Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 95 „NOORD BRABAHD" AKKERTJE Nieuwe stollen bij Kola FEUILLETON V Een terugblik der voorbije dagen S.D.A.P. en regeeringsjubileum. Dit nummer bestaat uit Drie Bladen. EERSTE BLAD JAAR HET DIAMANTEN MEDAILLON. NUMMER 72. ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1938. 61e JAARGANG. Dit blad verschijnt UITGAVE Advertentiën moeten Woensdag en WOENSDAG en ZATERDAG. Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: Abonnementsprijs per 3 maanden 20 cent per regel; minimum 1.50. 1.25. Franco per post door 't geheele Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Reclames 40 cent per regel. rijk 1.40. Bij contract flink rabat. Het „Hsgzn." schrijft een artikel onder bovenstaande titel en zegt daarin o.m. 't volgende wat wij met instemming overnemen: „Het is niet enkel op de bekende afstamming uit een aloud en aan zienlijk Vorstenhuis, door de historie nauw aan het volk verbonden, waarop wordt gewezen, noch op de belangrijke plaats die de Koningin ook in ons parlementair-constitutio neel stelsel nog altijd inneemt. Maar het is op het edel karakter der Vorstin, dat onze aandacht wordt gevestigd door hen, die Haar van meer nabij mochten leeren kennen; het is Haar groote begaafd heid, Haar grondige kennis van menschen en dingen, Haar oprechte waarheidsliefde en ongeveinsde be langstelling in de zaken der regee- ring, Haar diep besef der op Haar rustende verantwoordelijkheid, Haar ernstige zedige overtuiging, Haar levendig gevoel van afhankelijkheid jegens God, die bij een koninklijk betoon van eigen Majesteit deemoed tegenover den Koning der Koningen voegt, welke men niet moede wordt te roemen. Maar neeft een volk, dat het diep respect voor de Draagster van het hoogste wereldlijk gezag op een hooger en schooner plan verhief tot geestdriftige liefde en aanhankelijk heid jegens zijn Vorstin, dit alles niet uit eigen gemoedsbeweging begrepen Het Nederlandscbe volk brengt zich in deze historische dagen óók te binnen, hoe het zich voor veertig jaren bij monde van zijn in vrijheid gekozen vertegenwoordigers in de Staten—Generaal bij eede, voor God, tot trouw verbond aan Haar, die tot Koningin werd ingehuldigd. Toen door jeugdige gratie bewogen, thans dieper geroerd door den adel der in verdiensten staag gegroeide Vorstelijke verschijning, hernieuwt het in zijn eerbiedige hulde met levendiger kracht dan ooit te voren dien eed van trouw. En die bevestiging van den band tusschen Vorstin en volk draagt het mede als een onschatbaar kleinood, dat het behoudt uit de voorbij gevlogen dagen van het jubelend feesttij, de blijde viering van het veertigjarig Regeeringsjubileum van zijn Koningin Wilhelmina." voor het volk bereikt en dat dit vele tot stand kwam is voor een deel óók aan de S.D.A.P. te danken. Ons staatsbestel en de onbevan genheid der Koningin in haar per soon en in haar oordeel, een deugd waarvan zij meedeelde aan haar adviseurs, hebben het mogelijk ge maakt, dat ook de volksgroepen invloed ten goede konden aanwen den, welke in den politieken en maat- schappelijken oppositiehoek stelling hadden genomen. Zulke invloeden zijn niet alleen in de dictatuurstaten uitgeschakeld, maar óók in sommige monarchiën en.... in gróóte republieken, waar respectievelijk «socialistische oppo- sitie« en «rechtsche reactie« ten hoogste wordt geduld in het leven van den staat en practisch bestemd is om uitgejouwd te worden. Omtrent de feestdagen welke achter ons liggen, heeft de heer Koos Vorrink, voorzitter der S,D. A.P., in een rede, gehouden in het openluchttheater van Berg en Bosch te Apeldoorn, naar aanleiding van het 35 jarig bestaan der partij-af- deeling, opgemerkt, dat het bijna samenvallen van dit jubileum met het 40-jarig regeeringsjubileum van de Koningin voor hem aanleiding was het vele goede tegedenken.dat in die periode onder leiding van de Koningin tot zegen van het Neder- landsche volk tot stand wasgekomen. Dat is een loyale erkenning. Dat het vele goede tot stand kwam «onder leiding« van de Koningin, wil méér zeggen dan alleen een bij zonderheid van tijd In de laatste vier decennia is inderdaad veel goeds Levensverzekering 1843 RWW GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK. Ook de plaatsvervangende bur gemeester van Botterdam, de heer A. B. de Zeeuw, heeft in z'n her denkingsrede aldaar, merkwaardige woorden gesproken. Daaruit sprak waardeering der mo narchie onder deOranjes en hij stelde o.m. vast »dat het Nederlandsche volk met het Koningshuis het hoofd niet in den schoot legt, maar samenwerkt aan blijvende verbe tering en toenemende welvaart.» Hij huldigde Oranje als een waar borg voor vrijheid en een symbool voor eenheid en saamhoorigheid. De socialistische raadsleden in den Haag hebben tevens hun op wachting gemaakt bij de Koningin tijdens de jubileumfeesten. De socialistische burgemeester mr. in 't Veld van Zaandam, zeide bij de overreiking van de gemeente- vlag o.m. 