Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
95
JÖ08D-BMBMB"
Buitenlandsch Nieuws.
Binnenlandsch Nieuws
FEUILLETON
|q( nummer 101.
Dit nummer bestaat uit Twee Bladen
EERSTE BLAD
JAAR
Croquetten
en Bitterbollen,
AuiomaüeK PÜLLES-HEESBtEk.
DE BEDRIEGLIJKE GELIJKENIS.
8 H 1 S B P
WOENSDAG 21 DECEMBER 1938.
61c JAARGANG.
•nee
gsti
dezi
arte
iftrc
her
nilii'
sn c
l ee
/aar
laat
drul_
or c
ler I
en
ij c
pilei
>r
n li
ha.
de
vvaa
sure
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijsper 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
hooi-
.v I
ig ir
ome
i i c I
gend
ee
e, ee
>reid
ingj
grijz
kele
ee
van
n va
ik er:
s vei
dei
nscn
spec
hoei
ri
it ei"
r ui
en, c
outej
mi
is d
s va
n ee
s va
e va
A. I
etari
eel c
i ove
ichri
lierei
,igter
/oor
i ovc
llend
s vaj
essar
-doe
in d
De hi
UM
nori
terrd
Di', di
maa
same
ijdige
ste
laats
m bes
hnisc
ovei
n de*
ke r<A
n ha®?
n gl-
enden
n even
tier in
Robert
ke na?
iighec/
glans
iurve
een
;poedi
och ii
butle
familii
en, be
es, dit
m is ei
iannir(
tot he
geprei
LONDEN—BERLIJN.
„Ik wacht nog steeds op een teeken
van hen, die voor het Duitsche volk
spreken, dat zij ons verlangen deelen
om samen te werken ten einde de oor
logsdreiging weg te nemen."
Met deze woorden, in een passage
van groote beteekenis, richtte de Brit-
sche premier Neville Chamberlain zich
Maandag in het Lagerhuis tot Duitsch-
land. Dat was in de redevoering, waar
in hij het buitenlandsch beleid der
Britsche regeering verdedigde tegen de
aanvallen der oppositie, die een motie
van wantrouwen tegen dit beleid had
ingediend.
De premier wees er in zijn rede op,
dat het een tragische blunder zou zijn,
Groot-Brittannië's vredesverlangen als
zwakheid uit te leggen. Doch, zeide hij,
„ik zal nimmer de ontzettende verant
woordelijkheid voor een oorlog op mijn
schouders laden, als de waanzin van
anderen mij niet hiertoe dwingt."
Ten aanzien van de betrekkingen
met Frankrijk zeide de premier, dat
verklaringen, zooals die in de afgeloo-
pen week door woordvoerders van
beide regeeringen zijn afgelegd, be
langrijker zijn dan de geschreven tek
sten van verdragen. De bedoeling der
regeenngen is van meer gewicht dan
woorden.
Wat Italië's hulp aan Franco be
treft, meent Chamberlain, dat Italië
hiermede niet de bij de onderhandelin
gen over het Britsch-Italiaansche pact
gegeven verzekeringen geschonden
heeft. Nopens Spanje blijft de Britsche
regeering .vasthouden aan de prin
cipes, waardoor zij zich tot dusver
heeft laten leiden.
Z.H. DE PAUS.
Z.H. de Paus heeft naar men Maan
dagochtend meldde, weer een hart
aanval gehad. Des avonds was Z.H.
weer hersteld en bleek dat de aanval
niet zoo ernstig was, als men eerst
vreesde.
VORST STREMT SCHEEPVAART.
Met onverminderde felheid blijft de
vorst in ons land heerschen en het ziet
er naar uit, dat de binnenscheepvaart
weldra geheel lamgelegd zal zijn. Ook
in de groote rivieren begon zich Maan
dagavond drijf ijs te vormen.
De K.L.M. heeft besloten een vlieg
tuig naar de geïsoleerde eilanden
Schiermonnikoog en Ameland te zen
den, ten einde het post- en goederen
verkeer in stand te houden. De Fokker
VIII, de P H—O T O van den foto-
technischen dienst der K.L.M. is Dins
dagochtend om acht uur van Rotter
dam opgestegen en via Amsterdam en
Groningen naar de eilanden vertrok
ken.
De Rijkswaterstaat rekent er op, dat
de groote rivieren niet meer vrij van ijs
zullen zijn. Uit Duitschland wordt ge
meld, dat de Moezel en de Neckar
zwaar drijf ijs afvoeren, terwijl op den
Boven-Rijn een groot deel van de ri
vier met middelmatig drijfijs is bedekt.
