WEEKPRAATJE*
B
Nieuws.
AKKERTJES
innenlandsch
Het dansende Prinsesje.
Tweede Blad
luist voor Vrouwen!
Zaterdag 23 April 1938 No. 33
De Echo van het Zuiden
DRIE WINKELIERS
OP AVONTUUR.
De kranten bevatten dezer dagen
een heel verhaal van een drietal Arn-
hemsche winkeliers uit dezelfde
huurt een kruidenier, een hakker
en een slager die gezamenlijk een
auto hadden gehuurd en daarmee naar
het verre Ginniken stevenden, waar
een familie woonde, die een maand
later haar domicilie in Arnhem zou
hebben en een woning zou betrekken
in de buurt van de ondernemende
winkeliers. De drie winkeliers gingen
zich voorstellen en presenteerden de
familie allerlei gratis gemakken aan,
welke haar deel zouden worden, als
ze in Arnhem arriveerde. Ze wisten,
zoo zeiden ze, hoe de mensehen er aan
toe zjjn, als ze in een nieuwe woon
plaats aankomen: een koud en leeg
huis, waarin het de eerste uren on
mogelijk is om een hartigen hap te
eten en het geurige kopje koffie klaar
te maken, waar een geciviliseerd
mensch geen ochtendje buiten kan.
De drie zakenmannen zouden, be
loofden ze, de entree der familie tot
een binnengaan in luilekkerland ma
ken: wanneer mijnheer en mevrouw
en de dienstbode arriveerden, dan zou
den ze in het leege huis een gedekte
tafel vinden, waarop een schaal met
versche broodjes van den bakker, ge
smeerd met boter van den kruidenier,
belegd met heerlijke hartigheden van
den slager. En geurige, dampende kof
fie. Alles „ter kennismaking". En voor
de gunst en de recommandatie.
Deze reclame-methode is ongetwij
feld nieuw en getuigt van een gedegen
activiteit. Het is te hopen, dat de drie
samenwerkende winkeliers een klant
hebben gewonnen, ze hebben er
genoegzaam hun best voor gedaan.
En ze zullen heel wat broodjes, worst,
boter en koffie aan de nieuwe huis
houding in de buurt hebben te slijten,
vóór ze hun kosten van reclame terug
hebben en aan eenige verdienste toe
zijn.
Een origineele gedachte kan er wel
eens toe leiden, dat men een voordeel
tje behaalt, toch kan een zaak zich niet
opwerken, noch zich gevestigd houden
met zulke middelen. Ze zijn heel duin
en, wil men langs dergelijken weg in
derdaad belangrijke uitkomsten na
streven, dan is „de baas" meer op
stap dan in zijn zaak. Hij zal heel
spoedig achter zich verliezen, wat hij
vóór zich uit wint.
Met kunst en vliegwerk is geen
zaak stevig te bouwen, noch te onder
houden.
De zakenman moet den mensehen
trekken door middel van een doel
treffende reclame en van koopers
klanten maken door een goede bedie
ning.
Ik zat onlangs eens te praten met
een klagenden zakenman. Al heb ik
daar persoonlijk geen enkel belang
bij, ik raadde hem aan om regelma
tig te adverteeren in de krant, welke
als plaatselijk orgaan door al zijn
klanten en gewezen klanten en wie
zijn klanten kunnen worden, gelezen
wordt. Geraadpleegd wordt.
Och ja, zei hij. Ja, tja, wat
zal ik je er van zeggen. Vroeger
deed ik dat wel, maar tegenwoordig....
Je ziet niet altijd onmiddellijk resul
taat en daarom denk je wel eens.
Maar vroeger ging het je dan
toch maar beter!
Zeker, antwoordde me de man,
vroeger ging het beter. Maar het zijn
de tijden, zie je, die veranderd zijn
enne.
En de mensehen! antwoordde ik.
Ik wees dezen winkelier op een
mooie plant, welke hij in zijn kamer
had staan, een pracht van een Clivia.
