Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
J
eerstTblad.
k
FEUILLETON
«EI HUIS IN DE STILTE
TIE,
■■Ji-
DU NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
35 ci
N.
t'°'J PINKSTERGEEST.
R 44.
ZATERDAG 8 JUNI 1935.
,*ar -P-
58c JAARGANG
en
uateu
et sl
yen
ornd
rloup
e ba
«man
en
mo
)ovec
issen
steld
«nnig
,e Son
ik. -
Dit blad verschijnt
en ZATERDAG
Horst
tie vei
Hadgen
"ofe. WOENSDAG
ttele'j grieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
w°J tranco te zenden aan den Uitgever.
beoS; Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
nderj
ieer
ijd.
°ppels
l~T.v- i
Teynea
a arbor
dslrjji
ik baar
verkor
itsen i
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38.
Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Bij contract flink rabat.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
var pinksteren is het feest van den
•eest vernieuwing,verfrissching en
hebbt, irstèrking van den christelijken
en i jjgst hebben wij op dit kerkelijk
en p; ooefeest te wachten.
',l! Met Pinksteren is de glorierijke
ie egetocht van het christendom over
van e geheele wereld begonnen. Er
ae." idden hevige, angstaanjagende
Hloeai orroen over de wereld gewoed,
't hun jaar temidden dier stormen kwam
Men Qeest in de kleinmenschelijke
nd<;,!' arten der Apostelen, en zij werden
aats. i oor heilig vuur gesterkt en trokken
'''ingTjtnaar alle kanten om t nieuwe
iil ïangelie te gaan verkondigen,
bewi Zij trokken binnen in een verrotte
?ft be* ereld, die in wellust en zinnelijk-
'aalwij ei(j naar haar einde spoedde, en
0" brachten daar de nieuwe leer;
;er van liefde en lijdzaamheid, van
dub l orie door vernedering. Dat was t
mntdeegin van den cultuurstrijd, die de
Bouk'e vieste is die de wereld ooit heeft
p den ekend en die eindigde in de gmrie-
vegwe' ke zegepraal van het jonge en met
ject T eilige geestkracht bezielde christen-
vanaf om over de ineenstortende heiden-
iur. che wereld. Het was de Geest van
'inksteren, die dezen strijd beslist
uer Jo leeft.
Parijs Deze zegepraal van t christendom
C(y eteekende niet dat het heidendom
LloSalè iU voor goed uit onze wereld was.
i K.M Vaar menschen zijn blijit altijd de
>di8e panning tusschen goed en kwaad,
"S isschen God en Wereld bestaan,
ibosch itceds weer zal de wereld den
vedstrj nensch trachten af te trekken van
ledeeeliod, door bedriegelijke of holle
'g.aj heorieën, ontstaan dikwijls in het
Holku! >rein van groote maar dwalende
leidza eesten en misbruikt door mensche-
i karaj ijke hebzucht, haat en algunst tot
Oszme het bedrog van de groote volks-
Jan Pi massa, die zwak genoeg is om deze
tegen
dwaaltheorieën critiekloos over te
nemen.
De klok der wereldhistorie is
sindsdien bijna twintig eeuwen verder
geloopen en ook nu weer zien we
aan alle zijden rond ons, aan alle
uithoeken der wereld machten op
staan die samenspannen tegen de
christelijke beschaving. En we be
hoeven weer niet in onze gedachten
over verre werelddeelen te zweven
om te zien welke een heidensche
furie tegen het christendom woedt
we kunnen binnen onze eigen enge
landsgrenzen blijven om 't groeiende
verderf te zien, zij het dan dat het
hier nog minder openlijk aan den
dag treedt als elders.
Maar ook bij ons knaagt het onge
loof aan een groot deel van het volk.
