i
ii
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
""eerste blad"
LIEFDE IN CHINA
fiuËSsr
FEUILLETON
DIT NUMMER BESTAAT UIT
DRIE BLADEN.
Financisele zwentMzaken.
-HUMOR OVER DUITSGHLAND.
NUMMER 4.
ZATERDAG 11 JANUARI 1936.
59e JAARGANG.
et Zniden,
Waalwyksclie en Langstraatscfce Coarant»
Advertentiën moeten Woensdag en
Dit blad verschijnt
UITGAVE:
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
WOENSDAG en ZATERDAG
in ons bezit zijn.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Prijs der Advertentiën:
tranco te zenden aan den Uitgever.
20 cent per regel; minimum 1.50.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Telefoon No. '38. Telegr.-adresECHO.
Reclames 40 cent per regel.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
Bij contract flink rabat.
Het wordt toch, dunkt ons, wel
eens tijd dat de overheid wat duide
lijker haar standpunt tegenover den
overigens nogal getemperden
goklust van het Nederlandsche volk
bepale. Tot nu toe is haar houding
vrijwel alleen negatief het gokken
is, behoudens voor wat de Staats
loterij betreft, verboden.
Zit er werkelijk een ernst'ge prin-
cipieele kant aan de zaak Als we
déérvan overtuigd waren, dan gingen
we aanstonds opzij voor datgene wat
het geweten van het volk, althans
van een belangrijk deel van dit volk,
zegt. Is echter een loterij onzedelijk,
dan z^l ze dat o.i. even goed zijn
voor de eerste 20.000 nummers der
Staatsloterij als voor die overige num
mers, waarmede velen haar graag
zouden zien uitgebreid.
De overheid mag dan in het geheel
niet als organisatrice eener loterij
optreden en zij zou ook al die
andere vormen van gokken moeten
tegengaan, waaraan menschen van
allerlei stand en geloof zich plegen
over te geven. Als ik een briefje
koop in de hoop op een prijs, is dat
in wezen niets anders dan wanneer
ik een partij goederen opsla, specu-
leerende op een prijsverhooging ot
een «tip» aanvaard voor een »voor
deelige» effectenbelegging.
Nu de overheid den gewonen
goklust der massa aan de korte
banden van haar Staatsloterij heeft
gelegd, worden ter voldoening aan
de blijkbaar niet in te toornen gok
di iften allerlei zijwegen geopend, die
zedelijk veel gevaarlijker zijn dan
onder behoorlijk toezicht gestelde
loterijen en het volk met groote
financiëele schade bedreigen.
Keer op keer leest men in de krant
hoe de politie invallen doet in
»bankzaken» en loterijkantoren,
welke zich met zwendelpraktijken
hebben beziggehouden. Vóór zulks
is komen vast te staan, zijn reeds
honderden of duizenden kleine luy-
den bedrogen en financieel geplukt
Ook het gezonde zakenleven wordt
bedreigd, doordat sommige nering
doenden hun klanten in de gelegen
heid stellen om ten behoeve van
een gokje door de mazen van de wet
te kruipen. Ze bezigen daartoe
puzzle's welke niets raadselachtigs
aan zich hebben, of openen het ver
schiet op gratis-koopjes door het
toeval van een koopdag-keuze
Ongecontroleerde en niet geregle
menteerde gokkerijen zijn veel scha
delijker voor ons volksleven dan
eerlijke loterijen.
Het is wel merkwaardig dat de
leiders van het derde rijk zoo'n
dankbare onderwerpen zijn voor
caricaturisten en moppentappers.
Naar men zegt schijnen zelfs in
Duitschland velen het te wagen in
besloten kring dergelijke aardig
heden te vertellen.
Een Duitscher heeft, natuurlijk in
het buitenland, een bundeltje uit
gegeven met 200 witzen, die op t
oogenblik in het Nazi-rijk binnens
kamers worden verteld. Sommige
ervan zijn bijzonder geestig en wij
laten er daarom hier enkele volgen:
Onder de grootste geheimhouding
wordt van een zijde, die in nauwe
connectie met de regeering staat,
medegedeeld, dat de adelaar uit het
Duitsche wapen verdwijnen zal en
vervangen zal worden door een
kangoeroe, omdat dat het eenige
dier is, dat met een leegen buidel
nog groote sprongen kan maken.
