Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
EEN LIEFDE IN CHINA
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
.NGDBDBR4BAND"
c^WMLWIJKhs?
BINNENLAND.
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
ZORGEN VOOR DE JEUGD.
WAPENSTILSTANDSDAG.
NUMMER 87.
ZATERDAG 9 NOVEMBER 1935.
58c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
traiicu ie zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.4Ü.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zyn.
Reclames 40 cent per regel.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Bij contract flink rabat.
De jeugdwerkloosheid komt meer en
meer in de belangstelling te staan, nu
men is gaan inzien dat deze werkloos
heid een permanent karakter dreigt
aan te nemen, waardoor het moreel
van een heele generatie dreigt te wor
den ondermijnd. Het is een gelukkig
feit, dat men tot het inzicht is geko
men, dat krachtig moet worden inge
grepen om de ernstige gevolgen te
voorkomen.
Een resultaat van vruchtbare samen
werking in dezen geest is het werk
kamp voor jeugdige werkloozen te
Rumpen in Limburg, dat Woensdag
door Minister Slingenberg geopend is.
Juist het feit, dat dit kamp is inge
richt door katholieke en protestant-
sche organisaties gezamenlijk, stemt
verblijdend. Daaruit blijkt dat geheel
het christelijke volksdeel den nood
van onzen tijd begrijpt en dat men over
kleine onderlinge verschillen heen de
principieele eenheid ziet, die in dezen
tijd meer en meer wordt op den voor
grond geschoven. Deze samenwerking
is, vooral in streken als de onze, waar
de bevolking gemengd is, brocdnoo-
dig, wil men met succes den strijd aan
binden tegen de moreele verwording.
Hier moet men niet naast elkaar elk
voor zich hetzelfde doel trachten te
hereiken, hier moet men met elkaar
werken.
Deze samenwerking, geboren uit het
gemeenschappelijk aanvoelen van den
nood, moet o.i. tot goede resultaten
kunnen leiden, mits de leiding van 'n
dergelijk gemengd werkkamp haar
taak begrijpt, vooral in de uren die in
het kampleven aan de geestelijke vor
ming der jeugdige arbeiders wordt
gewerkt. Laat men vooral bij deze jon
geren de gedachte inhameren, dat zij
tot de groote christelijke eenheid be
lmoren.
Die eenheid uit zich weliswaar nog
lang niet op alle gebied. Integendeel,
er is in deze nog veel te doen. Maar de
van „De Echo van het Zuiden".
Uit het Engelsch,
door
BEN BOLT.
Nadruk verboden.
36.
Het wapen kwam niet neer. Juist
terwijl het achterwaarts gezwaaid
werd, was er plotseling een geluid
bij een der vensters. Iemand snelde
aan Kathleen voorbij, een schaduw
slechts, en in het volgend oogenblik
gaf een lange man in Chineesche
kleedij den mandarijn een verschrik-
kelijken slag met een knods. Li-
Weng-Ho zeeg terstond ineen; het
zwaard viel kletterend tegen een ta
fel en toen met een plof op den grond.
Dick Forsyth's fluisterende stem
werd hoorbaar.
Ching?
Ja, dokter Forsyth.
We moeten hier weg, zoo gauw
mogelijk. Maar eerst moeten we deze
twee knevelen en beletten geluid te
geven.
Liever doodmaken
Neen, Forsyth's weigering klonk
beslist genoeg. Hij had het zwaard
opgepakt en sloeg er nu mee naar het
gordijn. Toen het van de ivoren rin
gen naar beneden viel, smeet hij het
naar Ching.
samenwerking, die tot de vorming van
dit kamp leidde, is reeds een goed tee-
ken, dat wijst op een streven in de
goede richting, op een begrip van we-
derzijdsche afhankelijkheid in den
strijd die gevoerd moet worden tegen
de voortschrijdende ontkerstening.
Ook de plannen, die de regeering
vorige week besproken heeft met de
afgevaardigden der provinciale bestu
ren, openen goede nieuwe perspectie
ven. Naar hetgeen daarvan is bekend
geworden, overweegt de Minister een
regeling in het leven te roepen, waar
door jeugdige werkloozen in de be
drijven zullen worden opgenomen ten
einde daarin te worden opgeleid en
straks, als de arbeidsmarkt minder
overvoerd zal zijn, zich als volwaar
dige arbeiders te kunnen aanmelden.
