Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. EERSTE BLAD BLACK IB Boy irrEiaw FEUILLETON HET HUIS IN DE STILTE. Srüs t ttieuute pdkj£ pvuuU'iübcJl DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. DE N.S.B. MARCHEERT. ur •ich Prima van smaak Stevig in de mond Wordt niet glad Lang houdbaar HOOP, F>PVAPI^<5 ZATERDAG 6 APRIL 1935. 58c JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Rrieven, Ingezonden stukken, gelden, enz, franco te zenden aan den Uitgever, abonnementsprijs per 3 maanden 1.25, Franco p. post door 't geheele rijk 1.40 UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Bij contract flink rabat. I Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. RIL Waar ligt het eindpunt? Wijlen minister Treub, die in zijn pllöd bekendheid verwierf door zijn Xr radicale politieke strevingen, ANGSViaar wiens inzichten zich geleidelijk laar een conservatief uiterste ont- AprilUkelden, aeed eens de 'deroojierkwaardige uitspraak »W ie op zie 8-Vq twintigste jaar geen democraat -1.1/41 heeft geen hart, maar wie het op g. {*'n veertigste nóg is, heelt geen ver- ie 2-2land.» Hij beeft daarmee te kennen r stulLiUen geven, dat de jeugd, nog me 'dijslpschoold door de levenspractijk, de nide kiest van het maatschappehjk- iwakke en verdrukte en verteederd Vordt door den gezienen noodop 'aa8ciater jaren zal die jeugd, voor zoover CTie verstandelijk ontwikkeld is, heb ben leeren inzien, dat maatschappe- [ike nooden niet in de eers e plaats roortkomen uit fouten van de maat- chappelijke stelsels, maar uil men- chelijke onvolkomenheid, •welke (ooral de »massa», het volk, in haar ledragingen zoo vaak tot uiting Vengt. Al erkennen we een gron !an waarheid in Treub's woorden, •e zouden deze met al haar conse- )ouwmienlies niet tot de onze durven mocEiaken. De hedendaagsche practijk ncialds trouwens oogenschijnlijk in vol- Tn tornen tegenspraak met lieubs IR. zienswijze. Men zou haast geneigd 7iin om te gaan aannemen, dat in g61nd onze dagen de democratie nog slechts steunt op de taaie vasthoudendheid der ouderen, die haar tegen he opkomende geslacht trachten te ver dedigen. Dat het eens zóó zou wor den zal Treub nooit hebben kunnen droomen. Heeft het ons ouderen, niet allemaal verrast, dat de anti jongensbeenen steunde, fhans "iet tesamen 26.000 man op een dubbelen Landdag kon demonstreeren en over een verklaarden aanhang van 40.000 leden schijnt te beschikken N\ e hebbe i het ons immers voortdurend voorgehouden, dat de fascistische en nationaal-socialistische gedachte ons volk niet «ligt», dat het beginsel dei- geestelijke vrijheid te zeer in onzen volksaard ligt verankerd en dat onze menschen nimmer den polilieken dwang zullen dulden En toch loopen na drie jaar 40.000 menschen achter Mussert aan, in polilieken zin een onbekende grootheid, iemand bovendien, die nog nimmer heelt getoond tot het scheppen van be langrijke hervormingen in staat te zijn. Duizenden laten zich lascinee ren door den humbug van een tooneelmatige entourage en ze ver laten enthousiast een Landdag, waar met geen woord het plan van opbouw van een nieuwe maatschappij weid geschetst. Het is wel gebleken, dat we niet teveel kunnen steunen op onzen volksaard, als maatschappelijke nood de massa uit haar evenwicht slaat De massa, die middels de democratie zichzelf regeerde en nóg vermag te regeeren, verliest alle zelfvertrouwen, zoodra ze economisch in den knoei is geraakt. Dan zoekt ze heul en steun bij het nieuwe, het nogonbe kende; ze loopt achter profeten aan, die oprijzen