akkers (lidijsireijl c m De f/Iorgenklok ECHO VAN HET ZUIDEN. TWEEDE BLAD. ECHO'S. GESCHIEDENIS DER HERVORMDE KERK TE BESOIJEN. 7i. zaterdag i4 Sept. '3s. 58e jr9. js devaluatie en deflatie? er liif EF run Huisvrouw 1935. A? En dan zegt men dat onze wereld feeds meer gaat verdwazen met aar schoonheidswedstrijden en haar Lords- maniakkerij Nee, we gaan terag op den goeden »g: 1935 zal reeds in plaats van ,jjn schoonheidskoningin zijn beste Lsvrouw kiezen 1 Van Spanje gaat 'OElJeze victorie uit. Hoewel juist in dit jaar de Spaan- jctie schoonheidskoningin tot Miss Europa 1935 gekozen werd, schijnt pen toch ook in dat land tot het zicht gekomen te zijn, dat met leze moderne schoonheidsverkie- jLgen het niet in de haak is. Ook KTL gekozen meisjes beieven in de tegel zelf weinig plezier van hun itréefceuze. Zooals de Madrileensche bladen pielden, wil men nu in Spanje iets Nieuws propageeren, dat ongetwij- eld een practische basis heelt: voortaan zal in Spanje jaarlijks het (meisje, dat de meeste en grootste ïuisvrouwendeugden en kennis be- jit, gekozen worden tot Miss Huis vrouw of zooals de officieele Spaan- w'jHsche titel luidt: »L)ona de casa». De voorwaarden waaraan de meisjes - slechts ongehuwde vrouwen ko men in aanmerking moeten vol doen, zijn geenszins gemakkelijk, te moeten een feestmaal voor vijf iersonen onberispelijk in orde kun- klijkinen maken, ze moeten verschillende slukken linnengoed wasschen en jR strijken, ze moeten hun naai- en stopkunde toonen. Voor de eerste verkiezing van »Miss Huisvrouw 19S5», die de volgende maand zal plaats vinden, hebben zich reeds meer dan tweehonderd candidaten gemeld. De winnares zal een mooie reeks prijzen ontvangen, waaronder een complete woninginrichting en .een huwelijksuitzet. Zij zal onge- 4 twijfeld veel makkelijker een echt- Migenoot vinden dan tot nu toe het geval geweest is met de schoonheids koninginnen, tenminste als de Spaan- sche Don Juans nu maar de ver keerde gewoonte afleeren om ver- ggilieTd te worden op die hartstoch telijke diepzwarte oogen inplaats van 'TTMnP een 8oet^ toebereide maaltijd. jVtt sfecAts !T J (Ingezonden.) V. Nadat ik in mijn eerste stukje critiek heb uitgeoefend op een uiteenzetting in de Bossche Courant, in mijn 2e bijdrage een en ander heb gezegd over prijs- en conjunctuur-beweging; in mijn 3e ver toog aangetoond heb, dat in Nederland verlaging van het prijspeil noodzakelijk en onvermijdelijk is; in mijn 4e epistel uiteengezet heb, dat deze verlaging be reikbaar is, zij het met groote moeilijk heden, door het ondergaan en bevorde ren van een deflatie-proces; vandaag zal ik aantoonen, dat deze verlaging ook bereikbaar is, zij het eveneens met diverse bezwaren, door middel van waardevermindering van het geld, om een volgende maal té besluiten met eenige algemeene beschouwingen over den toestand van het oogenblik, waar bij ik vanzelf gelegenheid krijg een en ander wat scherper te stellen. Van oudsher heeft de menschheid zich bediend van een ruilmiddel; nu eens was het graan, dan weer vee, ook leder heeft als ruilmiddel gediend, ten slotte is zilver en goud overgebleven, omdat deze metalen allerlei eigenschap pen bezitten die hen boven andere goe deren als ruilmiddel en waardemeter doen verkiezen. Nadat wij in Nederland sedert hon derden jaren zoowel zilver als goud als betaalmiddel (en ook als waardemeter) gebruikt hebben, zijn wij in 1875 over gegaan naar de z.g. enkelen gouden standaard, om de eenvoudige reden dat de grootere landen dit allen deden. Bij wet werd vastgesteld, dat het gouden tientje 