Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
i
DOOR. EPYAPING.
FJB
NUMMER 40.
WOENSDAG 16 MEI 1934.
57e JAARGANG
UITGAVE:
Prüs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum ƒ1.50.
Bü contract flink rabat.
WAALWIJKSCHE
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN.
Reclames 40 cent per reg».l.
Advertentiën moeten Woensdag eu
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Vrijdag des morgens om uiterlfik 9 uur
in ons bezit zijn.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLADEN.
EERSTE BLAD.
BINNENLAND.
Min. de Wilde verpraat zich.
Op een bijeenkomst te Zwolle had
min. de Wilde gesproken over het
radio vraagstuk en daarbij een min
der aangename uitlating gedaan je
gens den liberalen minister Kalff.
Nu daarover vooral in liberale krin
gen verontwaardiging is opgegaan
heeft Minister de Wilde aan het Ned.
Correspondentiebureau verklaard
dat hij zich te Zwolle heeft laten ver
leiden tol uitlatingen jegens de libe
ralen, die hij in zijn qualiteit als
minister zeker niet had behooren te
bezigen, en dat de hem in den mond
gelegde mededeeling, dat minister
Col ij n gezegd had, de radio bij den
liberaal niet veilig te achten en haar
daarom aan hem zou hebben toe
gewezen, niet door hem gedaan is.
Dr. Mengelberg geridderd.
Dr. Mengelberg de pas herstelde
dirigent van het concertgebouw or
kest is door H. M. benoemd tot
groot-officier in de orde van Oranje
Nassau. Minister Marchant heeft den
dirigent persoonlijk de eereteekens
overhandigd tijdens een concert te
Amsterdam.
De bom op De Zeven Provinciën.
De Voorwaarts ontleent aan het
Soer. Hbl. een bericht dat daarop
neerkomt, dat de bom, die een eind
heeft gemaakt aan de muiterij op de
Zeven Provinciën, niet zooals de
ofTicieele lezing luidt, bedoeld was
als een waarschuwing en voor den
boeg van het schip in het water
had moeten neerkomen, zoodat het
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Nadruk verboden.
18.
Ja, heel -vreemd, als het waar is.
wat u daar zegt.
Ik voor mij ben er vast van over
tuigd, dat je hem gezien hebt, Wini
fred, hernam de jongeman; dat het
zijn gezicht was dat over je heenboog
in je halven slaap en dat hij zei: Ze
moet het land uit. Ze is het even
beeld ,van haar moeder!
Ik heb altijd een gevoel gehad
dat het geen droom was, bekende Wi
nifred. Het was het was geen pret
tig gezicht.
Hou dit vooral goed in het oog.
ging Sir Reginald op dringenden toon
voort, vandaag en morgen zijn je laat
ste kansen. Ze staan op het punt je
naar Amerika te brengen; wat dat be
treft hoef je je werkelijk geen illusies
over hun bedoelingen te maken. Maal
ais het gebeurt, kom ik je achterna.
U?
Ja ik. Maar wanneer je gaat, dan
weet ik niet zeker, of ik je daar kan
redden, zooals ik het in Engeland zou
kunnen. Ik ken Amerika absoluut
niet en de lui, die jou in hun macht
hebben, wel. In dat vreemde land kun-
schip per ongeluk getroffen is, doch
dat wel degelijk dadelijk een treffer
jedoeld was.
Het bericht volgt hier gedeeltelijk:
»Men weet dat er over die bom,
heel in het begin, nogal iets te doen
is geweest. Deze zou namelijk be
doeld zijn geweest als een waar
schuwing, maar zou bij ongeluk het
schip getroffen hebben.
Dit nu is geheel onjuist. De vlie
gers hadden geen order om een
waarschuwingsbom te werpen, wel
om het schip door het afvuren
van één bom van 50 kilo, later te
volgen door één of meerdere van
200 kilo, tot rede te biengen.
De bom was dus wel degelijk be
doeld voor het schip en trof verras
send goed haar doel. Dit verrassend
is eigenlijk misplaatst, want onze
vliegeniers noteeren bij oefeningen
gewoonlijk plus minusTO pet. treffers.
Daarna op zijn weg terugkeerende,
hield Coppers de tweede bom voor
het loslaten gereed, een van V00
kilogram.
