J
[Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen;
95
„NOORD BRABAND"
REGAL
Virginia's Keuze.
BINNENLAND.
Van Boxtel n.v.
FEU'LLETON
rx
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
Ze „doen" het toch maar!
Ons land en het asyl.
Albarda en Colijn!
JAAR
Rijwielen
Loopen
Licht
NUMMER 27
ZATERDAG 2 APRIL 1938.
61e JAARGANG.
'on-
del-
ml-
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
UITGAVE:
Brieven, Ingezonden stukken, gelden.
enz. franco te zenden aan den Uitgever
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
rijk 1.40.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat*.
Wij hebben wel eens critiek op
het Duitsche nat.-socialisme, maar
willen daarmee geenszins te kennen
geven, dat er niets goeds in zou
schuilen. Wanneer men ons voor
houdt, dat in het algemeen ge
sproken de Duitscher toch maar
weer arbeid heeft en dat er een
goede, uiterlijke, openbare orde is
in zijn land, dan geven wij dat grif
toe. En wij rekenen die zaken den
nat.-socialisten tot een groote ver-
dienste aan.
Wat het herstel van normale
arbeidsverhoudingen betreft, ze
ker, ze »doen« het in Duitschland.
Wij zouden hier misschien ook
wel wat kunnen »doen«, als de
zelfde menschen, die de prestaties
van anderen uitbundig prijzen, de
eigen menschen, die wat »doen«
willen, niet zoo hinderlijk tusschen
de beenen liepen.
Van Duitschland's werkgelegen
heid zou ook niet zooveel zijn te
rechtgekomen, als de economische
leiders waren blootgesteld aan de
critiek van allen, die het altijd
weten te zeggen, dat het zóó niet
moet, wanneer iets bepaalds wordt
voorgesteld.
Gaf men onzen economische lei
ders maar eens een beetje meer
»armslag« in dat opzicht. Maar als
minister Steenberghe wil »ordenen«,
dan komen we met principieele
bezwaren en als minister Romme
wil bewerken, dat vrouwen en
meisjes in fabrieken en werkplaat
sen wat meer plaats ruimen aan
de mannen, dan treedt er een co
mité van professoren, doktoren en
meesters in de rechten op, om
zulken »aanslag« op de vrijheid af
te weren. Ministers kunnen geen
plan tot landbouwsteun ontwerpen,
of de landbouwers komen met hun
bezwaren, de een van dit en de
ander van dat, en onderling blijkt
men nóg meer te verschillen dan
allen tesamen met den minister.
Elk initiatief wordt gesmoord, elk
plan verkracht door al de conces
sies, welke omwille van het »een
beetje gelijk-geven aan iedereen«
moeten worden gebracht.
In Duitschland kan ten opzichte
van het economisch herstel meer
worden gedaan, omdat de leiders
er minder worden gehinderd door
de velerlei belanghebbenden en de
nog meerdere belangstellenden. En
omdat... men dóar nu eenmaal de
middelen kiest, die men wil.
In Duitschland »doet« men het,
maar daar is nog een groote factor
n.l.men denkt er dóar niet aan
om onderwijl zijn schulden af te
lossen, noch zelfs er de rente van
te betalen I Zal men zóó op dpn
duur kunnen blijven »doen«
De regeering heeft strenge bepa
lingen gesteld voor de toelating van
uitgeweken Oostenrijkers. Daarover
is heel wat te doen. Er zijn vragen
gesteld aan den minister, want onze
faam van gastvrijheid voor vervolg
den zou in gevaar zijn.
We begrijpen dat niet goed.
Iemand kan niet vanuit Oostenrijk
ons land binnenstappen. Wie uit
Oostenrijk moet vluchten, kan ons
land slechts bereiken via Zwitser
land, Frankrijk en België. Om den
kortsten weg te noemen.
Waarom moeten wij Oostenrijkers
toelaten, die drie landen achter zich
lieten,^waar ze een toevluchthadden?