Overheidsorganen zouden hierin dus
moeten voorgaan en natuurlijk dient
er streng tegen te worden gewaakt, dat
de regeling niet wordt uitgebuit om
door het aanstellen dezer krachten
volwaardige arbeiders te kunnen ont
slaan. Willen deze plannen in hun uit
voering slagen, dan zal dan ook de
eerste vereischte zijn: de medewerking
der werkgevers. En waar het een zoo
eminent belang betreft, dat tenslotte
ook op de toekomstige ontwikkeling
der industrie zijn terugslag moet heb
ben, mag er geen twijfel bestaan aan
den goeden wil der industrieele leiders.
Wanneer we thans jaarlijks op den
llen November den wapenstilstand
herdenken, welke een vierjarigen vol
kerenmoord besloot, dan is dat niet
om den uitslag van den wreedsten
strijd, welke de geschiedenis heeft ge
kend, te vieren, maar om de mensch-
lieid te herinneren aan haar plicht om
voort te bouwen aan een vrede, waar
van de grondsiag werd gelegd op de
puinhoopen van den oorlog.
Méér dan Wapenstilstandsdag is de
11e November dan ook Vredesdag. Op
den llen November van het jaar 1918'
was heel de wereld het eens over één
gedachte: voortaan mag het slechts
vrede zijn. Naar die gedachte verwijst
de 11e November ons jaar op jaar te
rug. Velen zijn den eed, dien de men-
schen in 1918 bij het sluiten van den
wapenstilstand hebben afgelegd, nim-
Li Weng-Ho, vlug.
Hij trok nog een zijden voorhang
naar beneden en begon «elf Ah Yeo
te binden en een prop in den mond te
sloppen. Hij was eerder klaar dan
Ching, die blijkbaar zijn taak grondig
wenschte te verrichten.
Zoo is het voldoende, Ching. We
zullen ze daar achter het scherm de-
poneeren.
Snel sleepten ze de bebustelooze
Chineezen naar het scherm en door dit
nog een weinig te verplaatsen, zorg
den zij dat de beide mannen volko
men verborgen waren voor iedereen
die in de kamer zou kijken.
Daarop keerde Forsyth zich naar
het meisje.
Nu moeten we gaan, lieveling.
Ik wijs den weg, verklaarde
Ching. Heb touw aan de muur.
Ze gingen door de open deuren,
Ching voorop, en Forsyth met zijn
arm om het meisje, dat over haar
heele lichaam trilde liepen ze den tuin
dooor.
Voor zoover zij konden zien lag de
Yamen verlaten, maar in de lucht
boven Pi-Chow was de weerschijn van
vele lantaarns en door de stilte van
den avond klonken de exotische tonen
van Chineesche muziek en het gerom
mel van trommels. Forsyth dankte
zijn gelukkig gesternte, dat de be
dienden van het paleis waarschijn
lijk nog verscheidene uren in uitge
laten pret zouden doorbrengen en de
mandarijn en zijn secretaris zoo
doende waarschijnlijk pas den vol
genden morgen zouden worden ont
dekt of vermist.
Met behulp van het touw, waar-
mer vergeten. Hun idealen hebben de
volkeren bezield en de staatslieden ge
dreven. Ze hebben steenen gedragen
naar de fundamenten van het Vredes-
statuut; ze hebben den Volkenbond
helpen bouwen en ze hebben in plech
tige verdragen de regeeringen aan el
kaar laten beloven, dat ze immer en
altijd arbitrage zouden stellen in de
plaats van het geweld.
Oud-strijders •allër landen hebben
elkaar de hand gereikt en aan elkan
der beloofd, dat ze hun kinderen zou
den afhouden van nieuwen broeder
strijd en broedermoord.
De Vlamingen, die in en na den oor
log dubbele smarten hebben gekend: 't
geweld van de vreemde indringers en
het verraad van België aan hun zaak,
zij hebben op den grond, welke van
Vlaamsch bloed werd doorweekt, een
zuil ten hemel geheven en daarop het
kruis van Christus, het Kruis des Vre-
des geplant, opdat hun kinderen en
kindskinderen zich den oorlog zouden
herinneren. En hun boodschap aan
deze nazaten hebben ze doen beitelen
in het harde graniet: „Vlaanderen voor
Christus! Nooit meer oorlog!"
Wat diepe zin ligt in die woorden:
„Vlaanderen voor Christus! Nooit meer
oorlog!" Godvruchtige mannen heb
ben ons hier den weg gewezen naar
den vrede: als we leven naar Christus,
ais we Zijn gebod" van naastenliefde
onderhouden, dan zal er geen oorlog
voor de onvolprezen Ching had ge
zorgd konden zij zonder veel moeite
over den muur komen. Aan de an
dere zijde stootte Forsyth op een om
vangrijk voorwerp, dat hem den weg
versperde.
