Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. BET HOOGSTE RECHT „ROORD IRHinnO" ABESSINIE EN DE SANCTIES. FEUILLETON MAATSCHAPPELIJKE „ORDENING" EN ER WORDT WEER GEBLIKT! R.K. Hogere Burgerschool met 3-j. c. en R.K. Hogere Handelschool met 5-j. c. te Waalwijk. WOENSDAG 8 en DONDERDAG 9 JULI vanaf 9 uur v.m. m. Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen. EERSTE BLAD. .15- .30. va; Ge na ^MMER 40. ZATERDAG 16 MEI 1936. 59e JAARGANG. coop eater imes en V lt- ikoc aak» Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. [dei giste- Vol enèvt it|j >lken nscti Send espr* i.Oo l die: rOEfi ehat an nvoe het an ie irkii hel| zooi dsck .'rich de te Cot :n ee rrecl waai i son i het •inge n nit rijve >rvei p va tand Bit ïnke om al va h« ome: ,ING stere ti d 's Ni ndei rs d dK. Tedei Naar het Amerikaansch bewerkt llioet 2chta' door e vei J. VAN DER SLUYS. lliot UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Toen dezer dagen de Volkenbond bijeen kwam en besloten werd de Abes- sijnsche afgevaardigde toe te laten, verliet de Italiaansche gezant de ver gaderzaal en zeide dat er niet te spre ken was met iemand die geen staats rechterlijke organisatie meer vertegen woordigt. Het was een hoon aan het adres van de vertegenwoordigers der overige sta ten, die tesamen den Volkenbond uit maken. dat Aloisi deze woorden kon spreken omdat deze staten gezamen lijk zich juist als taak hadden gesteld om de onafhankelijkheid van Abessinië te verdedigen. In die taak zijn ze te kort geschoten. In feite bestaat Abessinië niet meer als onafhankelijk land. Maar toch zal de tegenwoordigheid van een Abessijnschen „gedelegeerde" een voortdurende waarschuwing zijn en een herinnering aan plicht. De wereld heeft zeker veel goed te maken aan Abessinië. Moet ze dat doen door handhaving van sancties? Sancties zijn wapenen, welke twee zijdig geslepen zijn en wonden slaan naar de beide tegengestelde richtingen. De staten, die de sancties toepasten, hebben onder dezelve economisch ge leden en uit dien hoofde is t waar schijnlijk te verklaren, dat men hier en daar bereid is om den feitelijken afloop van den oorlog in Oost-Afrika aan te grijpen als gelegenheid om met de toe- van „De Echo van het Zuiden". GEK zwa ira AAT 136. -60 c. Poste* Sjalot- id. II r kg. -6 c.; Andij- c.; id. 3 kool -3 c.; 'en V2 stuk. -1 c.; -3 c.; Nadruk verboden. orf ng uit 3 Han- ïr, te- oemle- voegd, (zij) r. V. 34) Zonder 't antwoord af te wachten, ging ze voort: Lief kind, ik heb ook een massa narigheid meegemaakt. En ik wou U maar zeggen, dat het niet goed is, bij de pakken neer te zitten, heusch niet. Ik doe dat ook niet meer. We krijgen allen onze moeilijkheden en we moeten er doorheen en verder leven. 'I Zal wel ergens goed voor zijn, kind Dinali wachtte even en streelde v'e kleine blanke hand, terwijl ze nieuws gierig naar Virginia's gebogen gezicht keek. U bent toch niet boos op oude )inah, voegde ze er na een oogenblik aan toe. Virginia hief haar hoofd op. Neen Dinah, ik ben niet boos, maar Liefje, ik ken dat „maar". Dit is oen ander geval, wilde U zeggen, niet waar? Toen, terwijl Virginia haar ver baasd aanstaarde: Dat is het 't juist, liefje, we den ken allemaal dat ons verdriet 't groot ste is en niemand ooit zooveel ellende passing van de sancties te staken. De Zuid-Amerikaansche republiek Chili besloot daartoe reeds officieel. Ook in Nederland