10 cent per week.
zondere Nooden, waarvan deze vice-
voorzitter is.
In een hartelijke treffende speech
wenschte hij den zilveren jubilaris ge-
luk met dit mooie feest. Zelf had hij
in zijn gemeente dit feit mogen her
denken, zoodat hij wist wat het zeggen
wilde. Naast zijn persoonlijke geluk-
wenschen biedt hij dan ook de beste
wensclien aan namens de commissie
voor Bijzondere Nooden, waarvoor de
jubilaris als voorzitter zooveel heefi
gedaan. Hij verklaarde, hoe er eenigen
tijd geleden stemmen opgingen om de
commissie op te hetfen en het t<>en
grootendeels aan den invloed van den
jubilaris was le danken, dat liet moei
lijke werk werd voortgezet.
Spreker eindigt dan na nogmaals
zijn beste wenschen en dank uitge
sproken te hebben met de hoop, dat
de uitmuntende verstandhouding wel
ke er altijd in de commissie heeft ge-
heerscht, altijd zal mogen blijven be
slaan.
Vervolgens sprak de heer Festen
namens het R.K. kerkkoor van St. Jan.
Zooals de kruisweg in de kerk een
blijvende versiering zal zijn, zoo zat
ook onze zang een blijvend sieraad
zijn voor de kerk. De koristen hebben
gemeend den jubilaris niet heter te
kunnen huldigen dan fn de Priester-
cantate. Namens alle koristen hoopt
spreker dat de pastoor nog lange ja
ren hun geëerbiedigde leidsman mag
zijn, een bescheiden maar niet minder
«r krachtige wcnsch, die de koristen zul-
len bekrachtigen door het zingen vant
Hij leve lang.
Het zangkoor zette hierna het meer
stemmige: Hij leve lang, in.
DE PASTOOR DANKT.
De zilveren Herder, hierna 't woord
nemend begon met er op te wijzen,
dat hij op al deze lof-uitingen niet ge
heel kan zwijgen. De burgemeester, de
voorzitter van het eere-comité heeft
woorden gesproken van hulde i n
waardeering, welke woorden door (ie
andere sprekers zijn gevolgd. Boven
dien is namens de parochianen het
feestgeschenk aangeboden en zoo zijn
er hier twee feiten waarop een kort
antwoord past.
De rede van den burgemeester was
overdreven. Eerlijk en onbewust, maar
in ieder geval overdreven. Ja, zelfs
sprak hij niet eens waarheid en in dit
slechte voorbeeld zijn de andere spre
kers hem gevolgd. In de verschillende
redevoeringen is het ideaal van een
priester afgeschilderd zooals men zich
dat zou wenschen, maar helaas blijf
ik van dal ideaal ver af. Toch waar
deer ik ten zeerste wat er gesproken
is, maar voor me zelf neem ik het op
■0 als een stille vingerwijzing. In al die
hartelijke speeches is mij voor den
geest geschilderd hoe het moest zijn
en daarom zeg ik nu voortaan tegen
me zelf: Zorg dan ook dat het zoo
wordt.
Verder is er gewezen op hetgeen er
in de vier en een half jaar dat ik hier
pastoor was, tot stand kwam. Ja, in
derdaad, er kwam wat tol stand, maar
dat neemt niet weg dat er nog veel en
veel meer lot stand moet komen. De
steun die ik hierbij steeds van het
gemeente-bestuur ontving was onont
beerlijk. In een gemeente zooals Waal
wijk kruisen de wegen van het kerke
lijk en burgerlijk gezag elkaar telkens,
en het verheugt mij dat er hij die krui-
zingen nooit ongelukken zijn gebeurd.
Het verheugt mij dat er nooit sprake
is geweest van animositeit, maar dat
de zaken steeds in een zuiver zake
lijke sfeer werden behandeld. Juist
door die voortreffelijke samenwer
king is er nogal iets tot stand kunnen
komen. Voor deze uitmuntende sa
menwerking breng ik den dank over
^'ian het kerkbestuur. Ik lm ip van har
te, dat de uitmuntende samenwerking
lusschen het kerkelijk en wereldlijk
gezag steeds zal mogen blijven voort
duren.
Over het feestgeschenk had ik al
wel iets gehoord, maar dit aanbod
overtreft mijn verwachtingen en de
waarde van het groole bedrag wordt
nog verhoogd door cfe gedachte, dat
het zoowel door den gift van den rijke
als door het penningske der armen hij
elkaar is gebracht. Het kerkbestuur
aanvaardt in dank de feestgave voor
een kruisweg, waar men over hon
derd jaar nog met een critisch
oog naar zal kunnen kijken. Het
kerkbestuur zal het geld besteden vol-
gens de bedoeling en het ideaal van
de gevers. Hierna dankte den zilveren
pastoor allen die op de receptie aan
wezig waren voor hun sympathie en
medeleven.