Wat is het onderscheid tusschen
Italië en Duitschland
Over (über) Italië lacht de eeuwige
blauwe hemel. Over Duitschland
lacht de heele wereld.
Wat is het onderscheid tusschen
den Rijksbisschop en 'n missionaris
De missionaris maakt de wilden
vroom en de Rijksbisschop maakt
de vromen wild.
Karl Valentin, de Münchener
komiek, verschijnt ten tooneele.
Terwijl hij den rechterarm omhoog
van „De Echo van het Zuiden'
Uit het Engelsch.
door
BEN BOLT.
Nadruk verboden.
53.
HOOFDSTUK XXIV.
IN VEILIGE HAVEN.
Zoodra het hein mogelijk was, ging
Forsyth weer naar buiten. De onge
lukkige schelmen, die den schandpaal
moesten doorstaan, waren er nog en
zonder aarzeling liep Forsyth op den
gestrafte toe, dien hij straks opge
merkt had. De man had een gegroefd
gezicht, dat met een kleurstof bewerkt
was om een Chineesche teint te krij
gen; zijn wenkbrauwen waren donker
gemaakt, maar zijn oogen waren
blauw; de blauwe oogen van een
Europeaan, en Forsyth zag dat ze met
bloed doorloopen warentengevolge
van zenuwoverspanning en pijn waar
schijnlijk.
In 's hemels naam, Forsyth
Dus zoover is het met U geko
men, Leiand Barrington!
Zeg liever wat er van Leiand Bar
rington over is, gaf de handelaar ten
antwoord. Vijf dagen heb ik in deze
Chineesche hel geleefd en de ploert,
dien ik heb betaald om me te voeden,
is er vandaag niet geweest. Nog een
dag en ik wordt gek.
Forsvth beschouwde hem aandach
tig. Barrington's toestand was meelij
wekkend genoeg. De houten kraag
verhinderde hem te gaan liggen of
achterover te leunen, maakte het hem
zelfs onmogelijk voedsel naar zijn
mond te brengen.
Hoe kom je in dezen toestand?
informeerde de dokter.
Opium smokkelen! De plaats
vervangende gouverneur is jong en een
dienstklopper. Ik werd gesnapt en
omdat ik in Chineesche kleeren was
en mijn gezicht geverfd had, hield hij
me voor een halfbloed denk ik. In
ieder geval ik heb er vijf dagen van
gelust en nog zoo'n dag
Wat is er inmiddels van je doch
ter geworden?
Een loerende blik kwam in de met
bloed doorloopen oogen.
O, die maakt het bestZe zit in
Yong-Foo.
Weet je dat zeker?
NatuurlijkWaar zou ze anders
zijn?
Forsyth vond het niet noodig hem
in te lichten. Die gemeene manier van
kijken leverde het duidelijke bewijs
dat Leiand Barrington méér wist dan
hij wenschte los te laten en de quasi-
onschuldige luchtige toon waarop hij
had geantwoord, was die van iemand,
die een leugen met bluf denkt te kun
nen bemantelen. Vol walging wendde
de jonge dokter zich af.
Forsyth, schreeuwde de hande
laar. In 's hemelsnaam. Je bent toch
niet van plan me hier zoo te laten
staan.
Nen, was het antwoord. Ik zal
je wel helpen.
Zonder Leiand Barrington verder
een blik waardig te keuren, ging Dick
den Yamen weer binnen en zocht den
gouverneur op, dien hij van zijn zon-
brengt, roept hij »Heil....», even
pauze en dan: Vreeselijk, ontzet
tend, nou ben ik dien naam ver
geten
Ontelbaar zijn de moppen op den
Führer, op Dr. Göbbels en Hermann
Göring. Zoo vraagt Germania den
Führer
Is er dan werkelijk niets tegen
den vleeschnood in Duitschland te
doen, iieber Adolf
Waarop Hitier antwoordtlk doe,
wat ik kan, liebe Germania. Ik
schiet den eenen bok na den
anderen 1
Ietwat «actueel» is de vraag, wat
het onderscheid is tusschen een
stomme tilm en winterhulp.
