Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. NIEUWE ZAKELIJKHEID. lüüio gyyii® SI RAPHAEL O FEUILLcTON VIRGINIA'S KEUZE Q H. Kolsteren-Lagarde Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD De wereldkaart wordt herteekend NUMMER 17. ZATERDAG 26 FEBRUARI 1938. 61e JAARGANG. i de om Jen rd. jd- 10- an en St. 4 Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adrcs: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag el Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Men kan zich „uit principe" laten bewegen om met het hoofd tegen den muur te stormen. het is en blijft nochtans een ongezond bedrijf; men sterft er een misschien schoonen, maar zekeren dood aan. De „nieuwe zakelijkheid", door mi nister Patijn betracht ten aanzien van de erkenning der verovering van Abes- sinië door Italië, wordt door velen als weinig edel en onheldhaftig be schouwd. Men transigeert niet, zoo meent men, met het onrecht. Dat is wel zoo, maar men wordt vaak wel gedwongen om zich naar het onrecht te schikken. Het streven naar internationaal recht tot heden in dc verhouding der volkeren volkomen zoek is zeer zeker lofwaardig, maar wanneer men schroomt om dezen weg in etappes te gaan, dan zal het doel nooit worden bereikt. Voor men een wild dier heeft getemd, zal men de pijn van menigen beet hebben te doorstaan. We moeten practisch blijven bij het nastreven van idealistische oogmer ken, ook in de internationale politiek. Er zijn momenteel enkele grootmach ten ter wereld, welke hongeren naar macht, aanzien en grondgebied. Ze nemen wat ze krijgen kunnen en wan. neer wij daartegenover niets anders stellen dan onze boosheid en ons pro test, dan blijven ze nemen en nemen ze straks ook ons. Een hongerige moei men trachten te bevredigen, vóór hij zich uit zichzelf heeft verzadigd. Twee feiten van internationale be- teekenis hebben bewezen, hoe door on- practisch idealisme méér verloren gaat dan bij eenige inschikkelijkheid noodig zou zijn. Italië had Abessinië aangevallen en ten deele reeds veroverd. Op dat mo ment stelden Hoare, de Britschc mi nister van Buit. Zaken met zijn Fran- schen collega Laval een vredesplan op, dat dc Abessijnsche souvereiniteit ontzag, maar aan Italië belangrijke economische voordeelen en een poli tieke invloedsfeer in Abessinië be zorgde. Rome aanvaardde dat plan als basis voor onderhandelingen, maar de openbare meening in Engeland en Frankrijk, geleid door de radicale de mocratische partijen, noemde dit „ge. schipper" met het internationale recht, „verraad" aan de idealen, wel ke de wereld zich in de na-oorlogsche periode had gesteld, „verraad" aan het aangevallen volk. En Hoare zoo wel als Laval werden tol aftreden ge noopt, het plan moest worden op gegeven. Hun opvolgers, laatstelijk Eden en Delbos, hebben uitsluitend het inter nationale recht tot richtsnoer van hun handelen wenschen te nemen. En de uitkomst? Thans is Abessinië geheel onder worpen en deel van het Italiaansche keizerrijk. De negus heeft het ver klaard als men mij het plan Hoare Laval zou hebben aanbevolen, had ik het aanvaard. Abessinië is van de wereldkaart ver dwenen en de Europeesche volkeven staan zoo vijandig tegenover elkaar, dat een nieuwe oorlog dreigend is. Eden is moeten heengaan en hij werd vervangen door Lord Halifax, een man, die dezelfde idealen heeft als Eden, maar méér zin om voorloopig te gaan tot wat practisch kan worden gewonnen of behouden kan blijven. Hij moet thans beginnen met dat gene waartoe het onder Hoare en La- val nooit zou zijn gekomen: de erken ning van de volledige verovering van Abessinië door Italië. Hij moet dus beginnen, waar Patijn de voet heeft gezet En Halifax heeft thans reeds be reikt, wat Eden vergeefs en met een uitwerking beproefde: een ontspan ning in de internationale betrekkin gen. Het is natuurlijk onzin om uit een en ander de conclusie te trekken, dat practische politiek „dus" zou bestaan uit een stelselmatige erkenning van de wandaden der driesten van deze aarde. Practische politiek begint met de erkenning van wat is en werd misschien tegen recht en moraal in maar heeft ten doel om door verstan delijk overleg en door eigen offers ten behoeve der bevrediging van de voor naamste levensbehoeften van andere volkeren, den weg van vrede, recht en verzoening ten hanen en gezamenlijk te gaan. Het tweede voorbeeld. Het isOostenrijk. De groote Westersche democratiën meenen alles te doen en gedaan te hebben, wat mogelijk is om de zelf- standigheid van Oostenrijk te bescher men. Dat meenen