en ze maakt geen onder scheid meer tusschen goede en val- sche profeten. Volgden ééns geen troepen bedachtzame Nederlanders, die door lichamelijke pijnen werden gemarteld en alle hoop op genezing hadden verloren, een kwakzalver van professie, een Sequa Later, toen ze tot bezinning kwamen,schud den de menschen het hoofd over hun eigen lichtgeloovigheid. Ook de duizenden, die thans achter Mussert aanhollen, zullen zich eens schamen, èls gewijzigde maatschap pelijke verhoudingen de bezinning doen wederkeeren en aan de men- schelijke rede de plaats hergeven, van welke ze in crisistijd door gevoel en verlangen is verdreven. Maar als de crisis zou voortduren, de maat schappelijke nood en ellende erger zouden worden, d&n zoo gelooven we Zou Mussert, zou de N.S.B., misschien haar kans krijgen. Het fascisme of nationaal-socialis- me zou niet alleen haar kans krijgen ter verwerving van een meerderheid, maar ze zou ook de gelegenheid bekomen om meer regelmatige we zeggen niet: betere maat schappelijke verhoudingen te schep pen. Ondanks het huidige negatieve der nat-soc. beweging! De massa immers heeft een eigenaardige men taliteit; in zorg en verbijstering is ze bereid om van politieke nieuwlich ters ólles te aanvaarden, ook het ergste en het zwaarste om tot eén nieuw^ leven te geraken, maar ze Deskundigen roemen deze tabak als Geen gebruiker van pruimtabak verzuime met dit nieuwe pakje kennis te maken; weigert eenvoudig om eenig offer te brengen op verlangen van wie haar vroeger vei wen Jen. In den nieuwen Russischen staat heeft het volk met vreugde een slecht betaald slavendom aanvaard in Duitschland schikt de massa zich zonder morren in elkt loonsverlaging en sociale verslech tering. Als een democratische regeering met één pennestreek alle sociale lasten zou uitschakelen en b.v. de loonen zoude halveeren, dan had zij daarmee het vraagstuk der arbeids gelegenheid misschien óók opgelost gehad, voor tijdelijk althans. Maar het volk zou zoo iets van een regeering, welke haar vroeger zoo veel sociale weldaden loebedeelde, democratische N.S.B., die drie jaar lieden nog slechts op 1000 paar -fabn 2. :n wi: i Waa naf b .AAT5 Lires. van el wij in Chevj icr KJ ens ze per van De Echo van het Zuiden DUBBEL ZUIGVERMOGEN - NEDERLAN0SCH FABRIKAAT LAAGSTE PRIJS - BUITENGEWONE CONDITIËN VRAAG DEMONSTRATIE FILIAAL VEL0 WASCHMACHINE My. niet nemen. Om tot zulke aanvaar ding bereid te stemmen, moet een nieuwe meester optreden, desnoods een slavenmeester, en op het ergste, wat hij het volk aandoet, zal de massa blijde »heil« juichen en ze zal zeggen ziet, hij weet het toch maar te bereiken 1 De N.S.B. marcheert, lot waai Tot daar, waar de crisis keert en de massa haar redelijk oordeel herkrijgt óf tot de mogelijke overwinning, als Mussert het tij der ellende mee blijft houden? Dat Mussert uit het troebele crisis water tenslotte de overwinning op zal visschen gelooven we nog niet zoo zeer, zeker niet nu we hebben kunnen kennis nemen van enkele volmaakt leege verkiezingspam tletlen der N -S. li. Daarin komt zoo goed als geen enkel positief woord voor, uitgezonderd dan de zeer stellige mededeehng dat het onder Mussert vast en zeker »beter« zal worden. Maar uitge/.on- Naar het Engelsch van ADELINE SERGEANT. Nadruk verboden. Zij voelt zich niet goed; maar ic+ön dat is de hoofdzaak niet. Als zij ge- lukkig was! U weet niet hoe ellendig 'enlarL 4j er aan toe is geweest. U bent zeker i aulfc meneer Everard Hume? Zij heeft mij cd kol van U verteld. Zij heeft ,n maanden ipn geen bericht