Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
OP ZONDAG 26 FEBRUARI
E.C. J. MOONEN, aftredend
M.VAN DONGEN,aftredend
M. J. W. v. SOESTBERGEN,
„NOORD-
BRA8AND
1843
Politiek en Economie.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
Croquetten
en Bitterbollen,
Automatiek PULLES-HEESBEEN.
Chamberlain en de Ontwapeningsgedachte
Denkt aan de stemming voor de STEMT
Provinciale Staten
NUMMER 16.
ZATERDAG 25 FEBRUARI 1939.
62c JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijsper 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
TUCHTIGINGSRECHT.
De beste onderwijzers zijn degenen,
die de tucht handhaven door hun
moreele overwicht. In bepaalde om
standigheden echter zal het sterkste
overwicht tekort schieten en dan
moet de opvoeder ingrijpen, in het be
lang van zijn gezag, in het belang
van de totaliteit der klas en in het
belang ook van het moeilijke kind,
naar het ultrum remedium: de tuch
tiging.
We willen dat even zeggen, nu een
officier van justitie niet minder
dan twee weken gevangenisstraf heeft
geëischt en ontzegging van het recht
om het ambt uit te oefenen van on
derwijzer voor den tijd van vijf jaar,
legen een onderwijzer, die en leerling
een tik om de ooren had gegeven. Het
ging hier, naar uit de verslagen blijkt
en door verschillende onderwijsbla
den met nadruk wordt geconstateerd,
louter om een losse klap, niet meer.
Van mishandeling, in de gewone be-
teekenis, welke we er in het maat
schappelijk verkeer aan hechten, was
geen sprake. De wet! Ja, de wet! Als
men iemand een klap geeft, die pijn
lijk heeft aangedaan, dan constateerl
de wet; mishandeling. Maar naast de
wet staat toch nog het nuchtere men-
schëlijke oordeel, de levenspractijk
Erkenden niet twee ministers (van
Onderwijs en Justitie), dat tot het
tuchtrecht van den onderwijzer ook
het tuchtigingsrecht behoort?
Politie en justitie zijn en blijven
blijkbaar van een andere meening.
Alhoewel: sommige rechtbanken, als
die te Roermond en 's-Bosch een
klap op school als niet-strafbaar heb
ben geoordeeld.
Maar in het geval als het bovenge
schetste en een geval, waarin een
schilt nog e.pkel over het ministerieele
beleid. Het tempo van 's ministers op
treden zou te straf zijn geweest.
Tempo! Er zijn menschen, die het
zelfde willen, maar wij hebben nog
nooit twee menschen gezien of ge
kend, die overeen kwamen in het tem
po, waarmee ze hun doel meenden
te moeten nastreven.
Tempo! Tempo! Moeten we daar
over nu weer maanden gaan zeuren?
Ons dunkt, dat het verloop van za
ken Mr. Goseling, zoo noodig, niet ge
noegzaam tot een langzamer tempo
zal hebben aangespoord.
Vergeten we niet, dat duizenden
menschen, tien- en honderdduizenden,
de heéle zaak-Oss hartgrondig doet
uitroepen: als dat nou democratie be-
teekent
Een verder rekken van deze aan
gelegenheid komt enkel den belagers
der democratie ten goede, om ook hier
nu weer niet te spreken van de an
dere allures die sommige bestrijders
aannemen en de andere addertjes die
onder het gras schuilen!
TEGEN BETER
.WETEN IN.
Ongetwijfeld „verbijsterend" noemt
de Maasbode 't antwoord, dat volgens
een Reuter-telegram uit Weenen
gouwleider Bürckel gaf aan de nieuw-
Duitschers, die tegen hun bevrijders
morren over den slechten levens
standaard in het Derde Rijk.
„De slechte levensstandaard in
Duitschland is echter niet te wijten
aan de nationaal-socialistische regee
ring, maar aan de vijandigheid dei-
democratische landen, die Duitsch
land met oorlog bedreigen. Daardoor
zijn wij gedwongen kanonnen in
Het zijn hopelooze gevallen, in
Utrecht zoowel als in Weenen.
Maar de taktiek is duidelijk de
zelfde.
HOE MEN SECRETARIE
AMBTENAAR KAN
WORDEN!
In een Zuid-Limburgsch dorp van
rond 6000 inwoners, was een derde
ambtenaar ter secretarie noodig en
dus verscheen er een oproep aan sol
licitanten, die in het bezit moesten
zijn van hel gemeente-diploma.
Het gemeentebestuur had met zijn
oproep voor deze betrekking zooveel
succes, dat het noodig was om twaalf
sollicitanten op te roepen voor een
vergelijkend examen. Ze kwamen uit
Overijssel, Noord-Holland, uit Bra
bant en Limburg, en er was zelfs een
heusche gemeente-secretaris onder.
