Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. föSMMÉÜ FElil' LETON ii in r EERSTE BLAD- WAALWIJK HET HUIS IN DE STILTE, bnJ: DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. DE POSITIE DER NEDERLANDSCHE SCHOENINDUSTRIE. POOP. EPNfoRING &TKRTE IN DE PUP ZATERDAG 2 MAART 1935. d° i ht rndj 'roof 'oor. en toe. vier; raai. van aan Mo. ijn- jies- ime- rek- ixnel zen;| ïrie- van Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden J 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON Telefoon No. 38. Telegr.-adres TIELEN ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn.-. Bij contract flink rabat: Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën:- 20 cent per regel; minimum - 1.50. o- 5— 0- van I. ern In het maandblad der vereeniging Nederlandsch Fabrikaat lezen wij een artikel over de Nederlandsche Schoenindustrie, dat wij in twee ge- °P> deelten in ons blad zullen overnemen. Hier volgt het eerste gedeelte: ïes- V.| len k». ler- I. ur. ing In de industrie zelf heeft men met „ordening" ook nog niet anders dan droevige ervaringen opgedaan. Het beste voorbeeld levert ongetwijfeld de Centrale voor de schoen- en ledernij verheid. Vrijwel alle. tot dit vak be- hoorende branches waren in deze cen trale vereenigd. dus zoowel schoenfa brikanten als schoenenimporteurs, le derfabrikanten en lederimporteurs, win keliers en grossiers, kortom alle bij het ledervak betrokken belangen. Het waren dus wel zeer tegenstrij dige belangen hetgeen reeds aanstonds blijkt, wanneer men bedenkt, dat een schoenfabrikant wel gebaat is bij beper king van den invoer van buitenlandsch schoenwerk, maar niet bij het aan ban den leggen van den invoer van buiten landsch leer. Tegenstelling dus tusschen leer- en schoenfabrikant. Den impor teur van schoenen kan het uiteraard koud laten, of onze schoenennijver heid nadeelen ondervindt van de con- tingenteering van den lederinvoer, doch hij zal onmiddellijk protesteeren tegen een belemmering van den invoer van schoenen. Hier botsen dus reeds dadelijk tal van belangen tegen elkaar. Ook de winkelier kwam door de ordening in de schoen- en leernijverheid al spoedig in het gedrang. Vastgesteld waren name lijk minimum-prijzen, die al heel gauw maximum-prijzen dreigden te worden, daar men moeilijk een paar schoenen voor 2.75 kan verkoopen, indien het publiek weet, dat er een minimum-prijs van bijvoorbeeld 2.50 bestaat. Bij dit alles kwam nog, dat, toen de Centrale in het begin van 1934 haar intrede zou doen, een paar groote fa brikanten, w.o. Bat'a, en een groot win kelbedrijf. buiten de regeling stonden en het waren vooral deze buitenstaan ders. die, hoe streng de bepalingen van de Centrale ook waren, het leven der aangesloten leden zuur begonnen te maken. In grooten getale verlieten de leden de Centrale, wier bestaan men aanvankelijk nog trachtte te redden door opheffing van de bepaling, dat de leden met niet-leden geen zaken moch ten doen. Weliswaar gold dit niet ten aanzien van Bat'a, doch deze groote onderneming had zich reeds buiten de Centrale om weten te redden, o.a. door het in bedrijf nemen van een eigen leer looierij. De positie van de Centrale was dus spoedig zeer verzwakt en, blijkens de laatste berichten daaromtrent, is zij fei telijk reeds uiteengevallen. Men wil den toestand nog redden, ook al in ver band met de thans in behandeling zijn de wet op de verbindendverklaring van ondernemersafspraken, door een alge- heele reorganisatie, in dien zin, dat het zwaartepunt zou komen te liggen bij de groepen uit het ledervak en niet bij het dagelijksch bestuur, dat alleen nog maar het recht van veto zou hebben. Of hierdoor nu wel een goede orde ning zal worden verkregen, staat zeer te betwijfelen en in elk geval heeft Dr. Colijn er in zijn even genoemde rede op gewezen, dat het begrip der orde ning niet zoo moet worden opgevat, dat elke groep voor zich het groepsbelang in handen zou krijgen en dat hiervoor aan die groepen wetgevende bevoegd heid zou moeten worden gegeven, in dier voege, dat zij voor allen bindend zou moeten zijn. Tegen een dergelijke