Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANNE
„lOOlD BRtnnD"
Reusa
m
FEUILLETON
Buitenlandsch Nieuws
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE 3LAD
Minister Oud aan 't woord.
V Van de wip op den schommel,
NUMMER 48.
ZATERDAG 12 JUNI 1937.
60e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
In ons vorig nummer hebben wij
weergegeven wat de Nieuwe Koerier
schreef omtrent de brute uitval
vau mr. Oud in een rede te Leeu.
warden. Ook de «Nederlander«
capittelt hem hierover op de na
volgende wijze.
Up deze beschouwingen van mr.
Oud is en lil slaal6iecuichjk. èu m
sldalKuudig opzicüi hel een en
ander auii ie merken.
VVal het staalkundige betreft: de
redeneering van uen neer Oud, dal
zijn paruj ui de komende periode
opnieuw bereid is lol samenwer-
kiag, mils maar begrepen worul,
dal samenwerking nooii o*_teekeneii
mag verdoezeling der beginselen,
klinkt wei üeel zonderling uil den
mond van een lid van een Kabinet,
dat zicli bewust onthouden heeli
van het aan de orde slelieii van
beguiselkweslies.
tiet is |uist een grief' van zeer
velen tegen de obreede basis«, dal
daarbij blijkens de ervaring
de beginsel vragen lijdelijk op stal
werden gezet, i'nans een pleidooi
voor diezelfde basis te hooien mei
een beroep op de noodzakelijkheid
van net tot uiting brengen der
beginselen, doet wat vreemd aan.
Ai aar odk staatsrechtelijk is hel
beloog van mr. Oud met sierk. Hij
wil geen recuische coalitie »met de
viijz. democraten goedgunstig er
naast«.
Alaar niemand verlangt dat 1
Niemand vraagt het opgeven van
eigen beginsel.
vVel echter mag en moet men
verlangen, dat de vrijz. democraten
zoo goed als elke andere partij, de
straks aan de orde komende onder
werpen objectief, zakelijk en van
uit het eigen beginsel zullen beoor
van „De Echo van het Zuiden'
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
26)
John bleef haar verbluft nakijken.
Eerst Anne, en nu Aurora. Wat be-
teekende dat in vredesnaam? Hij had
een lief ding over gehad voor een
gesprek van tien minuten met Miss
Fairlie, nu, vóór Jenny contact met
liaar kreeg. Toen het drietal het huis
bereikt had, zag hij dat Nicholas haas-
lig wegliep, waarschijnlijk om orders
te geven voor andere thee.
Aurora keerde zich onmiddellijk
naar haar nichtje.
Wat heeft dat allemaal te be
duiden? De kleine donkergrijze oogen
onder de blonde wimpers keken Jenny
half-listig, half geërgerd aan. Je hebt
me bont en blauw geknepen en me
onder allerlei doorzichtige voorwend
sels hierheen gelokt. Wat is er toch
aan de hand?
Ik moest je alleen spreken.
Zoo? En waarom?
Dat zal ik je zeggen, Aurora!
maar niet hier alsjeblieft.
Wat heb je dan eigenlijk uitge
haald?
Niets! Niets!
H'm! Aurora's grommende stem
deelen. Ongeacht welke regeering
er komt.
Van »slaaf zijn« eener rechtsche
coalitie kan nooit sprake zijn, zoo
min als van »goedgunstigen. Er
kan voor een nationale politieke
p rtij alleen sprake zijn van objec
tieve toetsing der voorstellen aan
het landsbelang, zooals die partij
dat ziet.
Wij lezen in de rede van mr.
Oud een verkapte bedreiging met
een oppositie om der wille van de
oppositie voor het geval een hem
niet welgevallig ministerie zou wor
den gevormd.
Wij hopen, dat een nadere uit
spraak ons de overtuiging zal
schenken, dit wij ons daarin heb
ben vergist.