Geef je die regelmatig water? vroeg
ik hem. „Ja, die plant gaf hij „natuur
lijk" regelmatig water. „En mest?"
Ja, op haar tijd ook mest. „En als je
water hebt gegeven en mest zoo
hield ik aan zie je die plant dan
dadelijk hooger óp grooien en meer
of mooier bloemen geven?" Neen, dat
niet. „En als je morgen nou eens geen
water geeft, zie je die plant dan aan
stonds verschrompelen?" Neen! „Maar
als je een heelen tijd achtereen geen
water meer geeft en geen mest, wat
gebeurt er dan?"
Nou had ik mijn vriend den winke
lier, waar ik hem hebben wilde.
Hij heeft me begrepen en er zijn
voordeel mee gedaan.
Toen ik in de dagen vóór Paschen
al die advertenties in de krant zag,
dacht ikwat verzorgen vele winke
liers toch eigenaardig hun mooie plant
hun zaak.
Ze weten, dat die plant gevoed moet
worden en onderhouden door de re
clame en dat de beste reclame het
adverteeren is in de plaatselijke krant.
Dat ze het weten, bewezen hun adver
tenties van „tegen Paschen".
Maar ze zijn onoordeelkundige
plantenverzorgers. Maanden lang la
ten ze hun mooi plant verdrogen en
Wie zal Prinses Beatrix doopen
Nog steeds hebben H.K H Prinses
Juliana en Z.K H. Prins Bernhard
geen beslissing genomen, wie de
eigenlijke doopplechtigheid van
Prinses Beatrix zal vei vullen. 01
de hofprediker prof. dr. H. Th.
Obbink zoowel de dooppredikatie
zal houden als den doop toedienen
dan wel of prof. Obbink slechts de
predicatie zal houden en de sacra-
menteele handeling door den oud
hofprediker ds. W. L. Weiter ge
schieden zal, is nog een open vraag.
In goed ingelichte k'ingen ver
wacht men, aldus de »Teï.« dat,
wanneer zijn gezondheidstoestand
dit zal toelaten, de 90 jarig oud
hofprediker, die zich zeer in de
sympathie van H.K H. Prinses
Juliana mag verheugen (hij was
Haar leermeester), den doop zal
verrichten gelijk hij ook de huwe
lijkswijding verricht heeft.
De zelfbestuurders op Sumatra's
Oostkust.
De onderteekening van de nieuwe
lange politieke contracten met de
zeltbestuurders ter Oostkust van
Sumatra, welke onderteekening
heden op plechtige wijze zou ge
schieden, is om onbekende redenen
plotseling voor onbepaalden tijd
uitgesteld. De »Deli-Courant« ver
neemt, dat ook de reis naar Neder
land van de sultans van Deli en
Langkat (voorgenomen in verband
met het aanstaande regeerings
jubileum van H.M. de Koningin)
voorloopig is uitgesteld.
verschrompelen en slechts „nu en
dan" trachten ze de schade in te ha
len door de zaak met pot en al in een
emmer water te stoppen. Daar kan de
plant het wel eens voor een poosje
door ophalen, maar een gezonde groei
wordt slechts verzekerd door geregel
de, niet overvloedige, maar doelma
tige besproeiing en bemesting.
Ik weet niet, zakenman die dit leest,
of ge me begrepen hebt.
De volgende nummers van de krant
zal ik er eens op nakijken!
Bevoegde autoriteiten weigeren
commentaar te geven.
Groote schade door nachtvorsten
in de Betuwe.
Door de strenge nachtvorsten van
de laatste dagen is geweldig schadV
aangericht aan de fruit- en tuin-
bouwgewassen in de Betuwe.
üok de groote steenfabrieken
langs de rivieren hebben het zwaar
te verduren gehad, de schade door
de nachtvorst aangericht is groot.
De prouuctie van de maand April
is vrijwel geheel verloren gegaan.
