EEN LIEFDE IN CHINA
EERSTE BLAD.
WAT DOET
OE VOLKENBOND?
FEUILLETON
De Oorlog in Abessinië.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
TWEE BLAUEN.
HOOP, £RVAE>I*G
^TFX>.K'
i te
het
ling
tige
mie
nen
ïen.
sten
de
uur
DIMMER 78.
WOENSDAG 9 OCTOBER 1935.
58e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
iranco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
Advertentiën moeten Woensdag en
UITGAVE:
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
VVAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
Bij de heerschende internationale
spanning, veroorzaakt door den aanval
van Italië op Abessinië, is de allesbe-
heerschende vraag op het oogenblik:
Wat zal de Volkenbond doen?
Men schimpt daarbij maar al te licht
op de leidende staatslieden, die te Ge-
nève zullen moeten besluiten over de te
nemen maatregelen. Frankrijk wil zich
schijnbaar terugtrekken en Engeland
wil niet alleen optreden.
Men is doodsbenauwd dat Italië wer
kelijk niet zal- terugdeinzen voor krach
tige maatregelen en er met militair ge
weld tegenover zal gaan staan. Zoo is
op het oogenblik de houding der twee
groote Volkenbondmachten te ken
schetsen.
Bij de beoordeeling dier houding be
denke men welk een geweldige verant
woordelijkheid rust op de staatslieden,
die thans de beslissingen zullen moeten
nemen, want zij hebben te riskeeren dat
uit hun beslissingen een nieuwe Euro-
peesche oorlog zal voortvloeien
En men bedenke ook dat het niet zoo
gemakkelijk is de bestaande internatio
nale verwikkelingen te overzien, die uit
een conflict kunnen voortkomen, want
deze reiken verder dan de Middelland-
sche zee.
De .Telegraaf" wees er dezer dagen
terecht op: de vrees voor Duitschland
beheerscht alles. De Engelsche minis
ter-president Baldwin heeft te Borne-
mouth hetzelfde gezegd, toen hij zeide:
,,ik kan niet blind zijn voor de feiten,
voor het feit, dat de aanwezigheid van
nog één groote bewapende natie de
vooruitzichten in Europa wijzigt".
Duitschland is in Europa een volko
men onberekenbare factor. De wereld
ziet dat het zich met een koortsachtige
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch,
door
BEN BOLT.
Nadruk verboden.
27.
Onder hem strekte zich een wijde
vlakte uil, met heuvels naar het
Noorden en Westen. In de vlakte,
waardoor een riviertje kronkelde la
gen een menigte dorpen, gehuchten
en hofsteden verspreid en tegen de
Westelijke heuvels zag hij den glans
van vele vergulde daken, die een aan
wijzing vormden daV daar een be
langrijke stad moest zijn.
In de heldere lucht scheen het heel
wat dichter hij dan in werkelijkheid
het geval was, want ruw geschat was
de afstand tot aan de Heuvels waar'
tegen de stad genesteld lag, minstens
vïjf en twintig mijl.
Hij realiseerde zich welk een haast-
dovenmenschelijke mak hij te ver
vullen had. Vijf en twintig mijl in een
dicht bevolkte streek scheiden hem
van de Yainen van Li Weng-Ho in
Pi-Chow en als hij Kathleen wilde
bevrijden moest dezen afstand on
verwijld worden afgelegd.. Daar zijn
snapping bekend geworden was,
hoefde hij er niet aan te twijfelen, ol
de bevolking was gewaarschuwd een
oog op hem te houden. De gevaren
en moeilijkheden waren niet te tel
len.
Vastbesloten klemde hij de tanden
haast bewapent, het bouwt een oorlogs
machine, grooter en machtiger dan een
enkel land bezit.
In het bijzonder gevoelt men te Parijs
de Duitsche bedreiging. Ten koste van
veel moeite en inspanning heeft Frank
rijk Italië daarom tot bondgenoot ge
maakt. Frankrijk wil zijn bondgenoot
schap met Italië niet ten bate van den
Zwarten Keizer opofferen. Men ver
geet den slag die aan het prestige van
den Volkenbond wordt toegebracht.
Misschien is deze politiek kortzichtig,
maar de alles overheerschende vrees
voor Duitschland verklaart haar ten
volle.
En Londen? Ook Engeland is niet
langer in staat een eigen politiek te vol
gen. Engeland heeft den steun van het
Continent noodig, zooals Frankrijk den
steun van Engeland behoeft. Thans
reeds staat het vast, dat de invloed van
het Britsche imperium het uitbreken van
dit conflict niet heeft kunnen verhin
deren.
