Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
FEUILLETON.
wrvom
5?
Benauwd
borst?
EERSTE BLAD-
DE PROPAGANDA VOOR
DEVALUATIE*
OE TWEE MACHTEN IN HET
LEVEN
op de
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
OUWE EGBERTS
H Oud veti&oaA&ctrndtA.
DOOP,EEM*RIK(a
Wentel dien last van U af door
intijds Abdijsiroop te nemen.
NUMMER 92.
ZATERDAG 17 NOVEMBER 1934.'
57c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, en*.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.23.
pranco p. post door 't gebeele rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentifin moeten Woansdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bi] contract flink rabat.
Reclames 40 cent per reg^l.
Prijs der Adverteutiên
20 cent per regel; minimum 1.60
Meer en meer rijzen klachten op
tegen de propaganda, welke dour
een met dit doel gestichte vereeni-
ping, voor devaluatie wordt gevoerd.
Bij woningbouw, huizenverkoop, het
afsluiten van levensverzekeringen
enz. worden de nadeelen dier pro
paganda ondervonden.
»Ons Noorden» kapittelde een
dezer d<gen de hoogleeraren, die
vanuit hun studeerkamer deze pro
paganda in ons land voeren en met
allerlei theorieën, die wetenschappe
lijk ongetwijfeld zeer logisch en
aannemelijk' zijn, een propaganda
voeren voor een wat zij noemen
beheerschte devaluatie van den
gulden.
Zij voorspellen daarvan groote
voordeelen voor onzen economi
sch en welstand, maar zooals de
regeering terecht in haar memorie
van antwoord opmerkt, zijn diez.g.
voordeelen toch weinig anders dan
vogels in de lucht.
feWat ons nog altijd een leemte lijkt
in het betoog van deze hoogleeraren,
is dat zij verzuimen ons te overtui
gen, dat men het losmaken van ons
ruilmiddel van het goud zou kunnen
doen geschieden op een «beheersch
te» wijze. Dit kunststuk, dat mis
schien theoretisch heel goed is te
bewijzen, hebben we echter in de
practijk tot nu toe nergens meege
maakt. Zelfs Engeland heeft de
waardedaling van het Pond niet in
de hand gehad en van den Ameri-
kaanschen dollar spreken we maar
niet Deze vertoonde meermalen het
beeld van den bekenden St.Vitusdans.
Dat wij hier in Nederland, waar
we ook op financieel gebied zoo
afhankelijk zijn van het buitenland
een devaluatie wel zouden kunnen
beheerschen, lijkt nog voorshands
nog weinig aannemelijk.
Niet ten onrechte brengt de regee
ring dezen hoogleeraren dan ook
onder 't oog, dat het gemakkelijker
is in de studeerkamer allerlei, vaak
onderling sterk uiteenloopende syste
men, uit te denken, dan als regeering
tol de practische toepassing daarvan
over te gaan. Als dat nieuwe mone
taire avontuur zou mislukken, dan
wasschen die hoogleeren hun handen
in onschuld, maar de regeering
K VCUi <fC/ioft
van „De Echo van het Zuiden".
Naar hel Engelsch.
15
Maar waarom laat u dit den men-
schen dan ook niet weten? Waarom
laat u ze nog in den waan, dat hij schul
dig was? U zult toch zeker den naam
van uw broer tegenover de wereld van
die smet bevrijden?
Haar gezichtje gloeide van innig ver
langen om het onrecht hersteld te zien.
Dit zal ook geschieden. Eens zal
de wereld weten dat hij onschuldig
was.
En zooveel vastberadenheid stond er
nu weer op zijn gelaat te lezen, dat zij
er ook geen oogenblik aan twijfelde, of
dit zou geschieden.
Maar waarom eens? vroeg zij,
nauw hoorbaar. Waarom niet nu?
Omdat, zoo lang moeder leeft, ik
niets wil ondernemen, dat tegenover
haar verraden zou, hetgeen ik juist zoo
zorgvuldig voor haar verborgen houd.
Omdat zoolang zij in leven is, en
mijn plicht mij naast haar roept, ik geen
onderzoek kan doen naar bewijzen van
zijn onschuld. U ziet wel, dat ik hier nu
nog noodig ben. Ik heb geen keuze.
Maar dat „eens" komt wel. Ik zal onzen
naam bevrijden van de smet, die er aan
kleeft tegenover de wereld.
