Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANNr
.I00RD-IRAIA nD"
a
1
FEUILLETON
ADVERTEERT
IN DIT BLAD.
.i
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD.
V Een kwestie van smaak.
I
NUMMER 40.
ZATERDAG 15 MEI 1937.
60e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs; per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE*
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
PrTF<\
Pinksteren, waarmee de mensch-
heid een schoone trilogie van hooge
christelijke feestdagen besluit, is
een blij leest, immers: de vreugde
van het kracht geworden leven.
Zóó voelen we het in jonkheid en
ouderdom, in ziekte en lichamelijke
welvaart. Want het leven, waartoe
we begenadigd werden, is dat van
den geest, die verlost werd uit de
bange kluisters van het booze, en
door de ontvangenis van de onver
gankelijke Waarheid deel werd van
't Eeuwige. In die Waarheid zal de
geest voortleven, gelijk de plant in
haar zaad en het lichaam des men-
schen in zijn bloed. Maar terwijl
plant en dier en mensch »worden«
en »zijn» naar de regelen der
Schepping, zal de geest, die leeft
uit de Waarheid, niet vergaan,
omdat de Waarheid God is en in
Hem onvergankelijk.
Voor wat de christelijke feest
dagen den menschen beteekenen,
zoeken we als regel vergelijkingen
in de natuur. Wanneer 't Kerstmis
is, het feest van Christus' geboorte,
denken we onwillekeurig aan het
nieuwe leven, dat in zaadvorm in
de ijzige aardkorst omsloten ligt,
klaar om zich te ontbolsteren en
den strijd tegen de elementen der
vernietiging op te vatten. Met Pa-
schen hebben we dagenlang be
vreesd uitgezien naar wat de natuur
zal doen en bereiken. Deze plant
leek gestorven, een andere dreigde
te vergaan, maar toch kwam de
overwinning. Het jonge leven heeft
de zaden gespleten, de bladknoppen
hebben haar bolsters afgeworpen.
Gelijk de zegepralende Christus Zich
bevrijdde van den steen, welke Zijn
graf gesloten hield.
Maar tóch zou het nieuwe leven
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
18.
Jenny van haar kant was buitenge
woon in haar schik met den pas ont
dekten neef. Hij stal haar hart door
op te merken dat de baby een kuiltje
in zijn wang had, een feit dat zij zelf
sinds weken tegenover Nicholas' twij
felzucht had volgehouden en beje
gende haar met een bewonderende
hoffelijkheid niet uitbundiger ove
rigens dan voor een neef gepast was.
Jenny had aan niets grooter be
hoefte dan aan een warme atmosfeer
van toegewijde bewondering; haar
heele leven had ze daarin geademd
haar vader, haar broers, tante Jen,
hadden die atmosfeer om haar heen
geschapen en Nicholas' aan verafgo
ding grenzende liefde deed er haar
met dieper teugen van genieten, dan
zij voor haar huwelijk ooit had ge
vergaan, wanneer de Schepper het
niet sterkte en bekrachtigde met
Zijn zon, die het tot wasdom wekt,
doet groeien en bloeien, zaad doet
voortbrengen, waarin het leven zal
worden voortgezet.
Wat de zon is voor de schepping
in de natuur, dat is de Geest van
Pinksteren voor den mensch. De
Verlossing zou voor het iudividu
onvolkomen zijn geweest, wanneer
de mensch door Gods genade niet
de bekrachtiging van den Geest zou
hebben ontvangen.
Deze Geest is ons, naar Jezus'
belolte, gezonden ais Helper en
Trooster, maar vóór alles als de
Geest der Waarheid, die ons leeren
zal. Deze Waarheid grijpt den gan-
schen mensch, doet hem grooter
worden en voert hem tot üe rust
van zijn hart.
Naar het Bijbelsch verhaal was
Gods Geest, die over de apostelen
nederdaalde, zichtbaar aan tongen
als van vuur en hoorbaar aan de
talen. Dat wonder, dat een gan.
sche wereld verbaasde: wij allen
zoo verschillend van afkomst en
volk, wij hooi en hen spreken, ieder
in onze eigen taal.
