Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
HET HOOGSTE RECHT
m
.JODRD BRABanD"
i
DT= INT>£ pijp
Dit nummer bestaat uit TWEE BLADEN.
DIK op DUN
MAATL...
DOUWE EGBERTS
üMMER
25.
WOENSDAG 25 MAART 1936.
59c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz.
franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25.
Franco p. post door 't geheele rijk 1.40.
UITGAVE:
VVAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN
Telefoon No. 38. Telegr.-adresECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlyk 9 uur
in ons bezit z\jn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Maandagavond om 7 uur kwam de
raad der gemeente Drunen in open
bare vergadering bijeen onder presi
dium van burgemeester mr. R. J. Th.
van der Heijden.
Secretaris: de heer M. Veltman.
Afwezig de heer van Herpt.
Naar aanleiding van de notulen dei-
vorige vergadering, merkt de heer De
Wijs op, dat deze ditmaal al te zeer
bekort zijn. Er werd gesproken over
werkverschaffing, maar daarover is
niets genotuleerd.
De Voorzitter zegt eveneens bemerkt
te hebben, dat de notulen niet volle
dig zijn. Wat uit de prae-adviezen is
genomen, is niet voldoende. De secre
taris heeft toegezegd naar grooter vol
ledigheid te zullen streven. Spr. ver
zoekt den raad ditmaal nog de notulen
vast te stellen.
De heer van Drunen is ook niet te-
vreden over de notulen, maar zal het
ditmaal erbij laten.
De heer van Oers zegt, dat hem de
woorden in den mond waren gelegd,
i die door den voorzitter van de bouw-
vereeniging waren gesproken. Spreker
verlangt, dat dit gecorrigeerd wordt.
Behoudens de door den heer van
Oers voorgestelde wijziging worden
de notulen vastgesteld.
1. Mededeeling van den heer F. A.
J. van Liempt, dat hij wegens vertrek
uit de gemeente ontslag neemt als lid
vah den Raad.
Het schrijven wordt voor kennis
geving aangenomen.
Van den voorzitter van het hooltl-
stembureau is een schrijven binnen
gekomen, waarin hij mededeelt, dat de
beer M. N. Klerks zijn benoeming als
raadslid aanneemt.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
Nadruk verboden.
19.
Jonathan had den rechter verteld,
dat Lloyd Jackson voor het bal was
komen halen en dat ze samen wa
ren gegaan. Misschien Lloyd? Maai
de rechter was nu vlak bij het huis,
waarom hij zich dus niet verder in
gissingen verdiepte, maar zich steik-
te, voor wat komen zou.
Toen hij het hek indraaide, ont
moette hij iemand, die haastig zijn
richting uitkwam en de oude man
bleef staan, denkend, dat die persoon
hem iets te zeggen had, maar toen de
naderbij komende gestalte den reenter,
die onbewegelijk in het maanlicht
stond, bemerkte, stond hij een oogen-
hlik besluiteloos stil en sloeg toen,
j zonder een woord te zeggen, een zij
pad in.
De neger aan de voordeur ging den
rechter voor naar Kolonel Monroe s
studeerkamer en klopte. Beneden in
de hall zag de rechter de dansende
paren en hoorde het geroezemoes van
praten en lachen. Er kon vast niets
ernstig zijn, als die anderen zich zoo
zorgeloos en luchthartig in de balzaal
vermaakten.
Maar de deur ging open, de rechter
trad binnen, sloot de deur achter zich
en keerde zich om. Zijn vlugge, ang
stige oogen speurden de kamer rond
en hij zuchtte van verlichting.
2. Onderzoek van den geloofsbrief
en toelating van M. N. Klerks als lid
van den raad.
De Voorzitter verzoekt de heeren
v. d. Wiel, Vugts en Klijn de geloofs
brieven te onderzoeken.
Hiertoe wordt de vergadering ge
schorst.
Na de heropening deelt de heer Klijn
mede, dat de brieven in orde zijn be
vonden en stelt den raad voor tot de
toelating van het nieuwe raadslid over
te gaan.
Aldus wordt besloten.
De heer Klerks legt in handen van
den Voorzitter de gebruikelijke eeden
af.
De Voorzitter wenscht den heer
Klerks geluk met zijn benoeming en
toelating en vertrouwt, dat hij in pret
tige samenwerking met den raad veel
voor de gemeente zal doen.
De heer Klerks dankt den Voorzit
ter voor de felicitatie en zegt zijn bes
te krachten aan de gemeentebelangen
te zullen wijden.
