Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Buitenlandsch Nieuws
95
„N00BD-BR4B4ND"
VIRGINIA'S KEUZE
FEUILLETON
ïr
Sproeten kemen vrceg in
Dit nummer bestaat uit Twee Bladen
EERSTE BLAD
JAAR
NUMMER 38.
WOENSDAG 4 MEI 1938.
61e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag efl
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel: minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
CHAMBERLAIN IN HET
LAGERHUIS.
De Britsch-Italiaansche overeen
komst is door den premier Chamber
lain met kracht verdedigd in een La
gerhuisrede, waarin hij zeide, dat de
politiek zijner regeering er op gericht
blijft, geleidelijk alle gevaarlijke plek
ken op te ruimen. Hij stelde met vol
doening vast, dat door de onderteeke-
ning van het accoord, welks goed
keuring door het Lagerhuis hij ver
zocht, reeds een algeheele wijziging in
de verhouding tusschen beide landen
was tot stand gekomen.
IN VIER PROVINCIES VAN
CHINA WORDT GEVOCHTEN.
In tegenstelling tot het oorlogsto
neel in Zuid-Sjantoeng, waar de be
wegingsoorlog steeds meer tot een
loopgravenoorlog verstart, kan men
thans naar uit Chineesche militaire
bron wordt medegedeeld in de pro
vincie Sjansi belangrijke gebeurtenis
sen verwachten. Deze mededeeling, al
dus United Press, beschouwt men als
de aankondiging van een groot offen
sief, daar de Chineesche legerleiders
kort voor hun offensief bij Taiert-
sjwang zich op soortgelijke wijze uit-
lieten.
De Chineesche strijdkrachten zou
den de stad Tantsjeng omsingeld heb
ben. De Japansche bezetting, die een
paar duizend man sterk is, heeft tot
dusver vergeefs getracht door de Chi
neesche linies heen te breken en zich
zoodoende een uitweg naar het Noor
den te banen.
Volgens de Chineezen is de situatie
voor de Japanners zoo hachelijk, dat,
tenzij deze versterkingen krijgen, zij
geheel uit de provincie Sjansi gewor
pen zullen moeten worden.
Daarentegen hebben op 80 K.M. ten
Noord-Westen van Woehoe, naar het
Duitsche persbureau verneemt, Ja
pansche troepcndeelen, die van Nos-
jien aan den Noordelijken oever van
den Jangtse waren opgerukt, de stad
Tsjausjien bezet, welke aan de spoor
lijn naar Loetsjau gelegen is.
BENES AAN HITLER.
De Tsjechoslowaaksche president
Benesj heeft ter gelegenheid van den
1 Mei aan Hitier een telegram van ge-
lukwensch gezonden. Het is niet be
kend, of Hitier deze beleefdheid be
antwoord.
De Sudeten-Duitschers hebben tei
gelegenheid van den 1 Mei-dag be
toogd en hun leider Henlein heeft
daarbij betoogd, dat zijn eerder ver
melde 8 eischen geen maxima moch
ten worden gedacht, maar werkelijke
eischen, welker vervulling onvoor
waardelijk cn volledig zal moeten zijn.
Ook aan datgene, wat hij over de bui-
tenlandsche politiek had gezegd, viel
niets toe te voegen, zei hij of af te
doen. (Henlein verwerpt het verbond
van Tsjechoslowakije met Rusland).
EEN BALKAN-UNIE VAN
70.000.000 ZIELEN
Bij gelegenheid van de hernieuwing
van het vriendschapsverdrag tusschen
Turkije en Griekenland pleiten de
Turksche bladen, en met name het
blad „Dzjoemhoeriët", voor een zoo
danige ontwikkeling van de Balkan-
groep, dat de entente een nauwver-
bonden eenheid wordt, welke op de
zelfde beginselen steunt en, bijna
70.000.000 zielen omvattend, over 8
millioen soldaten kan beschikken".
De dagbladen meenen, „dat een der
gelijke coalitie, waaraan, naar men
verwacht, ook Bulgarije zal deelne
men, gelijk staat met een groote mo
gendheid, dat dit nieuwe blok van 70
millioen menschen stem in het kapit
tel heeft en dat de samenwerking met
dit Balkanblok ten zeerste op prijs zou
worden gesteld."
