akkers
(lidijsireijl
c
m
De f/Iorgenklok
ECHO VAN HET ZUIDEN.
TWEEDE BLAD.
ECHO'S.
GESCHIEDENIS
DER HERVORMDE KERK
TE BESOIJEN.
7i. zaterdag i4 Sept. '3s. 58e jr9. js devaluatie en deflatie?
er
liif
EF
run
Huisvrouw 1935.
A? En dan zegt men dat onze wereld
feeds meer gaat verdwazen met
aar schoonheidswedstrijden en haar
Lords- maniakkerij
Nee, we gaan terag op den goeden
»g: 1935 zal reeds in plaats van
,jjn schoonheidskoningin zijn beste
Lsvrouw kiezen 1 Van Spanje gaat
'OElJeze victorie uit.
Hoewel juist in dit jaar de Spaan-
jctie schoonheidskoningin tot Miss
Europa 1935 gekozen werd, schijnt
pen toch ook in dat land tot het
zicht gekomen te zijn, dat met
leze moderne schoonheidsverkie-
jLgen het niet in de haak is. Ook
KTL gekozen meisjes beieven in de
tegel zelf weinig plezier van hun
itréefceuze.
Zooals de Madrileensche bladen
pielden, wil men nu in Spanje iets
Nieuws propageeren, dat ongetwij-
eld een practische basis heelt:
voortaan zal in Spanje jaarlijks het
(meisje, dat de meeste en grootste
ïuisvrouwendeugden en kennis be-
jit, gekozen worden tot Miss Huis
vrouw of zooals de officieele Spaan-
w'jHsche titel luidt: »L)ona de casa».
De voorwaarden waaraan de meisjes
- slechts ongehuwde vrouwen ko
men in aanmerking moeten vol
doen, zijn geenszins gemakkelijk,
te moeten een feestmaal voor vijf
iersonen onberispelijk in orde kun-
klijkinen maken, ze moeten verschillende
slukken linnengoed wasschen en
jR strijken, ze moeten hun naai- en
stopkunde toonen. Voor de eerste
verkiezing van »Miss Huisvrouw
19S5», die de volgende maand zal
plaats vinden, hebben zich reeds
meer dan tweehonderd candidaten
gemeld. De winnares zal een mooie
reeks prijzen ontvangen, waaronder
een complete woninginrichting en
.een huwelijksuitzet. Zij zal onge-
4 twijfeld veel makkelijker een echt-
Migenoot vinden dan tot nu toe het
geval geweest is met de schoonheids
koninginnen, tenminste als de Spaan-
sche Don Juans nu maar de ver
keerde gewoonte afleeren om ver-
ggilieTd te worden op die hartstoch
telijke diepzwarte oogen inplaats van
'TTMnP een 8oet^ toebereide maaltijd.
jVtt sfecAts
!T J
(Ingezonden.)
V.
Nadat ik in mijn eerste stukje critiek
heb uitgeoefend op een uiteenzetting in
de Bossche Courant, in mijn 2e bijdrage
een en ander heb gezegd over prijs- en
conjunctuur-beweging; in mijn 3e ver
toog aangetoond heb, dat in Nederland
verlaging van het prijspeil noodzakelijk
en onvermijdelijk is; in mijn 4e epistel
uiteengezet heb, dat deze verlaging be
reikbaar is, zij het met groote moeilijk
heden, door het ondergaan en bevorde
ren van een deflatie-proces; vandaag
zal ik aantoonen, dat deze verlaging
ook bereikbaar is, zij het eveneens met
diverse bezwaren, door middel van
waardevermindering van het geld, om
een volgende maal té besluiten met
eenige algemeene beschouwingen over
den toestand van het oogenblik, waar
bij ik vanzelf gelegenheid krijg een en
ander wat scherper te stellen.
Van oudsher heeft de menschheid
zich bediend van een ruilmiddel; nu
eens was het graan, dan weer vee, ook
leder heeft als ruilmiddel gediend, ten
slotte is zilver en goud overgebleven,
omdat deze metalen allerlei eigenschap
pen bezitten die hen boven andere goe
deren als ruilmiddel en waardemeter
doen verkiezen.
Nadat wij in Nederland sedert hon
derden jaren zoowel zilver als goud als
betaalmiddel (en ook als waardemeter)
gebruikt hebben, zijn wij in 1875 over
gegaan naar de z.g. enkelen gouden
standaard, om de eenvoudige reden dat
de grootere landen dit allen deden.