O, wat zal u dat veel waard zijn.
Van zijn volle lengte keek hij op haar
neer. met een teederheid, die zij voelde
draagt de volle verantwoordelijkheid
en het volk de volle lasten.
Ons voornaamste bezwaar tegen
deze felle propaganda buiten de
studeerkamer, in openbare vergade
ring en pers, is echter, dat zij doel
loos is en niet zonder ernstig gevaar
voor ons land.
Doelloos, omdat het natuurlijk
dwaasheid is te menen, dat de
regeering tengevolge van deze pro
paganda, te hekeeren zou zijn.
De regeering heeft duidelijk en
consequent den weg gekozen voor
't handhaven van de goudpoliliek
en zij moet dit volhouden en als de
eenig juiste methode voor ons land
verdedigen, practisch tot 5 minuten,
voordat zij gedwongen zou worden
de goudbasis los te laten. Een debat
daarover in het openbaar om de
regeering te overtuigen, heeft dus
geen zin. Want de regeering zal
nooit kunnen toegeven, dat voor 't
loslaten van den gouden standaard
ook wel iets te zeggen is, dan op 't
oogenblik, dat zij 't doet, door de
omstandigheden buiten haar wil
gedwongen.
De propaganda is bovendien ook
gevaarlijk.
Het handhaven van den gouden
standaard is alleen mogelijk, w»n-
niet zag.
Ja, hoe veel, dat zult zelfs u niet
geheel kunnen bevroeden. Voor mijn
naam bevrijd is van die smet, zal ik
geen rust, geen geluk kennen. Ik zou
nooit een vrouw, die ik lief had. kunnen
vragen, mijn naam te deelen. Dit zou
onmogelijk... hopeloos zijn!
Wat bedoelde hij daarmee? Op dat
oogenblik benam het haar alle macht,
om iets te kunnen zeggen. En, toen zij
later op haar kamer het heele tooneel
nog eens overdacht, beleed zij zich haar
liefde.
Nu ging het ook al vaster bij haar
staan, dat het dit gevoelen voor hem
was geweest, dat haar had doen ant
woorden op de bewuste advertentie.
Het was de hoop. om hem te zien, om
hem van dienst te kunnen zijn, om hem
nader te leeren kennen, die haar naar
Huize Merlin had gedreven, om gezel
schapsdame te worden bij mevrouw
Vyvian.
Wat was zij dankbaar, dat zij zich,
voorloopig althans, nog vergenoegen
mocht met zijn vriendschap: dat ze zijn
hulp, zijn troost mocht zijn. Dit was al
voldoende, om het leven op Merlin tot
een heerlijkheid voor haar te maken,
hoe somber de schaduw dan ook mocht
wezen die de geschiedenis van dien ar
men Jack over alles wierp.
HOOFDSTUK XIV.
Het najaar was ongemerkt in winter
overgegaan en nu was ook die weer
half voorbij en het leven op Huize Mer
lin bleef steeds even kalm en gelijkma
tig. Toch genoot Jocelyn van dat vreed
zaam bestaan, opgevuld als het was met
tallooze niet zware en aangename plich
ten.
Van tijd tot tijd hoorde zij van Adela
Muncaster, die haar trouw op de hoog-
te hield van het gemeentenieuws: Bin
Briggs had zijn arm gebroken, de oude
molenaar Humphry was dood en me
vrouw Tuke had weer een baby. Ho
race had in de hoofdkerk gepreekt en
zijn rede was zeer in den smaak geval
len. Ze had een brief gehad van haar
neef Roger; zijn regiment was naar
Portsmouth gezonden. Hij had haar een
kaart gestuurd voor de races van het
East-Mercia-Regiment, met de uitnoo-
diging of ze die ook kwam bijwonen.
Hij had van mevrouw Muncaster ge
hoord. dat ze bij vrienden logeerde en
had Adela dus verzocht, haar zijn brief
door te sturen. Hij hoopte zijn nichtje
dikwijls te zien, nu zijn regiment in En
geland terug was. Zij beiden waren im
mers de eenige bloedverwanten?