Het is een geluk voor de beman
ning geweest, dat men snel het wit
te doek gespannen heeft op het dek.
Was men een halve minuut latei-
geweest, dan had de zware bom het
schip getroffen en het is vrij waar
schijnlijk dat de «Zeven» daardoor
wrak geschoten zou zijn.»
De Fraude bij de Varkens centrale.
Bij de Crisis-varkenscentrale zijn
in de loop van deze maand e- listige
onregelmatigheden aan het licht ge
treden, die tot het ontslag van een
aantal zaakvoerders hebben geleid.
Enkele hunner zijn vrijwillig heen
gegaan, andere is hun betrekking
opgezegd. Zij maakten zich aan mis
bruik van vertrouwen schuldig, ter
wijl sommige vermoedelijk valsch-
heid in geschrifte hebben gepleegd.
Ten aanzien van deze laatste is een
vervolging van justitiewege niet uit
gesloten.
BUITENLAND.
De rede van Goebbels.
Zooals wij nog in ons vorig
nummer hebben medegedeeld heeft
Goebbels Vrijdag weer een zeer
brutale rede gehouden over het
Jodenvraagstuk en over de houding
der katholieken.
Wij ontleenen aan de rede enkele
passages
De Jodenkwestie.
Wanneer nog een deel van het
buitenland ons met den anoniemen
boycolt bejegent en Duitsche waren
niet wil afnemen, dan weten wij zeer
wel, dat dit toe te schrijven is aan
onze Joodsche medeburgers. De
.loden meenen misschien er hun
Joodsche medeburgers in Duitsch-
nen ze mij gemakkelijk schaakmat
zetten! Dus Winifred, dit is je kans.
Maar wat moet ik doen? vroeg
ze met een verschrikt gezicht, veront
rust door zijn ernst.
Nood breekt wet, verklaarde Sir
Reginald Carshaw. Ik heb een auto
hier. Vanavond moet je met me mee
gaan naar Liverpool en vandaar per
trein naar Londen. Als je eenmaal in
Londen terugbent, dan hoop ik, dat
je me zuil willen toestaan een poosje
voor je levensonderhoud te zorgen
iets, waartoe mijn belangstelling in
jou mij het volste recht geeft tot
dat je een geschikte positie hebt ge«
vonden, zoodat je in je eigen behoef
ten kunt voorzien.
Winifred bedekte haar gezicht met
de handen en barstte in tranen uit.
Dat zou ik nooit kunnen, snikte
ze.
Huil nu niet, troostte Sir Regi
nald, heusch, je moet het doen. Het
is de eenige uitweg. Je maakt je alleen
maar zoo overstuur, omdat je niet
voldoende vertrouwen in me hebt.
O, ik vertrouw u volkomen, dat
is de zaak niet. Maar het is een heel
ding, wat u me daar voorstelt. Om
zoo ineens met je heele verleden te
brekenEen week geleden ken
de ik u nog niet eens!
Zie je wel, dat je me wantrouwt 1
Ik ken jou net zoo goed, alsof we ons
heele leven vrienden zijn geweest.
Eigenlijk heb ik je in mijn onder
bewustzijn altijd gekend. Toe, huil
nu niet. Zeg, dat je vanavond met me
meegaat. Dat zal de beste dienst zijn
die je jezelf ooit hebt bewezen en je
zult me eeuwig dankbaar blijven dat
ik je er toe heb overgehaald.
Maar niet vanavond! Ik moet
even tijd hebben om na te denken.
Wanneer dan?
Misschien morgenavond. Ik weet
nog niet. Ik moet eerst met mezelf tot
klaarheid komen. Morgenochtend zal
ik in de stad een brief voor u posten,
om u inae te deelen.
.la, als je staat op uitstel, is het
niet anders. Maar het is gevaarlijk
Winifred het is gevaarlijk!
Ik kan er niets aan doen.
Nu goed dan, morgenavond om
precies elf uur. Ik zal aan het eind van
dit laantje in mijn auto op u wachten
als je brief morgenochtend „ja" zegt?
Afgesproken?
Ja.
Denk er aan niets meebrengen
geen kleeren, koffer, tasch of wat ook.
Je sluipt weg uit het hotel zooals je
bent.
Goed.