Zien we daarin niet het symbool
voor die prediking, welke aan het
christendom eigen is: de verkondi
ging van de liefde naast het voor
beeld van het offer, verstaanbaar
voor ieder menschenhart? Deze
taal, de taal van het goede voor
beeld, de taal der waarachtige
christelijke liefde, ze is ook in
ónze dagen nog verstaanbaar voor
alle volkeren, omdat ze uit den
Geest Gods is.
De waarheid van den Geest, tot
uitdrukking gebracht in het men-
scheiijk leven, is dikwijls hard. Ook
daan. En hoe meer zij ontving, hoe
meer zij teruggaf.
Na de eerste 24-uur vond John. dat
hij geen gelijkenis met Anne meer
zag; er was een zekere overeenkomst
van gelaatstrekken, meer niet. Jenny
was Jenny, cn daarmee was alles ge
zegd. Ze was een schitterend, stralend
wezen in den vollen zonneschijn van
jeugd, schoonheid en geluk. In welke
vallei van schaduw, onder wat voor
sombere wolk, leefde Anne? Een
eigenaardige weerzin kwam in hem op
bij deze gedachte; hij voelde jaloezie
voor Anne. Jenny had alles: vrienden
en een heerlijk tehuis, aanzien en for
tuin, man en kind? Wat was Anne's
deel? Waar was zij? Dit was het punt
waarin al zijn overwegingen uitliepen.
Hij had zich voorgenomen geduldig te
zijn, maar zijn verlangen om te weten
werd hem te machtig. Hij wendde
zich tot Jenny met de vraag, die hem
op het hart en op de lippen brandde:
Jenny, waar is je zuster Anne?
Ze hadden samen gedanst en zaten
nu in een der met zachte kussens be
dekte vensterbanken van de groote, in
mahonie betimmerde kamer. Aan het
andere einde draaide op de gramo-
foon een luidruchtige jazzplaat. De
andere paren waren nog aan het dan
sen. Nicholas gleed voorbij met Pame
la Austin. Haar kort geknipt, donker
van haar zegt de wereldwie kan
ze aanhooren? Ze is als een zwaard,
dat het aardsche in ons afsnijdt en
den natuurlijken mensch, die inge
steld is op zich zeiven, zeer veel
pijn doet. Daarom brengt de Geest
met Zijn wijsheid ook kracht en
sterkte. Ze brengt de kracht, welke
de martelaren behoeven voor het
uitspreken van het »neen« en de
sterkte, welke de belijders moeten
bezitten voor de verzekerdheid van
hun woord en voorbeeld
De Geest Gods kweekt karakters.
Moge deze Geest dan ook al den
wankelmoedigen van onze dagen
deelachtig worden, die in kleine
menschenvrees de genade verwier
pen, welke God Zijn schepselen
overzond. Wie thans in de natuur
treedt, ziet tusschen de bloeiende
planten ook soortgenooten, die
naar vorm en gaafheid van blad
schoon en sterk zijn, maar niet de
kleurige en geurige kenteekenen
dragen van haar innerlijke kracht.
Zij zullen vergaan.
Ook de schuchteren onder
ons zullen vergaan, die uit
angst zich hebben opgeslolen voor
de Waarheid. A's^ r.e zich echter
MGDPDBPABAMD
«^WAALWIJK®
VERZEKER U BIJ DE
hoofd stak boven het zijne uit. Het
had een jongenskop kunnen zijn, ook
wat de trekken betrof, en contras
teerde daardoor allerwonderlijkst met
de opvallende scharlaken-roode avond
japon, die ze droeg. Nicholas lachte
tegen zijn vrouw onder het voorbij
gaan en Pamela wuifde luchtig.
Jenny legde haar hoofd tegen bet
donkervlammende hout en met inge
houden adem keek ze John aan.
