Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
NIEUWE ZAKELIJKHEID.
lüüio gyyii®
SI RAPHAEL
O
FEUILLcTON
VIRGINIA'S KEUZE
Q
H. Kolsteren-Lagarde
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
De wereldkaart wordt herteekend
NUMMER 17.
ZATERDAG 26 FEBRUARI 1938.
61e JAARGANG.
i de
om
Jen
rd.
jd-
10-
an
en
St.
4
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adrcs: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag el
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Men kan zich „uit principe" laten
bewegen om met het hoofd tegen den
muur te stormen. het is en blijft
nochtans een ongezond bedrijf; men
sterft er een misschien schoonen,
maar zekeren dood aan.
De „nieuwe zakelijkheid", door mi
nister Patijn betracht ten aanzien van
de erkenning der verovering van Abes-
sinië door Italië, wordt door velen als
weinig edel en onheldhaftig be
schouwd. Men transigeert niet, zoo
meent men, met het onrecht. Dat is
wel zoo, maar men wordt vaak wel
gedwongen om zich naar het onrecht
te schikken.
Het streven naar internationaal
recht tot heden in dc verhouding
der volkeren volkomen zoek is zeer
zeker lofwaardig, maar wanneer men
schroomt om dezen weg in etappes te
gaan, dan zal het doel nooit worden
bereikt. Voor men een wild dier heeft
getemd, zal men de pijn van menigen
beet hebben te doorstaan.
We moeten practisch blijven bij het
nastreven van idealistische oogmer
ken, ook in de internationale politiek.
Er zijn momenteel enkele grootmach
ten ter wereld, welke hongeren naar
macht, aanzien en grondgebied. Ze
nemen wat ze krijgen kunnen en wan.
neer wij daartegenover niets anders
stellen dan onze boosheid en ons pro
test, dan blijven ze nemen en nemen
ze straks ook ons. Een hongerige moei
men trachten te bevredigen, vóór hij
zich uit zichzelf heeft verzadigd.
Twee feiten van internationale be-
teekenis hebben bewezen, hoe door on-
practisch idealisme méér verloren
gaat dan bij eenige inschikkelijkheid
noodig zou zijn.
Italië had Abessinië aangevallen en
ten deele reeds veroverd. Op dat mo
ment stelden Hoare, de Britschc mi
nister van Buit. Zaken met zijn Fran-
schen collega Laval een vredesplan
op, dat dc Abessijnsche souvereiniteit
ontzag, maar aan Italië belangrijke
economische voordeelen en een poli
tieke invloedsfeer in Abessinië be
zorgde. Rome aanvaardde dat plan als
basis voor onderhandelingen, maar de
openbare meening in Engeland en
Frankrijk, geleid door de radicale de
mocratische partijen, noemde dit „ge.
schipper" met het internationale
recht, „verraad" aan de idealen, wel
ke de wereld zich in de na-oorlogsche
periode had gesteld, „verraad" aan
het aangevallen volk. En Hoare zoo
wel als Laval werden tol aftreden ge
noopt, het plan moest worden op
gegeven.
Hun opvolgers, laatstelijk Eden en
Delbos, hebben uitsluitend het inter
nationale recht tot richtsnoer van hun
handelen wenschen te nemen. En de
uitkomst?
Thans is Abessinië geheel onder
worpen en deel van het Italiaansche
keizerrijk. De negus heeft het ver
klaard als men mij het plan Hoare
Laval zou hebben aanbevolen, had ik
het aanvaard.
Abessinië is van de wereldkaart ver
dwenen en de Europeesche volkeven
staan zoo vijandig tegenover elkaar,
dat een nieuwe oorlog dreigend is.
Eden is moeten heengaan en hij
werd vervangen door Lord Halifax,
een man, die dezelfde idealen heeft als
Eden, maar méér zin om voorloopig
te gaan tot wat practisch kan worden
gewonnen of behouden kan blijven.
