Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Buitenlandsch Nieuws. 95 „NOORD BfiABAND" FEUILLETON Dit nummer bestaat uit Twee Bladen EERSTE BLAD JAAR Croquetten en Bitterbollen, Automatiek PULLES-HEESBEEN. De wereldpolitiek in een nieuwe phase. DE BEDRIEGLIJKE GELIJKENIS. NUMMER 5. WOENSDAG 18 JANUARI 1939. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. DE OPMARSCH DER NATIONALISTEN. Vredesboodschap van Franco. Op alle fronten wordt de opmarsch van de nationalisten voortgezet. Ten Westen van Barcelona is Bellprat het eerste dorp en de gelijknamige provin cie bezet. Langs de kust bedreigen de nationa listen Vandrell, dat omstreeks 60 K.M. van Barcelona is verwijderd. Een groote vraag is, of de republi keinen den tijd zullen hebben zich te hcrgroepeeren nu zij herhaaldelijk op alle fronten worden aangevallen en teruggedreven. Generaal Franco beeft een oproep gericht tot de Cataloniscbe bevolking, waarin hij bun aanspoort de wapenen neder te leggen, aangezien verder ver zet toch nutteloos is. Franco biedt in deze boodschap vrede en vergiffenis aan, allen, die onvrijwillig of doordat zij bedrogen zijn aan de zijde der roo- den meevechten. Op alle fronten moeten de republi keinen terugtrekken. Zeer gevaarlijk is de situatie voor de linkschen in den sector van Vandrell. De weg, die van Tarragona langs de kust naar Vandrell loopt, is vol wa gens en voetgangers. Daar de weg on ophoudelijk door de rechtscbe vliegtui gen wordt gebombardeerd, hebben de republikeinen op vrachtauto's lucht doelgeschut opgesteld, dat den aftocht der militairen en burgers moet dekken. De opmarsch der witten langs de kust wordt, volgens Barcelona, tegen gehouden, aangezien in de hergen langs den weg troepen zijn verschanst, die het oprukkende leger in de flank zouden bedreigen. Van linksche zijde wordt gemeld, dat de strategische terugtocht van het roode leger in Catalonië geschiedt op vestigingslinies, die den aanvaller zul len tegenhouden. Gezien echter de verwarring en de onrust onder de bevolking en het leger is dit wel zeer onwaarschijnlijk. Wie streden Interessante bijzonderheden bevat het rapport der internationale militaire commissie, aan welker hoofd de Fin- sehe generaal Jalander staat, over de indeeling naar nationaliteit der niet- Spaansche strijders aldus de Telegraaf. Onder de reeds teruggezonden vrij willigers van 29 nationaliteiten, die aan republikeinsche zijde streden, be vonden zich o.a. 46 Duitschers, 194 Italianen, 407 Engelschen, 2141 Fran- schen, 283_ Polen, 584 Afrikanen, 347 Belgen, 115 Denen, 143 Nederlanders, 182 Zweden, 80 Zwitsers. Naast het groote aantal Franschen (en de niet onbelangrijke groep Duitschers en Italianen) valt het naar verhouding vrij groote aantal deelnemers van neu trale zijde op. De Nederlanders waren in de z.g. 11e brigade samengevoegd, met Duitschers, Oostenrijkers, Zwe den, Noren en Denen. IN 41 MINUTEN VAN PARIJS NAAR LONDEN. De Spitfire-machine van de Britsche luchtmacht, die op de Parijsche lucht vaarttentoonstelling was tentoonge steld is in recordtijd van Le Bourget naar Croydon gevlogen. Het toestel legde den afstand van ongeveer 340 K.M. af in 41 minuten, hetgeen neer komt op een snelheid van bijna 500 K.M. per uur. GRAAF CIANO DONDERDAG IN JOEGOSLAVIë VERWACHT. Naar het Duitsche N.B. meldt wordt de Italiaansche minister van Buiten- landsche Zaken, graaf Ciano, Donder dag 19 Januari des morgens negen uur op het station van Beli Monastir ver wacht. Zooals bericht, zal de Italiaan sche minister met den Joegoslavischen