EEN LIEFDE IN CHINA EERSTE BLAD. WAT DOET OE VOLKENBOND? FEUILLETON De Oorlog in Abessinië. DIT NUMMER BESTAAT UIT TWEE BLAUEN. HOOP, £RVAE>I*G ^TFX>.K' i te het ling tige mie nen ïen. sten de uur DIMMER 78. WOENSDAG 9 OCTOBER 1935. 58e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. iranco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. Advertentiën moeten Woensdag en UITGAVE: Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. VVAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Reclames 40 cent per regel. Prijs der Advertentiën: Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO. 20 cent per regel; minimum 1.50. Bij contract flink rabat. Bij de heerschende internationale spanning, veroorzaakt door den aanval van Italië op Abessinië, is de allesbe- heerschende vraag op het oogenblik: Wat zal de Volkenbond doen? Men schimpt daarbij maar al te licht op de leidende staatslieden, die te Ge- nève zullen moeten besluiten over de te nemen maatregelen. Frankrijk wil zich schijnbaar terugtrekken en Engeland wil niet alleen optreden. Men is doodsbenauwd dat Italië wer kelijk niet zal- terugdeinzen voor krach tige maatregelen en er met militair ge weld tegenover zal gaan staan. Zoo is op het oogenblik de houding der twee groote Volkenbondmachten te ken schetsen. Bij de beoordeeling dier houding be denke men welk een geweldige verant woordelijkheid rust op de staatslieden, die thans de beslissingen zullen moeten nemen, want zij hebben te riskeeren dat uit hun beslissingen een nieuwe Euro- peesche oorlog zal voortvloeien En men bedenke ook dat het niet zoo gemakkelijk is de bestaande internatio nale verwikkelingen te overzien, die uit een conflict kunnen voortkomen, want deze reiken verder dan de Middelland- sche zee. De .Telegraaf" wees er dezer dagen terecht op: de vrees voor Duitschland beheerscht alles. De Engelsche minis ter-president Baldwin heeft te Borne- mouth hetzelfde gezegd, toen hij zeide: ,,ik kan niet blind zijn voor de feiten, voor het feit, dat de aanwezigheid van nog één groote bewapende natie de vooruitzichten in Europa wijzigt". Duitschland is in Europa een volko men onberekenbare factor. De wereld ziet dat het zich met een koortsachtige van „De Echo van het Zuiden". Uit het Engelsch, door BEN BOLT. Nadruk verboden. 27. Onder hem strekte zich een wijde vlakte uil, met heuvels naar het Noorden en Westen. In de vlakte, waardoor een riviertje kronkelde la gen een menigte dorpen, gehuchten en hofsteden verspreid en tegen de Westelijke heuvels zag hij den glans van vele vergulde daken, die een aan wijzing vormden daV daar een be langrijke stad moest zijn. In de heldere lucht scheen het heel wat dichter hij dan in werkelijkheid het geval was, want ruw geschat was de afstand tot aan de Heuvels waar' tegen de stad genesteld lag, minstens vïjf en twintig mijl. Hij realiseerde zich welk een haast- dovenmenschelijke mak hij te ver vullen had. Vijf en twintig mijl in een dicht bevolkte streek scheiden hem van de Yainen van Li Weng-Ho in Pi-Chow en als hij Kathleen wilde bevrijden moest dezen afstand on verwijld worden afgelegd.. Daar zijn snapping bekend geworden was, hoefde hij er niet aan te twijfelen, ol de bevolking was gewaarschuwd een oog op hem te houden. De gevaren en moeilijkheden waren niet te tel len. Vastbesloten klemde hij de tanden haast bewapent, het bouwt een oorlogs machine, grooter en machtiger dan een enkel land bezit. In het bijzonder gevoelt men te Parijs de Duitsche bedreiging. Ten koste van veel moeite en inspanning heeft Frank rijk Italië daarom tot bondgenoot ge maakt. Frankrijk wil zijn bondgenoot schap met Italië niet ten bate van den Zwarten Keizer opofferen. Men ver geet den slag die aan het prestige van den Volkenbond wordt toegebracht. Misschien is deze politiek kortzichtig, maar de alles overheerschende vrees voor Duitschland verklaart haar ten volle. En Londen? Ook