KLGDSTERBALSEM
GESPRONGEN HANDEN
Zaterdag 11 Februari 1939 No. 12
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
Denken gedresseerde dieren
Ook dezen spreker brengt de voor
zitter dank voor zijn mooie rede en zijn
goede wenschen.
De heer van Rijswijk, Commies der
Rijksbelastingen, brengt hierna hulde
voor het vele goede dat de voorzitter
gedaan heeft voor de gemeente en
dankt voor de goede verstandhouding
die er steeds tusschen de Rijksbelastin
gen en den burgemeester heeft ge-
heerscht. Spreker hoopt, dat deze mijl
paal in het leven van den burgemeester
niet te zwaar zal vallen, maar dat hij
kan gaan genieten van een welverdien
de rust.
Ook hier brengt de scheidenden bur
gemeester dank aan den heer van Rijs
wijk voor zijn goede wenschen en ver
leent vervolgens het woord aan den"
heer van Zouden, die als raadslid, maar
voornamelijk als vertegenwoordiger
van den Dussenschen Polder enkele
woorden van dank brengt voor de goe
de samenwerking die er steeds tusschen
de verschillende instanties heeft ge-
heerscht.- Ook hier sluit spreker zijn
rede, met de beste wenschen uit te spre
ken voor het verder leven van den bur
gemeester en natuurlijk moet ook hier
de echtgenoote van den burgemeester
deelen in den dank en de goede wen
schen.
De Burgemeester dankt hierna den
spreker en spreekt de hoop uit, dat het
den Polder steeds voor de wind mag
blijven gaan.
Hierna wordt de openbare vergade
ring gesloten.
Na de sluiting van de openbare ver
gadering wordt op voorstel van den
burgemeester allereerst de eere-wijn
aangeboden en een toast uitgebracht
op het Koninklijk Gezag.
Dan verleent de burgemeester het
woord aan den Zeereerw. heer Pastoor
Damen van de parochie Hank. Aller
eerst deelt deze mede, dat de Zeereerw.
heer pastoor van Dussen wegens ambts
bezigheden verhinderd is bij dit af
scheid tegenwoordig te zijn. Verder
memoreert spreker, dat voor een goe
de 40 jaar geleden de burgemeester ook
door een schaar van vrienden was om
ringd, toen hij als secretaris zijn intrede
deed in Dussen, thans is ook een groote
vriendenschaar aanwezig, maar in af
wijking met voor 40 jaren thans ten
afscheid. Niet ieder is in de gelegen
heid als Burgemeester den dag te be
leven dat hij met pensioen gaat, en
daaram geeft dit afscheid ondanks een
zekere weemoed, toch nog reden tot
vreugde.
„Als men aan den weg timmert", zoo
gaat spreker verder, „heeft ieder kritiek
uit te oefenen, maar ondanks deze kri
tiek zal thans eenieder moeten toege
ven, dat er onder Uw ambtsperiode
veel voor Dussen is gedaan.
Zijn Eerw. dankt ook namens de
Polderbewoners voor het vele goede,
dat de scheidende burgemeester heeft
verricht.
De Burgemeester dankt den Z.Eerw.
heer Pastoor voor zijn goede wenschen.
Namens de Ned. Herv. Kerk spreekt
hierna Ds. Hooijkaas, die ook evenals
de vorige spreker niets dan lof heeft
voor den burgemeester. In het bijzon
der maakt spreker gewag van de goe
de verstandhouding, die er in navolging
van het goede voorbeeld van den bur
gemeester steeds in onze gemeente tus
schen de verschillende kerkelijke ge
nootschappen heeft bestaan.
Ook dezen spreker dankt de ma
gistraat voor zijn mooie woorden en
spreekt de hoop uit, dat de goede ver
standhouding ook zal mogen heerschen
onder het bestuur van zijn opvolger.
Ds. Hendriksen spreekt hierna na
mens de Geref. Kerk enkele woorden.