Hij moet thans beginnen met dat
gene waartoe het onder Hoare en La-
val nooit zou zijn gekomen: de erken
ning van de volledige verovering van
Abessinië door Italië. Hij moet dus
beginnen, waar Patijn de voet heeft
gezet
En Halifax heeft thans reeds be
reikt, wat Eden vergeefs en met een
uitwerking beproefde: een ontspan
ning in de internationale betrekkin
gen.
Het is natuurlijk onzin om uit een
en ander de conclusie te trekken, dat
practische politiek „dus" zou bestaan
uit een stelselmatige erkenning van
de wandaden der driesten van deze
aarde. Practische politiek begint met
de erkenning van wat is en werd
misschien tegen recht en moraal in
maar heeft ten doel om door verstan
delijk overleg en door eigen offers ten
behoeve der bevrediging van de voor
naamste levensbehoeften van andere
volkeren, den weg van vrede, recht en
verzoening ten hanen en gezamenlijk
te gaan.
Het tweede voorbeeld.
Het isOostenrijk.
De groote Westersche democratiën
meenen alles te doen en gedaan te
hebben, wat mogelijk is om de zelf-
standigheid van Oostenrijk te bescher
men. Dat meenen ze tenminste. Maar
practisch hebben ze er niets voor ge
daan. Ze hebben alleen maar geroe
pen tegen de Duitschers: ge zult af
blijven!
Maar wat deden ze om Oostenrijk
als zelfstandige natie levenskracht tc
geven? Ze hebben het verscheurd tot
een minuscuul staatje, dat werd leeg
geroofd, vóór het „vrijheid en zelf
standigheid" werd gelaten. Terwijl we
hier te lande en elders de uitgehon
gerde Oostenrijksclie kinderen voed
den, werden door de overwinnaars
van den oorlog hij tienduizenden de
koeien, paarden, schapen en varkens
weggesleept, opdat, waar geen geld
meer was, zooveel mogelijk van dc op
gelegde oorlogsschatting in natura
zou worden voldaan. Oostenrijk werd
zóó grondig leeggeroofd, dat de geld
waarde van het land tot 1/1400e
daalde
Is het wonder, dat in dit land de
geesten zich voelden aangetrokken tot
de ook geslagen stambroeders in
Duitschland? Men had in het Westen
partij kunnen trekken van de antipa
thie der Katholieke Oostenrijkers te
gen de zich ontwikkelende nationaal-
socialistische ideologiën in het Derde
Rijk. Wenschte men de zelfstandig
heid van Oostenrijk niet genoegzaam
te steunen met geld en goed, men had
het tenminste kunnen doen met de
Oostenrijkers hun eer en trots te her
geven, door toe te staan, dat ze zich
den koning kozen, dien ze wenschten.
Een keizerlijk Oostenrijk zou zich
nooit voor 'n Hitier liebhen gebogen.
Maar in Oostenrijk mocht geen kei
zer op den troon worden hersteld,
dat was nu eenmaal in strijd met de
ideologie van de Westersche demo
cratiën.
SoitMaar men toone er zich dan
ook niet ontsticht over, dat Oosten
rijk, gedwarst door de Westersche
democratiën, zich moest laten be
dwingen door hun machtige bloeds
broeders
Wc zouden nog meer voorbeelden
kunnen noemen. Mandsjoekwo, Chi-
VRAAGT
VIN APERITIF PAR EXCELLENCE
VERKRIJGBAAR
BIJ:
Grootestraat 199
W A AL WIJK.
na!
Het eene land na het andere wordt
weggeteekend van de kaart. Door de
teekenaars van Home, Berlijn en To
kio.
Terwijl wij allen maar blijven „stre
ven" naar internationaal recht en ons
blind toonen voor feiten, zullen nieu
we wijzigingen op de kaart worden
aangebracht: Spanje, Tsjecho-Slowa-
kije, Slees wijk Holstein, ééns mis
schien Polen, Elzas Lotharingen
De gedecreteerde vrede van Ver
sailles kan geen grondslag blijven van
internationael recht en vrede. We
moeten de waarheid durven erken
nen, dat het tractaat van Versailles
aan redelijke verlangens en rechten
tekort heeft gedaan.
