Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
DiT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
EERSTE BLAB.
Minister Marchant's zorgen.
BUITENLAND.
RUMMER 72.
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1934.
57c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en»
franco te zenden aan den Uitgever.
Ybonnementsprijs per i tnaanden 1 1.25
Franco p post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrüdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regnl.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum ƒ1.50
ZIJ, DIE ZICH MET INGANG
VAN 1 OCTOBER OP DIT BLAD
ABONNEEREN ONTVANGEN DE
TOT DIEN DATUM VERSCHIJ
NENDE NUMMERS GRATIS.
Wordt zoo-zó?
Of blijft alles zoo-zoo?
Minister Marchant is bezig zich
»naam» te maken in zijn nieuwe
ambt. De vervulling van dat ambt
is een eerzuchtig levensideaal van
den heer Marchant geweest en we
kunnen ons voorstellen dat hij,
eindelijk op hoogen leeftijd het doel
an zijn streven bereikt hebbende,
thans ook de dwanghehoefte gevoelt
om zijn niet onverdienstelijke car
rière le beëindigen met een knallend
politiek vuurwerk, waarvan de
schittering nog jaren lang zal heugen.
Ook een goed vuurwerk echter
eischt gedegen voorbereiding en
vooral gunstige omstandigheden.
Als een vuurwerk ontstoken wordt
in mist of regen en terwijl ook om
andere redenen het publiek in mi
neur is afgestemd, dan zal geen
herinnering blijven aan schittering,
maar aan rook, ellende en narigheid.
Hetgeen de heer Marchant ons tot
nog toe als minister heeft vertoond,
kan ons maar weinig enthousiast
stemmen. Hij heeft ons volk een
reorganisatie van het onderwijs in
'uitzicht gesteld, de reconstructie
laat zich nog steeds wachten. Als
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
Nadruk verboden.
51.
Petch was, nadat Voles er in volle
vaart vandoor was gegaan, beteuterd
blijven staan en pas na verscheidene
oogenblikken had hij zijn tegenwoor
digheid van geest in voldoende mate te
ruggekregen om de vervolging voort te
zetten. Maar Voles zorgde nu dat hij
zijn voorsprong behield en de arme
Petch had weinig kans meer om de zoo
triomfantelijk begonnen expeditie tot 'n
goed einde te brengen. Toch gaf hij het
niet op en toen hij na een poos een In
specteur van politie ontmoette, haastte
hij zich dezen op de hoogte te brengen.
Het was den inspecteur direct duide
lijk dat het hier een ernstig geval be
trof en niet een of andere misplaatste
grap; de motorrijder gaf wel omschre
ven feiten: de plaats waar een vermoe
delijk misdrijf was gepleegd en t num
mer van den auto, waarin zich waar
schijnlijk de dader en zijn slachtoffer
bevonden. Het duurde niet lang of de
telefoon werd in werking gesteld en een
heele serie agenten, die op belangrijke
Londensche verkeerspunten geposteerd
stonden, keken scherp uit naar een Es
sex met een nummer dat in de duizen
den liep, waarin een man zonder hoed
verzachtende omstandigheid kan
gelden, dat de financieele omstan
digheden van de schatkist dwongen
om aan de economische zijde van
het vraagstuk bóven alles voorrang
te verleenen.
Geheel onnoodig echter lijkt ons
de haast, waarmee de heer Marchant
ook het spellingsvraagstuk heeft
pogen op te lossen met als voor-
loopig resultaat, dat de verwarring
op dat gebied thans grooter is dan
ooit te voren.
De z.g. spellingMarchant is een
compromis—spelling. Compromissen
op taalgebied komen ons op zich zelf
volstrekt ontoelaatbaar voor de taal
mag geen «handeltje» worden, het
welk men op koopmanswijzcj tot
stand hrengl door het verschil samen
te deelen.
Taal is een levend ietstaaiwijzi
gingen moeten derhaleg roeien. Eerst
als de groei zich heeft voltrokken,
kan de ontstane wijziging worden
gedecreteerd en vastgelegd.