Bij wet werd vastgesteld, dat het
gouden tientje 6,048 gram fijn goud zou
bevatten en dat 1 gulden het 1/10 deel
van het gouden tientje zou zijn. Hier
door werd de waarde van den gulden
dus vastgekoppeld aan de waarde van
0.6048 gram fijn goud.
Wanneer nu alle landen dit zelfde
stelsel invoerden konden de betalingen
tusschen de diverse landen in goud ge
schieden en zouden de wisselkoersen
tusschen de diverse landen steeds con
stant blijven (kleine verschillen, ont
staan door de transportkosten van het
goud verwaarloozend)Hierdoor werd
het goud het internationale betalings
middel bij uitstek.
Het goud zou zelfs het ideale middel
zijn voor betalings- en waardemetings-
doeleinden, als het zelf eene absoluut
vaste waarde had. Echter ook dit me
taal is een product, de waarde er van
wordt beïnvloed door de grootte der
productie van hetzelve en van de kos
ten dier productie. Om deze reden zoekt
men naar z.g. „waardevast"' geld, alzoo
een betalings- en waardemetingsmiddel,
wat zijne eigene waarde onveranderd
5)e is vorlaxugd f
3De werking, is verhoogd/
De vanouds beroemde AKKER's
ABDIJSIROOP is een natuur-genees-
middel, daar de werking in hoofd
zaak berust op de geneeskracht van
extracten uit reeds in oude tijden
bekende „genees-kruyden". Door een
nieuwe toevoeging is de werking nog
sterker, nog doeltreffender geworden.
Een lepel AKKER's ABDIJSIROOP
werkt thans 2x zoo snel als voorheen!
Een ongeëvenaarde werking tegen:
hoest, bronchitis, kinkhoest, verwaar
loosde verkoudheid, griep, influenza.
De verlaagde prijzen zijn thans:
75 ct. F 1.25 F 2.00 F 3.50
V
i 165
der
:htin
jelen
n en
te en
alle
ird
en.
houdt en waarin alle goederenprijzen
kunnen worden uitgedrukt. (Neder-
landsche Vereeniging voor waardevast
geld).
Even goed echter als de wetgever
destijds bepaalde dat de gulden 0,6
gram fijn goud zou bevatten, kan de
huidige wetgever bepalen, dat de gul
den b.v. 0,4 gram fijn goud zal in
houden.
Door deze manipulatie wordt de
waarde van alle goederen en diensten,
voor zoover zij in prijzen uitgedrukt
zijn (in guldens) met hetzelfde percen
tage verminderd als het goudgehalte
van den gulden verminderd is, m.a.w.
de prijsverlaging en de daling van het
Nederlandsche prijspeil, die in in mijn
3e stukje als noodzakelijk te bereiken
heb uitgestippeld, is hiermede tot stand
gebracht. Dit is dan een z.g. devaluatie
van den gulden.
Eene verlaging van het prijspeil op
deze wijze heeft deze geweldige voor
deden, dat deze daling voor de Neder
landers zelve vrijwel ongemerkt, al
thans zonder catastrophes en conflicten,
geschiedt en dat het bedrijfsleven niet
onder verderen druk gebracht wordt,
doordat de staat zijne uitgaven niet ver
der behoeft in te krimpen.
Bezwaren zijn intusschen ook aan
wezig: op de eerste plaats: welk percen
tage voor de devalueering moet men
nemen en op de tweede plaats zijn er
gevolgen die zich in de practijk direct
werd afscheid genomen. De andere
dagen dachten wij nog dikwijls aan
die heerlijke kampdag terug.
TINI BROK,
Grotestraat B 199,
Drunen.
naar het Duits
van Adolf Schmitthenner
door
of op langeren termijn manifesteeren.
(dit tweede gedeelte komt een volgende
maal ter bespreking).
Wat het eerste gedeelte, het percen
tage, betreft, zou men zich ongeveer
kunnen richten naar de andere wereld-
valutas, zooals pond sterling, dollar en
met hetzelfde percentage verlagen als
deze verlaagd zijn. Het blijft echter toch
een greep.
