Toegewijd een Hendel, Industrie en Cemeentebelengen. HET HOOGSTE RECHT EERSTE BLAD. FEUILLETON „HOORD BRABAKO" DIT NUMMER BESTAAT UIT DRIE BLADEN. Sombers Jaarbeurs. 'l w" K? Als we hier spreken van een l.1.^en soinnere Jaarbeurs, dan is 't waarlijk litft jJmet omlat.de activiteit der zaken lieden zou zijii vei iniuderd. Volstrekt 1 rrl niet. Er zijn 16l5 deelnemers, slechts 381 40 minder dan aan de Jaarbeurs w.„ijlen vorigeJare. Hitler's aanbod en Nederland. koop and, BEANTWOORDE VRAGEN. 4ER 22. ZATERDAG 14 MAART 1936. 59c JAARGANG. rotkl siïog luwe.^ Hei] en na, Huei mat» wed. i ;ehui tlocti DeËcho van het Zuiden, Waalwijksclie en Langstraatsche Courant, wen ie sla, WUslp Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. tranen te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco p. post door 't geheele rijk 1.40 UITGAVE: WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON HELEN ECHO. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: Advertentiën moeten Woensdag en Vrydag des morgens om uiterlyk 9 uur in ons bezit zfin. Prys der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. rgehi >at ht lijkt, verin geld, gestot - n ties, wen :11de réchal ri Vooral het buitenland is goed Si vertegenwoordigd, beter zelfs dan daders. En dSt is misschien wel !SH„,een beetje 'n veege aanduiding, dat r 1 1. 1..1 I elumli! in PPll voor waa: CCU ----- O- de handel nog steeds in een voor ons verkeerde richting gaat. J Daarop wees vooral de openings. Irede van den secretaris generaal, m Ait den beer Graadt van Roggen. 00 Die wist van de economische C herleving in het buitenland veel riling goeds te vertellen. Hij herinnerde en bi eraan, dat politieke figuren en ver- mooj tegenwoordigers van het zakenleven .en i bij de jongste jaarwisseling er op winl hebben gewezen, dat op economisch 1 gebied internationaal een herstel htgenj beweging aangevangen is en mei zool vrij groole regelmaat zich voortzet IS op maar dat in Nederland de depres- htgenl sieve factoren nog algemeen de •n aai overhand hebben. Het valt niet te eden 1 ontkennendat verschillende gunstige van verschijnselen in hei buitenland een ink bil belofte voor een opleving inhouden, hel I Maar hoe staat het bij ons? We laten den heer Graadt van Roggen aan het woord. «Wendt men den blik van het «wereldgebeuren af om hem op «ons eigen land te richten, dan «dient erkend, dal hier te lande «eer.ig belangrijk symptoom van «komend herstel nog steeds op «zich laat wachten. Ons bedrijfs J «leven wandelt nog volop in de Uluïl «zeer donkere schaduwen van het «heden. De inschrompeling van »ous economisch leven is niet »lot staan gekomen, de zorgen «drukken zwaar; de binnenland «sclie bedrij vigheid blijtl afnemen »in werkplaats en winkel; het «prijspeil wordt steeds sterker «beïnvloed door te hooge vaste «lasten. Voor den export ligt het «inheemsche kostenniveau nog te «hoog, al maakt de aanpassing «aan het wereldprijsniveau vorde- «ringen. Het grootste lijden van «dezen tijd, de werkloosheid heeft «haar hardnekkig karakter niet ^prijsgegeven. We hebben nog één troost naar het gevoelen van den secretaris generaal van de Jaaibeurs: «Wij zitten aan lager wal, maar «wij kunnen van den wal ook «nog in de sloot komen«. Het schijnt, dat die écht Holland- sche vrees, om van den wal in de sloot terecht te komen, ons volk weerhoudt van een serieuse poging om wat verder van de sloot wég te komen. Althans onze regeering blijtl zweren bij de «oude, beproelde melhode« van crisisbesti ijding. vve hebben criliek op de Duitsche manier van dwingen, op de Engel- sche en Amerikaansche manier van devaluatie, ja, we hebben cntiek op alle methoden van crisisbesti ij- ding, welke in het buitenland wer den gevolgd en tot meer of minder in elk geval tot succes leidden en we houden hirdnekkig vast aan eigen stelsels en eigen crisispotitiek, hoewel de practijk uitwijst, dat ze tot nu toe er eene is geweest, welke faalde Om dat falen behoeven we Lolijn- Oud-Deckers niet boos aan te kijken. Wel misschien om t vasthouden I haar nog schonken, totaal vernietigd. Oorspronkelijk heett dit feit schrik barende ongerustheid gewekt, mede door het binnenrukken