Wanneer de geschoolde volks
massa nog schrijft van »zoo», dan
kan geen commissie, geen regeering
en geen minister op een gegeven
moment gaan verordenen, dat we
«zó» moeten gaan schrijven. Wie
een wijziging of vereenvoudiging
van de spelling wenscht, kan daar
propaganda voor maken en als de
voorgestelde schrijfwijze op de massa
vat blijkt te hebben gekregen, kunnen
de officieele instanties de nieuwe
regelen hij wet of decreet gaan vast
leggen.
Dat is blijkbaar ook het inzicht
der regeering, welke geweigerd heeft
om minister Marchant's voorstellen
te aanvaarden. Deze heeft daarop
zijn zin doorgezet in de beperkte
mate, waartoe hij middels zijn ambt
als minister van Onderwijs bevoegd
was. De minister heeft zijn spelling
en een meisje zonder hoed gezeten wa
ren, zonder evenwel aandacht te schen
ken aan een wagen van het zelfde fa
brikaat inet 'n aanmerkelijk lager num
mer en met als inzittenden een onopval
lend paar menschen.
Om 6 uur den volgenden morgen
werd de opmerkzaamheid van 'n agent
die in Govent Garden surveilleerde, ge
trokken door een onbeheerde auto, die
al geruimen tijd stond voor een van de
vele cafè's die de marktbezoekers van
maaltijden voorzien, en de man stelde
een onderzoek in naar den eigenaar.
Maar niemand bleek inlichtingen te
kunnen geven en toen hij daarop de
nummerplaten van de auto wat nauw
keuriger bekeek, zag hij direct dat die
veranderd waren. Nadat hij met een
stuk papier het zwartsel er af geveegd
had, kwam hij tot de verrassende ont
dekking dat dit de wagen moest zijn,
die bij de politiebureaux gesignaleerd
was!
Ze waren Voles' spoor dus kwijt. De
agent herinnerde zich dat hij de wagen
daar het eerst tegen vijf uur gezien had
en de moeilijke vraag die de autoriteiten
thans te beantwoorden hadden was:
Waar was de auto geweest in de lan
ge uren sedert de verbouwereerde
Petch haar had zien wegsuizen?
Aan het ontbijt vertelde Lady Cars-
haw haar zoon, dat Mr. Meiklejohn in
Cromer was.
Hij gaf haar een kus voor het nieuw-
tje.
Meiklejohn moet maar wachten,
moeder, zei hij echter. Winifred is er
gens in Londen. Ik kan vandaag heusch
niet naar Cromer gaan. Als ik haar ge
vonden heb, zal ik wel met Meiklejohn
afrekenen.
Toen verscheen Inspecteur Winter
opgedrongen, als moetende worden
gevolgd bij het afleggen van bepaalde
examens.
Wat oorspronkelijk als een ver
eenvoudiging was bedoeld, wordt
voor de studeerenden thans eene
bezoeking en eene verwarring, want
ze moeten de vereenvoudigde spel
ling kennen voor hun examens en
de spelling van De Vries en Te
Winkel om zich behoorlijk te kun
nen uiten in het gewone schriftelijk-
maatschappelijk verkeer. In het
publieke leven immers zal de oude
spelling in zwang blijven,—ja, zelfs
de stukken, welke van de regeerings-
departementen en dus ook van het
departement van Onderwijs uitgaan,
blijven in de oude spelling gesteld 1
We vragen ons af, waarom ons
volk in dezen tijd, waarin zooveel
belangrijke vraagstukken van leven
met het bericht van de ontdekking te
Covent Garden, waarop Reginald met
hem meeging.
Lady Carshaw raadpleegde 'n spoor
boekje. Cromer was vier uur van Lon
den. Als ze vlug zekere belangrijke in
lichtingen kon inwinnen, was het waar
schijnlijk mogelijk den middagtrein nog
te halen.
Ze reed naar haar advocaat. Op
haar verzoek kreeg ze een paar uur 'n
keurige kantoorbediende mee. Het
tweetal bezocht Somerset House waar
zich de centrale testamentregisters be
vinden en het bureau van een krant. De
bediende maakte ijverig aanteekenin-
gen en, in den trein gezeten, bestudeer
de lady Carshaw die door haar gouden
face a macis.
Het was vijf uur toen ze voor het
hotel Splendide arriveerde en de wereld
herbergde geen verbaasder sterveling
als Mr. William Meiklejohn.
