II
ll
ho i
tel Zuiden
ON5
FJeUQD
DE MELBOURNE-RACE.
V
TWEEDE BLAD
BE SALARISSEN IN DE STAD EN
OP HET PLATTELAND.
Rookers ook
Het voornemen der regeering om
een nieuwe classificatie in te voeren
voor de rijkssalarisregeling. heeft de
tongen weer eens doen loskomen
over het eeuwige vraagstukde
achterstelling van het platteland bij
de stad.
En dat is geen wonder, want dooi
de instelling van een vierde klasse
wordt een groot aantal gemeenten
gedegradeerd en treedt dus het
onderscheid tusschen de salaris
regeling in groote en kleine gemeen
ten weer in des te scherper vormen
naar voren.
Er zijn critici, die het classificatie
stelsel in zijn geheel verfoeien als
een volmaakt onbillijke instelling.
Volgens hen bestaat er in 't geheel
geen verschil of tenminste een
slechts zeer miniem verschil in
den levensstandaard van de stad en
dien van het platteland.
Al is daar veel van waar, zoover
willen wij niet gaan. Het is voor
den ambtenaar soms wel voor
deeliger 'op het platteland te
leven dan in de stad. Dat lagere
levenspeil moet echter niet worden
overschat, want er zijn tal van
omstandigheden die het leven op
het dorp duurder enminder
aangenaam maken.
Niet alleen de tarieven voor elec-
triciteit en waterleiding zijn in de
stad stukken lager, maar ook de
prijzen van heel veel levensbehoet-
ten. Men moei dus voorzichtig zijn
met het trekken van al te sterk
uileenloopende grenzen. Het is
uiterst moeilijk om twee «levens
peilen» aan elkaar te toetsen, omdat
daarop zoo tal van verschillende
omstandigheden invloed hebben.
Het komt ons voor dat vooral in
middelgroote plaatsen, zwevende
tusschen «stad» en «dorp», den
ambtenaar door een al te grooten
classificatie—aftrek onrecht wordt
aangedaan. Neem b.v. een plaats
als Waalwijk, dan zal men moeten
erkennen dat er hoegenaamd geen
verschil bestaat in levenspeil met
grootere Brabantsche steden. Van
waar de trek van zoo talrijke huis
vrouwen naar de stad om daar hun
inkoopen te gaan doen Alleen
omdat men daar in vele gevallen
goedkooper kan slagen en ruimere
keuze heeft, waarmede wij nog niets
willen zeggen ten nadeele van den
winkelstand der kleinere plaatsen.
Neen, het verschil in levensstan
daard zit hem hier uitsluitend in de
meerdere genietingen, die de stad
bieden kan. Op het gebied van kunst,
ontwikkeling* sport en vermaak biedt
de stad zeer veel meer, en dit schept
voor den stadbewoner nieuwe levens
behoeften, die, we erkennen 't graag,
hel leven duurder maken.
Maar daar staat tegenover, dat al
deze geneugten, die het leven ver
aangenamen, den ambtenaar ook
wel een offer moeten waard zijn.
Hoevele ambtenaren ten plattelande,
veelal in de stad «geboren en getogen»,
voelen deze behoeften even sterk of
sterker misschien, omdat het dorps
leven voor hen althans eentonig
en zonder kleur is. En als zij dan
eens een enkele maal een concert,
looneelvoorstelling of iets van dien
aard willen gaan bijwonen, moeten
zij daarvoor naar de stad, waarvoor
zij zich veelal een hoogen post voor
reiskosten moeten getroosten.
En dan spreken wij nog niet van
de betere onderwijsgelegenheden,
boekerijen, en zoo vele andere zaken,
die de stad bieden kan en die den
plattelander extra kosten en moei
lijkheden bezorgen, als hij er ook
van wil profiteeren.
Al met al gelooven we dat het
daarom met het verschil in levens
standaard niet zoo'n vaart zal loopen.
En daarom vinden we het jammer
dat de verschillen in salarieering nu
weer grooter gemaakt zullen worden.
