Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. HflflR ERFDEEL, wmm Hoor den dag er meel FEUILLETON (l NUMMER 13. ZATERDAG 10 FEBRUAUR1 1934. 57« JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, eni. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWUKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. 38. Telegr.-adreaECHO. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regtl. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. WERKLOOSHEID. De werklooshe'd is heel erg, ook op hetoogenblik nog. Er is niemand die dat betwijfelt. Van tijd tot tijd Worden daaromtrent eenige cijfers gegeven, die niemand in 't onzekere laten. In deze omstandigheden is het misschien niet direct opportuun te heeten, dat minister Slotemaker de Bruine in een persgesprek door de samenvatting der beschikbare ge gevens nog eens extra de aandacht op de volle zwaarte der werkloosheid heeft gelegd, juist nu een kentering is ingetreden, het dieptepunt van de crisis gepasseerd schijnt te zijn wat ook de minister toegaf en de vooruitzichten beterend zijn. Het werkt wat ontmoedigend, zoo precies voorgerekend te krijgen, hoe diep we wel in de put zitten. Ter kenscnetsing van het crisis verloop lichten we uit de cijfers, door dei? minister verstrekt, de vol gende werkloosheidspercentages gemiddelden over de jaren van neergaande conjunctuur. \Ve hebben dat al gedaan, maar willen ze hier herhalen. In 1920 bedroeg de werkloosheid 6,5 pCt., in 1930 7,9, in 1931 15,1, in 1932 26,9, in 1933 28,1 pCt. Uit de betrekkelijk geringe toename in 1933 kunnen we reeds vaststellen, dat we het keerpunt waren genaderd en uit de cijfers van de laatste maan den van het afgeioopen jaar valt te concludeeren, dat de wending ten goede is gekomen. Zwaar zijn natuurlijk de lasten, welke door zulk een omvangrijke van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van Joseph Hocking. werkloosheid worden veroorzaakt en waar deze maatschappeiijl e bezoe king voor een belangrijk deel wel van permanenten aard zal blijken te zijn, is het te begrijpen, dat alle middelen worden aangewend om de lasten te verminderen. Met belang stelling volgen deswege verscheidene gemeentebesturen het experiment in Alphen a. d. Rijn, waar 't gemeente bestuur besloten heeft om de werk- loozen ten behoeve van hun steun nuttig gemeenschapswerk te laten verrichten, d.w.z. men laat ze zooveel uren 5 35 cent arbeiden tot ze hun wekelijksche uitkeering zelf hebben verdiend. Heel veel menschen zullen het op prijs stellen dat ze niet langer zijn aangewezen op een bedeeling, maar hun uitkeering eerlijk mogen verdienen, maarer blijken in Alphen mede vele menschen te zijn die plots anderen arbeid hebben kunnen vinden als ze voor de te verrichten gemeenschapsdiensten worden opgeroepen. Dat laatste is het voordeeligst voor alle pai tijen. Het plan—Alphen inzake de uit- keeringen aan werkloozen heeft overal ten zeerste de aandacht ge trokken en schijnt voorbestemd om in breeden kring uitvoering te vinden. In Alphen laat m^i dus de werk loozen arbeiden voor hun uitkeering en het schijnt dat deze gedachte Elotseling wordt aangezien als wijlen et ei van Columbus. En toch, hoe vaak reeds is er niet op aangedrongen dat men ze zou laten werken voor hun uitkeering, waar door deze laatste loon zou gaan beteekenen inplaats van steun, ver dienste in stede van een aalmoes I Is het eigenlijk dikwijls iets anders Nadruk verboden. 50. Ik durf niet te komen, /.ei het mcis- aarzelend. Wat moet ik dan doen? vroeg Sa rah Ellen. Vlieg naar een dokter, misschien dat Er is niets meer aan te doen, ant woordde de vrouw. Ze was den laat- sten tijd onder behandeling van een dok ter Dat heeft ze me nooit verteld. Dat weet ik. Ze wilde u niet onge rust maken. Telefoneer hem toch maar direct. Nancy kleedde zich aan als in een droom. Ze kon het zich nog niet realisce- ren. Ze herinnerde zich de woorden van Mary den vorigen avond: Morgen zal ik het geheim weten. Zou ze een voorgevoel hebben gehad? Ze hoorde Sarah Ellen aan de telefoon met den dokter spreken en bijna zonder te weten wat ze deed ging ze de slaapka mer