Engeland is niet langer in staat een eigen politiek te vol gen. Engeland heeft den steun van het Continent noodig, zooals Frankrijk den steun van Engeland behoeft. Thans reeds staat het vast, dat de invloed van het Britsche imperium het uitbreken van dit conflict niet heeft kunnen verhin deren. Italië heeft gewaagd en gewonnen. Mussolini heeft koelbloedig de vrees van Europa voor Duitschland geëxploi teerd. Hij zag de zwakke plek in de in ternationale diplomatieke situatie, in weerwil van de groote woorden die een tijd lang door de lucht schalden. Zoo langzaam aan begint nu wel te blijken wat Europa met den groei van het fascisme gewonnen heeft! Adoea definitief gevallen. Een groote veldslag wordt voorbereid. Na tal van tegenstrijdige berichten is eindelijk definitief komen vast te staan dat de stad Adoea, nabij de Noordgrens van Abessinië, Zondagmorgen door de Italianen bezet is. Vier dagen is er fel gevochten om het bezit van deze stad, waar de Italianen in 1896 een volslagen nederlaag hebben opgeloopen. De over macht van het oorlogsmaterieel der Ita lianen heeft tenslotte den doorslag ge geven. De Abessijnsche troepen van Ras Seyoem hebben zich, naar een of ficieel telegram uit Addis Abeba uit Adoea teruggetrokken om verderen strijd te voorkomen. Het is Ras Seyoem gelukt zijn legermacht terug te trekken zonder daarbij ernstige verliezen te hebben geleden. De gevechten rond Adoea schijnen trouwens, als we de be richten mogen gelooven, slechts botsin gen tusschen de voorhoeden te zijn. Toch heeft de strijd aan beide zijden ernstige verliezen tengevolge gehad. Een gedeelte der Noordelijke Abes sijnsche legermacht zou door de Itali- aansche linie zijn heengebroken en de grensrivier de Mareb zijn overgestoken teneinde een inval in Eritrea te doen. Het schijnt thans echter dat binnen enkele weken een groote veldslag zal geleverd worden aan het Zuidelijk front in de provincie Ogaden. Willen de Italianen n.l. naar Addis Abeba op rukken, dan zal het noodzakelijk zijn dit te doen via het plateau in het Zuid- Oosten. Door de bergstreken van het Noorden zal het italiaansche leger niet het hart van het land kunnen bereiken. Op het Zuidelijk front ontwikkelen de Italianen dan ook een levendige ac tie. Verschillende steden in het grens gebied zijn reeds zonder veel verzet genomen. De Abessijnsche regeering verklaart dat het leger het bevel heeft gekregen zich terug te trekken en geen gevechten te leveren. De Italianen rukken thans van Oeal- Oeal verder op de provincie Ogaden in, het groote strategische centrum Harrar tegemoet. Verwacht wordt dat hier bin nen enkele weken een groote veldslag zal geleverd worden. Tienduizenden Ethiopiërs, die als wapenen slechts zeer verouderde geweren dragen, concen- treeren zich in Harrar. Het ziet er uit dat aan dit front binnen enkele weken 150.000 Abessijnen den strijd zullen moeten aanbinden tegen een Italiaan sche legermacht van 100.000 man. De Negus zou bevelen hebben gege ven aan zijn bevelhebber in Harrar om onmiddellijk slag te leveren. In Italië heeft de overwinning der troepen bij Adoea geweldige geestdrift verwekt. Men schermt er mede, dat Ita lië hiermede „den smaad van 1896' heeft gewroken. Graaf Ciano, de schoonzoon van Mussolini, is bij de bezetting van Adoea door geweerkogels gewond. In Eritrea en Somaliland zijn epide mieën uitgebroken. De besmetten wor den naar een eiland aan de kust over gebracht. De Volkenbond beraadslaagt. De Volkenbondsraad heeft Maan dagavond met de stem van Italië tegen het rapport van de Commissie van Der tien aanvaard, evenals het rapport van de Commissie van Zes, waarin vastge steld wordt, dat Italië in strijd met de verplichtingen volgens artikel 12 tot oorlog is óvergegaan. De Volkenbondsraad was in den middag reeds in besloten zitting bijeen gekomen. In deze zitting had Aloisi ver daging verzocht van de debatten over het rapport derCommissie