Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
95
„NOORD BRABAHD"
AKKERTJE
Nieuwe stollen bij Kola
FEUILLETON
V Een terugblik der voorbije dagen
S.D.A.P. en regeeringsjubileum.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen.
EERSTE BLAD
JAAR
HET DIAMANTEN MEDAILLON.
NUMMER 72.
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1938.
61e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
UITGAVE
Advertentiën moeten Woensdag en
WOENSDAG en ZATERDAG.
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever.
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
Abonnementsprijs per 3 maanden
20 cent per regel; minimum 1.50.
1.25. Franco per post door 't geheele
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Reclames 40 cent per regel.
rijk 1.40.
Bij contract flink rabat.
Het „Hsgzn." schrijft een artikel
onder bovenstaande titel en zegt
daarin o.m. 't volgende wat wij met
instemming overnemen:
„Het is niet enkel op de bekende
afstamming uit een aloud en aan
zienlijk Vorstenhuis, door de historie
nauw aan het volk verbonden,
waarop wordt gewezen, noch op de
belangrijke plaats die de Koningin
ook in ons parlementair-constitutio
neel stelsel nog altijd inneemt.
Maar het is op het edel karakter
der Vorstin, dat onze aandacht
wordt gevestigd door hen, die Haar
van meer nabij mochten leeren
kennen; het is Haar groote begaafd
heid, Haar grondige kennis van
menschen en dingen, Haar oprechte
waarheidsliefde en ongeveinsde be
langstelling in de zaken der regee-
ring, Haar diep besef der op Haar
rustende verantwoordelijkheid, Haar
ernstige zedige overtuiging, Haar
levendig gevoel van afhankelijkheid
jegens God, die bij een koninklijk
betoon van eigen Majesteit deemoed
tegenover den Koning der Koningen
voegt, welke men niet moede wordt
te roemen.
Maar neeft een volk, dat het diep
respect voor de Draagster van
het hoogste wereldlijk gezag op een
hooger en schooner plan verhief tot
geestdriftige liefde en aanhankelijk
heid jegens zijn Vorstin, dit alles
niet uit eigen gemoedsbeweging
begrepen
Het Nederlandscbe volk brengt
zich in deze historische dagen óók
te binnen, hoe het zich voor veertig
jaren bij monde van zijn in vrijheid
gekozen vertegenwoordigers in de
Staten—Generaal bij eede, voor God,
tot trouw verbond aan Haar, die
tot Koningin werd ingehuldigd.
Toen door jeugdige gratie bewogen,
thans dieper geroerd door den adel
der in verdiensten staag gegroeide
Vorstelijke verschijning, hernieuwt
het in zijn eerbiedige hulde met
levendiger kracht dan ooit te voren
dien eed van trouw.
En die bevestiging van den band
tusschen Vorstin en volk draagt het
mede als een onschatbaar kleinood,
dat het behoudt uit de voorbij
gevlogen dagen van het jubelend
feesttij, de blijde viering van het
veertigjarig Regeeringsjubileum van
zijn Koningin Wilhelmina."
voor het volk bereikt en dat dit
vele tot stand kwam is voor een deel
óók aan de S.D.A.P. te danken.
Ons staatsbestel en de onbevan
genheid der Koningin in haar per
soon en in haar oordeel, een deugd
waarvan zij meedeelde aan haar
adviseurs, hebben het mogelijk ge
maakt, dat ook de volksgroepen
invloed ten goede konden aanwen
den, welke in den politieken en maat-
schappelijken oppositiehoek stelling
hadden genomen.
Zulke invloeden zijn niet alleen
in de dictatuurstaten uitgeschakeld,
maar óók in sommige monarchiën
en.... in gróóte republieken, waar
respectievelijk «socialistische oppo-
sitie« en «rechtsche reactie« ten
hoogste wordt geduld in het leven
van den staat en practisch bestemd
is om uitgejouwd te worden.
Omtrent de feestdagen welke
achter ons liggen, heeft de heer
Koos Vorrink, voorzitter der S,D.
A.P., in een rede, gehouden in het
openluchttheater van Berg en Bosch
te Apeldoorn, naar aanleiding van
het 35 jarig bestaan der partij-af-
deeling, opgemerkt, dat het bijna
samenvallen van dit jubileum met
het 40-jarig regeeringsjubileum van
de Koningin voor hem aanleiding
was het vele goede tegedenken.dat
in die periode onder leiding van de
Koningin tot zegen van het Neder-
landsche volk tot stand wasgekomen.
Dat is een loyale erkenning.
Dat het vele goede tot stand kwam
«onder leiding« van de Koningin,
wil méér zeggen dan alleen een bij
zonderheid van tijd In de laatste
vier decennia is inderdaad veel goeds
Levensverzekering
1843
RWW
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK.
Ook de plaatsvervangende bur
gemeester van Botterdam, de heer
A. B. de Zeeuw, heeft in z'n her
denkingsrede aldaar, merkwaardige
woorden gesproken.