En dat betreuren we niet alleen voor
de betrokken ambtenaren, maar
vooral voor het platteland zelf, dat
toch recht heeft op goede krachten.
Want het ware niet onwaarschijnlijk,
dat deze nieuwe maatregel er in de
toekomst toe zou leiden, dat de
animo voor de ambtenaarsloopbaan
zou verslappen, wat tot gevolg zou
hebben dat het platteland met
tweede en derde klas krachten zal
worden opgescheept.
Dit is maar een nieuw voorbeeld
hoe met de belangen van het platte
land wordt omgesprongen, wat we
onlangs gezien hebben met de op
heffing van het kantongerecht dat
een voortdurende ergenis blijkt
DE „UIVER".
Reisplannen van de „Uiver".
Het is de bedoeling dat de ..Uiver
een bezoek aan Sydney ên Canberra
brengt. Na ruim een week verblijf in
Australië, zal de Douglas naar Indië
terugvliegen, waar het toestel eenigen
tijd blijft om bezichtigd te kunnen wor
den. Den 12den November vertrekt de
Uiver uit Medan naar Nederland.
Telegram van Prinses Juliana.
H.K.H. Prinses Juliana heeft telegra
fisch haar gelukwenschen doen toeko
men aan de bemanning van de „Uiver"
te Melbourne.
Waarom de K.L.M. deelnam aan de
Melbourne-race.
Van K.L.M.-zijde schrijft men:
Het besluit van de K.L.M. om aan
de MacRobertson Race deel te nemen
met twee vliegtuigen één in den
snelheids- en één in den handicapwed
strijd heeft berust op overwegingen,
welke verband houden met de verdere
ontwikkeling van het luchtnet der Mij.
Australië moet beschouwd worden als
het achterland van Nederlandsch-Indië
en de K.L.M. heeft er steeds naar ge
streefd. haar Indië-lijn naar dit wereld
deel door te trekken. Doch tot heden is
zij er niet in geslaagd de toestemming
van de Australische regeering te ver
krijgen. Ook het ondernemen van een
proefvlucht werd niet gewenscht ge
acht. Daarom besloot de K.L.M. ge
bruik te maken van de gelegenheid,
welke deelneming aan de MacRobert
son Races bood, om Australië, met het
oog op eventueele totstandbrenging
van een geregelde luchtverbinding te
toonen, welk luchtverkeer de K.L.M.
zou kunnen opbouwen.
Volgens het oorspronkelijke plan der
deelneming zou het K.L.M.-Douglas-
vliegtuig de Uiver, uitgerust met extra
tanks, een zeer snelle postvlucht naar
Melbourne maken. Door de speciale
uitrusting van het vliegtuig zou het
mogelijk geweest zijn de afstanden Lon
denBagdad (4105 K.M.), Bagdad
Allahabad (3699 K.M.), Allahabad
Singapore (3570 K.M.), Singapore-
Darwin (3353 K.M.) en Darwin-Mel-
bourne (3440 K.M.) non-stop te vlie
gen met een kruissnelheid van 300 Km.
per uur. Door dergelijke lange afstan
den zonder tusschenlandingen af te leg
gen, snijdt men 1825 K.M. af van de
klassieke route Londen Batavia
Melbourne waardoor men op deze ma
nier reeds 6 uur op zijn mededingers
wint.
Toen de F 36 niet tijdig genoeg ge
reed kwam om aan den handicap-wed
strijd deel te nemen, besloot de K.L.M.
een normale passagiers- en postvlucht
met de Uiver te maken. Zij stapte af
van het plan om tot het inbouwen van
extra tanks over te gaan, hoewel daar
toe nog voldoende gelegenheid was.
Want de Uiver bleef, met drie passa
giers en 191.475 K.G. Post aan boord,
nog ver onder het toegestane gewicht,
waaraan de vlotte start na korten aan
loop te Mildenhall en op de andere
vliegvelden ten deele moet worden toe
geschreven.
