Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen: „IIOORDBRABAHD" DE GOUDEN BRUG ABONNEERT U OP DIT BLAD. dl Dit nummer bestaat uit Drie Bladen. EERSTE BLAD. ••'DE MAAT- EN DE STRIJKSTOK. FEU ILLETON HET VALSCHE DILEMMA. De Winteravondcursussen der Rijksschool voor Leerlooiers en Schoenmakers te Waalwijk SUMMER 77. ZATERDAG 26 SEPTEMBER 1936. 59c JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELÈN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag et Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. In de pers verscheen dezer dagen weer eens 'n aardig verhaal over wat er bij het bestuur onzer gemeenschap zoo hier en daar aan de maat. en strijkstok blijft hangen. Dat is niet weinig. De moraal van den parti culiertegenover de onwezenlijke fi guur van „de overheid" is in het algemeen een zeer eigenaardige. Dingen, die men zich tegenover z n medemenschen nooit zou durven noch willen veroorloven welke dingen meestal neerkomen op bena- deelingverworden tot een spor tief handigheidje, wanneer, «alléén maar» de gemeente of de provincie of het rijk de benadeelde is. Zoo iets is natuurlijk nimmer goed te praten, maar men voelt het nu een. maal niet als slecht aan en dóórom doet men het. Wie zich z'n militairen diensttijd herinnert, bewaart zoele gedachten op eiken regel zijn uitzonderingen over de manier, waarop hij den foerier er tusschen heeft genomen en 'n extra stel sokken of andere artikelen wist «achterover te druk ken». Niet-militairen houden zich soms bezig met het afweeken van zegels om die een tweeden keer te gebruiken; ze ontduiken alle moge lijke vormen van belasting, smok kelen sigarettenpapier, maken eigen margarine enz. enz. We doen dat en voelen er ons niet slechter om; we beseften het meestal niet, dat een benadeeling van de overheid ook een benadeeling is. Wij, belasting betalers bestelen eigenlijk elkaar. Als we een stuk grond of wat ook verkóópen aan de overheid hoevelen bedingen dan denzelfden prijs als aan particulieren? En toch is het in zich een fatale gedachtengang dat benadeeling van ROMAN VAN HANNO PLESSEN. (Nadruk verboden.) 28). Houdt u alstublieft op met dal naamgenoot! Daar heb ik nu langza merhand genoeg van.... Maar als u het weten wilt: die meneer de musi cus, die toevallig denzelfden naam heeft als een eerbare bierbrouwer, heeft mij wel de eer willen aandoen een tijdlang mijn gastvrijheid te ge nieten Hij heeft dus bij u gewoond? Ja, maar ruim een half jaar ge leden heb ik hem eruit gegis hij weggegaan. Weet u misschien waarheen? Nee. en ik ben er ook heele- maal niet nieuwsgierig naar. Dank u Tot uw dienst! Johanna legt de hoorn op de haak en haalt diep adem. Dan zet zij haar hoed op en trekt haar mantel aan. Het slaat elf uur, als zij voor het hotel een taxi neemt. Kirchplatzstraat 16, geeft zij als doel van den rit op. De chauffeur herhaalt het vragend. Johanna knikt. Ja, dat is Munchen een zedelijk lichaam als «de over heid» minder erg zou zijn als het berokkenen van schade aan parti culieren. Die fatalen gedachtengang voert van kleine misbruiken tot groote diefstallen. Die weg is een zeer gemakkelijke en daarom is het noodig, in het belang van de maatschappij in het alge neen én van het individu, dat naar eventueele misbruiken wordt gespeurd om ze te beletten. Dat gebeurt ook inderdaad in onze maatschappij. We hebben een Reken kamer, welke met groote accuratesse speurt naar de onnoodigheid van sommige uitgaven. Als ze die on noodigheid vaststelt, zorgt ze, dat er maatregelen worden getroffen om herhaling te voorkomen. Met groote openhartigheid worden de achter haalde misbruiken gesignaleerd, ge publiceerd, aan de kaak gesteld. Opdat de publieke opinie zal oor- deelen en veroordeelen, en opdat anderen van den weg van het mis bruik worden afgehouden. Daarom is zulke Rekenkamer, zulke controle, zulke publicatie een zegen. Kwaad is kwaad, als het gebeurt en ómdat het gebeurt. Niet omdat het aan het licht komt. Vooral bij crisisinstellingen bleek het misbruik, bestaande uit heton- noodig diep graaien in de overheids kas, ernstig te woeden. De Reken kamer legde het bloot, dat één or ganisatie aan koffie, thee en sigaren in één maand tijds f325 uitgaf. Bij een der crisiscentrales kostte het schenken van koffie en thee voor het personeel met bijkomende on kosten f 1600 a f1800 per jaar. Deze versnaperingen werden door