Het ijs neemt snel in omvang toe en
op den Beneden-Rijn voor Emmerik,
heeft men licht drijfijs waargenomen.
De veren werden bijna overal uit
de vaart genomen. Sleeuwijk-Gorichem
alleen ongeregeld met groote ponten.
De Gouwzee zit geheel vast, zoodat
men er overgaat om Marken te berei
ken.
Nog zelden is het voorgekomen, dat
in een paar dagen alles zoo vast zat.
GEWONDE NEDERLANDERS UIT
SPANJE TERUG.
Maandagavond zijn met den Parij-
schen trein tien Nederlandsche gewon
de vrijwilligers teruggekeerd van het
Spaansehe front. Zij werden liggende
vervoerd en moesten met de grootste
omzichtigheid worden behandeld.
Onder de maatregelen, die van de
zijde der Nederlandsche regeering ge
nomen waren, was tevens medische
hulp begrepen. Tot dit doel waren twee
doctoren van Roosendaal en vier zus-
ter-verpleegsters van het Stedelijk zie
kenhuis aanwezig. Vijf van de vrijwil
ligers waren ernstig gewond, doch de
andere zijn herstellende.
Bijna allen hadden verwondingen
opgeloopen door granaatsplinters. Met
de trein, welke om 10 uur 6 naar Am
sterdam vertrok, reisden de gewonden
Levensverzekering
1843
noDcoBOAftino
e^WAALWim^
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK.
verder: één naar Groningen, twee naar
ben riaag en verscmiieuuen naar aui-
sicruam.
V oifeens mededeelingen ons verstrekt
vertoeven nog een zu-iai zwaar ge-
wonue i\edei'iunuers in balije, uie
eenter niet vervoerd kunnen vvuruen.
HET STATION TE UTRECHT EEN
PkuOi JJEK VLAitiiuCiW.
Het blusschen van de enorme vuurzee
zeer belemmerd üoor de
strenge Koude.
Een geweldige, nagenoeg niet te be
strijden vuurzee lieeit Zaïeruagavond
het Centraal Station te Uireem, dat
voor een groot gedeelte pas fraai was
gemoderniseerd en vernouwd, nage
noeg geneel vernield.
be mand werd om ongeveer half elf
door voorbijgangers oniuekt, en voor
dat de brandweer ter plaatse was,
sloegen de vlammen reeds uit het dak,
dat weldra over de gelieele opper
vlakte door liet vuur was aangetast.
be Utrechtsche brandweer, later ver
sterkt door die van Amsterdam deed
wat mogelijk was om het vuur meester
te blijven, maar zij stond voor een
hopelooze taak, vooral door de snij
dende koude en den harden Oosten
wind die het spel der vlammen verge
makkelijkte.
Om ongeveer middernacht was de bo
venbouw geheel uitgebrand, waarbij
alle bescheiden verloren zijn -gegaan.
Om kwart over een stortte onder luid
geraas het dak in en toen was het dui
delijk dat van het eens zoo trotsche
Stationsgebouw niets anders dan de
overkapping behouden zou blijven.
Omstreeks twee uur was de situatie
zoodanig, dat voor verdere uitbreiding
niet meer behoefde te worden gevreesd.
Het grootste gedeelte van het stations
gebouw is totaal vernield. De boven
verdiepingen zijn ingestort en bieden
een troostelooen aanblik.
De Utrechtenaren, die met belang
stelling den brand gadesloegen, zoch
ten bescherming tegen de felle koude
door zich te begeven naar de café's in
de omgeving, die voor deze gelegen
heid speciale nachtvergunning hadden
verkregen.
KOMT EvEN SMULLEN.
uilsluitend van Ie kwaliteit
k a I I s v I e e a c h.
Het treinenverkeer.
Begrijpelijk stonden de ambtenaren
van nei Uemraal biation voor een zeer
zware taak. Taoevailig brak de mand
mt op een lijustip, dai men reeds z.jii
handen vol Had 0111 het treinverkeer
tussclien Utrecht en het westen van
liet land zonder eenige siagnaue te
doen verloopen. In ue omgeving van
het stat.onsemplacement te Vleuten
was namelijk omstreeks tien uur de
voedingskabel van het eleciriscne net
gebroken, waardoor liet treinverkeer
tijdelijk over één.spoor moest worden
geleid. Toen dan ook kort daarop de
uitslaande brand in het Centraalstation
opnieuw opleverde, was van een nor
malen treinenloop absoluut geen
sprake meer.
