Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VERGUNNINGHOUDERS
ENDEPERSONEELE
BELASTING,
DE GOUDEN BRUG
ABONNEERT U OP DIT BLAD.
WAT MEER GEESTDRIFT
J00ÜD SfjyfiND"
WEZENLIJK VERSCHIL.
wat een pijn!
AKKERTJES
mm.
ij
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen.
EERSTE BLAD.
FEUILLETON
MUMMER 71.
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 1936.
59c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
UITGAVE:
Advertentiën moeten Woensdag e|
WOENSDAG en ZATERDAG
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
Brieven, Ingezonden stukken, gelden.
in ons bezit zijn.
enz. franco te zenden aan den Uitgever
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Prijs der Advertentiën:
Abonnementsprijs: per 3 maanden
20 cent per regel; minimum 1.50.
1.25. Franco per post door 't geheele
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Reclames 40 cent per regel.
rijk 1.40.
Bij contract flink rabat.
la
>id
Evenals alle klassen van de bevol
king hebben de vergunninghouders
zwaar te lijden van den economischen
achteruitgang, zooals duidelijk blijkt
uit de requesten, welke bij talrijke ge
meentebesturen worden ingediend met
het dringend verzoek om verlaging van
de personeele belasting.
Waaraan de noodtoestand in hotels,
café's en restaurants is toe te schrijven
is een moeilijk probleem. Eenerzijds
kan men opmerken, dat iedereen door
de crisis wordt belemmerd groote uit
gaven voor verpoozing en ontspanning
te doen, anderzijds dat de kleine ver
teringen nog steeds te duur moeten
worden betaald. Nu komt het vakor
gaan van Horecaf wel tegen dit laat
ste op, maar het is toch een feit, dat de
prijzen in de café's over 't geheel niet
zijn aangepast aan de tijdsomstandig
heden. Horecaf meent, dat de con-
sumptie's duur blijven, omdat het pu
bliek wegblijft. Men zou met evenveel
recht andersom kunnen redeneeren en
zeggen: het bezoek aan café's neemt af,
omdat het glas bier, het borreltje, de
limonade en de koffie nog steeds te
duur moeten worden betaald.
Momenteel willen we deze kwestie
echter niet behandelen, maar er eenigs-
zins onze verbazing over uitspreken,
dat de vergunninghouders niet ophou
den verzoekschriften tot de gemeente
besturen te richten om verlaging van
de personeele belasting. In de gemeen
ten Waalwijk, Loonopzand en Drunen
hebben we dergelijke adressen in de
raadsvergaderingen behandeld gezien.
B. en W. hebben erkend dat de tijds
omstandigheden ook voor deze bedrij
ven slechter zijn geworden, maar toch
ROMAN VAN HANNO PLESSEN.
(Nadruk verboden.)
22.
Met een diepe zucht vouwt zij het
papier open.
In plaats van het verwachte machi
na schrift ziet ze tot haar verbazing
slechts dicht op elkaar staande, schee-
ve regels, welke onmiskenbaar door
een ongeoefende hand zijn geschreven.
Dat kan onmogelijk de gezochte brief
zijn. Een andere echter interesseert
haar niet; die heeft met haar plannen
niets uitstaande. Hoofdschuddend on
derzoekt zij de zak verder. Ze vindt
nog een kam en een klein notitieboek
je, maar geen anderen brief. Misschien
heeft Sylvester juist dien met de ver
miste portefeuille in het hotel laten
liggen of verloren.
Teleurgesteld wil Johanna alles
wegbergen op de plaats, waar zij het
gevonden heeft, als zij plotseling in
den brief, dien zij in 't geheel niet
wenscht te lezen, haar eigen naam ont
dekt. Een oogenblik slaat zij versteld.
Aanvankelijk is het een grenzelooze
verbazing over de mogelijkheid, dat er
iemand zou kunnen zijn, met wien
Sylvester Vonberg buiten haar weten
over haar correspondeert. Al spoedig
echter komt er verzet in haar op tegen
een dergelijke handelwijze. Met een
moest afwijzend op de verzoeken wor
den beschikt. Men heeft in de raads-
verslagen kunnen lezen, welke motie
ven 5/en W. aanvoerden bij hun af
wijzend voorstel.
