ui n ij ii mii vu J-,---
Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
HET HOOGSTE RECHT
JOORD BR9BRRD"
DB CONTINGEKTEERING.
ID.
FEUILLETON
Dit nummer bestaat uit DRIE BLADEN.
EERSTE BLAD.
I
eln polis
letten I
ZATERDAG 21 MAART 1936.
59c JAARGANG.
he
"ond.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
traneo ie zenden aan den Uitgevei.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.4U.
ver.
over
UITGAVE:
WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrydag des morgens om uiterlyk 9 uur
in ons bezit zijn.
Pr\js der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
is de
:orgd
i dal
6, 52
:even
-rwijl
oerd,
•even
ning.
t een
nelde
bu lie
<as—
looze
riode
4.20,
id ere
loos
een
r de
feler-
g als
li r der
gade
I zou
[enen
;keu-
wer.
an ge-
ieren
aren
p, J.
os, J.
jk en
?n A.
?n; J.
Heu-,
allen
eren,
r. s en
n; A
L W.
mans
bylo-
Een pleidooi voor werktijdverkorting
en voor landbouw-economische werk
zaamheid der Streekplancommissies.
Geboren uit den socialen
nood, toen de volkszeden en de volks
gezondheid ernstig werden bedreigd,
is met het instellen van de provinciale
streekplandiensten hier in den lande
aan een grootsch werk begonnen, dat
van verstrekkende sociale, cultureele
en economische beteekenis is.
Het streekplanwerk vormt den grond
slag voor gemeentelijke uitbreidings
plannen en leidt de stedebouwkundige
verzorging (land-, bosch-, wegen-, wo
ningbouw enz.) in goede banen.
Nu wil dit instituut ook streven naar
werkverruiming in den vorm van di
recte werkverschaffing aan werkeloo-
zen, wien de ontginning en verbetering
van gronden wordt opgedragen, waar
door nieuwe bestaansmogelijkheden
voor jonge boeren worden geschapen.
Theoretisch is dat prachtig opge
zet, maar wij zijn toch zoo vrij te mee-
nen, dat dergelijke plannen practisch
weinig resultaten zullen opleveren. De
werkeloozen krijgen slechts tijdelijk
werk en het aantal producenten (i.e.
de jonge boeren) zal niet evenredig
zijn aan het aantal consumenten.
Met vele leden van de volksverte
genwoordiging in de Staten-Generaal
en andere deskundigen zijn wij er vast
van overtuigd, dat, wil men de werke
loosheid zoo al niet geheel ophefren,
dan toch beperken, men ernstige aan
dacht behoort te schenken aan de
kwestie van werktijdverkorting. Het is
ons bekend, dat onze Minister van So
ciale Zaken en meerderen met hem
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
daarvan absoluut niets willen weten en
soortgelijke voorstellen onverbiddelijk
afwijzen. Men vraagt, wie het loon zal
bijpassen, dat de arbeider door den
verminderden arbeidsduur verliest en
dat aan de nieuwe tewerkgestelde ar
beiders moet worden uitbetaald.
Als oplossing is wel eens aangege
ven, dat de werkgever, de reeds wer
kende arbeiders en de overheid teza
men deze lasten zouden moeten dra
gen. Maar dat zou weer nieuwe offers
vragen van zeer velen, die door zwa-
ren belastingdruk en door den huidi-
gen economisch ontwrichten tijd nu
reeds zoo zwaar worden getroffen.
De mogelijkheid en verwezenlijking
van werktijdverkorting stellen wij ons
als volgt voor, waarbij wij van het
standpunt uitgaan, dat de 24 uur van
een etmaal moeten verdeeld worden in
acht uur arbeid, acht uur vollediq rus
ten en acht uur ontspanning. (Hieron
der valt ook het intenser beleven van
den godsdienst en het bevorderen van
eigen ontwikkeling).
Van den achturigen arbeidstijd nu
wordt vanzelfsDrekend langs den
weg der geleidelijkheid een drietal
uren afgetrokken, welke zeer nuttig
kunnen aangewend worden voor het
bewerken van een tuintie, het verbou
wen van een stuk akkerland en het ver
zorgen van eenig productief kleinvee:
dit alles uitsluitend voor eigen gebruik.