6,048 gram fijn goud zou bevatten en dat 1 gulden het 1/10 deel van het gouden tientje zou zijn. Hier door werd de waarde van den gulden dus vastgekoppeld aan de waarde van 0.6048 gram fijn goud. Wanneer nu alle landen dit zelfde stelsel invoerden konden de betalingen tusschen de diverse landen in goud ge schieden en zouden de wisselkoersen tusschen de diverse landen steeds con stant blijven (kleine verschillen, ont staan door de transportkosten van het goud verwaarloozend)Hierdoor werd het goud het internationale betalings middel bij uitstek. Het goud zou zelfs het ideale middel zijn voor betalings- en waardemetings- doeleinden, als het zelf eene absoluut vaste waarde had. Echter ook dit me taal is een product, de waarde er van wordt beïnvloed door de grootte der productie van hetzelve en van de kos ten dier productie. Om deze reden zoekt men naar z.g. „waardevast"' geld, alzoo een betalings- en waardemetingsmiddel, wat zijne eigene waarde onveranderd 5)e is vorlaxugd f 3De werking, is verhoogd/ De vanouds beroemde AKKER's ABDIJSIROOP is een natuur-genees- middel, daar de werking in hoofd zaak berust op de geneeskracht van extracten uit reeds in oude tijden bekende „genees-kruyden". Door een nieuwe toevoeging is de werking nog sterker, nog doeltreffender geworden. Een lepel AKKER's ABDIJSIROOP werkt thans 2x zoo snel als voorheen! Een ongeëvenaarde werking tegen: hoest, bronchitis, kinkhoest, verwaar loosde verkoudheid, griep, influenza. De verlaagde prijzen zijn thans: 75 ct. F 1.25 F 2.00 F 3.50 V i 165 der :htin jelen n en te en alle ird en. houdt en waarin alle goederenprijzen kunnen worden uitgedrukt. (Neder- landsche Vereeniging voor waardevast geld). Even goed echter als de wetgever destijds bepaalde dat de gulden 0,6 gram fijn goud zou bevatten, kan de huidige wetgever bepalen, dat de gul den b.v. 0,4 gram fijn goud zal in houden. Door deze manipulatie wordt de waarde van alle goederen en diensten, voor zoover zij in prijzen uitgedrukt zijn (in guldens) met hetzelfde percen tage verminderd als het goudgehalte van den gulden verminderd is, m.a.w. de prijsverlaging en de daling van het Nederlandsche prijspeil, die in in mijn 3e stukje als noodzakelijk te bereiken heb uitgestippeld, is hiermede tot stand gebracht. Dit is dan een z.g. devaluatie van den gulden. Eene verlaging van het prijspeil op deze wijze heeft deze geweldige voor deden, dat deze daling voor de Neder landers zelve vrijwel ongemerkt, al thans zonder catastrophes en conflicten, geschiedt en dat het bedrijfsleven niet onder verderen druk gebracht wordt, doordat de staat zijne uitgaven niet ver der behoeft in te krimpen. Bezwaren zijn intusschen ook aan wezig: op de eerste plaats: welk percen tage voor de devalueering moet men nemen en op de tweede plaats zijn er gevolgen die zich in de practijk direct werd afscheid genomen. De andere dagen dachten wij nog dikwijls aan die heerlijke kampdag terug. TINI BROK, Grotestraat B 199, Drunen. naar het Duits van Adolf Schmitthenner door of op langeren termijn manifesteeren. (dit tweede gedeelte komt een volgende maal ter bespreking). Wat het eerste gedeelte, het percen tage, betreft, zou men zich ongeveer kunnen richten naar de andere wereld- valutas, zooals pond sterling, dollar en met hetzelfde percentage verlagen als deze verlaagd zijn. Het blijft echter toch een greep. Om de mogelijkheid te ontgaan, dat men een verkeerde greep doet, en om tevens van den knellenden band van den gouden standaard verlost te zijn (bij devaluatie blijft de gouden stand- daard functionneeren) kan