Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. De toestand in Europa blijft vol spanning Hitier houdt een heftige en dreigende rede. 95 „NOORD BRA8AND" Buitenlandsch Nieuws. FEUILLETON Dit nummer bestaat uit Twee Bladen. EERSTE BLAD JAAR HET DIAMANTEN MEDAILLON. NUMMER 73. WOENSDAG 14 SEPTEMBER 1938. 61e JAARGANG. J Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. ■■■Kil—m» ii'iiih i' i i limpipii"w>wi"nriim»T 'c; Het heeft voor onze lezers weinig doel om een beschouwing te houden over t geen sedert ons laatste nummer op politiek gebied in de wereld is ge schied, of we schrijven over de brute rede van Goering, of over de kalmee- rende rede van president Benesj, 't groote feit is de slotrede die Maandag avond in Neurenberg door Hitler is uitgesproken. Zelden zal men zich met meer span ning aan het radio-toestel gezet heb ben dan toen om te luisteren naar deze rede van Hitier. Al was die span ning gedurende de laatste 24 uur iets verminderd door het opkomende ver moeden, dat de Führer misschien wel weinig meer zou laten hooren dan een dreigenden toon, toch is de onzeker heid tot het laatste oogenblik blijven bestaan, ook doordat in Neurenberg de pers en vele officieele personen niets te weten konden komen in wel ken zin beslist zou zijn. Zooals men gedurende het afgeloopen weekeinde dan vermoed had, is het inderdaad ge gaan, want Hitier heeft wel een rede gehouden, die een buitengewoon drei gend karakter droeg, maar met posi tieve voornemens, voorstellen of plan nen is hij niet gekomen. De oratie begon met een lange in leiding over de opkomst en de betee- kenis van het nationaal-socialisme, welke voor den buitenlandschen toe hoorder en in het bijzonder voor hem, die niet voor het eerst van een natio- naal-socialistische redevoering kennis nam niet zooveel belangwekkends bood. Toen de Führer echter op het punt kwam, waar hij een vergelijking maakte tusschen het vijandige front, die de partij vroeger in het binnenland omringde en het front der democra- tiën, die zich thans in de wereldpoli tiek tegen Duitschland keerden, voelde men, dat het zwaartepunt der rede na derde. Na een feilen aanval op de demo- cratiën, in thema, zij het ook niet in variatie, uit het verleden wel bekend, voerde Hitier Tsjecho-Slowakije als zulk een democratie aan. Aan zijn de mocratische organisatie ontleende het het recht een staatsinrichting te maken, die geen rekening hield met de volks rechten en deze te onderdrukken. Dit was echter niet alleen een willekeurig duidelijk voorbeeld van de handelwijze der democratieën, maar dit ging Duitschland in hoogste mate aan. De verdrukking van 3^ millioen Duit- schers in dat land was een onverdra- gelijke toestand. Op deze en de meeste volgende passages volgde bijna voort durend een langdurig gejuich, dikwijls verlengd tot een soms eindeloos Sieg Heil-geroep. Dat men in Sudeten-Duitschland, zoo ging de Leider voort, niet het lied mocht zingen, dat men wilde, dat men niet mocht groeten en niet gekleed mocht gaan op de wijze die men ver koos, alleen omdat zulks den Tsjechen niet beliefde, dat alles kon Duitsch land niet onverschillig blijven. Wan neer de arme verdrukte Sudeten-Duit- schers zelf geen recht en hulp konden vinden, dan zullen zij beiden van ons krijgen (langdurig gejuich). Reeds den 22sten Februari had Hit- Ier in zijn toenmalige rijksdagrede ver klaard, dat deze toestand niet kon voortduren. Met nadruk verklaarde hij, dat er hier geen sprake was van phrasen. Duitschland had zich in het verle den bereid getoond om zich opofferin gen te getroosten voor den Europee- schen vrede. Het duidelijkste voor