Spreker is dankbaar voor de prettige
samenwerking en de groote hartelijk
heid. Verder getuigt spreker van de
groote werkkracht van den burgemees
ter. Als er geholpen moest worden, on
verschillig waarmede, stond burgemees
ter Snijders bovenaan. Spreker besloot
zijn rede met d ehoop uit te spreken
„Dat God de Heere U en de Uwe nog
lange jaren mag sparen".
Ook gemeente-ontvanger van Moer
gestel voerde nog het woord.
zijn pijnlijk, lastig en leelijk om te zien!
Maar dó.ó.raan sukkelen is nu niet meer noo-
digGe behoeft ze niet te krijgen en Ge kunt
er dadelijk af zijn, mits Ge Uw handen met
den verzachtenden Kloosterbalsem verzorgt.
AKKER'S
De Edelachtbare Heer Burge
meester J. J. H. Snijders neemt
afscheid van zijn gemeente.
Woensdagvoormiddag om half elf
kwam de raad der gemeente Dussen in
openbare vergadering bijeen, teneinde
afscheid te kunnen nemen van den Ed.
Achtb. heer Burgemeester J. J. H. Snij
ders.
Onder de aanwezigen merkten wij
tal van burgemeesters op uit omliggen
de gemeenten, zoo waren aanwezig de
Edelachtbare heeren D. A. van der
Schans, burgemeester van Eethen. Blok,
burgemeester van Almkerk, A. D. v. d.
Schans, burgemeester van Andel. Stee-
mers, burgemeester van Heusden, A.
Smit. burgemeester van Sprang-Capel-
le en notaris Rietra.
Voorts waren nog aanwezig den Z.
Eerw. heer Pastoor Damen van het
kerkdorp Hank, den Weleerw. heer
Ds. Hendriksen. den Weleerw. heer
Ds. Hooijkaas.
Ook de echtgenoote van den schei
denden burgemeester was aanwezig
evenals zijn zoon.
Een weelde van schitterende bloe
men luisterde deze plechtigheid op.
De voorzitter opende de vergadering
met een hartelijk woord van welkom
tot de talrijke aanwezigen. De voorzit
ter stelde voor de notulen aan te houden
tot de volgende zitting. Hierna las de
burgemeester enkele ingekomen stuk
ken voor, alle brieven van verhinde
ring. Hieruit bleek, dat de Zeereerw.
heer pastoor van Dussen wegens ambts
bezigheden was verhinderd, evenals de
heer Hoog uit 's-Gravenhage. Ook de
burgemeester van Woudrichem had be
richt van verhindering gezonden.
Hierna las de voorzitter het schrijven
voor van den commissaris der Konin
gin, waarin hem eervol ontslag werd
verleend met dankbetuiging voor de
vele diensten die hij aan de gemeente
Dussen had bewezen.
Dan hield spreker een afscheids
rede, waarin hij zeide, dat het oogen-
blik om zijn ambt neer te leggen thans
is aangebroken. Hierbij treft mij, aldus
de burgemeester, een gevoel van wee
moed. Er is echter ook reden tot vreug
de en dankbaarheid en spreker dankt
God den Heer Almachtig, die hem de
kracht heeft gegeven zoovele jaren het
burgemeester en secretaris-ambt te blij
ven vervullen. De scheidende memo
reerde dan, hoe hij in 1896 werd be
noemd tot secretaris de gemeente Dus
sen. Na ongeveer \9 jaren dit ambt te
hebben vervuld volgde zijn benoeming
Het is altijd al een grote vraag ge-
geweest of dieren nadenken of alles
uit instinct doen. Tegenwoordig neemt
men aan, dat niet alles instinct is, wat
ze doen. Maar zeker is het een feit, dat
veel dingen, waarvan men denkt, dat
liet toch wel heel knap van de dieren
is, gewoon een aanwendsel of een be
paalde reactie is.
