DE NIEUWE MEESTER.
I
WEEKPRAATJE.
Buitenlandsch Nieuws
AKKERTJES
Zaterdag 18 December 1937. No. 101.
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
'n "Akkertje"
beschermt U
Mooie Man- en Vrouwenkunst.
Een dezer dagen heeft Nederland
bezoek gehad voor 24 uur, want
méér tijd kon de «mooie man«
niet aan zoo'n klein landje be
steden van Robert Taylor. Ik
kende hem niet, want ik kom niet
veel in een bioscoop Misschien
alléén, omdat ik er zoo goed als
niet voor in de gelegenheid ben.
Hoe dat ook zij, anderen kennen
hem des te beter. Het is me gebleken
dat hij een wereldberoemdheid is
en dat tienduizenden vrouwen en
meisjes smelten van zijn beeld, dat
in vele groote iilms te bewonderen
schijnt.
Deze Robert Taylor heeft geen
oorlogen gewonnen, geen leeuwen
gedood in Afrika, geen record
vlucht over de wereld gemaakt en
geen beroemden bokser verslagen;
hij is geen worstelaar en geen
staatsmin; hij heeft alleen maar...
een mooi gezicht en een slank
figuur. Waarom men hem een
Adonis noemt.
Zijn lieve snuit en ranke leest
hebben hem de adoratie van zoo
vele vrouwen bezorgd. Ook in
Amsterdam waren zij gek met 'm.
Ik lees in de »Telegraaf«:
Op de Weteringschans hadden
zich honderden en honderden
vereersters van Robert Taylor
verzameld, zij lieten zich tol de
k >mst van den acteur in bedwung
houden Maar toen Robert er een
maal was, kon zelfs de Amster-
damsche politie geen weerstand
bieden aan de vereende krachten
van de fanatieke Taylor-fans. Dies
kon het geschieden, dat Robert
Taylor door enkele Amsterdam,
sche meisjes omhelsd werd En
weer omhelsd werd. Wtl of niet
door dezelfde meisjes. Het ge
drang verhinderde een nauw
keurig vaststellen van het aantal
herhalingen van deze handeling.
Tom ik van dit delirium las,
heb ik zacht geweend. Eerstensom
het feit, dat'ik geen Robert Taylor
ben met al den gevolge van dien
Tweedens, omdat men tegenwoordig
zulke onmannelijke eigenschappen
dient te bezitten om in de gunst
der vrouwen te kunnen komen.
Ik heb 'n foto van den filinartist
gezien, staande aan de reeling van
een schuit, welke hem naar Marken
vervoerde. Zijn hoed had-ie ver
trokken tol een model, waardoor
het passend werd voor elk bak-
visschenkopje.En zijn gelaat straalde
zoo lieflijk en guitig, dat 'n man
zich er zelfs op klaarlichten dag in
vergissen zou. Je zou 'm zóó een
zoentje geven 1
Er moet toch beiderzijds iets
niet in orde wezen De mannen
worden zoo decadent, dat ze mooi
willen zijn als een vrouw en de
vrouwen takelen blijkbaar zóó af,
dat ze deze vervorming van het
mannelijk ideaal met vreugde
accepteeren.
Gaat de wereld op 'r kop?
Dr. W. Marston zegt van ja. Hij
is de vroegere directeur van het
psychologische laboratorium der
Harvard Universiteit, die uitvinder
is van den z g.n..»leugen-verklikker«.
Dr. Marston is van meening, dat
men in de komende honderd jaar
in de Vereenigde Staten het begin
zal aanschouwen van een nieuw
bewind, waarin de vrouwen zullen
regeeren. Binnen 5UÜ jaar, zoo
zeide hij, zal een strijd om de
macht gevoerd worden tusschen
de twee geslachten en binnen 10l)U
jaar zal een matriarchaat ontstaan
en zullen de vrouwen het lands
bestuur in handen nemen zoowel
op politiek als economisch gebied.
Hoe »mooier« de mannen zich
gaan maken, hoe onstuimiger de
vrouwen hen om den hals vallen
om ze... daar na een schort voor
te doen en ze in de keuken aan de
afwasch te zetten.
Ik voor mij, sedert ik van
Robert Taylor heb gehoord en
kiekjes van hem heb gezien, geloof
ik aan de voorspelling van Dr.
Marston.
Van Dr. Marston gesproken,
hij heeft gelijk. De vrouwen zijn ei
volstrekt op uit om ons mannen
met haar kunsten als slaven aan
haar voeten te doen knielen en
ons tot volledige idioten te maken.
Daar hebben we Lilian Harvey.
Dat is een echte vrouwelijke film-
artiste. Die kwam een paar dagen
na Robert Taylor in Amsterdam
en ze versloeg met den door haar
gekweekten aanbidaingswaanzin
den «mooien man« royaal.