beeld daarvan was wel de wijze waar op Duitschland, om een eind te maken aan een eeuwigen strijd met Frankrijk, een streep gehaald had door de kwes tie van Elzas-Lotharingen. Hetzelfde gold voor de overeenkomst met Polen. De situatie in Tsjecho-Slowakije ech ter is een Duitsch belang, dat Duitsch land onder alle omstandigheden zal verdedigen. De regeering te Praag had gemeend op den uitslag der gemeente raadsverkiezingen invloed uit te oefe nen door methodes van vreesaanja- ging. In de beschuldiging, dat Duitsch land troepen aan de Tsjechische grens verzameld had om aanstonds Tsjecho- Levensverzekering 1843 1938 GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK. Slowakije binnen te rukken, had zij een deel van de reserve gemobiliseerd met geen ander doel, dan om de verkiezing te influenceeren. Tot tweemaal toe had de Duitsche regeering categorisch ver klaard, dat van deze Duitsche troepen concentraties geen woord waar was en ook deze gelegenheid wilde Hitier te baat nemen om hetzelfde nogmaals te verklaren. Dergelijke leugens waren overigens niet nieuw. Zoo was ook ge zegd, dat Duitschland voor de Tsjechi sche kloekheid en de Engelsche vast beradenheid teruggeweken zou zijn. Dit zou men geen tweede maal van een groote mogendheid kunnen zeggen. (Eindeloos gejjuich). Als nationaal-so- cialist zou Hitier terugslaan als hij aan gevallen werd. Tengevolge van deze gebeurtenissen had de Duitsche regeering de noodige maatregelen genomen tot versterking van de weermacht,uitbreiding van de vestingwerken en een nieuwe opdracht gegeven voor den wegenbouw. Alles zou voor den winter klaar zijn, maar reeds thans mocht het Duitsche volk zich beschermd voelen als in een vest- ting van staal en beton. Duitschland kon niet in eindelooze rust toezien bij wat zich in Tsjechoslowakije afspeelde. Met de tactiek van Benesj kon het niet blijven voortgaan, niet om mooie woorden ging het thans, maar om recht en wel om geschonden recht. Van de Tsjechen werden geen geschenken, maar recht gevraagd. Hitier wilde niet dat in Europa een tweede Palestina ontstond. De Arabieren zijn misschien weerloos en verlaten, aldus Hitier, maar dat zijn de Sudeten-Duitschers niet. Engeland zou goed doen zelf te zien naar Palestina, waar het geen vrede kan bewaren, maar de bewoners laten terroriseeren door de Joden. De Führer ging daarna over tot een bespreking van de innige en onver breekbare betrekkingen met Italië. De rede duurde ongeveer anderhalf uur. „Resumeerende mogen we uit deze rede de conclusie trekken; dat Hitier zeide dat de toestand in Tsjecho-Slo wakije onhoudbaar werd, den Sude ten-Duitschers alle hulp toezegde, maar nog steeds onder een voorbe houd: indien zij niet spoedig afdoende geholpen worden." Vooral vroeg hij zelfbeschikkings recht voor de Sudeten, een recht waar mee de overwinnende mogendheden na den oorlog zelf geschermd hebben en dat zij op verschillende plaatsen fali- kant hebben toegepast! Al heeft de Führer vooral van zelf beschikkingsrecht in het algemeen ge sproken en de eischen van dit oogen blik niet gepreciseerd, toch schijnt het nog mogelijk om door onmiddellijke aanvaarding van het Karlsbader pro gramma de situatie, althans voor het oogenblik, te redden, aldus de Ber- lijnsche correspondent van de N\ Rott. Crt. Een tweede oogmerk was ongetwij feld om Engeland en ook Frankrijk te brengen tot het inzicht in de voor Europa en de menschheid catastrofale gevolgen van een ingrijpen hunner zijds, gevolgen, die in geen verhouding zouden staan, nog niet eens zoozeer tot het beoogde doel als wel vooral tot de geringe kans om het daarmee beoogde doel te