van Zes. In de geheime zitting, die hierop volgde, werd het verzoek van Aloisi afgewezen. Aloisi had het verzoek gemotiveerd met de mededeeling dat hij geen tijd had gehad het rapport te bestudeeren of het aan zijn regeering voor te leg gen. De Abessinische gedelegeerde, Tecle Hawariate, protesteerde evenwel tegen een uitstel onder de tegenwoor dige omstandigheden. Men is thans druk bezig met het be spreken der Sancties, die volgens het Volkenbondspact tegen Italië genomen moeten worden. Daarover zal de As- sembleé van den Volkenbond heden (Woensdag) beslissen. De Assemblée zal een commissie benoemen, die een plan moet opstellen voor gemeenschap pelijk optreden. Deze Commissie zal bestaan uit de leden van den Volkenbondsraad en vertegenwoordigers van de nabuursta- ten van Italië. Er is nog niets besloten omtrent een uitnoodiging aan de staten- niet-leden. In Engelsche kringen wordt nog ver klaard, dat de sancties snel en effectief moeten zijn en moeten leiden tot een spoedige beëindiging van den oorlog. Frankrijk heeft zich thans jegens En geland bereid verklaard de gevraagde maritime hulp in de Middellandsche zee te verleenen. mits de beide regeeringen zich wederzijds verplichten elkaar bij te staan bij eiken niet-uitgelokten aan val in Europa, zoowel te land, ter zee als in de lucht. In Zweden zou men overwegen dit jaar den Nobel-prijs voor den vrede toe te kennen aan Negus Haile Selassie van Abessinië. - De Ver. Staten van Amerika heb ben allen wapenuitvoer naar Italië en Abessinië, ingevolge de neutraliteits- wet, verboden. Ook naar Fransch So maliland mogen geen wapenen worden gezonden. De Engelsche regeering zou aan Egypte gevraagd hebben in geval van een oorlog tusschen Engeland en Italië het gezag in Egypte aan de Engelsche leger-autoriteiten over te dragen. De Egyptische regeering acht dit verzoek onaanvaardbaar en zou een mi litair bondgenootschap met Engeland voorstellen. op elkaar. Hij mocht niet falen en hij zou niet falen. Hij wendde het hoofd af van de goudglanzende daken van Pi-Chow en nam opmerkzaam het dichterbij liggende landschap in oogenschouw. Nog geen halve mijl verwijderd, glin sterde op een uitlooper van een heu vel een kleine pagode in het zonlicht en daaronder lag. een groot dorp, waar Ching ongetwijfeld in een win kel de levensmiddelen had opge daan. Ver weg naar links, als een geel lint, liep de straatweg, die zich ver loor in de heuvels. Langs dezen weg, zoo vermoedde hij, werd Kathleen Barrington thans naar haar gruwe lijke bestemming gevoerd. Zijn oogen zochten den weg af, of hij wellicht eenig spoor van haar zou kunnen ontdekken, zonder re sultaat echter en geen twee minuten later werd hij opgeschrikt door het plotselinge roffelen van een trom in het dorp onder hem. Vanwaar hij stond kon hij de plaats bijna in vogelvlucht overzien en toen het trommelen aanhield, zag hij de bewoners uit hun huizen en winkels te voorschijn schieten en samen-scholen rondom een open plek, waar de trommelslager zich moest bevinden. De reden waarom op dit vroege uur de rust van het stille oord gestoord werd, liet zich niet moeilijk raden: tien tegen een dat de dorpelingen werden aange spoord jacht op Chin en hemzelf te maken. Toen deze gedachte door zijn brein flitste, spoedde hij zich terug naar het kluizenaarshoi. Hij vond zijn metgezel in diepen slaap, maar toen hij hem schudde was Ching meteen klaar wakker. Ching, kondigde hij aan. We moeten er direct vandoor. De jacht is geopend. Snel vertelde hij wat hij gehoord en gezien had, en Ching knikte he grijpend. Onverwijld verlieten zij de be schuttende ruimte en Ching, die op zijn fouragetocht de omgeving bestu deerd had, nam den weg langs den heuvelkant, links aanhoudende in de richting van den grootcn bergpas. Wij gaan dwars over den groo- ten weg naar de heuvels, legde hij uit. Zoeken ons daar niet. Zij den ken wij boven op den kruisweg. Ma ken