De zaak is deze; Holland staat
in het buitenland veelal als »rijk«
bekend en op dien rijkdom wil men
komen teren. Maar het hemd van
de eigen 400.000 werkloozen moet
ons thans de omstandigheden
dwingen daartoe nader zijn dan
de rok van verre vreemdelingen.
Nóg zijn we een »eigen« natie, maar
als Nederland een verzamelplaats
van velerlei vreemde politieke uit-
gewekenen wordt, dan zal ons
volkseigen ondergaan. En onze rust.
Want Nederland zou dan worden
aangemerkt als de haard van inter
nationale intriges.
Als een vreemde vluchteling rede
lijke motieven heeft om zich juist
Nederland als asyl te kiezen en zich
aan de regelen van onze huishouding
onderwerpt, behoort hem ten onzent
een plaatsje te worden ingeruimd.
Maar een strenge selectie is voor
ons zaak van zelfbehoud.
Dat het gevaar, de nood, leert
bidden en prijzen, bewees de heer
Albarda deze week als spreker op
een door de federatie 's Gravenhage
der S.D.A.P. belegden »Oostenrijk-
schen avond«.
De leider der S. D. A. P. waar
schuwde om ook na de annexatie
van Oostenrijk niet te spoedig nieuwe
atlassen te koopen. En hij vervolgde:
Levensverzekering
GEEFT ZEKERHEID.
Wie zegt, dat niet andere landen
aan de beurt komen Zouden
Benesj, Stauning of Colijn niet
kunnen worden uitgenoodigd voor
een bezoek aan Berchtesgaden
Men kan tegenwoordig niets on.
mogelijk noemen. Doch de drie
genoemde staatslieden zouden niet
bukken, ook de heer Colijn niet,
die eere wien eere toekomt
voldoende karakter bezit om
tegenover elke bedreiging »neen«
te kunnen zeggen. (Applaus).
»Neen« zeggen is in zulke omstan
digheid weinig voldoende. Men moet
z'n woord kracht kunnen bijzetten.
Als Colijn in de Kamer om defensie,
kracht vraagt, laten Albarda en de
zijnen dan met evenveel moed voor
hun »ja« uitkomen, als van Colijn
in het hiervoren verondersteldegeval
voor diens »neen« wordt verwacht.
Het tekort aan marine-officieren.
Op het departement van defensie
wordt naar een modus gezocht om
te voorzien in het tekort aan offi
cieren bij de Koninklijke marine,
dat zonder bijzondere maatregelen
van het inhalen van den achterstand
aan materieel, het gevolg zal zijn.
De leeftijdsklasse, waarin zich het
grootste tekort aan officieren voor
doet, is die, welke ongeveer samen
valt met de groep der luitenants ter
zee eerste klasse.
Er wordt in verband hiermede
thans gezocht naar een oplossing in
dier voege, dat reserve-officieren van
de marine voor langeren tijd in
actieven dienst worden opgenomen.
Bovendien zal de opleiding te
Willemsoord op de huidige uitge
breide schaal worden voortgezet.
Kansen op snellere promotie voor
het jongeren officieren kader zullen
van een en ander vermoedelijk niet
het gevolg zijn.
Naar wij tevens vernemen, ligt
het in de bedoeling, de artillerie
opleiding te intensiveeren, door als
regel het artilerie-opleidingsschip
«Gelderland» in de wintermaanden
naar Curo^ao te dirigeeren.
De nieuwe schepen.
Wat den aanbouw van het nieuwe
artillerie-opleidingstchip Van Kins-
bergen betreft, kan worden gemeld,
dat dit schip thans bij de Rotter,
damsche Droogdokmaatschappij op
stapel staande, in het najaar van 1938
te water zal worden gelaten.
De bouw van den mijnenlegger,
tevens instructieschip, Willem van
der Zaan, bij de Nederlandsche Dok.
maatschappij te Amsterdam, ver
keert nog in het eerste stadium. Het
schip zal in het midden van den
komenden winter van stapel ioopen.