3. Ingekomen stukken.
Naar aanleiding van 't medegedeel
de besluit van Ged. Staten tot verda
ging hunner beslissing betreffende 't
raadsbesluit tot wijziging der bouw
verordening, vraagt de heer van Dru
nen of dit verband houdt met de ver
plichte aansluiting aan de waterlei
ding.
I)e Voorzitter deelt mede, dat hij
in overleg trad met den inspecteur van
de Volksgezondheid, die toezegde, de
verplichting tot aansluiting te laten
vervallen.
Alle ingekomen stukken, zooals m
ons vorig nummer gepubliceerd, wor
den voor kennisgeving aangenomen.
Jackson stond daar in levenden
lijve en toonde geen spoor van een
schandelijke ruzie, hoewel hij vreemd
stil was en niet opkeek, toen zijn va
der binnentrad.
Kolonel Monroe haastte zich naar
hem toe, stak zijn hand uit:
Het spijt me, dat ik je moest sto
ren, Randolph, begon hij en in die op
ernstigen en bedroefden toon gespro
ken woorden, voelde de rechter een
plotselinge voorbode van kwaad.
Er is hier vanavond iets zeer on
aangenaams en vreemds gebeurd. Ik
ik heb je laten roepen, omdat ik
dacht dat het beter is, dat jij de zaak
ter hand neemt. Ik begrijp het niet.
Oude vriend, ik weet geen raad ab
soluut geen raad. Misschien kan jij...
Kolonel Monroe zweeg plotseling,
staarde naar den vloer voor zijn voe
ten en was niet in staat verder te
spreken.
En rechter Kent keek van den eenen
naar den anderen zwijgzamen man en
liep op den Kolonel toe. Hij legde zijn
hand op diens schouder.
Kom, beste vriend, zei hij, vertel
het me.
De ander zweeg nog even, en keek
toen op. Ik ben bang, dat ik het je
zal moeten zeggen, klonk het gedrukt;
toen vervolgde hij met vaster stem:
Misschien kan jij voor dit verdraaide
geheimzinnige gedoe een verklaring
vinden. Ik ben er tot nu toe niet in
geslaagd.
En?, vroeg de rechter, toen de
ander weer aarzelde.
Kolonel Monroe richtte zich op.
Vanavond, vervolgde hij, toen
mijn vrouw zich kleedde, om haar
gasten te ontvangen, legde ze haar
halssnoer op tafel, om het even latei
aan te doen.
Kolonel Monroe liep naar de tateb
nam het snoer, dat daar lag en hield
het in zijn hand. Ze werd ergens door
afgeleid en vergat daardoor het snoer
4. Beschikking van den Minister
van Financiën d.d. 29 Febr. j.l. tot
vaststelling van de som der belasting
opbrengsten over 19331934, met het
voorstel van B. en W. om daartegen
beroep in te stellen.
De Voorzitter deelde mede, dat dooi
den Minister het bedrag werd geraamd
op 36.714.79. Hoe hooger de belasting
opbrengst is, hoe lager de uitkeering
van het werkloosheidsubsidiefonds is.
De veel te hoog geraamde opbrengst
heeft tot gevolg, dat minstens 6
1000 tot 1200) minder zal worden
uitgekeerd. Het is dus van belang in
beroep te gaan tegen de ministerieele
beschikking. Bij de raming 1934-1935
werd door den Minister erkend, dat de
draagkracht te hoog was aangeslagen.
Zonder hoofdelijke stemming wordt
het voorstel van B. en W. aange
nomen.
5. Mededeeling van B. en W. van
Waalwijk, dat Ged. Staten bezwaar
hebben tegen de redactie van art. 3,
3e lid, der indertijd vastgestelde ge
meenschappelijke regeling van den
Vleeschkeuringsdienst, met verzoek,
die regeling, voor zooveel noodig ge
wijzigd, opnieuw in haar geheel vast
te stellen, met voorstel van B. en W.
De Voorzitter deelt mede, dat het
betreffende artikel bepaalt, dat de be
noeming van den directeur van den
Vleeschkeuringsdienst zal geschieden
op bindende voordracht van twee le
den van de Vleeschkeuringscominissie
door B. en W. van Waalwijk.
Ged. Staten merken op, dat zij be
zwaar hebben tegen de bindende voor
dracht, welke echter wel aanbevelend
mag zijn.
B. en W. van Drunen meenen, dat
er geen bezwaar tegen de door Ged.