van U ontvangen. DDK - Goeie genade! riep de man on- I willekeurig uit. Geen bericht van rmj j zegt U? In maanden niet? Ik heb haa ,evele{ elke week geschreven! HEI! Misschien had U haar juiste adres niet? veronderstelde Nell. _l. ik had het adres, dat meneer Lan- CH3 caster mij gaf, en ik weet dat zij mijn k, berichten ontving. Telkens en telkens dbous smeekte ik Claire om mij te schrijven, oroni maar dat heeft zij in maanden niet «e heerpAdaan. En daarom ben ik tenslotte zelf wilt U zoo vriendelijk zijn haar van onze komst te vertellen? Dat zou de zaak waarschijnlijk vergemakkelijken. Als wij langs den hoofdweg gaan, zul len wij er een paar minuten na U zijn. Ik vrees, zei Nell, dat ik U niet kan helpen. Het lijkt me heel onwaar schijnlijk dat U zult worden toegela ten vooral omdat meneer Lancaster afwezig is. De beide mannen keken elkaar aan. Hume keek stomverwonderd. Niet toegelaten? herhaalde hjj, alsof hij nauwelijks zijn ooren geloo ven kon. Wat heeft dat allemaal te be- teekenen? HOOFDSTUK XVI. OP DEN DREMPEL. :et gekomen om haar op te zoeken, f' Ik ben zoo blij, zei Nell ernstiB. O." Als U haar van meneer Lancaster .r J van Moat House kunt wegha en n16 1 zal zij weer gelukkig worden; ik ben wel eens bang geweest, dat als zij daar }0aM' langer bleef haar leven of haar ver stand in gevaar zou komen! Ik moet haar dadelijk spreken. drong Hume aan. U zegt, dat meneer Lancaster niet thuis is? W y zullen toch geen moeilijkheden ondervinden om toegelaten te worden? Misschien Het is een lange geschiedenis, zei Nell haastig. En als U Claire zelf te spreken kunt krijgen, zal zij het U beter kunnen vertellen dan ik. Ik ge loof niet, dat 't eenig nut voor U heeft, met mij gezien te worden, want men zou veronderstellen, dat ik plannen beraamde om U binnen te krijgen. Als ik U mag raden Alstublieft! verzocht Hume. U kunt heter dan iemand anders beoor- deelen wat er gedaan moet worden. Claire heeft U natuurlijk in vertrou wen genomen. Ja volkomen, bevestigde Nell. Als U naar het huis zou gaan, er- volgde zij. U en Uw vriend Neemt U mij niet kwalijk, zei Hu me plotseling. Ik heb U den naam van mijn vriend nog niet genoemd. Mag ik U voorstellen aan de De jongeman <«fgde zijn hand op den arm van zijn vriend. Claude Meynell, om U te dienen, viel hij zijn metgezel in de rede. Me neer Hume's secretaris. Hij is vrien delijk genoeg mij zijn vriend te noe men. Een oogenhlik verscheen er een ver raste uitdrukking op het gelaat van Hume. Het kwam Nell voor, toen zij er naderhand over nadacht, dat het er één van bijna toornige verbazing was; maar de wolk dreef even spoedig weer over als zij gekomen was. Hume lach te een beetje vreemd en boog zijn hoofd. Vroeger mijn secretaris, voegde hij er aan toe. Maar Meynell en ik heb ben samen gereisd en hij is volkomen op de hoogte van alles wat juffrouw Valery en mijzelf betreft. Als ik U en Uw vriendin van dienst kan zijn, zei Claude, terwijl hij Nell aankeek, zou ik erg dankbaar zijn. Hij sprak met zoo'n gretigheid, dat Nell hem met een glimlach beloonde. Het verheugde haar, dat Hume zoo'n vriend had meegebracht, en zij was er van overtuigd, dat Meynell een heel goede hulp zou kunnen zijn in den strijd die met betrekking tot Claire zou moeten worden gevoerd. De vraag is, hernam Hume, alsof hij de woorden van zijn vriend niet gehoord had, hoe ik het best Claire te spreken kan krijgen; want ik wil haar natuurlijk dadelijk spreken. Dat begrijp ik, sprak Nell. Maar meneer Lancaster is haar voogd, niet waar? Jammer genoeg