Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
95
„NÜOÜD-BSABMD"
"AKKERTJE
FEUILLETON
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen.
EERSTE BLAD
JAAR
Croquetten
en Bitterbollen,
Automatiek PULLES-HEESBEEN.
HET DIAMANTEN MEDAILLON,
NUMMER 94.
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1938.
61c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijsper 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
HET KONINKLIJKE
BEZOEK.
Met ongewone warmte hebben wij,
nuchtere koele'' Nederlandeis den Ko
ninklijken gast uit het Zuiden begroet.
Deze spontaniteit was de duidelijkste
aanwijzing van de groote beteekenis
van dit bezoek en van de innigheid,
waarmee ons volk instemt met de in
tentie, welke er aan ten grondslag lag.
Een intentie, 'n gedachte, welke Ko
ning Leopold onder woorden bracht,
toen hij er van gewaagde, dat vriend
schap en samenwerking kleine volke
ren. welke in alle omstandigheden hun
onafhankelijkheid willen bewaren, ten
einde zich te hoeden voor de vreese-
lijke gevolgen van internationale cri
sissen, in sfeer van actie en van ge
zag doet winnen. Deze vriendschap
en samenwerking zal sterk en onver
brekelijk zijn, wanneer naast de Neder
landers de Belgen er naar streven
zoo erkende het de koninklijke gast
om hun vrede te bouwen op den grond
slag van geestelijke en moreele herbe
wapening.
Uit alles wat Koning Leopold tijdens
zijn bezoek ten onzent zei en deed
blijkt, dat we in hem een toegewijden
vriend der Nederlanden hebben, een,
die vervuld is van respect en waardee
ring voor hetgeen we ten behoeve van
onze nationale zelfstandigheid, voor
onzen cultureelen roem en economi
sche ontwikkeling, vooral in de kolo
niën, hebben gedaan.
Daarom en omdat hij zich ook door
het gebruik van onze taal, welke hij in
de perfectie spreekt, als ware hij een
der onzen heeft willen toonen, heeft zijn
figuur ten onzent nog meer aan popu
lariteit gewonnen dan ze reeds bezat.
Niet licht zal ons het bezoek van dezen
vorst met het groote hart en den
eenigszins droeven lach, uit het geheu
gen gaan.
We hopen op een durende vriend
schap met hem en zijn volk. tot heil van
België en Nederland. En we wenschen
den Koning der Belgen toe, dat hij in
en door deze vriendschap zooveel le
vensvreugde mag winnen, dat deze hem
een volle tegenwaarde zullen zijn ten
aanzien van de diep wondende slagen,
welke in zijn jonge jaren als mensch,
als vorst, als zoon en als echtgenoot,
zijn deel werden.
EEN STUDIEREIS.
Vier inspecteurs van de Haagsche
politie zijn naar Duitschland vertrok
ken om veertien dagen lang de Duit-
sche politiemethode te bcstudceren.
Het zijn de inspecteurs G. B. Bouw-
hof, C. A. Struyck, J. v. d. Vosse en
W. W. Kersten.
Het anti-rev. Friesche dagblad voegt
aan dit bericht het volgende toe:
Nu hebben wij in den laatsten tijd
van Duitsche politie-methoden het een
en ander vernomen. O.a. ds. Niemöller
wordt zonder gerechtelijk vonnis door
de politie in een concentratiekamp op
gesloten.
Het paleis van een Kardinaal wordt
vernield, zonder dat de politie tusschen
beide komt.
Een bisschop wordt in zijn eigen wo
ning bedreigd, zonder dat de politie er
wat aan doet.
Synagogen worden verbrand en wo
ningen vernield, terwijl de politie toe
kijkt.
Het is niet te hopen, dat onze politie-
inspecteurs veertien dagen lang deze
methoden moeten bestudeeren.
Het bericht maakt bijna een dwazen
indruk.
Inderdaad. De man, die bij den dui
vel te biecht ging, heeft opvolgers ge
kregen.
