Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON
DE TWEE MACHTEN IN HET
LEVEN.
i
s-Bosch.
COaï UKb&cht
Siust ilw IJuwjwlm&t
mi»?*ia
Cl6 Leeuw, Kerkstraat 39
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN,
EERSTE BLAD,
BINNENLAND.
1834
1934
ZATERDAGMORGEN 10 UUR
zullen wij onze zaak HEROPENEN.
Bij elke gelegenheid 'n geschenk van „DE LEEUW"
82,
ZATERDAG 13 OCTOBER 1934.
57ë JAAKUAiNU.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
UITGAVE;
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.28.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
WAALWIJKSCHE
Telefoon No. 38.
STOOMDRUKKERIJ
ANTOON TIELEN.
Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit sijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën
20 cent per regel; minimum 1.60.
VAN HET GOEDE EN HET
VETTE DER DEMOCRATIE.
Een van de mooiste dingen ter we
reld vinden we de democratie; haar
glans wordt slechts verduisterd door
dat er ook.... democraten zijn. Zij
bederven het mooie van het geval.
Wanneer we in dit opzicht van .de
mocraten" spreken in het algemeen,
dan doen we dat natuurlijk met de do
sis overdrijving, waarvan we ons dit
maal, maar dan ook in deze alléén,
eens bedienen.
De democratie, meenen we, wordt
zoo vaak verkracht door propagandis
ten van dit schoone beginsel, die met
't dogma der democratie zooveel naar
geestig egoisme dekken, gelijk men-
schen, die altijd maar zitten te schran
sen, omdat eten gezond is.
Dergelijke democraten voeden den
weerzin tegen wat op zichzeli mooi en
goed is.
In naam eener goede en verzorgende
democratie zijn in den goeden tijd
rijke gaven ten deel gevallen aan wie
ons langs democratische, paden heb
ben geleid; maar nu de tijden zooveel
slechter zijn geworden, blijkt het heel
moeilijk om de bevoorrechten van toen
met eenig mild gevoelen jegens de
thans noodlijdende maatschappij te
stemmen.
In Haarlem werd eens een zeer bij
zondere pensioenregeling geschapen
voor wethouders. Bepaald werd, dat
iedere aftredende wethouder, al had
hij zijn functie slechts enkele jaren
vervuld, recht had op een dadelijk in
gaand pensioen. Zelfs bepaald jonge
menschen hebben van die regeling ge
profiteerd, zonder dat in de vette na-
oorlogsche jaren iemand daar aanmer
king op maakte. Toen de crisis intrad
hebben drie van de aldus gepension-
neerden vrijwillig afstand gedaan van
hun uitkeering, doch een hunner bleef
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch.
5.
Er stond een blad op tafel met dam
pende chocolade, brood en vleesch. Jo-
celyn voelde nu, dat het al uren geleden
was, dat zij een lunch had gebruikt.
Zij nam plaats in den makkelijken
armstoel bij het heerlijk-knappend
haardvuur en liet zich het avondeten
goed smaken.
Het oude porselein, het glaswerk en
het zilver was alles voorzien van een
familiewapen.
Zij leunde achterover in haar stoel
en keek eens om zich heen. Langs de
muren hingen oude schilderijen in zwa
re lijsten, met enkele familieportretten
er tusschen. In het vertrek stond een
groote werkmand; er lagen stapels
huishoudboeken en verder prijkten er
enkele ornamentjes, waarop Rachel ze
ker bijzonder gesteld was.
Toen meende Jocelyn ineens, dat zij
iemand in de gang voorbij hoorde gaan
en vloog ijlings op van haar stoel, want
ze wilde de huishoudster om een boek
of een krant vragen. Ze vond toch in
het geheel geen lectuur in het vertrek,
dus wat moest zij nu doen, tot het bed
tijd werd?
Het zachte geluid stierf weg toen zij
de deur bereikt had, maar nu zou zij
zorgen de vrouw op te vangen, als zij
weer voorbij ging. Ze wilde den knop
omdraaien, maar er was geen beweging
zijn pensioen toucheeren. Teneinde
ook hem, die toch een groot inkomen
uit anderen hoofde genoot, tot afzien
van zijn pensioenrechten te dwingen,
werd de pensioenregeling herzien in
dier voege, dat als wethouder verdien
de pensioenen eerst op 60-jarigen leef
tijd zouden ingaan. Die bepaling werd
van terugwerkende kracht verklaard.
