Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON WAARDEBON. nu met schitterende plant 5 O HAWEKQ, Grootestraat 125, WAALWIJK li KUS uan al tl. 30 imiasdimiies nan ai n 9.75 ap Een kroonjaar voor onze Kroonprinses. Deze week geven wij als Reclame een ets. ter waarde van 59 ct., zamen voor slecht s— gfjy* Ziet onze Etalages. 11 Ons WeekDraatje. QQOR. ERWXRffiÊ HUMMER 35. ZATERDAG 28 APRIL 1934. 57e JAARGANG. nde leer n 2) 334, /AN Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVBi WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN, Telefoon No. |t. Telegr.-adre*ECHO* Prijs der Advertentiên: 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Advertentiên moeten Woensdag en Yrjjdag des morgens om uiterlijk 0 uur in ons bezit zijn. DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. EERSTE BLAD. Wat leven we toch snel 1 Hoe luttele jaren lijkt het niet geleden, dat keer op keer aan de hoopvolle verwachting van een volk en een intens verlangen van het moederlijk hart eener regeerende vorstin den bodem werd ingeslagen door telkens weer een nieuwe teleurstelling. Wat beefden in die dagen de warm kloppende harten der Nederlanders van vrees. Zou dan toch het einde gekomen zijn van het roemrijk en zorgzaam bestuur der Oranjes over een toegewijd volk? Wat is het nog maar kort geleden, dat we ons zoo in ons binnenste afvroegen En hoe goed ook herinneren we ons nog de dagen, dat we ons telkens in een vertrek voegden, behoorende tot de appartementen van het Koninklijk Paleis in Den Haag, welk vertrek voor de journalisten was gereserveerd, om te hooren, ot nog niet Die spanning duurde twee dagen, die spanning met haar vrees, hoop, meelij, kommer en verwachting. En op het kranten bureau lagen ze ondertusschen klaar, de twee paketten met Oranje- bulletins. Op de biljetten van het eene pak werd de geboorte vermeld van een prins, op die van 't andere pak van een prinses. Eindelijk, om even over 7 uur des morgens van den 30 April 1009 konden we hijgende en blij ons bureau binnenvallen en we hielpen ze mee uitdragen de Oranje biljetten aan alle handen, welke maar grijpen wilden en aan allen, die het maar lezen wilden, wat ze reeds wisten en door de monden van kanonnen en metdejuichtonen der klokken verkondigd werddat der Koninklijke Moeder een dochter en het volk een prinses geboren was, welke Juliana zou worden geheeten. van „De Echo van het Zuiden". Wild en uitgelaten stroomde het volk de straten in, vlaggen werden uitgestoken, er werd gehost en gezongen, aan werken dacht niemand: het was feest voor het Nederlandsche volk 1 Een oogenblik hébben we nog wel eens stil verlangd naar nu-ook- nog-een-prinsje. Dat stille verlangen is niet bevredigd geworden, doch door Gods goedheid hebben we ons prinsesje tot heden mogen behou den en zien opgroeien tot een troonopvolgster, welke de liefde en genegenheid van ons volk vererfde. En wat God deed, bleek ook nu weer welgedaan. Oranje is tot den huidigen dag blijven voortbestaan en in Prinses Juliana hebben we een belofte voor de toekomst, welke ons kostbaar is. In deze tijden, waarin zich wereld evoluties schokkend, stootend en brekend voltrekken, koningen vallen, monarchiën worden weggevaagd, omdat menschen in nood vaak hun redelijk denken verliezen, in zulke tijden heeft een monarchale entou rage ook wel eenige gratie benoodigd. Die gratie schonk de Voorzienig heid ons in het wezen van drie Koninklijke Vrouwen, welker be stuurlijke handen eer zegenend dan dwingend gebaren. Een dier Vrou wen heeft God juist tot zich ge nomen, maar toch niet eer, vóór het volk zich overtuigd kon weten, dat de schoonste harer deugden waren overgegaan in den geest van welken Haar bloed bezield werd: in Haar kleinkind, de nu 25-jarige prinses Juliana. Voor wat de Vrouwelijke bestuur lijke hand der Oranje's in de jaren sinds '90 voor ons volk beteekende, kunnen we slechts dankbaar ge tuigen. En we weten nu, dat we ook vertrouwvol kunnen zijn voor de toekomst. Nu onze Kroonprinses in haar VOORDEELIGE U/ONDER-CAOEAUX Aantal Wonder- Spaarbons: 1 china-matje 40 x 70 1 1 groote chlna-mat 140 x 180 4 160 x 230 7 met naad 230 x 280 12 1 Groote Japan-mat 140 x 180 6 160 x 230 10 (met naad) 230 x 280 16 De echte, zware Japan-maiting p. el 3 IEDER: verhopen, een guldene toekomst in vreugdzame herleving. 