i ii Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ""eerste blad" LIEFDE IN CHINA fiuËSsr FEUILLETON DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. Financisele zwentMzaken. -HUMOR OVER DUITSGHLAND. NUMMER 4. ZATERDAG 11 JANUARI 1936. 59e JAARGANG. et Zniden, Waalwyksclie en Langstraatscfce Coarant» Advertentiën moeten Woensdag en Dit blad verschijnt UITGAVE: Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur WOENSDAG en ZATERDAG in ons bezit zijn. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN Prijs der Advertentiën: tranco te zenden aan den Uitgever. 20 cent per regel; minimum 1.50. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Telefoon No. '38. Telegr.-adresECHO. Reclames 40 cent per regel. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40. Bij contract flink rabat. Het wordt toch, dunkt ons, wel eens tijd dat de overheid wat duide lijker haar standpunt tegenover den overigens nogal getemperden goklust van het Nederlandsche volk bepale. Tot nu toe is haar houding vrijwel alleen negatief het gokken is, behoudens voor wat de Staats loterij betreft, verboden. Zit er werkelijk een ernst'ge prin- cipieele kant aan de zaak Als we déérvan overtuigd waren, dan gingen we aanstonds opzij voor datgene wat het geweten van het volk, althans van een belangrijk deel van dit volk, zegt. Is echter een loterij onzedelijk, dan z^l ze dat o.i. even goed zijn voor de eerste 20.000 nummers der Staatsloterij als voor die overige num mers, waarmede velen haar graag zouden zien uitgebreid. De overheid mag dan in het geheel niet als organisatrice eener loterij optreden en zij zou ook al die andere vormen van gokken moeten tegengaan, waaraan menschen van allerlei stand en geloof zich plegen over te geven. Als ik een briefje koop in de hoop op een prijs, is dat in wezen niets anders dan wanneer ik een partij goederen opsla, specu- leerende op een prijsverhooging ot een «tip» aanvaard voor een »voor deelige» effectenbelegging. Nu de overheid den gewonen goklust der massa aan de korte banden van haar Staatsloterij heeft gelegd, worden ter voldoening aan de blijkbaar niet in te toornen gok di iften allerlei zijwegen geopend, die zedelijk veel gevaarlijker zijn dan onder behoorlijk toezicht gestelde loterijen en het volk met groote financiëele schade bedreigen. Keer op keer leest men in de krant hoe de politie invallen doet in »bankzaken» en loterijkantoren, welke zich met zwendelpraktijken hebben beziggehouden. Vóór zulks is komen vast te staan, zijn reeds honderden of duizenden kleine luy- den bedrogen en financieel geplukt Ook het gezonde zakenleven wordt bedreigd, doordat sommige nering doenden hun klanten in de gelegen heid stellen om ten behoeve van een gokje door de mazen van de wet te kruipen. Ze bezigen daartoe puzzle's welke niets raadselachtigs aan zich hebben, of openen het ver schiet op gratis-koopjes door het toeval van een koopdag-keuze Ongecontroleerde en niet geregle menteerde gokkerijen zijn veel scha delijker voor ons volksleven dan eerlijke loterijen. Het is wel merkwaardig dat de leiders van het derde rijk zoo'n dankbare onderwerpen zijn voor caricaturisten en moppentappers. Naar men zegt schijnen zelfs in Duitschland velen het te wagen in besloten kring dergelijke aardig heden te vertellen. Een Duitscher heeft, natuurlijk in het buitenland, een bundeltje uit gegeven met 200 witzen, die op t oogenblik in het Nazi-rijk binnens kamers worden verteld. Sommige ervan zijn bijzonder geestig en wij laten er daarom hier enkele volgen: Onder de grootste geheimhouding wordt van een zijde, die in nauwe connectie met de regeering staat, medegedeeld, dat de adelaar uit het Duitsche wapen verdwijnen zal en vervangen zal worden door een kangoeroe, omdat dat het eenige dier is, dat met een leegen buidel nog groote sprongen kan maken. Wat is het onderscheid tusschen Italië en Duitschland Over (über) Italië lacht de eeuwige blauwe hemel. Over Duitschland lacht de heele wereld. Wat is het onderscheid tusschen den Rijksbisschop en 'n missionaris De missionaris maakt de wilden vroom en de Rijksbisschop maakt de vromen wild. Karl Valentin, de Münchener komiek, verschijnt ten tooneele. Terwijl hij den rechterarm omhoog van „De Echo van het Zuiden' Uit het Engelsch. door BEN BOLT. Nadruk verboden. 