groepsvorming heeft de regeering over wegend bezwaar, omdat zij niet gelooft, dat het gemeenschapsgevoel hierbij bo ven het eigen belang zal worden ge stelcl. vrees van de regeering volkomen dui delijk geworden. Het gaat onze schoenennijverheid. om ons slechts tot deze eene groep te bepalen, op het oogenblik niet naar den vleeze. De prijzen dalen steeds verder, de grooten maken den kleinen het le ven lastig en de kleinen den grooten. Bat'a werkt volgens Amerikaansche methoden, die niet de methoden zijn van de industrie in de Langstraat, ter wijl de sterk in opkomst zijnde schoe nennijverheid in Nijmegen al evenzeer haar eigen productie- en afzetmethoden volgt. Maar ook in de Langstraat zelf heerscht weinig eensgezindheid. De fa brikanten in Kaatsheuvel schijnen voor al damesschoenen tegen eiken prijs op de markt te werpen, daartoe ook al weer min of meer gedwongen door de sterk verlaagde prijzen van het eerste klas schoenwerk uit Waalwijk. De groep Dongen neemt een meer afzon derlijke positie in met haar heeren schoenwerk. En tenslotte is de finan- cieele draagkracht van al deze groepen Waalwijk en Dongen zijn gemiddeld fi nancieel zeer krachtig, Kaatsheuvel ge middeld vrij zwak een factor, waar mede in den concurrentiestrijd rekening moet worden gehouden. De grooten en krachtigen zouden niets liever willen van „De Echo van het Zuiden". Uit gesprekken, die wij met verschil lende fabrikanten hadden, is ons die dan een vermindering van het aantal deine en zwakke fabrikanten die al door hun productie uitbreiden om tot lagere kosten te komen en die dan die productie weer tot eiken prijs op de markt werpen om aan contanten te ko men doch het resultaat is, dat er voor eiken kleinen man, die verdwijnt, er gewoonlijk weer twee nieuwe op staan. Taai als het leer zelf, schijnt dus het leven te zijn van de schoenfabrikan ten, vooral van de kleinen, die als pad destoelen uit den grond verrijzen. En het is in de laatste instantie de consu ment, die hiervan profiteert. Want dit is zeker, Nederland behoort thans tot de goedkoopste schoenenlanden ter we reld. Op de heide bij Best, niet ver van Eindhoven, werkt Bat'a met den loo penden band, die duizenden paren schoenen uit het ruwe leder tevoor schijn toovert, heerenmolières, peau-de- Suède-damesschoenen, lak- en chroom- lederschoenen, in alle verlangde soor ten, en tegen prijzen, die op geen stuk- ken na met die van voor den oorlog zijn te vergelijken. Alleen Kaatsheuvel werkt nog goedkooper dan Bat a. In dit district levert men letterlijk tegen eiken prijs, doch de kwaliteit laat dan ook vaak wel eenigszins te wenschen over. Wie daaraan nog mocht twijfe len, neme slechts kennis van de statis tiek omtrent de productie van schoen werk, opgemaakt door het Centraal Bureau voor de Statistiek. Wij vinden in deze statistiek ook de verbruikte materialen opgenomen: Naar de hoeveelheid produceerde Waalwijk in 1933 ruim 1.6 millioen paar, ter waarde van 5]/2 millioen gul den, Kaatsheuvel eveneens 1.6 millioen paren, echter ter waarde van 3j^ mil lioen gulden. Dongen produceerde 1 millioen paren ter waarde van ruim 3 millioen gulden, Tilburg 1,2 millioen paren voor 2.8 millioen gudlden. In overig Noordbrabant werden 4 millioen paren voor 2.8 millioen gulden. In van 8,8 millioen, buiten Noordbrabant 3,1 millioen paren met een waarde van 5.7 millioen gulden. Rekent men Til burg nog bij de Langstraat, dan valt uit deze statistiek dus reeds af te leiden, dat de schoenennijverheid in de Lang straat, wat de productie betreft, geens- &£n DAG IN V£ P£TO£T. /v\AAtt Naar het Engelsch van ADELINE SERGEANT. Nadruk verboden. 