Jocelyn bedankte hem voor zijn in
vitatie. Daar Adela blijkbaar niet had
verteld, hoe zij in betrekking was, wijd
de zij hier niet over uit. Die arme Adela
kon er zich nog nooit mee vereenigen,
scheen er zich altijd eenigszins over te
schamen en Jocelyn wilde haar gevoe
lens sparen. Het was wel eigenaardig,
dat zij van een van de kameraden van
dien armen Jack Vyvian had gehoord,
zoo juist, nadat ze zijn eigen droeve ge
schiedenis had vernomen. Maar er ge
beurden weer andere dingen op Huize
Merlin, die haar niet veel meer deden
denken aan Roger en zijn schrijven.
Op een ochtend in Januari, toen Jo
celyn zich uit haar kamer naar beneden
begaf, om haar eenzaam ontbijt te gaan
gebruiken Launcelot was voor zaken
naar Cardiff kwam een van de
dienstmeisjes met een ontsteld gezicht
op haar toegeloopen.
O, juffrouw, mevrouw heeft het
zoo benauwd! Het is weer zoo'n aanval
van het hart.
Hoe kon het nu ellendiger treffen,
dacht Jocelyn, terwijl Launcelot weg
neer het vertrouwen in de waarde
vastheid van ons geld krachtig ge
handhaafd blijft. Wordt dit vertrou
wen ondermijnd, wordt de indruk
gewekt, dat de Nederlandsche regee
ring vandaag of morgen toch wel
tot devaluatie zal overgaan, dan
brengt men aan ons land, aan ons
bedrijfsleven groote schade toe.
Wij hoorden dezer dagen reeds
verluiden, dat de krachtige propa
ganda voor de devaluatie reeds tot
gevolg heeft gehad, dat belangrijke
bedragen aan geld uit ons land naar
het buitenland worden overgebracht.
Dat het verkrijgen van hypotheken
op groote moeilijkheden stuit en dat
tal van menschen huiverig zijn om
verzekeringen te sluiten, met het
argument, dat zij nu de premies
moeten betalen in goudguldens, om
later gedevalueerde guldens terug te
krijgen, is zeker.
Dat is hel zeer groote gevaar van
die onbeheerschte propaganda voor
een devaluatie-polititiek. En daarom
zou inderdaad wat meer verant
woordelijkheidsgevoel bij deze pro-,
pagandisten niet geheel overbodig
zijn.
Bovenstaande was reeds geschre
ven toen bekend werd 't geen onze
minister van financiën Oud in de
Kamer heeft gezegd omtrent deva
luatie De minister heeft al de vol
gende verklaring afgelegd, waarin hij
zich ook aan theoretische beschou
wingen te buiten gaat:
Zijdie de devaluatie aanprijzen
draa en als het ware de zaak om.
Zij wenschen monetaire middelen te
gebruiken om het herstel van het
economische leven te bevorderen,
om spoediger een evenwicht te be
reiken, maar zij beginnen daarbij
met een middel, dat het evenwicht
voor zoover het er dan nog is, nog
eens extra gaat verstoren.
Het is volkomen waar, wat de
geachte afgevaardigde de heer de
(leer heeft opgemerkt, dat er een
groot verschil is of men de devaluatie
ziet als het sluitstuk. Wanneer wij
zoover waren gekomen, dat er sta
biele verhoudingen w ren, dat men
was.
Zij ijlde naar het vertrek van de pa
tiënte en vond daar de kamenier van
mevrouw Vyvian en Rachel.
Is er al iemand om den dokter ge
stuurd? vroeg zij de huishoudster. Maar
die schudde het hoofd met het cynische
antwoord:
Hier kan geen dokter iets begin
nen.
Zonder verder een woord te zeggen,
spoedde Jocelyn zich weer uit de zie
kenkamer. gunde zich niet eens den tijd,
om hoed en mantel te halen, maar sloeg
een cape om van Launcelot, die in den
hall hing en liep. zoo vlug zij kon, naar
de Voorstraat in Caerleon, waar de
dokter woonde.
Die had juist ontbeten en begaf zich
nu door den hall naar de wachtkamer,
zoodat hij haar opendeed: en toen hij
haar haastige boodschap hoorde, nam
hij zijn medicijnkistje en ging dadelijk
met haar naar Huize Merlin, terwijl zij
zich aan het station even ophield, om
Launcelot te telegrafeeren, dat hij on
middellijk terug moest keeren, wilde hij
zijn moeder nog levend aantreffen.
Wat deed het haar leed voor hem,
dat zij hem zulk een droeve boodschap
moest sturen: maar zij kón niet anders!
