Toegewijd een Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
n f
R h
u
1843
Tempo in de Werkloosheidbestrijding.
Mag dat zoo maar?
De Nieuwe Gemeenschap.
„NOORD-
BRABAND
ÖR
Het verkeer en het vervoer,
ht
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
Heerlijke
Chocoladebollen
Automatiek PULLES-HEESBEEN.
België's toekomst.
Verdrijf die
Beklemming
VeSistèxJcte
U
:h.
ZATERDAG 11 MAART 1939.
62e JAARGANG.
5,30 -
nastiek
kl.O.S.
nsport-
School,
5.15
6.30
:n van
ie Ge-
acrum
oscoop
den
839
W*
est.
3R
jk.
or
LEVENSVERZEKERING
99
WAALWIJK
KOMT EVEN SMULLEN.
met slagroom.
AKKER'S
NUMMER 20.
ó't same a.
erdam
ilversu n
P Mem
isterda n
1, van ju,
£e,r, vin
nsterdr.m
^et het
denberg
□mm er.
o.m,
:hterlicht,
nen, den
Eethen.
te. P. v
1, f 10,-
maanden
vijk, art.
oorwaar-
ilO, twee
aai del ijk
rangenisj
men, art
w.
cho van het Zuiden,
WaalwUbsche en Laigslrulsrke Courant)
i».
idv.
1837
idv.
30p
60.
nz.
ag.
en.
den
stus
i
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijsper 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
V rijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Men raakt het er in den lande
vrijwel over eens dat de vrijheid van
drukpers ook te groot kan zijn. Men
beleedigt maar, schrijft anti nationale
artikelen, en dat gaat ongestraft
verder. Al is men natuurlijk bang
deze vrijheid te veel te beperken,
toch zoekt men naar mogelijkheden
om vooral aan het anti nationale
geschrijf e\ gebrat een einde te
maken.
Zoo heeft dr. van Rappard vorige
week in het orgaan van zijn partij,
de doorgevoerde N. S. B.'ers, een
vers geschreven, waarin hij Hitier
verheerlijkt niet alleen, maar oproept
„ten strijde voor het Duitsche Neder,
land, om Hitier de hand te reiken,
dien wij trouw hebben gezworen,"
Zoo gaat het maar steeds door.
Interessant is dan ook wat een
andere van Rappard, lid der Eerste
Kamer dezer dagen over al deze
dingen zeide.
Spr. drong aan op een strenger
optreden tegen extremistische stroo
mingen en onbetamelijke, onneder-
landsche uitlatingen in woord en
geschrift. Het buitenlandsche gif
verspreidt zich helaas steeds verder
hier te lande.
De uitlatingen van dr Van Rappard
„dien bezoedelaar van mijn naam",
in de Nationaal Socialist zijn wal
gelijk, zoo zeide hij. Ook H.M de
Koningin wordt door zulke men-
schen niet ontzien. Zij volgen Adolf
Hitler, den „genialen leider van het
Germaansche volk" en gewagen van
„het Duitsche volk van Nederduitseh-
land" en van „het volk van den
Nedermark."
Het ergste is wel het recente
gedicht
„Op. ten strijd voor het Duitsche
Nederland
Aan Adolf Hitler reiken wij de
hand" enz.
Is dit nu nog niet strafrechtelijk
vervolgbaar? Zij zeggen al: „Aan
Adolf Hitler heboen wij gezworen8'.
Mocht een oorlog komen, dan
zouden zulke lieden ongetwijfeld
naar Duitschland overloopen. En
zijn dat dan nog geen landverraders?
In „De Misthoorn' word de Oxford
beweging gesmaad en öeleedigd, in
„Volk en Vaderland''komen walge
lijke teekeningen voor en schande
lijke beschouwingen b,v over de
Joodsche vluchtelingen. Zulke en
dergelijke pingen moeten hier niet
langer mogen voorkomen Een man
als majoor Kruyt is al bereid van
den legalen weg af te wijken en „er
met een mitrailleur op los te gaan."
Wanneer art. 137 W, v. S. ook
geen uitkomst biedt, is het de
hoogste tijd deze bepalingen te ver
scherpen. Spr. bezit geen anti
Duitsche gezindheid, doch het is
zeer bedenkelijk wanneer hier alles
maar gezegd kan worden. Hij zeide
gesproken te hebben niet als Neder-
marker, doch als Nederlander, als
oprecht vaderlander.