Het gelukte de treinen op een veilige
plaats, alhoewel met groote vertraging,
in- en uit te laten gaan, terwijl zooveel
mogelijk de electrische treinen werden
vervangen door diesel- en stoomtrei
nen.
De getroffen maatregelen.
Om den dienst thans zooveel moge
lijk voortgang te kunnen doen vinden
is het bagagedepot links van den uil
gang in allerijl ingericht als plaats
kaartenbureau, terwijl de helft van den
uitgang thans ingang is geworden. Men
had gehoopt, dat de schade, toege
bracht aan den nieuwen hal en ingang,
alsmede de toegangen tot de perrons
minder groot zou zijn geweest, waar
door het mogeLjk zou blijken te zijn dit
gedeelte voorloopig te gebruiken als
uitgang.
In verband met een rustige afwikke
ling van het treinverkeer werden geen
perronkaartjes verkocht, zoodat uit
sluitend reizigers toegang verkregen
tot de perrons.
van „De Echo van het Zuiden".
5)
Lichamelijk was hij een man die er
nog wezen kon: groot en goed ge
bouwd. Hij was vrij knap, maar de
rimpels om zijn oogen en de moede
uitdrukking van zijn gezicht, als hij
rustte, maakten dat men hem wel zijn
jaren aanzag; daar kwam nog bij, dat
zijn haar en kortgeknipte baard steeds
grijzer werden. Toch waren er onder
zijn vrouwelijke kennissen nog ge
noeg, die nog wel met hem in het
huwelijksbootje hadden willen stap
pen, maar aan zooiets dacht hij slechts
met een rilling: op zijn leeftijd voelde
hij niets voor gevaarlijke avonturen!
Zooals hij daar zat, drongen de
stemmen van zijn dochters, vermengd
met het gerammel van lepeltjes en
kopjes tot hem door. „Middag-thee"
was een gewoonte, die hij uit den
grond van zijn hart verfoeide. Hij ver
onderstelde dat vrouwen het aardig
vonden, om met een stapel kopjes en
schoteltjes met de vreemdsoorligste
patronen rond te scharrelen en er zoe
tigheden bij te eten, voor hen was het
een tijdverdrijf en een excuus om bij
elkaar te komen en kwaad te spreken.
Maar het was een ongezonde gewoon
te, hield hij vol, en totaal overbodig,
zoodat hij nu zijn uitgerookte pijp uit
klopte, een andere stopte en aanstak
en zijn aandacht weer aan de papieren
voor hem op tafel schonk.
Een van deze papieren scheen hem
ongerust te maken. Hij bestudeerde 't
lang en ingespannen om het dan
nog eens te lezen. Onderlusschen was
zijn hoofd in een rookwolk gehuld en.
de geur van de tabak mengde zich met
den bloemengeur, die door het venster
naar binnen kwam; eindelijk wierp
hij de papieren in een lade, sloot deze
en stond op.
Onder de schaduw van een ceder
aan den kant van een der paden waren
een tafel en een paar stoelen neerge
zet en hier zaten de twee meisjes.
Ethel, de oudste, leek sterk op haar
broer, ze was donker en knap van ui
terlijk, maar met voor 'n vrouw, voor
al voor een jonge vrouw, wat te be
sliste trekken. Misschien was dit wel
de reden, waarom ze op haar acht-en-
twintigste jaar nog steeds ongehuwd
was. Maar ze had ook niet het minste
verlangen het ooit te zijn. De jongste,
Sybil, had een vriendelijker uiterlijk
blonde haren en blauwe oogen; een
aardig meisje, dat niets tegen het an
dere geslacht had, zooals haar meer
„vooruitstrevende" zuster, die dat niet
onder stoelen of banken stak. Maar
beiden, ieder op haar manier, waren
ze er op gesteld, haar zin te krijgen
en meestal kregen ze dien ook.
Toen haar vader zich bij hen voegde
stak de oudste haar vinger tusschen
de bladen van het boek, dat zij zat te
lezen en dat, evenals de beide, die op
het tafeltje lagen, er verschrikkelijk
gewichtig uitzag. Zij zette een gezicht
alsof zij het allesbehalve aangenaam
vond gestoord te worden. De jongste
ging kalm met haar werk door: een
borduursel van een vreemdsoortig pa
troon.. De vader keek naar deze beide
bezigheden met een medelijdende min
achting en hij was zich bewust, dat hij
niet welkom was. En toch had hij deze
twee meisjes eens verafgood.
