Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
EERSTE BLAD
BLACK IB
Boy
irrEiaw
FEUILLETON
HET HUIS IN DE STILTE.
Srüs
t ttieuute pdkj£ pvuuU'iübcJl
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
DE N.S.B. MARCHEERT.
ur
•ich
Prima van smaak
Stevig in de mond
Wordt niet glad
Lang houdbaar
HOOP, F>PVAPI^<5
ZATERDAG 6 APRIL 1935.
58c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Rrieven, Ingezonden stukken, gelden, enz,
franco te zenden aan den Uitgever,
abonnementsprijs per 3 maanden 1.25,
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
I Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
RIL
Waar ligt het eindpunt?
Wijlen minister Treub, die in zijn
pllöd bekendheid verwierf door zijn
Xr radicale politieke strevingen,
ANGSViaar wiens inzichten zich geleidelijk
laar een conservatief uiterste ont-
AprilUkelden, aeed eens de
'deroojierkwaardige uitspraak »W ie op
zie 8-Vq twintigste jaar geen democraat
-1.1/41 heeft geen hart, maar wie het op
g. {*'n veertigste nóg is, heelt geen ver-
ie 2-2land.» Hij beeft daarmee te kennen
r stulLiUen geven, dat de jeugd, nog me
'dijslpschoold door de levenspractijk, de
nide kiest van het maatschappehjk-
iwakke en verdrukte en verteederd
Vordt door den gezienen noodop
'aa8ciater jaren zal die jeugd, voor zoover
CTie verstandelijk ontwikkeld is, heb
ben leeren inzien, dat maatschappe-
[ike nooden niet in de eers e plaats
roortkomen uit fouten van de maat-
chappelijke stelsels, maar uil men-
chelijke onvolkomenheid, •welke
(ooral de »massa», het volk, in haar
ledragingen zoo vaak tot uiting
Vengt. Al erkennen we een gron
!an waarheid in Treub's woorden,
•e zouden deze met al haar conse-
)ouwmienlies niet tot de onze durven
mocEiaken. De hedendaagsche practijk
ncialds trouwens oogenschijnlijk in vol-
Tn tornen tegenspraak met lieubs
IR. zienswijze. Men zou haast geneigd
7iin om te gaan aannemen, dat in
g61nd onze dagen de democratie nog slechts
steunt op de taaie vasthoudendheid
der ouderen, die haar tegen he
opkomende geslacht trachten te ver
dedigen. Dat het eens zóó zou wor
den zal Treub nooit hebben kunnen
droomen. Heeft het ons ouderen,
niet allemaal verrast, dat de anti
jongensbeenen steunde, fhans "iet
tesamen 26.000 man op een dubbelen
Landdag kon demonstreeren en over
een verklaarden aanhang van 40.000
leden schijnt te beschikken N\ e
hebbe i het ons immers voortdurend
voorgehouden, dat de fascistische en
nationaal-socialistische gedachte ons
volk niet «ligt», dat het beginsel dei-
geestelijke vrijheid te zeer in onzen
volksaard ligt verankerd en dat onze
menschen nimmer den polilieken
dwang zullen dulden En toch
loopen na drie jaar 40.000 menschen
achter Mussert aan, in polilieken zin
een onbekende grootheid, iemand
bovendien, die nog nimmer heelt
getoond tot het scheppen van be
langrijke hervormingen in staat te
zijn. Duizenden laten zich lascinee
ren door den humbug van een
tooneelmatige entourage en ze ver
laten enthousiast een Landdag, waar
met geen woord het plan van opbouw
van een nieuwe maatschappij weid
geschetst.
Het is wel gebleken, dat we niet
teveel kunnen steunen op onzen
volksaard, als maatschappelijke nood
de massa uit haar evenwicht slaat
De massa, die middels de democratie
zichzelf regeerde en nóg vermag te
regeeren, verliest alle zelfvertrouwen,
zoodra ze economisch in den knoei
is geraakt. Dan zoekt ze heul en
steun bij het nieuwe, het nogonbe
kende; ze loopt achter profeten aan,
die oprijzen en ze maakt geen onder
scheid meer tusschen goede en val-
sche profeten. Volgden ééns geen
troepen bedachtzame Nederlanders,
die door lichamelijke pijnen werden
gemarteld en alle hoop op genezing
hadden verloren, een kwakzalver
van professie, een Sequa Later,
toen ze tot bezinning kwamen,schud
den de menschen het hoofd over
hun eigen lichtgeloovigheid.