Prins Bernard voor eenige weken
naar buitenland.
Prins Bernhard is in gezelschap
van prins Aschwin, voor eenige
weken naar 't buitenland vertrokken
ter bevordering van zijn definitief
herstel.
Kaderdag R K. Staatspartij.
Gelijk gemeld is de kaderdag der
R.K- Staetspartij dit jaar vastgesteld
op Zaterdag 23 en Zondag 24April
Grootestr. 313 - Waalwijk
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
ZOO VROEG IN DEN MORGEN
Rickey volgde Michael en haalde
hem ten slotte in.
Luister eens, zei hij en legde zijn
hand op den arm van den ander. Je
doet heter Jinny met rust te laten. Zij
gaat met Tony Bleecker trouwen.
Michael draaide zich woedend naar
hem om.
Je liegt.
Vraag het haar zelf als je mij
niet gelooft.
Ik hoef het haar niet te vragen.
Zij is evenmin verliefd op Bleecker als
ik.
Rickey zag bleek.
Wat zou het nog, al is ze niet
verliefd op hem? Hij heeft haar wat
geven. Zij zal de meesteres van
Derekdale zijn. Dat beteekent wel iets
voor een meisje, zou ik denken.
Michael staarde hem aan.
Dat beteekent wel iets voor een
meisje, maar niet voor Virginia Far-
quhar.
Hij had veel zin om Rickey als een
kwajongen door elkaar te schudden,
maar hij hield zich kalm.
Ik wensch daar niet over te pra
ten, zei hij en ging naar de balzaal te
rug.
Hij zocht Virginia overal, maar kon
haar nergens vinden. Ook anderen
zochten haar; Tony en zijn vader.
Ten laatste bracht een dienstmeisje
mrs. Bleecker de boodschap, dat miss
Farquhar zich niet wel voelde en naar
haar kamer was gegaan.
Deze teleurstelling was Michael als
een slag in zijn gezicht. Hij had zóó
gerekend op de oogenblikken, die zij
nog samen zouden hebben. Hij had
haar nog zooveel te zeggen.
De rest van den avond duurde hem
eindeloos lang en eenmaal in bed wil
de de slaap niet komen. Hij riep zich
het gesprek met Rickey weer voor den
geest, diens insinuatie, dat Virginia
met Anthony Bleecker zou trouwen.
Zij zal de meesteres van Derek
dale worden, en dat beteekent wel iets
voor een meisje.
Toen Virginia's plotselinge verdwij
ning. het gaf hem een gevoel, als
of er iets niet in orde was. Tony
Bleecker had het kalm opgevat, naar
het scheen. Hij had nog gedanst en
gelachen en zijn souper met smaak
verorberd. Als zijn gedachten bij Vir
ginia waren, dan toonde hij dat toch
niet. Maar was het niet mogelijk, dal
er reeds een geheime verstandhouding
tusschen hen bestond? De gedachte
was hem ondragelijkhij trachtte ze
zoo ver mogelijk van zich af te zetten.
Hij stond vroeg op en ging naar
beneden. Een heel leger bedienden
was bezig om het huis weer in orde
te brengen. Wells, de butler, zoo frisch
als een hoentje niettegenstaande zijn
korte nachtrust, vroeg hem of hij
koffie wilde.
Als het mogelijk is, graag.
Er is een dienstmeisje in de ont
bijtkamer. Zij zal wel voor u zorgen
mr. McMillan.
Gesterkt door de koffie ging Micha
el de deur uit. Het sneeuwde zachtjes,
de vlokken vlogen als veertjes in de
koude, ijle lucht. De stilte was zóó
intens, dat het leek alsof er niets leef
de dan alleen die vallende vlokken.
