Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANNE „RfiflRB BRABAHD Super-kwaliteit! FEUILLETON Merkwaardige Evolutie Overheid en Middenstand. Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD r 10 ct. i Verkouden Kinderen! Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.«adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag e| Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel: minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Wij hebben reeds herhaalde malen kunnen wijzen op de gelukkige evolutie die zich voltrekt in de socialistische par tij ten aanzien b.v. van 't koningshuis, het leger, het Nationale leven enz., al heeft de partij het nog niet van zich zelf kunnen krijgen om te stemmen voor eventueele verwijdering van revolu tionaire elementen die langs illegale we gen het staatsbestel zouden willen om verwerpen. Toch komen telkens nieuwe teekenen van die evolutie. Zoo lazen we zelfs in 't religieus-socialistisch weekblad ,,Tijd en Taak" een artikel, waarin de schrij ver tot de conclusie komt, dat men mee voelt met het rechtzinnig christelijk volksdeel, „dat alle luidruchtige uiter lijkheid vloekt met de stille bezinning „die aan den Zondag eigen is." Zoo waar dus op den weg naar Zondags heiliging. Uit dien kring is dit zeker een merk waardig geluid. Natuurlijk wil de schrij ver niets van dwang weten. En inder daad, een heiliging, waartoe wordt ge dwongen, zou slechts een ontheiliging zijn. Tot rust kan men iemand des noods dwingen, tot heiliging nooit. Een uniforme regeling van de Zon dagsrust" is op zich zelf trouwens óók al heel moeilijk. De sfeer in verschillen de streken loopt daartoe te ver uiteen. Dit laatste tusschen haakjes, waar zij 't hadden over den nieuwen gedachten- gang in de S.D.A.P. Een duidelijk staaltje daarvan geeft een rede van dr. Henri de Man, minister van financiën en theoreticus van de socialistische par tij van België. „Jarenlang", zoo zeide de heer de Man, „zijn wij als een partij, die moest groeien, ook een oppositie-partij ge weest en wij hebben veel moeite gehad om ons te ontdoen van het revolution- nair romantisme uit de eerste jaren van het socialisme. Thans moeten de socialisten den moed hebben, om niet alleen in hun re- geeringswerk, maar ook in hun dage- lijksche propaganda zich te laten zien zooals zij zijn en te rekenen, dat het so cialisme van 1937 geheel anders is dan dat van 1846 en zelfs van 1900. Voortgaande beweerde de minister nog het volgende: „Aan degenen die ons voorstellen als vijanden van den godsdienst moeten wij antwoorden, dat wij geen verschil maken tusschen ge- loovigen en ongeloovigen. Wij zijn geen materialisten en meer dan wie ook, brengen wij, zoowel in de prac- tijk als in de theorie, de moreele en de menschelijke waarden op een hooger plan dan de materieele waarden". „Ons oordeel over het kapitalisme verschilt niet met het oordeel hierom trent van de encycliek „Quadragesimo Anno" en op schoolgebied voeren wij geen anderen strijd dan den strijd van al de scholen tegen de onwetendheid. Aan degenen, die ons voorstellen als vijanden van den eigendom, zeggen wij: voor ons is elk bezit, dat steunt op den arbeid, heilig en verre van het te willen afnemen, willen wij dit bezit ver dedigen tegen de expropatie door de monopoliseerende machten van het hy- per-kapitalisme. Als men óns verwijt, dat wij op klas senstrijd aansturen, dan moeten wij antwoorden: wij baseeren ons socialis me niet op het klassebelang, maar op de menschelijke waardigheid en op den geest van rechtvaardigheid. In werkelijkheid doen wij niet méér aan klassenstrijd dan de katholieke syn dicaten. De socialisten moeten voortaan spre ken van „ons" land, „ons" leger, „on- •ze" gendarmen, in de beteekenis dat dit niet van de socialisten alleen is, maar van allen en dus ook van de so cialisten. De staat, het leger, de ambte naren, de rechters, de politie, de regee ring, de koning en België, zijn voor en van allen. Om al deze redenen, zoo besloot de Man, willen wij regeeringspartij blijven, niet om de regeering ten onzen voor- deele te monopoliseeren, maar om sa men te werken aan de gemeenschappe lijke taak van al de democraten." Het Handelsblad wees er een dezer dagen op, dat de Federatie van Boekhandelaren aan den groot handel heeft verzocht om zich te onthouden van directe levering aan de Ver. van Ned. Gemeenten. Dat wijst er op, hoe een nuttige maatschappelijke klasse als de mid denstand letterlijk van alle zijden in zijn bestaan wordt bedreigd, zélfs van den kant der overheid, wier gezag en eigen positie in den middenstand een harer hechtste pijlers heeft. Aanleiding tot dit verzoek was het steeds toenemend misbruik van de Vereen, van Ned. Gemeenten om op te treden als centraal in koopbureau voor de verschillende gemeentebesturen. Voor kantoorbe hoeften e.d. geschiedt zulks met volledige uitschakeling van den tusschenhandel. Als symptoom van de steeds meer blijkende onverschilligheid voor de rechten der middenstanders, is de zaak hoogst belangrijk. Lang hebben de winkeliers voor hun behoud moeten strijden tegen de coöperatieve ondernemingen van boeren, van arbeiders en van de MGDPDBPABAND c^~> WMLWUttf2P burgerij in zijn geheel. Vele slechte uitkomsten dezer coöperaties heb ben het velen eindelijk bewezen, dat ook de winkelier zijn loon als arbeider (distribuant) waard is en in het algemeen niets te veel be rekent voor zijn bemoeienissen en risico's. En nu begint de overheid een zelfde spel met den middenstander. We zagen dat met de distributie van gehakt in blik. Na heel veel moeite wisten de slagers zich ein delijk ingeschakeld te kiijgen, ze werden toen voor al hun werk en zorg beloond met een hal ven cent per omgezet blik 1 Toen de werk- looze arbeiders met B steun tege moet gekomen moesten worden, kocht de regeering rechtstreeks wollen dekens en schoenen bij de fabrikanten om deze waren vervol gens door de gemeentebesturen te laten uitdeelen De Ver. van Ned. Gemeenten koopt thans, papit r »in het groot« om de gemeenten de winst der boekhandelaren te laten verdienen 1 Een bloeiende middenstand is uiterst voordeelig voor de overheid een middenstander draagt in de verhouding van zijn maatschappe lijke kracht ontzaglijk veel bij in de kosten van het bestuursapparaat. Hij betaalt hooge personeele belas ting, gebruikt veel licht, kortom, hij betaalt in zijn doen en laten altijd extra. Is het billijk, dat de zelfde overheid hem passeert, als er wat te verdienen valt? Men misgunt hem eenvoudig zijn 10 of 20 pet. winst, onder voor geven, dat hij geen enkel risico draagt bij levering aan de gemeente, daar hij de bestelde waar slechts eenvoudig heeft over te geven. Dat is het motief, hetwelk elke klant kan laten gelden, die met de centen in zijn hand komt koopen. Zóó geredeneerd, zou de winkelier dan alleen nog »nuttig« werkzaam kun nen zijn ten behoeve van wanbe talers en chicaneurs. Het bestaan van den winkelier is gegrond op een gemiddeld risico; als alle klan ten, die voor 100 pet. safe zijn, hem uitschakelen, dan kan hij zijn deur wel grendelen. Het is ook niet juist, dat een winkelier de bestelde waren slechts heeft over te zetten. Er is heel wat geschrijf, overleg, overtuiging door te gaan zien of het.... te ondervinden nóódig, om op de hoogte te blijven van het beste, wat hij zijn klanten kan bieden. Zijn winkel, zijn belasting, zijn