Vrij eenvoudig, zegt het volk Rij
de stomme film ziet men veel en
hoort niets, en bij de winterhulp
hoort men veel en ziet niets 1
Alleen door de Joden hebben we
den wereldoorlog verloren l
Selbstverstandlich, er waren te
veel joden bij den Generalen Staf.
Wat zeg je? In onzen Generalen
Staf waren geen joden.
Stimmt auch, maar bij de anderen I
Bekend is, dat Göring niet vrij is
van ijdelheid.
Op zekeren morgen was er een
geweldig rumoer in huize Göring
er mankeerde een ordeteeken Ieder
een en alles zocht, totdat eindelijk
een dienaar binnenkwam en glim
lachend tot Göring sprak Hier is
de orde. Uwe Excellentie had hem
aan Uw pyama laten zitten.
Toen Hermann Göring na zijn
bruiloftsmaaltijd, waar goed gegeten
was en de wijnen niet ontbraken,
zijn jonge vrouw persoonlijk naar
zijn paleis wilde rijden, overkwam
hem een verkeersongeval. Hij botste
met zijn wagen tegen een anderen
auto.
En dat niettegenstaande de voor
treffelijke verkeersregeling van dezen
tijd
Ja, ja 1 Göring had vergeten zijn
borst «abzublenden».
In vliegensvlugge vaart komt een
adjudant naar Göring geloopen
«Excellentie, de Rijksdag staat in
brand 1»
Göring kijkt eens op z?n horloge
en zegt: «Nu al?»
Toen Hindenburg gestorven was,
liet Göring zich aandienen bij Hitier.
«Hindenburg is dood», sprak Göring,
«en je weet toch, dat Duitschland
niet buiten een veldmaarschalk kan.
Wat zou je ervan denken, als je mij
daartoe liet benoemen, ik kan goed
representeeren, enz
«Ga en praat met Blomberg», ant
woordde Hitier «Maar, in vredes
naam, let er dan op, dat hij mij
eindelijk ook tot onderofficier be
noemt.»
Gisteren is er in het paleis van
Göring ingebroken 43 uniformen
werden ontvreemd. Uit Göring's
naaste omgeving werd echter ver
nomen, dat hij het verlies niet eens
bemerkt heeft.
«Hebt jij de laatste rede van Hitier
gehoord
«Ja, al een jaar geleden.»
Hitier bezocht een school waar
hij verschillende vragen aan de
jongens stelde
«Hoe heet jij, beste jongen?»
«Fritz, Herr Reichskanzler.»
«En tot welke partij behoor je
«Ich bin Nazi, Herr Reichskanzler.»
«Zeer goed, uitstekend.»
Hitier richt zich tot een anderen
derlinge ontmoeting vertelde.
Wat wilt ge dat ik doen zal,
vriend? vroeg de mandarijn.
Hem in vrijheid stellen, natuur
lijk.
En hem hier laten komen, om
zijn dochter te zien?
Neen, weerde Forsvth snel af.
Hij is een door-en-door slecht mensch.
Ik geloof niet dat Kathleen hem ooit
verlangt terug te zien. U herinnert zich
wat U over Li-Weng-Ho vertelde. Hoe
deze ontaarde vader
Ik herinner het me. De vraag is
nu maar: wat zal ik met hem doen?
Zorgen dat hij uit China ver
dwijnt, als U dat mogelijk is
Dat is mij zeker mogelijkdat
wil zeggen, ik kan in ieder geval ma
ken, dat het niet veilig voor hem is
zijn gezicht buiten de verdraaghavens
te laten zien Hij is bekend als opium,
smokkelaar, en de nieuwe wetten zijn
heel streng op dat punt. De schand
paal is maar een lichte strafik zou
het volste recht hebben een doodvon
nis over hem uit te spreken.
Zegt U hem dat, misschien kunt
U hem zoo den angst op het lijf jagen,
dat hij de wijste partij kiest en China
heelemaal verlaat.