van Mary binnen. Sarah Ellen had gelijk gehad! Het leek of ze in een diepen slaap was. Haar ge zicht was kalm en vredig en een g.imlach lag om haar lippen. Nancy stond er als versteend by. Welke gedachten waren door Mary's geest gegaan in het uur van haar dood? Had ze haar vader, den ouden Amos Judson, teruggezien, die haar toelachte uit een land, waar geen verdriet is? Ze dacht eraan, dat Mary dien avond zoo vreemd-hartelijk was ge weest. Gewoonlijk was Mary koel, liet ze haar geweest dan gemakzucht hier ge mis aan energie om iets aan te pakken en te organiseeren elders, dan wel bureaucratische sleur, waardoor zoo lang gewacht is moeten worden op een initiatief als nu in Alphen genomen? In elk geval de oplossing van Alphen is »de» oplossing», het eenig ju>ste principe. Bij uitvoering, ook in andere gen.eenten, zullen onder steunden weer werkers zijn ge worden ende gemeenschap zal iets hebben terug ontvangen voor het uitgegeven geld. In Alphen laat men de werkloozen normalen arbeid verrichen tegen normaal uurloon en dan gedurende zooveel uren per week dat ze hun vastgestelde uitkeering hebben ver diend. In elke gemeente zijn tal van nuttige werken te bedenken, die onder normale omstandigheden nooit kunnen worden uitgevoerd, omdat ze economisch niet te ver antwoorden zouden zijn. Denken we maar eens aan het egaliseeren van teireinen, verbeteren van buiten wegen, ergens anders het uitdiepen misschien van vaarten en slooten, het aanleggen van fietspaden enz. Wij schreven reeds vroeger over bovenstaand plan van burgemeester Colijn van Alphen a. d. Rijn en in verband met bovenstaande trollen wij toevallig een artikel in de Tel. over dit goede voorbeeld. Daaruit blijkt dat men in Alphen en Boskoop zeer tevreden is over dit principe, waardoor twee ernstige vragen tot nadere oplossing komen n.l.wat met al die menschen die werkloo rondloopen, te doen en hoe kunnen noodige werken verricht worden ais er geen geld is? Het systeem schijnt in de practijk goed ie voldoen. N ituurlijk preien- deert het niet het werkloosheids vraagstuk op te lossen. Het Voert slechts een gezond beginsel in. Het beginsel van den dienst. Als de overheid mij helpt, moet ik ook iets voor de overheid doen. Het bespaart de gemeente allerhi kosten en houdt tegelijkertijd de werkloozen van de straat. Een moeilijkheid zit in 't vinden van geschikte objecten. Zij mogen nagenoeg geen kapitaalsuitgaven vereischen en dienen ook niet door het gewone gemeentepersoneel te kunnen worden verricht. Verder doen zich nog sommige kleine be- i zwaren gelden. B.v. het vraagstuk van kleeding -slijtage en dat van de verzi kering. Indien er echtereen college van B. en W. is, dat hart gevoelens weinig blijken, maar een paar keer had ze herhaaldGeef me nog een zoen, meisje, en had Nancy feeder tegen zich aangedrukt. Dat moest een diepere beteekenis hebben gehad! Nancy snikte hevig. Ze had zich sterk aan Mary gehecht en voelde dat het le ven zonder haar afschuwelijk eenzaam zou zyn. Ze bedacht ook, dat het een van Mary's liefste wenschen was geweest dat zij het oude huis weer zou bezitten en herinnerde zich met dankbaarheid, dat Mary gezegd had, dat zij de laatste 3 jaar de zon in haar leven had gebracht. Het mysterie van den dood greep het meisje aan. Eenige uren geleden leefde haar vriendin nog, maakte ze plannen, tintelden haar oogen; nu was alles voor bijvoor eeuwig. Even later kwam de dokter binnen. Kom, kom, zei deze tegen het snik kende meisje. U moet niet zoo aan uw verdriet toegeven. Ik heb dit al lang zien aankomen, vervolgde de arts, het heeft me verwonderd, dat het nog zoo lang heeft geduurd. Ik heb u willen waarschu- j wen, maar ze wilde volstrekt niet, dat ik u ongerust maakte. U hebt veel voor haar beteekend, miss Trevanion, zonder u zou den deze laatste jaren wel heel droef voo. haar zijn geweest. Wat heeft haar gemankeerd? vroeg Nancy bijna machinaal. Een hartkwaal, antwoordde de dok ter. Ze klaagde nooit om u niet te ver ontrusten. Van wat er de volgende dagen gebeur de gaf Nancy zich ternauwernood reken schap. Ze herinnerde zich flauwtjes dat John Shawcross