ze tenminste. Maar practisch hebben ze er niets voor ge daan. Ze hebben alleen maar geroe pen tegen de Duitschers: ge zult af blijven! Maar wat deden ze om Oostenrijk als zelfstandige natie levenskracht tc geven? Ze hebben het verscheurd tot een minuscuul staatje, dat werd leeg geroofd, vóór het „vrijheid en zelf standigheid" werd gelaten. Terwijl we hier te lande en elders de uitgehon gerde Oostenrijksclie kinderen voed den, werden door de overwinnaars van den oorlog hij tienduizenden de koeien, paarden, schapen en varkens weggesleept, opdat, waar geen geld meer was, zooveel mogelijk van dc op gelegde oorlogsschatting in natura zou worden voldaan. Oostenrijk werd zóó grondig leeggeroofd, dat de geld waarde van het land tot 1/1400e daalde Is het wonder, dat in dit land de geesten zich voelden aangetrokken tot de ook geslagen stambroeders in Duitschland? Men had in het Westen partij kunnen trekken van de antipa thie der Katholieke Oostenrijkers te gen de zich ontwikkelende nationaal- socialistische ideologiën in het Derde Rijk. Wenschte men de zelfstandig heid van Oostenrijk niet genoegzaam te steunen met geld en goed, men had het tenminste kunnen doen met de Oostenrijkers hun eer en trots te her geven, door toe te staan, dat ze zich den koning kozen, dien ze wenschten. Een keizerlijk Oostenrijk zou zich nooit voor 'n Hitier liebhen gebogen. Maar in Oostenrijk mocht geen kei zer op den troon worden hersteld, dat was nu eenmaal in strijd met de ideologie van de Westersche demo cratiën. SoitMaar men toone er zich dan ook niet ontsticht over, dat Oosten rijk, gedwarst door de Westersche democratiën, zich moest laten be dwingen door hun machtige bloeds broeders Wc zouden nog meer voorbeelden kunnen noemen. Mandsjoekwo, Chi- VRAAGT VIN APERITIF PAR EXCELLENCE VERKRIJGBAAR BIJ: Grootestraat 199 W A AL WIJK. na! Het eene land na het andere wordt weggeteekend van de kaart. Door de teekenaars van Home, Berlijn en To kio. Terwijl wij allen maar blijven „stre ven" naar internationaal recht en ons blind toonen voor feiten, zullen nieu we wijzigingen op de kaart worden aangebracht: Spanje, Tsjecho-Slowa- kije, Slees wijk Holstein, ééns mis schien Polen, Elzas Lotharingen De gedecreteerde vrede van Ver sailles kan geen grondslag blijven van internationael recht en vrede. We moeten de waarheid durven erken nen, dat het tractaat van Versailles aan redelijke verlangens en rechten tekort heeft gedaan. Door overleg, door offerbereidheid, door open oog voor de behoeften van andere volkeren, door samenwerking moeten de punten van wrijving in de internationale samenleving worden weggewreven, opdat onrecht voor zoover dat nog mogelijk is kan worden hersteld en het internationale recht eindelijk richtsnoer van het handelen der volkeren zal worden. Deze gedachte van „nieuwe zake- van „De Echo van het Zuiden". Naar het Amerikaansch van TEMPLE BAILEY. (Nadruk verboden). 27 Ik zal het vaasje moeten weg sluiten, anders merkt Rickey, dat u hier bent geweest, had zij den avond tevoren tegen hem gezegd. Maar de bloemen kan ik wel in de kamer hou den, hij zal denken dat ze van Antho. ny Bleecker zijn. Ik zou het niet prettig vinden als u mijn bloemen met die van An thony Bleecker verwarde. Ik zal ze nooit daarmee verwar ren. had zij zacht gezegd. Vóór zij naar boven ging haalde Vir ginia van het gascomfoortje achter 't scherm een klein pannetje en een blaadje, waarop een rose kommetje stond, met een serves toegedekt. Het is wat kippensoep voor het jongetje boven, legde zij uit. Hij heeft niet veel eetlust. Zij vertelde er niet bij, dat zijn moe der geen geld had voor versterkende middelen, en dat kleine Roger de laat ste weken hoofdzakelijk geleefd had van wat Virginia hem bracht. Michael maakte de deur voor haar open en sloot die maar noode achter haar. Maar de glimlach, dien zij hem gaf, bleef hem bij en hielp hem door het moeilijke uur dat volgde. Want Rickey was, op z'n zachtst gezegd, moeilijk. Met z'n vingers door z'n krullebos woelend verklaarde hij: Het manuscript is nog maar in het ruw. Ik zal het u daarom voor lezen, als u er niets op tegen hebt. Rickey las buitengewoon goed, maar daarmee kon hij Michael niet om den tuin leiden. Met zijn uitgevers-instinct wist hij dadelijk, hoe het verhaal door de lezers zou worden beoordeeld. Toen Rickey zweeg, heerschte er een oogenblik stilte. Toen zei Michael langzaam: Je hebt er toch niets op tegen, dat ik een paar opmerkingen maak? Al het licht verdween uit Rickey's gezicht. Neen, maar u wilt toch