Ik zal geen gelegenheid hebben
je voor dien tijd te spreken.
Sir Reginald brak abrupt den zin
af. Aan het eind van de laan verscheen
een lange, magere gestalte, Miss Ra
chel Craik.
Ze had Winifred van het hotel uit
bespionneerd, omdat ze de zaak niet
vertrouwde na de gebeurtenissen van
dien middag en was haar achterna ge
gaan. Ze had haar uit het oog verlo
ren, maar nu had ze haar weer terug
gevonden.
Kalm, met een ondoorgrondelijk
gezicht, kwam ze aangewandeld naar
de plek, waar Winifred en Sir Regi
nald stonden te praten.
Op het moment, dat de jongeman
haar zag begreep hij dat alles verloren
A\as, als hij niet onmiddellijk handel
de en snel fluisterde hij in Winifred's
oor:
Vanavond of nooit. Beslis direct.
Is het ja?
land een dienst mee te bewijzen.
Zij doen evenwel hel ergste, wat zij
zouden kunnen doen, want zij moe
ten niet gelooven dat wij de Joden
vrijuit zouden laten gaan. Haat en
woede en wanhoop van 't Duitsche
volk zouden dan terecht komen op
de hoofden van hen die in het land
te vatten zijn. Wanneer Duitschland
de wereld moet verklaren, dat het
niet meer in staat is zijn schulden
te betalen, ligt het niet aan ons. Niet
wij hebben de schulden gemaakt,
doch de regeeringen, welke aan ons
zijn voorafgegaan.
De regeering roept het geheele
volk op met alle kracht haar te
helpen om het ernstige gevaar te
overwinnen en het lot te dragen dat
ons is opgelegd. Gevaren vallen niet
alleen op oeconomisch en politiek
gebied op te merken, maar ook op
cultuurpolitiek gebied. Het volk zelf
heeft met zijn instinct deze gevaren
zelf ontdekt. Wanneer bijvoorbeeld
de Joden gelooven, dat het onbloe
dige verloop van de Duitsche revo
lutie hun het recht geeft met van
ouds bekende brutaliteit en arrogan
tie weer het Duitsche volk te prik
kelen en te provoceercn, moeten zij
ons geduld niet al te zeer op de
proef stellen. Wij hebben de Joden
gespaard. Wanneer zij echter meenen
dat zij daarom weer op 't Duitsche
tooneel kunnen optreden, wanneer
zij denken dat zij weer in de redac
tiekamers kunnen opduiken om in
Duitsche kranten te schrijven, wan
neer zij weer over den Kurfuerstcn-
damm llaneeren, mogen deze woor
den hun tot laatste waarschuwing
dienen. Zij moeten zich in Duilsch
land zoo gedragen, als dit voor
gasten past.
Het Jodendom kan er van over
tuigd zijn, dat wij het met rust laten
wanneer het zich stil en bescheiden
Ja, fluisterde Winifred zoo zacht
dat hij het maar net kon verstaan.
Om elf uur.
Ja, fluisterde Winifred nogmaals.
Miss Craik was nu bij ben en zonder
stil te staan of het tempo van baai-
gang te veranderen, zei ze met een
glimlachje: Laat ik je niet storen, Wi
nifred.
Winifred, die haar heele leven on
der de plak had gezeten van de zure,
strenge „tante", trilde op haar bee-
nen. Alle kleur trok uit haar gezicht
weg, 'n benepen stemmetje antwoord
de: „Ik kom tante", en ze volgde de
oude vrouw met een soort zielige ge
dweeheid op een meter afstand.
Zonder een woord te wisselen liepen
ze zoo tot aan den ingang van de „Gou
den El."
Daar bleef Miss Craik stilstaan.
Bestel avondeten voor ons tweeën
tegen negen uur, commandeerde ze op
haar gewonen norschen toon. Ik moet
nog even verder, maar tegen dien tijd
ben ik wel terug.
Winifred ging naar binnen en Miss
Rachel vervolgde haar weg naar het
andere logement van Paxton, „Het
Zwijnshoofd."
Het was een onpleizierige verrassing
voor haar te vernemen, dat Voles niet
thuis was en Greyfoot evenmin. De
kastelein dacht, dat ze naar Liverpool
waren gegaan, maar hij wist bet niet
zeker, ook niet wanneer ze terug zou
den zijn.