Voor de Nederlandsche luchtvaart
heeft de vlucht van de Uiver buitenge
wone beteekenis gehad, niet alleen met
het oog op een eventueele verbinding
met Australië, maar ook voor de Indië-
lijn. Want de vlucht MildenhallBata
via werd in 52 uur volbracht. Dit be-
teekent natuurlijk niet, dat binnenkort
een geregelde dienst met een dergelijke
reisduur uitgevoerd zal kunnen worden.
Na de vlucht met den Pelikaan bijv.,
die in vier etmalen en vier uren Bata
via bereikte, werd het reisschema voor
den zomerdienst 1934 op de Indiëlijn
van 8 op 7Yi dag gebracht.
De ware beteekenis van de vlucht is
gelegen in het volgende: Het is den pi
loten van de „Lliver" gelukt met het
Douglas-vliegtuig, voorzien van zijn
standaard-uitrusting en met drie spor
tieve passagiers aan boord, in ruim 2
etmalen naar Batavia te vliegen. Een
nog beter resultaat met dit vliegtuig
zonder passagiers en met speciale uit
rusting zou niet zoo veelzeggend zijn
geweest als dit. Want uit deze vlucht
van de „Uiver" blijkt ten stelligste, dat
een reis naar Indië met een Douglas-
vliegtuig in 5 a 6 etmalen inplaats van
2. voor de passagiers een rustige, ge
rieflijke aangename reis is, ook voor
minder sportieven als dit drietal.
De K.L.M. is dankbaar voor de be
langstelling, welke de regeering en het
Nederlandsche en Nederlandsch-Indi-
sche publiek voor de vlucht naar
Australië betoond hebben. Zij is erken
telijk voor de goede hulp op alle vlieg
velden ondervonden, langs de geheele
route, waardoor het vliegtuig overal in
zeer korten tijd heeft kunnen tanken.
De totale vliegtijd van de Uiver be
draagt 71 uur en 28 minuten, het op
onthoud 18 uur en 49 minuten, de reis
duur 3 dagen 18 uur 17 minuten. De
tocht Mildenhall-Melbourne van 19887
K.M. in totaal, werd voltooid met een
kruissnelheid van 278 K.M. per uur en
een reissnelheid van 220 K.M. per uur.
Welke prijs de Uiver gewonnen heeft.
De handicap.
Dat de Uiver den 2en prijs in den
snelheidswedstrijd 8750) gewonnen
heeft, staat vast. Voor wat de handi
caprace betreft zal men tot 5 Novem
ber moeten wachten, want dat is een
heele berekening. Maar wel is 't waar
schijnlijk dat de Uiver niet voor een
prijs in aanmerking komt. Men weet
dat Parmentier zijn machine te Albury
ontlast had van passagiers en bagage.
Het gewicht van eiken passagier
wordt thans afgetrokken van het totale
gewicht, even alsof de passagiers niet
van den beginne af waren meegeno
men.
De handicap wordt dus opnieuw be
rekend en verkleind naarmate het ge
wicht van het vliegtuig gedurende de
race is verminderd.
En nu is door den laatsten tegenslag
de Uiver over zijn maximum-aantal
vlieguren heen.
Indien men of te Charleville of te
Narremine, de officieele controlepun
ten, was gebleven zou de daar door
gebrachte tijd niet zijn meegeteld.
De nakomers hebben intusschen ook
nog kans.
Zij behoeven zich volstrekt niet te
haasten; wanneer zij maar binnen zes
tien dagen na den start te Melbourne
zijn aangekomen, kunnen zij nog zeer
wel aan de bepalingen voor den prijs
voldoen.
Voor ieder toestel is een bepaalde
uursnelheid vastgesteld. Is het nu van
een vliegveld gestart, dan wordt het
juiste tijdstip van deze start geseind
naar de volgende stopplaats, waar men
dus precies kan berekenen, hoe laat het
vliegtuig daar volgens zijn „eigen"
snelheid moet aankomen. Is het er eer
der, dan wordt het verschil als winst
geboekt; komt het pas later aan door
een gedwongen tusschenlanding b.v.
dan wordt het nadeelig verschil even
eens genoteerd.