men ook de gouden standaard eenvoudig loslaten en de gulden z.g. laten zweven. Men stelt dan alleen goud beschikbaar voor internationale betalingen als men dit voordeelig en wenschelijk acht. Dit systeem past Engeland sinds 1931 toe. Voor degenen, die alle waarde leggen op constructieve welvaartspolitiek en industrialisatie (en dus als primaire eisch stellen, dat onze werkeloozen we der arbeid bekomen), is dit systeem het ware. Men kan dan het geldsysteem ge bruiken voor reguleering en als veilig heidsklep, wanneer in het binnenland bij de doorgevoerde welvaartspolitiek en industrialisatie al te groote spannin gen optreden (jeugdziekten) Ik meen te kunnen volstaan met te zeggen, dat voor doorvoering van dit systeem (het loslaten) meer moed noo- dig is. dan voor het verdedigen van den gouden standaard. M. J. P. 1610—1935. Door .1. van der Hammen Nic.zn. XVII. Het is geenszins gemakkelijk over een predikant, gelijk Ds. Jeremias Ec- kius is geweest, die van 1626 tot 1670, dus gedurende 45 jaren of een men- schenleeftijd, de Blijde Boodschap van Christus aan de Besoijensche Gerefor meerden heeft gebracht, maar van wicn geen predicaties noch persoon lijke intieme brieven, waarin hel har- tebloed klopt, zijn overgebleven, een juist en een op waarheid gegrond oordeel uit te spreken. Wij moeten dienaangaande ons oordeel afhanke lijk maken van hetgeen in sommige kerke-, armen- of dorpsrekeningen over hem wordt gezegd, van wat som mige „attestaties" in de dorpsresolu tieboeken ons leeren, van wat de oude doop- en trouwboeken en kerkeraads- handelingen, die hij zelf heeft inge boekt, ons te aanschouwen geven om trent sommige pikante of eigenaardi ge bijzonderheden van zijn karakter, van wat hij deed bij het ondersteunen van arme geloofsgenooten of noodlij dende kerken in binnen- of buiten land, die van liefdegaven moesten le ven, enz. enz., in één woord, wij moe ten ons meestal verlaten op negatieve gegevens, die hier of daar te hooi of te gras te vinden en op te rapen zijn, en dat alles moet ons dan in staat stellen een eenigszins gelijkend beeld te ontwerpen van den man, die in een zeer gewichtig tijdvak onzer geschie denis predikant te Besoijen is geweest. Was dan het tijdvak van 1626 lot 1670 zoo belangrijk? Mijns inziens zeer belangrijkMen denke slechts aan de belegering en inneming van Den Bosch in 1629 door F rede rik Hen drik, den retorsietijd in de Meierij en sommige grensstreken van Holland van 1630 tol 1637; het eindigen van den 80-jarigen oorlog en hel sluiten van den vrede van Munster in 1648; den gedwongen overgang van de mees te Staats-Brabantsche parochiekerken - ook die van Waalwijk in handen der Gereformeerden; de Engelsche oorlogen; den bloei en luister der Hollandsche schilderschool, geperso nifieerd in Rembrandt, een der groot ste genieën der wereld; den luister der Hollandsche dichtkunst Joost van den Vondel), enz. enz.; allezamen gebeur tenissen en feiten, die de bekendheid en in menig opzicht ook den roem van ons land door de gansche toenmalige beschaafde wereld verspreidden. Er is echter één voornaam punt, dat mij het ontwerpen van een zuiver beeld van Ds. Eckius ten zeerste heeft ver gemakkelijkt, en dat punt is de toege negenheid, ja, de liefde, die ik, bij hel doorsnuffelen der oude kerke- en dorpspapieren, voor dien zeldzamen man al meer en meer ben gaan koes teren en die thans nog niet in 't minst 'n „VELO" TAFELBILJART brengt gezelligheid in huis, is van hoogste kwaliteit, belastingvrij en ongelooflijk goedkoop! DE JONGE WACHTERS GAAN KAMPEREN. Het