Ook de duizenden, die thans achter
Mussert aanhollen, zullen zich eens
schamen, èls gewijzigde maatschap
pelijke verhoudingen de bezinning
doen wederkeeren en aan de men-
schelijke rede de plaats hergeven,
van welke ze in crisistijd door gevoel
en verlangen is verdreven. Maar als
de crisis zou voortduren, de maat
schappelijke nood en ellende erger
zouden worden, d&n zoo gelooven
we Zou Mussert, zou de N.S.B.,
misschien haar kans krijgen.
Het fascisme of nationaal-socialis-
me zou niet alleen haar kans krijgen
ter verwerving van een meerderheid,
maar ze zou ook de gelegenheid
bekomen om meer regelmatige
we zeggen niet: betere maat
schappelijke verhoudingen te schep
pen. Ondanks het huidige negatieve
der nat-soc. beweging! De massa
immers heeft een eigenaardige men
taliteit; in zorg en verbijstering is ze
bereid om van politieke nieuwlich
ters ólles te aanvaarden, ook het
ergste en het zwaarste om tot eén
nieuw^ leven te geraken, maar ze
Deskundigen roemen deze tabak als
Geen gebruiker van pruimtabak verzuime
met dit nieuwe pakje kennis te maken;
weigert eenvoudig om eenig offer te
brengen op verlangen van wie haar
vroeger vei wen Jen. In den nieuwen
Russischen staat heeft het volk met
vreugde een slecht betaald slavendom
aanvaard in Duitschland schikt de
massa zich zonder morren in elkt
loonsverlaging en sociale verslech
tering.
Als een democratische regeering
met één pennestreek alle sociale
lasten zou uitschakelen en b.v. de
loonen zoude halveeren, dan had zij
daarmee het vraagstuk der arbeids
gelegenheid misschien óók opgelost
gehad, voor tijdelijk althans.
Maar het volk zou zoo iets van een
regeering, welke haar vroeger zoo
veel sociale weldaden loebedeelde,
democratische N.S.B., die drie jaar
lieden nog slechts op 1000 paar
-fabn
2.
:n wi:
i Waa
naf b
.AAT5
Lires.
van el
wij in
Chevj
icr KJ
ens ze
per
van
De Echo van het Zuiden
DUBBEL ZUIGVERMOGEN - NEDERLAN0SCH FABRIKAAT
LAAGSTE PRIJS - BUITENGEWONE CONDITIËN
VRAAG DEMONSTRATIE FILIAAL VEL0 WASCHMACHINE My.
niet nemen. Om tot zulke aanvaar
ding bereid te stemmen, moet een
nieuwe meester optreden, desnoods
een slavenmeester, en op het ergste,
wat hij het volk aandoet, zal de
massa blijde »heil« juichen en ze zal
zeggen ziet, hij weet het toch maar
te bereiken 1
De N.S.B. marcheert, lot waai
Tot daar, waar de crisis keert en de
massa haar redelijk oordeel herkrijgt
óf tot de mogelijke overwinning,
als Mussert het tij der ellende mee
blijft houden?
Dat Mussert uit het troebele crisis
water tenslotte de overwinning op
zal visschen gelooven we nog niet zoo
zeer, zeker niet nu we hebben kunnen
kennis nemen van enkele volmaakt
leege verkiezingspam tletlen der N -S. li.
Daarin komt zoo goed als geen enkel
positief woord voor, uitgezonderd
dan de zeer stellige mededeehng dat
het onder Mussert vast en zeker
»beter« zal worden. Maar uitge/.on-
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
Nadruk verboden.
Zij voelt zich niet goed; maar
ic+ön dat is de hoofdzaak niet. Als zij ge-
lukkig was! U weet niet hoe ellendig
'enlarL 4j er aan toe is geweest. U bent zeker
i aulfc meneer Everard Hume? Zij heeft mij
cd kol van U verteld. Zij heeft ,n maanden
ipn geen bericht van U ontvangen.
DDK - Goeie genade! riep de man on-
I willekeurig uit. Geen bericht van rmj
j zegt U? In maanden niet? Ik heb haa
,evele{ elke week geschreven!
HEI! Misschien had U haar juiste
adres niet? veronderstelde Nell.