10. Hij liep naar het bed, en legde zijn hand zachtjes op het voorhoofd; en tot Nell's groote verwondering kwam er een. plotselinge verandering over de zieke,die tot nu toe volkomen rustig in dezelfde houding gelegen had. Zij be gon plotseling te kreunen en te rillen, en draaide haar hoofd rusteloos van den eenen kant naar den anderen, alsof zij ineenkromp onder de aanra king van Mr. Lancaster. Het gekreun nam toe, zoolang Mr. Lancaster haar aanraakte, en Nell vond het vreemd, dat hij niet vlugger zijn hand weg haalde inplaats van deze daar, zooals het haar toe leek een benauwden tijd te laten. Tenslotte echter glimlachte hij, maar trok toch z'n hand terug en richte zich tot Nell om een en ander uit te leggen. U wist misschien niet, juffrouw Davenant, dat ik in mijn jeugd medi cijnen studeerde, en dat ik eenigen tijd scheepsdokter was, voordat ik in de rechten ging studeeren. Daarom acht ik mezelf volkomen in staat, na een specialist in de stad geraadpleegd te hebben, om zijn aanwijzingen uit te voeren. Als regel gaat er geen enkele dokter, behalve ikzelf, over de zieken in onze familie. Het speet Nell dit te hooren. Zij voelde, dat zij, in geval van ziekte, in geen geval Mr. Lancaster als haar dok ter zou kiezen, Ik zal haar nu, legde hij uit, een dosis van het kalmeerende geneesmid del, dat zij eerder had moeten hebben, geven. Als onze goede Plowden niet zoo bezig was geweest, en op het vast gestelde uur het drankje had gegeven, zou U niet verontrust zijn geworden door dezen aanval. Nell wist niet precies, wat ze moest zeggen. Zaker, het zag er naar uit, dat juffrouw Plowden nalatig was ge weest, door niet naar de bevelen van haar meester te luisteren. Met haar handen in de zijde sloeg zij de bewe gingen van haar meester gade. Mr. Lancaster nam een flesch uit een wandkastje, en schonk een zekere hoe veelheid van den inhoud in een glas. Probeert U het eens aan haar te geven, juffrouw Davenant? verzocht hij. Misschien zal ze het van U gemak kelijker nemen dan van mij. Ik ben bang, dat ik haar soms onrustig Ik zou het liever niet probeeren, gaf Nell te kennen. Ik ben niet gewend om medicijnen in te geven, en boven dien; U vertelde me toch, dat ik geen verplegingswerk behoefde te verrich- ten? Zeker! gaf Lancaster toe. Maar U noemt het toch geen ziekenverple ging als U een patiënt iets te drinken geeft? Ik vraag het U alleen maar om Te zien of 't U tijdens mijn afwezigheid kunt verrichten. Er kunnen zich ge legenheden voordoen, dat U haar voedsel of een drankje moet geven, terwijl ik weg ben. Nell voelde zich uiterst nerveus, maar ze veronderstelde, dat het haar plicht was om te voldoen aan het ver zins meer het monopolie heeft. Wat nu de waarde van de geprodu ceerde goederen betreft, valt onmiddel lijk de goedkoopte van de schoenen uit Kaatsheuvel op. De gemiddelde waarde toch bedraagt daar nauwelijks iets meer dan 1.50, d.w.z. over 1933. hetgeen nu natuurlijk, na de..jongste prijsverla gingen weer veel minder is. Waalwijk levert daarentegen buitengewoon goede damesschoenen tegen spotprijzen en 't spreekt vanzelf, dat de Kaatsheuvel- groep daardoor in het gedrang komt; want wel is het publiek verzot op lage prijzen, doch men kijkt toch ook nog wel naar de kwaliteit van de gebruikte grondstoffen. Die kwaliteit nu kan men zeer duidelijk aflezen uit de statistiek van de gebruikte materialen. Men weet, dat de huid in verschillen de stukken uiteenvalt. De beste stukken zijn de zgn. croupons, dit zijn de deelen van den rug, terwijl van minder kwa liteit zijn de halzen, met of zonder kop, de koppen en de liezen (de zachte dee len van het buikvel). Uit de cijfers dan zoek van haar werkgever, en daarom kwam ze van haar plaats, nam het glas uit Lancaster's hand, en ging naast het meisje staan. Toen boog zij zich over de uitgeputte en bijna be- wustelooze gestalte en sprak op zach- ten, geruststellenden toon: Wilt U eens probeeren dit op te drinken? Het zal U goed doen! Tot haar verwondering werden de zware oogleden opgeslagen, en een paar doffe oogen keken recht in Nell's sympatieke gezicht. Het was de prik kel van een nieuwe stem, een nieuwe aanraking, die haar tot het bewustzijn scheen terug te roepen, maar een oo genblikje later vielen de oogen weer dicht. Het meisje wendde zich af en met een haastige, krampachtige bewe ging stootte zij het glas uit Nell's hand, zoodat de heele inhoud over de deken gutste. t O, lieve help, riep Mr. Lancastei op verdrietigen toon. Het was de laat ste dosis uit de flesch, de allerlaatste dosis. Pas over