verlicb. ting, zijn administratie, zijn perso neel, ze moeten eveneens be taald worden, uit het verschil n.l. tusschen zijn inkoop- en verkoop prijzen. De klant van den winkelier is ook veel lastiger, veel méér eischend, dan de klant van de coöperatie of van het centrale inkoopbureau. Laat b v. een gemeentebestuur bij den boekhandelaai ter plaatse cy- clostile-papier bestellen en ge lukkig niet overal en in alle om standigheden hij krijgt het terug, omdat hel te dik of te dun of te glad of te ruw is. De gemeente, die hij het Centraal Inkoopbureau be stelt, neemt eenvoudig, zonder mop. peren of klacht datgene aan, wat ze krijgt toegestuurd.I Indien Uw kinderen hoesten of verkouden zijn, wrijf dan 's avonds keel, rug en borsije in met DAMPO, dan zijn ze weer spoedig beter. Doos 30, Pot 50 ct. Bij Apoth. en Drogisten. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). ATTENTIE. Zooals onze lezers wel bemerkt zullen hebben, werd in ons No. van 1.1. Woensdag een foutief gedeelte van onze feuilleton opgenomen, waardoor het verhaal niet volgde. Wij nemen nu het gedeelte op, dat Woensdag opgenomen had moeten worden en dat aansluit bij het gedeel te van 1.1. Zaterdag, en vervolgens dan weer gewoon. Red. 62) „Beste Anne, Ik begin zoo omdat ik heelemaal geen zin heb om op het oogenblik „Lieveling" te schrijven. Maar je krijgt dezen brief pas morgenoch tend, dus als ik dan niet meer boos ben, stuur ik je een telegram. Je brief is meer dan verschrikkelijk. Ik begrijp maar niet waarom je hem geschreven hebt. Om te begin nen was het tijd verspillen, verder was het een slecht gestelde brief. Ik geloof niet, dat je de kunst van brievenschrijven verstaat. Je hoort links bovenaan te beginnen met „Liefste John" of „Mijn lieve John". Of, als je in een booze bui bent, zoo als ik vrees dat het geval was, kun je tenminste „Lieve John" er boven zetten. Ik heb een man gekend, die ook niet wist hoe hij een behoor lijken brief moest schrijven. Maar hij gebruikt een „Brievenboek voor den Welopgevoeden jongeman". Daaruit kun je leeren hoe je brieven moet schrijven. Hij was met drie meisjes tegelijk verloofd en hij hij schreef hen iedere week. En ze zeiden allemaal, dat ze nog nooit m hun leven zulke brieven hadden ontvangen. Ik geloof, dat een „Brie venboek voor de welopgevoede jongedame" voor jou ook goed zou zijn. Ik zal zien een exemplaar voor je zien te bemachtigen. Zondag kom ik op den gewonen tijd. Zorg dat je niet zoo laat bent; anders denk ik dat je niet komt; dan zou ik je moe ten halen en dat zou mischien een heele schrik zijn voor mevrouw Fossick Yates. Ik ben niet erg dol op haar, maar ik jaag haar toch liever geen doodschrik op het lijf. Wees alsjeblieft op tijd. Ik zal om half drie bij den hoek zijn en tot drie uur op je wachten. Als je ei dan nog niet bent, zal er niets an ders opzitten, dan mevrouw Fossick Yates een doodschrik te bezorgen. P.S. Ik ben nog vreeselijk kwaad". Anne ontving deze brief met de eer ste post. Bij het lezen ervan werd ze beurtelings rood en bleek. Toen begon ze te lachen. Het was ongetwijfeld een prettige gewaarwording, John Wave- ney kwaad te hebben gemaakt. Ze werd hoe langer hoe vroolijker. Plotseling rinkelde de telefoonbel. Anne snelde erheen. Gesteld, dat hij werkelijk een telegram had gestuurd! Gesteld, dat mevrouw Fossick Ya tes Ze pakte den hoorn op en ving de woorden op: Een telegram voor Jones. Een onderdrukt geluid ontsnapte aan haar lippen. Het was een verwen- sching aan het adres van John, maai de persoon aan den anderen kant van de lijn meende, dat de naam onduide lijk verstaan was. J voor Johnny; O voor. Neen, -neen, neen! zei Anne zacht met een wanhopige