Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 95 „NÜOÜD-BSABMD" "AKKERTJE FEUILLETON Dit nummer bestaat uit Drie Bladen. EERSTE BLAD JAAR Croquetten en Bitterbollen, Automatiek PULLES-HEESBEEN. HET DIAMANTEN MEDAILLON, NUMMER 94. ZATERDAG 26 NOVEMBER 1938. 61c JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijsper 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. HET KONINKLIJKE BEZOEK. Met ongewone warmte hebben wij, nuchtere koele'' Nederlandeis den Ko ninklijken gast uit het Zuiden begroet. Deze spontaniteit was de duidelijkste aanwijzing van de groote beteekenis van dit bezoek en van de innigheid, waarmee ons volk instemt met de in tentie, welke er aan ten grondslag lag. Een intentie, 'n gedachte, welke Ko ning Leopold onder woorden bracht, toen hij er van gewaagde, dat vriend schap en samenwerking kleine volke ren. welke in alle omstandigheden hun onafhankelijkheid willen bewaren, ten einde zich te hoeden voor de vreese- lijke gevolgen van internationale cri sissen, in sfeer van actie en van ge zag doet winnen. Deze vriendschap en samenwerking zal sterk en onver brekelijk zijn, wanneer naast de Neder landers de Belgen er naar streven zoo erkende het de koninklijke gast om hun vrede te bouwen op den grond slag van geestelijke en moreele herbe wapening. Uit alles wat Koning Leopold tijdens zijn bezoek ten onzent zei en deed blijkt, dat we in hem een toegewijden vriend der Nederlanden hebben, een, die vervuld is van respect en waardee ring voor hetgeen we ten behoeve van onze nationale zelfstandigheid, voor onzen cultureelen roem en economi sche ontwikkeling, vooral in de kolo niën, hebben gedaan. Daarom en omdat hij zich ook door het gebruik van onze taal, welke hij in de perfectie spreekt, als ware hij een der onzen heeft willen toonen, heeft zijn figuur ten onzent nog meer aan popu lariteit gewonnen dan ze reeds bezat. Niet licht zal ons het bezoek van dezen vorst met het groote hart en den eenigszins droeven lach, uit het geheu gen gaan. We hopen op een durende vriend schap met hem en zijn volk. tot heil van België en Nederland. En we wenschen den Koning der Belgen toe, dat hij in en door deze vriendschap zooveel le vensvreugde mag winnen, dat deze hem een volle tegenwaarde zullen zijn ten aanzien van de diep wondende slagen, welke in zijn jonge jaren als mensch, als vorst, als zoon en als echtgenoot, zijn deel werden. EEN STUDIEREIS. Vier inspecteurs van de Haagsche politie zijn naar Duitschland vertrok ken om veertien dagen lang de Duit- sche politiemethode te bcstudceren. Het zijn de inspecteurs G. B. Bouw- hof, C. A. Struyck, J. v. d. Vosse en W. W. Kersten. Het anti-rev. Friesche dagblad voegt aan dit bericht het volgende toe: Nu hebben wij in den laatsten tijd van Duitsche politie-methoden het een en ander vernomen. O.a. ds. Niemöller wordt zonder gerechtelijk vonnis door de politie in een concentratiekamp op gesloten. Het paleis van een Kardinaal wordt vernield, zonder dat de politie tusschen beide komt. Een bisschop wordt in zijn eigen wo ning bedreigd, zonder dat de politie er wat aan doet. Synagogen worden verbrand en wo ningen vernield, terwijl de politie toe kijkt. Het is niet te hopen, dat onze politie- inspecteurs veertien dagen lang deze methoden moeten bestudeeren. Het bericht maakt bijna een dwazen indruk. Inderdaad. De man, die bij den dui vel te biecht ging, heeft opvolgers ge kregen. EEN OVER WINNINGSROES? Velen verdiepen zich in de psycho logische verklaring van de buitenge woon felle uitbarsting in Duitschland tegen de Joden. Vrij algemeen had men deze zoo kort na München niet moge lijk geacht. Ze gelijkt veel op een wil de uitspatting in overwinningsroes. Zou ze dat ook niet inderdaad zijn? Heel de wereld heeft zich op den 30- sten September van harte verblijd, dat de vrede door overleg, in welk overleg Duitschland partij was, werd behou den. Al oordeelden velen de offers te zwaar, het resultaat stemde iedereen dankbaar. Het Duitsche volk eveneens koesterde vreugde over den vrede. Maar de Nazi-leiders eveneens? Zij toonden zich inderdaad uitgela ten, niet echter over den vrede, maar over de overwinning. Zij zien in Mün chen niet het resultaat van overleg, maar het resultaat van hun geweldme thoden; zij meenen, dat zij Chamber- Levensverzekering 1843 rxseoBOAfWiP 1938 2*Tjryl GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK, lain en Daladier, d.i. Engeland