eerst jacht aan die kant en wij glippen door, weet U? Juist. Het schijnt de verstan digste route, maar wanneer we over de heuvels gaan, kost het ons ver schrikkelijk veel tijd, Ching, en als we Miss Barrington willen helpen, hebben we geen tijd te verspilen.l We verspillen geen tijd, ant woordde de Chinees. Steken weg over en houden heuvels overdag, maar als donker wordt glippen wij naar den weg en gaan vlug als vo geltjes. Komen vast en zeker mor gen bij Missie Barrington. Morgen? echode Forsyth teleur gesteld. Den directen weg nemend, zou Kathleen vandaag nog op de Yamen kunnen aankomen! Ching, hernam hij, we moeten zooveel haast maken als we kunnen en desnoods iets riskeeren als het ook maar eenigszins mogelijk is, moeten we voor het vallen van den avond in Pi-Chow zijn. Kan niet, gaf de Chinees met philosofische kalmte te kennen, en als wij riskeeren en zij ons pakken, wat zal Missie Barrington dan doen? Als zij ons dood maken, heeft Missie Barrington niets aan. Kunnen haar beter uit de Yamen halen, weet U? Ondanks zijn angst en ongeduld moest Dick Forsyth toegeven dat de Chinees gelijk had. Kathleens eenigc kans op redding lag in Ching en hem zelf en deze door onvoorzichtigheid te verspelen, was erger dan dwaas heid. Zoolang het licht was moesten zij langs stille paden gaan en bevolkte centra vermijden. Zooveel moeglijk gebruik makend van de dekking die de heuvel bood en zonder iemand te ontmoeten, daalden zij af naar den weg, staken deze over en beklommen de tamelijk steile helling aan de overzijde. Toen wendden zij het gezicht naar de rich ting Pi-Chow. Door de heuvels liep geen pad; zij zorgden echter parallel met den weg te blijven, zonder in het gezicht ervan te komen en bereikten twee uur later een kleine vallei, waarin een armelijk boerderijtje lag en waar zij zich neerzetten om uit te rusten. Honger, kondigde Ching aan. Ga rijst koopen. Gezeten tusschen een poort wilde azalea's zag Forsyth zijn metgezel naar beneden gaan en in de boerderij verdwijnen. Er gingen vijf minuten voorbij en Ching was nog niet weer verschenen; het werd tien minuten en Forsyth begon een beetje onge rust te worden. Toen er een kwartier verloopcn was, overviel hem een koortsachtige vrees, totdat, tot zijn groote verlichting, Ching achter het huis zichtbaar werd met een teenen mandje aan zijn hand. Hij ging echter niet rechtstreeks naar de plek waar de dokter achter gebleven was. doch beschreef een halven cirkel en was voor hét oogen blik door een haag hoornen aan het gezicht onttrokken zoowel voor zijn reisgenoot als voor iemand die hem uit hel huis met de oogen zou vol gen. Het duurde niet lang of Forsyth ontdekte de oorzaak van Ching's voorzorg, want buiten het boerde rijtje stonden twee mannen te kijken in de richting waarin de bezoeker van zooeven weggeglipt was. Dick Forsyth's aandacht werd in een andere richting getrokken, door dat uil hel bosch achter hem een sis send gefluister klonk. Dokter ForsythDokter Forsyth! O]) handen en voeten kroop hij door het struikgewas, en was een oogenblik later aan Ching's zijde. Met een handbeweging wees de Chinees naar de twee mannen bene den. Soldaten, luidde de onheilspe- lende mededeeling. AhaAchtervolgen ze ons Ching? Ik weet niet. Afwachten! Ze wachtten en zagen de beide sol daten snel op het bosch afkomen, waarin Ching aan hun opmerkzaam heid was ontsnapt. Zij achtervolgen ons, Ching, constateerde Forsyth. Ching knikte en gaf kalmpjes ten antwoord: Tijd dat wij vertrekken, zij vallei op, wij vallei af. Een minachtend lachje speelde om zijn mond terwijl hij sprak, en overeind komend, begon hij in de richting van den straatweg te loopen, parallel met de vallei. Ching, vroeg Forsyth, gaan we ret ire eren gaan we terug? (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waahvüfesclie en Langslraatsche Courant*

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1935 | | pagina 1