bereiken, in.a.w. om vooral Engeland, gelijk het al eens meer heeft gedaan, op het laatste oogenblik voor de gevolgen van een voortzetting eener krachtige hou ding'' te doen terugdeinzen. Hoe dreigend de toestand ook is, de vrede in Europa kan nog behouden blijven, zij het ook niet meer bij gelijk tijdig voortbestaan van Tsjecho-Slo wakije in zijn tegenwoordige structuur en nog minder in zijn functie van bar rière tusschen Duitschland en het Zuidoosten. Moeten de eischen van de minderheden worden ingewilligd, dan verwisselt het land daardoor automa tisch deze functie voor die van een drempel voor Duitschland naar ♦het Zuidoosten. Maar ook de wetenschap dat het vrijwel zeker is dat Frankrijk, Enge land en Rusland uiteindelijk de partij van de Tsjechen zullen kiezen, kan mogelijk als 't er op aan gaat komen de aspiraties van den Führer eenigszins matigen en een factor beteekenen voor den vrede in Europa, die ontegenzeg gelijk ernstig bedreigd wordt. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Nadruk verboden. 19) Papa, zei ze, ik wou dat ik mijn moeder kon herinneren, ik zou haar zoo graag gekend hebben. Als altijd, wanneer ze over haar moeder sprak, kwam er een schaduw op zijn gezicht. Waarom hebt u geen enkel por tret van haar, papa? U hebt een heele collectie van lady Stairs aan de wan den, maar van moeder heeft u niet één photo. Ik weet het niet. We hadden nooit gedacht dat ze zoo jong zou sterven. Ze was nog geen negentien. Nog geen negentien, herhaalde het jonge meisje, en ze was zoo mooi Zelfs tante Phamer zegt het. Ik wou dat ik me haar kon voorstellen. Hield ze veel van mij? Ontzaglijk, Ethel. „Zonnestraal tje" noemde ze je altijd. Het moet heerlijk zijn, een echte, levende moeder te hebben, zei Ethel ernstig. Ik zou van niemand méér kunnen houden dan van u, maar het zou zoo anders zijn. Ik benijd alle meisjes die een moeder hebben. Ik heb mijn best gedaan je het verlies zooveel mogelijk te vergoeden, zei hij zacht en Ethel, die vreesde hem pijn gedaan te hebben, kuste zijn don ker gezicht. U is voor mij vader, moeder en vriend, alles tegelijk geweest. En toch, ging ze voort, ofschoon ik me haar niet herinner, toch is moeder een deel van mijn leven. Ik denk bijna altijd aan haar en tracht me voor te stellen hoe mijn leven zou geweest zijn als ze bij ons was. Papa, ging Ethel bijna angstig voort na een paar minuten zwijgen, ik moet het u vragen, ofschoon tante Phamer het me streng verboden heeft. Waarom ging moeder dien middag van het ongeluk toch alleen naar Lon den? Het was de vraag die ook hem geen rust liet na al die jaren. Waarom was ze gegaan? Hij geloofde in haar on- schuld, zelfs tegen haar eigen woorden in. Ethel's donkere oogen keken hem onderzoekend aan en hij wist niet wat hij moest antwoorden. Ik weet het niet. Ik was niet thuis dien middag en ze stond niet op zeer vertrouwelijke voet met je tante. Arm moedertje, zuchtte 't meis je. Tante heeft me eens verteld dat moeder zooveel hield van de Reigers Plas en nu vind ik het ook heerlijk om daarheen te gaan. Dan heb ik soms zoo'n vreemd gevoel, alsoi ik dóar dichter bij haar ben dan ergens anders. Lord Stair stond op. De geheele tra gedie rees weer voor hem op en om zijn ontroering te verbergen hoog hij zich over de ballustrade. Ethel merk te het niet, haar levendige gedachten waren afgedwaald naar haar groot vader. Heb ik u verteld, papa, dat ik een brief heb gehad uit Inisfail en dat het nieuwe oratorium de volgende maand wordt uitgegeven? Is het niet grappig papa, ging ze lachend voort, dat hij zich maar nooit schijnt te kun nen herinneren hoe ik heet? Hij noemt me