haar schreef, dat ze niet op de fabriek hoefde te komen; ze had het besef dat er een menigte vreemde menschen in het kleine huisje kwamen. Ze leefde als in een roes. Ze maakte geen plannen voor de toe komst, het drong niet tot haar door, dat ze een nieuw tehuis moest zoeken. Jessie Briggs had haar gevraagd om een maand op Woodroyd te komen, maar Nancy had de uitnoodiging niet aangenomen. Zooals in Yorkshire gebruikelijk was, kwamen er een massa bekenden bij de begrafenis. Sarah Ellen had voor een uitgebreiden maaltijd gezorgd. Miss Mary hield er van om de din gen goed te doen, zei ze. Ik zou me schamen, als ik haar later in den hemel tegenkwam en ik had niet goed voor al les gezorgd. Nadat de maaltijd was afgeioopen, kwam het gezelschap bijeen in de huis kamer. De notaris, mr. Josua Blackburn haalde een document te voorschijn. Dit is het testament van miss Jud son; ik moest alles precies opschrijven zooals ze het dicteerde. Het document luidde aldus: Ik, Mary Judson, in het volle bezit van mijn geestvermogens, maak de vol gende beschikkingen: Ik vermaak aan mijn dienstmeisje, Sarah Ellen, de som van twintig pond en als herinnering de broche waarvan ze zooveel hield. Alles wat ik verder bezit, vermaak ik aan m'n lieve vriendin, Nancy Trevanion, die de laatste 3 jaar bij mij heeft ingewoond en ik hoop uit heel mijn hart, dat ze einde lijk mag slagen in wat we zoo lang ge probeerd hebben. Ik wil haar daarbij zooveel mogelyk helpen. De formule, waarnaar ze zoozeer verlangde, ligt in de brandkast, naast mijn bed. Ze mag er mee doen wat ze wil. De sleutel van de brandkast ligt in mijn geldkistje. Het huis „Laburnum Cottage" met zijn ge« heelen inventaris laat ik haar ook na en ik hoop, dat ze er zal blijven wonen tot ze haar oude huis kan terügkoopcn. Het laboratorium met zijn heelen inventaris en mijn opgespaarde geld, behalve de 20 pond voor S. E., zijn ook voor haar. Nadat de notaris het testament had voorgelezen, heerschte er een lange stilte in de kamer. Dat is een eigenaardig testament, merkte een van de aanwezigen op. Ja. zei de ander, zou het wel gel dig zyn? Waarom niet? zei de notaris. Het is absoluut in orde. De tekst is geheel /ooals zy die zelf heeft gewild en het is naar behooren onderteekend. Daar is niets tegen te zeggen, merk te een van de bloedverwanten op. Mary was altijd een rare snijboon, net als haar vader. Hoeveel geld laat ze na? Als alle rekeningen zijn betaald, is er oneeveer 200 pond over. Ik had gedacht dat er veel meer zou zijn. Ze had geen cent toen de oude Amos stierf, beweerde een ander. U zult dat zeker niet hebben ver wacht, miss Trevanion, zei de oude Josua. Neen, nooit, beaamde Nancy. Al heeft ze niet veel contanten, het huisje is toch wel een 600700 pond waard en dat is toch wel de moeite waard, ging de oude notaris voort. bent er niet slecht bij gevaren, miss Trevanion, en met een veelzeggen- den blik verliet de man der wet de kamer. Een paar minuten later was Nancy al leen in huis met Sarah Ellen. Ik had nooit gedacht dat ik haar zoo zou missen, dacbt het jonge meisje. Bijna werktuigelijk las ze het stuk, dat de notaris had achtergelaten, nog eens over. Ze kwam aan de woorden: „De for mule ligt in de brandkast naast myn bed. Ze mag er mee doen wat ze wil. De sleu tel ligt in myn geldkistje. Nancy sprong op en zonder zich te bedenken, zocht ze het geldkistje in Mary's slaapkamer. Daar had ze de sleutel en in koortsachtige spanning opende ze de brandkast. Ze doorzocht elk vakje, iedere lade maar de formule vond ze niet. HOOFDSTUK. De verloren formule. Het eerste oogenblik dacht ze, dat ze in de opwinding van het moment niet goed had gezocht. Ze keek de brandkast zorgvuldig na. Oude brieven, documen ten, maar geen formule! Wat had dit te beteekenen? Honderd gedachten flitsten door haar hoofd. Ze herinnerde zich den avond, dat ze voor het eerst het labora torium was binnengekomen en Mary haar het groote geheim had toevertrouwd. Ze had over de formule gesproken, maar haar vriendin had haar niet toegestaan om die formule met eigen oogen te le zen. Waarom niet? Nancy wist dat haar vriendin