Afgezien van het feit, dat vaak ver
laging van de personeele belasting
wordt aangevraagd, terwijl men weet,
dat deze vermindering onmogelijk is,
als in een gemeente het maximum aan
tal opcenten op de gemeentefondsbe
lasting wordt geheven, en bovendien
de biljartbelasting is verlaagd, doet het
toch wel vreemd aan, dat de vergun
ninghouders telkens op verlaging aan
dringen, terwijl andere zakenlieden,
middenstanders en arbeiders het even
zwaar, misschien in nog sterkere mate,
te verduren hebben. Men mag een der
gelijke houding gerust zien in verband
met het steeds groeiende egoïsme van
dezen tijd. Het zou toch grootelijks on
billijk zijn, wanneer de overheid de
kasteleins zou bevoorrechten boven an
dere bevolkingsgroepen.
De vergunninghouders mogen dank
baar zijn voor datgene, wat reeds ten
aanzien van de personeele belasting
voor hen is gedaan. De gemeenten, ze
ker in geval zij op het punt staan nood
lijdend te worden, kunnen thans onmo
gelijk bronnen van inkomsten missen.
De vergunninghouders hebben te be
denken, dat in deze tijden allen, dus
ook zij, de lasten hebben te dragen.
Wanneer de overheid de zelfstan
digheid van een gemeente wil hand
haven om vrij te kunnen blijven in haar
cultureel en sociaal werk, dan dient zij
ook de financiën goed te beheeren en
zou het niet wel verantwoord zijn be
langrijke bronnen van inkomsten thans
op de begrootingen te schrappen.
misnoegden blik strijkt zij het papier
glad en hoewel met een zekeren afkeer,
kan zij zichzelf toch niet beletten van
eenige andere brokstukken uit den in
houd kennis te nemen.
Als wij samen zouden trouwen
van mijn goedgeloovigheid en
liefde te profiteerenten hemel
schreiende ondankbaarheidniet
langer voor den gek houdenal te
vaak bedrogengenoeg geofferd...
probeeren op een andere manier aan
geld te komen
Onsamenhangende woorden zijn 't,
welke echter een ontstellend vermoe
den opwekken. Plotseling oplaaiend
argwaan verandert na enkele secon
den in wantrouwen, dat pijnlijk in
Johanna's ziel blijft hangen. In een
feilen tweestrijd van uiteenloopende
gevoelens behoudt het primitieve in
stinct, de mcnschelijke al te men-
schelijke kern, de overhand over
de opvoeding, het aangeleerde wetboek
van hetgeen behoort en wat niet be
hoort. En een laatste geringe hoop ligt
aan dit elementair doorbrekend in
stinct ten grondslag, als Johanna den
brief begint te lezen:
Munchen, 28 Dec. '35.
Beste Sylvester!
Je brief heb ik ontvangen en na
al het verdriet, dat je mij reeds be
reid hebt, was dit wel een bijzon
der prettige Kerstverrassing. He
laas kon ik je niet omgaand ant
woorden, zooals je verlangde, om
dat ik een en ander toch eerst eens
kalm moest overdenken. Nu echter
wil ik je m'n besluit meedeelen en
het is me, bij al m'n ellende, een
Wij lezen met instemming in het
Dgbl. v. Noordbrabant:
De doorsnee-Nederlander loopt niet
zoo gauw warm. Hij durft niet, al zou
hij wel willen en hij wil wel, als het
maar niet zoo mal zou staan. Op Ko
ninginnedag waren we er weer eens
getuige van. Op een bordes van een
stadhuis riep een burgemeester, nadat
een muziekkapelhet Wilhelmus had
verklankt, luide en voor de honderden
omstanders duidelijk verstaanbaar:
,,Leve de Koningin! Leve Prinses Ju
liana!" Voor zoover wij het konden
hooren, waren er slechts éénige perso
nen waaronder een onderofficier
die den kreet met een luid hoera be
antwoordden, terwijl bij het Wilhel
mus slechts de genoodigden op het bor
des, de surveilleerende agenten, de mi
litairen en enkele burgers het hoofd
ontblootten of salueerden.