Waar is Halfont? vroeg hij on
verschillig? Zijn oudste dochter wierp
het hoofd in den nek en zei:
O, Halfont, dat weet ik niet.
De woorden waren eenvoudig ge
noeg, maar de toon zeide alles. Zij be
doelde er mee, dat, waar Halfont ook
mocht zijn, hij niet veel goeds uitvoer
de en dat dat voornamelijk de schuld
van zijn vader was. Deze was aan zul
ke opmerkingen wel gewend, maar 't
ergerde hem toch nog steeds.
Ik heb wel zin in een wandeling,
zei hij, ik heb me over zaken druk ge
maakt en een wandelingetje langs be
schaduwde wegen zou mij goed doen.
Hebben jullie een van beiden zin mee
te gaan?
Hij keek vragend naar de jongste.
O, maar vader, maar.ik.
ik moet dit afmaken, verontschuldig
de zij zich, met een beweging naar het
geheimzinnige handwerk. En dan
moet ik nog voor bloemen voor de
kerk zorgen en dan.
Ja, ja, ja, natuurlijk. Ik dacht er
een oogenblik niet aan, was het vrij
ruwe antwoord. Het kon hem ook ei
genlijk niet schelen, of aan iets of
iemand boven hem de voorkeur werd
gegeven.
Ik ga wel mee, vader, zei de oud
ste, echter op een toon die bewees, dat
het een opoffering was. Ik moet nog
even een paar aanteekeningen over 't
laatste hoofdstuk maken.
Toen ze hiermee klaar was, stond
ze op en nam de boeken op. Zij hield
er óók niet van voor zooiets onbedui
dends gestoord te worden, maar ze zag
een mogelijkheid om van deze gelegen
heid gebruik te maken. Ze gingen een
klein ijzeren hek door en liepen langs
de gracht, die wel erg pittoresk was,
maar toch een groolen hinderpaal op
leverde. Ze sloegen een aardig bosch
paadje in, waar de ondergaande zon
door de takken speelde en waar het
gefluit van een enkelen vogel hoor
baar was. Kamperfoelie en een weelde
van andere planten stonden langs den
weg; het was een verrukkelijk gezicht
maar Ethel zag slechts een gelegen
heid, die zij waar moest nemen. Plot
seling begon ze dan ook:
Vader, er is iets, waarover ik al
lang gedacht heb.
Ja?
Ik heb over Halfont gedacht.
Ja, en wat dan wel?
Wel, hoelang blijft hij nog hier?
Hij is meerderjarig vraag het
hem zelf, zei haar vader bedaard. Heb
ben jullie ruzie gehad?
Neen. Hoe komt u daarbij?
Omdat ik dacht dat je een po
ging deed hem hier weg te krijgen,
antwoordde Halfont, die in werkelijk
heid niets van dien aard dacht. Maar
hij wist, wat er volgen zou en hij had
geen lust zich de les te laten lezen.
Maar ik geloof niet dat je er in slagen
zult, iels tegen zijn zin te doen.
Dat wil ik niet en dat weet u
ook wel, maar ik bedoel, dat het op
zijn leeftijd niet goed is hier rond te
lummelen. En hij heeft geen plannen?
Zou het niet beter zijn, als je
dat tegen hém zei?
Ze klemde haar lippen op elkaar. En
even later zei ze:
Het is toch beter, als het van ,u
komt.
Vind je? Waarom?
Ze keek hem verbaasd aan en fron
ste toen haar wenkbrauwen.
Hoe is het mogelijk! Ik zou toch
zeggen dat u, als zijn vader, wel eeni-
gen invloed op hem zult hebben. En
dan is er nog zooiets als verantwoor
delijkheid.
Invloed op hem? Je weet net zoo
goed als ik, dat allen invloed dien ik
misschien op hem gehad zou hebben,
systematisch ondermijnd is. En wat
„verantwoordelijkheid" betreft, dat
woord ken ik niet. Alle gebeurtenissen
in dit leven zijn m.i. louter toeval. Jij
bent oud genoeg, om dat in te zien, ik
zou zeggen vooral door je verlichte
denkbeelden.
Eth^l kreeg een kleur van woede en
draade zich half om. Haar vader klop
te zijn pijp tegen een stam uit en na
dat hij die weer opnieuw gevuld had,
ging hij verder:
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waïlwybsche en Langstraatsclie Courant*
I