van het Ouitsche leger in de Rijnland zone. Maar al spoedig werd begrepen.dat men Hitler's gedrag moest beschou wen als een typisch nationaal socialistische geste, waardoor hij den Europeescht n mogendheden aan het verstand wilde brengen, dat de Duitsche regeering walgde van de beperking, die haar door Locarno werd opgelegd. leder andere bezadigde tactiek zou den weg naar onderhandelingen gekozen hebben. Waar de Führer verleden jaar nog blijkbaar schijnheilig gemas kerd, anüers moesl hij het Ihans geheel vergeten zijn geweest open lijk verklaard heeft, dat de Duitsche regeering stipt en eerlijk al de ver plichtingen zou nakomen, die Lo carno oplegde, heeft hij nu des te dieper het vertrouwen geschokt in iedere verplichting, die Duitschland in dén vervolge op zich zou kunnen nemen. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Amerikaansch bewerkt t r 6i door J. VAN DER SLUYS. Met het radicaal verscheuren van het Locarno-pact heelt de Duitsche regeering het laatste sprankje ver trouwen, dat de Europeesche landen Zich verzekeren bi) een goede maatschappij la aan wljza voorzorgsmaatregel WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN PERSONEN BIJ DE VERZEKERD ZUN 7 De ..NOORD-BRABAND" betaalde In 1934 circa f 1.500 000 uit aan hara verzakardan Maar dal heeft den leider onver- sciiiiiig gcialeu, want uu komt hij iicci uuuüig met het aaubod tol nieuwe ouuci'iiaudetiugeu. beusüeci» ucscuaami Duitschland bel in uit ïuuu gestelde vertrouwen, iiuueisueeis vraagt liet dit weer liiutuai terug uici eeu heele reeks Nooratclieii, welke klaarblijkelijk op Ucii vieae geriwUt zijn. Lie fcuropeescue mogendheden slaan zeer gereserveerd legeuover uie vrieudeujkueid, waul er kali Keeu duurzame vreue beslaan, waar vuoriuurcuU waunouweu beerscut. Mei zekei'o garanties wil DuitsCU laud ook wei weer iia van den Volkenbond worden, maar üel Ue- meiscne instituut zal de ballotage nog wei wal uitstellen, lotUal ue mogenuueden vei trouwuzijugeraakt mei üel vreUelieveiiue aaiiood van üel gewantrouwde oud lid. Wal de staten, die bet Locarno verdrag leekeiideu zullen duen, Zul de conlereulie ïu Louden beanl wooiden. Uns interesseert momenteel het meest de houding vau de 'fteder- laudsche regeeriug, weike Hitler, zooais men Weel, eveneens lil üel verdragssysleeui wilde betrekken Reeds meerdere malen beunen we met zoodanig denkbeeld te doen geuad. Men moge zicu wel even ieutiseeren, Welke consequenties dit voor Nederland zou meebrengen. Zouden uauielijk de voorgestelde ouderbaudeluigeii tot eeu nou- agressiepacl lusscheii de ïnogeud- nedeu leiden, dan ZoU ook «Neder land, dal mede oiiderieekeude, zich verplicüleu bij evenlueele scuending actief aaj den oorlog legen bel schendende land deel te nemen. Ofschoon de Nedei'laudscue mi nisterraad nog geen openlijke ver klaring ten aauzieu vau de Duitsche voorstellen beeft gedaan, mag men toch Wel met recht en reden zeggen dal ouze regeering baar traditioneel standpunt met zal wijzigeu. Her haaldelijk, en m zeer posilieven vorm beeft Nederland veiklaaid geen verdragspoliliek voor te slaan ©lang Nadruk verboden. 16. in 5.15. in 6. J en vi TioscoO) Dame K. en traat. 1. Maart koffie- VAN in het 3ijken ?moer." Wed' heer J. Hij keek naar beneden. Ze waren op het oogenblik juist midden in een dans en de hall lag geheel verlaten. Jackson schoof ae varens, waarachter hij verborgen was geweest, op zij en liep langzaam de trap op, naar Me vrouw Monroe's kamer. Dc cieur stond op een kier, hij duwde die verhei open en uad binnen, zoijder iets ongewoons te zien. Blijkbaar had de kamenier het vertrek nog niet opgeruimd sedert Me vrouw Mmroe zich vio: het i uj ver kleed had, want «-r Lgï*ï een paar muihjes naast de toik ttafel en over den rug van een stoel hing een «apen, maar er was absoluut niets, wat de uitdruk king van Lloyd's gezicht motiveerde. Met een zucht draaide Jackson zich om en verliet de kamer. Hij zou wach ten tot I loyd gekalm^eid weó, en dan zou tactvol mogelijk m t Tem piaten. Lieve deugd, neemt U mij niet kwalijkl Jackson was, in gedachten verdiept juist een bocht van de trap omgegaan en botste tegen Mevrouw Monroe, die naar boven