Want anders zou »de gouden
standaard van ons ideaal«, waar
over mr. Oud ook sprak, denzelf
den weg kunnen gaan, dien het
ideaal van den gouden standaard
reeds gegaan is I
Voor de N'S.B. maakt niemand
zich meer benauwd. Om redenen,
reeds meei malen aangegeven, moet
een dergelijke beweging het pleit
verrassend snel weten te winnen en
daarvan—zoo is thans duidelijk be
wezen— kan geen sprake meer
wezen.
Ook een andere partij ten onzent
is geleidelijk in een vrij wanhopige
positie geraaki, n.l de S.D.A.P Zij
is tenslotte geen hervormingspartij
maar evenzeer een beweging, welke
op een radicale wijziging in het
maatschappelijk bestel uit is. Blijft
zij de democratie trouw, dan zal ze
haar idealen pas kunnen benaderen
om van verwezenlijken te zwijgen
hield een protest in dat niets be-
leekent waarschijnlijk zooiets ergs,
dat het te slim is om over te praten,
hé?
Neen, neen! Kom hier binnen.
Dit is mijn kamer. Niemand stoort
ons daar en je kunt onderwijl rustig
thee drinken. Er wordt direct thee ge
bracht.
Jenifer Marr, je hebt me toch
niet van een gezellige theetafel op het
grasveld weggetroggeld om in je bou
doir een kletspraatje over koetjes en
kalfjes te houden?
Aurora, toe nu??
De veelbewonderde Lady Marr had
de voor haar ongewone gewaarwording
van 'n schoolmeisje dat in de knel zit.
Kom, voor den dag ermee, Jenny!
Deksels^wat heb ik het warm! Ze
haalde een felgekleurde zakdoek te
voorschijn en droogde haar klamme
voorhoofd. Mijn lieve kind, als je iets
op het hart hebt, zeg het dan en gaap
me niet zoo aan; daar wordt ik ture-
luursch van. Stort je hart maar uit
Aurora, heb je mijn brief ont-
\angen? Maar neen, ik weet dat je
dien niet gekregen heb.
Waarom vraag je het dan?
Jenny werd vuurrood. Aurora, je
maakt het me zoo moeilijk.
Aurora lachte. Meisjelief, dat zeg
gen de menschen altijd als ze er legen
opzien iels onplezierigs te moeten ver
tellen. Wind er maar geen doekjes
om, als het iets leelijks is, wordt het
er toch niet mooier op door het een
aardig pakje aan te trekken.
Ik heb je geschreven, hield Jenny
met tranen in de oogen vol maar
de brief kwam terug.
Waarom schreef je me?
als ze meer dan de helft der be
volking voor haar ideeën heeft ge
wonnen.
Vroeger leek het er wel eens op,
dat haar zulks zou kunuen lukken.
Ze steeg bij elke verkiezing met tre
den tegelijk omhoog en we herinne
ren ons nog goed' hoe vroeger het
heele land zich of met angst of met
sympathie afvroeg, hoeveel „ze' nü
weer vooruit zouden blijken te zijn
gegaan. Hun macht groeide zoozeer,
dat ze in het parlement een tijdlang
„op de wip'' kwamen te zitten.
Thans echter hebben ze al weer 20
jaar lang een plaatsje in den schom
mel
Bij de jongste verkiezingen vroeg
niemand zich meer af, wét de S.D.
A P. zou bereiken, want iedereen
wist het wel: die partij gaat 'n streep-
vóór óf acnteruit. Heen en weer,
op en neer, slinger nd om den as,
maar nooit verder komende. We
constateeren het slechts. Gelijk ook
de pas a'getreden hoofdredacteur
van de Arbeiderspers het in de
Over Anne.
En wat is er met Anne?
Een onbeschrijfelijke uitdrukking
van pijnlijke aarzeling trok over Jen
ny's gezicht. Iets in haar blik deed
Aurora Fairlie ontstellen. Maar Jenny,
je wilt toch niet zeggen, dat Anne.