stem. J voor Johnny; O voor. Neen, heehaalde Anne. Dat heb ik verstaan. Zegt u den inhoud van '1 telegram. Het telegram is voor J-O-N-E-S, Jones. Ja, dat weet ik. Geeft u het maar op. Voor Jones, 183 Ossington Man sions, Ossington Road. Verstaat U mij? Ja, gaat u verder. Ik ga al verder. Voor Jones, 183 Ossington Mansions, Ossington Ro ad Ja, ja. Afgegeven in Vere Street om 8 uur. Verstaat u mij? Anne hoorde een deur achter haar open gaan. Ze dorst niet om te kijken. De wanhoop greep haar aan. Ze zei: Ja, zeker, en voelde haar knieën tril len. Dit is het telegram: Tweede le zing aannemelijk. J. M. W. Anne legde de hoorn met een beve rige hand neer en toen ze zich om keerde zag ze, dat meneer Fossick Yates haar vol belangstelling aankeek. Was dat voor mij? vroeg hij. Neen, meneer. Gelukkig. Anne wilde heengaan. Zou hij haai nog meer vragen? Het scheen van niet. Ze loosde een zucht van opluchting en zocht haar toevlucht in de keuken Om tien uur ontving ze een pakje. Het bevatte een klein boekje met een rooden band, waarop in vergulde let ters stond „Het brievenboek voor de welopge voede Jongedame". Anne stopte het boek onder in haar koffer en draaide met een nijdige be weging den sleutel om. Daarna ging ze naar de keuken om het zilver te poetsen. Ze wreef de lepels en vorken zoo hard ze kon. Ze huilde en lachte tege lijk en was kwaad op John. Ze zei „Spook" tegen zichzelf en wreef uit alle macht op den koffiepot. XXXIV. HET VUUR AAN DE SCHENEN. Zondags regende het. De lucht was loodgrijs en hing laag over de stad; de regen kletterde eentonig, er was geen wind. Een mistroostige dag. Je hebt vandaag geen geluk, kindlief, zei juffrouw Brownling, ter wijl Anne de koffietafel afruimde. Zou hij op je wachten? Een heeleboel zouden het niet doen met dit weer. Ik weet niet, wat u bedoelt, ant woordde Anne ongeduldig. Nou kind! barstte ze uit. Toen lachte ze. Anne vond het afschuwelijk haar grijze mantelpak aan te moeten trek ken. Ze deed er haar blauwen mantel overheen en na een laatsten onder zoekenden blik op het weer te hebben geworpen, zette ze haar zwart vilten hoedje op. Als John redelijk was, zou hij haar niet verwachten vooral niet nadat ze gezegd had, dat ze niet komen wilde. Ze had zich voorgeno men niet te gaan en ze zou het ook zeker niet gedaan hebben, als John niet gedreigd had haar te komen ha len. Dat was ook niet bepaald een ple zierig vooruitzicht. Anne stampvoette, zette haar hoed je op zonder een blik in de spiegel tc slaan; toen ze bij de deur was, ging ze terug, zette het opnieuw op, zich on derwijl van alle kanten in den spiegel bekijkend. Dit duurde precies tien mi nuten. Haastig liep ze Ossington Road af, doodsbenauwd, dat John het wachten moede geworden was en op weg naar haar toe. Toen ze den hoek omging, zag ze hem op zijn horloge kijken. Je weet zeker, dat je laat bent? Je bent toch werkelijk niet punctu eel. Ik begrijp niet waarom ik met je wil trouwen. Ik heb den auto niet bij me. We zullen een taxi nemen. Ik heb Aurora opgebeld, we gaan bij haar theedrinken. Anne bleef plotseling staan. Neen dat kan ik niet doen! John pakte haar bij den arm en schoof haar voor zich uit. Ik wou, dat je niet zoo onaange naam was. Het weer is al onaange naam genoeg. (Wordt vervolgd). en Lanptraatscbe Courant* VA* VTWUUOlVC co Mf Tiivw &42A uil Zich verzekeren bij een goede maatschappij is een wijze voorzorgsmaatregel WIST U DAT ESN HALF MILLIOEN PI PERSONEN BIJ DE VERZEKER D ZIJN De „NOORD-BRABAND" betaalde in 1936 circa f 1.500 OOO uit aan hare verzekerden i/jWUUUIJJMM BLAUW BAND VQL AROMA WIT BAND EXTRA LICHT Het is rijpe Ster Tabak

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1