Men zou kunnen verwacht hebben,
aldus de Limburger Koerier, dat de
LEVENSVERZEKERING
19
WAALWIJK
sollieiteerende jongelui nader zouden
worden onderzocht op hun practische
kennis van gemeente-administratie,
op algemeene grondslagen van ge
meenterecht, op staatsinrichting, eco
nomie of desnoods op hun geschikt
heid om met menschen om te gaan,
een eigenschap welke men ook van
een derden secretarie-ambtenaar in
een gemeente kan verlangen, niet
waar
De sollicitanten kregen echter de
volgende vragen te beantwoorden:
Wie is of was: Ant. Coolen; Ciano;
Hapgood; Lasker; Keesom; Tsjai-
kowsky; Abr. Kuyper; Douwes Dek
ker; Bernard Shaw; Thorbecke; Ci
cero; Thomas van Aquino.
Wat verstaat U onder: ampel; coïn
cidentie; up to date; paraphrase;
exorcisme; Maginotlinie; Nimzo-
witsch-verdediging; imaginair; stoï-
cijnsch; adhaesie; acclamatie; arisch.
Wij weten natuurlijk niet, wat de
candidaten van deze vragen hebben
terecht gebracht, doch hebben een
zwaar vermoeden, dat het maar geluk
kig was, dat de examen-slachtoffers
KOMT EVEN SMULLEN
uitsluitend van Ie kwaliteit
kalfsvlee8ch.
een derde kans kregen om de gebleken
leemten in hun algemeene ontwikke
ling nog wat goed te maken.
Daarvoor hadden ze in het derde
deel van het examen opdracht om een
opstel naar keuze te maken over een
toespraak, die ze eventueel zouden
kunnen houden: a. bij de opening van
een raadhuis; b. bij de begrafenis van
een verdienstelijk hoofd der lagere
school; c. bij de installatie van een
nieuwen pastoor.
De proef zal wel geslaagd zijn en
het resultaat is zeer bevredigend ge
weest, tenminste voor den uitverko
rene, een jongeman uit de gemeente
zelf!, besluit de Limburger Koerier.
Chamberlain is en blijft optimist en
hij heeft den moed, dit openlijk vol te
houden en in het openbaar te verkla
ren, overal waar dit maar mogelijk is,
hoe ongunstig de internationale ver
standhouding er op het oogenblik ook
voor staat.
Sinds de Britsche premier in Sep
tember de boodschap in de wereld
stuurde „De vrede is gered", heeft hij
volgehouden, dat ieder conflict, hoe
ernstig ook, door gezamenlijk overleg
vreedzaam geregeld kan worden.
De stralenkrans, die men in die da
gen om het hoofd van Chamberlain,
als redder van den wereldvrede heeft
geweven, heeft weliswaar door de
groote offers, die men voor het behoud
van den vrede heeft moeten brengen,
veel van zijn luister verloren, maar de
pogingen die Chamberlain ook nu nog
aanwendt om Europa voor een twee
den wereldbrand te sparen, verdienen
toch allen lof. Het is geen gemakkelijk
werk, lang niet gemakkelijk als men
de verwijdering ziet tusschen de twee
groote groepen in Europa en een vraag
van het grootste gewicht is natuurlijk
hoe Chamberlain den vrede in Europa
wil verzekeren, hoe wil Chamberlain
de groote kloof die er bestaat tusschen
de twee „assen" overbruggen?
Vlak na de conferentie van München
scheen het alsof hij wilde pogen door
verschillende maatregelen en tege
moetkomende bepalingen Duitschland
beter te stemmen tegenover de demo-
cratiën. De beroemde Duitsch-Fran-
ARBEIDER-WETHOUDER VAN 's-HERTOGENBOSCH.
heele klas kinderen tegen een onder
wijzer als getuige werd gedagvaard,
toont o.i. de justitie, dat ze van pae-
dagogiek niet heel veel begrip heeft
envan haar tuchtigingsrecht
een zeer onmatig gebruik weet te
maken.
OSS EN „TEMPO".
Hoe lang zitten we nou al met „de
zaak-Oss" opgeschept? Wij zijn de tel
der maanden kwijt.
Zeker, het Handelsblad had gelijk,
toen het dezer dagen nog eens vast
stelde, dat de uitvoerige behandeling
dezer aangelegenheid nog eens de
voortreffelijkheid der democratie be
klemtoonde; geen ongerechtigheidje,
hoe klein ook, kan ten onzent in het
duistere blijven schuilen.
Maar tenslotte: de democratie is
toch geen lolley-pijp, die men tot op
hel hout zit af te 'lurken, omdat het
lekker is.
Zelfs aan de zaak-Oss dient eens
een einde te wor-den gesteld. Na de uit
voerige nota van den minister zijn alle
Nederlandsche bladen uitgezonderd
het Nat. Dagblad, De Télegraaf en
N.Rott. Crt. natuurlijk het er over
eens, dat de minister in zijn recht was
met zijn optreden tegen het ontactisch
werken der Ossche brigade; men ver
plaats van boter voort te brengen."