Jenny barstte in tranen uit. O, ja!
snikte ze. En ik heb aan iedereen ver-
te/d, dat ze met jou in Spanje reisde.
XIII.
EEN BONDGENOOTE.
Miss Fairlie bedankte voor de uit-
noodiging om te blijven eten. Luid
ruchtig doch eenigszins nonchalant
bewonderde ze den kleinen Tony en
stond er toen op naar den tuin terug
te keeren en zoo te zitten, dat ze de
rivier kon zien.
Een Engelsche lente ruikt toch
heel anders dan die in den vreemde,
verklaarde ze, terwijl ze zich liet neer
vallen in den gemakkelijken stoel, die
onder haar gewicht kraakte. Muur
bloemen ze snoof luid seringen
jasmijn. Niet dat ik zoo dol ben op
jasmijn; ze doet me altijd een beetje
denken aan witte ratten.
Aurora!
Ik kan er niets aan doen het
is zoo. Mijn broer maakte de hokken
altijd voor mij schoon en sindsdien
moet ik niets meer van jasmijn heb
ben. Maar die andere bloemen zijn wat
je noemt! Die hoe-heet-die-ook-weer
is verrukkelijk. Nu, zeg den naam
eens
Ik weet het niet, antwoordde
Jenny vaag.
Aurora Fairlie veranderde met haar
gewone bruusheid van onderwerp. Ik
„Sociaal Democraat" deed, waarin
hij o.m, zeide:
Voor de S.D.A.P. is de uitslag,
naar uit de boven verstrekte ver-
houdingcijfers blijkt, betrekkelijk
bevredigend, maar een donkere
schaduw wordt geworpen door de
omstandigheid, dat wij sind 1918,
dus al twinig jaar lang, al schom
melend, niet meer vooruitgingen.
Zelf het Plan van den Arbeid, waar
op wij zoo groote verwachtingen
bouwden, heeft den stilstand niet
wezelijk kunnen overwinnen. Het
is voor een partij die voorheen zoo
onweerstaanbaar groeide, een be
denkelijk teeken.
Dat is zoo. Wanneer de S.D.A P
wacht, tot haar beginselen ten volle
in depractijk kunnen worden verwe
zenlijkt, zal ze oud worden bij dat
wachten en sterven van teleursteling.
Daarom zou het haar én de maat
schappij in het algemeen ten goede
komen, wanneer zij zich meer aan
paste en in samenwerking met an
deren, op basis van in de naaste
toekomst te vewezelijken hervor
mingsmogelijkheden, aan de verbe
tering van het huidige maatschap
pelijke bestel haar krachten uitslui
tend ging wijden.
Rome en Berlijn weer in de
non-interventie
De Duitsche ambassadeur te Lon
den, von Ribbentrop, tevens Hitler's
vertrouwensman op het gebied der
buitenlandsche politiek,is per vlieg
tuig naar Engeland teruggekeerd,
nadat hij drie dagen lang met Hitier
heeft beraadslaagdover Duilschlands
eventueelen terugkeer naar de Lon-
densche non interventie-commissie
en het weer deelnemen van Duitsche
oorlogsschepen aan deinternationale
contiöle in de Spaansche wateren.
In Duitsche klingen is men de
meening toegedaan, dat Duitsch-
land s terugke r tot de non-inter
ventie commissie, op grond van de
besprekingen, welke Hitier en von
Ribbentrop Ie Berchtesgaden hebben
gehad, nog deze week verwaent kan
worden,
Von Ribbentrop. die uit Berch
tesgaden te Berlijn aankwam, stelde
het ministeiie van Buitenlar dscbe
Zaken van zijn besprekingen op de
hoogte. Zooals gezegd, toont men
zich te Berlijn zeer optimistisch en
GRATIS
wil graag een praatje maken met John
Waveney. Breng hem eens hier en
vertel hem wie ik ben. Waarom windt
hij zich zoo op? Logeert hij hier? Ben
je niet aardig tegen hem geweest?