Binnen het half uur stond zij ook
weer aan het ziekbed en deed al wat zij
kon. maar was machteloos, evenals de
dokter, die enkel wat verlichting wist
aan te brengen.
U zoudt een goede verpleegster
zijn, juffrouw Lauerdale, sprak dokter
Hawkes waardeerend, toen ze een
oogenblik bij het vuur stonden in de zit
kamer van mevrouw Vyvian. Is u wel
eens in een ziekenhuis werkzaam ge
weest?
Neen toch niet, dokter, maar ik
heb al menig ziekbed meegemaakt.
- O, juist. Is u familie van mevrouw
misschien zou staan voor de vraag
van de herordening van de verschil
lende muntstelsels en herstel van de
stabiele verhoudingen tusschen de
verschillende valuta, dan zou het
mogelijk zijn, dat wij als sluitstuk
zouden zeggen wij moeten beslissen
over de vraag of de Nederlandsche
Wilt Ge verlichting in den kortst mogelij
ken lijd? Wilt Ge dat benauwde gevoel, dat
overmatige fluimen doen ophouden, pleeg
dan geen verzuim door te wachten en Uw
hoest te laten ontaarden in een of andere
gevreesde kwaal. Nog zijn Uw organen ge
zond, laat ze niet ziek worden door het met
ziektekiemen beladen slijm. Weer op na
tuurlijke wijze de ziekteaanval af. Zorg dat
die laaie slijm die U het ademen bemoeilijkt,
wordt verwijderd. Neem Abdijsiroop, die
stopt den hoest, maakt Uw ademhalings
organen gezond, geeft Uw borst de weer
stand die deze noodig heeft en zal U
weer vrii, ruim en diep doen ademhalen.
munt moet gehandhaafd blijven op
de oude goud waaide. Maar dat is
een heel andere vraag dan wanneer
men de devaluatie niet neemt als
sluitstuk, maar als ej^i begin. De
ervaring heeft ons geleerd, dat de
monetaire maatregelen, die genomen
zijn, onverschillig ot zij gedwongen
of vrijwillig genomen zijn, tot nog
toe niets anders hebben uitgewerkt
dan een verdere vei storing van het
evenwicht, dan grootere moeilijk
heden.»
Dat is o.i. vrij ongelukkig gezegd
en zal er niet toe bijdragen de men
schen gerust te stellen, integendeel.
Indien de regeering overtuigd is van
Vyvian?
Pardon, ik ben haar gezelschaps
dame.
De uren kropen voor Jocelyn om,
terwijl zij steeds in de grootste span
ning luisterde naar den terugkeer van
Launcelot.
De zieke bleef op een hoogte: af en
toe kreunde zij van de benauwdheid,
maar ze zei niets en gaf ook niets te
kennen.
Jocelyn was teruggekeerd naar haar
plaats bij het hoofdeinde van het bed,
toen het zachte opengaan van de deur
haar in den spiegel deed kijken, om te
zien, wie daar binnentrad... Het was
Launcelot, zoo als hij van de reis was
gekomen, met zijn overjas nog aan en
zijn hoed in de hand. Hun blikken ont
moetten elkaar in den spiegel.
Hij trad aan het bed, schoof voor
zichtig den arm. waarmee zij de zieke
ondersteunde, ter zijde en nam zelf die
plaats in. Een oogenblik hield hij haar
hand in de zijne gesloten en fluisterde
nauw hoorbaar:
Hoe is 't met haar?
Hetzelfde nog: zoo mogelijk alleen
wat zwakker.
U is hier toch niet alleen?
Neen, Rachel en de kamenier zijn
hier tot nu toe geweest en de dokter
heeft gedaan wat in zijn vermogen
was. Wat ben ik dankbaar, dat u er is!
Toen richtten ze weer al hun aan
dacht op het witte gelaat van de pa
tiënte en zoo bleven zij nog samen uren
lang aan het ziekbed, terwijl er geen
ander geluid vernomen werd door de
halfopenstaande deur van de zitkamer,
dan het tikken van het klokje op den
schoorsteenmantel.
Het werd al donker en Launcelot
knipte het licht aan; haar kon dit toch
niet hinderen en hij wilde nog tot op
het laatst van haar geliefd gelaat ge
nieten. (Wordt vervoladl
Be Echo van het Zuiden,
JVaaUijksrtif en Uussiriatsrke Coorant,
ECHTE PR1BSCHE HEEREN-BAAI
10 15 20-25 cl. p. half ons