kwam. Een oogenblik bleef ze buiten adem staan. Je hoeft me niet ondersteboven te loopen, lachte ze. O jullie verstrooi de verliefde menschen! Maar ik moet ine haasten. En met een knikje en 'n glimlach liep ze langs hem heen naar boven. Jackson keek om, benieuwd of haar haast iets met Lloyd te maken zou hebben. Toen begaf hij zich naar de halzaal om den volgenden dans aan Sylvia te vragen. Terwijl Jackson in zijn rustig hoek je een verklaring voor Lloyd's handel wijze had pogen te vinden, waren op een andere plaats verscheidene ge beurtenissen elkaar snel opgevolgd. Een knap meisje uit het Noorden ze logeerde by vrienden in Harrisvil- le was net in de balzaal versche nen, en hartelijk door haar gastvrouw verwelkomd. Mevrouw Monroe had haar aan eem- ge jongelui voorgesteld, tot haar bal boekje haast vol was, en toen naar n sofa gebracht by de deur van de bal zaal, want de blonde schoonheid van het 'meisje, dat nauwelijks de kinder schoenen ontwassen was, bekoorde haar. De onbevangen wijze, waarop 't kind zich gedroeg, maakte haar on weerstaanbaar en Mevrouw Memroe wilde graag wat met haar praten. In dien tusschentijd had Lloyd in een doodelijke vrees rondgeloopen; hij was niet bij machte zijn oogen van Mevrouw Monroe's hals, waar het paarlensnoer moest liggen, af te wen den. Hij verlangde naar huis te gaan, maar voorzichtigheid noopte hean te blijven, omdat, als hij zoo vroeg ver trok en de diefstal van het halssnoer kort daarna ontdekt zou worden, de anderen mogelijk gefouilleerd zouden worden en de verdenking natuurlijk op hem zou vallen, als de eenige niet aanwezige, maar, redeneerde hij, als de diefstal ontdekt zou worden voor hij wegging, kon hij door Mevr. Mon roe in de gaten te houden, de ontdek- en strikt neutraal te zullen blijven. Zijn oude en beproefde zelfslandig- heidspoliliek zal ons land handha- ven, wat ook de andere stalen, i c. onze Oostelijke nabuurstaat, met ons voorhebben. Onze vredelievendheid is toch nog sleeds hecht r gebaseerd dan die van welk land dan ookl De vorige week hebben we ge wezen op het probleem betreffende de houding van het partijbestuur der R K. Staatspartij ten aanzien van de devaluatie, waartoe de rede van Mr. Sleenberghe op den Land dag aanleiding had gegeven. Men had de beantwoording van deze vraag verwacht op de vergadering van den partijraad te 's Hertogen, bosch. Daar hiervoor geen gelegen heid meer was heeft mr. Goseling, voorzitter van hel partijbestuur de door de kringen Leiden e i Amster dam gestelde vragen schriftelijk beantwoord. Leiden wilde de reden weten van het verbod van radio.uitzending der rede van mr, Steenberghe en een gedeelte van die van mr. Gose ling, uitgesproken op den Landdag der R K. Staatsparlij. Mr. Goseling heeft geantwoord, dat 't reglement der Radio Controle commissie eischt.dat mededeelingen van polilieken aard niets anders mogen inhouden, dan een stellige uiteenzelling of toelichting van poli tieke beginselen. Men zal toch niet willen beweren, dat genoemde redevoeringen niet aan bovenvermelde vereischten heb ben voldaan Mr. Goseling constateert eveneens, dat de uiteenzettingen inderdaad van polilieken aard waren en wijst er terecht op, dat «ongetwijfeld de indruk is gewekt, dat een rustige uitweg van een zakelijke politiek en economisch inzicht, fiat afwijkt van het inzicht fier regeering,langs dezen weg is onderdrukte king tijdig genoeg bemerken om zich op de een ot andere manier van het halssnoer te ontdoen, voor hij gefouil leerd werd en het dan later koincn halen. Zoo bleef hij bij de deur staan cn lette aandachtig op iedere bewe ging van de gastvrouw, zijn angst zoo veel mogelijk verbergend. Maar dat wat hij vreesde kwam spoediger dan hij verwacht had. Elise Graven, het meisje uit 't Noor den, had eveneens een groote sympa thie voor Mevr. Monroe opgevat en liet haar gereserveerde houding geheel varen. Vol enthousiasme vertelde ze haar gastvrouw alles van thuis, van haar vrienden in New-York, van de Bals en feesten en ritten in het park; dat het zoo moeilijk was na een hee- len avond gedanst te hebben, 's mor gens op te staan, en weidde ten slotte uit over het feest, gegeven ter eere van