Italië heeft gewaagd en gewonnen.
Mussolini heeft koelbloedig de vrees
van Europa voor Duitschland geëxploi
teerd. Hij zag de zwakke plek in de in
ternationale diplomatieke situatie, in
weerwil van de groote woorden die een
tijd lang door de lucht schalden.
Zoo langzaam aan begint nu wel te
blijken wat Europa met den groei van
het fascisme gewonnen heeft!
Adoea definitief gevallen.
Een groote veldslag
wordt voorbereid.
Na tal van tegenstrijdige berichten is
eindelijk definitief komen vast te staan
dat de stad Adoea, nabij de Noordgrens
van Abessinië, Zondagmorgen door de
Italianen bezet is. Vier dagen is er fel
gevochten om het bezit van deze stad,
waar de Italianen in 1896 een volslagen
nederlaag hebben opgeloopen. De over
macht van het oorlogsmaterieel der Ita
lianen heeft tenslotte den doorslag ge
geven. De Abessijnsche troepen van
Ras Seyoem hebben zich, naar een of
ficieel telegram uit Addis Abeba uit
Adoea teruggetrokken om verderen
strijd te voorkomen. Het is Ras Seyoem
gelukt zijn legermacht terug te trekken
zonder daarbij ernstige verliezen te
hebben geleden. De gevechten rond
Adoea schijnen trouwens, als we de be
richten mogen gelooven, slechts botsin
gen tusschen de voorhoeden te zijn.
Toch heeft de strijd aan beide zijden
ernstige verliezen tengevolge gehad.
Een gedeelte der Noordelijke Abes
sijnsche legermacht zou door de Itali-
aansche linie zijn heengebroken en de
grensrivier de Mareb zijn overgestoken
teneinde een inval in Eritrea te doen.
Het schijnt thans echter dat binnen
enkele weken een groote veldslag zal
geleverd worden aan het Zuidelijk
front in de provincie Ogaden. Willen
de Italianen n.l. naar Addis Abeba op
rukken, dan zal het noodzakelijk zijn dit
te doen via het plateau in het Zuid-
Oosten. Door de bergstreken van het
Noorden zal het italiaansche leger niet
het hart van het land kunnen bereiken.
Op het Zuidelijk front ontwikkelen
de Italianen dan ook een levendige ac
tie. Verschillende steden in het grens
gebied zijn reeds zonder veel verzet
genomen. De Abessijnsche regeering
verklaart dat het leger het bevel heeft
gekregen zich terug te trekken en geen
gevechten te leveren.
De Italianen rukken thans van Oeal-
Oeal verder op de provincie Ogaden in,
het groote strategische centrum Harrar
tegemoet. Verwacht wordt dat hier bin
nen enkele weken een groote veldslag
zal geleverd worden. Tienduizenden
Ethiopiërs, die als wapenen slechts zeer
verouderde geweren dragen, concen-
treeren zich in Harrar. Het ziet er uit
dat aan dit front binnen enkele weken
150.000 Abessijnen den strijd zullen
moeten aanbinden tegen een Italiaan
sche legermacht van 100.000 man.
De Negus zou bevelen hebben gege
ven aan zijn bevelhebber in Harrar om
onmiddellijk slag te leveren.
In Italië heeft de overwinning der
troepen bij Adoea geweldige geestdrift
verwekt. Men schermt er mede, dat Ita
lië hiermede „den smaad van 1896'
heeft gewroken.
Graaf Ciano, de schoonzoon van
Mussolini, is bij de bezetting van
Adoea door geweerkogels gewond.
In Eritrea en Somaliland zijn epide
mieën uitgebroken. De besmetten wor
den naar een eiland aan de kust over
gebracht.
De Volkenbond beraadslaagt.
De Volkenbondsraad heeft Maan
dagavond met de stem van Italië tegen
het rapport van de Commissie van Der
tien aanvaard, evenals het rapport van
de Commissie van Zes, waarin vastge
steld wordt, dat Italië in strijd met de
verplichtingen volgens artikel 12 tot
oorlog is óvergegaan.
De Volkenbondsraad was in den
middag reeds in besloten zitting bijeen
gekomen. In deze zitting had Aloisi ver
daging verzocht van de debatten over
het rapport derCommissie van Zes. In
de geheime zitting, die hierop volgde,
werd het verzoek van Aloisi afgewezen.