_l. ik had het adres, dat meneer Lan-
CH3 caster mij gaf, en ik weet dat zij mijn
k, berichten ontving. Telkens en telkens
dbous smeekte ik Claire om mij te schrijven,
oroni maar dat heeft zij in maanden niet «e
heerpAdaan. En daarom ben ik tenslotte zelf
wilt U zoo vriendelijk zijn haar van
onze komst te vertellen? Dat zou de
zaak waarschijnlijk vergemakkelijken.
Als wij langs den hoofdweg gaan, zul
len wij er een paar minuten na U zijn.
Ik vrees, zei Nell, dat ik U niet
kan helpen. Het lijkt me heel onwaar
schijnlijk dat U zult worden toegela
ten vooral omdat meneer Lancaster
afwezig is.
De beide mannen keken elkaar aan.
Hume keek stomverwonderd.
Niet toegelaten? herhaalde hjj,
alsof hij nauwelijks zijn ooren geloo
ven kon. Wat heeft dat allemaal te be-
teekenen?
HOOFDSTUK XVI.
OP DEN DREMPEL.
:et
gekomen om haar op te zoeken,
f' Ik ben zoo blij, zei Nell ernstiB.
O." Als U haar van meneer Lancaster
.r J van Moat House kunt wegha en
n16 1 zal zij weer gelukkig worden; ik ben
wel eens bang geweest, dat als zij daar
}0aM' langer bleef haar leven of haar ver
stand in gevaar zou komen!
Ik moet haar dadelijk spreken.
drong Hume aan. U zegt, dat meneer
Lancaster niet thuis is? W y zullen
toch geen moeilijkheden ondervinden
om toegelaten te worden? Misschien
Het is een lange geschiedenis,
zei Nell haastig. En als U Claire zelf
te spreken kunt krijgen, zal zij het U
beter kunnen vertellen dan ik. Ik ge
loof niet, dat 't eenig nut voor U heeft,
met mij gezien te worden, want men
zou veronderstellen, dat ik plannen
beraamde om U binnen te krijgen.
Als ik U mag raden
Alstublieft! verzocht Hume. U
kunt heter dan iemand anders beoor-
deelen wat er gedaan moet worden.
Claire heeft U natuurlijk in vertrou
wen genomen.
Ja volkomen, bevestigde Nell.
Als U naar het huis zou gaan, er-
volgde zij. U en Uw vriend
Neemt U mij niet kwalijk, zei
Hu me plotseling. Ik heb U den naam
van mijn vriend nog niet genoemd.
Mag ik U voorstellen aan de
De jongeman <«fgde zijn hand op den
arm van zijn vriend.
Claude Meynell, om U te dienen,
viel hij zijn metgezel in de rede. Me
neer Hume's secretaris. Hij is vrien
delijk genoeg mij zijn vriend te noe
men.
Een oogenhlik verscheen er een ver
raste uitdrukking op het gelaat van
Hume. Het kwam Nell voor, toen zij
er naderhand over nadacht, dat het er
één van bijna toornige verbazing was;
maar de wolk dreef even spoedig weer
over als zij gekomen was. Hume lach
te een beetje vreemd en boog zijn
hoofd.
Vroeger mijn secretaris, voegde
hij er aan toe. Maar Meynell en ik heb
ben samen gereisd en hij is volkomen
op de hoogte van alles wat juffrouw
Valery en mijzelf betreft.
Als ik U en Uw vriendin van
dienst kan zijn, zei Claude, terwijl hij
Nell aankeek, zou ik erg dankbaar zijn.
Hij sprak met zoo'n gretigheid, dat
Nell hem met een glimlach beloonde.
Het verheugde haar, dat Hume zoo'n
vriend had meegebracht, en zij was er
van overtuigd, dat Meynell een heel
goede hulp zou kunnen zijn in den
strijd die met betrekking tot Claire zou
moeten worden gevoerd.
De vraag is, hernam Hume, alsof
hij de woorden van zijn vriend niet
gehoord had, hoe ik het best Claire te
spreken kan krijgen; want ik wil haar
natuurlijk dadelijk spreken.
Dat begrijp ik, sprak Nell. Maar
meneer Lancaster is haar voogd, niet
waar?
Jammer genoeg wel.
En als hij weigert U toe te laten,
wat moet U dan doen?
Maar, weerde Hume verontwaar
digd af, hij kan me toch onmogelijk 'n
onderhoud weigeren. Waarom denkt
U, dat hij dat zal doen?