't Wordt werkelijk hoog tijd, dat
ten deze maatregelen worden ge
nomen.
Velen zijn er, die het verkeers-
vraagstuk in een handomdraai
meenen te kunnen oplossen met
een uitspraak als: het spoorweg
verkeer is ten doode opgeschreven,
de toekomst is aan den aulo.
In kringen van deskundigen is
men niet zoo vlug en doortastend
met dergelijke uitspraken, juist om.
dat men het probleem in zijn ver
schillende aspecten kent en ook weet,
dat een terugtreden der spoorwegen
nieuwe verkeersproblemen zou op.
roepen.
Prof. dr. ir. Goudriaan, het hoofd
der spoorwegen, die het pleit voor
de spoorwegen met kracht opneemt
maar tegelijk een open oog toont
voor andere maatschappe ijke be
langen, heeft op den jaardag der
Rolterdamsche Kamer van Koop
handel en Fabrieken een rede ge
houden over »De toekomst der
Nederlandsche Spoorwegen.»
Wanneer de tijd voor de Neder
landsche spoorwegen voorbij was,
zoo zeide hij, zou dit uit deexploi-
taliecijfers moeten blijken. Maar
deze hebben niet dat onheilspellend
aanzien als sommige beoordeelaars
er aan geven.
Prof. Goudriaan noemde de ver
liescijfers; 1935 '28 millioen, 1936
30 millioen, 1937 32 millioen, 1938
22,5 millioen welk laatste jaar slechts
een oogenschijnlijke verbetering
toont, toe te schrijven aan definan
cieele reorganisatie en van enkele
daarmee samenhangende debet-
posten.
Maar het Spoorwegbedrijf brengt
ook thans nog zelf een belangrijk
deel van zijn atschrijvingen op,
hoewel het door de langdurige en
ernstige crisis, welke de geheele
wereld en Nederland in het bijzonder
heeft getroffen, een zeer ongunstigen
tijd heeft gehad. Het goederen- en
personenvervoer is sterk gedaald en
een deel van het passagiersvervoer
is verplaatst naar de bussen.
Hij vindt de bussen geen bezwaar,
't kunnen bondgenooten zijn, als
ieder op zijn terrein blijft. Heispoor
op de groote trajecten, de bus op
de kleinere, t.w. de bediening van
tusschengelegen plaatsen.
Wordt hieraan niet de hand ge
houden dan zullen de Spoorwegen
in snel tempo voorstellen moeten
doen tot rigoreuse inkrimping van
't Spoorwegnet.
Spr. haalde het volgende aan als
voorbeeld, hoe de inkomsten stegen
in den tijd van de actie tegen de
bussen doorden minister van Justitie.
Op het traject Amsterdam Den
Haag v.v. steeg de vei koop van
enkele reiskaarten en derde klasse
met meer dan 100 pet., het aantal
retours met 18 pet., tusscben Am
sterdam en Utrecht stegen de enkele
reizen met ruim 35 pet., retours met
18 pet. Op grond van deze cijfers
mag men veilig aannemen, dat de
spoorwegontvangsten op de aange
taste trajecten over het geheele land
zijn gedaald met minstens 25 pet.,
of tussohen de 6 en 10 millioen
gulden.
Voor de toekomst der Nederland
sche spoorwegen is het volstrekt
noodzakelijk, dat zoo spoedig mo
gelijk de rentabiliteit van het bedrijf
wordt hersteld. Men mag daarbij
geen duimbreed afwijken van de
beproefde beginselen van gezond en
solide bedrijfsbeheer. Dit moet ge
schieden door vermindering van
uitgaven en vermeerdering van in
komsten, maar de laatste factor is
kwantitatief en kwalitatief de be
langrijkste.
Men hoopt dit te bereiken door
laag prijs-niveau, groote snelheid,
veel comfort, gemakkelijke controle.
ADVERTEERT IN DIT BLAD
Er is meer de vraag gesteld of 't
streven naar »De Nieuwe Gemeen
schap» door de juiste scheiding der
principes ook voor andersdenkenden
aanvaardbaar zal zijn.
Mag. Dr. S. Stohman antwoordt
daarop dat weldegelijk een gemeen
schappelijke basis zal zijn te vinden.
