokter,
moest 14 uur lang deze kwelling
ondergaan voor een ander werd
het een foliering van 192 uur
Seger zeide voorts dat bij den
gemiddelden S.A.-man alle politieke
overtuiging ontbreekt, laat staan
pohiieke geschooldheid. Tien procent
aldus Segers vormen hoogs
t
verandering, dat wil ik wel eens zien!
Ik sta hier op myn eigen grond, de grond
die jij met al je smerige trots niet kan
behouden. Weet je wei dat ik hier de
haas over je hen?
Ga weg! riep het meisje uit, en ver
ontreinig de lucht niet door je aanwezig
heid.
Verontreinigen! Dat moet je me
nog eens durven zeggen. Denk je dat ik
dat allemaal van je wil afwaenten? Jij
bent Nancy Trevanion en ik hen maar
Jack Beel, maar ik ben evenveel waard
als jij, als het niet meer is. Je denkt dat
je me als een hond kan behandelen maar
dat zal je niet glad zitten.
Hij was zichzelf niet meer meester en
zijn ware aard kwam hoven. Het dunne
laagje bescljaving was verdwenen en
Nancy zag hem als den echten zoon van
den ouden Beel. Ze huiverde by de ge
dachte, dat ze hem bijna haar woord ge
geven had. Deze man zou haar in de
modder hebben gedrukt, de aanraking
van zyn ruwe vingers op haar huid had
haar genoeg gezegd. Nu wist ze hoe hy
werkelijk was en ze begreep dat een hu
welijk met hem een afschuwelijke heilig
schennis zou zijn geweest. Liever zou ze
sterven dan met Jack Beel te trouwen.
Zonder een woord te zeggen draaide ze
zich om en vervolgde haar weg, maar de
jonge Jack, razend van woede, gaf zich
niet gewonnen.
Neen liefje, zoo makkelijk kom je
er niet af! riep hij uit, die kus zal ik
toch van je hebben!
En opnieuw sloeg hy zijn arm om haar
heen en probeerde haar te omhelzen, ter
wijl het meisje wanhopig probeerde los
te komen.
Ik heb je en ik houd van je, riep de
ander, nu zullen we eens zien wie zyn
zin krijgt, een Trevanion of een Beel, nu
zal ik eens zien wat die hoogmoed van
je waard is, en
Ilij kon den zin niet eindigen.
Ga weg, ellendig beest! gilde hij,
want John, de hond, was plotseling op
hem afgesprongen en zette zyn tanden in
zijn arm.
Wordt vervolgd.
het Zuiden,
Waalwybsclie en Laagsfraatsebe Courant*
47.