Door overleg, door offerbereidheid,
door open oog voor de behoeften van
andere volkeren, door samenwerking
moeten de punten van wrijving in de
internationale samenleving worden
weggewreven, opdat onrecht voor
zoover dat nog mogelijk is kan
worden hersteld en het internationale
recht eindelijk richtsnoer van het
handelen der volkeren zal worden.
Deze gedachte van „nieuwe zake-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
27
Ik zal het vaasje moeten weg
sluiten, anders merkt Rickey, dat u
hier bent geweest, had zij den avond
tevoren tegen hem gezegd. Maar de
bloemen kan ik wel in de kamer hou
den, hij zal denken dat ze van Antho.
ny Bleecker zijn.
Ik zou het niet prettig vinden
als u mijn bloemen met die van An
thony Bleecker verwarde.
Ik zal ze nooit daarmee verwar
ren. had zij zacht gezegd.
Vóór zij naar boven ging haalde Vir
ginia van het gascomfoortje achter 't
scherm een klein pannetje en een
blaadje, waarop een rose kommetje
stond, met een serves toegedekt.
Het is wat kippensoep voor het
jongetje boven, legde zij uit. Hij heeft
niet veel eetlust.
Zij vertelde er niet bij, dat zijn moe
der geen geld had voor versterkende
middelen, en dat kleine Roger de laat
ste weken hoofdzakelijk geleefd had
van wat Virginia hem bracht.
Michael maakte de deur voor haar
open en sloot die maar noode achter
haar. Maar de glimlach, dien zij hem
gaf, bleef hem bij en hielp hem door
het moeilijke uur dat volgde. Want
Rickey was, op z'n zachtst gezegd,
moeilijk. Met z'n vingers door z'n
krullebos woelend verklaarde hij:
Het manuscript is nog maar in
het ruw. Ik zal het u daarom voor
lezen, als u er niets op tegen hebt.
Rickey las buitengewoon goed, maar
daarmee kon hij Michael niet om den
tuin leiden. Met zijn uitgevers-instinct
wist hij dadelijk, hoe het verhaal door
de lezers zou worden beoordeeld.
Toen Rickey zweeg, heerschte er
een oogenblik stilte. Toen zei Michael
langzaam:
Je hebt er toch niets op tegen,
dat ik een paar opmerkingen maak?
Al het licht verdween uit Rickey's
gezicht.
Neen, maar u wilt toch niet zeg
gen dat ,u het niet goed vindt?
Michael was eerlijk.
Het is wel goed, Farguhar, maar
niet goed genoeg. Ik geloof dat je het
beter kunt.
Rickey's stem klonk heesch.
Beter?
Michael aarzelde.
Ja, je karakters leven niet....
ik kan als het ware de draadjes zien,
waarmee jij ze beweegt.
Nog iets anders? Rickey's stem
klonk onheilspellend kalm.
Je gegeven is uitstekend, maar
je behandeling voldoet niet aan het
thema
Rickey's oogen gloeiden.
Ik had het u ook niet moeten
laten lezen
Maar beste kerel
Ik heb er het land aan, om iets
dat nog niet af is, uit handen te geven.
Maar u stond erop.
Michael hield zich kalm.
Je neemt het verkeerd op, Far
guhar. Ik wilde je helpen. De eenige
fout lijkt mij, dat je het verkeerd
hebt aangepakt
Ik heb niemand noodig om mij
op mijn fouten attent te maken. Ik
weet waarachtig wel dat ik ze heb. Het
boek is in sommige gedeelten zwak,
dat weet ik.
Maar u verwerpt het heelemaal...
En zoo slecht is het niet. En u behoeit
zich waarachtig niel bezorgd te ma
ken over wat ik doe. Ik sta bij u in
de schuld, dat is waar, maar als u mij
maar tijd geeft, zal ik u alles terug
betalen. Het is een afschuwelijke ge
dachte voor mij, dat u recht op mij
meent te hebben, omdat ik u geld
schuldig ben. Er zijn nog wel andere
uitgevers.