Zou men de liefde der Nederlanders
daarnaar durven te bepalen, dan zou
het er voor ons koninklijk huis bedroe
vend uitzien. Het is gelukkig anders.
voldoening te welen, dat je dezen
brief moet lezen en niet eenvou
dig weg kunt loopen, zooals anders
als ik je eens iets zei, wat je niet
aanstond. Misschien plaagt je ge
weten je toch wel een beetje. Eerst
laat je me maandenlang je levens
onderhoud betalen en als ik het met
m'n werk, zelfs als ik nachten ach
tereen achter de machine bleef zit
ten, niet kan bolwerken, zie je er
zelfs niet tegen op een beroep te
doen op m'n spaarduitjes. Je schijnt
vergelen te zijn, dat je me beloofd
hebt mij alles te zullen teruggeven
als je je Schlager aan Rivoli zou
hebben verkocht. Ik heb altijd ge
dacht, dat je het eerlijk meende en
het was me ook bekend, dat je met
de muziek veel geld kunt verdie
nen. Dat heeft de boekhandelaar
Goll van den overkant mij ook
steeds voorgehouden en daarom heb
ik hem voor het verstellen van zijn
waschgoed altijd maar weinig in
rekening gebracht. Hij was tenslot
te de eenige, die begreep, waarom ik
dat alles voor je deed en meer dan
eens heeft hij het over mijn moe
derlijkheid gehad, waarbij hij dan
opmerkte, dat ook eenvoudige inen-
schen vaak geroepen worden geheel
onzelfzuchtig een genie te onder
steunen en zoo. Ik heb er nooit iets
op geantwoord en alleen maar bij
mezelf gedacht hoe verbaasd hij
zou zijn als wij samen zouden trou-
den, zooals je 111e steeds beloofd
hebt. Dan zou het mij immers ook
goed gaan en, geloof me, dan zou
ik weer jong zijn geworden. Die
Alleen: men kan zijn misplaatste
schroomvalligheid niet afleggen; men
heeft het niet geleerd dat men het na
tionale volkslied niet anders dan met
ontbloot hoofd en staande mag aan-
hooren. En omdat eigengereidheid en
recht-tegen-den-draad ingaan den Ne
derlanders goed ligt, doen we het lek
ker niet, al vinden we het niet mal dat
anderen het wél doen. Wat meer geest
drift op zijn tijd zou ons, vooral op
Koninginnedag, niet deren. En het wil
ons voorkomen dat deze aangelegen
heid de bijzondere belangstelling ver
dient van het lager en middelbaar on
derwijs.
,,De Opmarsch" schrijft het volgen
de:
Nationaal-Socialistische en fascisti
sche blaadjes suggereeren hun lezers,
dat de eene corruptie de andere opvolgt
in Nederland en dat wij als redmiddel
moeten grijpen naar de dictatuur, hetzij
a la Mussolini, hetzij a la Hitier. Na
tuurlijk hebben de communisten hun
eigen probaat middel: een dictatuur a
la Stalin.
Nu gaan wij het feit voorbij, dat de
heeren herhaaldelijk doodgewone mis
drijven als diefstal, als „corruptie" aan
de kaak stellen. Als een man steelt,
vervalscht, verduistert, oplicht of regle
menten overtreedt, noemt men dat cor
ruptie.
Als de Rekenkamer veel te hooge
uitgaven van crisis-instellingen con
stateert, roepen de volgelingen van
Hitler en Mussolini: corruptie.
Wij hebben er weinig aan, over
woorden te vechten, maar op drie din
gen zouden wij toch even de aandacht
willen vestigen.
Vooreerst: er bestaan in Nederland
onafhankelijke colleges, gevormd door
onafzetbare leden, die toezicht houden
en recht spreken.
Vervolgens: de feiten bewijzen, dat
die colleges over het algemeen hun
werk doen zonder aanzien des persoons
en hun bevindingen publiceeren, waar-
paar jaar, welke ik ouder ben dan
jij, zou niemand me hebben aange
zien. Maar dat is nu alles een illu
sie gebleven. Door je mooie praat
jes en beloften ben je er maar al
te goed in geslaagd van m'n goed
geloovigheid en liefde te profitee
ren. En toen je het geld van Rivoli
hebt ontvangen, heb je er mij geen
cent van gegeven, ja, je hebt er zelfs
geen woord over gesproken. Eerst
achteraf ben ik alles te weten ge
komen, maar toen was het al te
laat, want intusschen had je kans
gezien je met al je hebben en hou
den uit de voeten te maken. Dat
noem ik een ten hemel schreiende
ondankbaarheid. Of dacht je met
je kaart uit Innsbruck van 15 dezer
eenvoudig van alles af te zijn? Zoo
als je schrijft, moest je naar de
bergen, rust en verstrooiing zoeken
om weer mensch te worden, om
dat je het in het kleinburger
lijke milieu niet langer uithield.