't volgende: «De groote meerderheid van ons volk begrijpt het gelukkig, dat rond het Vorstenhuis, symbool van volks eenheid, geen politieke verdeeldheid past. Daarom kan ook ons volk vrijwel in zijn geheel en in sterke geslotenheid dit jubileum meevieren. En dit temeer van harte, waar het optreden van Koningin Wilhelmina in de afgeloopen 40 jaren niet an ders dan waardeering en sympathie kan wekken. Van een tornen aan de grondslagen van ons Staatsbestel is geen sprake geweest. Integendeel, bij herhaling heeft de Koningin er uiting aan gegeven, dat de erfenis onzer voorvaderen in haar handen veilig is, volgens haar Koninklijk woord «Wij willen onszelf zijn en blijven». Daarbij komt de sympa thie, die Koningin Wilhelmina als mensch in ons wekt, waarbij wij vooral denken aan de zuiverheid harer levensopvatting en de toewij ding, waarmede zij zich geeft aan de vervulling van haar taak. Zoo groot is deze toewijding, dat er plaats Neem dadelijk 'n bespaar U die nare dagen Binnen een kwartier verdwijnen Uw pijnen, Uw lusteloosheid, Uw mi graine en gevoelt ge U vroolijk en opgewekt. Let op het AKKER-merk. Per koker van 13 stuks - 12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers. GARANTIE ^&dn?'A9KKEH?J0EeS'' want ze bevatten een bijzondere combina tie van uiterst geneeskrachtige stoffen, volgens recept van Apotheker Dumont is voor de vraag, of de ernst niet te zwaar zijn stempel op"dit.il,leven heeft gedrukt. Het was mij een be. hoefte, mijzelf op dit punt eens on. omwonden uit te spreken.» Iedereen zal zich verheugen over deze en meer andere uitingen der socialisten, die beseffen de waarde van ons Vorstenhuis voor de natie en hare éénheid, waarin zij lang. zamerhand terugkeeren als leden van ééne Nederlandsche natie. Als we rondom ons zien, dan mogen we ons gelukkig prijzen om Laai onze verkoopsters U onze Fransche collectie stoffen en zijde eens toonen. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Nadruk verboden. 18) Ze begreep dat ze zoo spoedig mo gelijk haar schuilplaats moest verla ten, klom tegen den vrij steilen berm op en liep over een stuk bouwland. Na enkele minuten stootte ze tegen een hek. Ze klom er over en liep voort als in een vreeselijken droom. Haar hoofd deed pijn en ze was te moe om te den ken. Zoo zwierf Marguerite eindeloos voort tot het eerste morgenrood den hemel kleurde. Zij was dicht bij een kleine stad. Doch zij moest verder, haar doel was om in Londen te komen, dat was de veiligste schuilplaats, die ze zicli kon denken. Hel stadje heette Ling, hoorde ze, en om in Londen te komen, zou ze nog een heele reis moeten maken. Rustig zitten in een spoorweg-coupé leek haar een uitkomst. Hoever ze dien dag reisde, en wat ze deed, kon Marguerite zich later nooit meer herinneren. Ze kwam pas weer tot zichzelf toen de trein stilstond op een druk perron van een Londensch station. Duizelig van honger en vermoeienis, stond ze tusschen heen en weer dra vende menschen. Wat moest ze doen? Ze liep doelloos het station uit en kwam in overvolle straten, waar haar eenzaamheid nog beklemmender werd. Tranen kwamen haar in de oogen. Na een poosje te hebben gedwaald, kwam zij toevallig bij een eenvoudig uitziend gebouw een geheelonthouders-hotel ze wil de daar iets gaan gebruiken en dan bedenken wat ze verder moest doen. Maar na den eenvoudigen maaltijd was ze niet meer in staat nog te den ken, uitgeput vroeg ze om een kamer en daar bleef ze drie dagen en drie nachten. Toen ze zich eindelijk in zooverre hersteld voelde dat ze naar heneden kon gaan in de dames-salon, was het eerste dat haar in handen kwam, een krant, waarin een uitvoerig bericht stond over haar eigen dood en begra fenis! Nooit zou ze dat moment in