Daaruit sprak waardeering der mo
narchie onder deOranjes en hij stelde
o.m. vast »dat het Nederlandsche
volk met het Koningshuis het hoofd
niet in den schoot legt, maar
samenwerkt aan blijvende verbe
tering en toenemende welvaart.»
Hij huldigde Oranje als een waar
borg voor vrijheid en een symbool
voor eenheid en saamhoorigheid.
De socialistische raadsleden in
den Haag hebben tevens hun op
wachting gemaakt bij de Koningin
tijdens de jubileumfeesten.
De socialistische burgemeester
mr. in 't Veld van Zaandam, zeide
bij de overreiking van de gemeente-
vlag o.m. 't volgende:
«De groote meerderheid van ons
volk begrijpt het gelukkig, dat rond
het Vorstenhuis, symbool van volks
eenheid, geen politieke verdeeldheid
past. Daarom kan ook ons volk
vrijwel in zijn geheel en in sterke
geslotenheid dit jubileum meevieren.
En dit temeer van harte, waar het
optreden van Koningin Wilhelmina
in de afgeloopen 40 jaren niet an
ders dan waardeering en sympathie
kan wekken. Van een tornen aan
de grondslagen van ons Staatsbestel
is geen sprake geweest. Integendeel,
bij herhaling heeft de Koningin er
uiting aan gegeven, dat de erfenis
onzer voorvaderen in haar handen
veilig is, volgens haar Koninklijk
woord «Wij willen onszelf zijn en
blijven». Daarbij komt de sympa
thie, die Koningin Wilhelmina als
mensch in ons wekt, waarbij wij
vooral denken aan de zuiverheid
harer levensopvatting en de toewij
ding, waarmede zij zich geeft aan
de vervulling van haar taak. Zoo
groot is deze toewijding, dat er plaats
Neem dadelijk 'n
bespaar U die nare dagen
Binnen een kwartier verdwijnen Uw
pijnen, Uw lusteloosheid, Uw mi
graine en gevoelt ge U vroolijk en
opgewekt. Let op het AKKER-merk.
Per koker van 13 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
GARANTIE ^&dn?'A9KKEH?J0EeS''
want ze bevatten een bijzondere combina
tie van uiterst geneeskrachtige stoffen,
volgens recept van Apotheker Dumont
is voor de vraag, of de ernst niet
te zwaar zijn stempel op"dit.il,leven
heeft gedrukt. Het was mij een be.
hoefte, mijzelf op dit punt eens on.
omwonden uit te spreken.»
Iedereen zal zich verheugen over
deze en meer andere uitingen der
socialisten, die beseffen de waarde
van ons Vorstenhuis voor de natie
en hare éénheid, waarin zij lang.
zamerhand terugkeeren als leden
van ééne Nederlandsche natie.
Als we rondom ons zien, dan
mogen we ons gelukkig prijzen om
Laai onze verkoopsters U onze Fransche
collectie stoffen en zijde eens toonen.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
CHARLOTTE M. BRAME.
Nadruk verboden.
18)
Ze begreep dat ze zoo spoedig mo
gelijk haar schuilplaats moest verla
ten, klom tegen den vrij steilen berm
op en liep over een stuk bouwland. Na
enkele minuten stootte ze tegen een
hek. Ze klom er over en liep voort als
in een vreeselijken droom. Haar hoofd
deed pijn en ze was te moe om te den
ken. Zoo zwierf Marguerite eindeloos
voort tot het eerste morgenrood den
hemel kleurde.
Zij was dicht bij een kleine stad.
Doch zij moest verder, haar doel was
om in Londen te komen, dat was de
veiligste schuilplaats, die ze zicli kon
denken.
Hel stadje heette Ling, hoorde ze, en
om in Londen te komen, zou ze nog
een heele reis moeten maken. Rustig
zitten in een spoorweg-coupé leek haar
een uitkomst.
Hoever ze dien dag reisde, en wat
ze deed, kon Marguerite zich later
nooit meer herinneren.
Ze kwam pas weer tot zichzelf toen
de trein stilstond op een druk perron
van een Londensch station.
Duizelig van honger en vermoeienis,
stond ze tusschen heen en weer dra
vende menschen.
Wat moest ze doen? Ze liep doelloos
het station uit en kwam in overvolle
straten, waar haar eenzaamheid nog
beklemmender werd. Tranen kwamen
haar in de oogen. Na een poosje te
hebben gedwaald, kwam zij toevallig
bij een eenvoudig uitziend gebouw
een geheelonthouders-hotel ze wil
de daar iets gaan gebruiken en dan
bedenken wat ze verder moest doen.
Maar na den eenvoudigen maaltijd
was ze niet meer in staat nog te den
ken, uitgeput vroeg ze om een kamer
en daar bleef ze drie dagen en drie
nachten.
Toen ze zich eindelijk in zooverre
hersteld voelde dat ze naar heneden
kon gaan in de dames-salon, was het
eerste dat haar in handen kwam, een
krant, waarin een uitvoerig bericht
stond over haar eigen dood en begra
fenis!
Nooit zou ze dat moment in de klei
ne salon vergeten.