Aloisi had het verzoek gemotiveerd
met de mededeeling dat hij geen tijd
had gehad het rapport te bestudeeren
of het aan zijn regeering voor te leg
gen. De Abessinische gedelegeerde,
Tecle Hawariate, protesteerde evenwel
tegen een uitstel onder de tegenwoor
dige omstandigheden.
Men is thans druk bezig met het be
spreken der Sancties, die volgens het
Volkenbondspact tegen Italië genomen
moeten worden. Daarover zal de As-
sembleé van den Volkenbond heden
(Woensdag) beslissen. De Assemblée
zal een commissie benoemen, die een
plan moet opstellen voor gemeenschap
pelijk optreden.
Deze Commissie zal bestaan uit de
leden van den Volkenbondsraad en
vertegenwoordigers van de nabuursta-
ten van Italië. Er is nog niets besloten
omtrent een uitnoodiging aan de staten-
niet-leden.
In Engelsche kringen wordt nog ver
klaard, dat de sancties snel en effectief
moeten zijn en moeten leiden tot een
spoedige beëindiging van den oorlog.
Frankrijk heeft zich thans jegens En
geland bereid verklaard de gevraagde
maritime hulp in de Middellandsche zee
te verleenen. mits de beide regeeringen
zich wederzijds verplichten elkaar bij
te staan bij eiken niet-uitgelokten aan
val in Europa, zoowel te land, ter zee
als in de lucht.
In Zweden zou men overwegen dit
jaar den Nobel-prijs voor den vrede toe
te kennen aan Negus Haile Selassie van
Abessinië.
- De Ver. Staten van Amerika heb
ben allen wapenuitvoer naar Italië en
Abessinië, ingevolge de neutraliteits-
wet, verboden. Ook naar Fransch So
maliland mogen geen wapenen worden
gezonden.
De Engelsche regeering zou aan
Egypte gevraagd hebben in geval van
een oorlog tusschen Engeland en Italië
het gezag in Egypte aan de Engelsche
leger-autoriteiten over te dragen.
De Egyptische regeering acht dit
verzoek onaanvaardbaar en zou een mi
litair bondgenootschap met Engeland
voorstellen.
op elkaar. Hij mocht niet falen en
hij zou niet falen.
Hij wendde het hoofd af van de
goudglanzende daken van Pi-Chow
en nam opmerkzaam het dichterbij
liggende landschap in oogenschouw.
Nog geen halve mijl verwijderd, glin
sterde op een uitlooper van een heu
vel een kleine pagode in het zonlicht
en daaronder lag. een groot dorp,
waar Ching ongetwijfeld in een win
kel de levensmiddelen had opge
daan. Ver weg naar links, als een geel
lint, liep de straatweg, die zich ver
loor in de heuvels. Langs dezen weg,
zoo vermoedde hij, werd Kathleen
Barrington thans naar haar gruwe
lijke bestemming gevoerd.
Zijn oogen zochten den weg af, of
hij wellicht eenig spoor van haar
zou kunnen ontdekken, zonder re
sultaat echter en geen twee minuten
later werd hij opgeschrikt door het
plotselinge roffelen van een trom in
het dorp onder hem.
Vanwaar hij stond kon hij de
plaats bijna in vogelvlucht overzien
en toen het trommelen aanhield, zag
hij de bewoners uit hun huizen en
winkels te voorschijn schieten en
samen-scholen rondom een open
plek, waar de trommelslager zich
moest bevinden. De reden waarom
op dit vroege uur de rust van het
stille oord gestoord werd, liet zich
niet moeilijk raden: tien tegen een
dat de dorpelingen werden aange
spoord jacht op Chin en hemzelf te
maken.
Toen deze gedachte door zijn brein
flitste, spoedde hij zich terug naar
het kluizenaarshoi. Hij vond zijn
metgezel in diepen slaap, maar toen
hij hem schudde was Ching meteen
klaar wakker.
Ching, kondigde hij aan. We
moeten er direct vandoor. De jacht
is geopend.
Snel vertelde hij wat hij gehoord
en gezien had, en Ching knikte he
grijpend.
Onverwijld verlieten zij de be
schuttende ruimte en Ching, die op
zijn fouragetocht de omgeving bestu
deerd had, nam den weg langs den
heuvelkant, links aanhoudende in
de richting van den grootcn bergpas.
Wij gaan dwars over den groo-
ten weg naar de heuvels, legde hij
uit. Zoeken ons daar niet. Zij den
ken wij boven op den kruisweg. Ma
ken eerst jacht aan die kant en wij
glippen door, weet U?