de klei ne salon vergeten. De winterzon in de stoffige ramen, de zwakke lichtplekken op het eens warmgekleurde, nu verschoten vloer kleed, de twee dames, de een bezig met schrijven, de andere blijkbaar op iemand wachtend. Ze hadden beiden het bericht in de krant gelezen en spraken er samen over. Verbijsterd las Marguerite door, dat ze begraven was in het familiegraf van de Stairs, dat haar echtgenoot en haar vader de plechtigheid hadden bijgewoond dat de koning een tele gram „van rouwbeklag had gezonden. Geen vrees nu meer voor een sen sationeel proces, geen vrees dat haar mooie liefde, zoo kort cn droef en in nig, zou worden blootgesteld aan de bespotting van een volle rechtzaal, geen vrees meer dat lady Perth zou vertellen hoe Darcy Este haar gekust had; hij zou nooit weten hoe iemand hen had bespied in het schoonste uur van hun leven. Op dit oogenhlik deed Marguerite de plechtige belofte dat niemand zou gewaar worden dat ze nog leefde, dat ze zeil' ook zou trachten haar verleden als dood te beschouwen en dat ze al leen, volkomen alleen, opnieuw zou beginnen. HOOFDSTUK XXV. Het was een Juni-morgen vol kleur en licht. De eiken van Oakcliff ston den zwaar in blad, breede rivier schit terde in de zon, koele, donkere scha duw lag over de diepe Reigers Plas. Zeventien jaar waren voorbijgegaan sinds den dag dat het familiegraf van de Stairs voor het laatst geopend en gesloten was geweest. Lady Perth was hertrouwd; een man was daartoe dapper genoeg ge weest. In de zeven lange jaren, dat lord Stair buitenlands vertoefde, was de koude trotsclie vrouw zich eenzaam gaan voelen in het groote huis. Ze had den markies van Holle ontmoet, tij dens een bezoek aan Cowes. Hij was een weduwnaar met zes dochters cn dit feit, dat de meeste vrouwen zou hebben afgeschrikt, scheen voor lady Perth juist een aansporing te zijn om het aanzoek aan te nemen. Men kan zich lord Stair's verbazing voorstellen, toen een brief van zijn zuster hem naar huis riep omdat ze ging trouwen. Ethel was toen bijna acht jaar en lady Perth liet haar door een uitstekende gouvernante opvoe den. Zoo begon vroeg in het voorjaar een nieuw leven op Oakcliff. Van dien dag af scheen de kleine Ethel daar als meesteres te heerschen. Lord Stair verafgoodde haar en Ethel was zijn liefde waard. In gestalte leek ze op haar moeder, lang en tenger, maar 't meisje had de donkere schoonheid van de Stairs. Haar haar was bijna zwart, ook haar oogen waren heel don ker en ze had een prachtige blanke teint. Ze was statiger dan Marguerite, maar ze had het warme hart en den vurigen geest van haar moeder. Haar opvoeding was zorgvuldiger dan van de meeste meisjes uit haar stand. Lord Stair nam haar mee naar Duitschland om de Duitsche muziek te leeren en later was ze langen tijd in Frankrijk, zoodat toen Ethel Stair ze ventien was, ze twee vreemde talen vloeiend sprak. Toen werd ze gepresenteerd in Londen onder de protectie van lady Perth nu markiezin van Holle en de groote wereld dweepte met haar. Ze had evenveel aanbidders als er dagen waren in het jaar, maar deze gereserveerde schoonheid scheen wei nig gevoelig voor de hulde die haar werd gebracht. De eenige bewonderaar, om wien ze gaf, was de jonge hertog van Neath, (fie, van het eerste oogenhlik af dat hij haar gezien had, zijn hart aan haar had verloren. Van haar moeder had Ethel een diepe liefde voor de natuur geërfd en toen de tijd voor de rozen kwam, vroeg ze haar vader haar mee te nemen naar Oakcliff. En op dezen Juni-morgen had ze hem overgehaald buiten op het terras koffie te drinken. De zon scheen op de kleine tafel met het fijne porceleija, het kostbare «aude zilver, het rijke fruit een de geu rige koffie. Lord Stair leunde achterover in zyn stoel om beter te kunnen genie ten van zon en bloemen. Een aardige rieten stoel was voor zijn dochter neergezet en ze praatte vroolijk, ter wijl ze de honneurs waarnam. Ik houd dol veel van vruchten, zei ze, deze vruchten zien er uit als gecondenseerde zon. Lord Stair keek glimlachend naar Ethel cn zei: Een Juni-dag in Enge land is het heerlijkste wat ik ken. Maar Ethel keek ver weg over de hoo rnen en scheen hem niet te hooien. Plotseling keek ze naar hem op. (Wordt vervolgd). Be Echo van het Zuiden, Waalwpstte en Langstraatsche Courant^ XBQOBOAfWW

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1