was kwart over zevenen in de morgen. Alle jonge wachters waren in het clublokaal aanwezig. Vijf minuten later gingen ze naar de kerk om de H. Mis bij te wonen. Daarna volgde het opstellen van de stoet en dan ging het onder trom- mengeroffel voorwaarts naar de hei. Vele mensen kwamen naar builen en keken ons met lachende gezich ten na. De velden en bossen lagen te koesteren in de warme zonne- stralen. Toen we op de plaats der be stemming waren gekomen werd eerst het kamp in orde gebracht, daarna thee gezet en toen gingen we naai de duinen. Daar werd een spel ge daan het z.g.n. havenspel. De jonge wachters draafden heen en weer. Toen er een tijdje gespeeld was waren ze allen moe, dus gingen we maar even rusten. En eventjes later waren de jongens weer zo lekker als kip. Daarna gingen we weer naar het kamp om het middagmaal klaar te maken. Een paar jongens gingen houtsprokkelen, anderen aardappe len schillen en weer anderen appe len schillen. Toen er een uurtje ge bakken en gebraden was gingen we eten, nadat door den leider eerst was voorgebeden. We deden ons te goed aan de gerechten die wij zelf klaar hadden gemaakt. Na het eten natuurlijk weer bidden. Daar we alles niet vuil mee naar huis konden nemen moesten we eerst de boel opwassen. Toen mochten we een uurtje rusten, Vervolgens werd door den hoofdleider voorgelezen uit de geschiedenis van 's-Hertogenbosch en werd er een verfrissing uitge deeld, die bestond uit een glas limo nade. Daarna weer een spel deden we n.l. vlag veroveren, een spel dat iedereen goed in zijn geheugen had. Toen we aan het spelen waren kwam de Directeur,pastoor Goossens ook eens kijken. Tenslotte gingen we weer naar het kamp terug om boterhammen klaar te maken. De boslucht scheen honger te geven want iedereen liet zien dat hij niet alleen goed spelen maar ook goed eten kon. Toen we aan het eten waren nam een der leiders een foto van ons. Vervolgens weer naar de bossen om te spelen. Een groep kreeg op dracht om het derde paadje naar links te zoeken. Dan dat paadje volgen om de vlag te zoeken. Dan het spoor van witte bonen volgen een einde verder lag een brief waar op stondeen schets maken van de weg waar we langs zijn geko men. Toen dat spel afgelopen was, was het al laat geworden dus gingen we het kamp opbreken en trok de stoet naar huis. Bij het clubhuis Daar was het einde van de bank. Veronika stond stil. Links van haar was de eiken deur, die leidde naar de vertrekken van het slot. Achter deze deur hield de man verblijf, die leven en dood van den armen jon gen man in zijn hand hield. Zou hij nog op en neer wandelen Veronika luisterde. Ze hoorde niets. Och, dacht ze toen, de deur zal ook wel erg dik zijn, en daarachter zul len eerst nog wel heel wat andere deuren komen, en ze ging verder. Aan het einde van de keurvorste- lijke loge was weer een deur; daar was alleen een knip op, en niet op andere wijze gesloten. Daar moest ze door Vooruit dan maar 1 Veronika liep tussen de muur en de achterste rij mannenbanken door. Toen ze langs het raam kwam, waardoor die lichtstreep in de kerk viel, bleef ze staan en keek naar buiten. Boven de tegenoverliggende vleugel van het kasteel stond de maan. Het kiezel op de tuinpaden schitterde als zilver. Morgen vroeg, als de maan haar wandeling om de toren heen heeft volbracht, en in plaats van haar sikkel de Morgen ster over de slotgevel kijkt, zal daar beneden op de blanke kiezelstenen van het slotplein de man staan, met wien zij heeft gedanst, en wanneer de morgenklok heeft uitgeluid, dan zullen de glimmende lopen van drie