Hij keek op zijn horloge. Het was
nog geen acht uur. Het zou uren duren
vóór de eerste gasten beneden kwa
men. Hij kon er niet op rekenen Vir
ginia vóór twaalf uur te zien. Hij be
sloot den tijd daartusschen te gebrui
ken om zijn tante Molly een gelukkig
Kerstfeest te wenschen. Hij zou in de
stad bloemen voor haar koopen en hij
kon dan met gemak om elf uur op
Derekdale terug zijn.
Voor hij wegging overhandigde hij
den butler een pakje, met het verzoek
dit miss Farquhar bij haar ontbijt te
laten brengen, niet eerder.
Toen hij eenmaal achter het stuur
van zijn wagentje zat, zag Michael al
les al veel opgewekter in. Hij stopte
voor een bloemist, toen hij door de
stad reed en kocht een grooten hos
roode rozen voor tante Molly. Hij
kocht ook rozen voor Virginia, kleine
rose knopjes met een lint bijeenge
bonden. Hij legde ze zorgvuldig in zijn
auto en reed welgemoed verder.
Toen hij de oude boerderij bereikte,
zag hij een lange rij van eenden mar-
cheeren. De schuurdeur stond open
en zijn tante, in een lange bontjas,
stond met een pan in haar hand en
strooide voedsel voor de duiven en de
eenden, die hun gelederen verbraken,
toen zij haar naderden.
Haar verrast welkom deed Michael
goed.
Maar lieve jongen, waar heb ik
dat aan te danken?
Hij kuste haar:
Ik logeer op Derekdale en ben
even over gekomen, voor de anderen
op waren.
Ontbijt je met mij?
Ik heb al koffie gehad.
Je zult wel trek hebben in meer
na dien rit.
Toen zij de kamer binnentraden
stond de tafel al gedekt, een stevig
ontbijtham, en versche eieren, boek
weitekoeken en heldergele honing.
Michael at met smaak. Al clien twij
fel van dien nacht was verdwenen.
Mag ik over Virginia praten?
vroeg zij plotseling.
Natuurlijk.
Ik ga met haar trouwen.
Maar m'n lieve jongen, dat heb
ik al zoo lang geraden. Jullie moet
hier dikwijls komen, als jullie ge
trouwd zijn, zei tante Molly even la
ter. Ik zal jullie de boerderij leenen
voor de wittebroodsweken, dan kun
nen mijn duifjes voor jullie koeren.
Zij straalde bij de gedachte aan zijn
geluk en ook Michael straalde. Wat
was hij dwaas geweest om te twijfelen!
Hij vertelde haar van zijn toekomst
plan: een huis diep in de wouden van
Maine en van de lange reizen, die zij
samen zouden maken.
Maar wanneer wil je dan werken,
Michael?
Ik zal dan niet meer zoo hoeven
te werken als nu, tante Molly. Ik heb
getracht mijn leven te vullen, omdat
de dagen zoo leeg waren.
Tante Molly legde haar hand op de
zijne.
Je zult gelukkig worden met Vir
ginia, zei ze. Zij is een schat en ze
houdt van jou.
Toen Michael weer op den terug
weg was, zongen die woorden onop
houdelijk in zijn ooien:
Zij is een schat en ze houdt van
jou.
Over een half uurtje zou hij haar
terugzien
Toen hij een heuvel opklom, kwam
er een vrachtwagen hem tegemoet.
Een andere wagen trachtte te passec-
ren en slipte in de sneeuw. Er klonk
een gekraak. Michael bracht zijn eigen
wagen tot staan en sprong eruit. De
chauffeur van een der beide auto's
lag bewusteloos met een hoofdwonde
op den weg. Michael tilde hem op en
bracht hem in zijn eigen wagen.
(Wordt vervolgd).
it—
Waalwyksclie en Langstraatscïe Courant»
1843
c^WMi.WLJK
1938
DOOR ERVARING STERK.
Hederlandsch
fabrikaat
Volledige
garantie.
Reeds vanaf 75 ct. p. week
Contant vanaf f41.
ZIET ONZE ETALAGES
Tol. 293
37)
XV.