Nog was deze wethouder niet te
vermurwen. Hij stelde zich op het o.i.
overigens formeel juiste standpunt,
dat aan eens verkregen rechten niet
mocht worden getornd. We zeggen
nóg eens: formeel juist! Maar waar
bleef de gemeenschapszin van dezen
democratischen politicus en waarom
deed hij niet vrijwillig de daad, welke
de maatschappelijke omstandigheden
hem ingaven?
Het ■Haarlemsche raadsbesluit werd
door Ged. Staten beoordeeld en....
Ged. Staten onthielden er hun goed-,
keuring aan. Ook dat is ongetwijfeld
formeel juist geweest, maar moreel
onjuist achten we het, dat zulke be
slissingen genomen kunnen worden
door een college, waarin de belang
hebbende deze wethouder is lid van
Ged. Staten zitting heeft, afgezien
van de vraag, of de betrokkene per
soonlijk al dan niet aan de totstand
koming van het besluit heeft meege
werkt.
Zulke dingen kunnen zelfs een de
mocraat rebelsch maken.
Er zijn meer voorbeelden van deze
strekking te geven.
Een zeker socialistisch Kamerlid
„vierde" dezer dagen zijn 25-jarig Ka
merlidmaatschap. Tevens herdacht
hij daarmee het feit, dat hij 25 jaren
achtereen wachtgeld genoot als com
mies hij de Rijksverzekeringsbank.
Dat wachtgeld kreeg hij voor den
duur van zijn Kamerlidmaatschap en
geniet hij intusschen nog, hoewel hij
geenszins het plan meer kan hebben
om ooit in de rijks-ambtenarij terug
te keeren. Deze Mr. is ook nog 'n blau
wen Maandag wethouder van Zaan
dam geweest en heeft deswege reeds
vele jaren een pensioen van 1000 gld.
Hij heeft zich intusschen ook een
drukke advocatenpractijk gevestigd
en heeft als Kamerlid 5000 gld. scha-
te krijgen in de deur. Die was zeker aan
den anderen kant afgedraaid. Zij was
dus opgesloten!
Ontsteld nam zij de kaars en liep
naar de andere kamer, want die had
ook een deur, die op de gang uitkwam.
Ze kon de gedachte niet uitstaan, dat
ze daar nu opgesloten zou zitten.
Waarschijnlijk had de huishoudster,
toen zij het blad had binnengezet, bij
vergissing de deur afgedraaid.
Het natte goed was daar weggeno
men, dus blijkbaar was Rachel er bezig
geweest, terwijl zij aan haar souper had
gezetenMaar ziet, de gangdeur
van dit vertrek was ook al afgesloten.
Zoo was Jocelyn dus een gevangene
in dit geheimzinnige huis.
HOOFDSTUK V.
Het was onmogelijk, ongelooflijk!...
Jocelyn ijlde naar de andere kamer,
in de stille hoop dat er in haar afwezig
heid daar soms iets mocht hebben
plaats gehad, wat deze verwikkeling
verklaren kon. Maar het was hier alles
precies gebleven, zooals het was. Poes
lag ook nog altijd even rustig ineen ge
rold; was blijkbaar niet weg geweest
van haar kussen. Het vuur in den haard
brandde vroolijk op; de voorvaderen
van de familie keken op haar neer, met
kouden blik; geen van allen fluisterden
ze een woord van een mogelijk geheim,
aan deze plaats verbonden. Het leek
alles immers ook zoo vreedzaam, zoo
gewoon, dat Jocelyn zich eigenlijk
schaamde over haar achterdocht; en
toch zij was daar maar opgesloten
als gast en een ongenoode, onwel
kome gast, naar zij wel had gemerkt
aan de manier van ontvangst van de
vreemde oude huishoudster.
Ja, ze mocht het dan al willen weg
denken, maar er hing iets geheimzin
nigs in heel de sfeer van dit huis.
deloosstelling. Enz. misschien!
Maar deze man voelt zich nu óók
zijn eens verkregen rechten iets te la
ten varen, hetgeen in zekeren zin zijn
eigen zaak is.
Maar hij beeft geen plan om van
nog geroepen om op stevige wijze van
zijn sympathie te laten blijken voor den
N.S.B.-slager-propagandist Roelofs, in
diens strijd tegen de z.g. corrupte prac»
tijken van de democratie en ons par
lementaire stelsel.