wel. En als hij weigert U toe te laten, wat moet U dan doen? Maar, weerde Hume verontwaar digd af, hij kan me toch onmogelijk 'n onderhoud weigeren. Waarom denkt U, dat hij dat zal doen? Omdat, verklaarde Nell, ik met mijn eigen oogen heb gezien, dat hij de brieven die zij aan U geschreven had, las en vernietigde. Ik geloof, dat hij er geen bezwaar in zal zien l een ondei- houd met Claire te weigeren. Ik hen meer dan verbaasd, gaf Hume te kennen. Ik heb geen bijzon dere redenen om van Stephen Lancas ter te houden, maar tot werkelijke schurkenstreken achtte ik hem toch niet in staat. Waarom zou hij onze brieven vernietigen? Dat is duidelijk genoeg, verklaar de Nell rustig. Hij wil dat zijn zoon Cyril met haar trouwt. Cyril dien boerenkinkel? Hij wil haar dwingen, vertelde Nell. En zij is den laatsten tijd zoo zwak en ziek, dat ik soms bang was, dat zij voor zijn overredingen zou be zwijken. Wij moeten haar daar vandaan halen, begon de jongste. Er zijn men schen genoeg hier in de buurt, die haar graag in huis zullen nemen. Bij voorbeeld de Langdales. O, kent U de Langdales?, vroeg Nell. Geoffrey Langdale is een oude vriend van ons. Ik ken ze heel goed, legde hij uit, omdat ik vroeger jaren langen tijd in hun nabijheid woonde; maar de laatste jaren heb ik ze niet meer ontmoet. Wat moeten we doen?, riep Hu me ongeduldig. We kunnen niet terug gaan zonder een poging te doen om haar te spreken te krijgen, en U zegt, dat meneer Lancaster niet thuis is? Ja, hij is naar Londen gegaan. Oefent er dan niemand anders ge zag uit dan Cyril? Niemand. De oude huishoudstei juffrouw Plowden kan orders gekregen hebben, maar zij heeft van zichzelf geen gezag. Het lijkt me voor U het beste als een gewoon bezoeker naar de voordeur te gaan en Cyril Lan caster te spreken te vragen. W anneer U eenmaal binnen bent, kan ik Claire misschien bij U brengen, stelde Nell voor, ik zal vlug terug loopen, en zien of ik haar naar heneden kan krijgen voordat U komt. Het zou veel heter voor U zijn, niet met mij gezien te worden, want het moet lijken, alsof ik niet van Uw komst afweet. Ik reken op Uw hulp, verklaarde Hume. Als U het klaar kunt spelen, mij in Claire's nabijheid te brengen, denk ik, dat ik zelf wel voor de rest kan zorgen. Ik ben blij, dat Lancaster er met is, uitte Nell. Ik zal zoo vlug mogelijk naar huis terug gaan. Een oogenblikje, zei Hume. Ver onderstel dat wij geen succes hebben. Kunt U het dan klaar spelen ons nog eens te ontmoeten? - Ik zal het probeeren. Als ik zie, dat U weggegaan bent, zal ik U weer in deze laan ontmoeten. Alleen moet U oppassen, dat U niet gevolgd wordt. Nu, dan groet ik U voor het oogenhlik; ik zal zien wat ik doen kan. Wat had je er in hemelsnaam mee voor, dat te zeggen?, vroeg Hume, zich snel tot zijn metgezel wendend, toen Nell hem niet meer kon hooren. De jongeman lachte zachtjes. Ik sprak toch geen onwaarheden? Claude Meynell is mijn naam, en ik fungeerde toch een paar maanden als je secreta- Alleen maar omdat ik mijn hand niet kon gebruiken, merkte Hume op. Dat doet er niet toe. Als een meis je als dat, met een houding als een prinses, zich gezelschapsjuffrouw Kan noemen, mag ik me toch zeker voor jouw secretaris uitgeven. En ik ben of was je secretaris, dat weet je heel goed. Het dient dus nergens toe om te mopperen. Wordt vervolgd. ,e Echo van het Zuiden, aalwiihscbe en Langstraatsehe Conrantj ia. ia. jen iccitii .- - MAATSCHAPPy VAM VERZEKERING OP HET LEVEN ÏÉLO STOFZUIGER ris. t -ui

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 1