Voor het geschrokken parlementslid
een uitvlucht kon bedenken, om haar af
te schepen, stond ze al op den drempel.
Het wanhopige spelen om een hoo
gen inzet gaf hem een zekere mate van
kalme zelfbeheersching. Misschien ook
hield hij het voorbeeld van zijn brutalen
broer voor oogen hoe dan ook, zijn
gezicht stond in een vriendelijke plooi
toen hij de bezoekster tegemoet ging.
Wat een aangename verrassing,
Lady Carshaw, begroette hij haar. Ik
had er geen flauw idee van dat U in
Cromer was.
Dat kan ik me levendig voorstel
len, lachte ze, terwijl ze in een gemak-
kelijken stoel neerviel. Ik kom net uit de
stad. Bestel alsjeblieft wat sandwiches
en thee voor me. wilt u Ik ben letterlijk
uitgehongerd.
Hij voldeed aan haar verzoek.
Ik veronderstel dat u mij spreken
en bestaan aan de orde zijn, die
spellingverwarring niet kon worden
bespaard. Nu verschijnen kranten
artikelen en zelfs boekwerkjes over
het dilimma of zoo zó moet
geschreven gaan worden, dan wel
of we alles zoozoo kunnen laten.
Straks begint het parlementaire
Nieuwjaar; dan krijgen we een
Troonrede te hooren met vermoe
delijk nieuwe helastingverhoogingen
en een millioenen—nota le lezen,
welke den staatsburger het koude
zweet op 't voorhoofd doet parelen.
En tóch zullen we misschien
allereerst de noodige spellings—
interpellaties te behandelen krijgen,
dank zij Marchant.
Ons volk, de massa, verarmt door
werkloosheid, loonsverlagingen,
nieuwe belastingen en duurtegolf,
maar.we leuteren in krant en
parlement over zoo of zo en over
vleesch of vlees, visch of vis, terwijl
de massa straks geen geld meer heeft
om vleesch of vlees, visch of vis te
betalen.
Het heet, dat de regeering zeer
ernstig een nieuwe indirecte belasting
overweegt, n.l. om een kwartje te
heffen van elke Kilowatt voor huis
houdelijke doeleinden verbruikte
electriciteit.
Dót zou iets vrééselijks zijn,
duizendmaal erger dan de vraag
of we »zoo», dan wel »zó» moeten
schrijven.
We wijzen op de accijnzen op
suiker, vleesch, vetten, op aard
appelentoeslag enz. Vele gezinnen
teren weer als in een vorige eeuw
op brood en aardappelenonder
voeding komt weer te lezen op de
gezichten der jeugd.
En de belangstelling voor derge
lijke vraagstukken mag niet ten
onder gaan in het geroezemoes over
Marchant's spellings—spelletje.
wilt? vroeg hij vervolgens bedaard hoe
wel zijn hart onstuimig klopte.
Ja. Ik maak mij vreeselijk onge
rust over Reginald.
Lieve deugd. Is het nog steeds dat
meisje?
Er is altijd een vrouw in het spel.
Wat moeten jullie mannen ons in jullie
heldere oogenblikken verafschuwen
als jullie die ten minste ooit hebt.
Ik vlei me zelf er mee dat ik ze
heb, maar hoe zou ik ooit kunnen zeg
gen dat ik de sexe, waar u toe behoort.
Lady Carshaw, verafschuw?
Ik vraag me af of uw meeningen
een critische ontleding verdragen.
Maar kom, geen ernstig gesprek eer
ik wat opgeknapt ben. Toe, belt u maar
even om wat biscuits, sandwiches duurt
zoo lang.
Zoo had ze een voorwendsel om het
gesprek nog even uit te stellen, tot een
theeblad met een kleine schaal paté de
fois, geflankeerd door boter en geroos
terd brood als het ware een wal tus-
schen hen vormde.
Hoe bent u mijn adres te weten
gekomen?, vroeg hij glimlachend.
Het was het eerste schot dat gelost
werd en ze antwoordde op denzelfden
bloemzoeten toon:
O, dat was heel gemakkelijk. Het
is op Scotland Yard bekend.
Scotland Yard?
De woorden prikten hem als de beet
van een vergiftige slang.