Dezefde »Telegraaf« gaf over
haar een artikel, waarboven over
dubbelkolomsche breedte en in
koeien van letteis als «kop« stond
afgedrukt: «Lilian Harvey: zoo
frêle, dat zij over bloemkelken kan
dansencr.
't Komt nog zóó ver dat men
naar de krankzinnigengestichten zal
moeten om het laatste restje gezond
verstand van de menschheid te
zoeken.
De man van de »Telegraaf« heeft
het onuitsprekelijke vooriecht ge
had om de artiste in haar kamer
van het Amstelhotel te mogen be
zoeken en hij zegt er van in zijn
krant
«Daar zat ze dan; wie baaraan-
keek, keek meteen in 't fonkelend
licht van de zon, dat heur haren
goudblond kleurde«.
Laten we ons niet meer schamen
om 't »heidensche« van onze voor
ouders, want in onzen modernen
tijd bloeit de afgoderij als nooit
te voren.
Mussolini.
In ons vorig nummer hebben we
medegedeeld dat «Mussolinia in de
met heel veel ophef aangekondigde
volksbijeenkomst heeft afgekondigd
«het uittreden van Italië uit den
Volkenbonda.
De psychologische ooi zaken daar
toe worden door den »Toestand«-
redacteur van de »N. Rolt Ct.« als
volgt geschetst
Mussolini heeft den laatsten tijd
menig teeken van onrust en ongeduld
gegeven Wel heeft Italië de sancties,
door den Volkenbond ingesteld,
overwonnen, maar het heeft de lei
ders van het Italiaansche volk een
bovenmenscheltjke inspanning ge
kost. Met de beëindiging van de
s meties waren de zorgen niet opge
heven. Het touw, om in Mussolini's
beeldspraak te blijven, waarmede
men het Italiaansche volk had willen
wurgen, is wel losser gemaakt maar
niet weggenomen. Mussolini her
kreeg niet die bewegingsvrijheid,
welke hij wenschte. Wel keerde het
handelsverkeer terug, maar het
kapitaalverkeer bleef uit. Londen
toont nog steeds geen haast om zijn
geldmarkt voor Italië open te zetten.
Iedere poging van Italiaansche zijde
ondernomen om een leening op te
nemen, is tot dusver mislukt. Al
bion's geduld schijnt den Italianen
schier eindeloos. Eenmaal, aan het
begin van den Italiaanschen expan
sie oorlog, heeft Engeland zich ver
gistnu zal de Britsche leeuw
toonen, wat uithoudingsvermogen
en vasthoudendheid vermogen.
Wij kunnen slechts trachten de
wederzijdsche stemmingen te ver
klaren. In Engeland heeft men het
oog onafgebroken op de Middel-
landsche Zee gericht, in Rome weet
men, dat Londen de krachten be-
heerscht, die over de exploitatie
mogelijkheden van Abessinië beslis
sen, dat daar de, door de Engelsche
regeering bewaaktegeldbronner. zijn,
zonder wier hulp een kolonisatie in
Afrika vrijwel onmogelijk is. En niet
zonder leedvermaak ziet men in
Londen, hoe zich geleidelijk de mis
lukking voltrekt van de grootsche
plannen, waarvan Italië in Afrika
heeft gedroomd.
Wat het uitblijven van het Engel
sche kapitaal is voor de oeconomi-
scne krachten van het Italiaansche
rijk, beteekent het uitblijven van de
erkenning van de verovering voor
het moreel van het Italiaansche volk.
Hoe moet Mussolini, die beter dan
eenig ander de lasten kent, waar
onder het volk gebukt gaat, verlan
gen naar het oogenblik van de
erkenning van het Italiaansche im
perium, het moment waarop hij zijn
menschen voor kan houden, dat ook
de anderen de prestatie van het
Italiaansche volk bekrachtigen. Maar
zoowel dit moment als het benoo-
d gde kapitaal blijven uit, ondanks
het terugtrekken van de Italianen
uit Spanje. Engeland en Frankrijk
laten den tijd voor zich werken en
op Mussolini moet dit passeeren van
weken, waarin niets gebeurt, werken
als verstrijken van de uren voor den
man, wien het schavot wacht,
De impulsieve Duce kon zich
niet langer beheerschen, zijn tot
berstens geladen gemoed had be
hoefte aan een daad. Langs vriend
schappelijken weg kon hij zijn doel
niet bereiken, hij kreeg het gevoel
uitgehongerd te worden. Hij zal
laten zien wat hij vermagmen wil
hem tergen maar men zal en plezier
van beleven Zoo dient men het
Italiaansche gebaar in de eerste
plaats te bezien.
KERST-AMNESTIE IN
DUITSCHLAND.