Van welk een omvang de schade
is, blijkt wel uit hel feit, dat van
een vennootschap te Nijmegen niet
minder dan tusschen de twee en
drie millioen steenen verloren zijn
gegaan.
f 215,000 beschikbaar gesteld
voor de Tuinderij
De Minister van Economische
Zaken heeft besloten in het Land-
bouw-Crisisfunds aan hen, die als
teler van gewassen van den tuin
bouw zijn aangesloten bij de Stich
ting Nedeilandsche Groenten- en
Fruitcentrale,gevestigd te 's Graven-
hage en op den dag der uitkeering
geacht kunnen worden hun bedrijf
alsnog uit te oefenen, steun te
verleenen tot een bedrag van ten
hoogste f 215,000
De Britsche gezant legt zijn
functie neer.
Sir Hubert Montgomery, buiten
gewoon gezant en gevolmachtigd
minister van Groot-Brittannië te
'sGravenhage, zal over enkele
maanden zijn functie neerleggen
en ons land verlaten. In Engeland
is namelijk voor de veitegenwoor.
digers aan buitenlandsche hoven
een termijn gesteld, die gewoonlijk
vijf jaar bedraagt
De weldra scheidende gezant trad
niet op den voorgrond, doch is
toch in de jaren, welke hij in ons
land heelt doorgebracht, een be
kende figuur geworden in de resi
dentie, waar men zijn ietwat ge
bogen gestalte met het typisch
Angelsaksische profiel bi| vele
diplomatieke en sociëly-gebeurte-
nissen zag.
zijn die "AKKERTJES" een ideaal
middel. Ze helpen verrassend
bij onbehaaglijkheid, bovendien
ook bij klachten op gezette tijden
De Deken van Oss heeft tegen
de N.S.B een aanklacht
ingediend.
Naar de »Eindh. en Meier. Crt.cr
verneemt, heelt Mgr. v. d. Boer,
deken van Oss, j.l Zalerdag een
aanklacht ingediend tegen het
«Nationale Dagbladvan ir. Musset t,
dat j 1. Zaterdag te Oss door N.S P..
eis werd gecolporteerd en welks
inhoud de deKen van Oss be-
leedigend acht voor het Katholieke
volksdeel van Oss.
Verschooningsrecht krachtens
geheimhoudingsplicht.
Uit het vonnis, dat de Haagsche
rechtbank gisteren inzake de straf
vervolging, ingesteld tegen den
journalist C. L. Hansen, heeft
gewezen en waarbij deze isveroor-
daeld tot fl()0,— boete subs. 50
dagen hechtenis, blijkt welke men
sehen naar de meening van de
rechtbank een geheimhoudingsplicht
welke ien beroep op 't verschoons-
recht wettigt hebben.
In het vonnis worden n I. twee
Er was eens een lieve kleine prin
ses, die zo mooi en knap was, dat ie
der, die haar aanzag, blijdschap voel
de in zijn hart. Het prinsesje kon nooit
stil zitten. En vooral als er een speel
man zijn wijsjes voor het koninklijk
slot liet klinken, dan wiegde zij eerst
het hoofdje zacht op en neer op het
rhythme der muziek, dan begonnen
de handjes en de voetjes te bewegen
en eindelijk danste het hele prinsesje,
sierlijk en licht. De witte jurkjes die
zij haast altijd droeg, en de groene
zijden linten, die haar blonde haren
bij elkaar hielden, fladderden om de
kleine zwevende gestalte. Het liefst
danste zij in het bos. Ze liep soms
weg van de strenge hofdames en ging
naar een mooie open plek in het bos,
waar zacht gras groeide. Vlug vlogen
de gouden schoentjes en de zijden
kousjes uit en dan danste het prin
sesje op de blote voetjes tussen de
bloemen, waarvan ze er niet één ver
trapte. De bomen zagen toe en tussen
de struiken keken de bruine reeën.