Ook ons land toont schrikbarend
stijgende cijfers van officieele gods-
dienstloozen, om dan nog niet te
spreken van hen, die alleen in naam
tot een godsdienstige richting be-
hooren. Ook bij ons vreet het zeden
bederf in alle'lagen der bevolking
door, dag op dag nieuwe slachtoffers
makend. Ook bij ons overschrijdt
men meer en meer in bioscoop,
badplaats en dancing de grenzen
van het toelaatbare. Ook bij ons
zinkt een groot volksdeel steeds
dieper weg, naarmate de vertwijfeling
om de zorgen voor het aardsche
grooter wordt. Ook bij ons vergooien
vertwijfelde menschen, die geen uit
weg meer weten uit den kommer
der wereld, het laatste wat zij nog
bezitten en wat hen nog redding
zou kunnen brengenhun godsdienst
overboord, omdat zij zelts aan den
godsdienst en het gebed gaan wan
hopen.
Men hale nu niet zijn schouders
op voor dit sombere beeld en werpe
niel tegen dat het bij ons nog zoo
erg niet is en dat bij ons de groote
massa van het volk nog christelijk
denkt en voelt. We mogen hopen
dat dit laatste waar is, en des te
meer moeten we dan strijdbaar zijn
om te zorgen dat het peil niet verder
zinkt. Als niet de noodklok geluid
wordt en er niet opnieuw een vurigen,
heiligen christelijken geest opstaat,
dan zal ook ons land vast en zeker
straks de boeien van het christendom
uit het oog verliezen en zonder vast
heid van koers aanzwerven op een
haven die wij niet kennen.
De stormklok luidt over ons land,
de stormklok van Pinksteren. Moge
zij ook nu weer in alle strijdbare
christelijke geesten en harten de
kracht doen komen, om uit te trek
ken zooals de Apostelen deden en
de stem met kracht te verheffen tegen
alles wat als strijdig met den geest
van liefde en deugd ook ons volk
besmet. Onze tijd is niet alleen vol
kommer en ontbeering, bovenal is
hij grootsch om den strijd die in
onze dagen wordt gestreden tegen
het christendom. Wij moeten er ons
in verheugen, dat wij mede geroepen
zijn dezen strijd te voeren. Wij
moeten ons tot dien strijd voorbe
reiden door over al het kleine aard
sche heen steeds het oog gericht tc
houden op ons levensdoel.
Het hoogfeest van Pinksteren wekt
ons daartoe weer op. Mogen wij op
dit feest de kracht ontvangen om
het onze er toe bij te dragen dat
ook temidden der stormen van onzen
tijd de bouwselen van onze heilige
cultuur sterk blijven staan.
NIEMEIJER
RKEND
TABAK
e kam]
de 9
•en zu
in den
Leene,
in, Beds
Pepert
is, sti
2en koi
imateur
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch van
ADELINE SERGEANT.
38.
uimen
it over
rwerp
te Dn
•en mal;
is het
ir een
Nadruk verboden.
HOOFDSTUK XXXIII.
IN CLAIRE'S KAMERS.
Den geheelen dag waagde Nell het
niet haar kamers te verlaten. Zij luis-
ij het c terde aandachtig naar ieder geluid,
blad
en tem
technif
RF.I)
om te weten te komen wat er in huis
gebeurde. Op de verdieping beneden
icniinik werd voortdurend getimmerd, en
10k in >z'-i waagde het juffrouw Plowden le
vragen, wat er toch aan de hand was.
Een kleine reparatie, verklaarde
ile huishoudster kort. Een stuk van
t inga lambriseering is losgeraakt.
Dit was alles wat Nell te hooren
kreeg. Het gehamer duurde echter
zoo lang, dat het tenslotte op haar
zenuwen ging werken. Tegen den mid-
|dag hield het op, en ongeveer om vier
uur zag Nell vanuit haar raam
Everard Hume in een dogcart naar
Moat House rijden, met een valies
naast zich, wat er op wees dat hij
van plan was te blijven logeeren. Het
scheen dat de Lancaster's Hume op
buitengewoon hartelijke wijze ont
vingen, want zij hoorden de drie man
nen op de trap en in den gang opge
wekt praten.
Zij overwoog hoe zij contact met
Hume kon krijgen, want zij had zich
voorgenomen hem te spreken terwijl
hij in huis was, zelfs al zou zij hem
onneei
4541
's nachts moeten bezoeken. Maar na
een poosje besloot zij hem te schrij
ven. Ze moest den brief dan in zijn
kamer achterlaten, als Lancaster uit
de buurt was.