Over enkele dagen zal Hitier, naar
United Press in politieke kringen ver
neemt, een Kerstamnestie afkondigen,
waarvan omstreeks 100 socialisten en
ruim 1000 andere aanhangers van
linksch, en wel in hoofdzaak com
munisten, zullen profiteeren.
Als 'l gure weer U koud en rillerig
doel thuis komen en voor 'n zware
verkoudheid, zelfs voor een griep
aanval doel vreezen, neem dan voor
'l naar bed gaan een "AKKERTJE"
Ge voorkomt dan veel narigheid en
staal morgen gezond en prettig opl
Een amnestie in de technische be-
teekenis van het woord is de maatre
gel niet, aangezien er geen veroor
deelden onder vallen, doch uitslui
tend personen, die hetzij in concen
tratiekampen ondergebracht hetzij in
de gevangenis opgesloten zijn, zonder
dat een vonnis geveld of een acte van
beschuldiging tegen hen uitgebracht
is. Tot hen behoort een aantal leiden
de socialististen en communisten, die
gedetineerd zijn wegens hun politieke
actie vóór het nationaal-socialistische
régime, of wel omdat zij zich na
Hitle's machtsaanvaarding vijandig
jegens het nieuwe bewind betoond
hebben.
CECHOSLOVAKEN JUBELEN
DELBOS TOE.
De ontvangst, die den Franschen
minister van Buitenlandsche Zaken,
Delbos, Woensdag in Cechoslowakije
het vierde land, dat hij officieel
bezoekt ten deel viel, is niet min
der geestdriftig geweest, dan dezer da
gen in Joegoslavië het geval was.
Het begon reeds te Bratislava waar
de menigte zich over een lengte van 1
K.M. langs de spoorlijn had opge
steld en op goederenwagens en loco
motieven klom om den minister be-
door IET HOOGERS.
Er was een nieuwe onderwijzer
gekomen. Hij was nog een jonge
man en hij had wel een vriendelijk
gezicht. Maar de eerste keer toen de
jongens van de vijfde klas na de
vacantie weer op school kwamen,
en voor het eerst les van hem hadden
keken ze hem toch wel een beetje
wantrouwend aan. Die vorige mees
ter hadden ze al gehad van af de
tweede klas, dien kenden ze precies
Ze wisten, dat hij soms erg driftig
kon worden, maar dat ze best tussen
de lessen een beeije met elkaar
mochten praten. Maar zo'n heel
nieuwe meester, je wist maar nooit
wat die wel en wat die niet goed
vond. Daarom was de klas eerst nog
een beetje terughoudend, maar dat
duurde niet lang, want direct de
eerste morgen al zei de nieuwe
meester: „Medunkt, we moesten als
kennismaking, maar een verteluurtje
houden, vanmorgen." Ja, en welke
jongen of welk meisje is nu niet dol
op vertellen in school I Maar zoals
die meester kon vertellen, zo hadden
ze het nog nooit gehoord.
De prachtigste verhalen kende hij
en als je naar zijn stem luisterde en
naar zijn oogen keek. dan zag je
gewoon alles gebeuren. Net gelijk
wat hij vertelde, of het een echt
verhaal was, want voortaan hield
hij elke week 'n verteluurtje, meestal
Zaterdags of vaderlandsche ge
schiedenis of over de volken van
andere landen bij aardrijkskunde,
altijd was het even fijn en je moest
wei luisteren of je wilde of niet.
Dat was nou een meester waar
iedereen van hield; als kinderen van
andere klassen vroegen; „Hoe is de
„nieuwe?" dan was altijd het ant
woord: „Onze meester, een reuzen-
kerel, een tijne meester 1"
En wat hij al niet verzon 1 Toen
hij er twee maanden was, zei hij op
een Woensdagmorgen: „Weten jullie
wat ik vanmiddag ga doen? Het is
nu herfst en het heeft een poos ge
regend, ik ga paddestoelen zoeken,
die zijn er nu een heele boel. Als
een van jullie soms zin heeft om
mee te gaan, moet hij maar komen.
Steek je vinger maar op, wie wil
mee?" Roef daar gingen bijna
alle vingers in de hoogte, ook van
de meisjes. „Nou vooruit, dan de
hele klas maar!" lachte de meester.