Als men zoo iets leest geeft men
toch den moed op, dat, waar zulke
waanvoorstellingen ingang vinden,
nog ooit de weg zal kunnen gebaand
worden tot beter inzciht.
Niet minder verbijsterend is intus-
schen de houding, die het Nederland
sche naitonaal-socialisme inneemt te
genover de jongste radio-rede van
H.M. de Koningin. Wij vinden in Vova
door Mussert zelf de scheeve lijn, die
reeds meermalen werd gesignaleerd,
„unverfroren" doorgetrokken.
Deze „leider", die de dingen radi
caal op hun kop zet, durft daar ge
wagen van Koninklijke instemming
met het streven van de N.S.B.! En dit
terwijl H.M de Koningin niet één,
maar nu reeds viermaal heeft te ver
staan gegeven, dat ons volk aan een
verandering van staatsvorm geen be
hoefte heeft.
De heer Mussert legt alles precies
andersom uit als het kennelijk is be
doeld en drijft de driestheid zoo ver,
H.M. te bedanken voor den lichtstraal
op zijn weg, die hem onversaagd zal
doen voortgaan.
Wel mocht hij terloops opmerken:
„Er is tenslotte geen woord zoo goed
en oprecht bedoeld, of het is altijd te
verdraaien en verkeerd uit te leg
gen!"
Als een geschiedschrijver van den
komenden tijd een schets zal moeten
schrijven over den politieken toe
stand in Europa in de twintigste
eeuw, wat zal deze dan toch vernie
tigend zijn voor onze diplomaten,
want de geheele twintigste eeuw door
is onrust de voornaamste factor ge
weest, waaruit de politieke constella
tie werd opgebouwd.
In geen enkel land blijft men ver
schoond van de gevolgen van deze
onrust en deze gevolgen drukken den
economischen toestand, die zijner
zijds ook weer onrust verwekt.
Er is een soort wissélwerking tus
schen de heerschende onrust en
den slechten economischen toestand.
De laatste met zijn groot aantal be-
hoeftigen schept onrust op het gebied
van de buitenlandsche politiek, want
vele diplomaten en regeerders laten bij
hun pogingen om hun werkloozen op
de een of andere manier aan werk te
helpen hun oog vallen op afzetgebied,
of zelfs op land van een vreemde mo
gendheid, hetgeen natuurlijk de noo-
dige politieke strubbelingen te weeg
brengt. Hier komen dan de nadeelige
gevolgen nog bij van het overdreven
protectionisme, dat tot in de finesses
tot bevordering van de eigen industrie
wordt doorgevoerd en hiermede is de
zaak compleet. Alle oorzaken om een
gewapend conflict te doen losbranden
zijn aanwezig, een kleine aanleiding
is slechts noodig en deze is gemakke
lijk te vinden.
De onrust die is ontstaan heeft ech
ter ook weer een zeer nadeelige in
vloed op den economischen toestand
zelf, want de ondernemingsgeest ver
slapt er aanmerkelijk door, aangezien
men vandaag niet weet, wat morgen
boven het hoofd hangt en omdat door
het overdreven protectionisme iedere
conjunctuurverbetering in de kiem
wordt gesmoord.
Wij zien hier dus duidelijk een wis
selwerking tusschen beide problemen
en hierdoor wordt de oplossing er van
nog moeilijker dan zij toch reeds zou
zijn.
De koe moet echter bij de horens
worden aangepakt en dit geldt ook
hier. Beide problemen moeten grondig
behandeld worden.
Bij de behandeling van de buiten
landsche politiek, bij de schending van
de verdragen en bij het onrust kwee
ken, moeten de staatshoofden en di
plomaten er aan denken, dat daardoor
ook de economische toestand weer
verder verslechterd wordt, dat wij
weer verder zijn van de oplossing van
het groote economische vraagstuk en
dat minder dan ooit een bepaald con
tingent van de werkloozen over de
geheele wereld werk zal krijgen, want
de werkloosheid kan niet verbeterd
worden, voor de heerschende geschil
len tusschen de verschillende mogend
heden geliquideerd zijn, alvorens een
nieuw Europa is ontstaan, een Europa
van landen en volkeren, die elkaar be
grijpen en respecteeren.
Geen ras, bloed en bodem kan ons
verlossen van het reeds jaren heer
schende werkloosheidsspook, ook geen
dictatuur van het proletariaat.
Het eerste vereische hiertoe is: po
litieke rust en internationale samen
werking. De werkloosheid heeft wel
iswaar meerdere oorzaken, ook erg
diepliggende oorzaken, maar om de
nadeelige gevolgen van deze oorzaken
op te vangen wordt in verschillende
landen reeds al het mogelijke gedaan.
De pogingen hiertoe hebben echter
slechts ten deele resultaat. Dit resul
taat zal beter zijn, wanneer de rust zal
zijn wedergekeerd.
WaalwyKSche en Langstraatsche Courant*
R.K. KIEZERS.