53. HOOFDSTUK XXIV. IN VEILIGE HAVEN. Zoodra het hein mogelijk was, ging Forsyth weer naar buiten. De onge lukkige schelmen, die den schandpaal moesten doorstaan, waren er nog en zonder aarzeling liep Forsyth op den gestrafte toe, dien hij straks opge merkt had. De man had een gegroefd gezicht, dat met een kleurstof bewerkt was om een Chineesche teint te krij gen; zijn wenkbrauwen waren donker gemaakt, maar zijn oogen waren blauw; de blauwe oogen van een Europeaan, en Forsyth zag dat ze met bloed doorloopen warentengevolge van zenuwoverspanning en pijn waar schijnlijk. In 's hemels naam, Forsyth Dus zoover is het met U geko men, Leiand Barrington! Zeg liever wat er van Leiand Bar rington over is, gaf de handelaar ten antwoord. Vijf dagen heb ik in deze Chineesche hel geleefd en de ploert, dien ik heb betaald om me te voeden, is er vandaag niet geweest. Nog een dag en ik wordt gek. Forsvth beschouwde hem aandach tig. Barrington's toestand was meelij wekkend genoeg. De houten kraag verhinderde hem te gaan liggen of achterover te leunen, maakte het hem zelfs onmogelijk voedsel naar zijn mond te brengen. Hoe kom je in dezen toestand? informeerde de dokter. Opium smokkelen! De plaats vervangende gouverneur is jong en een dienstklopper. Ik werd gesnapt en omdat ik in Chineesche kleeren was en mijn gezicht geverfd had, hield hij me voor een halfbloed denk ik. In ieder geval ik heb er vijf dagen van gelust en nog zoo'n dag Wat is er inmiddels van je doch ter geworden? Een loerende blik kwam in de met bloed doorloopen oogen. O, die maakt het bestZe zit in Yong-Foo. Weet je dat zeker? NatuurlijkWaar zou ze anders zijn? Forsyth vond het niet noodig hem in te lichten. Die gemeene manier van kijken leverde het duidelijke bewijs dat Leiand Barrington méér wist dan hij wenschte los te laten en de quasi- onschuldige luchtige toon waarop hij had geantwoord, was die van iemand, die een leugen met bluf denkt te kun nen bemantelen. Vol walging wendde de jonge dokter zich af. Forsyth, schreeuwde de hande laar. In 's hemelsnaam. Je bent toch niet van plan me hier zoo te laten staan. Nen, was het antwoord. Ik zal je wel helpen. Zonder Leiand Barrington verder een blik waardig te keuren, ging Dick den Yamen weer binnen en zocht den gouverneur op, dien hij van zijn zon- brengt, roept hij »Heil....», even pauze en dan: Vreeselijk, ontzet tend, nou ben ik dien naam ver geten Ontelbaar zijn de moppen op den Führer, op Dr. Göbbels en Hermann Göring. Zoo vraagt Germania den Führer Is er dan werkelijk niets tegen den vleeschnood in Duitschland te doen, iieber Adolf Waarop Hitier antwoordtlk doe, wat ik kan, liebe Germania. Ik schiet den eenen bok na den anderen 1 Ietwat «actueel» is de vraag, wat het onderscheid is tusschen een stomme tilm en winterhulp. Vrij eenvoudig, zegt het volk Rij de stomme film ziet men veel en hoort niets, en bij de winterhulp hoort men veel en ziet niets 1 Alleen door de Joden hebben we den wereldoorlog verloren l Selbstverstandlich, er waren te veel joden bij den Generalen Staf. Wat zeg je? In onzen Generalen Staf waren geen joden. Stimmt auch, maar bij de anderen I Bekend is, dat Göring niet vrij is van ijdelheid. Op zekeren morgen was er een geweldig rumoer in huize Göring er mankeerde een ordeteeken Ieder een en alles zocht, totdat eindelijk een dienaar binnenkwam en glim lachend tot Göring sprak Hier is de orde. Uwe Excellentie had hem aan Uw pyama laten zitten. Toen Hermann Göring na zijn bruiloftsmaaltijd, waar goed gegeten was en de wijnen niet ontbraken, zijn jonge vrouw persoonlijk naar zijn paleis wilde rijden, overkwam hem een verkeersongeval. Hij botste met zijn wagen tegen een anderen auto. En dat niettegenstaande de voor treffelijke verkeersregeling van dezen tijd Ja, ja 1 Göring had vergeten zijn borst «abzublenden». In vliegensvlugge vaart komt een adjudant naar Göring geloopen «Excellentie, de Rijksdag staat in brand 1» Göring kijkt eens op z?n horloge en zegt: «Nu al?» Toen Hindenburg gestorven was, liet Göring zich aandienen bij Hitier. «Hindenburg is dood», sprak Göring, «en je weet toch, dat Duitschland niet buiten een veldmaarschalk kan. Wat zou je ervan denken, als je mij daartoe liet benoemen, ik kan goed representeeren, enz «Ga en praat met Blomberg», ant woordde Hitier «Maar, in vredes naam, let er dan op, dat hij mij eindelijk ook tot onderofficier be noemt.» Gisteren is er in het paleis van Göring ingebroken 43 uniformen werden ontvreemd. Uit Göring's naaste omgeving werd echter ver nomen, dat hij het verlies niet eens bemerkt heeft. «Hebt jij de laatste rede van Hitier gehoord «Ja, al een jaar geleden.» Hitier bezocht een school waar hij verschillende vragen aan de jongens stelde «Hoe heet jij, beste jongen?» «Fritz, Herr Reichskanzler.» «En