HITLER OP WEG NAAR ROME.
„Het zal alles wel in orde komen",
zei de Führer uit het coupéraam han
gend, toen de extra-trein de groote hal
van het Anhalter station te Berlijn
uitreed om de reis naar Rome te be
ginnen.
Wel zelden zal een staatshoofd zulk
een hartelijk cn indrukwekkend af-
Levensverzekering
1843
1938
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK.
scheid hebben beleefd, als Adolf Hit
ler Maandagmiddag van de bevolking
van Berlijn ten deel viel. Reeds uren
voordat het vertrek was aangekondigd
was de korte weg van de rijkskanse
larij in de Wilhelmstrasse naar hel
station op den Askanischen Platz om
zoomd door tienduizenden en nog eens
tienduizenden, die den rijkskanselier
voor zijn vertrek uit de rijkshoofdstad
een laatsten groet, een laatste ovatie
wilden brengen.
Met het bekende meesterschap op
dit gebied had de nationaal-socialis-
tische leiding 't vertrek van den Füh
rer tot een geweldige demonstratie
weten te maken, en zoowel op hen, die
Berlijn verlieten, als op degenen, die
achterbleven, zal dit afscheid een blij-
venden indruk hebben gemaakt. Het
plein voor het station, versierd met
vaandels en vlaggen van Italië en
Duitschland, omringd door gevels, ge
tooid in feestelijk groen en goud, was
door duizenden bezet, terwijl de toe
gangsstraten aan beide zijden waren
afgezet door zwart geüniformeerde
S.S.-formaties.
Te Rome zijn de toebereidselen ge-
voor den triomfalen intocht en hel
verblijf van Hitler in de Italiaansche
hoofdstad. Rome pronkt in een feest
gewaad, zooals hel er nog nooit een
heeft gedragen. Het nieuwe „Ostien-
se"-station is af en is rijk met groen
en bloemen opgesierd.
In de stationshal staan twee enorme
beelden, het ééne stelt „Italia" voor,
het andere „Germania".
Met vlaggen in de kleuren der beide
landen is de stad zóó overdadig be
plant, dat sommige wijken een vanen
bosch lijken.
De herhaalde proeven, of de grandi
ose verlichting en de machtige schijn
werpers het wel „doen" zijn telkens
uitstekend geslaagd en evenzeer de
experimenten met de talrijke over heel
de stad verspreide luidsprekers.
Aan de decoratie der wegen, waar
langs de Duitsche heerscher het im
periale Rome zal binnenrijden, is ui
teraard de grootste zorg besteed cn
de Romeinen zijn over hun prestaties
zeer tevreden. Ook deze straten lijken
één vlaggenzee.
Het programma der feesten, dat tij
dens Hitler's bezoek aan de stad zal
worden afgewerkt, vermeldt o.a. een
grandiose opvoering van spelen uit
Renaissance-tijd in het Bosoli-park.
Zeventien honderd personen in oude
kleederdrachten zullen aan die opvoe
ring deelnemen. Een bijzonder
grootsch vuurwerk, een gala-soirée in
het stadstheater, verlichting der be
langrijkste gebouwen en de illumina
tie met vijftien duizend candelabers
van de kaden langs de Arno.
het voorjaarUooptijdig een pot
Sprutol. Bij alle Drogisten.
BIJEENKOMST' VAN DEN
FRANSCHEN MINISTERRAAD.
De Fransche ministerraad is Maan
dag bijeengekomen.
Daladier en Bonnet gaven een uit
eenzetting van hun besprekingen te
Londen. Eensgezind, aldus het com
muniqué, sprak de ministerraad zijn
groote voldoening uit over de resul
taten dezer besprekingen.
De ministerraad heeft voorts de
eerste ontwerp-decreten betreffende
de vergrooting der productie, uitbrei
ding van het crediet en saneering der
financiën goedgekeurd.
