Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
BET HOOGSTE RECHT
S
7 DE VOLKENBOND.
FEUILLETON
H00R0 BRABfiHD"
7 HET ROODE GEVAAR.
Y DE BEDRIJFS-
GEMEENSGHAP.
Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen.
EERSTE BLAD.
j^jMMER 36
ZATERDAG 2 MEI 1936.
59c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs: per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Het verontrustend karakter, dat de
talrijke internationale conflicten van
den laatsten tijd hebben aangenomen,
deed de belangstelling voor het Vol-
kenbonds-instituut groeien. Doch deze
interesse verflauwde steeds meer en
meer, naarmate de ontevredenheid over
de Geneefsche besprekingen toenam.
Velen zien den Volkenbond nog slechts
als een steeds teleurstellende organisa
tie, een jammerlijke mislukking, een
geldverkwisting of een instituut, waarin
de overwinnaars van den grooten we
reldoorlog hun egoïstische vredescon-
tracten wilden waarborgen.
Onverholen heeft de Engelsche mi
nister Eden de waarheid gezegd, toen
hij zich in een rede o.m. afvroeg, wie
nog veilig is tegen gifgassen, als men
het misbruik ervan tegen negervolken
niet kan verhinderen. Welke waarde
hebben de internationale verdragen, als
zelfs de gemeenschap der volken de
schending ervan toelaat?
Onlangs werd bericht, dat Mexico
niet langer lid zou willen blijven van
deze kostbare en nuttelooze organisa
tie", welke haar onmacht toonde in de
conflicten tusschen China en Japan,
Bolivia en Paraguay, Italië en Abessy-
nië, en onlangs tusschen Frankrijk en
Duitschland.
Ook al vergaderen de mogendheden
thans in een splinternieuw grootsch ge
bouw, de fundamenten van het Vol
kenbondsinstituut wankelen onrustba-
rend.
Er is niemand, die daaraan twijfelt.
En toch meent een Engelsch blad,
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch bewerkt
door
J. VAN DER SLUYS.
Nadruk verboden.
30)
Hallo Jack, hoe gaat 't er mee?
Hallo, Bob, goed, dank je.
Bob speelde met Jackson's inktpot,
tot de laatste begreep, dat hij iets op
het hart had en niet wist hoe te begin
nen. Jackson's gedachten gingen te
rug naar den vorigen avond.
Hoe is 't gisteravond gegaan?
vroeg hij op onverschilligen toon.
Bob keerde zich met een ruk om.
Ellendig! barstte hij los. Jackson, ik
zit op een vreeselijke manier in de
knoei.
Verloren?
Ja, eerst niet, maar we verhoog
den den inzet en ik verloor.
En waren die lui vrienden van
je?
Neen, ik had ze nooit eerder ge
zien. Ze zijn hier op bezoek.
Jackson onderdrukte een glimlach.
Arme, geplukte kip, spotte hij.
Toen hij opkeek, bemerkte hij, dat
Bobs gezicht opeens heel ernstig stond
en dat hij op zijn lip beet, in een po
ging om zijn aandoening te verbergen.
Hij liep snel op hem toe.
Is 't zoo erg? vroeg hij kortaf.
Bob aarzelde een oogenblik.
naar de Msb. mededeelt, dat, zelfs als
de bond ten gronde zou gaan, binnen
zeer korten tijd weer een nieuwe Vol
kenbond zal oprijzen, wijl de moderne
volkengemeenschap eenvoudig niet
meer bestaanbaar is zonder een orde
nend element en organisme, welke, op
het recht gebaseerd, het recht ook on
verbiddelijk handhaaft.
Men mag zich wel eens realiseeren,
welke de gevolgen zouden geweest zijn
van de schending van het Locarnopact,
indien er geen instituut zou bestaan
hebben, waarin de staten den interna
tionalen toestand hadden kunnen be
spreken. De aanklager (Frankrijk) zou
zichzelf rechter gevoeld hebben, uit
spraak in eigen zaak hebben gedaan en
de wapens tegen den beklaagde
(Duitschland) hebben opgenomen. In
den daarop volgenden oorlog zou
Frankrijk de kans loopen nog meer
klappen te krijgen van dengene, dien
zij straffen wilde. Het recht van den
sterkste zou dus triomfeeren.
