Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. FEUILLETON DE TWEE MACHTEN IN HET LEVEN. i s-Bosch. COaï UKb&cht Siust ilw IJuwjwlm&t mi»?*ia Cl6 Leeuw, Kerkstraat 39 DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN, EERSTE BLAD, BINNENLAND. 1834 1934 ZATERDAGMORGEN 10 UUR zullen wij onze zaak HEROPENEN. Bij elke gelegenheid 'n geschenk van „DE LEEUW" 82, ZATERDAG 13 OCTOBER 1934. 57ë JAAKUAiNU. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG UITGAVE; Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.28. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. WAALWIJKSCHE Telefoon No. 38. STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telegr.-adresECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit sijn. Bij contract flink rabat. Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën 20 cent per regel; minimum 1.60. VAN HET GOEDE EN HET VETTE DER DEMOCRATIE. Een van de mooiste dingen ter we reld vinden we de democratie; haar glans wordt slechts verduisterd door dat er ook.... democraten zijn. Zij bederven het mooie van het geval. Wanneer we in dit opzicht van .de mocraten" spreken in het algemeen, dan doen we dat natuurlijk met de do sis overdrijving, waarvan we ons dit maal, maar dan ook in deze alléén, eens bedienen. De democratie, meenen we, wordt zoo vaak verkracht door propagandis ten van dit schoone beginsel, die met 't dogma der democratie zooveel naar geestig egoisme dekken, gelijk men- schen, die altijd maar zitten te schran sen, omdat eten gezond is. Dergelijke democraten voeden den weerzin tegen wat op zichzeli mooi en goed is. In naam eener goede en verzorgende democratie zijn in den goeden tijd rijke gaven ten deel gevallen aan wie ons langs democratische, paden heb ben geleid; maar nu de tijden zooveel slechter zijn geworden, blijkt het heel moeilijk om de bevoorrechten van toen met eenig mild gevoelen jegens de thans noodlijdende maatschappij te stemmen. In Haarlem werd eens een zeer bij zondere pensioenregeling geschapen voor wethouders. Bepaald werd, dat iedere aftredende wethouder, al had hij zijn functie slechts enkele jaren vervuld, recht had op een dadelijk in gaand pensioen. Zelfs bepaald jonge menschen hebben van die regeling ge profiteerd, zonder dat in de vette na- oorlogsche jaren iemand daar aanmer king op maakte. Toen de crisis intrad hebben drie van de aldus gepension- neerden vrijwillig afstand gedaan van hun uitkeering, doch een hunner bleef van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch. 5. Er stond een blad op tafel met dam pende chocolade, brood en vleesch. Jo- celyn voelde nu, dat het al uren geleden was, dat zij een lunch had gebruikt. Zij nam plaats in den makkelijken armstoel bij het heerlijk-knappend haardvuur en liet zich het avondeten goed smaken. Het oude porselein, het glaswerk en het zilver was alles voorzien van een familiewapen. Zij leunde achterover in haar stoel en keek eens om zich heen. Langs de muren hingen oude schilderijen in zwa re lijsten, met enkele familieportretten er tusschen. In het vertrek stond een groote werkmand; er lagen stapels huishoudboeken en verder prijkten er enkele ornamentjes, waarop Rachel ze ker bijzonder gesteld was. Toen meende Jocelyn ineens, dat zij iemand in de gang voorbij hoorde gaan en vloog ijlings op van haar stoel, want ze wilde de huishoudster om een boek of een krant vragen. Ze vond toch in het geheel geen lectuur in het vertrek, dus wat moest zij nu doen, tot het bed tijd werd? Het zachte geluid stierf weg toen zij de deur bereikt had, maar nu zou zij zorgen de vrouw op te vangen, als zij weer voorbij ging. Ze wilde den knop omdraaien, maar er was geen beweging zijn pensioen toucheeren. Teneinde ook