Op een keer gebeurde het, dat het
prinsesje helemaal de tijd vergat. Ze
danste maar en ze merkte niet, dat
de zon langzamerhand daalde, dat de
schemering kwam, dat het steeds don
kerder werd. Een sterretje begon te
schitteren, daarop een tweede, een
derde en de maan kwam aan de he
mel als een grote gouden lampion.
Toen opeens keek de prinses met
grote ogen om zich heen. Wat was het
bos akelig, griezelig geworden. Naar
"huis! Gauw naar huis! Maar op het
zelfde ogenblik bleef zij staan, als aan
de grond genageldin de verte klonk
een zachte, zoete melodie, die sterker
werd, nader kwam en heel duidelijk
was te horen. En plotseling scheen 't
alsof er grote witte bloemen op de
weide neerdaalden. Maar er waren
elfjes, tere kleine elfjes, die elkaar bij
de handjes vatten en in een kring be
gonnen te dansen. Toen kon het prin
sesje niet anders dan de zoom van
haar rok je optillen en meedansen. Zo
heerlijk was het nog nooit geweest!
Opeens hield de muziek op, de elf
jes weken terug en uit het bos kwam
een lange, slanke vrouw met een mooi
gezicht naar het prinsesje toe. Ze
keek haar ernstig aan en zei:
Nooit weer mag jij, o mensenkind,
Met elfjes in het bos,
Bij '1 licht der zilverwitte maan,
Gaan dansen op het mos.
Want wie de elfendans zal zien
Nog voor een tweede keer,
Die moet steeds blijven in het bos,
Die keert naar huis niet weer.
Die wordt veranderd in een boom,
Met blaadjes, groen en zacht,
Prinsesje, luister naar mijn raad,
Kom hier niet in de nacht.
Tpen was ze weg, alles was weer
stil en de prinses holde doodsbang
naar het paleis. Daar was men al erg
ongerust over haar lange uitblijven
en zocht overal in de omtrek van het
bos.
Daarna mocht het prinsesje lange
tijd niet meer alleen zijn. Ze piocht
ook niet meer dansen, wat haar wel
veel verdriet deed, maar ze was toch
ook nog wel bang voor de woorden
van de fee.
Op een keer had de koning een be
spreking met zijn ministers en de
prinses was ook in de zaal en zat
naast haar vader op de troon. Opeens
klonk door het open raam de klank
van een muziekstukje, dat een muzi
kant buiten stond te spelen. Het prin
sesje luisterde en voor ze nog goed
wist wat ze deed, liep ze de trappen
van de troon af, lichtte de voetjes op,
maakte een paar zwevende pasjes en
begon te dansen. De koning keek be
zorgd naar zijn dansend dochtertje en
de ministers werden er verlegen van
en zwegen. Tóen opeens bedacht het
prinsesje waar ze eigenlijk was. Ze
werd zelf ook verlegen en sloop maai
gauw de deur uit. Maar daar hoorde
ze weer de muziek en in de tuin dans
te ze als een vlinder tussen de bloe
men. Zonder nadenken opende ze het
tuinpoortje en liep al dansend en
huppelend naar de mooie open plek
in het bos, waar ze het liefst van alles
was. Ze was zo blij dat ze er weer
heen was gegaan, ze lachte tegen de
bomen, breidde de armpjes uit en
danste, danste maar.
En weer verdween de zon achter de
bomen, de maan en de sterren kwa
men. „Ga naar huis, ga naar huis!"
fluisterde de avondwind tegen het
prinsesje, maar ze luisterde niet. Daar
klonk weer de wonderzoete melodie
uil de verte en kwam nader en nader,
daar kwamen weer de elfjes en be
gonnen hun dans. Nog mooier, nog
heerlijker was het dan de eerste keer.
En het prinsesje danste weer mee, zo
licht en sierlijk als ze nog nooit had
gedanst. Toen hield de muziek op. De
prinses zag de fee nader komen tus
sen de bomen, en ze keek haar treu
rig aan en terwijl ze met een stokje
tegen haar hoofd tikte zei ze:
Wie tweemaal danst inet elfjes fijn,
Kan nooit weer bij de mensen zijn.