Nu is de Volkenbond juist opgericht
om niet langer het recht van den sterk
ste te laten gelden, maar om ten allen
tijde de macht van het recht te doen
zegevieren.
Zelfs voor het individu is het moei
lijk steeds rechtvaardig te handelen.
Zou men dan, wanneer men Genève
verwijt, dat het zich niet steeds door
het recht liet leiden, haar ook onmid
dellijk het bestaansrecht willen ont
zeggen?
De leden van den Volkenbond zijn
er van overtuigd, dat de vrede ge
waarborgd is, wanneer de landen steeds
bereid zijn gemeenschappelijk te on-
En of, barstte hij eindelijk los.
't Is verduiveld erg. Kort en goed, ik
heb vijfhonderd dollar verloren!
Jackson floot.
Vijfhonderd dollar? Ga liever met
mij mee en speel met Jeb White en
zijn vrienden. Wij spelen met peper
noten!
Bob lachtte afgetrokken.
Jackson legde zijn hand op Bobs
schouder.
Ik dacht, dat je die lui kende.
Maar je lijkt ook wel gek, om met
menschen, die je vreemd zijn om geld
te spelen, stapelgek!
Ik wil ook niets meer met ze te
maken hebben. Ik had het gevoel, dat
er iets niet pluis was, met dat spel.
Je hebt weer wat geleerd, net als
die oude neger, toen hij op c\en rug
van 'een ezel was ingeslapen en in een
andere provincie wakker werd.
Bob lachte even, was toen weer ern
stig.
Jack, ik ben ten einde raad, 't is
verduiveld erg, dat zeg ik je. Ik ben
die lui vijfhonderd dollar schuldig, en
ik kon alleen maar een schuldbeken
tenis geven. Ik kreeg vanmorgen een
telegram, waarin stond, dat als ik ze
om zes uur vanavond niet betaald had,
ze de schuldbekentenis hier bij de
bank zouden presenteeren en zorgen
dat vader hem te zien kreeg.
Dat durven ze toch niet!
Maar ik durf het er niet op aan te
laten komen. Vader heeft me bij hoog
en laag verzekerd, dat hij, als hij ooit
weer merkte, dat ik hoog gespeeld
had, me zou wegsturen. En ik durf
geen cheque uit te schrijven. De bank
zou misschien wel betalen, maar dan
komt mijn vader het toch te weten.
Nu vijfhonderd dollar, dat is samen
zevenhonderd dollar. Hij zou t in t
kantoor besterven!
derhandelen en op te treden.
Laten we waardeeren, dat men voor
al van Engelsche zijde erop gewezen
heeft, dat het instituut krachtig moet
gemaakt worden door den durf om de
uiterste consequenties van zijn begin
sel te willen aanvaarden. Dat zal de
staten, die aanvalsplannen hebben, van
den gruwelijken oorlog weerhouden.
Men moge al weinig waardeering, ja
zelfs verachting hebben voor de werk
wijze van den Volkenbond, het is toch
verheugend, dat de gedachte der col
lectieve veiligheid en van den duurza-
men vrede in het instituut de volkeren
leiden. Het ideaal: de gerechtigheids-
gedachte, welke toch de echt Christe
lijke basis is van den Volkenbond, mag
en moet eenieder dienen.
Ook de onafhankelijkheid van ons
land is op den duur alleen in en door
Genève gewaarborgd.
EEN POLIS
LEVENSVERZEKERING
De politieke spanningen en de ern
stige onlusten in het rumoerige Spanje
hebben een grooten omvang aangeno
men en wijzen er op, dat de socialisten
en communisten, die zich op één ge
meenschappelijk program in het Volks
front hebben vereenigd, langzamerhand
de overhand beginnen te krijgen. Met
belangstelling volgt de Russische Sov
jet de ontwikkeling der politieke ge
beurtenissen, terwijl de Spaansche so
cialistenleider Largo Caballiero naar
de gelegenheid uitziet om zich van den
staat meester te maken. De opstandige
volksklassen spelen de baas over de
halfslachtige regeeringspersonen. Hui
veringwekkend vraagt de buitenwereld
zich af, of de huidige toestand niet
met rasse schreden den dag nadert,
waarop het schrikbewind zal worden
ontketend en Spanje de tweede Sovjet
republiek van Europa zal worden.