Zóóiets is in staat om een democraat
zijn laatste restje gezond verstand te
doen verliezen en als gevolg daarvan
heil te laten zoeken bij het fascisme of
nationaal-socialisme
Het Pelikaan-Comité ontbonden.
Dinsdagmiddag is te 's-Gravenhage
de slotvergadering gehouden van het
Pelikaan-Comité.
Naar men weet is dit Comité, onder
oorzitterschap van generaal Snijders
in de laatste dagen van het vorige jaar
opgericht, toen de Pelikaanvlucht aller
belangstelling had, met het doel, het
enthousiasme van het Nederlandsche
volk om te zetten in een blijvenden
Intusschen ging Jocelyn weer bij het
vuur zitten in afwachting van de oude,
die het blad toch wel zou komen weg
halen. Maar het klokje op den schoor
steenmantel tikte steeds voort; de minu
ten werden tot uren en nog altijd kwam
er niemand en werd er geen geluid ver
nomen.
De doodsche stilte, enkel af en toe
verbroken door het gieren van den
wind door den schoorsteen, begon toch
op haar zenuwen te werken en onwil
lekeurig vielen haar van allerlei schrik
wekkende geschiedenissen in van reizi
gers, die in de val gelokt waren, enz.,
enz., ofschoon haar verstand haar in
gaf, dat dergelijke dingen in de twin
tigste eeuw niet meer voorkomen. De
oude dame, de eigenaresse van het huis,
kon er immers wel iets tegen hebben,
dat er vreemd bezoek kwam en de be
dienden zouden dus hun uiterste best
doen, om dit bezoek voor haar verbor
gen te houden. Maar waarom vertoon
de zich niet iemand in het vertrek en
waarom werd zij in de kamer opgeslo
ten, als duchtte men, dat zij ontvluchten
zou?
Het was zeker een avontuur, zooals
ze nooit vermoed had, dat haar nog
eens overkomen zou, toen ze dien och
tend uit Hereford vertrokken was,
vroolijk en onbezorgd. Als ze hier on
gedeerd afkwam, dan was ze nu haast
geneigd, zich voor te nemen, dat ze zich
nooit weer aan een dergelijk gevaar
zou blootstellen. Ze had altijd gejuicht
in haar onafhankelijkheid en niemand
het recht toegekend om zich te be
moeien met haar komen en gaan; maar
nu ineens viel het haar in, dat ouder-
wetsche menschen misschien toch nog
niet zoo geheel ongelijk hadden, als zij
met verontwaardiging spraken van die
al te groote vrijheid van het moderne
jonge meisje.
Dan trachtte zij zich ook weer in te
Bij gelegenheid van het 100 jarig bestaan onzer firma
hebben wij onzen winkel en etalage ruimte
uitgebreid en verfraaid.
Wij noodigen U uit een kijkje te komen nemen.
Het zal U overtuigen dat wij met deze vernieuwing
onze sorteering GOUD, ZILVER en DIAMANT
aanmerkelijk hebben uitgebreid in elke prijsklasse.
Uw leuze zal het voortaan zijn:
F1 T Hofjuwelier, t
vorm ten bate van de nationale lucht-
vaartbelangen. Gedurende de ca. 10
maanden van zijn beslaan heeft het
comité een ton gouds bijeengebracht
en de voorbereidingen gevoerd om te
komen tot de stichting van het „Nati
onaal Luchtvaartfonds", welke stich
ting ten doel heeft de Nederlandsche
luchtvaart te bevorderen. Dit doel zal
het Nationaal Luchtvaartfonds trach
ten te bereiken door het verspreiden
van juiste luchtvaartbegrippen onder
de bevolking en in het bijzonder onder
de jeugd, door het geven van bijdragen
voor studiebeurzen en studiereizen en
door het uitschrijven van prijsvragen.
Voor 1500.naar Batavia.
Met ingang van 1 November a.s.
wordt de passageprijs op de luchtlbn
AmsterdamBatavia der Iv.L.M. van
1750 verlaagd tot 1500.De prijs
van een retourvlucht daalt hierdoor
van 3150 tot 2700.
In den Raad van Heesch.
In de Woensdag gehouden raads
vergadering der gemeente Heesch
heeft het lid v. d. Heyden felle kritiek
uitgeoefend op het beleid van den
burgemeester.