Staten voorgestelde wijziging bestaat,
omdat B. en W. van Waalwijk in uit
stekend contact staan met de commis
sie, zoodat de aanbeveling van deze
commissie practisch als voordracht zal
gelden.
Het voorstel wordt z. h. st. aange
nomen.
6. Voorstel van B. en W. 0111 de
woning van den voormaligen secreta
ris der gemeente Oudheusden, onder
hands te verpachten aan het Hoofd
der Bijz. Jongensschool te Elshout,
den heer Willems.
De Voorzitter zegt, dat het voorstel
in het belang is van het Hoofd der
school, die meer in de nabijheid van
zijn school komt te wonen. Zou er
eventueel een nieuw Hoofd in de ge
meente komen, dan zal hij hetzelfde
huis wel willen huren, daar het dicht
hij de school ligt. Zoodoende is 't voor
stel ook van belang voor de gemeen
te. De prijs is vastgesteld op ƒ250.—
per jaar over den tijd van 5 jaar. Eén
jaar voor de beëindiging van dien ter
mijn moet het contract opgezegd wor
den. Het Hoofd heeft gevraagd 0111 de
woning te mogen onderverhuren, in
dien hij onverwacht de gemeente zou
moeten verlaten. B. en W. hebben
daartegen geen bezwaar, mits de ga
rantie van betaling der huurpennin
gen en de verantwoordelijkheid voor
rekening van het Hoofd blij It. Boven
dien zullen B. en W. de geschiktheid
van den onderverhuurder bepalen. Het
£clrfe T-riesch^ Weeren-Qaai
>10-15 - 20 - 25 cf. per VaonS
om te doen, zoodat het op de toilet
tafel bleef liggen. Een kwartier ge
leden ontdekte ze dat ze haar paarlen-
snoer niet droeg en haastte zich naar
hoven om het te halen. Zij vertelde
dat ze, de trap opgaande, Jackson ont
moette, die van boven kwam. Latei-
heeft ze dit weer probeeren te ontken
nen, omdat ze realiseerde, hoeveel be-
teekenis deze ontmoeting hebben kon,
maar ik houd van rechtvaardigheid,
zooals je weet, en daarom moet ik je
de feiten voorleggen.
Rechter Kent lachte geamuseerd,
fronste daarna zijn voorhoofd, toen
de minder aangename houding van
den Kolonel hem duidelijk werd. Hij
ging vlug een stap voorwaarts.
Ben jij bezig een web van be
wijzen tegen mijn zoon, een Kent, sa
men te weven?, vroeg hij.
Kolonel Monroe hief zijn hand op.
Wacht even, alsjeblieft, antwoord
de hij, maak de zaak niet zwaarder
voor me, dan ze al is.
Rechter Kent bewaarde het stilzwij
gen en langzaam aan, ging de Kolonel
voort: Toen mijn vrouw in haar ka
mer kwam, was het halssnoer ver
dwenen. Eerst dacht ze natuurlijk, dat
ze het verlegd had. Ze zocht overal,
maar moest eindelijk wel tot de con
clusie komen, dat iemanddat het
weggenomen was. Zoodra ze het
mij vertelde en ik me overtuigd had,
dat de paarlen er niet waren, gaf ik
Peter, mijn bediende, order iederen
gast, die vertrekken wilde, te verzoe
ken in mijn kamer te komen. Deze
maatregel was billijk tegenover alle
gasten; ieder zou gefouilleerd worden,
zoodat er later geen praatjes en geen
valsche vermoedens de ronde konden
doen, als het wegraken van de paarlen
bekend zou worden. Het zou best mo
gelijk kunnen zijn, dat er een klep
tomaan onder de gasten was, en dus
voelde ik me gerechtigd deze maat
regel te nemen.
huis zal moeten worden opgeknapt,
hetgeen, naar B. en W. meenen, teza
men kan geschieden met de restaura
tie van het gemeentehuis en de Bijz.
school.
De heer De Wijs vraagt of de ver-
houwing een publieke aanbesteding
wordt. Spr. had graag gezien, dat de
aanbesteding alleen aan Druncnsche
ingezetenen werd gegund.