ons, belastingbetalers, bekostigd, zonder dat wij het wisten natuurlijk. Een ander euvel betrof de rijwiel vergoedingen. Het crisis-personeel Au. Zij herinnert zich het adres zeer nauwkeurig. Dat klopt, jazegt de chauf feur, maar terwijl hij wegrijdt, vraagt hij zich verbaasd af, wat deze elegante dame uit het Grand Hotel Grunwald in dit deel van de stad heeft te zoe ken. De Au, in het Zuid-Oosten van Munchen gelegen in de wijk van den kleinen, zoo niet van den kleinsten man. Smalle straten en steegjes met kleine grauwe huizen en herbergen, welke uitzien op troostelooze binnen plaatsen, grenzende aan den Auer Muhlbach, welks groenachtig, troebel water allerlei huisvuil en afval met zich voert. I)e panden, waarin de ne ringdoenden gevestigd zijn, toonen een treffende overeenkomst met de twee kamers en keuken-woningen, welke den arbeidersgezinnen hier onderdak bieden: een paar armzalige winkels in levensmiddelen, donker en duf, uit dragerijen en antiquairs, die de, onder 'n dikke laag stof begraven eigendom men van eens welgestelde ingezetenen hier aan den man trachten te brengen en daartusschen door schoenmake rijen, duistere kroegjes met gerafelde en verschoten gordijnen voor de lage vensters, een volksbioscoop, in welker wormstekige uitstalkasten vergeelde scène foto's van oude sensatiefilms het publiek moeten lokken en boven de lage daken uit als een dreigende waarschuwing het hooge gebouw maakte er een soort cultus van deze vergoedingen aldus de Kamer waren «vaak noodeloos hoog». Er waren crisisambtenaren die f200 a f300 rijwielvergoeding per jaar ontvingen. Nu moet men eens na gaan, hoeveel een goede fiets tegen woordig kost, dus hoeveel fietsen zoo'n ambtenaar van zoo'n vergoe ding kon koopen. De Kamer heeft ingegrepen, de vergoedingen zeer verminderd en daardoor voor het Rijk f 15.000 per jaar bespaard.» Sommigen hebben zóózeer hun geestelijk evenwicht verloren,dat ze de gedane onthullingen willen laten getuigen tegen de onvolkomenheid van ons politiek of maatschappelijk bestel. Dat is dwaas. Diefstal, ver duistering, misbruik van vertrouwen, al zulke dingen komen voort uit menschelijke onvolkomenheid. Als we een ander politiek bestel zouden forceeren, zouden daar de men- schen in hun karakter niet mee ver anderen Velen zouden dus blijven knoeien, als ze hun kans behielden. Nu mag de Rekenkamer, en ook van hel paleis van justitie aan het Mariahilfplein. Johanna neemt dit veranderde beeld van een mooie, haar slechts van de lichtzijde bekende stad in zich op met een kalmte, die haar nu den gehee- len dag niet meer verlaat. Zij leest de verschillende naambordjes en waar schuwt den chauffeur nog juist op tijd voor nummer 16 van de Kirschplatz- straat den hoek om te slaan en te stoppen. Hier stapt zij uit om zich naar de woning van Emma Koch te begeven. Zij handelt in een soort trance toe stand, als zij de schel in beweging brengt, welke naast de vervelooze deur met het kartonnen naambordje Emma Koch Verstelnaaister is aange bracht. Zij belt eenmaal, tweemaal, drie maal. Tevergeefs. Tenslotte opent ze de deur van de, tegenover die van Emma Koch liggen de woning. Een vrouw, de typische buurvrouw in dit inillieu, steekt haar hoofd naar buiten en gluurt nieuws gierig naar de elegante, hier wel al lerminst op haar plaatst zijnde ver schijning. En zonder op een vraag van Johanna te wachten, geeft zij onmid dellijk uit eigener beweging de noo- dige opheldering: Juffrouw Koch is boodschappen doen. Ze is al een half uur geleden weg gegaan, zoodat ze wel gauw terug zal zijn, maar als u niet kunt wachten, wil ik de boodschap wel aannemen.. u en wij en de krant b.v. vast stellen, óf er geknoeid wordt en in welke mate. Dat zal meerder ge knoei kunnen voorkomen. Er is echter óók een politiek en maat schappelijk bestel denkbaar, waarbij het als verraad» aan den staat of aan de politieke machthebbers zou worden uitgelegd, als men misstan den zou durven aanwijzen, maat regelen daartegen zou durven ver langen, kortom: wanneer men een eigen meening en critiek zou durven hebben. Zulk politiek bestel moet een eldo rado voor knoeiers zijn. Het zou geen gelegenheid laten »oor verhaaltjes in de krant over uitwassen en dezer onderdrukking. Bij zulk een bestel zou naast de schatkist de doofpot staan. Er zijn groepen, die ons stellen voor de keuze communisme óf fascisme. Maar dit is een valsch