niet zeg gen dat ,u het niet goed vindt? Michael was eerlijk. Het is wel goed, Farguhar, maar niet goed genoeg. Ik geloof dat je het beter kunt. Rickey's stem klonk heesch. Beter? Michael aarzelde. Ja, je karakters leven niet.... ik kan als het ware de draadjes zien, waarmee jij ze beweegt. Nog iets anders? Rickey's stem klonk onheilspellend kalm. Je gegeven is uitstekend, maar je behandeling voldoet niet aan het thema Rickey's oogen gloeiden. Ik had het u ook niet moeten laten lezen Maar beste kerel Ik heb er het land aan, om iets dat nog niet af is, uit handen te geven. Maar u stond erop. Michael hield zich kalm. Je neemt het verkeerd op, Far guhar. Ik wilde je helpen. De eenige fout lijkt mij, dat je het verkeerd hebt aangepakt Ik heb niemand noodig om mij op mijn fouten attent te maken. Ik weet waarachtig wel dat ik ze heb. Het boek is in sommige gedeelten zwak, dat weet ik. Maar u verwerpt het heelemaal... En zoo slecht is het niet. En u behoeit zich waarachtig niel bezorgd te ma ken over wat ik doe. Ik sta bij u in de schuld, dat is waar, maar als u mij maar tijd geeft, zal ik u alles terug betalen. Het is een afschuwelijke ge dachte voor mij, dat u recht op mij meent te hebben, omdat ik u geld schuldig ben. Er zijn nog wel andere uitgevers. Het was een kinderachtige uitval, die voortkwam uit zijn zenuwachtig heid en zijn gekwetste eigenliefde. Mi chael wachtte even voor hij zeide: Je bedoelt, dat een andere uit gever het anders zou beoordeelen? Breng het dan naar een ander en denk alsjeblieft niet, dat ik je aan mij wil verplichten. Ik krijg later nog wel eens een ander verhaal, of misschien herzie je over een tijdje je meening nog wel. Want belofte houdt je werk zeker in, Farpuhar. Maar Rickey's verontwaardiging was niet meer te stuiten. In de oogen- blikken, die daarop volgden, wierp hij Michael onvergeeflijke dingen naar 't hoofd maar Michael vergaf ze hem. Hij zag in, dat hij den boel hopeloos in de war had geschopt. Als hij maar geweten had, hoe abnormaal hooge ge dachte Rickey van zichzelf had, dan zou hij het wel anders aangepakt heb ben. Maar nu was hel kwaad al ge daan! Hij hoopte, dat Virginia gauw zou komen, maar hij zag er toch te genop haar te zien Virginia had, toen zij hen verliet, geen oogenblik meer aan de mogelijk heid van mislukking gedacht. Zij had alle vertrouwen in Michael's tact om Rickey aan te pakken, en haar hart was zoo dicht, dat zij zachtjes zong toen zij de trap opging. Zij glimlach!e tegen den bronzen ridder op zijn voet stuk. Toen zij eindelijk de bovenste ver dieping bereikte en aanklopte aan een deur op het einde van de gang, werd deze haastig geopend door een jonge bleeke vrouw. O, zei ze verheugd, gelukkig dal u er bent. Roger heeft zoo naar u ver langd. Wij hadden een gast. Ik heb een kippensoepje voor Roger meegebracht, mrs. Barlow. Het is naar een oud re cept gemaakt er zit rijst in, en een beetje selderij en peterselie, en een heel, heel klein snippertje ui. Zij stond al in de kamer en koos haar woorden met opzet voor de ooren van hel kleine joggie op het bed. En ik heb een paar heerlijke ge haktballetjes gemaakt, die er vroo- lijk in rondgesprongen hebben, toen ik het soepje kookte. U weet wel, hoe u hem aan het eten moet krijgen, zei zijn moeder, ter wijl zij haar oude, zwarte hoedje op zette. Hij zegt altijd dat u net als in een sprookje praat. Het leven isjoch ook een beetje een sprookje, niet? Maar toen Virginia de tranen zeg. die in de oogen van de vrouw schoten, dempte zij haar vreugde. Ja, ik weet wel dat de goede feeën soms eerder kwade geesten lij ken. Maar op het einde wordt alleë toch weer goed voor ons. Gelooft u dat, juffrouw Virginia? Ik probeer het tenminste te ge- looven. Virginia goot de soep op een diep bordje. Als je alles mooi opeet, krijg je twee van mijn viooltjes, Roger. Ze zijn heel kostbaar, want hun geur is die van de vriendschap. Zij lachte tegen hem en ging toen met zijn moeder naar de de.ur. Haast u maar niet, mrs. Barlow. Als u laat bent, neem ik Roger wel mee naar beneden. Toen zij bij zijn bedje terugkwam, vroeg Roger: Wat bedoelt u met de geur van de vriendschap? (Wordt vervolgd). ,ijn eel >or rk- De Echo van het Zuiden, Waalw(jbsclie en Langslraatsclie Courant* <■- Zlch verzekeren bij een goede maatschappij is een wi|ze voorzorgsmaatregel WIST U DAT ESN HALF MILLtOEN tl PERSONEN BIJ DE VERZEKERD ZIJN De ..NOORD-BRABAND" betaalde In 1937 circa f 1.500 000 uit aan hare verzekerden it

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1