Ook kapelaan van Rooij sprak hier
na nog een kort dankwoord tot de
aanwezigen. Namens het feest-comitö
bracht hij dank aan allen die op de
een of andere wijze hebben medege
werkt of bijgedragen tot dit mooie
teest. Het zou ondoenlijk zijn, aldus
spreker, hier in bijzonderheden te
gaan, treden, aangezien men dan ge^
makkelijk iemand zou kunnen ver
geten en daarom dankte hij allen zon
der nadere aanduiding. Het volk van
de parochie St. Jan heeft zich van z'n
beste zijde laten kennen. En met de
uitspraak: „Een volk dat zijn pries
ters eert, staat dichi bij God" eindigde
spreker.
Hierna bestond gelegenheid den ju
bilaris persoonlijk te feliciteeren en
hoe ontzaglijk velen hiervan gebruik
hebben gemaakt zouden wij niet gaar
ne ramen. Het aantal was overweldi
gend en dank zij de goede voorzorgen
(tie men ook hier weer genomen had
verliep alles zeer ordelijk en tot te
vredenheid van ieder.
Niet alleen de parochianen kwamen
den pastoor de hand drukken, nee,
ook uit de andere drie parochies wa
ren talrijke personen aanwezig, ter
wijl er tevens verschillende anders
denkenden van hun medeleven kwa
men getuigen. Ook waren er verschil
lende personen van hui ten de gemeen
te.
DE PASTOOR DANKT DE PAROCHIE.
Om half zes werd een plechtig lof
gecelebreerd, opgedragen door den
jubilaris. Ook thans was de kerk
stampvol. Door de eere-wacht en de
bruidjes werd de jubilcerende Her
der weer aan (ie pastorie afgehaald en
weer hadden zich talrijke belangstel
lenden opgesteld. In (tit Lof hield de
pastoor zijn dankpredikatie tot de pa
rochianen, waarin hij zijn grooten
dank en erkentelijkheid betuigde vooï
de talrijke bewijzen van sympathie en
medeleven, die hij bij gelegenheid van
zijn zilveren priesterfeest had mogen
ondervinden.
De pastoor zeide hierbij, dat hij
aanvankelijk niet zoo'n grootsche
feestviering had gewenscht, maar toen
hij des ochtends onder de schitterende
eere-boog liep waren hem de woorden
le binnen geschoten: Gelukkig volk,
dal zijn priester eert, want dat staat
dicht bij God.
Dan betuigt spreker zijn dank aan
allen, die zich afsloofden 0111 dezen
dag voor hem tot een onvergetelijke
en een grootsche huildiging voor het
priesterschap le maken.
„Eert niet mij, maar den priester
en in den priester God", aldus spreker.
Dan dankt hij de parochianen voor
de aanzienlijke gift, waarvan de waar
de nog wordt verhoogd door de ge
dachte, dal zij is saamgebracht dooi
de gift van den rijke en het pennings
ke der armen.
Met het verzoek lot verdere samen
werking eindigt de jubilaris zijn in
drukwekkende predicatie.
DE AVONDFEESTEN.
Om ball acht werd den jubilaris
een hulde gebracht door de Harmonie
St. Crispijn, de liedertafel Oefening en
Vermaak en de liedertafel De Ver-
eenigde Zangers.
Namens St. Crispijn en de Vereenig-
de Zangers werden hier woorden van
felicitatie gesproken door den heer Fr.
Smolders, de voorzitter van eerstge
noemde vereeniging en door den heei
A. C. v. (1. Heijden namens Oefening
en Vermaak, welke wenschen hartelijk
door den pastoor werden beantwoord.
Nadat enkele pittige nummertjes
waren gespeeld en gezongen, ging hel
in optocht, jubilaris en familieleden,
kapelaans en leden van het eere-comi
té, naar het Raadhuisplein, waar dan
de avondfeesten door de jeugd plaats
hadden.
Hier was het een enorme drukte.
Een ontzaglijke menigte had zich
langs alle kanten opgesteld om getuige
te kunnen zijn van deze bijzondere
feestelijkheden. Tot ver in de Stations-
straal hing men uit de ramen 0111 het
schouwspel le kunnen gade slaan. Ook
op de bovenste gaanderij van het ge
meentehuis stonden nog enkele be
langstel lenden. Men rekte de halzen,
klom hoven op fietsen en auto's, Moe
ders hieven hun kinderen omhoog,
peuters jengelden omdat zij niets zien
konden totdat zij door Vader op den
schouder werden gezet. Verslaggevers
drongen door de dichte rijen om een
plaatsje machtig te worden en pers
fotograven liepen heen en weer. Twee
moedige jonge dames hadden zelfs
ten einde raad de dakgoot van haar
woning als haar particuliere tribune
uitgekozen.
De jubilaris met zijn familieleden
en genoodigden namen plaats voor op
het plein en toen kondigde klaroenge
schal van den heraut uit de loggia van
het raadhuis het begin aan.