Het vliegtuig, dat tenslotte Melbour
ne bereikt met het grootste gunstige
verschil in vergelijking met de voor
zijn tocht tevoren bepaalden tijd, heeft
de handicap-race gewonnen.
Men ziet hieruit, dat het er niet toe
doet, hoe lang het vliegtuig op de stop
plaatsen vertoeft. Die tijd telt eenvou
dig niet, mits men maar zorgt, binnen
de zestien dagen te Melbourne te zijn.
En evenzeer zal het thans duidelijk
zijn, dat niemand vóór den 5den No
vember a.s., zestien dagen na den start
te Mildenhal, met zekerheid zal kun
nen zeggen, wie nu eigenlijk met den
handicap-prijs van 3000 pond sterling
is gaan strijken.
Uw tanden frisch
blank met
en
Zonder «ehrifteiiike toestemming i« eeni ;e overname uit deze rubriek verbod n.
PRIJSVRAAG.
Hier is dan eindelijk de prijsvraag,
waarop onze jeugdige lezers en
lezeressen al twee weken gewacht
hebben.
Het geheel vormt een zin van 42
letters, betrekking hebbend op de
zaak, die de 5 mooie prijzen voor
de winnaars beschikbaar stelde.
Aan den slag dus.
19--1 23 komt uit een schoorsteen.
4—5—6—7 8—9—10 is niet oud.
11—12—14—13 is gevaarlijk.
29—15—16—17—18—19 is bovennatuurlijk.
20—21—22—23—24 wordt van vruchten
bereid.
25 8-26—31 is een tweegevecht.
29-30-31-32—33-34 is elk oprechte vriend
35—36 een vlijtig diertje.
21—21—18—28-38—22 is de naam van
een trein.
40—42—39 is een koning van het woud.
Onder geleide van 41 en de eerste letter
van het alphabet is men het meest welkom.
WILDE KATTEN.
De soorten van het geslacht en
van de familie der katten zijn alle
teengangers onder de verscheurende
dieren. De katten onderscheiden
zich door kracht, snelheid, door be-
Marconist van Brugge verteld.
De „Tel." publiceert in een telegram
uit Melbourne een onderhoud met den
marconist van de Uiver, Van Brugge.
Hij zeide o.a.: De uren. welke er ver
liepen tusschen onze opstijging te Char
leville en de daling op de renbaan te
Albury, waren de moeilijkste van mijn
geheele loopbaan. Wij raakten n.l. uit
den koers. Toen trachtten wij onder
den storm te komen. Hierin slaagden
wij echter niet, waarop wij tot groote
hoogte stegen, hetgeen toch al noodig
was. omdat wij de bergen naderden.
De geweldige storm dwong ons, nu
eens links, dan weer rechts te houden.
Het was een opwindende strijd met de
elementen, vooral ook daar onze ben
zine opraakte. Ik trachtte Melbourne
op de radio te pakken te krijgen, maar
er kwam geen geluid uit het toestel. Al
leen wat gekraak en atmosferische sto
ringen. Ten slotte slaagde ik er toch in
verbinding met Melbourne tot stand te
brengen, waarna ik den koers vroeg.
Ik kwam tot de ontdekking, dat wij
dicht bij Albury waren.
Van Brugge roemde de wijze waarop
men in Australië op allerlei wijze ge
holpen had om een landing mogelijk te
maken en hij noemde Parmentier den
prachtigsten piloot ter wereld om een
machine aan den grond te zetten.
Onmiddellijk na het toestel verlaten
te hebben werden wij door een groote
menschenmassa omringd, die ons allen
tegelijk hartelijk de hand wilden schud
den. Iedereen was bereid ons te helpen.
Bij het krieken van den morgen stak
er een nieuwe storm op, waardoor de
wielen van ons toestel diep in de mod
der wegzonken. Maar er waren hon
derden bereidwillige handen om ons te
helpen en de machine er uit te trekken.