„Die gemeenschappelijke basis is
hierin gelegen, dat wij in allemen-
schen de waarde van de mensche-
lijke persoon erkennen en respectee.
ren. Reeds daaruit vloeit o.m. voort,
dat wij een ander niet mogen bena-
deelen maar integendeel moeten
liefhebben en behulpzaam zijn
dat wij respect moeten hebben voor
de overtuiging van anderen en dat
wij de persoonlijke vrijheid en de
persoonlijke rechten moeten eer
biedigen dat wij eerlijkheid en
oprechtheid moeten betrachten in
het maatschappelijk verkeer dat
wij de rechlsnoi men, door de wettige
overheid in aller belang vastgesteld,
moeten naleven
Gelukkig mogen we het als een
feit coustateeren, dat de verschillen
de sociale en economische groepee
ringen reeds nu naar elkander toe
groeien, dat de geest van saam-
hoorigheid en wederzijdsch begrijpen
steeds toeneemt. Ook de godsdiensti
ge en politieke groepeer ingen zullen
deze richting moeten uitgaan in
sterkere mate dan tot nog toe het
geval was. Wij zijn 'echter nog
in een groei-proees, En in dat
stadium der ontwikkeling mogen
wij vooral niet vergelen, dat dit
groei proces slechts gevaar loopt te
worden verbroken, wanneer wij het
vroegtijdig trachten te forceeren.
Niemand kan momenteel een
concrete uitspraak doen over het
tijdstip en de wijze waarop een
gezamenlijke actie voor een nieuwe
gemeenschap kan worden ingezet
noch over de wegen waarlangs wij
tot deze gezamenlijke actie moeten
komen. Ook dat moet groeien. Maar
het zal zeer zeker groeien, wanneer
allen zich maar bewust blijven van
het uiteindelijk doel, samen werking
van allen en geen isolement."
In October van dit jaar viert de cri
sis haar tienjarig jubileum. Wij veron
derstellen echter niet, dat dit aanlei
ding zal zijn voor een opgewekte feest
vreugde, want daarvoor heeft de crisis
ons te veel leed gebracht. Toch is de
crisis van eenen kant nuttig geweest.
Geduld is een schoone deugd, pleegt
men vaak te zeggen en inderdaad dit
spreekwoord is zeer juist. Vooral in
onzen tijd is geduld onontbeerlijk on
danks de veel grootere snelheid waar
mede alles vooruitgaat.
De crisis heeft ons geleerd dat ge
duld te beoefenen, want in 1931 dach
ten wij al dat het zoo n vaart niet zou
loopen met de depressie. Het einde was
in zicht, en de wereld die toen reeds
lang genoeg geteisterd was door het
werkloosheidspook, verheugde zich in
de komende opleving. Het is helaas zoo
niet geweest. De verwachte opleving
bleef uit en de crisis zette verder door,
vrat verder in op ons economisch le
ven. Thans is het bijna 10 jaar gele
den, dat de échèc op de beurs te New-
York plaats vond en 10 jaar lang ver
wachten wij verbetering. 10 jaar lang
beoefenen wij reeds de mooie deugd.
In andere landen zien wij vrij gun
stige resultaten in verband met de
werkloosheidsbestrijding, gunstig al
thans voorzoover men den toestand
gaat vergelijken met ons land. België,
een land met grootendeels dezelfde
economische structuur heeft ongeveer
de helft van ons werkloozencijfer.
Groote geleerden laten het licht val
len op de werkloosheid. Groote geleer
den van naam houden redevoeringen.
De laatste dagen is het oud-minister
Verschuur zelf geweest, die in een ver
gadering van den partij-raad van de
R.K.S.P. zonder meer heeft verklaard
dat het tempo der werkloosheidsbestrij
ding veel te wenschen over laat. Dr.
Moller en Prof. Veraart hebben de
wenschelijkheid van dieper ingrijpende
maatregelen bewezen en oud-minister
Boangaarts sloot zich hier bij aan.
Professor Goudriaan, de directeur-ge
neraal van de Nederlandsche Spoorwe
gen heeft onlangs nog de eerste ver-
eischten voor een doelmatige werkloos
heidsbestrijding uiteengezet.
Neen aan praten ontbreekt het wer
kelijk niet. En ook gezonde „praat" is
er genoeg, maar met dat al wil het ge-
wenschte tempo in de werkloosheids
bestrijding nog maar steeds niet komen.