Omdat, verklaarde Nell, ik met
mijn eigen oogen heb gezien, dat hij de
brieven die zij aan U geschreven had,
las en vernietigde. Ik geloof, dat hij er
geen bezwaar in zal zien l een ondei-
houd met Claire te weigeren.
Ik hen meer dan verbaasd, gaf
Hume te kennen. Ik heb geen bijzon
dere redenen om van Stephen Lancas
ter te houden, maar tot werkelijke
schurkenstreken achtte ik hem toch
niet in staat. Waarom zou hij onze
brieven vernietigen?
Dat is duidelijk genoeg, verklaar
de Nell rustig. Hij wil dat zijn zoon
Cyril met haar trouwt.
Cyril dien boerenkinkel?
Hij wil haar dwingen, vertelde
Nell. En zij is den laatsten tijd zoo
zwak en ziek, dat ik soms bang was,
dat zij voor zijn overredingen zou be
zwijken.
Wij moeten haar daar vandaan
halen, begon de jongste. Er zijn men
schen genoeg hier in de buurt, die
haar graag in huis zullen nemen. Bij
voorbeeld de Langdales.
O, kent U de Langdales?, vroeg
Nell. Geoffrey Langdale is een oude
vriend van ons.
Ik ken ze heel goed, legde hij uit,
omdat ik vroeger jaren langen tijd in
hun nabijheid woonde; maar de laatste
jaren heb ik ze niet meer ontmoet.
Wat moeten we doen?, riep Hu
me ongeduldig. We kunnen niet terug
gaan zonder een poging te doen om
haar te spreken te krijgen, en U zegt,
dat meneer Lancaster niet thuis is?
Ja, hij is naar Londen gegaan.
Oefent er dan niemand anders ge
zag uit dan Cyril?
Niemand. De oude huishoudstei
juffrouw Plowden kan orders
gekregen hebben, maar zij heeft van
zichzelf geen gezag. Het lijkt me voor
U het beste als een gewoon bezoeker
naar de voordeur te gaan en Cyril Lan
caster te spreken te vragen. W anneer
U eenmaal binnen bent, kan ik Claire
misschien bij U brengen, stelde Nell
voor, ik zal vlug terug loopen, en zien
of ik haar naar heneden kan krijgen
voordat U komt. Het zou veel heter
voor U zijn, niet met mij gezien te
worden, want het moet lijken, alsof
ik niet van Uw komst afweet.
Ik reken op Uw hulp, verklaarde
Hume. Als U het klaar kunt spelen,
mij in Claire's nabijheid te brengen,
denk ik, dat ik zelf wel voor de rest
kan zorgen.
Ik ben blij, dat Lancaster er met
is, uitte Nell. Ik zal zoo vlug mogelijk
naar huis terug gaan.
Een oogenblikje, zei Hume. Ver
onderstel dat wij geen succes hebben.
Kunt U het dan klaar spelen ons nog
eens te ontmoeten?
- Ik zal het probeeren. Als ik zie,
dat U weggegaan bent, zal ik U weer
in deze laan ontmoeten. Alleen moet
U oppassen, dat U niet gevolgd wordt.
Nu, dan groet ik U voor het oogenhlik;
ik zal zien wat ik doen kan.
Wat had je er in hemelsnaam mee
voor, dat te zeggen?, vroeg Hume, zich
snel tot zijn metgezel wendend, toen
Nell hem niet meer kon hooren.
De jongeman lachte zachtjes. Ik
sprak toch geen onwaarheden? Claude
Meynell is mijn naam, en ik fungeerde
toch een paar maanden als je secreta-
Alleen maar omdat ik mijn hand
niet kon gebruiken, merkte Hume op.
Dat doet er niet toe. Als een meis
je als dat, met een houding als een
prinses, zich gezelschapsjuffrouw Kan
noemen, mag ik me toch zeker voor
jouw secretaris uitgeven. En ik ben
of was je secretaris, dat weet je
heel goed. Het dient dus nergens toe
om te mopperen.
Wordt vervolgd.
,e Echo van het Zuiden,
aalwiihscbe en Langstraatsehe Conrantj
ia.
ia.
jen iccitii .- -
MAATSCHAPPy VAM VERZEKERING OP HET LEVEN
ÏÉLO STOFZUIGER
ris. t -ui