Er wordt bijvoorbeeld op de deur
geklopt. Nog voor iemand iets heeft
kunnen zeggen, roept de papegaai:
„Binnen
De hond ziet, dat zijn baas een jas
aantrekt en begint meteen blij te blaf
fen om toch maar mee naar buiten te
kunnen gaan. Een jager vertelde, dat
hij met twee vrienden in een kraaien-
huisje ging. Na een tijdje kwamen 2
jagers naar buiten, maar de kraaien
durfden niet meer in de hut te gaan,
want ze begrepen, dat er nog een ja
ger in de hut moest zijn. Ze konden
zeker tot drie tellen!
Hetzelfde rekenkunstje kende een
nachtegaal. Een dresseur had een
nachtegaal «eraan gewend om altijd
drie meel wormen te nemen. Na een
tijdje gaf hij de vogel er maar twee en
het dier verlangde toen duidelijk naai
de derde, maar nooit bedelde hij na
de derde worm om meer.
Sprekende honden en rekenende
paarden komen tegenwoordig ook al
voor. In 1904 was'er in Duitsland een
tot burgemeester.
Spreker vertelde hoe hij in 1921 op
luisterrijke wijze zijn 25-jarig ambts
jubileum als gemeente-secretaris vier
de en in 1936 zijn 40jarig jubileum als
zoodanig. Bij deze mededeeling mocht
hij de vreugdevolle tijding ontvangen,
dat het H. M. de Koningin had be
haagd hem te benoemen tot ridder in
de Orde va nOranje Nassau. Voor al
deze feiten is spreker zeer erkentelijk
en dankbaar, maar het succes van zijn
werk was veelal afhankelijk van de me
dewerking van anderen. Deze mede
werking is uitmuntend geweest en hier
voor dan ook aan allen dank. In het
bijzonder herdacht de burgemeester
hierbij de goede samenwerking en ver
standhouding met den Raad der ge
meente en de Wethouders. Verder me
moreerde hij de goede verstandhouding
en samenwerking die er steeds bestond
onder de ambtenaren ter secretarie, den
gemeente-ontvanger en verder bij alle
takken van den gemeentelijken dienst.
Ook de gemeente-veldwachter Keiler
en de Kon. Marechaussée te Woudri
chem moesten woorden van lof en dank
in ontvangst nemen voor hun voortref
felijke samenwerking, waarvan den
burgemeester in de afgeloopen periode
getuige had mogen zijn. Met vreugde
maakte spreker vervolgens melding van
de uitnemende verstandhouding die er
in de gemeente Dussen steeds heeft be
staan tusschen de verschillende gods
diensten. Hiervoor bracht hij dank aan
de betreffende autoriteiten en tot slot
dankte de voorzitter de pers, voor de
uitmuntende voorlichting, die hij in den
loop van de jaren van deze zijde mocht
ondervinden. Verder sprak hij de hoop
uit, dat ook zijn opvolger denzelfden
steun en eerbied zou ondervinden, die
men hem steeds had verleend. Het werk
van een burgemeester-secretaris is zeer
moeilijk en eischt een groote werk
kracht en spreker dankt God, aan wien
hij alles te danken heeft, dat hij zijn
werk thans mag neerleggen in een goe
de gezondheid. Ook al heb ik nog zoo
goed mijn best gedaan, aldus spreker,
het blijft toch altijd menschenwerk,
maar naar beste weten heb ik altijd het
algemeen belang en het gemeentebe
lang gediend. Mijn taak loopt heden
ten einde en ik zal mij elders gaan ves
tigen, maar altijd zal de gemeente Dus
sen mijn sterke sympathie hebben en
ik hoop dan ook van harte, dat Gods
mildste zegen steeds op de gemeente en
de bevolking mag blijven drukken.
Een langdurig en hartelijk applaus
paard, dat overal aan de mensen werd
voorgesteld als een paard, dat kon re
kenen. Hij kon optellen, aftrekken en
zelfs vermenigvuldigen en delen. Als
hij hel portret van iemand had gezien,
herkende hij die persoon later weer.