altijd zijn derde Daisy. En vroolijk liep ze weg van het ter ras om de witte duiven te voeren, ter wijl haar vader, een trek van pijn om zijn mond, zachtjes den naam Mar guerite fluisterde. HOOFDSTUK XXVI. Ik zie niet in, zei de hertog van Neath, dal onze leeftijd er mee te ma ken heeft! Wij houden van elkaar. Waarom zouden we de beste jaren van ons leven doorbrengen met op el kaar te wachten? U zegt dat u be zwaar hebt, omdat Ethel pas achttien is. Wees redelijk, lord Stair. Waarom zouden we wachten? Jullie bent beiden nog zoo jong, was het antwoord. Je kunt beiden nog zoo veranderen. Nooit, riep de jonge hertog. Denk u dat er voor mij ooit iemand anders zal bestaan dan Ethel? Wees voorzichtigeen ongeluk kig huwelijk kan een heel leven be derven, zelfs al zijn er de schitterend ste vooruitzichten. En bovendien, jul lie kennen elkaar pas zoo kort. Liefde op het eerste gezicht duurt het langst. Alle ware liefde komt als een electrische schok. Ik zal nooit ie mand anders liefhebben. Gun ons ons geluk nu we nog jong zijn. Wat zegt Ethel? Ethel denkt er precies over als ik! U kunt u zelf veel verdriet bespa ren door nu uw toestemming te geven. Hel is toch nutteloos te trachten ons te scheiden. Ik zou door hel vuur gaan voor Ethel. Waarom wilt u ons nog een jaar lang gescheiden houden? Je bent de onstuimigste jonge man dien ik ooit ontmoet hel), was lord Stair's antwoord. Maar ik moet eerst met Ethel spreken. Hertog Fulke van Neath was de hes- te partij in heel Engeland jong, knap en enorm rijk; hij was eigenaar van Neath Castle, een van de mooiste landgoederen van Engeland, aan de witte kust van Kent. Verder bezat hij Blackwood Hall in Cumberland; een mooie moderne villa op het eiland Wight en een kasteel in het Zuiden van Frankrijk. Hij had een fijn gezicht, met helde re, diep-blauwe oogen, donkerbruin haar, een gezonde kleur en hij was krachtig gebouwd. Hij bezat een goed verstand en een warm hart. Maar hij was ook trotsch; trotsch op zijn afkomst en den vlekkeloozen naam van zijn geslacht. De markiezin van Holt had getracht hem te winnen voor haar jongste stiefdochter, maar zonder succes. De jonge hertog was doordrongen van zijn verantwoordelijkheid en zijn plichten tegenover zijn pachters en zijn onderhoorigen en het was altijd zijn ideaal een vrouw te krijgen, die hem bij de vervulling van die plich. ten zou kunnen helpen. Maar toen hij Et hel had gezien, ver gal hij alle andere overwegingen. Hij wilde haar winnen, omdat hij haar lief had; niet om steun te hebben in zijn werk. In het begin had Ethel hem slechts weinig aangemoedigd; ze wilde vrij zijn en van het leven genieten, zei ze, ofschoon zij den jongen edelman wel heel sympathiek vond. In Juni was hij op Oakcliff geko men. Ik moest komen, zei hij, den avond voor zijn aankomst. Je weet niet wat het is, zóó naar iemand te verlangen, dat zonder haar het leven leeg is en de dagen wel jaren schijnen, zei hij. Neen, zei ze glimlachend, dat ge voel ken ik niet. Dus heb je nooit echt van ie mand gehouden.... dus je liebt me nooit gemist? Dat heb ik niet gezegd. Het is waar dat ik nooit iemand heb liefge had, maar ik heb je toch wel een beetje gemist! Waarom „een beetje"? Als je me gemist hebt, Ethel, zeg dan dat je me heel erg gemist hebt. Miste je me wer kelijk? O, als het niet waar is, dan is het wreed om het te zeggen. Je moet nooit met me spelen, dat zou ik niet kunnen dragen, daarvoor houd ik veel te veel van je, Ethel, herhaalde hij. (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waalwijksilic en Laiigstraatscbe Courant*

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1