hem, die toch een groot inkomen uit anderen hoofde genoot, tot afzien van zijn pensioenrechten te dwingen, werd de pensioenregeling herzien in dier voege, dat als wethouder verdien de pensioenen eerst op 60-jarigen leef tijd zouden ingaan. Die bepaling werd van terugwerkende kracht verklaard. Nog was deze wethouder niet te vermurwen. Hij stelde zich op het o.i. overigens formeel juiste standpunt, dat aan eens verkregen rechten niet mocht worden getornd. We zeggen nóg eens: formeel juist! Maar waar bleef de gemeenschapszin van dezen democratischen politicus en waarom deed hij niet vrijwillig de daad, welke de maatschappelijke omstandigheden hem ingaven? Het ■Haarlemsche raadsbesluit werd door Ged. Staten beoordeeld en.... Ged. Staten onthielden er hun goed-, keuring aan. Ook dat is ongetwijfeld formeel juist geweest, maar moreel onjuist achten we het, dat zulke be slissingen genomen kunnen worden door een college, waarin de belang hebbende deze wethouder is lid van Ged. Staten zitting heeft, afgezien van de vraag, of de betrokkene per soonlijk al dan niet aan de totstand koming van het besluit heeft meege werkt. Zulke dingen kunnen zelfs een de mocraat rebelsch maken. Er zijn meer voorbeelden van deze strekking te geven. Een zeker socialistisch Kamerlid „vierde" dezer dagen zijn 25-jarig Ka merlidmaatschap. Tevens herdacht hij daarmee het feit, dat hij 25 jaren achtereen wachtgeld genoot als com mies hij de Rijksverzekeringsbank. Dat wachtgeld kreeg hij voor den duur van zijn Kamerlidmaatschap en geniet hij intusschen nog, hoewel hij geenszins het plan meer kan hebben om ooit in de rijks-ambtenarij terug te keeren. Deze Mr. is ook nog 'n blau wen Maandag wethouder van Zaan dam geweest en heeft deswege reeds vele jaren een pensioen van 1000 gld. Hij heeft zich intusschen ook een drukke advocatenpractijk gevestigd en heeft als Kamerlid 5000 gld. scha- te krijgen in de deur. Die was zeker aan den anderen kant afgedraaid. Zij was dus opgesloten! Ontsteld nam zij de kaars en liep naar de andere kamer, want die had ook een deur, die op de gang uitkwam. Ze kon de gedachte niet uitstaan, dat ze daar nu opgesloten zou zitten. Waarschijnlijk had de huishoudster, toen zij het blad had binnengezet, bij vergissing de deur afgedraaid. Het natte goed was daar weggeno men, dus blijkbaar was Rachel er bezig geweest, terwijl zij aan haar souper had gezetenMaar ziet, de gangdeur van dit vertrek was ook al afgesloten. Zoo was Jocelyn dus een gevangene in dit geheimzinnige huis. HOOFDSTUK V. Het was onmogelijk, ongelooflijk!... Jocelyn ijlde naar de andere kamer, in de stille hoop dat er in haar afwezig heid daar soms iets mocht hebben plaats gehad, wat deze verwikkeling verklaren kon. Maar het was hier alles precies gebleven, zooals het was. Poes lag ook nog altijd even rustig ineen ge rold; was blijkbaar niet weg geweest van haar kussen. Het vuur in den haard brandde vroolijk op; de voorvaderen van de familie keken op haar neer, met kouden blik; geen van allen fluisterden ze een woord van een mogelijk geheim, aan deze plaats verbonden. Het leek alles immers ook zoo vreedzaam, zoo gewoon, dat Jocelyn zich eigenlijk schaamde over haar achterdocht; en toch zij was daar maar opgesloten als gast en een ongenoode, onwel kome gast, naar zij wel had gemerkt aan de manier van ontvangst van de vreemde oude huishoudster. Ja, ze mocht het dan al willen weg denken, maar er hing iets geheimzin nigs in heel de sfeer van dit huis. deloosstelling. Enz. misschien! Maar deze man voelt zich nu óók zijn eens verkregen rechten iets te la ten varen, hetgeen in zekeren zin zijn eigen zaak is. Maar hij beeft geen plan om van nog geroepen om op stevige wijze van zijn sympathie te laten blijken voor den N.S.B.