gaan stemmen op om aldus te handelen. „De Telegraaf" b.v„ die gewoon is om achter de feiten aan te draven met een luid misbaar van „Ik heb het altijd wel geweten, dat het zóó zou gaan!", vindt, dat sancties nooit kans op succes hebben gehad. Onze minister van bui- tenlandsche zaken „had moeten weige ren mee te werken aan maatregelen, die een slag in de lucht moesten blij ven". „In ieder geval heeft hij een ge legenheid laten voorbijgaan, om aan de wereld te toonen, dat er te 's-Graven- hage staatslieden zitten, die oog heb ben voor internationale realiteiten. Het keizerrijk van Haile Selassie al dus constateert het blad is thans in een gevallen en „daarmee is de zaak afgedaan". Het heeft geen doel meer om „door het voortzetten van ondoel matige sancties den internationalen handel schade te berokkenen". Wat „De Telegraaf" dan wèl had gewild? Wel, de groote mogendheden hadden direct na den aanvang van den strijd in Abessinië het Suezkanaal moeten slui ten'; Wel erkent de redactie, dat ,.de Italiaansche regeering waarschijnlijk geantwoord zou hebben met oorlogs daden in de Middellandsche Zee maarhet ontketenen van een nieu wen Europeeschen oorlog doet blijk baar aan de doeltreffendheid van de sluiting van het Suezkanaal als be schermingsmaatregel ten behoeve van Abessinië niets af. doormaakt als wij, maar dat is niet zoo. We hebben allemaal onze zorgen, maar we moeten ons flink houden en dapper zijn, dan zullen we de moei lijkheden op de vlucht jagen! Zoo zat de oude negerin te praten, met haar diepe, overredende stem en Virginia luisterde met gebogen hoofd, tot ze begon te begrijpen, dat de ge dachte aan haar verdriet haar mis schien te veel in beslag genomen had. Dinah had gelijk, men moest zich op de een of andere manier door 't leven heen slaan, en hoe eerder men begreep en leerde de toekomst onder de oogen te zien, hoe beter. Tot zekere hoogte had Dinah's vriendelijke philosophic en sympathie, Virginia kalmer en rus tiger gemaakt, nadat zij vertrokken was, maar de knagende pijn was er niet door verdwenen. Ze zou probee- ren weer als vroeger te leven, of een nieuw leven op te houwen van de res ten, die haar van 't oude waren over gebleven. Morgen zou ze beginnen! En zoo kwam het, dat Virginia den volgenden ochtend, Sylvia was gaan opzoeken. Sinds het bal was ze ei slechts één keer geweest, maar alleen om haar oude vriendin te toonen, dat zij haar geen kwaad hart toedroeg voor wat er gebeurd was. Sylvia had haar ook eens opgezocht, maar toen was Virginia niet thuis geweest. De meisjes bleven een poosje rustig hand in hand zitten, nadat Virginia veelbeteekenend had verklaard, dat zij natuurlijk vriendinnen waren geble ven. Ze hadden beiden iets op het hart en wisten niet hoe te beginnen. Maar cp 't laatst wendde Virginia zich tot haar vriendin, met het gebaar van iemand, die een besluit genomen heeft. Sylvia, als ik het maar wist! 