Reeds zijn er fabrieken in bezit ge
nomen door 't gepeupel en is de direc
tie op straat gezet, juist als in Rusland
vroeger en in Italië voordat Mussolini
kwam.
In Frankrijk is eenzelfde angstwek
kend verschijnsel, al is het nog in zijn
begin-stadium, te constateeren. De ka
merverkiezingen zijn nog niet ten ein
de, dus willen de agenten van de Ko
mintern, de Fransche communisten er
toe brengen, den loop der gebeurtenis
sen te bespoedigen en hen over te ha
len eenzelfde actie te voeren als de
Spaansche communisten. Daartoe werd
een revolutionaire bijeenkomst gehou
den, waaraan ook vertegenwoordigers
van het Spaansche volksfront hebben
deelgenomen.
De Russische pers signaleert met
vreugde de vorderingen van het com
munisme in Frankrijk.
Wij constateeren dien groei ook,
doch met angst voor de toekomst.
Zware dagen hebben de Christenen
in genoemde Europeesche landen reeds
gehad. Een nog harderen tijd gaan zij
mogelijk tegemoet, wanneer materia
lisme en atheïsme het fatale bewind
zullen voeren.
Hetgeen de Hemel toch moge be
letten!
Kun je 't geld niet leenen? Het
geld van je toelage krijg je immers
binnen een paar dagen. Je ziet
Overmorgen. Ik heb overal in de
stad geprobeerd oin het te leenen,
maar niemand heeft geld. Zoo gaat t
altijd.
Ik heb maar dertig dollar, meer
niet. Als ik het geld had, kon je er
over beschikken, dat weet je.
Daarom ben ik bij je gekomen.
Je hebt geld!
Jackson staarde hem verbaasd aan.
Luister eens Bob, ik heb je ge
zegd dat als ik 't had, je het
Bob pakte hem bij zijn arm en
bracht hem met een zwaai naar de
tafel, waar stapels bankbiljetten, ge
bundeld in nette rijen, klaar lagen om
in de safe gelegd te worden.
Wat is dat? informeerde hij. 't
Lijkt op geld, hé!
En voor Jackson van zijn verbazing
bekomen was, ging hij voort, vlug en
op zachten toon sprekend
Zie je dat niet? Jij bent de baas
over dat geld. Leen me er vijfhonderd
van voor twee dagen, dan zal ik het
je teruggeven. Je kunt het wel zoo
doen dat het niet gemerkt wordt. Je
bent toch niet bang, dat je 't niet te
rug krijgt?
Beste kerel, zoo iets kan ik na
tuurlijk niet doen. Ik ben niet verge
ten, wat ik aan je verschuldigd ben,
denk dat niet, maar dit geld hoort niet
van mij. Ik kan 't eenvoudig niet doen,
dat moet je toch begrijpen!
Jackson legde zijn hand in zijn ernst
op Bob's schouder en de jongeman
bleef een oogenblik bijtend op zijn
lip, staan.
Eén pakje maar, Jack? pleitte hij.
Ik geef het je heusch terug, vast!
Verdraaid, dat weet ik wel, dat
is 't niet, maar al wou je het meene-
Zooals men weet heeft de typogra
fie sinds 1913 een collectief contract.
Het is nu pas vernieuwd.
Een dosis ongeorganiseerde patroons
trekt er zich, zooals in andere indus
trieën, niets van aan, tot groote schade
der aangeslotenen.
De typografie heeft ook zelfs.een of
ficieel ingestelden bedrijfsraad.
En ondanks dit en ondanks 't feit
dat de drukkers sinds 1913 uiterst ge
ordende verhoudingen, loonen enz.
hebben, een voorbeeld voor vele an
deren, kunnen ze het toch nog niet
zoover krijgen, dat de regeering wil
overgaan tot verbindend-verklaring,
niet van loonen of getalsverhouding,
maar simpel van sociale maatregelen,
als verlofdagen, pensioen, enz.!