Niemand begreep hoe het kwam. Pas
later werd het wonder verklaard. De
dresseur, dacht werkelijk dat zijn
paard zo knap was. Hij had er geen
idee van, dat hij het publiek bedroog.
Maar het paard klopte zolang met zijn
hoef tegen de grond, tot hij, bij een
kleine beweging van het hoofd van
zijn baas, ophield met kloppen. De
mensen konden die beweging niet zien
maar de dresseur wist er zelf ook niets
van. Hij deed het zonder dat hij er
erg in had. Hij was zo gespannen of
zijn rekenpaard het goed zou doen, dat
hij in gedachten meetelde en op het
goede ogenblik onwillekeurig een klei
ne beweging maakte. Het paard had
geleerd daarop te letten en zo hielp
zijn baas hem onbewust mee. Dit is
nu een echt voorbeeld van zelfdres-
suur, die dikwijls veel meer helpt dan
dressuur van mensen.
Maar niet alleen dieren, ook men
sen kunnen zich erg aan bepaalde din
gen wennen. Een professor nam daar
eens een proef mee. Hij klopte 48-,
daarna 50- en daarna 54 keer op de
tafel en vroeg de studenten om niet
mee te tellen, maar te schatten wan-
beloonde den burgemeester voor zijn
schitterende rede.
Vervolgens sprak Wethouder B. G.
Koekoek. Deze dankte voor de goede
wenschen die de burgemeester voor de
gemeente Dussen heeft uitgesproken.
Spreker vindt het jammer dat de bur
gemeester thans heengaat. Er is zijns
inziens geen reden tot blijdschap, maar
eerder tot een gedrukte stemming. Niet
temin geeft spreker de meest hartelijke
felicitaties aan den scheidenden burge
meester, want het woord eervol be
wijst zijn vele goede werken die hij
heeft verricht. Een periode van 42 jaar
sluit zich af, een periode vol waardee
ring en toewijding voor de gemeente
belangen. Dit werk was vaak heel
moeilijk, aangezien de omstandigheden
ongunstig waren door de geïsoleerde
ligging. Uw streven was altijd eenheid
te brengen, waar verdeeldheid was of
dreigde. Uw streven was alles te doen
door gezamenlijk overleg. Zoowel eco
nomisch als magistraal had de burge
meester steeds het vertrouwen van de
bevolking. Wat- er redelijkerwijs ge
sproken te bereiken was hebt U be
reikt. Verder memoreerde spreker de
uitmuntende verstandhouding die er
steeds heeft bestaan in het college van
B. en W. Ook namens zijn collega van
Etten dankt spreker den burgemeester
hiervoor. Deze dank komt ook toe aan
mevrouvr Snijders, die altijd een groote
steun is geweest voor den voorzitter
van ons college. Spreker besluit zijn
rede, met de hoop uit te spreken, „dat
de Allerhoogste U mag bewaren en dat
Hij U mag zegenen tot vreugde en
blijdschap van allen.
De burgemeester dankt Wethouder
Koekoek voor zijn mooie woorden.
Hierna richt het raaslid A. Berm het
woord tot den voorzitter. Deze dankt
ook voor de goede samenwerking, voor
de welwillendheid en de vriendschap
die men steeds van den burgemeester
mocht ondervinden. De raad van deze
gemeente weet, dat er veel onder Uw
bewind tot stand is gekomen.
Van de groote werken, die in de
ambtsperiode van den burgemeester zijn
verricht noemt spreker dan allereerst:
de overbrugging van de Maas bij Kei-
zersveer, verder de aansluiting bij het
electrisch lichtnet, de verbetering van
verschillende wegen, het in cultuur
brengen van gronden, de aankoop van
het historische kasteel ter verbouwing
tot gemeentehuis.