premier en minister van Buitenland- sche Zaken, Stojadinowitsj deelnemen aan een jachtpartij, die te zijner cere zal worden gegeven en twee a drie da gen zal duren. ENGELAND AANVAARDT GEEN WIJZIGINGEN DOOR GEWELD. Britsche nota aan Japan. In een krachtige nota aan de Japan- sche regeering heeft Engeland uiting gegeven aan zijn ernstige ongerustheid over de Japansche politiek in het Verre Oosten. De nota, die door den Brit- schen ambassadeur te Tokio, Craigie, aan den Japanschen minister van buitenlandsche zaken Arita, werd over handigd, weigert de Japansche plannen te accepteeren, welke betrekking heb ben op de vorming van een econo misch blok tusschen Japan, China en Mandsjoekwo. In haar argumentatie toont de nota groote gelijkenis met die van de Ver. Staten, welke op 31 December gepu- Levensverzekering 1843 1938 GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK. bliceerd werd. Men verneemt voorts, dal men de nota te voren ter kennis van Washington en Parijs heeft ge steld en dat heide hoofdsteden haar goedkeuring aan het document ge- nechl hebben. Men verwacht uat i rankrijk binnenkort een nota van ge lijke strekking tot Tokio zal richten. in de lirilsciie nota wordt verklaard, dat de Engelsche regeering niet kan inzien, hoe de verzekering van prins Konoje, dat Japan niet naar landgewin streelt, en de souvereiniteit van China zal eerbiedigen in overeenstemming is te brengen met de bedoeling van de Ja pansche regeering om het Chineesche volk gewapenderhand te dwingen voorwaarden, welke medebrengen, dat dit volk zijn politiek, economisch en cultureel leven onder Japansche con trole stelt. Van haar kant wenscht de Britsche regeering duidelijk te maken, dat zij niet bereid is de wijzigingen te aan vaarden of te erkennen die niet geweld aangebracht zijn. De Britsche regee ring-is voornemens aan de grondslagen van het Negenmogendheden-verdrag vast te houden. I)E ACTIE VAN GRAMMENS. Een verklaring in de gevangenis. Omtrent de aanhouding van Gram mens in verband met het overschilde ren van Franschtalige naambordjes te Leuven verneemt het D.v.N.B. en Z.: Na een verhoor werd Grammens naar de gevangenis teruggevoerd. AI- KOMT EVEN SMULLEN. uitsluitend van Ie kwaliteit kalfsvleesch. daar had hij een zeer lang onderhoud met zijn raadsman mr. Van de Weyer uit Leuven. Aan zijn raadsman legde Grammens ongeveer de volgende verklaring af: Thans wordt onze strijd definitief gewonnen ot verloren. Er is een grens aan het geduld en zelfs regeeringsbe- loften moeten uitgevoerd worden. Voor mezelf vraag ik geen invrij- heidsstelling. Ik ben bereid tot het uiterste le volharden. Thans moeten we: 1. de absolute eentalligheid van Vlaanderen bekomen, doch niet alleen uiterlijke eentalligheid, ook innerlijke door volledige jsjplitsing Van de be sturen; 2. volledige amnestie, niet voor mij, doch voor talrijke medewerkers die zoo zwaar werden getroffen en thans opnieuw worden bedreigd. Ik ben bereid alles op te offeren en ik hoop dat iedereen op tijd en stond zijn verantwoordelijkheid zal durven dragen. Het bezoek van Chamberlain en Halifax aan Rome is achter den rug. Er is veel over geschreven en vooral tijdens hel bezoek las inen meerma len, dal de besprekingen niet tot een algeheele mislukking gedoemd waren, maar juist hieruit concludeerde de aandachtige lezer, dat ondanks de wer kelijk hartelijke ontvangst die de Ita lianen de Engelsche gasten hadden bereid, het resultaat aanmerkelijk te genviel. Chamberlain zal niet bemid delen in de Italiaansche eischen. De Italiaansche pers, die zoo'n lan gen tijd bezig is geweest met het kran tenlezende publiek in le prenten, dat het het goede recht is van Italië om de bedoelde gebieden in bezit te nemen en het voor den vrede noodig is, ja, men beweerde zelfs, dat Tunis, Corsica en Djziboeti een levensbehoefte voor Italië waren, heeft haar activiteit weer op een ander onderwerp gericht, maar angstvallig zorgt zij er voor, dat het kwade bloed, dat zij tegen Frankrijk heeft gezet op zijn plaats blijft. Het van „De Echo van het Zuiden". 