EEN OVER
WINNINGSROES?
Velen verdiepen zich in de psycho
logische verklaring van de buitenge
woon felle uitbarsting in Duitschland
tegen de Joden. Vrij algemeen had men
deze zoo kort na München niet moge
lijk geacht. Ze gelijkt veel op een wil
de uitspatting in overwinningsroes.
Zou ze dat ook niet inderdaad zijn?
Heel de wereld heeft zich op den 30-
sten September van harte verblijd, dat
de vrede door overleg, in welk overleg
Duitschland partij was, werd behou
den. Al oordeelden velen de offers te
zwaar, het resultaat stemde iedereen
dankbaar. Het Duitsche volk eveneens
koesterde vreugde over den vrede.
Maar de Nazi-leiders eveneens?
Zij toonden zich inderdaad uitgela
ten, niet echter over den vrede, maar
over de overwinning. Zij zien in Mün
chen niet het resultaat van overleg,
maar het resultaat van hun geweldme
thoden; zij meenen, dat zij Chamber-
Levensverzekering
1843
rxseoBOAfWiP
1938
2*Tjryl
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK,
lain en Daladier, d.i. Engeland en
Frankrijk aan zich hebben onderwor
pen. „Vrede" speelde in het heele com
plex van hun denken nauwelijks een
rol.
De vrede had zelfs verhinderd, dat
verder-strekkende doeleinden van
Duitschland met één slag doorgezet
werden.
Naast hun vreugde over de „over
winning' van München. kennen de na
zi's slechts gram over de internationale
bemoeiing.
Daarom was het, in die opvatting,
ook een misdaad voor Duitschers, zelfs
hoogverraad, voor het behoud van
den vrede, d.w.z. voor het vermijden
van wapengeweld te bidden. En vreug
de uit te spreken over het behoud van
den vrede. Alle kerken dan ook, die
voor den vrede hebben doen bidden,
hebben zich aan landverraad schuldig
gemaakt Het is den Oostenrijkschen en
Duitschen Bisschoppen met even zoo
vele woorden verweten: de dominees
der belijdeniskerk zijn zelfs om dit mo
tief van hun levensonderhoud beroofd.
Wat de geheele wereld, wederom in
denzelfden gedachtengang, uiterst kwa
lijk is genomen, is, dat zij zoo n warme
hulde aan Chamberlain als redder van
den vrede heeft gebracht. Dit in tegen
stelling met een groot deel van het
Duitsche volk, dat Chamberlain innig
dankbaar was. Natuurlijk kon Berlijn
daarom zijn bitterheid niet jegens
Chamberlain persoonlijk luchten en
werden voor dat doel andere personen
cn objecten gekozen: Eden, Churchil,
Duff Cooper, het Jodendom en het po
litieke katholicisme. Op hen moest de
teleurstelling gewroken worden, dat de
internationale wereld zich in een ge
ding gewrongen had, dat het nationaal-
socialisme, op andere wijze en met veel
dieper gaande bedoelingen, had willen
beslissen. Maar op de allereerste
plaats, dat het volgens zijn leer, vol
gens zijn eigen dogma van het recht
had willen regelen.
Hier raakt men ook de jongste po
groms. Ongetwijfeld ontstond daartoe
door het schot van Parijs „een aanlei
ding Maar de organisatie" er van is
KOMT EVEN SMULLEN.
uitsluitend van Ie kwaliteit
k a I f s v I e e s c h.
zoo volmaakt geweest, dat men over
tuigd kan zijn, dat slechts op de aan
leiding, hoe deze ook mocht ontstaan,
gewacht werd om te kunnen losslaan
en een totale oplossing van het Joden
vraagstuk door te zetten. Of het natio-
naal-socialisme met zijn eigen mentali
teit zich ook in deze kwestie niet we
derom in de mentaliteit van practisch
de geheele wereld, met inbegrip van
Neem dadelijk 'n
Stop die razende kiespijn!
"AKKERTJES" zijn onfeilbare pijn
stillers en bevrijden U direct van
zenuwpijnen, spierpijnen, hoofdpijn.