en Frankrijk aan zich hebben onderwor pen. „Vrede" speelde in het heele com plex van hun denken nauwelijks een rol. De vrede had zelfs verhinderd, dat verder-strekkende doeleinden van Duitschland met één slag doorgezet werden. Naast hun vreugde over de „over winning' van München. kennen de na zi's slechts gram over de internationale bemoeiing. Daarom was het, in die opvatting, ook een misdaad voor Duitschers, zelfs hoogverraad, voor het behoud van den vrede, d.w.z. voor het vermijden van wapengeweld te bidden. En vreug de uit te spreken over het behoud van den vrede. Alle kerken dan ook, die voor den vrede hebben doen bidden, hebben zich aan landverraad schuldig gemaakt Het is den Oostenrijkschen en Duitschen Bisschoppen met even zoo vele woorden verweten: de dominees der belijdeniskerk zijn zelfs om dit mo tief van hun levensonderhoud beroofd. Wat de geheele wereld, wederom in denzelfden gedachtengang, uiterst kwa lijk is genomen, is, dat zij zoo n warme hulde aan Chamberlain als redder van den vrede heeft gebracht. Dit in tegen stelling met een groot deel van het Duitsche volk, dat Chamberlain innig dankbaar was. Natuurlijk kon Berlijn daarom zijn bitterheid niet jegens Chamberlain persoonlijk luchten en werden voor dat doel andere personen cn objecten gekozen: Eden, Churchil, Duff Cooper, het Jodendom en het po litieke katholicisme. Op hen moest de teleurstelling gewroken worden, dat de internationale wereld zich in een ge ding gewrongen had, dat het nationaal- socialisme, op andere wijze en met veel dieper gaande bedoelingen, had willen beslissen. Maar op de allereerste plaats, dat het volgens zijn leer, vol gens zijn eigen dogma van het recht had willen regelen. Hier raakt men ook de jongste po groms. Ongetwijfeld ontstond daartoe door het schot van Parijs „een aanlei ding Maar de organisatie" er van is KOMT EVEN SMULLEN. uitsluitend van Ie kwaliteit k a I f s v I e e s c h. zoo volmaakt geweest, dat men over tuigd kan zijn, dat slechts op de aan leiding, hoe deze ook mocht ontstaan, gewacht werd om te kunnen losslaan en een totale oplossing van het Joden vraagstuk door te zetten. Of het natio- naal-socialisme met zijn eigen mentali teit zich ook in deze kwestie niet we derom in de mentaliteit van practisch de geheele wereld, met inbegrip van Neem dadelijk 'n Stop die razende kiespijn! "AKKERTJES" zijn onfeilbare pijn stillers en bevrijden U direct van zenuwpijnen, spierpijnen, hoofdpijn. Onschadelijk. Let op T AKKER-merk. Per koker van 13 stuks -12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers van „De Echo van het Zuiden". Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Nadruk verboden. 39) M aar waarom wilt u niet dal lord Stair u komt opzoeken? ïk dring er op aan, omdat ik weet dat u hem zult vertrouwen. En hij heeft zelf ge- wenscht om u op te zoeken, maar ik dacht dat het beter was dat ik ging. Ik ik dacht dat ik een beetje in vloed had en dat u mij zoudt vertrou wen. Ik kan lord Stair hier niet ont vangen, riep de vrouw heftig, en ik wil hem niet ontvangen. Als hij hier zou komen, zou ik het niet overleven! Ze hield op, bang zich door haar woor den te zullen verraden, ik kan hier niemand ontvangen in dit huis van schande, in deze kleeren. Als u nog eenig medelijden voor me hebt over gehouden, breng dan lord Stair niet hier. Maar waarom is u toch zoo bang om hem te zien? Ik weet zeker dat hij heel vriendelijk zal zijn. De gevangene beheerschte zich, ze voelde dat haar opwinding haar zou verraden. U is misschien bang dat mijn vader u herkennen zal, </roeg Ethel. Herinnert uw vader zich Phoebe Askern? Ja, ze was groot en blond zegt hij en ofschoon hij haar niet zoo dikwijls zag, zou hij haar gezicht herkennen! Hij zou haar gaarne zien, omdat hij denkt, dat zij meer weet dan hij van de laatste uren van mijn moeder. Een zachter licht kwam in de oogen van Marguerite. Denkt uw vader dan nog dikwijls aan lady Stair? vroeg juffrouw Grey aan Ethel. Ja, antwoordde zij, hij denkt ei genlijk altijd aan haar, zij was de eenige vrouw die hij ooit heeft liefge had. Als u Phoebe Arkern is, dan weet u zelf ook wel hoe lief hij haar had en wat een troost het voor hem zou zijn u te zien om van u te hooren of u hij haar was toen ze stierf en hoe ze stierf. Zeg niets meer, ik kan het niet meer dragen, snikte de gevangene. Het eenige dat ik u kan zeggen is, dat ik lord Stair niet kan