haar 18en verjaardag, en haar vaders geschenk. Mevrouw Monroe boog zich voorover om de fijne gouden ketting met hanger, die het meisje om had, te bewonderen. Terwijl ze dit deed, ging haar hand machinaal naar haar hals met een kreet van verbazing richtte ze zich ineens op. Hé, waar ter wereld Elise Graven boog zich naar haar toe. Wat is er? Hebt U iets verloren? Mijn paarlensnoer!, Mevrouw Monroe keek onrustig door de zaal. Ze kunnen niet gevallen zijn, dus moet ik ze op mijn kamer hebben laten liggen. Excuseer me een oogenblik, kindlief, ik moet even gaan kijken. Lloyd wachtte niet langer. Hy had Mevrouw Monroe's beweging en de uitdrukking op haar gezicht gezien en wist, dat hij onmiddellijk moest pro- beeren het snoer kwijt te raken. Hij stormde de ball in en stond daar be sluiteloos, toen Mevrouw Monroe haas tig langs hem heen liep. Hij zag haar tegen Jackson aanbonzen in de bocht van de trap, maar stond niet lang bij deze gebeurtenis stil. Hij moest en zou het snoer kwijt raken, maar hoe en waar? Lloyd draaide zich om, toen Jack son de trap af kwam, en haastte zieli naar de eetkamer. Maar Tom, de ne ger, was daar op zijn post en daarbij bood deze kamer geen gelegenheid om wat te verstoppen. Hij moest nadenken. En voor alles moest hij zijn zenuwen tot rust bren gen. Een glas wiskey misschien? Tom maakte er een klaar en in zyn opwinding merkte Llofd niet eens, dat er haast geen whiskey in was, het deed hem toch goed. Hij wist, dat het nog een poos zou duren, voor Me vrouw Monroe zeker zou weten, dat het paarlensnoer verdwenen was. En daarna zou er nog eenigen tijd voorbij gaan voor werkelijke maatregelen ge troffen zouden kunnen worden. Hij besloot, dat het beter zou zijn eerst zien uit te vinden wat de Monroes van plan waren en dan pas het hals snoer zoo te verbergen, dat hij door de mazen van het net, dat zij zouden spannen, kon heenglippen. Daarom ging hij weer naar de hall terug. En Mevrouw Monroe bevond zich daar. Ze was juist haastig de trap af komen loopen, haar nog knap gezicht rood van opwinding en angst, de han den tegen het hart gedrukt. Kolonel Monroe, die op dit oogenblik uit zijn studeerkamer kwam, stond 1111 naast haar en ze sprak geagiteerd tegen hem. Er was voor Lloyd iets beangstigends in dat gebogen hoofd cn het ernstige gezicht van den kolonel, terwijl hy naar zyn vrouw luisterde. Lloyd ging met een heftige poging om zich te beheerschen en een onver schillig uiterlijk in hun nabijheid staan. Maar man, het is weg! Ik heb overal gekeken. Ik herinner 111e nu. dat ik het snoer op tafel heb gelegd 0111 het aan te doen, maar ik weet nu haast zeker, dat ik het heb laten lig gen. Je weet, dat het slot nog is nage zien; ik kan het onmogelijk verloren hebben! Er moet iemand in myn ka mer geweest zijn Lloyd kon het niet langer uithou den. Zijn knieën knikten en zijn mond was kurkdroog. Hij wendde zich snel af zijn lippen in een krampachtig lachje vertrokken, toen iemand dien hij kende, voorbij kwam, maar geluk kig keek deze hem niet aan en het vol gend oogenblik nam Kolonel Monroe den arm van zijn vrouw en bracht haar naar dc studeerkamer, die vlak bij was. Nog een korten tijd was Lloyd veilig, maar nu moest hij ook hande len Langzaam loopend en met styve houterige stappen, veroorzaakt dooi de inspanning, om zijn slappe kmeen in bedwang te houden, zocht Lloyd den weg naar de hall. Zijn hoofd was vol warrelde emoties. Ze konden hem niet verdenken. Maar de verschrikking joeg hein op. Zijn lippen leken wel perkament en zijn hart sloeg met zul ke zware slagen, dat zyn lichaam ei van schokte. Als hij zijn jas eens haal de en naar huis ging? Maar hy moest zien weg te komen voor ze......... ui hij moest het halssnoer verbergen. Zien kwijt te raken. Weggooien. Het brandde tegen zijn borst en 111 zyn verbeelding meende hij dat de vorm buiten op zyn zak zichtbaar was. Hy zou maar naar huis gaan...... Plotseling riep iemand iets achter hem en hij keerde zich halt om en streek niet een bevende hand over z n gezicht, als om er een gewone uitdruk- king aan te geven. (Wordt vervolgd). •prang- 55847

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1936 | | pagina 1