Onschadelijk. Let op T AKKER-merk.
Per koker van 13 stuks -12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
CHARLOTTE M. BRAME.
Nadruk verboden.
39)
M aar waarom wilt u niet dal
lord Stair u komt opzoeken? ïk dring
er op aan, omdat ik weet dat u hem
zult vertrouwen. En hij heeft zelf ge-
wenscht om u op te zoeken, maar ik
dacht dat het beter was dat ik ging.
Ik ik dacht dat ik een beetje in
vloed had en dat u mij zoudt vertrou
wen.
Ik kan lord Stair hier niet ont
vangen, riep de vrouw heftig, en ik
wil hem niet ontvangen. Als hij hier
zou komen, zou ik het niet overleven!
Ze hield op, bang zich door haar woor
den te zullen verraden, ik kan hier
niemand ontvangen in dit huis van
schande, in deze kleeren. Als u nog
eenig medelijden voor me hebt over
gehouden, breng dan lord Stair niet
hier.
Maar waarom is u toch zoo bang
om hem te zien? Ik weet zeker dat hij
heel vriendelijk zal zijn.
De gevangene beheerschte zich, ze
voelde dat haar opwinding haar zou
verraden.
U is misschien bang dat mijn
vader u herkennen zal, </roeg Ethel.
Herinnert uw vader zich Phoebe
Askern?
Ja, ze was groot en blond zegt hij
en ofschoon hij haar niet zoo dikwijls
zag, zou hij haar gezicht herkennen!
Hij zou haar gaarne zien, omdat hij
denkt, dat zij meer weet dan hij van
de laatste uren van mijn moeder.
Een zachter licht kwam in de oogen
van Marguerite.
Denkt uw vader dan nog dikwijls
aan lady Stair? vroeg juffrouw Grey
aan Ethel.
Ja, antwoordde zij, hij denkt ei
genlijk altijd aan haar, zij was de
eenige vrouw die hij ooit heeft liefge
had. Als u Phoebe Arkern is, dan
weet u zelf ook wel hoe lief hij haar
had en wat een troost het voor hem
zou zijn u te zien om van u te
hooren of u hij haar was toen ze stierf
en hoe ze stierf.
Zeg niets meer, ik kan het niet
meer dragen, snikte de gevangene. Het
eenige dat ik u kan zeggen is, dat ik
lord Stair niet kan ontvangen. O, ik
wou dat ik dood was!
Er klonk zulk een diepe wanhoop-
in haar stem, dat Ethel er van schrok.
Ik zal er niet meer over spreken,
zei ze, maar moet ik u hier nu zoo
achter laten?
Vergeet mij. Ik haat mezelf dat
ik u zooveel leed moest doen. Laat me
nu alleen, ik bid het u. En toe, be
loof me niet meer terug te komen. Als
ik uit de gevangenis ontslagen word,
ga ik naar Amerika, zoodat ik dan ge
heel uit uw leven verdwijnen zal. Ver
geet mij en al het verdriet dat ik u
heb aangedaan.
Tranen kwamen in Ethel's donkere
oogen.
Het doet mij pijn, zei ze, maar
ik zal doen zooals u verlangt.
Jutfrouw Grey's gezicht ontspande
zich. Ze deed een stap naar Ethel toe.
U is een hertogin, zei ze, en ik een
arme gevangene. Er *is een groote af
stand tusschen ons, maar wilt u voor
een oogenblik dezen afstand vergeten?
Het is de laatste keer dat wij elkaar
zullen ontmoeten, de laatste keer dat
ik uw gezicht zal zien, dat voor mij
het licht van mijn leven is geweesi.
Mag ik u kussen vóór wij scheiden?
Ethel was. diep bewogen. Ze ging
naar de vrouw toe en sloeg de armen
om haar heen, terwijl haar oogen
vochtig werden. Ik kwam om u te
helpen en nu moet ik u nog ongeluk
kiger achterlaten dan ik u vond. Ik
kan de gedachte niet verdragen dat
wij elkaar nooit meer zullen terugzien.