Voor mij was het een groote teleurstel
ling te Albury te moeten achterblijven,
om op de lading te passen. Bovendien
was het gevaarlijk ons mede te nemen,
omdat de „Uiver" nog juist voldoende
benzine had om linea recta naar Mel
bourne te vliegen. Parmentier maakte
het laatste gedeelte van de reis dan ook
als in een ballon.
Ik heb nog nooit zoo'n ontvangst
meegemaakt als die van den afgeloo-
pen nacht te Albury. Iedereen wilde
ons de hand schudden en ons helpen.
We konden natuurlijk niet iedereen de
hand geven, maar toch deden wij dat
zooveel mogelijk om uiting te geven aan
onze groote dankbaarheid voor de ge
boden en verleende hulp, toen wij in
moeilijkheden verkeerden.
Robertson ingenomen met de prestatie
van de „Uiver".
Uit Melbourne wordt gemeld, dat Sir
Macpherson Robertson heeft verklaard
dat het Nederlandsche vliegtuig heeft
volbracht, wat hij zich voor oogen had
gehouden, toen hij den wedstrijd uit
schreef: geen dolle race door de wereld
maar demonstratie van de mogelijkhe
den voor verbetering van het luchtver
keer.
Australië biedt 20.000 p.st. mor onze
Douglas.
Naar wij vernemen heelt de directie
van de K.L.M. van den directeur-gene
raal van de New England Airways Cy.
te Melbourne een aanbod ontvangen
om de Douglasmachine, waarmede
Parmentier en Moll met Prins als
werktuigkundige en van Brugge als
marconist naar Australië zijn gevlo
gen, voor zijn maatschappij aan te
koopen. Hij zou voor het beroemd ge
worden vliegtuig 'n bedrag van 20.000
p.st. hebben geboden.
De terugkeer onzer vliegers.
De directeur der K.L.M., de heer
A. Plesman, heeft den gezagvoerder
Parmentier opdracht gegeven op 11
Nov. a.s. uit Batavia te vertrekken en
langs de gewone Indië-route in kalm
tempo naar Nederland terug te kee-
ren, daar men de Uiver op Ï7 Novem
ber op Schiphol verwacht. De datum
waarop de Uiver uit Australië zal ver
trekken om naar Nederlandsch-Indiè
te vliegen, staat nog niet vast.
De Panderjager zet de reis voort.
Het Nederlandsche vliegtuig de Pan
derjager, bestuurd door de piloten Geij-
sendorffer en Asjes, zal aan het einde
dezer week zijn reis naar Australië
voortzetten. Behoudens enkele kleinig
heden zijn de reparatiewerkzaamheden
voltooid. Het toestel zal met uitgetrok
ken landingsgestel vliegen, daar men
herhaling van het euvel, dat zich te Al
lahabad heeft voorgedaan, wil voorko
men, ook al wordt de vliegsnelheid
hierdoor verminderd.
In een interview met een vertegen
woordiger van United Press verklaar
de de eerste piloot van den Panderja
ger, dat hij groote waardeering had
voor de hulp, die hij had ondervonden,
zoowel van de zijde van de autoriteiten
op het vliegveld als van die te Calcutta.
De Groene Comet aangekomen.
Donderdagochtend om 5.19 uur zijn
Catthcart Jones en Waller'met de Co-
met te Melbourne aangekomen. Door
het slechte weer bevonden zich slechts
weinig menschen op het vliegveld, toen
zij daalden.
Catthcart Jones heeft het traject Lon
denMelbourne in 4 dagen 22 uur en
29 minuten afgelegd. Zijn toestel is dus
de tweede Comet die is aangekomen,
na onderweg motorpech te hebben ge
had. De eerste was, zooals men weet,
de winnende machine, de derde, die
van de Mollisons, wordt nog steeds te
Allahabad opgehouden.
Turner over zijn tocht.