Het is algemeen bekend, dat nu reeds
bij vele arbeiders het verlangen bestaat
naar dergelijke werkzaamheid. Vele
fabrieksarbeiders, die thans zijn opge
sloten in de dompigheid van een ar
beiderskolonie, hunkeren er naar on
der den blooten hemei met de spade te
kunnen werken. Dat is immers een ge
zonde werkzaamheid, die aan ontspan
ning grenst en die den werkman groo-
tere tevredenheid en levensvreugde
verschaft. Hierdoor wordt bij den ar
beider tevens geschapen een gehecht
heid aan bodem, huis en eigen bedrijf.
In Duitschland heeft men met de
stichting van deze arbeiders-landbouw
bedrijven, de zoogenaamde „Stadt-
randsiedlung groot succes.
Deze beweging ligt geheel op het
terrein van de provinciale streekplan
commissies. voornamelijk waar zij het
cultureel en sociaal volksbelang behar
tigen willen. Naar onze meening is het
dus noodzakelijk, dat van deze com
missie personen deel uitmaken, die niet
alleen landbouw-technisch in ruimen
zin, op de hoogte zijn, doch ook
bouw-economisch voldoende kijk heb
ben. Hiertoe zijn dus als vanzelf aan
gewezen degenen, die thans officieel
LEVENSVF.RZr.KrRING
door het Rijk in alle provincies zijn be
noemd ter bestudeering en behartiging
van de landbouw-economie: de rijks-
landbouw-bedrijfsconsulenten.
Ter voorkoming van «misverstand
willen we er tenslotte nadrukkelijk op
wijzen, dat vooromschreven voorstellen
geenszins beoogen het stichten van
kleine boerderijen, welke tegenwoordig
zooveel regeeringssteun vragen en dik
wijls de oorzaak zijn van groote ar
moede en een onmenschwaardig be
staan, ondanks al het zwoegen van de
exploitanten.
Het zal vanzelfsprekend een kwestie
van jaren zijn, alvorens dergelijke ide
alen toestand is bereikt. Bij de indee
ling van bouwterreinen en de geheele
zorg voor den stedebouw zullen de
streekplan-commissies daarmede nu
reeds rekening moeten houden. Door
de instelling van Siedler-bedrijven zal
de vermindering van inkomsten door
de verkorting van den arbeidsduur
automatisch worden vergoed, namelijk
doordat de fabrieksarbeider een be
langrijk deel zijner levensmiddelen voor
den zomer en den winter zal kunnen
betrekken uit eigen tuin en akkerland.
Bescheidenlijk geven we deze voor
stellen den betrokken instanties in
overweging, daar we ervan overtuigd
zijn. dat deze een stap kunnen zijn naar
de oplossing van de huidige, in alle be
drijfstakken heerschende. nijpende
werkeloosheid.
moest de
Nadruk verboden.
18)
.15
.30-
van
-oop,
8«-
mes-
;n V.
t.
en
IS.
:al
(G
ds
en
Luister eens Jackson, zei de kolo
nel op zijn beurt, wees nu niet onrede
lijk en maak het me niet moeilijker. Ik
begrijp best, ik zou 't net zoo voelen,
maar het is een plicht tegenover mijn
gasten, ze een voor een te fouilleeren,
en dat moet gebeuren. Je wilt toch ze
ker ook liever, dat ik het doe. dan
iemand van de politie. En t moet ge
beuren. 't Spijt me, dat is alles, wat ik
zeggen kan
Uitstekend, verklaarde Jackson
op ernstigen toon en zijn overjas over
een stoel goo:end, kwam hij naar den
kolonel toe. Ga uw gang!
De kolonel., die er ernstig en vast
beraden uitzag, maar toch een veront
schuldigend gebaar maakte, bewoog
zijn handen licht langs Jackson s zak-
ken. Zoo. besloot hij met een zucht
van verlichting, toen hij kldc-r was.
Hij keerde zich om, nam Jackson s
jas, om hem die terug te geven. Plot
seling verstrakten zijn trekken, lnj
stond absoluut bewegingloos, en een
vale bleekheid trok over zijn gezicht.
Mevrouw Monroe en Sylvia hadden
den anderen kant uitgezien, toen
Jackson gefouilleerd werd, mam-
keerden zich nu weer om. Mevrouw
Monroe zag de uitdrukking op haar
man's gezicht en liep met een kreet
van schrik op hem toe.
Toen ze bij hem was, opende de ko
lonel langzaam de jas en een oogen-
blik later stak hij zijn hand uit, met
de palm naar boven; daar lag mat
glanzend het paarlen halssnoer.
Eenige oogenblikken heerschte vol
slagen stilte in de kamer.