Het was een kinderachtige uitval,
die voortkwam uit zijn zenuwachtig
heid en zijn gekwetste eigenliefde. Mi
chael wachtte even voor hij zeide:
Je bedoelt, dat een andere uit
gever het anders zou beoordeelen?
Breng het dan naar een ander en denk
alsjeblieft niet, dat ik je aan mij wil
verplichten. Ik krijg later nog wel
eens een ander verhaal, of misschien
herzie je over een tijdje je meening
nog wel. Want belofte houdt je werk
zeker in, Farpuhar.
Maar Rickey's verontwaardiging
was niet meer te stuiten. In de oogen-
blikken, die daarop volgden, wierp hij
Michael onvergeeflijke dingen naar 't
hoofd maar Michael vergaf ze hem.
Hij zag in, dat hij den boel hopeloos
in de war had geschopt. Als hij maar
geweten had, hoe abnormaal hooge ge
dachte Rickey van zichzelf had, dan
zou hij het wel anders aangepakt heb
ben. Maar nu was hel kwaad al ge
daan! Hij hoopte, dat Virginia gauw
zou komen, maar hij zag er toch te
genop haar te zien
Virginia had, toen zij hen verliet,
geen oogenblik meer aan de mogelijk
heid van mislukking gedacht. Zij had
alle vertrouwen in Michael's tact om
Rickey aan te pakken, en haar hart
was zoo dicht, dat zij zachtjes zong
toen zij de trap opging. Zij glimlach!e
tegen den bronzen ridder op zijn voet
stuk.
Toen zij eindelijk de bovenste ver
dieping bereikte en aanklopte aan een
deur op het einde van de gang, werd
deze haastig geopend door een jonge
bleeke vrouw.
O, zei ze verheugd, gelukkig dal
u er bent. Roger heeft zoo naar u ver
langd.
Wij hadden een gast. Ik heb een
kippensoepje voor Roger meegebracht,
mrs. Barlow. Het is naar een oud re
cept gemaakt er zit rijst in, en een
beetje selderij en peterselie, en een
heel, heel klein snippertje ui.
Zij stond al in de kamer en koos
haar woorden met opzet voor de ooren
van hel kleine joggie op het bed.
En ik heb een paar heerlijke ge
haktballetjes gemaakt, die er vroo-
lijk in rondgesprongen hebben, toen
ik het soepje kookte.
U weet wel, hoe u hem aan het
eten moet krijgen, zei zijn moeder, ter
wijl zij haar oude, zwarte hoedje op
zette. Hij zegt altijd dat u net als in
een sprookje praat.
Het leven isjoch ook een beetje
een sprookje, niet?
Maar toen Virginia de tranen zeg.
die in de oogen van de vrouw schoten,
dempte zij haar vreugde.
Ja, ik weet wel dat de goede
feeën soms eerder kwade geesten lij
ken. Maar op het einde wordt alleë
toch weer goed voor ons.
Gelooft u dat, juffrouw Virginia?
Ik probeer het tenminste te ge-
looven.
Virginia goot de soep op een diep
bordje.
Als je alles mooi opeet, krijg je
twee van mijn viooltjes, Roger. Ze
zijn heel kostbaar, want hun geur is
die van de vriendschap.
Zij lachte tegen hem en ging toen
met zijn moeder naar de de.ur.
Haast u maar niet, mrs. Barlow.
Als u laat bent, neem ik Roger wel
mee naar beneden.
Toen zij bij zijn bedje terugkwam,
vroeg Roger:
Wat bedoelt u met de geur van
de vriendschap?
(Wordt vervolgd).
,ijn
eel
>or
rk-
De Echo van het Zuiden,
Waalw(jbsclie en Langslraatsclie Courant*
<■-
Zlch verzekeren bij een
goede maatschappij is een
wi|ze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT ESN HALF MILLtOEN
tl
PERSONEN BIJ DE
VERZEKERD ZIJN
De ..NOORD-BRABAND" betaalde In 1937
circa f 1.500 000 uit aan hare verzekerden
it