De Voorzitter antwoordt, dat B. en
W. de zaak uitvoerig besproken heb
ben en tot publieke aanbesteding be
sloten. Als alle gemeenten het werk
slechts aan haar ingezetenen gunden,
dan zou er niet veel werk meer voor
de Druncnsche aannemers zijn. Bo
vendien acht de Minister het in strijd
met het algemeen belang, dat de aan-
Rechter Kent had Jackson onrustig
aangestaard. Nu liep hij naar hem toe,
klopte hem op den schouder en pro
beerde hem in het gezicht te zien, maar
Jackson keek niet op. Voor het eerst
voelde de rechter een vage vrees in
zijn hart, maar hij verbande dit ge
voel met kracht en wendde zich weer
tot den Kolonel.
Ga verder, verzocht hij.
Jackson was de eerste, die vertrok.
Peter bracht hem volgens mijn orders
hier en ik legde hem de situatie bloot.
Hij toonde eerst een begrijpelijken
tegenzin om gefouilleerd te worden,
maar toen ik nog eens met hem ge
praat had, stemde hij er in toe.
Weer aarzelde Kolonel Monroe, hij
keerde zich half naar Jackson, maai
deze gaf geen enkel teeken, zoodat de
kolonel zich weer tot den rechter
wendde en met een stem, die trilde
zei: „Ik vond de paarlen in de zak
van zijn overjas.
Een oogenblik heerschte stilte in de
kamer, die plotseling door een lach
werd onderbroken. Rechter Kent klop
te zijn vriend op den schouder.
En ik wed, dat hij even verbaasd
was als jij, hé? Jackson zou nooit zoo'n
grap met jou uithalen, Allen. Maar
toch hoorden de twee aanwezigen iets
van een ontzettenden angst in den
lach en de woorden van den rechter.
Kolonel Monroe's ernst en Jackson's
zwijgen, wat beteekende dit?
Toen hij zich aan het onderzoek
onderwierp, gooide hij zijn jas over
een stoel en ik voelde zijn zakken na.
Ik had er niet over gedacht, de over
jas na te kijken, maar toen ik de jas
oppakte om hem die aan te ge en,
raakte mijn hand toevallig het hals
snoer aan. Zoo vond ik het
Rechter Kent viel hem in de rede.
Nu, barstte hij uit, is het genoeg.
Zijn stem klonk barsch, maar de
hand, die hij op Jackson's schouder
legde, was licht en teer, als die van
een vrouw.
Mijn zoon zal je vertellen, wat
hij er van weet en dan is de zaak op
gehelderd. Dal je ook maar een mo
ment gelooven kon dat een Kent zou
Bah, zoo iets is onwaardig, Mon
roe, absoluut onwaardig en onwaar
dig tegenover onze vriendschap.
Maar kolonel Monroe viel hem op
zijn beurt in de rede.
Wacht even, vervolgde hij. Na
tuurlijk heb ik eerst niet aan zoo iets
gedacht, ik was in de war en geschrok
ken, dat geef ik toe, maar ik heb Jack
son 0111 een uitleg gevraagd en die
wilde hij niet geven. Daarom heb ik
jou geroepen.
Rechter Kent liep naar zijn zoon en
zag hem aan. Hij glimlachte, maar
toen hij sprak, klonk zijn stem schor
van angst.
Jackson, zei hij, vertel me wat je
weet.
Maar Jackson zweeg.
Wat beteekent dit, mijn jongen?
Begrijp je niet, dat je spreken moet?
Jackson hief het hoofd op, maar
keek zijn vader niet aan.
Zijn gezicht was lijkbleek.
Ik kan het niet uitleggen, vader,
klonk het.
Het waren vreeselijke oogenblikken
geweest, terwijl Jackson op zijn vader
wachtte. De kamer, de heen en weer
loopende kolonel, de zwakke geluiden
van lach en vroolijkheid, die door de
gesloten deur tot hem doordrongen,
alles had hem vaag en onwerkelijk
geleken. Het eenige wat hom duidelijk
voor den geest stond was Virginia's
gezicht, zooals ze hem door haar tra
nen heen, den dag van zijn vertrek
naar het Noorden in den tuin had aan
gekeken en gesmeekt had„Lieve Jack
wil je probeeren hem te helpen?
Nog voelde hij de zachte armen om
zijn hals en hij had haar zijn woord
gegeven.
(Wordt vervolgd).
St.
UëEcho van het Zuide
WaalwUbscbe en Langstraatsche Coorantj
iÉMEENTEBAAD DBDNEN
Zich verzekeren bij een
goede maatschappij Is een
wijze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
PERSONEN BIJ DE
VERZEKERD ZIJN
De ..NOORD-BRABAND" betaalde in 1934
circa f 1.500 OOO uit aan hare verzekerden
F 22