dilemma. »De Nederlander» geeft dit duidelijk aan, als't blad schrijft: »Er kan geen sprake zijn van een keuze tusschen communisme en fascisme. Reeds hierom niet, omdat deze beide stroomingen onderling geen tegenstelling vormen. Zij hebben immers dezen wezenstrek gemeen, dat zij beide staatsalmacht, de dicta tuur van een kleine groep regeerders voorop stellen. Beide stroomingen, communisme zoowel als nationaal-socialisme of fascisme, ontkennen het recht van den onderdaan op vrije meenings- uiting, vergadering- en vereenigings- vrijheid, vrijheid van drukpers. Beide stroomingen ook bestrijden metterdaad diegenen, die van af wijkende gevoelens of opvattingen blijk geven. Beide stroomingen ook verzetten zich tegen de Christelijke Kerk. Het communisme omdat het de gods dienstalszoodanig wil uitbannen, het nationaal-socialisme zoodra de kerk of de individueele geloovige zich tegen eenige Staatsopvatting verzpt omdat de Christenplicht daartegen in opstand koml. Stroomingen, die in zoovele prin- cipieele punten identiek zijn, kunnen nimmer als principieele tegenstellin gen ten tooneele worden gevoerd.» BEGINNEN WEER 1 OCTOB ER AS. Aangifte aan de school op Maandag 28 September van 7—8 uur voor de Meisjes en op Dinsdag 29 en Woensdag 30 September van 7-8 uur voor de Jongens. Gegeven worden cursussen in alle onderdeelen van de schoen, fabricage en een cursus in het kleuren van leder aan de Looierij-afdeeling. De Directeur, VAN DER WAERDEN. Dat is heel vriendelijk van u, antwoordt Johanna tegemoetkomend. De buurvrouw, eenmaal opgewon den als een uurwerk, bespaart haar de moeite van eventueele nadere in-, formaties en terwijl zij spreekt, komt zij geheel naar buiten. O, dat is heel geen moeite.... je moet elkaar een beetje helpen, voor al tegenwoordig en juffrouw Koch heeft het toch al niet zoo gemakke lijk Die werkt dag en nacht en toch mankeert er niet zóóveel aan.... En dan zoo'n pech -als 't goeie inensch heeft met d'r commensaals.... Ver leden jaar is er al eens een zonder be talen tusschenuit gegaan en nou pas weer eenEen heele meneer leek liet en juffrouw Koch had waarachtig nog een piano voor hem aangeschaft ook, wel niet zoo'n heele mooie, twee- dehandsch natuurlijk, maar voor ons mcnschen kost zoo'n ding toch nog altijd handen vol geld.... Ja, zegt u nou zelf Onbekommerd en ongevraagd ra telt de buurvrouw, die nog tot de soort der goedmoedigen behoort, door. Zij heeft geen enkel geheim voor de onbekende dame, in wie zij een be langstellende toehoordster vermoedt en die weerloos aan haar kletspraat jes is overgeleverd. Eerst een door dringende lucht van overgekookte melk verlost haar van deze plaag. Met een verschrikt Hemel, m'n melkverdwijnt de vrouw en met een smak valt de deur achter haar in het slot. Johanna maakt haastig van deze gelegenheid gebruik om hel huis te verlaten. Zij weet voorloopig genoeg. Diep de buitenlucht inademend, blijft zij op den stoep nog even staan. Uit een kleinen boekwinkel aan den overkant, aan welks voorgevel een ouderwetsch uithangbord met de woorden MAXIMILIAN GOLL ANTIQUAIR hangt, komt een vrouw. Een stijve vormlooze vrouw. Haar grauw, onver zorgd haar en de vale, van veel huis werk getuigende gelaatskleur doen haar ouder lijken dan zij waarschijn lijk in werkelijkheid is. Een verbeten trek om den ingevallen mond draagt daartoe trouwens in niet geringe mate bij. Misschien is die mond eens mooi geweest, toen zijn bezitster nog jong was en vroolijk kon lachen. Datzelfde geldt voor de vermoeide, doffe oogen, die onder lichte wimpers en wenk brauwen hun omgeving zonder eenige belangstelling opnemen. De vrouw draagt een goedkoope, grijze mantel, die op de naden glimt en met een, in de dierenwereld onbekende bontsoort aan de kraag en mouwen is afgezet. Over haar linkerarm hangt een bood- schappentasch van gevlochten riet, een zgn. karbies, waarin tusschen een paar weinig belovende, in krantenpa pier gewikkelde pakjes duidelijk een roode kool te onderscheiden is. H. L De Echo van het Zuiden, Waalwpsclic en Langstraatsche Courant» Zich verzekeren bij een goede maatschappij is een wijze voorzorgsmaatregel WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN PERSONEN BIJ DE VERZEKERD ZIJN De „NOORD-BRABAND" betaalde in 1935 circa f 1.500.000 uit aan hare verzekerden

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1936 | | pagina 1