ontvangen. O, ik wou dat ik dood was! Er klonk zulk een diepe wanhoop- in haar stem, dat Ethel er van schrok. Ik zal er niet meer over spreken, zei ze, maar moet ik u hier nu zoo achter laten? Vergeet mij. Ik haat mezelf dat ik u zooveel leed moest doen. Laat me nu alleen, ik bid het u. En toe, be loof me niet meer terug te komen. Als ik uit de gevangenis ontslagen word, ga ik naar Amerika, zoodat ik dan ge heel uit uw leven verdwijnen zal. Ver geet mij en al het verdriet dat ik u heb aangedaan. Tranen kwamen in Ethel's donkere oogen. Het doet mij pijn, zei ze, maar ik zal doen zooals u verlangt. Jutfrouw Grey's gezicht ontspande zich. Ze deed een stap naar Ethel toe. U is een hertogin, zei ze, en ik een arme gevangene. Er *is een groote af stand tusschen ons, maar wilt u voor een oogenblik dezen afstand vergeten? Het is de laatste keer dat wij elkaar zullen ontmoeten, de laatste keer dat ik uw gezicht zal zien, dat voor mij het licht van mijn leven is geweesi. Mag ik u kussen vóór wij scheiden? Ethel was. diep bewogen. Ze ging naar de vrouw toe en sloeg de armen om haar heen, terwijl haar oogen vochtig werden. Ik kwam om u te helpen en nu moet ik u nog ongeluk kiger achterlaten dan ik u vond. Ik kan de gedachte niet verdragen dat wij elkaar nooit meer zullen terugzien. Ik weet niet waarom ik van u houd, maar ik voel mij onweerstaanbaar tot u aangetrokken. De beide vrouwen kusten elkaar. Ik zal dit oogenblik nooit ver geten, fluisterde de gevangene. Ga nu, ik heb uw gezicht gekust, ik wensch niets meer! Ga, ik hen aan het einde van mijn kracht, adieu! Adieu, herhaalde Ethel, maar 't woord bestierf op haar lippen en toen ze de cel verliet voelde ze een verdriet, zoo diep en hevig, als ze nog nooit in haar leven gekend had. Toen de deur van de cel weer was gesloten, viel de gevangene snikkend voor het smalle bed op haar knieën. Dit was haar innigste vreugde en het grootste verdriet. Haar kind hield van haar! Ze had haar mogen kussen; de herinnering aan dit oogenblik zou haar nooit meer verlaten. Toen de directrice eenigen tijd later in de cel kwam, vond ze Marguerite bewegingloos op den grond liggen. Ze legde de tengere gestalte op het harde bed en zond om een dokter. Haar toe stand verergerde; dagen lang zweefde de zieke tusschen leven en dood. Doch haar stervensuur was nog niet geko men. Langzamerhand herstelde ze, maar toen ze weer geregeld kon den ken, scheen een nieuwe angst zich van haar te hebben meester gemaakt. Wat moest ze doen als lord Stair haar kwam bezoeken? Hij zoii haar zeker herkennen, en wat dan? Zijn bezoek moest tot eiken prijs verhinderd wor den. Juffrouw Grey verzocht 0111 een onderhoud met een van de regenten van de gevangenis, kapitein Mayne. Kapitein Mayne voelde groote be langstelling voor de gevangene, van wie hij zooveel vreemde dingen had gehoord. ,.0]) en toj) een dame", was zijn in druk. „Een vrouw die heel wat moet hebben doorgemaakt". Het spijt me u te moeten lastig vallen, zei de gevangene, maar ik heb een verzoek aan u. Ben ik verplicht bezoek te ontvangen tegen mijn wil? Kapitein Mayne dacht een oogen blik na en antwoordde: Neen, zeker niet. Dat was wat ik u wilde vragen. Van nu af wensch ik geen bezoek meer te ontvangen. Ik ben dood voor de buitenwereld. Ik heb gebroken met mijn vroegere leven. Maakt u geen enkele uitzonde ring? Geen enkele. Hiermede was het onderhoud ge ëindigd. Ethel was nog steeds sterk onder den indruk van het bezoek in de ge vangenis. Je hadt niet moeten gaan, was het oordeel van den hertog geweest. Je hebt gelijk, ik heb er geen goed mee gedaan, Fulke. Mijn bezoek is een mislukking geworden, had zij toege geven. Maar toen lord Stair alles gehoord had, stond zijn besluit vast, dat hij de gevangene zou gaan bezoeken. HOOFDSTUK LIL Ik vrees, dat ze u niet zal willen ontvangen, zei Ethel, toen haar vader zijn voornemen te kennen gaf. Toen ik hel haar voorstelde, bestierf ze het bijna van schrik. Waarom stelde je het haar voor? Omdat ik geen invloed op haar had en haar niet kon bewegen me haar vertrouwen te geven. Ik vertelde haar hoe vriendelijk u is en dat ze haar geschiedenis aan niemand beter dan aan u zou kunnen vertellen, om dat u zelf ook veel verdriet heeft ge had, maar ze verzette zich heftig tegen dat idee. (Wordt vervolgd). De Echo va het Zuiden, Waalwybschc en Langstraatscbe Courant*

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1