't Zou niet half zoo erg zijn, als ik maar Sancties zijn niet zoo ondoelma tig als men thans wil doen voorkomen: ze houden echter één onontkoombaar gevaar in en dat is hetzelfde als dat, hetwelk aan een sluiting van het Suez kanaal was verbonden: ze voeren uit eindelijk tot een nieuwen, grooten oor log. Italië heeft ontzaglijke schade ge leden van de sancties en de Italiaansche regeering zou er niet misschien alles op hebben laten zetten om met gifgas sen in laatste instantie het einde van den strijd te forceeren, als ze het niet zoo dringend noodig had gehad om aan den druk der sancties te ont komen. Een beëindiging van de sancties n u. direct, zou werkelijk een prompte be looning zijn voor het neerslaan van een volkenbondslid. Als het eenigszins kan, moeten de sancties worden voort gezet als strafmaatregel, zóó gevoelig, NGDPD BPABAND Het TOELATINGS-EXAMEN voor de nieuwe cursus wordt afgenomen op Voor aanmelding gelieve men gebruik te maken van het FORMULIER VAN AANGIFTE, dat vanaf heden tijdens de schooluren kan worden afgehaald aan het schoolgebouw [Mr. v. Coothstraat 27). Spreekuur v. d. Directeur: 's Maandags van 4-5 en 7-8 namiddag De Directeur, Drs. G. J DE VRIES. ^WMLWUKf^. VERZEKER U BIJ DE dat aan hen en anderen de lust beno men wordt om nog ooit een zwakkeren broeder te lijf te gaan. Maar het be houd der sancties is natuurlijk nooit een nieuwen oorlog waard. Als we nog eens aan de maatschap pelijke ordening toekomen, dan verzui- me de regeering vooral niet om te be ginnen met orde te stellen op haar eigen affaires, want de Haagsche or dening lijkt nog op niets. Het is be kend, dat ieder departement steeds zijn eigen gang pleegt te gaan en dat ver schillende bemoeiingen elkander aldus vaak doorkruisen, maar nog zelden vernamen we daarvan zulk sterk staal tje als deze week. Nu de voorraad van het ingeblikte vleesch verbruikt is, heeft men zich in Den Haag kopzorgen gemaakt over hetgeen in de plaats van de verstrek king van het blikvleesch dient te ko men. Op economische zaken raakte men daarover aan het prakkezeeren en óók op sociale zaken èn op landbouw. Maar ieder prakkezeerde voor zich en vermeed het zorgvuldig om over de re sultaten der overdenkingen mededee- ling te doen aan andere departementen., laat staan van met dezelve overleg te plegen. En het gevolg? De directeur van het bureau van den Hanzebond van slagerspatroons deed daarvan mededeeling op de bondsver gadering van Dinsdag j.l. De sla gersbonden hebben tegen de nieuwe inblikplannen sterk stelling genomen. Op verzoek van minister Deckers heb ben de bonden voorstellen kenbaar ge- begreep, waarom. Kon ik het maar begrijpen Ze brak af en keek met betraande oogen den tuin in. 't Lijkt alles zoo nuttteoos. Ik kan het niet begrijpen. Wist ik maar waaromhijhetgedaan heeft. Kan jij er een verklaring voor vinden? Heeft hij niets gezegd, dat een aanwijzing kan zijn? 't Is net, ot er een donkere wolk overhangt. Ik heb het gevoel, dat het niet zoo erg zou zijn, als ik 't maar hegrijpen kon. maar 't is zoo raadselachtig. O, Sylvia toe, geef jij me eens een verklaring! Sylvia sloeg haar arm om Virginia heen en trok haar naar zich toe, met oogen, nat van tranen. Ik begrijp je, liefje, zei ze. Ik houd ik hield haast evenveel van hem als jij en ik was ook zoo verbaasd, maar begrijpen kan ik het niet. En ik wil je ook wel vertellen, dat ikhet niet geloof. Virginia draaide zich snel om en staarde haar aan. Wat bedoel je?, fluisterde ze. Ik bedoel, dat ik niet geloof, dat hij het halssnoer gestolen heeft Ik ge loof niet dat hij zoo iets zou doen. En als hij het wel gedaan heeft, dan was bij zeker niet van plan het te houden. Ik geloof 't eenvoudig niet. En begrij pen kan ik het evenmin. Maar er was toch geen vergissing mogelijk, wel? Het snoer werd toch in zijn zak gevonden? En hij wou niet zeggen, dat hij het niet weggenomen had? En je