„Door het heldere inzicht", aldus
spreker, „wist gij het scheepje van Dus
sen in een veilige haven te loodsen".
Spreker hoopt, dat na de lange periode
van 40 jaar van noesten arbeid voor
den scheidenden burgemeester een tijd
perk van rust en een nog lange ge
zondheid mag zijn weggelegd.
neer hij langer cn wanneer hij korter
dan de vorige keer klopte. Alle stu
denten raadden er maar naar, maar
één zij precies hoe dikwijls er geklopt
was. Hij vertelde dat hij al van klein
kind af vlak hij een spoorbaan had
gewoond. In het begin telden de kin
deren de wagens van de goederentrei
nen ieder apart, maar na jaren schat
ten ze alleen nog maar het geluid van
de wielen tegen de rails. Ze telden
daarbij niet en keken ook niet naar de
klok. Maar zo groeide hel gevoel voor
tijd en rythme helemaal samen met
hen.
Dit gevoel voor tijd kennen de die
ren ook. Olifanten in Indië, die bij een
of ander werk bezig zijn, houden pre
cies op de tijd, dat gepauseerd wordt
op, ook zonder dat er een teken gege
ven wordt. Een kraai kan niet tot drie
tellen, maar twee mensen of drie men
sen is voor hem 'n heel ander gezicht.
Zo is het ook bij de nachtegaal. Daar
komt nog bij, dat het heel goedmogc-
lijk is, dat die nachtegaal bij de derde,
meelworm echt „genoeg" had. De pa
pegaai wist ook niet, wat het woord
„binnen" betekende, maar hij was er
op gedresseerd om „binnen" te roepen
als er op de deur geklopt werd. Hij
dacht er zelf helemaal niet bij na, als
hij „binnen" riep.
De mensen, die zelf dieren hebbén,
zeggen al heel gauw, dat hun hond of
hun poes toch zo bijzonder verstandig
is, maar dat komt meestal voor een
deel omdat ze zoveel van die dieren
houden en daarom elke kleinigheid als
een blijk van het bijzondere verstand
van hun vriend beschouwen. Als de
baas zijn hond een vraag stelt en het
dier begint daarop hard te blaffen,
zegt de baas al gauw: „Geloof me
jnaar, dat dier verstaat elk woord dat
je zegt!"
Precies kunnen we toch nooit na
gaan in hoever een hond of een ander
dier werkelijk begrijpt, wat er tegen
hem gezegd wordt en in hoever hij al
leen maar reageert op een paar vaste
klanten of op een paar bewegingen.
Dikwijs ook alleen op de uitdrukking
van het gezicht van zijn baas. In ieder
geval hebben de mensen, die beweren,
dat dieren geen verstand hebben, on
gelijk
WONDEREN DER KOUDE.
Als het builen 10° onder nul is,
vinden wij het al heel erg koud en
kruipen diep weg in onze jassen. Maar
toch is de temperatuur niet zo bijzon
der koud. De geleerden hebben zich al
eeuwen lang bezig gehouden met de
vraag, welke de laagste temperatuur
is. Steeds weer heeft men nieuwe la
boratoria gebouwd en verschillende
middelen beproefd om de laagste tem
peratuur te krijgen, die er kan be
staan. Het gaat daarbij niet alleen om
de theorie, maar ook practisch is het
van groot belang om te weten, hoe
laag de temperatuur kan zijn en wat
men bij de verschillende temperatu
ren kan doen. Vooral voor de indu
strie is het heel belangrijk, omdat bij
heel lage temperaturen grote verande
ringen in de verschillende stoffen
plaats hebben. Een paar honderd gra
den hebben de geleerden de tempera
tuur al naar omlaag kunnen brengen.
Dat was een ontzettend moeilijk werk
en de geleerden zijn heel langzaam
vooruit gekomen. Ze hebben uitgere
kend, dat de laagste temperatuur, die
bestaat, 273.16° Celsius onder nul is.