Wat
Draagstoel, lichtte Ching in voor
de dokter zijn zin kon afmaken: Voor
Missie Barrington. Dames loopen niet
vlug en lang, u en ik dragen.
Forsyth dacht snel na. Kathleen
zou hoogstwaarschijnlijk wel vlug en
lang kunnen loopen.. Ching, rede-
neerende naar zijn kennis van Chi
neesche vrouwen, had natuurlijk ge
meend, dat dit niet het geval zou zijn
en de draagstoel zou een hindernis
kunnen vormen om in het gewenschte
tempo vooruit te komen of dekking te
zoeken. Maar aan den anderen kant
zou het vervoermiddel voor de eerste
étappe van den tocht, als ze nog niet
achtervolgd zouden worden, goede
diensten kunnen bewijzen en wanneer
de jacht eenmaal werd ingezet, wat ze
ker zou gebeuren, zou de beschrijving
van het voortvluchtige drietal niets
omtrent een draagstoel vermelden, ze
konden het ding altijd achterlaten
wanneer het noodig bleek. De voor-
deelen schenen grooter dan de bezwa
ren en Forsvth verzocht het meisje in
te stappen.
Neen, nu niet protesteeren,
liefste, weerde hij af, toen het scheen
alsof zij tegenwerpingen wilde maken.
Ching en ik kunnen er allebei best te
gen en we hebben op het oogenblik
geen tijd voor discussies.
Kathleen legde zich bij zijn beslis
sing neer. Vlug hielp hij haar instap-
meer wezen.
Inderdaad, als niet alleen Vlaan
doren, maar heel de wereld, al ware
het maar dat deel, hetwelk zich chris
ten-wereld heet oprecht zich keerde
tot Hem, Die ons den Vrede heeft ge
bracht, dan zou er slechts vrede kun
nen zijn.
Want al wat Christus gepredikt
heeft was Liefde en Hij stierf om ons
den vrede te kunnen geven.
Over een goede maand zullen de
Kerstklokken weer luiden om voor de
menschheid de Vredesboodschap te
herhalen, welke bijna 2000 jaren ge
leden aan de wereld werd gebracht.
Twee duizend jaren
En toch dondert het kanon weer in
Afrika en zaait een christen-volk dood
en vernieling in vreemd gebied! Is dat
dan niet het fiasco, zoo vragen velen
twijfelend en anderen vragen dat hoo-
nend, van het Christendom?
In zekeren zin: van het christen
dom, ja! Maar niet van de christen
leer!
Als menschen en volkeren hun chris
ten-zijn meer belééfden dan beleden,
dan zou het vredesideaal benaderd
zijn, want Christus is Liefde en Zijn
gebod is Vrede.
En niemand kan den vrede dienen
door de oprechte christelijke -gedach
ten te ondermijnen; de vrede kan
slechts groeien uit ons beter christen
zijn.
We zeiden het hiervoren, hoe de we
reld 17 jaar geleden van den vredeswil
was bezield en dat sindsdien aan dien
vrede werd gebouwd. Volkenbond, In
ternationaal Hof van Arbitrage, Locar
no, enz., waren de eerste der tot stand
gekomen samenstellende deelcn.
En dat allesligt nu, niet na
2000, maar na slechts 17 jaren, vrij
wel in puin. MenschenwerkHet leger
der vredesidealisten slinkt van dag
tot dag. Het leed raakt vergeten, heb-
en wraakzucht herwaken.
Maar de boodschap van Bethlehem,
al is die dan 2000 jaar oud, zal straks
weer klinken en duizenden zullen die
boodschap wederom verstaan. Boven
het gedonder der kanonnen uit.
Alle vredeswerk der menschen on
dervindt de terugwijzing naar de Stal
der Geboorte van den Vredesvorst.
Wat in Versailles, Genève, Den Haag
en Locarno werd ondernomen en
thans reeds scheurt en kraakt, kan nog
tot grootsche zaken des vredes groeien
als het wordt bezield met het ware
christelijke element, dat wangunst,
wraakgedachte en hoovaardig superio
riteitsgevoel onderdrukt en uitbant.
Christenmonden spreiden vaak slechts
verwarring, maar christen-harten wek
ken vrede.
En wie twijfel en misnoegen zaaien
in christen-harten, die kunnen geen
ware vredes-idealisten zijn. De uit
komst der wereld ligt bij Hem, Wiens
gebod Liefde is.
De neeryang van liet openbaar
ondemijs
De openbare school te Krabben-
dijke is de laatste jaren steeds sterk
achteruit gegaan en van een school
met 6 leerkrachten gedaald tot een,
die een éénmansschool zou moeten
worden. Intusschen is er thans een
vacature els hoofd aan die school.