25ste levensjaar is gekomen, kunnen we het overzien, wat een goede opvoeding onder Gods zegen van deze Oranje-telg heeft gemaakt: eene, Die haar volk Dienen wil, het reeds kent in haar nooden en behoeften. Eene, Die gedreven door haar gevoelig hart, wil leiden door te heelen, gehoorzaamd tracht te worden door goed te doen. De angst en vreeze van vóór 25 jaren hebben plaats gemaakt voor een blij loven en een dankbare erkentenis van de Wijsheid, gelegen in Gods Voorzienigheid. En daarom bidden we in goed vertrouwenHeer, bewaar onze Kroonprinses, omwille van Haar zelve en van ons Vorstenhuis, om wille vooral van ons volk, dat onder de leiding van de Oranje's door de donkerte van heden in rust en vrede wil schrijden naar, zoo we Naar het Engelsch van LOUIS TRACY. Nadruk verboden. 13. Binnen was 't nu een moment stil, als of het werkelijk geesten waren geweest, die op de vlucht sloegen, toen ze leven hoorden. Hé, wie is daar? riep Winifred nu luider, maar nog banger dan eerst. Een stoel schoof over den vloer en ze hoorde stappen haar kant uit. De sleutel werd omgedraaid en de deur ging op een kier open. Winifred staarde in het bloe- delooze, beenige gezicht van Rachel Craik, die haar kalm aankeek. O, tnte, bent u het! zuchtte Wini fred opgelucht. Winifred, ga terug naar je bed!, snauwde miss Rachel. Bent u het heusch? Dus ze hebben u laten gaan? Ja. Vertelt u me de bijzonderheden alstublieft. Mag ik niet even binnen ko men? Wees nu verstandig en ga weer naar bed. Miss Rachel's stem klonk wat vrien delijker. Morgen zal ik je alles vertellen. O, ik hen bly, dat u terug bent. Ik voelde me zoo verlaten en ik was zoo bang! Maar, tante Rachel, waarom heb- Voor zoo ver ik kan hegrijpen, ner- gens om. Het was een stompzinnig abuis I van een stelletje idioten. De hemel mag weten, hoe ze het in hun hersens heb- hen gekregen. Er zou iemand een ze kere Lord Ronald Tower vermoord I zijn en ik zou daar iets mee uitstaande hebben gehad, ofschoon ik den man nog nooit van mijn leven gezien heb. Nu is dat z.g. slachtoffer van den moord weer gezond en wel komen opdagen en het is tenslotte tot die ezels doorgedrongen dat ze een respectabele vrouw niet langer uit haar bed moesten houden. Gelukkig. Maar hebt u daar iemand bij u? Daar? Wat bedoel je? In de kamer, tante. Ik, nee, niémand. Ik zou er een eed op hebben kun nen doen, dat ik Winifred, je moet nu werkelijk di rect gaan slapen. Wat doe je op dit uur van den nacht uit je bed en hier door 't huis te spoken? Een half uur geleden sliep je vast. O, dus u was het, die ik in mijn droom gezien heb? Ik dacht in mijn slaap dat ik licht zag en het gezicht van een man. Ik hoorde den man zeggen: Ze is het evenbeeld Kind, hoe kun je me nu toch wa rempel om dezen tijd aan mijn hoofd ko men zeuren over je droomen? Je begrijpt toch wel, dat ik doodop hen? Toe ga nu naar bed. Ja tnte, maar ik hen vandaag m'n betrekking kwijt geraakt door die moordgeschiedenis. Ik hen ontslagen! Zoo, een poosje vacantie zal je goed doen! Goeie hemel, wat neemt u het kalm op! ..Ga naar je bed! U zei toch, dat er niemand. Maar ze kreeg geen kans de zin te vol tooien, want miss Rachel Craik verloor opeens haar geduld en duwde het meis je met kracht de gang in en sloot de deur. Verbouwereerd bleef Winifred even in het donker staan en ging toen langzaam terug naar bed. Maar ze kon niet slapen. Haar geest was vervuld van wat zich daarnet had afgespeeld. Ze was er zeker van, dat haar tante tegen haar gelogen had dat er dingen gaande waren, waar zij opzettelijk buiten gehouden werd. Het feit, dat miss Craik in vrijheid gesteld was, vormde nog geen verkla- van brekend hout en een zware bons uit de kamer. Daar binnen had een forsch- gebouwd man, prikkelbaar door de stoor nis, zijn nstoel op de beide achterpooten heen en weer laten wiegen met het ge volg, dat het oude meubelstuk bezweken was onder zijn gewicht en de man zelf met een plof op den vloer belandde. O tante, riep Winifred verschrikt, ring voor haar onbegrijpelijke arrestatie. Wie was de geheimzinnige bezoeker en waarom had tante Rachel haar ontslag zoo verbazingwekkend kalm opgenomen. Winifred zocht vergeefs een oplossing voor al deze raadsels. En wat haar voor al geen rust liet, was de herinnering aan dat wreede bronzen mannengezicht en aan de woorden, die tot haar waren ge komen aan de oevers van den slaap. Intusschen was het stemmengemurmel in de achterkamer weer begonnen. Te gen het aanbreken van den dag merkte Winifred, dat het ophield; even daarna hoorde ze