Dat is toch nogal heel erg. Zoo erg,
dat de redacteur van „Graficus", een
typografisch orgaan, die steeds gestre
den heeft voor de collectieve overeen
komst en geordende verhoudingen in
een artikel tot de slotsom moet komen:
„Als wij ordening verlangen, dan
„moet er macht achterstaan, die
„macht moet van de gemeenschap
„komen. Kan dat niet, dan is 't ook
„uit met de bedrijfsgemeenschap, dan
men om tien minuten later terug te
brengen, dan zelfs zou ik het niet kun
nen doen. Begrijp je dat niet, Bob?
Verduiveld, ik heb het land dat ik je
dit alles zeggen moet, maar het is het
eenige wat ik niet voor je doen kan.
Ik kan het gewoonweg niet, Bob!
Zoo stonden ze nog een oogenblik,
tot iemand tegen het loket tikte. Bob,
die Jackson's hand niet langer op zijn
schouder voelde, nu deze zich had af
gewend, leunde met zijn rug tegen de
tafel, waar al 't bankpapier gebundeld
laS-
Verduiveld! dacht hij, ik moet
dat geld hebben. Over twee dagen is
alles in orde. Het geld ligt hier voor
't grijpen en ik kan het net gebruiken!
Zijn hand schoof naar achteren en
raakte een van de bundels bankbil
jetten. Jackson stond nog voor het
loket en probeerde iets uit te leggen
aan een niet overmatig intelligenten
klant. En plotseling ging een angstige
schok door hem heen. Zou hij een
van die pakjes in zijn zak kunnen la
ten verdwijnen? Voor de grap nam
hij er een op en schoof het naar vo
ren. Het gleed gemakkelijk en een
voudig in zijn zak.
En Bob nam zijn besluit. Niemand
kon er achter komen behalve Jackson,
en die zou begrijpen wie het geld had
weggenomen, en een paar dagen zijn
mond houden. Hij pakte zijn hoed en
liep naar de deur toe, juist toen Jack
son klaar was en zich omkeerde.
Bobs gezicht had weer een trieste
uitdrukking.
Nu bonjour, Jack.
't Spijt me vreeselijk, Bob. Ik
wou, dat ik iets voor je kon doen.
O, 't is niets, 't Zal wel in orde
komen. Adieu!
En met een loome handbeweging,
die toch iets opgewondens verried,
liep Bob naar den uitgang. Het bun
deltje bankbiljetten brandde als 't
ware in zijn zak.
HOOFDTSTUK XI.
De tweede storm barst los.
Toen Bob wegging, was de drukte,
die de sluiting der bank meebracht,
al begonnen en Jackson had 't het hal
ve uur voor de bank haar deuren
sloot, de handen vol. Al dien tijd was
hij zich bewust van een gevoel van
vage onrust.
Bob had hem deze betrekking be
zorgd, hij had alles gedaan dat Jack
son zich maar thuis zou gaan voelen
in Evansville. Hij had hem met zijn
vrienden in kennis gebracht, hem mee
te dineeren gevraagd en hem thuis ge
ïnviteerd. En deze eerste keer, dat
Bob hem een gunst vroeg, had Jack
son moeten weigeren.
Hij wist, dat hij volkomen in zijn
recht was. Maar dankbaarheid en loy
aliteit waren sterke factoren in het
karakter van Jackson en hoe gerecht
vaardigd zijn houding ook was, het
betreurenswaardige feit, dat hij het
eerste verzoek van zijn jongen wel
doener had geweigerd, bleet bestaan.
Hij probeerde na een poosje dit on
prettige gevoel van zich af te zetten
en gaf al zijn aandacht aan zijn werk.
Verscheidene van de cliënten der bank,
die hun zaken daar lieten behartigen,
hadden Jackson al leeren kennen en
hem instinctief sympathiek gevonden
en enkelen hadden er als vanzelfspre
kend een gewoonte van gemaakt, even
een praatje met hem te blijven maken.
Wordt vervolgd.
Waahvybsche en Langstraatsche Conrant,
GESLOTEN BIJ DE
GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE-
KOMST VAN U EN DE UWEN.