Een en ander schijnt B. en W.
aanleiding te geven, opheffing van
de school te overwegen.
De herziening van de Grondwet.
In een nota naar aanleiding van
het verslag over hoofdstuk I der
rijksbegrooting 1936deelt de minister
van financiën ter vo doening aan
den in het verslag geuiten wensch,
mede, dat de regeering voornemens
is o m. een wijziging te bevorderen
van de artt. 7 en 194 der Gi ondwet.
Zij wenscht ook het vraagstuk der
z.g. revolutionaire volksvertegen
woordigers in de herziening te be
trekken.
'n „VELO" TAFELBILJART
brengt gezelligheid in huis, is van hoogste
kwaliteit, belastingvrij en ongelooflijk goedkoop!
pen, schoof de gordijnen dicht en
l ichte zich daarop tot Ching.
Naar de heuvels, Ching, we moe
ten in de richting Yunnan. Daar zijn
hospitalen en Li-Weng-Ho zal ons
zoeken in de richting van de rivier.
De Chinees betuigde zijn instem
ming met dit plan; ze tilden den
draagstoel op en begonnen hun tocht,
de draagarmen over hun schouders.
Zij volgden het pad, waarlangs For
syth uit zijn schuilplaats het land
volk naar Pi-Chow had zien trekken
vroeger in den schemer, en waren zoo
gelukkig dit nu vrijwel verlaten te
vinden. Het licht van lantaarns ter
rechter en linkerzijde van hen verried
de aanwezigheid van enkele boerde
rijen, maar het duurde niet lang of
ze hadden de laatste hofsteden achter
den rug. Langzamerhand begon het
pad te stijgen, ze naderden, veronder
stelde Forsyth met een opgelucht ge
moed, den voet der heuvels.
Nu hij het gevoel had dat zij veilig
konden praten, stelde Forsyth den
Chinees een vraag.
Waar was je gebleven, Ching,
nadat ik je in het gedrang bij de
Yamen kwijt raakte?
Zag opeens mijn broer. Wist niet
hij in Pi-Chow is, en ik achter hem
aan en spreek met hem. Hij rijke man
tegenwoordig en heb geld van hem
geleend; draagstoel ook, touw ook.
Hij is niet vergeten hoe vader gedood
en wil ook wel Weng-Ho hak zetten,
maar hij te bang om zelf wat te doen.
Ik zei dat u terugbetaald wat ik ge
leend, dokter Forsyth.
Ja, dat komt wel in orde. Maar
hoe ben je zoo zonder ongelukken op
de Yamen gekomen?
Toen ik u kwijt was tusschen
de kramen en niet terug vinden kon,
ik denk dokter Forsyth gaat alleen
naar de Yamen en probeert Missie
Barrington te redden. Leen stoel en
touw en ik ook naar de Yamen. Klim
over den muurzie licht in een
paar kamers en kijk. In de eerste ka
mer is niemand en dus stil als slang
naar de andere kruipen. Hoor stem
men, lig plat op den grond en wacht.
Opeens stem van Li-Weng-Ho, dan
andere stem en ik denk, dat dokter
Forsyth, misschien heeft hij mij noo
dig. Dus ik kruip naar voren en kijk
in de kamer.
Ik zie Missie Barrington eerst, zij is
heel bleek; dan zie ik Li-Weng-Ho en
ik weet direct wat aan de hand is
hem niet aanstaat, en dan zie ik u en
ik blij want u heeft zwaard in uw hand
en denk u dien duivel nu doodmaken.
Ching gaf daarop in zijn schilder
achtig taaltje een relaas van het ge
beurde in de kamer en van zijn ver
schijnen als een deus ex machine op
het hachelijkst oogenblik.
Het komt me voor, dat ik een
heeleboel aan je te danken heb,
Ching, verklaarde de dokter, toen
zijn reisgezel uitgesproken was.
Misschien, dokter Forsyth. Maar
nu nog niet over spraten. Nog altijd
gevaar.
En of! We kunnen er wel op re
kenen, dat wanneer Li-Weng-Ho ver
lost is, hij onmiddellijk een achter
volging zal beginnen met grof geschut
en een net zal spannen over de heele
provincie om ons te vangen.
Wordt vervolgd.
De Echo van het Zuiden,
Waalwyiisclie en Lanptraatsche Couranti
MAATSCmPPy VAM VIRZEKERiMG OP HET LEVEfl
TPf Verkri|gbaar ln onze 100 filialen In Nederland
V LLw Contant^ betaling geen vereischtel
ff