Wat zei je eigenlijk? Zullen we
weer gaan dansen?
Neen, ik wou graag met je praten
over je zuster Anne. Heb je daar
bezwaar tegen?
Jenny knikte. Ik doe het heusch
liever niet. Ik ik kan het niet
werkelijk.
Dat is juist de kwestie. Waarom
kun je het niet?
Jennny's hart bonsde in haar keel.
Als ze zich in 's-hemelsnaam maar be
ter kon beheerschen, dacht ze wan
hopig, als haar handen maar niet zoo
zenuwachtig trilden en ze iets zou
kunnen zeggen, iets, 't kwam er niet
op aan, wat iets heel gewoons, on
verschilligs
Waarom kun je niet? herhaalde
John. Zijn stem klonk zacht, vol sym
pathie, maar tegelijk overredend, 'n
tikje dringend zelfs:
Om je de waarheid te zeggen,
Jenny, ik kan het gevoel niet van me
ontvankelijk beloonen voor den
Geest en het zwaard der Waarheid
durven opnemen tegen wat hen in
onze dagen met sluipende list of
bruut geweld van den booze be
dreigt, clan zullen ze mogelijk met
hoon worden ontvangen. »Ze
zijn dronken«, verklaarden zeer
velen van de omstanders, toen de
apostelen begonnen te spreken.
Maar de Geest der Waarheid zal
hen bijstaan en sterk houden. En
ze zullen uit deze leven en voort
leven.
Nu en dan zou men wanhopen,
ais we zien, hoe véél, ook in onze
eigene kringen, in het wereldsch
vermogen opgaat en daarmee in
een heidenscU verleden terugvalt.
Het is vaak, ol Gods Geest alleen
nog in de harten der eenvoudigen
leeft. Maar tóch zal de Geest Gods
zegevieren en de aarde weer naar
Zijn aanzien hernieuwen, te spoe
diger, naarmate méér gehoorzame
zielen Hem zullen smeeken om Zijn
W aarheid in deze tijden van mis
leiding en bedrog.
Generaal Goering heeft Zaterdag
j.l. te Düsseldorf de tentoonstelling
„bchallendes Volk" geopend en
daarbij een rede geüouden, waarin
hij hulde biacht aan den Fuehrer
en het vierjarenplan besprak.
„Wij maken geen „Ersatz", zoo
zeide Goering, „maar een absoluut
nieuw product, t.w. Duitsche gron-
stotfen. Men zegt ons, dat het heter
zou zijn de wereldhuishouding te
herstellen. Ik antwoord daarop, dat
men ons tot dezen stap gedwongen
heeft. 6
Men vindt het natuurlijk, dat an
deren grondstoffen bezitten en ko
loniën en ons weigert men ze. Wij
waren tot samenwerking bereid,
maar men wilde niet. Andere volken
hebben koloniën, grondstoffen en
goud.
Het vierjarenplan brengt een re.
volutie teweeg en vormt het beging
van een nieuw tijdperk in de tech
niek. Groote denkbeelden komen
afzetten, dat er iets niet in den haak
is. Je weet waarschijnlijk niet dat ik
Anne eens ontmoet heb en
W anneer? viel ze hem verschrikt in
de rede.
Verscheidene jaren geleden
negen jaren; ze was nog een kind. Zij
wist niet wie ik was en ik wist niet
wat zij was. Tot ik op Waveney dat
geschilderd portret van jullie beiden
zag.
Jenny werd beurtelings rood en
bleek.
Dat ellendige schilderijhijgde ze
nauwelijks verstaanbaar.
Ik wil weten waar zij is, hield
John aan, ik wil haar spreken.
Dat is onmogelijk! Het klonk als
een zucht.
John glimlachte en er was iets in
dien glimlach iets dat Jenny bang
maakte.
Het kan heusch niet, John, wer
kelijk niet!
Maar ik vraag je nog eens, waar
om dan toch niet? Is het niet beter me
de reden te zeggen?