haar vader beloofd had, zoo lang zy leefde niemand deze formule te laten zien, tot het haar gelukt was rub ber te vervaardigen. En ze wist, dat de formule werd bewaard in de brandkast naast Mary's bed. En nu was zy nergens te vinden. Een twijfel rees in haar op. Had die formule wel ooit bestaan? Was het geen hersenschim geweest? Iets waarover Marv zoo lang had gesproken voordeze goede zaak heeft, dan is het mogelijk dat deze «arbeidsdienst» slaagt. Hoe staan de werkloozen er zelf tegenover? Een deel van hen geeft het voldoening dat zij ook eens iets voor de gemeenschap kunnen doen, dat zij wat kunnen aanpakken. Een ander deel staat er onverschillig tegenover. Toch is men in Boskoop in het algemeen wel over de contra prestatie goed te spreken. Toen minister Slotemaker het in 't hiervoor gereleveerde persgesprek over de werkloosheid had, toonde hij zijn verontwaardiging over de onreëele praatjes van de N. S. B.— leiding, welke voorgaf, dat zij in staat zou wezen om de werkloos heid afdoende te onderdrukken. Het is misdadig, meende de minister terecht, om een dergelijk plan voor zich te houden, als het inderdaad bestaat, en „uitvoerbaar zou zijn. Helaas, geen redelijkdenkend mensch kan het,gelooven. dat een dergelijk hocus pocus-middel te vinden is, evenmin dat een-.oplossing, alleen ons land betreffende, te vinden zou zijn van een geesel, welke heel de wereld teistert. Het is alles onver antwoordelijk gepraat van de N. S. B. Die bezondigt zich daaraan trouwens wel meer. In verscheidene vergaderingen hebben haar wooidvoerders getuigd, dat ze vóór het uitbreken van üen brand in de Amslerdamsche telefoon centrale volledig op de hoogte zou zijn geweest van de communistische plannen tot dergelijke brandstichting en dat de N. S. B.-leiding de Amster- tot ze zelf aan het bestaan was gaan ge- looven? Opnieuw zocht ze de kast door. Elk stukje papier werd onderzocht en ze keek zorgvuldig of er geen geheime vak jes waren. Maar zonder resultaat. En toch moest die formule bestaan. Nancy ging terug naar beneden en dacht er ernstig over na. Ze was in het diepst van haar hart overtuigd, dat ze zou sla gen om rubber te maken met behulp van de formule. Ze had vast. en zeker ver trouwd op het succes en nu scheen alles volkomen hopeloos. Gedurende de vol gende dagen zocht Nancy tevergeefs het heele huis door. Geen stukje papier liet ze na te onderzoeken, maar alle pogin gen faalden. En toch kon ze zich tenslot te niet indenken, dat die formule niet had bestaan, daarvoor kende ze Marv te goed. Maar waar moest ze zoeken? Nan cy besloot in Laburnum Cottage te blij ven wonen. Ze voelde dat Mary het liefst dat had gewild en hoewel het idee daar geheel alleen te zitten haar weinig aan lokte, was het toch beter dan vreemde kamers te moeten huren. Haar ontwer- Sen kregen meer en meer succes en John hawcross kwam zyn overeenkomst een» lijk na. Jessie Briggs noodigde haar herhaal delijk uit, maar Nancy was niet erg ge steld op een verblyf by de familie Briggs. Ben probeerde voortdurend met haar al leen te blijven en dat wilde ze zooveel mogelijk vermijden. Zoo kwam het, dat ze het grootste deel van den tijd alleen was. Ze was wanhopig als ze er aan dacht dat de tyd voorbij ging zonder dat ze dichter bij haar doel kwam. Na den dood van Mary Judson en het verlies van de formule kwam ze weinig meer in het laboratorium. Ze herinnerde zich hoe haar vriendin hier dag en nacht gewerkt had en dat ze toch niet had kunnen sla gen. In Augustus ging ze met Jessie Briggs lar 't Lake District, maar toen Jessie naar haar vertelde, dat Ben hen zou komen opzoeken, ging Nancy na twee weken naar huis terug. Ze voelde niets voor Ben Briggs' avences. Toen ze terugkwam, vond ze een brief van John Trefry. John schreef haar, dat hy door bemiddeling van den directeur van het electriciteitsbedryf een betere positie had gekregen en dat hy die had aangenomen, maar hy gaf geen verdere bijzonderheden. Wordt vervolfd. e Echo van het Zuiden, Waalwyksche en Langstraatsche Courant, MAAJSCMAfpy VAN VERZEKER!HG OP MET LEVU1

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1