een paar dagen kunnen we weer nieuw hebben. Och, och, u bent wel ongelukkig met Uw eerste po ging, juffrouw Davenant. Het spijt me, dat ik zoo onhandig was, antwoordde Nell berouwvol. Maar het glas werd me bijna uit de handen geslagen. Nu ja, het is niet zoo heel erg, maar ik ben bang dat ze een slapeloo- zen nacht zal hebben. Een volgende keer zult U wel leeren het beter te doen. Hij sprak heel vriendelijk en toch meende Nell, dat er een uitdrukking van ergernis op zijn gezicht kwam. Maar één ding is me niet duide lijk, dacht ze bij zichzelf, en dat is, waarom hij niet een verpleegster ge nomen heeft. Ik geloof, dat we haar nu wel al leen kunnen laten, besloot Lancaster vriendelijk. Blijft U bij haar zitten, juf frouw Plowden? Neen? Dan zult U de kamenier van juffrouw Valery moeten sturen om een oogenblikje bij haar te blijven. En dan doen wij er beter aan, naar beneden te gaan. Na het avondeten gingen zij naar den salon een saaie kille kamer. Zelfs goed verwarmd en met de lampen aan maakte deze nog een ongezelligen in druk; Nell zou haast wenschen dat de lambrizeering ook van zwart eiken hout was geweest, evenals in de eetka mer en de gangen. Dat deed haar nog prettiger aan dan deze opschik van wit en goud. Zij voelde, dat zij zich nooit in dezen salon zou thuis gevoelen en ze vroeg zich af of de eenzaamheid en de triestheid van het landgoed soms invloed hadden op Claire Valery's ze nuwen en of dit de toestand van apa thie, waarin zij verkeerde, had teweeg gebracht. Haar taak leek in ieder ge val veel moeilijker dan zij zich had voorgesteld en zij wenschte van harte weer in Londen bij haar moeder en zuster te zijn. Misschien raadde Lancaster haar ge dachten, want, nadat hij haar geduren de een paar minuten scherp had gade geslagen, merkte hij op: Ik geloof, juffrouw Davenant, dat U nogal geschrokken bent van den toestand, waarin U juffrouw Valery gevonden heeft. Ik verwachtte zeker niet, dat zij zóó erg ziek zou zijn, bekende Nell vrij moedig. Het lijkt me toe dat U beter een verpleegster dan een gezelschaps dame had kunnen engageeren. Ah! Maar nu vergist U zich. merkte Mr. Lancaster vlug op. Heeft men U dan niet verteld dat onze arme Claire aan een soort hysterie lijdt? Het is een eigenaardige ziekte, en hoewel Wordt vervolgd. het vandaag kan lijken of zij op het punt staat om te sterven, is het best mogelijk, dat zij morgen met U door de bosschen wandelt. Dat lijkt onmogelijk, antwoordde Nell. Het is niet waarschijnlijk, dat geef ik toe, maar ook zeker niet onmo gelijk. U kent den aard van deze aan vallen niet zoo goed als ik. Ze komen hoofdzakelijk uit het zenuwgestel voort en het zou absurd zijn om daar voor een geroutineerde verpleegster in dienst te nemen, omdat er soms dagen en weken voorbijgaan, zonder dat zij er last van heeft. U kwam toevallig op een ongelukkig moment, maar U zult zich verbazen als U ziet hoeveel heter ze over een dag of twee is. Daar zal ik erg blij om zijn, gat Nell te kennen. U ziet dat ik geen ver pleegster ben, en ik zou absoluut niet weten wat ik in een geval van ziekte zou moeten beginnen. Ik begon me werkelijk al af te vragen of ik er niet beter aan deed maar dadelijk mijn be trekking neer te leggen. Betrekking neerleggen? echode Mr. Lancaster. Toen leahte hij hardop. Betrekking neerleggen? Maar m'n lie ve juffrouw Davenant, kom, kom, l moet zich het contract dat U teekende goed herinneren. U blijft hier tenmin ste zes maanden, totdat onze overeen komst bij onderling goedvinden wordt verbroken, en ik verwacht natuurlijk van U, dat U zich aan Uw afspraak zult houden, evenals ik me aan de mij ne zal houden. Zes maanden, zei hij, vermanend met z'n wijsvinger schud dend, dénkt u er aan dat is het min ste. Dus spreekt U er niet meer over Uw betrekking neer te leggen, zoolang het mij behaagt U hier te houden. Bb Echo van het Zuiden, f aalwüksebe en Langstraatselie Courant 'fV/j VKABOy VAM VERZEKIWMG OP HET LEVU1 Douwe Eqt>crr$ Echte fn«sche tiwer -Baa. en Bw-TAbaw. Melanqe van rijpe tabaKnen. ïiiQcik*

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 1