Het eenige wat Miss Craik kon deen
v/as haar ziel in lijdzaamheid te be^
zitten en te wachten. Ze zette zich aan
de tafel in de gelagkamer, stijf, recht
op, een toonbeeld van koud geduld.
Geen blik of beweging verried de wilde
ergernis en de ongerustheid, die in
baar woedden. De tijd kroop voorbij
binnen de vier muren terugtrekt,
wanneer het niet provoceert en zich
niet vóór het Duitsche volk stelt
met den eisch voor volwaardig en
gelijkwaardig te worden aangezien.
Doet het Jodendom dat niet, dan
heeft het de noodzakelijke gevolgen
aan zichzelf te danken.
De strijd met de Kath. kerk.
Wanneer de reactie voornemens
is den strijd langs den omweg via
de kerk voort te zetten, zullen wij
dat weten te verhinderen. Niet de
kerken voeren dezen strijd tegen
ons, maar heel kleine prutsers. Men
strijdt niet om religieuze, maar om
politieke beweegredenen. Zij verwij
ten ons nieuwigheden, ons, die hun
de mogelijkheid gegeven hebben nog
op de preekstoelen te staan. Wat
heeft het Centrum legen de onzede
lijkheid gedaan Ik heb nooit ge
lezen, dat kardinaal Faulhaber
indertijd geprotesteerd heeft tegen
de demoralisatie van het volk in
schouwburg, bioscoop etc. Al deze
strijdbare mannen, aldus Goebbels,
noodig ik uit met mij eens naar de
armen van Wedding en van Neu-
koelln te gaan. Wij gaan dan voor
deze armen staan en vragen hun
wat zij voor Christelijker houden
dat men in den afgeloopen winter
twistte over dogma's of dat men
dezen armen brood en warmte heeft
gegeven. Deze strijdbare mannen der
duisternis moeten zich geen illusies
maken omtrent datgene wat het volk
over hen denkt. Het Duitsche volk
is het eeuwige twisten allang moe.
Wij zullen dat in de toekomst niet
meer toelaten, want niet Gods woord
wordt daar verkondigd, maar het
woord van het Centrum.
Een kerkvorst moet over de kerk,
maar niet over het nationaalsocia
lisme spreken. Er kan noch een
het sloeg acht uur, negen uur
Voles kwam niet. Eenmaal kwam het
woord „dronkelap" in bitter gefluis
ter over haar lippen verder zat ze
daar maar voor zich uit te staren
roerloos als een marmeren standbeeld.
Eindelijk, over tienen, klonk er een
ongewoon geluid in de avondstilte van
Paxton de nadering van een auto.
Het hield op voor 't „Zwijnshoofd".
Een oogenblik later stapte de stoere,
zwierige gestalte van Voles de gelag
kamer binnen. Een sigaar bengelde
in zijn mond en in zijn oogen fonkel
de de glinstering van veel champagne.
Hij was een groot liefhebber van auto-
iijdcn en was met een gehuurden wa
gen van zijn uitstapje naar Liverpool
teruggekomen.
Wel verdraaid, Rachel, jij hier!
riep bij uit.
Ben je nuchter? informeerde
Rachel, snel opstaande.
Zoo nuchter als een pasgeboren
kind.
Hij liet zijn hand met ruwe joviali
teit op Miss Craik's schouders neer
komen en haar oogen verzachtten een
oogenblik, toen zij naar zijn gezicht
en krachtige figuur keek want
Ralph Voles was de eenige zwakke
plek in Miss Craik's verdord hart.
Wat is er aan de hand? vroeg
Voles.
Je had hier moeten zijn, gromde
ze. Alles kan verkeerd loopen Er is
een vent achter Winifred aan; ik heb
ben gesnapt toen ze stil in een laantje
samen stonden te praten.
Het was even stil; alleen het ge
knars van Voles' tanden en het ge
ronk van den auto-motor buiten wa
ren hoorbaar.
(Wordt vervolgd).
ho van het Zuiden,
Waalwpsclie en Langstraalsehe ('tiraii.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*
franco te zenden aan den Uitgever.
\bonuementsprijs per 3 maanden i 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40
R1MC OP MET LEVtft