Turner verklaarde bij zijn aankomst
te Melbourne: „Het was een prachtige
tocht, maar ik zou er liever niet direct
weer een maken. Zijn collega Pangborn
werd door dezen tocht herinnerd aan
zijn vlucht van 1931, toen hij rond de
wereld vloog; het was ditmaal echter
veel zwaarder werk, vond hij.
Turner bracht hulde aan de merk
waardige vlucht van de „Uiver" en
sprak zijn vreugde uit over het feit, dat
hendigheid in beweging, valschheid
en list in de blik en overrompelende
spoed in den aanval. De eigenaardige
kenmerken der katten vindt men in
de tanden en klauwen. Haar tanden
zijn scherp en krachtig, daar de
snijtanden klein, maar de hoektan
den zeer groot en scherp zijn en op
dolken gelijken en de kiezen met
hun scherpe randen als de bladen
van een schaar werken, De kracht
van het gebid der katten ligt vooral
in de kortheid der kaak en in de
bijzonder dikke slaapspieren, welke
bijna -den geheelen schedel bedek
ken en aan den kop een bolvormige
gedaante geven. Merkwaardig is ook
de bouw der klauwendeze zijn
scherp en sikkelvormig en kunnen
ingetrokken worden, zoodat ze bij
het springen en loopen nooit slijten
maar steeds scherp blijven. Tot het
geslacht der katten behoort o.a. de
leeuw, de tijger, luipaard, panter,
jaguar, lynx en verschillende soorten
van wilde katten.
Alle katten voeden zich in wilden
staat met het vleesch en bloed van
gedoode dieren. Ze behooren alle
tot de nachtdieren, die overdag sla
pen maar in de schemering op roof
uitgaan. Ze leggen zich dan in hin
derlagen om den buit met een snellen
en zekeren sprong te bemachtigen.
Ze probeeren den halsslagader van
hun prooi door te bijten. Bij dag
zijn ze schuw en lafhartig, maar
wanneer ze aangevallen worden,
verdedigen ze zich met behendig
heid en hardnekkigheid. De eigen
lijke katten onderscheiden we in de
wilde kat en de huiskat. De wilde
kat bewoont de dichte bergwouden
van Europa, voornamelijk de Kar.
paten. Ze wordt grooter dan de
huiskat; haar lichaam is wel eens
70 tot 80 c.m. lang en haar staart
30 c.m. De pels is grijs; de kater
is daarbij eenigszins roestkleurig, de
kat meer aschgrauw met donkere
vlekken, die aan kop en staart af
zonderlijk staan, maar op het
lichaam banden en om den staart
ringen vormen. De wilde kat ver
toeft bij dag in holle boomen, waar
zij zich plat op den buik op een
dikken tak neerlegt, zoodat ze on
zichtbaar is voor dengene, die zich
onder den boom bevindt. Bij nacht
echter gaat ze op roof uit, klautert
en springt uitstekend en vermoordt
al wat onder haar bereik komt,
zooals hazen, konijnen, muizen,
vogels en zelfs kleine reekalfjes.
Al is ze nu gewond, toch verde
digt ze zich met volharding en als
ze door een schot is getroffen, laat
ze den boom niet los. In April of
Mei krijgt het wijfje vier tot zes
«blinde» (d.w.z. dat ze de oogen
negen dagen gesloten houden) jon
gen, welke ze met de bek van de
eene plaats naar de andere sleept
en met leeuwenmoed beschermt.
Geen dier van het woud waagt de
wilde kat aan te vallen, zelfs de vos
ontwijkt haar en ze is opgewassen
tegen de grootste honden. De wilde
kat is zeer schadelijk voor de jacht.
E. H.
Oplossingen.
1 Johannesburg
observeeren
Hollanders
aanwennen
Noordzee
nomaden
edelen
staal
beer
uur
ra
g
2 C
bos
Colon
oor
n
3 Brazilië;
Bazel, larie, bel.
4 Eau de cologne;
dal, geel, cel, log, dun.
Raadsel.
Waarom heeft een vliegenier het
vroolijkste beroep.
t-p
/7e Nederlandsche Tandpasta
»»WAT MIJNHARDT MAAKT IS GOED"