Toen de avond gevallen was, bracht
zij Claire weer een bezoek. De maan
werd door wolken verduisterd, en de
wind was opgestoken, maar toch be
reikte zij zonder ongelukken het raam
van de kleedkamer. Toen zij even
had gelasterd, om er zeker van te zijn
dat er buiten Caire niemand in de
kamer was, ging zij de slaapkamer
binnen, waar haar vriendin in span
ning zat te wachten.
Nell, ik heb hem gesproken!
{luisterde Claire. Hij heeft hier bij
me gezeten! Niemand heeft hem ook
maar eenigszins tegengewerkt. Lan
caster bracht hem zelf tot de deur.
Juffrouw Plowden zat in de kleedka
mer, maar Everard was hier en ik
had hem heelemaal alleen.
Heb je hem verteld hoe de za
ken staan? informeerde Nell.
Zoo'n beetje. Veel kon ik niet
zeggen, deelde Claire mede. Ik was
hang dat juffrouw Plowden het zou
hooren En we hadden elkaar nog
zooveel andere dingen te vertellen.
Maar morgen spreek ik hem weer, en
dan mag ik zelfs beneden komen, als
ik me goed genoeg voel. Lancaster
vindt dat ik al veel beter ben. Werke
lijk Nell, ik zou haast gelooven, dat
wij ons in hem vergist hebben.
Nell zweeg. Zij geloofde geen mo
ment aan Lancasters vriendelijkheid.
Toch had het geen zin dit aan Claire
te zeggen. Nell bleef niet lang, want
zij had nog iets te doen. Het deed ha;fr
genoegen, den wind om het huis te
hooren bulderen, haar voetstappen in
den gang of op de trap zouden nu niet
gehoord worden. Het was haar plan
V HET KABINET VERSTER KT?
Verschillende bladen hebben het
uittreden van mr. Steenberghe uit
het kabinet gezien als een verster
king van het ministerie Colijn. Ook
de beurs reageerde op het leit alsot
de gulden nu voorgoed gered was.
Zooals al reeds uit onze korte
beschouwing van Woensdag j.l. bleek
zijn wij een gansch andere meening
toegedaan en beschouwen wij deze
wijziging als een nieuwe slag, die
aan Colijn's regeering is toegebracht.
De groeiende devaluatiestrooming
in ons land krijgt door de erkenning
van een man van gezag als mr.
Steenberghe, dat het zoo als thans
niet langer kan voortgaan, een stoot
in den rug.
Hoe de stemming in R.K W erk-
de trap voor het personeel af te gaan,
de gang door te loopen naar
Everard's kamer en dan den brief,
die zij geschreven had onder z'n
deur te schuiven. Hij zou dien 's mor
gens zeker zien, dacht zij, als hij hem
dienzelfden avond nog niet ontdekte.
Maar haar vrees voor luisterende
ooren en waakzame oogen was te
groot om vroeg aan haar expeditie te
beginnen. Zij wilde eerst zeker zijn
dat Lancaster en zijn zoon naar bed
waren, en het was pas tusschen één en
twee uur, toen zij Claire's kamer ver
liet, en de smalle trap afdaalde. Haar
hart bonsde hevig, maar zij wilde
niet terugkeeren. Zij had echter de
onderste treden nog niet bereikt,
toen zij een onverwacht geluid hoor
de, dat van heneden kwam, een licht-
flikkering en schaduwen op den muur
zag. Was het juffrouw Plowden, die
naar Claire ging, of was het Lan
caster?
Nell klemde zicli aan de leuning
vast en stond onbeweeglijk met iedere
vezel in haar lichaam gespannen. '1 us-
schen de windvlagen door bereikte
Lancaster's stem haar ooren.
Ik zou dat licht maar uitdoen,
Cyril. Dat is wel zoo veilig.
De kaars werd haastig uitgeblazen,
en Nell hoorde Cyril met merkwaar
dig trillende stem spreken.