tot welke partij behoor je «Ich bin Nazi, Herr Reichskanzler.» «Zeer goed, uitstekend.» Hitier richt zich tot een anderen derlinge ontmoeting vertelde. Wat wilt ge dat ik doen zal, vriend? vroeg de mandarijn. Hem in vrijheid stellen, natuur lijk. En hem hier laten komen, om zijn dochter te zien? Neen, weerde Forsvth snel af. Hij is een door-en-door slecht mensch. Ik geloof niet dat Kathleen hem ooit verlangt terug te zien. U herinnert zich wat U over Li-Weng-Ho vertelde. Hoe deze ontaarde vader Ik herinner het me. De vraag is nu maar: wat zal ik met hem doen? Zorgen dat hij uit China ver dwijnt, als U dat mogelijk is Dat is mij zeker mogelijkdat wil zeggen, ik kan in ieder geval ma ken, dat het niet veilig voor hem is zijn gezicht buiten de verdraaghavens te laten zien Hij is bekend als opium, smokkelaar, en de nieuwe wetten zijn heel streng op dat punt. De schand paal is maar een lichte strafik zou het volste recht hebben een doodvon nis over hem uit te spreken. Zegt U hem dat, misschien kunt U hem zoo den angst op het lijf jagen, dat hij de wijste partij kiest en China heelemaal verlaat. Dat zal ik doen voor U, For syth en Kathleen. Ik zal hem nu met een laten halen. Forsyth was niet bij het onderhoud tegenwpordig, wilde er ook niet bij zijn, maar een uur later hoorde hij het resultaat. Leiand Barrington is weg.... zoo mak als een lam! Drie soldaten en een van mijn civiele ambtenaren begeleiden hem. Hij gaat eerst naar Yong-Foo om zijn huis te verkoopen en vervolgens naar Hong-Kong, waar hij zich naar Engeland zal inschepen, we behoeven niet ongerust te zijn, dat hij dit niet zal doen, want de ambte naar heeft een brief bij zich, die naar den Engelschen gouverneur gaat als Barrington niet per eerste gelegen heid vertrekt. Hij heeft den brief ge zien en ik verzeker U dat hij eieren voor zijn geld zal kiezen. Ik ben U heel dankbaar Tusschen ons mag geen sprake zijn van dank, mijn vriend. Ik beschouw het als een voorrecht den man van dienst te kunnen zijn, die gemaakt heeft dat mijn kind zingt als en lijster. Wel daar hoor ik mijn Nang-Kung en Uw Kathleen! Ze kwamen nader, de armen om el kaar heen; beide stralend van geluk kige jeugd en juist even voor zij' bin nentraden, duwde de mandarijn For syth een brief in de hand. Neem dien, mijn vriend. Hij is van Barrington en voor Kathleen be stemd, zei hij haastig en met gedempte stem. Maar leest hem eerst zelf en geef hem haar, wanneer het U wen- schelijk voorkomt. Ik weet wat er in staat, de mandarijn pauzeerde even en met een glimlach; Ik heb hem ge dicteerd en me overtuigd dat hij alles woordelijk heeft opgeschreven. Forsyth liet den brief in zijn zak glijden en las hem zoodra zich een ge schikte gelegenheid voordeed. Hij was heel kort en bevestigde dat de schrij ver China onmiddellijk verliet en gaf verder uiting aan de hoop dat Kath leen, die, zooals Barrington mede deelde te hebben gehoord, binnenkort met Forsyth in het huwelijk zou tre den heei gelukkig zou worden. Dat was alles, want de mandarijn had hem gedwongen zich bij de hoofdzaak te houden en alles wat naar leugenach tig vertoon van gevoel zweemde te vermijden. Tien dagen later huwden dokter Richard Forsyth en Kathleen Barring ton van den Yamen uit, in de kapel van het Amrikaansche zendingssta- tion. De kleine Nank Kung stond gedu rende de plechtigheid aan Kathleen's zijde, een vorstelijk figuurtje in bro- caatzijde als geen Engelsch bruids meisje ooit droeg. Maar ook het ge waad, dat de bruid droeg, behoorde tot het allermooiste en fijnste uit de eeuwenoude schatten van den Yamen. En ze had erin moeten berusten dat ze, naar Chineesche zede, getooid werd met de scharlakenroode bruids sluier, die in wijde plooien naar alle kanten van het hoofd tot de voeten afhing, zoodat Dick Forsvth, die naast haar stond, haar lief, gelukkig gezicht, als door een rozige wolk zag. Toen het gezelschap op de Yamen terugkeerde werd er luidruchtig op de tams-tams geslagen, speellieden ont lokten vreemde melodieën aan vreem de instrumenten, de meisjes van het gouverneurspaleis zongen de liefdes liederen van China, die dertig eeuwen tevoren ook réeds Chineesche jong gehuwden in de ooren hadden geklon ken, de geur van een overvloed van bloemen vervulde de lucht met een droomige zoetheid en er was over vloed van spijs en drank, en kleurige weelde, een half-barbaarsche uitbun digheid van pracht, zooals de stoutste Westersche fantasie, zich die niet had kunnen voorstellen. Wordt vervolgd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1936 | | pagina 1