Windt hij zich op?
Maar mijn lieve Jenny! De jon
gen is woest.
Ik zie niet in waarom hij boos
zou zijn. Hij logeert hier voor het
weekend. Ik dacht....
Wat dacht je?
Ik dacht dat hij dadelijk na de
thee zou weggaan. Hij zei dat hij
naar de stad terug moest.
O, dan kan hij mooi met mij
meerijden.
benny schrok. Het laatst wat ze
wenschte was een intiemer contact
lusschen John en Aurora. Weliswaar
had ze Aurora's belofte, maar alle
beloften ter wereld maakten haar nicht
nog niet tactvol. Maar vóór Jenny tijd
had zich te herstellen, had John zich
al hij hen gevoegd. Ik mag mijn trein
niet missen, zei hij.
Onmiddellijk echter mengde Aurora
zich erin en bood aan hem in de auto
mee.te nemen. Ik vroeg juist aan Jen
ny om u te roepen. Ik ben Aurora
Fairlie, Jenny, waar zijn je manieren?
Ze waren altijd zoo perfect! Het kan
me niet schelen om mezelf voor te
stelien, maar het is toch jouw werk
en ik hen er principieel tegen om kar
weitjes voor anderen op te knappen.
Nu dan, John Waveney, ik hen een
nicht van Jenny en Jenny is een nicht
van jou, dus we zullen maar niet zoo
verschrikkelijk plechtig en ceremo
nieel doen. Heb je zin om met me naar
de stad terug te rijden?
John ging gretig op het aanbod in.
BIJ 2 PAKKEN HZ
Even later, toen Aurora met Nicho-
lass aan 't praten was, richtte hij zich
op rustigen, doch onmiskenbaar be
slisten toon tot Jenny: Ik heb je wat
te zeggen. Zullen we naar het eind
van het grasveld wandelen?
Jenny sprong onmiddellijk over
eind. Aurora's woorden hadden haar
angstig gemaakt. Als John zich wer
kelijk over iets opwond, was het beter
een apartje met hem te hebben en uit
te vorschen wat de reden van zijn
boosheid was. Ze had een onbeperkt
vertrouwen in haar bekwaamheid om
met hem, of welke jongeman ook, om
te springen.
We zullen wat seringen voor je
plukken, om mee te nemen, Aurora,
riep ze over haar schouder, toen ze
weggingen; en John fronste onwille
keurig de wenkbrauwen. Hoe vlug en
handig had ze een aannemelijk excuus
gevonden om zich te verwijderenDe
gemakkelijkheid van haar stem en
manieren gaf hem een onaangename
gewaarwording. Ze bleven staan bij
de grootste seringenstruik en Jenny
brak er een tak af. En? vroeg ze.
John liet allen schijn varen. Hij
keek haar aan met een strakken boo-
zen blik in de oogen en leek volmaakt
onbew.ust welk een lieflijk schilderij
ze vormde, met de middagzon op de
blonde haren en witte japon en met
den roomig-blanken seringentak in de
hand.
Ik kan het je beter onomwonden
vertellen, Jenny. Ik heb Anne/van
middag gezien.
Je hebt Anne gezien. Ze her
haalde zijn woorden, alsof ze ze ter
nauwernood begreep.
(Wordt vervolgd).
n het Zuiden,
Waalwyksche en Langstraatscbe Conrant,
Zich verzekeren bi] een
goede maatschappij is een
wijze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT EEN HALF MILLIOEN
PERSONEN BIJ DE
VERZEKERD ZIJN
De ..NOORD-BRABAND" betaalde In 1936
circa f 1.500 OOO uit aan hare verzekerden
vEHRA63INGSPAKKfT
GEEN BETER ZELFWERKEND WASCHMIDDEL DAN
A 1 7'/j CTS. PER PAK
H1J7A