13) Haar toon was sympathiek en in nemend. Ze gingen de groote brug over, de spoorbaan over en reden de eenige straat van Plover Green door. Laten we den weg langs 't kloos ter gaan, zei Halfont. Die is langer, maar ook beter en ik wou je nog wat zeggen. Heb je er bezwaar tegen? Nee, ik vind het goed. Weer reden ze onder statige eiken, door welige landerijen. De weg scheen verlaten in de avondschemering. Toch zeiden ze geen van beiden iets, totdat Hal font op een voor hem karakteris tieke manier de stilte verbrak. We hebben elkaar den laatsten tijd vaak gesproken, Agnes, begon hij. Het ontging haar niet, dat hij haar nog steeds met, schijnbaar zonder het zelf te merken, bij haar voornaam noemde. Ja, dat hebben we, was alles wat ze antwoordde en wat ze voelde wat nu gebeuren ging, was geen heel groo te verrassing voor haar, daar ze een ^■v rouw was en geen domme vrouw bo vendien en ze hoopte maar, dat haar stem gewoon geklonken had. Vindt je dat we elkaar al genoeg gezien hebben? Ze lachte zachtjes. Ik niet, maar ik kan niet voor anderen instaan. We hebben elkaar den laatsten tijd vaker ontmoet, dan andere men- schen in jaren, ging hij, vlugger spre kend, door. Geloof je, dal deze proef voldoende is, om in de toekomst nog meer bij elkaar te zijn en dat ons leven lang? Ze bloosde en sloeg haar oogen neer, maar haar hartZe dacht, dat hij het in de stilte als een groote trom moest hooren kloppen. En haar in stinct zeide haar te antwoorden: Na tuurlijk vind ik dat. Zelden werd een meisje zoo weinig in den vorm ten huwelijk gevraagd. Ze reden op den gladden weg rustig naast elkaar voort. Ze omhelsden el kaar niet, ze deden er zelfs geen po ging toe. Maar de houding en de blik van den man naast haar, vergoedden dit volkomen en toch was het haar niet mogelijk te antwoorden. Ik weet hel niet, zei zij eindelijk. Wij hebben elkaar vaak gezien, maar zooals je zegt pas sedert zoo'n korten tijd. Ben je wel zeker van je zelf en weet je zeker, dat je meent, wat je zegt? Wij zijn zoo onverwacht samen gekomen en misschien had ik mij ook wel wat meer aan de algemeen gelden de regels voor den omgang moeten houden, maar dat kan ik nu eenmaal niet. Ik weet niet, hoe Dat is nu juist één van de din gen, die mij in jouw aantrekken, viel hij haar in de rede. Het is aardig van je, om dergelij ke aardige dingen op zoo'n aardige manier te zeggen, zei ze met een van haar liefste glimlachjes. Maar je moet niet vergeten, dat dit van het grootste gewicht is. Ik kan hier niet zoo over haast op antwoorden. En ik ben dat ook niet van plan. Haar oogen, haar heele gezicht wa ren n,u heel zacht en heel bekoorlijk. Toen hij dat zag, steeg Halfont het bloed met stroomen naar de wangen, want hij merkte dat hij terrein won. Ik zal je niet overhaasten, zei hij. Ik zal je ruimschoots de gelegenheid geven, om mijn slechte kanten te lee- ren kennen. Die zal ik niet zien, want die zijn er niet, antwoordde zij. Zullen we hel "daar voor het oogenblik bij laten? Ik geloof dat ik nu zooiets zou moeten zeggen van „in