Toen liep Mevrouw Monroe naar de
deur, alsof zij wat nu komen moest,
ontwijken wilde. De kolonel keek
langzaam op en ontmoette Jackson s
oogen.
Kun jeuitleggen..., hoe...
dit. hier gekomen is? vroeg hij.
Jackson deinsde buiten zichzelf van
verbazing een stap naar achteren. In
den geheimen zak van zijn jas! Nie*
mand wist van dien zak af. Niemand
wacht hij had dien zak aan
Lloyd laten zien!
Snel ging hij een stap naar voren
en deed zijn mond open om te spre
ken. Toen aarzelde hij. Het bleeke,
verschrikte gezicht van Lloyd, toen
hij de trappen afdaalde, kwam hem
voor den geest. Hij had daar maar
zitten denken aan Virginia en aan zijn
belofte om op Lloyd te letten, terwijl
LloydZijn hand greep onbewust
in zijn zak en trok er Virginia's briefje
uit, waarop hij zelf geschreven had:
„Geluk, leven, zelfs eer". Jackson
liet het briefje in zijn zak terugglijden
en keek op. Een kreunend geluid ont
snapte tusschen zijn witte, opeenge
klemde lippen.
Ik.ik. kan het niet uit
leggen, zei hij.
Sylvia kwam vlug op hem at.
Doe niet zoo mal, Jack, lachte ze.
Maar ze keek hem in de uogen, en
In zijn rede gehouden in de Eerste
Kamer ter beantwoording der ver
schillende sprekers bij de behandeling
der begrooting van Handel, Nijver
heid en scheepvaart, zeide minister Ge-
lissen over de contingenteering o.m. t
volgende:
Men zegt dat zij verstarrend
werkt en 100 a 150 millioen per
jaar kost. Men zegt ook. dat zij
beter is dan tariefsverhooging.
Anderen bewéren, dat de laatste
minder verstarrend werkt dan
contingenteering.
Aan de verstarrende werking
der contingenteering is het in de
latere jaren mogelijk geweest, te
gemoet te komen. Extra contin
genten zijn toen ingevoerd. Door
de contingenteering is in 1934-'35
100 150 millioen behouden voor
de Nederlandsche markt, maar dit
is niets anders dan dat het ons
zooveel gekost zou hebben. Vraagt
men spr., wat contingenteering ons
gekost heeft, dan schat hij het op
een millioen. maar dit is geheel
vrijblijvend.
Wij hebben van dit antwoord wel
zeer verbaasd gestaan, want degene die
't eerst gesproken heeft over de kosten
van contingenteering ten bedrage van
150 millioen. waardoor de industrie ge
steund zou worden, en waarop de heer
Gelderman dezer dagen ook in de Eer
ste Kamer wees. was niemand minder
dan de oudere collega van minister Ge-
lissen. n.l. minister-president Dr. Co-
lijn, n.l. in zijn nieuwjaarsrede van Ja
nuari 1.1.
In industrieele kringen heeft men
zich over deze beweringen van
..steun" aan industrie, alsof gelijk aan
plotseling golfde een ziekmakende
twijfel over haar heen.
Je bed oeil toch, dat je niet weet.
hoe het daar gekomen is, is 't niet?
Dat bedoel je toch? riep ze jammer
lijk. Zeg alsjeblieft, dat je dat be
doelt
Jack wendde zich tot haar en aar
zelde, maar zijn brein, dat eerst !,^s
verlamd was geweest door de ontdek
king, begon nu snel te werken. Als hy
absoluut vol hield dat hij niet wist
hoe de parels daar kwamen, zouden
ze hem gelooven en vroeger ot later
zouden ze ontdekken, dat Lloyd den
diefstal begaan had. En Virginia
Hij keerde zich af.
Neen, ik bedoel dat ik het niet
kan uitleggen zei hij.
Toen stond Svlvia dood stil. Me
vrouw Monroe viel zacht schreiend en
met afgewend gezicht in een stoel neer
en kolonel Monroe verliet zonder een
enel woord de kamer. Jackson b eet
enkel woord de kamer. Jackson bleel
naar den muur
Kolonel Monroe ging naar de voor
deur en sprak met den neger, die be
gon te glimlachen. Toen keerde de
kolonel naar zijn studeerkamer terug
en een oogenblik later verliet Llovd
de kleedkamer, ging ongehinderd door
de voordeur en verdween in den nacht.