De winterzon in de stoffige ramen,
de zwakke lichtplekken op het eens
warmgekleurde, nu verschoten vloer
kleed, de twee dames, de een bezig
met schrijven, de andere blijkbaar op
iemand wachtend. Ze hadden beiden
het bericht in de krant gelezen en
spraken er samen over.
Verbijsterd las Marguerite door, dat
ze begraven was in het familiegraf
van de Stairs, dat haar echtgenoot en
haar vader de plechtigheid hadden
bijgewoond dat de koning een tele
gram „van rouwbeklag had gezonden.
Geen vrees nu meer voor een sen
sationeel proces, geen vrees dat haar
mooie liefde, zoo kort cn droef en in
nig, zou worden blootgesteld aan de
bespotting van een volle rechtzaal,
geen vrees meer dat lady Perth zou
vertellen hoe Darcy Este haar gekust
had; hij zou nooit weten hoe iemand
hen had bespied in het schoonste uur
van hun leven.
Op dit oogenhlik deed Marguerite
de plechtige belofte dat niemand zou
gewaar worden dat ze nog leefde, dat
ze zeil' ook zou trachten haar verleden
als dood te beschouwen en dat ze al
leen, volkomen alleen, opnieuw zou
beginnen.
HOOFDSTUK XXV.
Het was een Juni-morgen vol kleur
en licht. De eiken van Oakcliff ston
den zwaar in blad, breede rivier schit
terde in de zon, koele, donkere scha
duw lag over de diepe Reigers Plas.
Zeventien jaar waren voorbijgegaan
sinds den dag dat het familiegraf van
de Stairs voor het laatst geopend en
gesloten was geweest.
Lady Perth was hertrouwd; een
man was daartoe dapper genoeg ge
weest.
In de zeven lange jaren, dat lord
Stair buitenlands vertoefde, was de
koude trotsclie vrouw zich eenzaam
gaan voelen in het groote huis. Ze had
den markies van Holle ontmoet, tij
dens een bezoek aan Cowes. Hij was
een weduwnaar met zes dochters cn
dit feit, dat de meeste vrouwen zou
hebben afgeschrikt, scheen voor lady
Perth juist een aansporing te zijn om
het aanzoek aan te nemen.
Men kan zich lord Stair's verbazing
voorstellen, toen een brief van zijn
zuster hem naar huis riep omdat ze
ging trouwen. Ethel was toen bijna
acht jaar en lady Perth liet haar door
een uitstekende gouvernante opvoe
den.
Zoo begon vroeg in het voorjaar een
nieuw leven op Oakcliff. Van dien dag
af scheen de kleine Ethel daar als
meesteres te heerschen. Lord Stair
verafgoodde haar en Ethel was zijn
liefde waard. In gestalte leek ze op
haar moeder, lang en tenger, maar 't
meisje had de donkere schoonheid
van de Stairs. Haar haar was bijna
zwart, ook haar oogen waren heel don
ker en ze had een prachtige blanke
teint.
Ze was statiger dan Marguerite,
maar ze had het warme hart en den
vurigen geest van haar moeder.
Haar opvoeding was zorgvuldiger
dan van de meeste meisjes uit haar
stand. Lord Stair nam haar mee naar
Duitschland om de Duitsche muziek
te leeren en later was ze langen tijd in
Frankrijk, zoodat toen Ethel Stair ze
ventien was, ze twee vreemde talen
vloeiend sprak.
Toen werd ze gepresenteerd in
Londen onder de protectie van lady
Perth nu markiezin van Holle
en de groote wereld dweepte met haar.
Ze had evenveel aanbidders als er
dagen waren in het jaar, maar deze
gereserveerde schoonheid scheen wei
nig gevoelig voor de hulde die haar
werd gebracht.
De eenige bewonderaar, om wien ze
gaf, was de jonge hertog van Neath,
(fie, van het eerste oogenhlik af dat hij
haar gezien had, zijn hart aan haar
had verloren. Van haar moeder had
Ethel een diepe liefde voor de natuur
geërfd en toen de tijd voor de rozen
kwam, vroeg ze haar vader haar mee
te nemen naar Oakcliff. En op dezen
Juni-morgen had ze hem overgehaald
buiten op het terras koffie te drinken.
De zon scheen op de kleine tafel
met het fijne porceleija, het kostbare
«aude zilver, het rijke fruit een de geu
rige koffie.
Lord Stair leunde achterover in
zyn stoel om beter te kunnen genie
ten van zon en bloemen. Een aardige
rieten stoel was voor zijn dochter
neergezet en ze praatte vroolijk, ter
wijl ze de honneurs waarnam.
Ik houd dol veel van vruchten,
zei ze, deze vruchten zien er uit als
gecondenseerde zon.
Lord Stair keek glimlachend naar
Ethel cn zei: Een Juni-dag in Enge
land is het heerlijkste wat ik ken.
Maar Ethel keek ver weg over de hoo
rnen en scheen hem niet te hooien.
Plotseling keek ze naar hem op.
(Wordt vervolgd).
Be Echo van het Zuiden,
Waalwpstte en Langstraatsche Courant^
XBQOBOAfWW