Ik weet niet waarom ik van u houd,
maar ik voel mij onweerstaanbaar tot
u aangetrokken.
De beide vrouwen kusten elkaar.
Ik zal dit oogenblik nooit ver
geten, fluisterde de gevangene. Ga nu,
ik heb uw gezicht gekust, ik wensch
niets meer! Ga, ik hen aan het einde
van mijn kracht, adieu!
Adieu, herhaalde Ethel, maar 't
woord bestierf op haar lippen en toen
ze de cel verliet voelde ze een verdriet,
zoo diep en hevig, als ze nog nooit
in haar leven gekend had.
Toen de deur van de cel weer was
gesloten, viel de gevangene snikkend
voor het smalle bed op haar knieën.
Dit was haar innigste vreugde en het
grootste verdriet. Haar kind hield van
haar! Ze had haar mogen kussen; de
herinnering aan dit oogenblik zou
haar nooit meer verlaten.
Toen de directrice eenigen tijd later
in de cel kwam, vond ze Marguerite
bewegingloos op den grond liggen. Ze
legde de tengere gestalte op het harde
bed en zond om een dokter. Haar toe
stand verergerde; dagen lang zweefde
de zieke tusschen leven en dood. Doch
haar stervensuur was nog niet geko
men. Langzamerhand herstelde ze,
maar toen ze weer geregeld kon den
ken, scheen een nieuwe angst zich van
haar te hebben meester gemaakt. Wat
moest ze doen als lord Stair haar
kwam bezoeken? Hij zoii haar zeker
herkennen, en wat dan? Zijn bezoek
moest tot eiken prijs verhinderd wor
den. Juffrouw Grey verzocht 0111 een
onderhoud met een van de regenten
van de gevangenis, kapitein Mayne.
Kapitein Mayne voelde groote be
langstelling voor de gevangene, van
wie hij zooveel vreemde dingen had
gehoord.
,.0]) en toj) een dame", was zijn in
druk. „Een vrouw die heel wat moet
hebben doorgemaakt".
Het spijt me u te moeten lastig
vallen, zei de gevangene, maar ik heb
een verzoek aan u. Ben ik verplicht
bezoek te ontvangen tegen mijn wil?
Kapitein Mayne dacht een oogen
blik na en antwoordde: Neen, zeker
niet.
Dat was wat ik u wilde vragen.
Van nu af wensch ik geen bezoek
meer te ontvangen. Ik ben dood voor
de buitenwereld. Ik heb gebroken met
mijn vroegere leven.
Maakt u geen enkele uitzonde
ring?
Geen enkele.
Hiermede was het onderhoud ge
ëindigd.
Ethel was nog steeds sterk onder
den indruk van het bezoek in de ge
vangenis.
Je hadt niet moeten gaan, was
het oordeel van den hertog geweest.
Je hebt gelijk, ik heb er geen goed
mee gedaan, Fulke. Mijn bezoek is een
mislukking geworden, had zij toege
geven.
Maar toen lord Stair alles gehoord
had, stond zijn besluit vast, dat hij de
gevangene zou gaan bezoeken.
HOOFDSTUK LIL
Ik vrees, dat ze u niet zal willen
ontvangen, zei Ethel, toen haar vader
zijn voornemen te kennen gaf. Toen
ik hel haar voorstelde, bestierf ze het
bijna van schrik.
Waarom stelde je het haar voor?
Omdat ik geen invloed op haar
had en haar niet kon bewegen me
haar vertrouwen te geven. Ik vertelde
haar hoe vriendelijk u is en dat ze
haar geschiedenis aan niemand beter
dan aan u zou kunnen vertellen, om
dat u zelf ook veel verdriet heeft ge
had, maar ze verzette zich heftig tegen
dat idee.
(Wordt vervolgd).
De Echo va
het Zuiden,
Waalwybschc en Langstraatscbe Courant*