het slot van de voordeur klik ken en iemand de stoeptreden afgaan. Ze sprong het bed uit en liep naar het raam. In de leege straat zag ze een man, groot en met iets brutaals in gang en hou ding het type van den man, die de We gevoelen ons aan de gemeen schap en aan minister Marchant verplicht om dit artikel te wijden aan de Vereenvoudigde Spelling, te weten het ontwerp er van, hetwelk ons door de commissie-De Vooys en den minister voornoemd ter beoordeeling is voorgelegd. Men wenscht het publieke oordeel over het geval te vernemen. Laten we beginnen met onze persoonlijke meening kenbaar te maken. Welnu, we verfoeien de nieuwe spelling. We hebben een leven van ploeteren en werken achter den rug om met de spelling van De Vries en Te Winkel vertrouwd te geraken en nu we min of meer zoover zijn, zullen we opnieuw naar school moeten om de nieuwe regels te leeren. Juist de journalisten zullen de meeste moeite met het geval hebben, want hoe meer iemand geschreven heeft, des te lastiger zal het voor hem zijn om aan een nieuwe spellingswijze te wennen. Wij, journalisten, leggen er straks allemaal uit, omdat we niet meer schrijven kunnen, en worden opge volgd door jeugdige Kollewijnianen, die met hun taal-onmacht dreigen te zegevieren. den avonturier. Het was Ralph „Volos", de broer van William Meiklejohn, volksvertegenwoor diger voor Noord Lamshire. De Vlucht. Sir Reginald Carshaw en Mr. Fowle werden naar het politiebureau in South- park gebracht, na hun twist in Henry Street. De agent, die hen gearresteerd had, fluisterde met den dienstdoenden inspec teur, die daarop naar de telefoon ging en iets aan Scotland Yard meedeelde. Vervolgens werden Carshaw en Fowle een heelen tijd in de wachtkamer aan hun lot overgelaten; geen mensch, die notitie van hen nam. Twee gevallen van dronkenschap en een vechtpartij worden inmiddels afge handeld. De delinquenten werden in 'n kleine ijzeren kooi geplaatst naast de schrijftafel van den inspecteur. Carshaw sloeg ongeduldig zijn handschoenen te gen zijn handpalmen, dat het kletste, ter wijl Fowle zich den tijd kortte door af en toe naar de gevoelige plek op z'n ach terhoofd en het nog pijnlijker kraakbeen van zijn neus te tasten. Eindelijk kwam een hooggeplaatst po- litie-beambte binnen, die met den inspec teur een fluistergesprek hield en de twee „verstoorders van de openbare orde" werden voergeleid. Vluchtig werden de feiten van het ver grijp onder de oogen gezien. De zooeven binnengekomen autoriteit stond er hij te luisteren. De inspecteur eindigde de „behandeling" van deze zaak met een: „voor dezen keer kunt u gaan, maar laat het niet weer gebeuren". maakten dat ze wegkwamen en sloegen verschillende richtingen in. Maar voor Sir Reginald een paar pas sen van de deur van het bureau verwij derd was, kwam de onbekende, die het verhoor had bijgewoond, hem achterop. Een oogenblik, Sir Reginald Cars* haw, begon hij beleefd. Ik veronderstel, dat u Miss Winifred Bartlett voor van avond nog nooit gezien had? Neen, antwoordde de aangesprokene. Dat dacht ik wel, verklaarde de po- litie-man, die niemand anders was als Mr. Marshall, Commissaris van Scotlnd Yard en die zich zelf thans als zoodanig voorstelde. Carshaw wachtte zwijgend af, wat er verder zou komen. Het is niet verkeerd, dat u dien Fowle eens een lesje hebt gegeven voor zijn onbeschoft gedrag, vervolgde Mr. Marshall. Och, de man scheen zoo'n opfris- schertje noodig te hebben. Ik vermoed, dat u er vrij zeker van bent, miss Bartlett binnenkort nog wel eens weer te zullen ontmoeten?, infor meerde de commissaris, recht op zijn doel afgaand. Ik hoe dat zoo?, klonk het ver baasd. Och, ik bedoel maar, dat het me toch wel heel waarschijnlijk lijkt wat zal ik zeggen 'n aantrekkelijke, inte ressante jonge dame je neemt nu een maal niet de moeite om iederen man neer te slaan, die het op straat een meis je een beetje lastig maakt, nietwaar? Ik acht het daarom allerminst uitgesloten, dat u nogmaals met haar in aanraking komt. En in dat geval Nu? Wordt vervolgd. assa o van het Zuiden, Waalwtyksclie en Langslraatsche Courant; 2 Japan-matjes 40 x 70 3 die voor 20 Wonder-Spaarbons aan matten ineens bestelt ontvangt bovendien; 2 mooie witte fantasie-kleedjes (1 groot en 1 klein. Deze aanbieding geldt alléén gedurende April MAAJSCttAPpy VAM VERZEKERING OP MET LEVEN t VELD'S zijn goedkoop Hoofdstuk XI.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1