moeder is hem toch op de trap tegengekomen? Ja, antwoordde Sylvia bedroetd. Vader kon 't ook niet gelooven, maar 't bewijs was verpletterend, en hij wou niets zeggen. Nu, wat kan het dan zijn? ik be grijp niel; hoe. Maar Sylvia, geloof je niet, dat hij had kunnen uitleggen, waarom hij het deed, als hij 't werke lijk gedaan heeft. Hij heeft heelemaal niets gezegd, wel? Neen, niets! En hij wou me ook niets vertel len. Hij ging eenvoudig weg. Er lag zoo'n wereld van ellende in deze laatste woorden, dat Sylvia hei de armen om haar heen sloeg en baal vast tegen zich aandrukte. Liefste, het zal eens in orde ko men, dat weet ik zeker. Ik weet, dat er een of andere verklaring voor is. Ze wachtte, terwijl ze wanhopig naar woorden van troost zocht. Niemand weet er tenminste iets van, behalve wij en rechter Kent, ein digde ze. O, Sylvia, wat komt dat er op aan? 't Zou me niet kunnen schelen of iedereen het wist, als ik hem maar terug had. Sylvia zweeg en Virginia kuste haar. Ik weet wel, dat je dat zei, om mij te troosten en het zou jou even min iets kunnen schelen als mij, wan neer het hekend werd, in vergelijk met het andere, bedoel ik. Ik denk dat het voor Jackson beter is als als hij ooit terug komt. Ja, 't Is heter zóó. Vader heelt iedereen er buiten gehouden behalve rechter Kent en die zal het jou wel verteld hebben! Je moeder was er ook hij, hé? Virginia keek haar vriendin strak aan. Sylvia, is er niets gebeurd, dat ons op een spoor kan brengen. Niets, kindje, ik heb daar ook al over nagedacht. Rechter Kent heeft je toch zeker alle bijzonderheden ver- teld? Virginia keerde zich lusteloos at. Neen, zei zij, hij heeft me alleen verteld, wat ik al wist, ik kon hem er niet toe brengen, bijzonderheden te vertellen. Dat kon ik gewoon niel. Sylvia leunde voorover. Nu dan, toen Jackson 't je zelf vertelde, heeft hij toen niets gezegd ofzei hij toen niets? Virginia schudde het hoofd. Hij heeft me niets verteld, ik wist 't toen al. Hij zei alleen, dat hij weg dat hij weg moest. Maar ik dacht, dat hij den vol genden morgen hij je gekomen was, om alles te vertellen. Was dat niet zóó? Sylvia aarzelde. Ik had je al zoo lang willen vra gen, wat hij je gezegd heeft, omdat ik dacht dat ik hel dan beter zou kunnen begrijpen. Neen, ik haalde hem op weg naar het station in. Hij had zonder een en kel woord weg willen gaan, Sylvia, zónder een woord! Arm kind! fluisterde Sylvia, maar ze keek verward. Maar hoe kwam je er dan ach ter, Virginia? voegde ze er aan toe. Niemand ifnders wist er iets van! ïk hoorde het nog denzelfden avond. Lloyd kwam thuis en vertelde 't me. Virginia's oogen vulden zich met tranen, lnj de herinnering aan dien nacht. Ik dacht, dat hij zich vergist had, en ging den volgenden morgen naar rechter Kent, om poolshoogte te ne men, maar Jack was al weg en ik haalde hem nog juist bijtijds in. Sylvia ging wat verder af zitten en keek haar vriendin een oogenbliV zwijgend aan. Een plotselinge gedach te baande zich als een gloeiende streep een weg in haar hersens, maar toen ze begon te spreken klonk haar stein rustig. Wordt vervolgd. DeEcho van het Zuiden, sffaahïijlisclie en Langstraatsche Courant, ti )US. 31' 1 •v. .«■YiBrtun*-:»"'" livin ml llll NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN CONCURREERENDE TARIEVEN EN VOOR- DEELIGE VOORWAARDEN

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1936 | | pagina 1