Toen er 's winters sneeuw lag, ging
de meester met ze sneeuwballen
gooien, op het schoolplein en leerde
hen hoe je altijd zachte sneeuwballen
moet gooien en zo gaan staan, dat
de ruiten geen gevaar loperf. 's Mid
dags ging hij mee sleeën, toen er ijs
kwam, was hij op de ijsbaan. In 't
voorjaar vond hij goed, dat de jon-
gens kikkervisjes en salamanders
meenamen en die kwamen in een
fles in de klas te staan. Het was
een enige meester in een woord
Een ding was wel erg jammer: hij
had nooit willen zeggen, wanneer
hij jarig was. Dat deed de vorige
meester wel, en dan gaven ze hem
een cadeau en versierden de klas
en hij tracteerde op zuurtjes en
chocola. Maar van dezen meester
kwamen ze het niet te weten. Jaap
van den hoofdenderwijzer wou hei
wel aan zijn vader vragen, maar die
zou het toch niet zeggen, dat wist
hij wel. En dus zouden ze geen
feestdag hebben enden meester geen
cadeau geven. En toch hadden bijna
alle jongens en meisjes al eens bij
zichzelf overlegd, dat de meester nu
eens een extra mooi cadeau moest
hebben.
Het liep alweer naar de zomer-
vacantie en tegen de overgang Op
een dag, wat was dat? Daar stond
de meester van de zesde klas in hun
lokaal en zei: „Nu zullen wij het
samen eens proberen,jongens,want
jullie eigen meester komt vandaag
niet". „Waarom niet? Is die ziek?
Wat heeft hij?" wou de hele klas
weten, maar ze kregen alleen maar
te horen, dat hij niet ziek was en
alleen maar een paar dagen weg
moest. Over drie dagen zou hij
weer komen. Die middag aan tafel
vroeg Jaap dadelijk aan zijn vader
waarom hun meester er niel was,
maar vader zei alleen dat hij Don
derdag terugzou komen. De meester
van de zesde klas was ook wel
aardig, o, ja, hoor, maar 't was toch
niet hun eigen meester en ze zeiden
onder elkaar al dat ze hoopten dat
„meester" met hun klas mee zou
gaan na de overgang.
Donderdagmiddag kwam Jaap vlak
na zijn vader thuis en in de gang
hoorde hij hem juist tagen moeder
zeggen ,,'k Ben daarnet opgebeld
door Verhoeven, hij is geslaagd voor
zijn hoofdacte, nu kan hij de vaste
aanstelling krijgen." Verhoeven
Dat was immers hun meester! Die
was geslaagd... dus daarom was hij
weggeweestEn meteen had Jaap
al een plan voor elkaar.
Om half twee gi g hij al naar de
school en al de jongens van zijn
klas riep hij bij elkaar. En daar
werd het bele plan besproken Om
vier uur ging een van de jongens
naar de juffrouw, waar meester op
kamers was en vroeg wanneer hij
terugkwam. Met de trein van zeven
uur had zij gezegd. Hij vloog weer
naar de markt waar de jongens
stonden te wachten. En dadelijk
was de afspraak gemaakt: om half
zeven samen komen, jongens en
meisjes van de vijfde, allemaal, en
dan samen meester gaan halen 1
Dat was een hele drukte op het
stationnetje, met z'n vier en dtrligeD
stonden ze op het perron. Eu toen
de trein aankwam en ze meester er
uit zagen slappen, was er geen
houdeu meer aan. Meester werd
bestormd door zijn jongens, ze
drongen zich om hem been,grepen
zijn handen en riepen maar door
elkaar „Wel geleliciUerd, wel gele-
liciteeid." En de meisjes, die gauw
bouquelten hadden geplukt, duwden
den meester de bloemen haast in 't
gezicht. „Jongens, kindeitn". zeide
meester iactiend, wat vind ik dat
leuk. Zo'n fijne verrassing heb ik
nog nooit gehad I Maar hoe wisten
jullie..,...?" Maar ze lieten hem niet
uitpraten, wantopetns begon er een
te zingen: „Lang zal hij leven 1" en
allemaal zongen ze mee, De andere
reizigers hingen uit de raampjes om
te kijken, wie er toch zo algehaald
werd. En meester lachtte maar. En
de volgende dag hadden ze toch nog
feest, want meester tracteerde en bij
las 'sraorg.ns en 's middags een uur
voor en hij had gezegd, dat het de
mooiste verrassing was, dus was het
ook nog mooier dan het verjarings
cadeau, dat ze hem toegedacht
hadden.
OPLOSSINGEN.
RAADSELS.
1.
Scha-de-post.
2.
Zon-dag.
3.
De echo.
4.
De schaduw.
5.
Pad-de-stoel.
6.
De kokosnoot.
1.
Asperen.
2.
Beers.
3.
Hardegarijp.
4.
Lichtenvoorden.
5.
Drachten.
6.
Duizel.
7.
Riel.
8.
Budel.
VERBORGEN PLAATSNAMEN.
9
Daar ben ik altijd een voorstander
van geweest.
10
Het had zoo geregend dat ik doornat
thuiskwam.
Nederlands* Ongeëvenaard bij oevatte hou
Product Griepf rheumaiische pijnen.
Zenuwpijnen, Hoofdpijn, en*.
Per 12 si. 52 cl. Zakdoosje 20 ct.
Volgens recept van Apotheker Dumoat