Spr. is de meening toegedaan, dat
de burgemeester het vuur van twist
praten, dat menschen, die in een derge
lijk huis woonden, toch zeker geen
struikroovers waren. Als ze het niet
goed met haar voor gehad hadden, dan
zouden ze haar geen kleeren en voedsel
hebben geboden en haar in zulk een
gezellig verblijf ontvangen hebben.
Als zij aan mijnheer Launcelot dacht,
dan bloosde zij zelfs over die veronder
stelling. Hij was haar immers ter wille
geweest, ten koste van eigen ongerief
en moeilijkheden met de oude gedien
stige. Neen, hem kon ze vertrouwen
wat er dan ook verder in zijn huis
mocht voorvallen!
Langzamerhand voelde zij zich ge
rustgesteld. Rachel hield haar zeker
voor een dievegge, dat zij het huis zoo
zeer had beveiligd tegen een verder
binnendringen. Bij deze gedachte trok
er een glimlach over Jocelyns gezichtje
en zij besloot naar bed te gaan.
Het was al over half tien. De warmte
van het haardvuur had haar moe en
slaperig gemaakt. Ze stond op van haar
stoel, en, als zij dan toch opgesloten
was, zou zij van haar kant de wereld
buitensluiten.
Nu bezorgde het haar weer een nieu
wen schok dat de deur van de zitkamer
geen sleutels aan den binnenkant had;
maar de grendels van de binnenkamer
waren aan haar kant. Die grendels
schoof zij er dan ook voor, met een
soort van voldoening.
Ze zag, dat zeker dezelfde stille hulp
die haar natte kleeren had meegeno
men, om te drogen, nu het vertrek had
klaargemaakt voor den nacht. Er stond
een groote kan met warm water onder
een ouderwetsche cosy; op het bed wa
ren uitgestoomde lakens gelegd en aan
het voeteneinde lag een warme kruik.
Ze ontkleedde zich en was op het
punt, de kaars uit te blazen, toen haar
oog viel op iets, dat wel een barst leek
in het behang. Ze ging er naar toe en
kwam tot d>
tweede deur was, die waarschijnlijk
naar een kast of een kleerkast leidde.
Dit wilde zij nu eerst eens onderzoeken
want het was toch beter, alle geheimen
van het vertrek te kennen.
Heel makkelijk ging die deur open en
kwam uit op een zijgangetje van de
groote gang naar de hall.
De huishoudster had zeker vergeten,
dat ze één uitgang niet had afgesloten.
Er was geen bel in geen van beide ver
trekken; dit had Jocelyn al eerder ge
merkt, maar zij nam den kandelaar en
lucifers bij haar bed en sloot ook de
deur in het behang zorgvuldig met den
grendel. Zoo zou zij in ieder geval be
veiligd zijn tegen een indringer van
buitenaf.
Ze stapte in het hooge bed en blies
de kaars uit. Ze was slaperig en moe,
daar ze een langen dag achter zich had
in regen en wind. Het duurde dan ook
niet lang of ze sliep als een roos, on
danks de kwelling van de laatste uren.
Hoe lang zij zoo geslapen had, zou
zij onmogelijk gezegd kunnen hebben:
het konden minuten; het konden ook
uren zijn.JZe wist enkel, dat ze vol
schrik opvloog uit het veeren bed
Een seconde lang wist zij niet, waar ze
was, of wat er met haar gebeurd kon
zijn.
Toen herinnerde zij het zich ineens:
zij was in het vreemde geheimzinnige
huis, dat haar een onderdak had gebo
den. Ze was in de kamer van de huis
houdster, maar het was stikdonker om
haar heen. Wat had haar ineens zoo
verschrikt?
Terwijl zij daar zoo angstig zat te
luisteren, kwam er een geluid door den
muur achter haar, dat haar een ontzet-
tenden schrik bezorgde. Het was het
gejammer van een menschelijke stem of
van iemand, die in groote droefheid of
angst verkeerdeWat zou het zijn?
Wie kon zich daar nu in gevaar of in
het Zuiden,
Waalwükscbe en Langstraatscbe Courant,
k
TOT 30 NOVEMBER 1934 ONTVANGT U
TEGEN INLEVERING VAN 60 VOORZIJDEN VAN
PRESTO-PAKJES AAN ONS ADRES TE AMERS
FOORT. GRATIS EEN PRACTISCH GESCHENK
L?