Ik wilde alleen maar even kij
ken of mijn koffer hier was. Ik ga
weg. Hier in huis wil ik niet meer
blijven.
Lafaard!, beet'zijn vader hem
toe. Je zult eerder verdenking opwek
ken door weg te gaan, dan door te
blijven.
Ik kan niet! riep Cyril opgewon
den. Ik heb er geen kracht voor! Ik
heb alles gedaan wat U me gezegd
hebt, en dat is genoeg!
Je had nogal niet veel te doen,
wel? antwoordde Lancaster, een
beetje sarcastisch. Ik heb je niet eens
gevraagd om de kamer binnen te
gaan en de kranen open te draaien.
Dat was het gevaarlijkste werk. Want
hoewel er niet veel kans bestond dat
hi; wakker zou worden na de dosis die
wij hem gaven, blijft toch altijd de
mogelijkheid dat bedwelmende mid
delen hun werk niet doen.
U was zelf bang, verweet zijn
zoon hem norsch. Anders zoudt U
me niet terug hebben laten komen om
matten neer te leggen en de spleten
dicht te stoppen. Het zal een mooie be
weging zijn, als iemand dat ontdekt.
Dat wordt niet ontdekt, beweer
de zijn vader kalm. Het is waarschijn
lijk dat dat deel van het huis totaal
verwoest zal worden; een explosie
van dien aard wordt gewoonlijk door
brand gevolgd.
Denkt U dat Claire veilig is9
vroeg de jongeman zenuwachtig.
O ja, op de bovenverdieping zal
het niet vee! uitrichten. In ieder ge
val is er tijd genoeg om haar de trap
af te dragen. Er is voor niemand ge
vaar, behalve voor den man zelf.
Wat bent U van plan? U gaat
toch vanavond niet op dezelfde ver
dieping slapen?
Neen hoor! Ik blijf vannacht in
de hoekkamer van den vleugel. Ik ge
bruik die kamer vaker, zoodat nie
mand zich daarover zal verwonderen.
Nu, het is beter dat we hier weggaan,
ik wil de deur onder aan de trap af
sluiten. Ik geloof dat ik die lucht al
ruik
Laat mij door! snauwde Cyril
Ik wil er niets meer mee te maken
hebben. Ik ga er door de achterdeur
uit!
Nell leunde, trillend van angst tegen
de trapleuning. Wat hadden die
woorden te beteekenen Zouden va
der en zoon samenspannen en een
verschrikkeijke misdaad op hun ge
weten hebben? Blijkbaar gold zijn
haat Everard Hume, en Nell besloot,
zelfs als haar leven gevaar liep, een
poging te wagen om hem te redden.
Maar voorloopig durfde zij zich niet
te bewegen.
- Nu goedendag! vervolgde Cyril
plotseling, over een paar dagen kom
ik in de stad op de gewone plaats
bÜ u.
- Dat zal het beste zijn. Je bent
toch te zenuwachtig om hier nog te
kunnen helpen.
Nell hoorde een deur openen en
dicht doen het was de'achterdeur,
meende zij. Ze merkte in dat oogen-
blik zelfs op, dat deze niet achter
hem gesloten werd. Zij hoorde Lan
caster door de gang loopen en zich
naar een kamer begeven, die, zooals
ze wist aan het eind van den vleugel
gelegen was. Ze kreeg een plotselinge
ingeving om de deur tusschen de
onderste en de bovenste trap te slui
ten; haar vingers vonden een grendel,
dien zij er voor schoof. Wat er nu ook
mocht gebeuren, Lancaster kon
niet langs de achtertrap hij Claire
komen. Toen wierp zij een bekleede
deur open, en bevond zich in de lange
gang, waar zich de kamers bevonden,
die vroeger door Claire en nu dooi
Everard Hume gebruikt werden.
Eensklaps drong een lucht in haar
neusgaten, die haar den schrik om
het hart deed slaan. Het was onmis
kenbaar de reuk van gas. En de gas-
lucht nam toe, naarmate zij verder in
de gang kwam.
(Wordt vervolgd).
aalwyksclie en Langstraatsebe Conrant