De kolonel vond de drie menschen,
zijn vrouw, zijn dochter en zijn gust,
dien hij haast als een zoon liefhad,
in dezelfde houding, als toen hij ze
verlaten had. Hij liep langzaam naar
Jackson toe.
Wil je 't nu alsjeblieft uitleggen?
vroeg hij met kalme stem.
_Iker is niets te zeggen.
't Gezicht van den kolonel werd
vuurrood.
Bedoel je, begon hij op heeschen
toon, maar Sylvia viel hem in de rede
Vader, luister, barstte ze uit, 1
kan me niets schelen als hij zegt dat
hij 't gedaan heeft, hij heeft het toch
niet gedaan. U kunt. U gelooft zelf
toch niet, dat Jack.
Ze wendde zich handenwringend tot
Jackson.
Je hebt niet gezegd, dat jij het
gestolen hebt! riep ze.
De tranen stroomden langs haar ge
zicht en Jackson had den moed niet
haar aan te zien. Wat dit voor gevol
gen voor hem hebben zou, werd hem
duidelijker.
Ik geloof, dat het beter is, dat jij
en moeder ons alleen laten, zei de ko
lonel, en die klank in zyn stem had
Sylvia maar één of tweemaal in haar
leven gehoord.
Mevrouw Monroe stond op en Syl
via ging naar haar toe. Samen liepen
ze langzaam naar de deur, maar hier
draaide Sylvia zich om. Ze was ineens
veel kalmer hoewel haar gezicht spier
wit was.
Jackson, al zei je me zelf, dat
je het paarlensnoer genomen had, dan
zou ik je nog niet gelooven, sprak ze.
Toen gingen ze samen de deur uit.
De kolonel liep de kamer op en
neer. Eén maal wendde hij zich tot
Jackson en begon te spreken, maar
het gezicht van den jongeman was
zoo strak, dat hij zich weer afwendde.
Op 't laatst ging hij naar Jackson toe.
Ik zal rechter Kent moeten op
bellen, klonk het.
Jackson schrok en voor 't eerst
trok zijn gezicht pijnlijk samen.
Neen! riep hij.
Dat moet ik doen, Jackson, mijn
jongen, tenzij je me zeggen wilt,
waarom je 't gedaan hebt. Was het 'n
grap? Toe vertel het me en niemand
zal er ooit meer over spreken.
Daarik kan niet
De kolonel bestudeerde zijn gezicht.
Hij zag een grimmigen vastberaden
trek er op verschijnen en na een oogen
blik liep hij bedroefd naar de telefoon
in den hoek van de kamer.
Toen hij gesproken had en rechter
Kent, die er niets van begreep, beloofd
had onmiddellijk te zullen komen,
bleef kolonel Monroe op en neer loo-
pen, en Jackson stond daar stil, alsof
hij door den muur voor hem keek, in
de toekomsten wachtte.
HOOFDSTUK VII.
De storm barst los.
Rechter Kent haastte zich langs de
maan beschenen weg; zijn erns'igc
oogen hadden een bezorgde uitdruk
king en zijn breede lichtgebogen schou
ders richtten zich rechter op, als om
aan hetgeen het zou wachten, heter
weerstand te kunnen bieden. Hij her
haalde eenige malen kolonel Monroe s
woorden en poogde de beteekenis ei-
van te begrijpen. Het is dringend noo-
dig, dat U dadelijk hier komt, had do
kolonel gezegd. Het is een kwesti du:
Jackson betreft. Maar zijn heele ver
beeldingskracht gaf hem geen idee
aan de hand. Een ongeluk? Mogelijk,
maar dan zou de kolonel het toch ze
ker gezegd hebben. Oneenigheid? Jong
bloed is warm in het Zuiden, dat wist
rechter Kent, maar hij wist ook, dal
Jackson zich nooit in een andersmans
huis zoo zou laten gaan, dat zijn gosf-;
heer zich er mee zou bemoeien. Hij
zou in zoo'n geval wachten en de zaak
later uitvechten.
(Wordt vervolgd).
!6'/,
.25
'O3/,
l6'/«
Belcho van net Zuiden,
cn Lannstraatsehe Courant*
iwor-
ering
lil
Ihier,
van
bond
iekle
Joh,
len-
heer
GESLOTEN BU DE
GEEFT Z'KEPHFID VOO* OF TOE.
KOMST VAN U EN DE UWEN.
Waarop? Nu, natuurlijk op
verkeersfouten, die de ge
achte lezer van deze regelen
maakt als hij weet. dat er geen
agent in de buurt is