geen geval", maar ik ben oud en wijs genoeg, om dat niet te doen. Wijs genoeg ook? vroeg zij met een ondeugenden lach. Waarom niet? Ik heb voldoende ondervinding, doordat ik heel wat vrouwen ontmoet heb. Maar ik heb nooit eerder den minsten lust gevoeld met een van allen mijn verdere leven te slijten. Ze kon zich dat wel indenken. Deze primitieve, eenigszins exotische wijze van ten huwelijk gevraagd te worden, mocht Agnes Ingatrew wel. Misschen wel voornamelijk, omdat hij zich zoo in 't geheel niet aan conventies stoor de, en ook omdat hij zoo krachtig op trad. Ze kon in de ziel van den man naast haar lezen als in een opengesla gen boek. En ze zag daar, dat hij zich niet anders voor wenschte te doen, dan hij was. Ze vervielen allebei weer in hun vroeger stilzwijgen. Toen de witte weg wijzer midden in Coltfield, met zijn armen naar de verschillende richtin gen uitgestrekt, in zicht kwam, zei Halfont: Ik zou zoo graag met je meegaan, Agnes. Ik zal het niet meer hebben over wat we zoo net bespraken tenzij jij liever had van wèl. Maar als we nu uit elkaar gaan, zal ik mij den heelen avond zoo beroerd alleen en ongelukkig voelen. Arme jongen! Natuurlijk mag je vanavond hij ons blijven, als je niet tegen den rit zoo laat op den avond op ziet. Toen ze bij de boerderij kwamen, slond Paul Ingatrew over een hekje geleund een pijp te rooken. Hallo, Halfont, hoe gaat het er mee? Jij blijft toch zeker een stukje eten? en, zichzelf in de rede vallend, riep hij uit: Zeg Agnes, je hebt wat verloren! Wat? O, ja, natuurlijk! Het gesprek op den weg naar huis had haar gedachten heelemaal van haar v.ernielde vouwstoeltje en ezel afgeleid, maar Paul had dadelijk ge zien, dat zij ze niet bij zich had. Nu het te laat was bedacht Halfont zich, dat hij van plan was geweest, Agnes te vragen, met geen woord over de ge beurtenissen van dien middag te rep pen in elk geval denzelfden avond nog niet, want hoe aangenaam hij het ook vond, dat hij haar uit hare be narde positie had weten te redden, zag hij er tegen op, er over te hooren spre ken. Nu legde hij zelf, onverschillig, uit, wat er gebeurd was. We hadden een meeningsverschil met een stier, die door de warmte be vangen scheen, Ingatrew, zei hij, en we moesten den ezel en het stoeltje prijs geven, om ons een veiligen af tocht te verzekeren. Allemachtig! Waar was dat? En hoe kwam het? Vertel toch verder! zei Paul, een en al belangstelling, j Bij Canonbury. We dachten een korteren weg over een wei te kunnen nemen, maar onverwachts kwam er een stier te voorschijn. Met als gevolg een vlucht en achterlating van de ba gage in handen van den vijand. Toen wij het laatst omkeken, was meerge noemde vijand bezig er brandhout van te maken. En hoogstwaarschijnlijk is hij op het oogenblik bezig dat brand hout weer tot splinters te verwerken. Het was alles voor Paul een groot raadsel. Hij zag hoe Halfont zijn zus ter met een gemaakt ernstig-gezicht aankeek, en hoe deze, dit teeen begrij pend, glimlachte. Hij besloot, later te trachten, van haar meer te weten te komen. En hel was misschien wel weer iets, dat hij voor één van zijn verhalen kon gebruiken. En hij de ge dachte aan zijn verhalen, kwam hij meteen op iets anders. Ik heb vanmiddag geluk gehad, Agnes, zei hij, één verhaal is aange nomen en ik kreeg nog een opdracht ook. Maar komen jullie toch binnen, want ik heb een honger als een paard. (Wordt vervolgd). De Echo van het Zniden, Wialwyksclie tn Langstraatscke Courant'* si.:

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1939 | | pagina 1