Ja. De heeren daar hebben veel
belangstelling voor de aangelegenhe
den van Miss Winifred Marchbanks.
Alle kleur trok uit zijn gezicht weg,
maar hij slaagde erin zijn ontsteltenis 't
voorkomen van verwondering te geven.
Hij was veel te geslepen om te doen of
hij de naam absoluut niet kende; de si
tuatie was te ernstig voor struisvogel-
In een Fransche nota betreffende
het Saargebied, wordt uitvoerig de
toestand besproken, die ontstaat, wan
neer de bewoners zich uitspreken
\óór terugkeer naar Duitschland.
„Indien de Saar naar Duitschland
terugkeert", aldus het memorandum,
,.is laatstgenoemd land verplicht de
mijnen in goud terug le koopen. De
Fransche regeering is niet bereid af
le zien van dien eisch en van het
eigendom der mijnen, zonder dat een
bevredigende regeling is verkregen.
Volgens liet verdrag moet de te be
talen prijs vastgesteld worden door
drie deskundigen, die rapport moeten
indienen bij den Volkenbondsraad.
De Raad zal vaststellen, binnen
welken tijd de betaling moet geschie
den. Verloopt een jaar, zonder dat
Duitschland heeft betaald, dan zal de
Raad beslissen wat er gedaan moet
worden. Door deze procedure ontstaat
groote vertraging en gedurende die
periode blijft de Fransche staat eige
naar van (ie mijnen. Frankrijks rech
ten spruiten voort uit liet verdrag van
Versailles en blijven van kracht, tot
dat Duitschland alle mijnen heeft
aangekocht.
Zal liet dan noodzakelijk zijn,
Duitschland de.souvereiniteit over het
gebied toe te.kennen, terwijl gelijktij
dig de Fransche staat de mijnen blijft
exploiteeren, of moet liet herstel van
de souvereiniteit van Duitschland
worden uitgesteld, totdat de mijnen
ten Volle zijn betaald'?. Elk van deze
oplossingen zou ernstige gevaren met
zich medebrengen.
Ten einde deze gevaren te vermij
den moet, volgens de meening der
Fransche regeering, de Raad de ver
politiek.
Ja, die naam meen ik mij te herin
neren, verklaarde hij langzaam, terwijl
hij zijn lippen met de tong bevochtigde.
V Natuurlijk. U hebt hem nooit ver
geten. Laten wij eens een vriendschap
pelijk gesprek over haar hebben Mr
Meiklejhon. Mijn zoon gaat met haar
trouwen. Daarom ben ik hierheen ge
komen.
Ze knabbelde aan haar sandwiche
en dronk haar thee. Deze vrouw van
de wereld was een veel te goede men-
schenkenster om, nu ze haar kaarten
had opengelegd, haar tegenpartij tot het
uiterste te drijven als het niet noodig
was. Hij moest tijd hebben om op adem
te komen, om zijn houding te bepalen.
Ze was zeker van haar zaak. Juri
disch gesproken stond ze weliswaar niet
sterk en dat zou hij zeker wel merken,
maar over dien boeg wilde ze het ook
niet gooien. Als anderen konden com-
plotteeren, nu, dan was zij ook niet van
gisteren dat was alles.
Er viel een lange stilte, waarin zij
rustig doorging met eten en drinken.
Misschien wilt u wel zoo goed zijn
om precies uit te leggen, waarom U
naar Cromer bent gekomen. Lady
Carshaw, viel Meiklejohn eindelijk uit.
De uitdagende klank in zijn stem
ontging haar niet, maar ze reageerde
er met een lachje op. Er zou een woor
denduel op leven en dood plaatsvinden
en ze had zich terdege voorbereid.
Toe, eerst nog even een kopje
thee, verzocht ze en hij schoof onbe
haaglijk op zijn stoel heen en weer. Dat
telkens weer uitstellen pijnigde hem.
Ze rolde haar blaadjes met notities uit.
Meiklejohn keek er met voorgewen
de onverschilligheid naar.
(Wordt vervolgd).
He Echo van het Zuiden,
Waalwyfesche en Langstraatsehe Courant*
Frankrijk'}: eixchen inzake de Saar-
mijnen.