-slager-propagandist Roelofs, in diens strijd tegen de z.g. corrupte prac» tijken van de democratie en ons par lementaire stelsel. Zóóiets is in staat om een democraat zijn laatste restje gezond verstand te doen verliezen en als gevolg daarvan heil te laten zoeken bij het fascisme of nationaal-socialisme Het Pelikaan-Comité ontbonden. Dinsdagmiddag is te 's-Gravenhage de slotvergadering gehouden van het Pelikaan-Comité. Naar men weet is dit Comité, onder oorzitterschap van generaal Snijders in de laatste dagen van het vorige jaar opgericht, toen de Pelikaanvlucht aller belangstelling had, met het doel, het enthousiasme van het Nederlandsche volk om te zetten in een blijvenden Intusschen ging Jocelyn weer bij het vuur zitten in afwachting van de oude, die het blad toch wel zou komen weg halen. Maar het klokje op den schoor steenmantel tikte steeds voort; de minu ten werden tot uren en nog altijd kwam er niemand en werd er geen geluid ver nomen. De doodsche stilte, enkel af en toe verbroken door het gieren van den wind door den schoorsteen, begon toch op haar zenuwen te werken en onwil lekeurig vielen haar van allerlei schrik wekkende geschiedenissen in van reizi gers, die in de val gelokt waren, enz., enz., ofschoon haar verstand haar in gaf, dat dergelijke dingen in de twin tigste eeuw niet meer voorkomen. De oude dame, de eigenaresse van het huis, kon er immers wel iets tegen hebben, dat er vreemd bezoek kwam en de be dienden zouden dus hun uiterste best doen, om dit bezoek voor haar verbor gen te houden. Maar waarom vertoon de zich niet iemand in het vertrek en waarom werd zij in de kamer opgeslo ten, als duchtte men, dat zij ontvluchten zou? Het was zeker een avontuur, zooals ze nooit vermoed had, dat haar nog eens overkomen zou, toen ze dien och tend uit Hereford vertrokken was, vroolijk en onbezorgd. Als ze hier on gedeerd afkwam, dan was ze nu haast geneigd, zich voor te nemen, dat ze zich nooit weer aan een dergelijk gevaar zou blootstellen. Ze had altijd gejuicht in haar onafhankelijkheid en niemand het recht toegekend om zich te be moeien met haar komen en gaan; maar nu ineens viel het haar in, dat ouder- wetsche menschen misschien toch nog niet zoo geheel ongelijk hadden, als zij met verontwaardiging spraken van die al te groote vrijheid van het moderne jonge meisje. Dan trachtte zij zich ook weer in te Bij gelegenheid van het 100 jarig bestaan onzer firma hebben wij onzen winkel en etalage ruimte uitgebreid en verfraaid. Wij noodigen U uit een kijkje te komen nemen. Het zal U overtuigen dat wij met deze vernieuwing onze sorteering GOUD, ZILVER en DIAMANT aanmerkelijk hebben uitgebreid in elke prijsklasse. Uw leuze zal het voortaan zijn: F1 T Hofjuwelier, t vorm ten bate van de nationale lucht- vaartbelangen. Gedurende de ca. 10 maanden van zijn beslaan heeft het comité een ton gouds bijeengebracht en de voorbereidingen gevoerd om te komen tot de stichting van het „Nati onaal Luchtvaartfonds", welke stich ting ten doel heeft de Nederlandsche luchtvaart te bevorderen. Dit doel zal het Nationaal Luchtvaartfonds trach ten te bereiken door het verspreiden van juiste luchtvaartbegrippen onder de bevolking en in het bijzonder onder de jeugd, door het geven van bijdragen voor studiebeurzen en studiereizen en door het uitschrijven van prijsvragen. Voor 1500.naar Batavia. Met ingang van 1 November a.s. wordt de passageprijs op de luchtlbn AmsterdamBatavia der Iv.L.M. van 1750 verlaagd tot 1500.De prijs van een retourvlucht daalt hierdoor van 3150 tot 2700. In den Raad van Heesch. In de Woensdag gehouden raads vergadering der gemeente Heesch heeft het lid v. d. Heyden felle kritiek uitgeoefend op het beleid van