geweren worden gericht, en drie schoten zullen knallen 1 Maar de morgenklok zal niet uitluiden 1 Ze zal helemaal niet lui den 1 Ze luidt niel l Veronika klemde haar lippen op een en balde de kleine vuisten. Daarna ging ze verder. Ze kwam bij een lage ijzeren deur, die toegang gaf tot de toren. Ze wist, dat deze door een grendel was gesloten. Ze tastte en zocht, beneden en boven. Ze kon de grendel niet vinden. O, daar opzij voelde ze hem. Ze trok, en trok, en bij de derde ruk schoof hij eindelijk terug. De deur ging naar binnen open. Een sterke tocht waaide uit de toren naar beneden. Veronika steeg de wenteltrap op en stond in het heldere maanlicht, dat door het openslaande luik aan haar linkerhand naar binnen viel. Vlug klom Veronika verder, nu eens in de duisternis, dan weer in het licht. De wind, die van de westkant woei, was sterker geworden. Als het maanlicht ophield, dan kwam de scherpe wind en blies langs haar naar beneden. Dat troostte haar. »Ik ben niet alleen», zei ze bij zichzelf. »In de wind ben ik niet bang, die komt van de boskanten de maneschijn is m'n kameraad, die mij helpt.» Nu stond ze in de bovenste ver dieping van de toren. Hier was het stikdonker, want de houten venster luiken waren gesloten. Ze kneep de ogen dicht en hield beide handen er voor. Zo stond ze een poos. Daarop opende ze plotseling de ogen, rondom haar was't nogeven zwart als daar straks. Ze tastte naar de wand, ze voelde hoe vochtig en beschim meld die was. Voorzichtig ging ze verder, tastend langs de muur, tel kens haar voeten vooruitstekend om niet te vallen 1 Daar voelde ze een venster. Het luik zat in een nis, onbeweeglijk vast; hoe ze ook drukte, het was onwrikbaar. Voor uit, in vredesnaam, ze moest verder Greta 1 Greta 1 weer langs de wand; bah, hoe zouden haar handen er wel niet uitzien Ze roken naar stof en spinnenwebben. Daar stiet ze met haar voet tegen een balk. Ze tastte weer om zich heen met haar handen. Daar was de laatste ladder.... naar boven 1 naar de klok ken! Naar boven! naar boven! Onder't klimmen keek ze nog een maal om en zag naar beneden, en nu zag ze daar beneden een wazige schemer, die langs de wenteltrap viel. Dus, als ze weer naar beneden wilde, d55r was de uitgangmaar ze moest er wel aan denken, niet de kortste weg te nemen, wanneer ze naar beneden gingdaar konden wel eens gaten zijndaarom maar weer net als nu tasten langs de wand I Maar, nu naar boven Hola Ze stiet haar hoofd aan iets hards. Wat is dat toch? Een plank boven haar, - o, dat is het valluik Dat zal toch niet gesloten zijn Met beide handen drukt ze er tegen aan. Wordt vervolgd. Oplossingen vorige week. 1 1 Arbeid adelt. 2 rust roest. 3 geduld overwint. 4 hoop doet leven. 5 nood leeit bidden. 6 deugd baart vreugd. 8 oost west thuis best. 2 De doodskist. Raadsels. 1 Ik ben steeds met last belddn, Blijf ik gedurig gaan, Ontneemt men mij die last, Dan blijf ik aanstonds staan. 2 'k Verkeer in duisternis al heb ik bei mijn ogen, men gaf mij neus en mond, maar reuk zo min als smaak, schoon zonder tong en spraak, mis ik ieders mededogen, en geef toch jong en oud, een rijk en arm ver maak. Anecdolen. Kaatje (tot haar moeder). U hebt altijd gezegd dat ik nooit een dienst zou krijgen, want dat ik veel te dom was, en ziet U nu eens, nu heb ik er al zes gehad in drie maan den tijd. 3 dagen 6 dagen gebruik gebruik 12 dagen gebruik 24 dagen gebruik JAN DE JONGE. ÏFpï Verkrijgbaar ln onze 100 filialen in Nederland V I |B ivwiy Contants betaling geen verelschtel

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 5