Om de mogelijkheid te ontgaan, dat
men een verkeerde greep doet, en om
tevens van den knellenden band van
den gouden standaard verlost te zijn
(bij devaluatie blijft de gouden stand-
daard functionneeren) kan men ook de
gouden standaard eenvoudig loslaten
en de gulden z.g. laten zweven. Men
stelt dan alleen goud beschikbaar voor
internationale betalingen als men dit
voordeelig en wenschelijk acht. Dit
systeem past Engeland sinds 1931 toe.
Voor degenen, die alle waarde leggen
op constructieve welvaartspolitiek en
industrialisatie (en dus als primaire
eisch stellen, dat onze werkeloozen we
der arbeid bekomen), is dit systeem het
ware. Men kan dan het geldsysteem ge
bruiken voor reguleering en als veilig
heidsklep, wanneer in het binnenland
bij de doorgevoerde welvaartspolitiek
en industrialisatie al te groote spannin
gen optreden (jeugdziekten)
Ik meen te kunnen volstaan met te
zeggen, dat voor doorvoering van dit
systeem (het loslaten) meer moed noo-
dig is. dan voor het verdedigen van
den gouden standaard.
M. J. P.
1610—1935.
Door
.1. van der Hammen Nic.zn.
XVII.
Het is geenszins gemakkelijk over
een predikant, gelijk Ds. Jeremias Ec-
kius is geweest, die van 1626 tot 1670,
dus gedurende 45 jaren of een men-
schenleeftijd, de Blijde Boodschap van
Christus aan de Besoijensche Gerefor
meerden heeft gebracht, maar van
wicn geen predicaties noch persoon
lijke intieme brieven, waarin hel har-
tebloed klopt, zijn overgebleven,
een juist en een op waarheid gegrond
oordeel uit te spreken. Wij moeten
dienaangaande ons oordeel afhanke
lijk maken van hetgeen in sommige
kerke-, armen- of dorpsrekeningen
over hem wordt gezegd, van wat som
mige „attestaties" in de dorpsresolu
tieboeken ons leeren, van wat de oude
doop- en trouwboeken en kerkeraads-
handelingen, die hij zelf heeft inge
boekt, ons te aanschouwen geven om
trent sommige pikante of eigenaardi
ge bijzonderheden van zijn karakter,
van wat hij deed bij het ondersteunen
van arme geloofsgenooten of noodlij
dende kerken in binnen- of buiten
land, die van liefdegaven moesten le
ven, enz. enz., in één woord, wij moe
ten ons meestal verlaten op negatieve
gegevens, die hier of daar te hooi of
te gras te vinden en op te rapen zijn,
en dat alles moet ons dan in staat
stellen een eenigszins gelijkend beeld
te ontwerpen van den man, die in een
zeer gewichtig tijdvak onzer geschie
denis predikant te Besoijen is geweest.
Was dan het tijdvak van 1626 lot
1670 zoo belangrijk? Mijns inziens
zeer belangrijkMen denke slechts
aan de belegering en inneming van
Den Bosch in 1629 door F rede rik Hen
drik, den retorsietijd in de Meierij en
sommige grensstreken van Holland
van 1630 tol 1637; het eindigen van
den 80-jarigen oorlog en hel sluiten
van den vrede van Munster in 1648;
den gedwongen overgang van de mees
te Staats-Brabantsche parochiekerken
- ook die van Waalwijk in handen
der Gereformeerden; de Engelsche
oorlogen; den bloei en luister der
Hollandsche schilderschool, geperso
nifieerd in Rembrandt, een der groot
ste genieën der wereld; den luister der
Hollandsche dichtkunst Joost van den
Vondel), enz. enz.; allezamen gebeur
tenissen en feiten, die de bekendheid
en in menig opzicht ook den roem van
ons land door de gansche toenmalige
beschaafde wereld verspreidden.
Er is echter één voornaam punt, dat
mij het ontwerpen van een zuiver beeld
van Ds. Eckius ten zeerste heeft ver
gemakkelijkt, en dat punt is de toege
negenheid, ja, de liefde, die ik, bij hel
doorsnuffelen der oude kerke- en
dorpspapieren, voor dien zeldzamen
man al meer en meer ben gaan koes
teren en die thans nog niet in 't minst
'n „VELO" TAFELBILJART
brengt gezelligheid in huis, is van hoogste
kwaliteit, belastingvrij en ongelooflijk goedkoop!