Krachtens deze wetsdecreten zal
van het land een opoffering worden
gevraagd, van bijzonderen en tijdelij-
ken aard, tot een bedrag van vier mil
liard. Men houdt rekening met een
verhooging met acht procent van alle
rijksbelastingen, welke ten behoeve
van de gewone begrooting of van de
autonome amortisatie-kas worden ge-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
46)
Als je er zoo over denkt.
Zij stak haar hand naar hem uit.
Het spijt mij, Tony.
Hij bracht de hand naar zijn lippen.
Het spijt je niet half zoo erg als
mij
Zij lunchten met hun drieën en Vir
ginia zuchtte toen zij eindelijk moest
gaan.
Ik heb een gevoel als Assche-
poester die het bal moet verlaten.
Maar je hoeft het toch niet te
verlaten.
Jawel, het moet, Tony. Maar het
was heerlijk.
Toen Tony den wagen .uit de garage
ging halen was zijn vader een oogen
blikje met Virginia alleen.
Mag ik je iets zeggen? vroeg hij.
Je zou slechter kunnen doen dan met
mijn zoon trouwen.
Dat weet ik. Misschien volg ik
ook wel den verkeerden weg. Maar ik
moet het doen.
Toen zij met Tony naar huis reed,
jfraatten zij over alles behalve over dat
waar hun hart vol van was. Pas toen
zij Riverside weer bereikt hadden, en
de rivier, die nu het laatste goud van
de ondergaande zon droeg, vroeg hij
met een stem, die heesch klonk van
emotie:
Is er iemand anders?
Zij keek hem niet aan.
Ja.
Michael McMillan?
Zij knikte.
Hij boog zich naar haar over.
Maar ik geef je nog niet op,
onthoud dat. Virginia. Ik zal je nooit
opgeven.
Toen zij het huis bereikt hadden,
smeekte hij haar in de hal:
Laat me nog eens terugkomen.
Zij schudde van neen.
Ik kan het niet doen.
Komt McMillan?
Neen. Niemand komt bij mij, be
halve Mary Lee. En Tony, als je Mi
chael ontmoet, zeg hem dan niet
Dat je hier woont?
Ja.
Hij staarde haar aan.
Ik begrijp het niet als je toch
van hem houdt?
Zij hief afwerend haar hand op.
Tony, stel geen vragen alsjeblieft.
Ik zal het niet doen, lieveling.
Plotseling nam hij haar in zijn ar
men en kuste haar op haar wang, toen
snelde hij naar de deur en verdween.
Virginia stond heel stil en keek
naar den bronzen ridder. Zij vroeg
zich af of hij een vrouw, zóó zou ge
kust hebben zonder dat zij het
wilde.
Maar de dagen der ridderlijkheid
waren voorbij.
Tony en zijn vader zaten dien avond
nog laat bij het haardvuur in de groo
te hal van Derekdale. Buiten woei een
hevige storm, maar het stevige huis
ondervond er niet den minsten hinder
van.
Zij zou zooveel voor mij kunnen
doen, zei Tony. Zij zou niet om mijn
geld geven als ze van mij hield, zij zou
een goede trouwe kameraad voor mij
zijn. Zij zou mij alles kunnen geven
wat ik verlang. U weet, wat ik bedoel,
vader; u hebt het gemist.
De oude man knikte.
Ja, ik heb dat gemist. Ik heb
nooit een thuis gehad, zoolang ik ge
trouwd ben. Ik kan het eerlijk zeggen
jij weet het en ik weet het. Ik heb
huizen genoeg gehad, maar je moeder
en ik hebben nooit samen ergens ge
woond, gelukkig, dat wij met z'n twee-
en konden zijn. Toen wij trouwden
verlangde ik naar een eigen haard, je
moeder verlangde genot en opwinding.
Zij heeft wat zij verlangt, en ik tracht
mijn leven zoo goed mogelijk in te
richten als het gaat. Ik wil niet klagen
ik heb haar zelf gekozen, en als het
een vergissing is geweest, dan is het
mijn eigen schuld. Maar dit wilde ik je
zeggen, Tony: als je Virginia Farqu-
har niet krijgt, doe dan geen ondoor-
dachtige dingen. Je kunt beter je hee-
le leven alleen blijven dan de verkeer
de vrouw trouwen.