Ze schudde het hoofd. Toch moest
ze iets bedenken, flitste haar door den
geest, iets dat ze hem vertellen
kon. Als ze dat niet deed, zou hij zelf
probeeren de waarheid te ontdekken.
Ze spande al haar krachten in om
haar verwarring en emotie de baas te
blijven en woorden te vinden.
voort uit den nood.
Indien wij koloniën hadden, in
dien wij konden ueelnemeu aan den
wereldhandel, zouden wij niet op
zoek gaan naar nieuwe grondstoffen.
Onze scneikundigen doen ons bij
na aan het onmogelijke gelooveu.
Men kan tegenwoordig boter maken,
getrokken uit steenkool en die bo
ter is goed.
Het vierjarenplan, zoo besloot
Goering, rust op twee fundamenten:
steenkool en onze intelligentie en
beide kennen geen grens.
De tentoonstelling van Düsseldorf
zal de geheele wereld toonen, dat
het vierjarenplan, hetwelk de Duit
sche eer waarborgt, het uitgaugs.
punt beteekent van een nieuwe ge.
weldige vooruitgang der techniek."
Dus; de Duitschers maken geen
„ersatz", maar ze eten boter, uit
steenkool gemaakt. En die boter is
goedl Men zou kunnen zeggen; dat
zal wel een kwestie van smaak zijn.
Maar in Duitsland is het zoo niet.
Daar is het een kwestie van wat
Goering, of een andere paladijn zegt.
Als Goering er de men
schen steenkool in den mond stopt
en hij verkondigt daarbij: die boter
smaakt goedl— dan heelt een trouw
onderdaan slechts te bevestigen: de
boter smaakt zalig.
Men zou er mee te doen hebben,
als het werkelijk noodig ware, dat
het Duitsche volk zich op deze
wijze behielp, maar zulks is geens
zins 't geval. Goering vaart wel uit
tegen de wereld, welke niet met
het Duitsche volk wil samenwerken
en het van haar grondstolfenvoor-
raad uitgesloten houdt, maar dit
verwijt geldt toch geenszins het
boter-produceerende en exporteet
rende Nederland. Met geweld tracht
Goering onze boter te verdringen
met zijn steenkolenextract, niette
genstaande de Nederlandsche han-
Het kan niet, John, omdat
Ze aarzelde.
Wel? moedigde hij aan.
Waarom in vredesnaam had ze hem
gevraagd hier te komen? verweet ze
zich. Als die verschrikkelijke gramo-
foon maar niet zoo'n lawaai maakte,
dan kon ze tenminste denken. Tot
overmaat van ramp waren Pamela en
Derek Austin nu aan het zingen ge
gaan belachelijke, idiote woorden
die haar als hoongelach in de ooren
dreunden en haar gek zouden maken,
als deze marteling nog lang duurde.
Ze zat ongemakkelijk rechtop nu en
schoof zenuwachtig haar trouwring
op en neer, tot deze groeven in haar
fijne vinger sneed.
Ze is ziek geweest ze is in het
buitenland.
Ja, dat heeft Mrs. Courtney me
verteld. Ze is in gezelschap van Miss
Fairlie, niet?
Jenny knikte. Haar blik hechtte
zich aan John's gezicht, in hopen en
vreezen of hij tevreden zou zijn ge
steld en niet verder vragen. Maar haar
flauwe hoop bleek terstond ijdel.
Dan wil je me zeker haar adres
wel geven? Ik heb hier in Engeland
niets serieus om handen een ex
cuus om eens naar het buitenland te
wippen, zou me warempel niet on
welkom zijn.
(Wordt vervolgd).
:c
7!
0
71
n het Zuiden,
WaalwyfescDe en Langstraatsche ('oirait.
PINK
MMTXrusoy VAh V! VUUPirc OP h# r i rvm
ini in
NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN
CONCURREERENDE
TARIEVEN EN VOOR-
DEELIQE VOORWAARDEN
13
y
3