DE JONGE WACHTERS GAAN
KAMPEREN.
Het was kwart over zevenen in de
morgen. Alle jonge wachters waren
in het clublokaal aanwezig. Vijf
minuten later gingen ze naar de
kerk om de H. Mis bij te wonen.
Daarna volgde het opstellen van de
stoet en dan ging het onder trom-
mengeroffel voorwaarts naar de hei.
Vele mensen kwamen naar builen
en keken ons met lachende gezich
ten na. De velden en bossen lagen
te koesteren in de warme zonne-
stralen.
Toen we op de plaats der be
stemming waren gekomen werd eerst
het kamp in orde gebracht, daarna
thee gezet en toen gingen we naai
de duinen. Daar werd een spel ge
daan het z.g.n. havenspel. De jonge
wachters draafden heen en weer.
Toen er een tijdje gespeeld was
waren ze allen moe, dus gingen we
maar even rusten. En eventjes later
waren de jongens weer zo lekker
als kip.
Daarna gingen we weer naar het
kamp om het middagmaal klaar te
maken. Een paar jongens gingen
houtsprokkelen, anderen aardappe
len schillen en weer anderen appe
len schillen. Toen er een uurtje ge
bakken en gebraden was gingen we
eten, nadat door den leider eerst
was voorgebeden. We deden ons te
goed aan de gerechten die wij zelf
klaar hadden gemaakt. Na het eten
natuurlijk weer bidden. Daar we
alles niet vuil mee naar huis konden
nemen moesten we eerst de boel
opwassen. Toen mochten we een
uurtje rusten, Vervolgens werd door
den hoofdleider voorgelezen uit de
geschiedenis van 's-Hertogenbosch
en werd er een verfrissing uitge
deeld, die bestond uit een glas limo
nade. Daarna weer een spel deden
we n.l. vlag veroveren, een spel dat
iedereen goed in zijn geheugen had.
Toen we aan het spelen waren
kwam de Directeur,pastoor Goossens
ook eens kijken. Tenslotte gingen
we weer naar het kamp terug om
boterhammen klaar te maken. De
boslucht scheen honger te geven
want iedereen liet zien dat hij niet
alleen goed spelen maar ook goed
eten kon. Toen we aan het eten
waren nam een der leiders een
foto van ons.
Vervolgens weer naar de bossen
om te spelen. Een groep kreeg op
dracht om het derde paadje naar
links te zoeken. Dan dat paadje
volgen om de vlag te zoeken. Dan
het spoor van witte bonen volgen
een einde verder lag een brief waar
op stondeen schets maken van
de weg waar we langs zijn geko
men. Toen dat spel afgelopen was,
was het al laat geworden dus gingen
we het kamp opbreken en trok de
stoet naar huis. Bij het clubhuis
Daar was het einde van de bank.
Veronika stond stil. Links van haar
was de eiken deur, die leidde naar
de vertrekken van het slot. Achter
deze deur hield de man verblijf, die
leven en dood van den armen jon
gen man in zijn hand hield. Zou
hij nog op en neer wandelen
Veronika luisterde. Ze hoorde niets.
Och, dacht ze toen, de deur zal ook
wel erg dik zijn, en daarachter zul
len eerst nog wel heel wat andere
deuren komen, en ze ging verder.
Aan het einde van de keurvorste-
lijke loge was weer een deur; daar
was alleen een knip op, en niet op
andere wijze gesloten. Daar moest
ze door Vooruit dan maar 1
Veronika liep tussen de muur en
de achterste rij mannenbanken door.
Toen ze langs het raam kwam,
waardoor die lichtstreep in de kerk
viel, bleef ze staan en keek naar
buiten. Boven de tegenoverliggende
vleugel van het kasteel stond de
maan. Het kiezel op de tuinpaden
schitterde als zilver. Morgen vroeg,
als de maan haar wandeling om de
toren heen heeft volbracht, en in
plaats van haar sikkel de Morgen
ster over de slotgevel kijkt, zal daar
beneden op de blanke kiezelstenen
van het slotplein de man staan, met
wien zij heeft gedanst, en wanneer
de morgenklok heeft uitgeluid,
dan zullen de glimmende lopen van
drie geweren worden gericht, en
drie schoten zullen knallen 1
Maar de morgenklok zal niet
uitluiden 1 Ze zal helemaal niet lui
den 1 Ze luidt niel l
Veronika klemde haar lippen op
een en balde de kleine vuisten.