Zou het hier misschien zitten in het
feit, dat ons ministerie te weinig de
werkloosheid in het hart bestrijdt, zoo
als Prof. Veraart en Goudriaan het
willen, maar te veel het oog richten op
de gevolgen en de nadeelige gevolgen
van de werkloosheid zooveel mogelijk
ongedaan willen maken?
Het plan van Prof. Veraart heeft on
tegenzeggelijk heel veel goeds, maar
toch, zou dan de economie niet te sterk
„geleid" worden. En het valuta-vraag
stuk, daaraan wordt zeker in het Na
tionaal Economisch Plan te weinig
aandacht geschonken. Prof. Goudriaan
echter schijnt van een wijziging van
onze monetaire politiek veel te veel nut
te verwachten. Beide geleerden zijn het
niet met elkaar eens, maar ook niet met
ons huidige beleid in dit opzicht en
thans dringt zich de vraag naar vo
ren, wordt door de blijvende werkloos
heid en de absoluut ongunstige verhou
ding die wij maken tegenover andere
landen niet bewezen, dat onze regee
ring den goeden weg nog niet te pak
ken heeft. Zou het den kant van Ver
aart of Goudriaan uit moeten?
In zijn memorie van antwoord aan
de Eerste Kamer heeft minister Steen-
berghe verklaard, dat zijn beleid in de
allereerste plaats gericht is op de be
strijding van de werkloosheid. In dit
verband wees hij op de tariefsmaatre
gelen en het plan Westhof.
Laten wij daarom hopen, dat wij
thans, na bijna 10 jaren crisis, een nieu
wen tijd tegemoet gaan, een tijd, waar
in onze regeering alles, maar dan ook
alles doet wat maar eenigszins moge
lijk is, om de werkloosheid te vermin
deren.
Dan moet haar werk resultaat heb
ben.
België mag zich verheugen in een
jong en krachtig vorst, die op tijd
ernstige vermaningen durft geven en
z'n volk de waarheid zeggen. Dat
bewees hij reeds meermalen en thans
weer in het gepubliceerde schrijven
aan zijn eersten minister, waarvan
wij in ons vorig nummer een en
ander mededeelden.
Hij verklaarde dat het landmeer
dan ooit behoefte heeft aan een
dracht, en toch moet hij de Kamer
ontbinden, bij gebrek aan de moge
lijkheid om een vaste regeering te
vormen. Hij geeft de schuld aan de
ministers en de Kamers, doordat de
grondwet niet wordt nageleefd en
valsche, misleidende opvattingen
verspreid en toegepast worden.
Sfurmi
leder, die met 'n verwaarloosde
hoest is blijven doorloopen kent
dat gevoel van beklemming op de
borst, die U het ademhalen be
moeilijkt. Val die beklemming
met succes aan door middel van
Abdijsiroop. Ze maakt de slijm op
Uw borst los, zuivert Uw lucht
wegen zoodat het beklemmende,
pijnlijke gevoel bij het adem
halen geheel verdwijnt. Laat
Akker'e Abdijsiroop, de bijzon
dere kruiden-siroop, versterkt met
„codeïne" dat ook voor U doen.'
tegen hoest, griep, bronchitis, asthma.
Flacon 90 ct.. f 1.50. f 2.40, t 4.20. Alom verkrijgbaar.
Het lot van België ligt in de
handen van België zelf, zegt de
Koning. Een blik over de grenzen
zegt hem, dat hel aller plicht is,
het moreele gezag van België hoog
te houden.
De geschiedenis geeft voorheelden
te over van volkeien die niet leeren
willen, maar als blinden doordraven
en ten onder gaan.
De politiek in België ondermijnde
het gezag, scheurde de burgers uit
een en toonde een verdeeld volk,
hoezeer het eendracht van noode
had.
Moge het koninklijk woord zijn
goede uitwerking niet missen, en
moge het ook ten onzent gehoord
worden, waar den laatsten lijd ook
vele quaesties zich toespitsen, en
voedsel geven aan extremistische
elementenook in ons land
hebben de goede elementen meer
behoefte dan ooii aan eenheid.
Men solle niet te veel metdez.g.
democratie, voor het te laat is.
ABONNEERT U OP DIT BLAD.