Zo laag zijn ze nog nooit gekomen,
maar veel scheelt het niet meer. Deze
temperatuur wordt de temperatuur
van het absolute nulpunt genoemd.
Rij een temperatuur van 190° on
der nul wordt de lucht vloeibaar. Die
vloeibare lucht kan je in een thermos-
flesch doen! Bloemen, die met vloei
bare lucht in aanraking worden ge
bracht, worden breekbaar als glas en
vallen in splinters als je er met iets
hards tegen aan slaat.
Wanneer men een dof klinkende
klok van lood in de vloeibare lucht
brengt, heeft hij daarna een klank, zo
helder alsof hij van zilver is. Dat is
dus wel een bewijs, dat bij een zo gro
te kou een heel bijzondere verandering
in het metaal plaats vindt. Wanneer
je je vingers zou bewegen bij die lage
temperatuur, zouden meteen al je
weefsels een stoornis ondervinden en
zou je grote brandblaren op je han
den krijgen.
Bij 183° onder nul is het mogelijk
om vloeibare zuurstof uit de lucht te
winnen. Onder de nvloed van deze
zuurstof wordt ijzerdraad zo brand
baar, dat het bijna als een blkseni-
straal ontbrandt.
Als men nog tien graden lager komt
dus op een temperatuur van 193° C.
is het mogelijk om de stikstof uit de
lucht te winnen. De stikstof verbindt
zich met waterstof tot ammoniak. Bij
247° kan neongas gewonnen wor
den, dat bijzonder sterk licht geety en
bij de lichtbuizen een grote rol speelt.
Nog 6° lager, bij 253 gr. onder nul,
heeft de afsplitsing van waterstof
plaats.
Nog steeds gaat men verder. De ge
leerden willen proberen om het abso
lute nulpunt te bereiken. Grote labo
ratoria zijn ertoe ingericht. Heel be
kend is de Hollandse geleerde Karaer-
lingh Onnes geweest, die zijn labora
torium in Leiden had.
OPLOSSINGEN RAADSELS
van vorige week.
1. Een vlieger of een klini-op.
2. Een gat in de kous of in wat an
ders.
3. Mijn neus.
NIEUWE RAADSELS.
4. Wie komen er, al loop ik traag
Mij nimmer toch voorbij,
Ja, blyven zelfs nog, als ik zil,
Maar altijd achter mij?
5. Welke tafel heeft geen poten?
Welke tafel heeft geen blad?
Welke tafel heeft geen lade
En geen tafelkleed gehad?
fi. Nu eens zuur cn dan eens zoet,
Blijf ik duur, doch smaak ik goed,
Weet je wat dit wezen kan?
Zeg het dan aan alle man.
7. Veel groen en veel roodgeel,
Heel netjes hü mekaar,
Zag ik eens. Wat was dat?
En 'k zag het, zeg eens waar?
8. Ik wou toch wel eens weten,
Hoe of het kleed mag heten,
Waarmee geen vrouw of man,
Geen kind zich kleeden kan.
9. Zeg eens, wat steekt je vader
Toch altijd in zyn mouw
Bij 't uitgaan? Zo je 't weet, och,
Zeg het dan eens gauw.
Gemeenteraad Dussen.
Klooaterbalsem ia een bijzondere balsem
die heerlijk verzacht en die Uw huid
prachtig glad en gaaf maakt, dank zij de
aromatische en huidgenezende bestan d-
deelen die Uw huid als 't^-are verjongen
Klooaterbalsem dringt diep in de weef
sels en maakt deze weer gezond en soepel
Akker's Kloosterbalsem bijt niet, zooals
andere middelen en is ook niet te ver
gelijken met geparfumeerde crèmes, die
wel aangenaam ruiken, maar niet genezen.
Onovertroffen als huidgenezend middel
bü brandwonden, schaafwonden, schrale
huid, open huid, kloven en wintervoeten
Per pot van 25 Gram f 0.621/2, pot van 50 Gram f l.'H