Maar dan vergis je je toch. Ik laat
me door jou niet langer voor den
gek houden. Nu, nu je voor de zoo-
veelste maal weer eens in de knoei
zit, herinner je je plotseling mijn
bestaan, schrijf je mij een langen
brief en denk je, dat ik jc zal hel
pen, omdat je in dat sjieke hotel
en dat deftige gezelschap, waarin
je schijnt te verkeeren, bent vast-
geloopen. Je zweert, dat hel de laat
ste maal zal zijn en dat je anders
zult worden. Ik moet je de bla
mage besparen tegenover die baro
nes von Geitler-Hattorf, die 'n def
tige, oude dame is en die je door
Neem daar nu toch eens een paar
"AKKERTJES" voor en lot Uw ver
bazing en welbehagen zal de pijn
verdwijnen, want AKKER-CACHETS
helpen uitstekend bij Rheumaiiek,
Rheumatische zenuwpijn, Lendenpijn
Spit, Spierpijn, Gevatte Koude, enz.
N$der\ar)d%chSmaakloos ouwel-omhulsel ont
Product 'j poeder. Ge proeft daardoo?
niets. Ze glijden naar binnen.1
Per 12 st. 52 ct. Zakdoosje 20 ct,
over de Regeering en de openbare mee
ning kunnen oordeelen.
Tenslotte: noch in Italië, noch in
Duitschland noch in Rusland bestaan
onafhankelijke colleges en onafzetbare
rechters. Er is daar geen enkele open
baarheid: zelfs de heele begrooting is
er óf poppenkast, óf wordt niet gepu
bliceerd zoodat men zelfs de tractemen-
ten van de heeren niet kan nagaan.
Is er nu één verstandig mensch, die
betwijfelt, of onder zulk systeem de
knoeierij de schoonste kansen heeft?
Als na eenige maanden nazi-bewind, de
heer Hitler in hoogsteigen persoon
heele holen gaat uitroeien en opper-
medewerkers zonder vorm van proces
laat neerknallen, omdat zij corrupt wa
ren, zooals hij zelf in den „Rijksdag"
erkende, wil men dan volhouden, dat in
landen, waar elke controle, elke open-
baarheid en elke critiek uitgesloten is,
haar invloedrijke relaties bij je ver
dere loopbaan behulpzaam zal zijn.
Reste Sylvester, die verhaaltjes ken
ik nu wel langzamerhand en daar
loop ik niet meer in. Je hebt mij al
te vaak bedrogen. Ik geloof je niet
meer. Nu is het uit. Je moet 1111
maar eens probeeren op een an
dere manier aan geld te komen. En
als je dat gelukt, betaal dan eerst
eens je schulden in het kleinbur
gerlijke milieu in Munchen aan de
Kerkpleinstraat nr. l(i, waar ik 111e
voor jou geruineerd heb, vóór je
een ander slachtoffer vond en de
fijne meneer uithing bij baronessen
en andere menschen van adel.
Met dezen wensch verblijf ik
EMMA KOCH.
P. S.
Zooeven was de boekhandelaar
Goll hier, die medelijden bleek te
hebben en me meedeelde, dat hij
een baantje voor je heeft. Een ken
nis van hem opent dezer dagen een
nieuw bier-restaurant aan het Ma-
riahilfplein en zoekt een pianist
voor 's avonds van 8 tot het slui
tingsuur. Loon 6 mark per dag en
avondeten met bier, wat me werke
lijk heel behoorlijk lijkt. Tramgeld
heb je niet noodig, omdat het vlak
in de buurt is. Dat dunkt me een
kans, waarmee nog alles is goed te
maken. Op den duur zul je zeker
meer kunnen verenen en wie weet
word je dan nog eens dirigent van
een goed strijkje.
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waalwybschc en Lanptraatscbe Coirai(t
CU.
i
Zich verzekeren bi] een
goede maatschappij is oen
wi|ze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
PERSONEN BIJ DE
VERZEKERD ZIJN?
De ..NOORD-BRABAND" betaalde in 1935
circa f 1.500 000 uit aan hare verzekerden
Volgens recept van Apotheker Dumont