U doelt op Marty?
Ja.
Niet de minste kans, dat zij mij
zou willen, zelfs al wilde ik haar.
Dat is niet waar, en dat weet je
zelf heel goed. Zij zou het prettig vin
den, als de twee fortuinen één wer
den, zelfs al had ze geen greintje lief
de voor je.
Tony voelde een rilling van onbe-
stemden angst. Wat Jane Bleecker
wilde, dat kreeg zij meestal. Het was
natuurlijk dwaas om te denken dat zij
hem met iemand zou kunnen laten
trouwen, die hijzelf niet wilde. Maar
als Virginia onbereikbaar voor hem
bleek, zou hij dan niet zoo onverschil
lig kunnen worden dat hij den lust
niet meer had om zich tegen den wil
van z'n moeder te verzetten? Hij wierp
de gedachte van zich af. Noch zijn
moeder, noch Marty konden hem tot
iets dwingen. Hij was meester over
zijn eigen leven.
Maar zóó machtig was zijn moeders
invloed op hem dat hij, toen zij hem
een week later schreef en vroeg zich
bij hen te voegen op het Van Duyne
jacht, vacantie vroeg en ging. Waar-
om niet? Het zou hem helpen den tijd
door te komen.
De zee was purper en er woei een
warme, vochtige wind op den dag, dat
hij in Miami aankwam en aan boord
ging. Niets kon een grooter contrast
vormen dan zijn herinnering "aan Vir
ginia op de kale, schemerige trap, en
de vroolijke groep, die hem hier ver
welkomde. Jane, in een luchtig rood
toiletje, viel hem om den hals en kuste
hem.
Mijn eigen, lieve jongen!
Marty, zilver onder de zon, kwam
als een lichtstraal over het dek gevlo.
gen.
Tony Bleecker, ik heb je een
massa dingen te vertellen. Laten we
ergens rustig gaan zitten. Jane, ze roe
pen je om te komen bridgen. Straks
kun jij hem hebben.
Jane lachte en verdween. Alleen
Marty. Tony en Ricky stonden er nog.
Rickey had Tony begroet en bood
nu neerslachtig aan, hen alleen te la
ten.
Ik zal maar aan mijn werk gaan.
Marty stemde in.
Ga maar gauw. Je bent de laat
ste dagen verschrikkelijk lui geweest.
Zij tikte hem licht met haar vinger
toppen op zijn schouder.
Ga maar gauw, en schrijf mooie
dingen over mij.
Met tegenzin verliet hij hen. Tony
zag zijn teleurstelling en had medelij
den met den jongen. Hij vroeg zich af
of Marty wel begreep wat zij met hem
deed. Gaf zij echt iets om Rickey? En
als dit niet zoo was, hoe zou dit dan
voor hem afloopen?
Hij daagde haar uit toen Rickey
weg was:
Hoe staat het nu met je tragi-
schen jongen kunstenaar?
Hij is heerlijk. Maar ik moet
oogenblikken hebben, dat ik even van
mijn verheven voetstuk kan afstap
pen.
Hoewel zij het schertsend zeide,
voelde hij toch de ernstige onderge
dachte.
Wat ben je met hem van plan?
De hemel mag het weten. Hij is
dol op mij, Tony. Hij wil, dat ik met
hem wegloop en hem trouw. Ik kan
het natuurlijk niet doen, maar het
gekste is, dat ik het zou willen. Daar
om heb ik je hier laten komen, als een
soort van anker, om mij aan vast te
leggen.
Het is wel een beetje hard voor
den jongen, is het niet? Zijn eigen
hartepijn deed Tony het verdriet van
anderen meevoelen. Ik zou maar een
beetje voorzichtig zijn, Marty. Je weet
niet, waar zoo'n temperament in zijn
wanhoop toe kan komen.
(Wordt vervolgd).
n het Zuiden,
Waalvybsche en Langstraatscbe ('iirait,
MCDOOBPAflAflD