den burgemeester. Spr. is de meening toegedaan, dat de burgemeester het vuur van twist praten, dat menschen, die in een derge lijk huis woonden, toch zeker geen struikroovers waren. Als ze het niet goed met haar voor gehad hadden, dan zouden ze haar geen kleeren en voedsel hebben geboden en haar in zulk een gezellig verblijf ontvangen hebben. Als zij aan mijnheer Launcelot dacht, dan bloosde zij zelfs over die veronder stelling. Hij was haar immers ter wille geweest, ten koste van eigen ongerief en moeilijkheden met de oude gedien stige. Neen, hem kon ze vertrouwen wat er dan ook verder in zijn huis mocht voorvallen! Langzamerhand voelde zij zich ge rustgesteld. Rachel hield haar zeker voor een dievegge, dat zij het huis zoo zeer had beveiligd tegen een verder binnendringen. Bij deze gedachte trok er een glimlach over Jocelyns gezichtje en zij besloot naar bed te gaan. Het was al over half tien. De warmte van het haardvuur had haar moe en slaperig gemaakt. Ze stond op van haar stoel, en, als zij dan toch opgesloten was, zou zij van haar kant de wereld buitensluiten. Nu bezorgde het haar weer een nieu wen schok dat de deur van de zitkamer geen sleutels aan den binnenkant had; maar de grendels van de binnenkamer waren aan haar kant. Die grendels schoof zij er dan ook voor, met een soort van voldoening. Ze zag, dat zeker dezelfde stille hulp die haar natte kleeren had meegeno men, om te drogen, nu het vertrek had klaargemaakt voor den nacht. Er stond een groote kan met warm water onder een ouderwetsche cosy; op het bed wa ren uitgestoomde lakens gelegd en aan het voeteneinde lag een warme kruik. Ze ontkleedde zich en was op het punt, de kaars uit te blazen, toen haar oog viel op iets, dat wel een barst leek in het behang. Ze ging er naar toe en kwam tot d> tweede deur was, die waarschijnlijk naar een kast of een kleerkast leidde. Dit wilde zij nu eerst eens onderzoeken want het was toch beter, alle geheimen van het vertrek te kennen. Heel makkelijk ging die deur open en kwam uit op een zijgangetje van de groote gang naar de hall. De huishoudster had zeker vergeten, dat ze één uitgang niet had afgesloten. Er was geen bel in geen van beide ver trekken; dit had Jocelyn al eerder ge merkt, maar zij nam den kandelaar en lucifers bij haar bed en sloot ook de deur in het behang zorgvuldig met den grendel. Zoo zou zij in ieder geval be veiligd zijn tegen een indringer van buitenaf. Ze stapte in het hooge bed en blies de kaars uit. Ze was slaperig en moe, daar ze een langen dag achter zich had in regen en wind. Het duurde dan ook niet lang of ze sliep als een roos, on danks de kwelling van de laatste uren. Hoe lang zij zoo geslapen had, zou zij onmogelijk gezegd kunnen hebben: het konden minuten; het konden ook uren zijn.JZe wist enkel, dat ze vol schrik opvloog uit het veeren bed Een seconde lang wist zij niet, waar ze was, of wat er met haar gebeurd kon zijn. Toen herinnerde zij het zich ineens: zij was in het vreemde geheimzinnige huis, dat haar een onderdak had gebo den. Ze was in de kamer van de huis houdster, maar het was stikdonker om haar heen. Wat had haar ineens zoo verschrikt? Terwijl zij daar zoo angstig zat te luisteren, kwam er een geluid door den muur achter haar, dat haar een ontzet- tenden schrik bezorgde. Het was het gejammer van een menschelijke stem of van iemand, die in groote droefheid of angst verkeerdeWat zou het zijn? Wie kon zich daar nu in gevaar of in het Zuiden, Waalwükscbe en Langstraatscbe Courant, k TOT 30 NOVEMBER 1934 ONTVANGT U TEGEN INLEVERING VAN 60 VOORZIJDEN VAN PRESTO-PAKJES AAN ONS ADRES TE AMERS FOORT. GRATIS EEN PRACTISCH GESCHENK L?

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1934 | | pagina 1