Het prinsesje is nooit thuisgekomen.
Toen men naar haar zocht, ook in het
bos, zagen ze op de plek een mooie
jonge boom. Zij was anders dan alle
andere bomen, ze hadden er nog nooit
zo een gezien. Hij had een witte bast
en teer groene blaadjes. Toen begreep
de koning dat dat zijn meisje moest
zijn, met haar witte jurkje en de
groene linten in haar blonde haar. Hij
begreep ook, dat ze nooit weer terug
zou komen en zelf zorgde hij voor
taan voor de nieuwe boom. Het was de
eerste berk.
VOORJAARSBLOEMEN.
Nu zal hel niet lang meer duren,
dan zijn ze er allemaal weer, al die
mooie lentebloemetjes, die je hier op
het plaatje ziet. De katjes, van elzen
en hazelaar zijn er al lang, die heb je
natuurlijk al gezien als je wel eens
buiten de stad komt. Ook de wilge
katjes zijn er al een hele poos en staan
te bloeien met hun gele stuifmeel-
bloeinetjes. En ik denk dat de mees
ten ook al weer madeliefjes hebben
gezien, dat zijn ook van die taaie rak
kertjes. Sommige wagen het zelfs
midden in de winter te bloeien, ik heb
ze met Kerstmis wel eens gevonden.
En dan is een van de eersten, die te
voorschijn komt het speenkruid, dal
daar achter tegen die boomstam aan
groeit. Ze lijken wel een klein beetje
op boterbloemen, maar ze hebben veel
spitsere bloemblaadjes en helemaal
ronde groene blaadjes. Die vind je
ook al heel vroeg. Midden in staan de
OPLOSSINGEN
9. Omdat er de nacht tusschen
in is.
10. 29 Februari.
11. Om vooruit te komen.
12. De weg.
13. Een sigaar.
14. Ruimte.
15. Tot hij wakker wordt.
16. Als ze Hollandsch spreken.
17. Een schoen.
12. Welke hoed verandert niet van
mode?
13. 1 2 3 4 is een boom
5 6 een maat.
't Geheel is een dorp in N.-Brabant.
14. Voor wie is het geen schande
om dom te zijn?
anemonen, die mooie wit-en rose bloe
men, waar hier en daar het bos vol
mee staat. Langs de slootkant bloeien
de dotterbloemen, maar die zijn weer
wat later, eerst komen de sleutelbloe
men, die ook graag bij wat water in
de buurt staan. De dotters, met hun
glimmend-gele bloemen, houden dol
veel van water, soms staan ze midden
in het moeras en kun je er haast niet
hij komen. Dan zie je hier nog het
Maartse viooltje, dat soms in Maart
werkelijk bloeit, soms ook wel later,
dat hangt van het weer af. En dan
staat er helemaal vooraan bij de sloot
kant het mooie blauwe leverbloemp
je, dat ook al heel vroeg in het voor
jaar bloeit. Maar dat vinden we maar
heel zelden in het wild, meestal zien
we het in rotstuintjes op parken.
Als je je ogen goed de kost geefl,
zul je al die bloemen binnenkort al
weer kunnen vinden in de hossen en
de weiden, kijk maar eens om je heen,
als je een wandeling maakt.
15. Met welke boog kan men niet
schieten?
16. Beantwoord de onderstaande
vragen zóó, dat het antwoord ook van
achteren naar voren gelezen, hetzelf
de blijft.
Hoe heet je broer?
Hoe oud is hij?
Hoe heet uw zus?
Hoe uw vader?
Wie kookt het eten bij de soldaten?
In welk garnizoen?
Wat eet een kind gaarne?
Waarmee eindigt het leven?
VERBORGEN PLAATSNAMEN.
1. Welke plaats van Nederland be
gint met de drie eerste letters tan hel
A.B.C.
2. Als gedaar bij die hut recht door
loopt, dan kom je er vanzelf.
Volgens recept van Apotheker Dumont