Dat zal ik doen voor U, For
syth en Kathleen. Ik zal hem nu met
een laten halen.
Forsyth was niet bij het onderhoud
tegenwpordig, wilde er ook niet bij
zijn, maar een uur later hoorde hij
het resultaat.
Leiand Barrington is weg....
zoo mak als een lam! Drie soldaten
en een van mijn civiele ambtenaren
begeleiden hem. Hij gaat eerst naar
Yong-Foo om zijn huis te verkoopen
en vervolgens naar Hong-Kong, waar
hij zich naar Engeland zal inschepen,
we behoeven niet ongerust te zijn, dat
hij dit niet zal doen, want de ambte
naar heeft een brief bij zich, die naar
den Engelschen gouverneur gaat als
Barrington niet per eerste gelegen
heid vertrekt. Hij heeft den brief ge
zien en ik verzeker U dat hij eieren
voor zijn geld zal kiezen.
Ik ben U heel dankbaar
Tusschen ons mag geen sprake zijn
van dank, mijn vriend. Ik beschouw
het als een voorrecht den man van
dienst te kunnen zijn, die gemaakt
heeft dat mijn kind zingt als en lijster.
Wel daar hoor ik mijn Nang-Kung en
Uw Kathleen!
Ze kwamen nader, de armen om el
kaar heen; beide stralend van geluk
kige jeugd en juist even voor zij' bin
nentraden, duwde de mandarijn For
syth een brief in de hand.
Neem dien, mijn vriend. Hij is
van Barrington en voor Kathleen be
stemd, zei hij haastig en met gedempte
stem. Maar leest hem eerst zelf en
geef hem haar, wanneer het U wen-
schelijk voorkomt. Ik weet wat er in
staat, de mandarijn pauzeerde even
en met een glimlach; Ik heb hem ge
dicteerd en me overtuigd dat hij alles
woordelijk heeft opgeschreven.
Forsyth liet den brief in zijn zak
glijden en las hem zoodra zich een ge
schikte gelegenheid voordeed. Hij was
heel kort en bevestigde dat de schrij
ver China onmiddellijk verliet en gaf
verder uiting aan de hoop dat Kath
leen, die, zooals Barrington mede
deelde te hebben gehoord, binnenkort
met Forsyth in het huwelijk zou tre
den heei gelukkig zou worden. Dat
was alles, want de mandarijn had hem
gedwongen zich bij de hoofdzaak te
houden en alles wat naar leugenach
tig vertoon van gevoel zweemde te
vermijden.
Tien dagen later huwden dokter
Richard Forsyth en Kathleen Barring
ton van den Yamen uit, in de kapel
van het Amrikaansche zendingssta-
tion.
De kleine Nank Kung stond gedu
rende de plechtigheid aan Kathleen's
zijde, een vorstelijk figuurtje in bro-
caatzijde als geen Engelsch bruids
meisje ooit droeg. Maar ook het ge
waad, dat de bruid droeg, behoorde
tot het allermooiste en fijnste uit de
eeuwenoude schatten van den Yamen.
En ze had erin moeten berusten dat
ze, naar Chineesche zede, getooid
werd met de scharlakenroode bruids
sluier, die in wijde plooien naar alle
kanten van het hoofd tot de voeten
afhing, zoodat Dick Forsvth, die naast
haar stond, haar lief, gelukkig gezicht,
als door een rozige wolk zag.
Toen het gezelschap op de Yamen
terugkeerde werd er luidruchtig op de
tams-tams geslagen, speellieden ont
lokten vreemde melodieën aan vreem
de instrumenten, de meisjes van het
gouverneurspaleis zongen de liefdes
liederen van China, die dertig eeuwen
tevoren ook réeds Chineesche jong
gehuwden in de ooren hadden geklon
ken, de geur van een overvloed van
bloemen vervulde de lucht met een
droomige zoetheid en er was over
vloed van spijs en drank, en kleurige
weelde, een half-barbaarsche uitbun
digheid van pracht, zooals de stoutste
Westersche fantasie, zich die niet had
kunnen voorstellen.
Wordt vervolgd.