Juist. Het schijnt de verstan
digste route, maar wanneer we over
de heuvels gaan, kost het ons ver
schrikkelijk veel tijd, Ching, en als
we Miss Barrington willen helpen,
hebben we geen tijd te verspilen.l
We verspillen geen tijd, ant
woordde de Chinees. Steken weg
over en houden heuvels overdag,
maar als donker wordt glippen wij
naar den weg en gaan vlug als vo
geltjes. Komen vast en zeker mor
gen bij Missie Barrington.
Morgen? echode Forsyth teleur
gesteld.
Den directen weg nemend, zou
Kathleen vandaag nog op de Yamen
kunnen aankomen!
Ching, hernam hij, we moeten
zooveel haast maken als we kunnen
en desnoods iets riskeeren als het
ook maar eenigszins mogelijk is,
moeten we voor het vallen van den
avond in Pi-Chow zijn.
Kan niet, gaf de Chinees met
philosofische kalmte te kennen, en
als wij riskeeren en zij ons pakken,
wat zal Missie Barrington dan doen?
Als zij ons dood maken, heeft Missie
Barrington niets aan. Kunnen haar
beter uit de Yamen halen, weet U?
Ondanks zijn angst en ongeduld
moest Dick Forsyth toegeven dat de
Chinees gelijk had. Kathleens eenigc
kans op redding lag in Ching en hem
zelf en deze door onvoorzichtigheid
te verspelen, was erger dan dwaas
heid. Zoolang het licht was moesten
zij langs stille paden gaan en bevolkte
centra vermijden.
Zooveel moeglijk gebruik makend
van de dekking die de heuvel bood
en zonder iemand te ontmoeten,
daalden zij af naar den weg, staken
deze over en beklommen de tamelijk
steile helling aan de overzijde. Toen
wendden zij het gezicht naar de rich
ting Pi-Chow. Door de heuvels liep
geen pad; zij zorgden echter parallel
met den weg te blijven, zonder in het
gezicht ervan te komen en bereikten
twee uur later een kleine vallei,
waarin een armelijk boerderijtje lag
en waar zij zich neerzetten om uit
te rusten.
Honger, kondigde Ching aan.
Ga rijst koopen.
Gezeten tusschen een poort wilde
azalea's zag Forsyth zijn metgezel
naar beneden gaan en in de boerderij
verdwijnen. Er gingen vijf minuten
voorbij en Ching was nog niet weer
verschenen; het werd tien minuten
en Forsyth begon een beetje onge
rust te worden. Toen er een kwartier
verloopcn was, overviel hem een
koortsachtige vrees, totdat, tot zijn
groote verlichting, Ching achter het
huis zichtbaar werd met een teenen
mandje aan zijn hand.
Hij ging echter niet rechtstreeks
naar de plek waar de dokter achter
gebleven was. doch beschreef een
halven cirkel en was voor hét oogen
blik door een haag hoornen aan het
gezicht onttrokken zoowel voor zijn
reisgenoot als voor iemand die hem
uit hel huis met de oogen zou vol
gen. Het duurde niet lang of Forsyth
ontdekte de oorzaak van Ching's
voorzorg, want buiten het boerde
rijtje stonden twee mannen te kijken
in de richting waarin de bezoeker
van zooeven weggeglipt was.
Dick Forsyth's aandacht werd in
een andere richting getrokken, door
dat uil hel bosch achter hem een sis
send gefluister klonk.
Dokter ForsythDokter Forsyth!
O]) handen en voeten kroop hij
door het struikgewas, en was een
oogenblik later aan Ching's zijde.
Met een handbeweging wees de
Chinees naar de twee mannen bene
den.
Soldaten, luidde de onheilspe-
lende mededeeling.
AhaAchtervolgen ze ons
Ching?
Ik weet niet. Afwachten!
Ze wachtten en zagen de beide sol
daten snel op het bosch afkomen,
waarin Ching aan hun opmerkzaam
heid was ontsnapt.
Zij achtervolgen ons, Ching,
constateerde Forsyth.
Ching knikte en gaf kalmpjes ten
antwoord: Tijd dat wij vertrekken,
zij vallei op, wij vallei af. Een
minachtend lachje speelde om zijn
mond terwijl hij sprak, en overeind
komend, begon hij in de richting van
den straatweg te loopen, parallel
met de vallei.
Ching, vroeg Forsyth, gaan we
ret ire eren gaan we terug?
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waahvüfesclie en Langslraatsche Courant*