Daarna ging ze verder. Ze kwam bij
een lage ijzeren deur, die toegang
gaf tot de toren. Ze wist, dat deze
door een grendel was gesloten. Ze
tastte en zocht, beneden en boven.
Ze kon de grendel niet vinden. O,
daar opzij voelde ze hem. Ze trok,
en trok, en bij de derde ruk schoof
hij eindelijk terug. De deur ging
naar binnen open. Een sterke tocht
waaide uit de toren naar beneden.
Veronika steeg de wenteltrap op
en stond in het heldere maanlicht,
dat door het openslaande luik aan
haar linkerhand naar binnen viel.
Vlug klom Veronika verder, nu eens
in de duisternis, dan weer in het
licht. De wind, die van de westkant
woei, was sterker geworden. Als
het maanlicht ophield, dan kwam
de scherpe wind en blies langs haar
naar beneden. Dat troostte haar.
»Ik ben niet alleen», zei ze bij
zichzelf. »In de wind ben ik niet
bang, die komt van de boskanten
de maneschijn is m'n kameraad,
die mij helpt.»
Nu stond ze in de bovenste ver
dieping van de toren. Hier was het
stikdonker, want de houten venster
luiken waren gesloten. Ze kneep de
ogen dicht en hield beide handen
er voor. Zo stond ze een poos.
Daarop opende ze plotseling de ogen,
rondom haar was't nogeven zwart als
daar straks. Ze tastte naar de wand,
ze voelde hoe vochtig en beschim
meld die was. Voorzichtig ging ze
verder, tastend langs de muur, tel
kens haar voeten vooruitstekend
om niet te vallen 1 Daar voelde ze
een venster. Het luik zat in een nis,
onbeweeglijk vast; hoe ze ook
drukte, het was onwrikbaar. Voor
uit, in vredesnaam, ze moest verder
Greta 1 Greta 1 weer langs de
wand; bah, hoe zouden haar handen
er wel niet uitzien Ze roken naar
stof en spinnenwebben. Daar stiet
ze met haar voet tegen een balk.
Ze tastte weer om zich heen met
haar handen. Daar was de laatste
ladder.... naar boven 1 naar de klok
ken! Naar boven! naar boven!
Onder't klimmen keek ze nog een
maal om en zag naar beneden, en
nu zag ze daar beneden een wazige
schemer, die langs de wenteltrap
viel. Dus, als ze weer naar beneden
wilde, d55r was de uitgangmaar
ze moest er wel aan denken, niet
de kortste weg te nemen, wanneer
ze naar beneden gingdaar konden
wel eens gaten zijndaarom maar
weer net als nu tasten langs de
wand I Maar, nu naar boven Hola
Ze stiet haar hoofd aan iets hards.
Wat is dat toch? Een plank boven
haar, - o, dat is het valluik Dat
zal toch niet gesloten zijn Met beide
handen drukt ze er tegen aan.
Wordt vervolgd.
Oplossingen vorige week.
1
1 Arbeid adelt.
2 rust roest.
3 geduld overwint.
4 hoop doet leven.
5 nood leeit bidden.
6 deugd baart vreugd.
8 oost west thuis best.
2
De doodskist.
Raadsels.
1
Ik ben steeds met last belddn,
Blijf ik gedurig gaan,
Ontneemt men mij die last,
Dan blijf ik aanstonds staan.
2
'k Verkeer in duisternis al heb ik
bei mijn ogen, men gaf mij neus en
mond, maar reuk zo min als smaak,
schoon zonder tong en spraak, mis
ik ieders mededogen, en geef toch
jong en oud, een rijk en arm ver
maak.
Anecdolen.
Kaatje (tot haar moeder). U hebt
altijd gezegd dat ik nooit een dienst
zou krijgen, want dat ik veel te
dom was, en ziet U nu eens, nu
heb ik er al zes gehad in drie maan
den tijd.
3 dagen 6 dagen
gebruik gebruik
12 dagen
gebruik
24 dagen
gebruik
JAN DE JONGE.
ÏFpï Verkrijgbaar ln onze 100 filialen in Nederland
V I |B ivwiy Contants betaling geen verelschtel