Het is moeilijk 0111 de feestelijkhe
den te beschrijven en bovendien ook
niet noodig, want iedereen heeft ze
immers gezien en ervan genoten. Hier
werd de idee tot uitdrukking gebracht:
de jeugd viert zelf feest, omdat de
pastoor feest viert en Kees Spierings,
de organisator van de spelen is in
dezen opzet uitstekend geslaagd. Door
alle katholieke jeugdbewegingen werd
aan het welslagen hiervan medege
werkt, terwijl St. Crispijn voor de mu
zikale omlijsting zorgde. De verschil
lende groepen waren in keurige, deels
historische, deels decoratieve cos-
tuums gestoken, hetgeen de aantrek
kelijkheid van deze bijeenkomst nog
aanmerkelijk verhoogde. Een heraut,
opgesteld op hel balcon van ons mooi
stijlvolle gemeente-huis, eveneens in
historische kleederdracht, zorgde met
zijn bazuin voor de verschillende sig
nalen die er gegeven moesten worden.
Hoewel wij, zooals reeds gezegd de
verschillende spelen niet zullen gaan
beschrijven, willen wij'toch voor en
kele zeer treffende momenten een uit
zondering maken.
Toen dan door een groep verken
ners en J.W.'ers het kampvuur werd
ontstoken, terwijl de kabouters en dc
in fleurige costuumpjes gesloken
meisjes allen voorzien waren van een
lampion, zette St. Crispijn het „Aan
U o Koning der Eeuwen" in. De hoe
den werden afgezet, de jubilaris, fa
milie en genoodigden verhieven zich
van hun plaats en de door de mede
werkenden gevormde ringen begon
nen in tegenovergestelde richting te
draaien. Dit was een treffend en
grootsch moment, terwijl ook de bal-
lonnenvlucht een bijzonder aardig
oogenblik was. Alle kleintjes werden
voorzien van luchtballons, die enkele
oogenbikken nadien de lucht in wer
den gelaten. Eerst langzaam, maar
dan, geschept door den avondbries
stegen de tallooze ballonnetjes ten
hemel. Een mooi schouwspel, dat ten
volle werd genoten.
Nadat St. Chrispijn nog een nunir
niertje ten gehoore had gebracht voor
de eere-tribune, werd afgemarcheerd
wat tevens hel sein was voor 't einde
van deze schitterende avondfeesten.
Ook hier is het weer ondoenlijk om
met persoonlijke woorden van dank
aan te komen en daarom in navolging
van den Weleerw. Heer Kapelaan van
Rooij, danken wij hier allen die aan
dit feest hebben meegewerkt, maar
hulde aan den Bosschen kunstenaar
Kees Spierings, maar niet minder aan
den leider, kapelaan van Lierop, die
er voor zorgden dat we iets anders,
iets beters te zien kregen en dat de
regeling ook hier zoo verzorgd was.
Vermeld zij nog, dat de gemeente
politie in samenwerking van de Kon.
Marechaussee onder leiding van in
specteur Hoehen, gezorgd had voor
een uitstekende afzetting.
En zooals steeds werd aan het slot
weer gedemonstreerd dat wij katholie
ken ook goede staatsburgers zijn en
na eerst hulde aan God in „Aan U o
Koning der Eeuwen" werd besloten
met het aloude „Wilhelmus", door de
harmonie ingezet en door groot en
klein meegezongen.
Dat was een waardig besluit van een
schoone dag, welks feestviering niet
ten einde kwam, dan toen de geachte
jubilaris met z'n familie in de pastorie
zich terugtrokken, want de jeugd
bleef zingen en jubelen en liet „lang
leve onze pastoor" was niet van de
lucht. Waalwijk, de parochie SI. Jan
heeft een feest gevierd, waardig door
opzet, waardig door uitvoering, maar
niet minder waardig in z'n afwerking
en welslagen
Dinsdag-ochtend, den eigenlijken
dag van het 25-jai'ig priester-jubi
leum, trokken alle kinderen der R.K.
scholen der parochie ter H. Mis, waar
zij de kinder-communie offerden voor
den jubileerenden pastoor.
Maandagavond had de jubilaris de
hulde der leerlingen der R.K. Huis
houd- en Industrie-school in ont
vangst genomen en Dinsdag volgden
de andere scholen. Eerst werd dooi
den ZeerEerw. heer pastoor de B.L.O.-
school bezocht, waar hem gelukwen-
schen in verschillenden vorm gebracht
werden en cadeaux aangeboden vai»
eigen maaksel. Vervolgens de scholen
der Zusters van het St. Teresia-ge-
sticht, die van deze hulde geweldig
veel werk hadden gemaakt en ten slot
te de St. Petrusscholen. Woensdag
ochtend had nog een huldiging
plaats in de bewaarschool. Het is niet
wel doenlijk dit alles te gaan detail-
leeren: zeggen we alleen dat de huldi
ging in poëzie en proza en in zang
overal zeer spontaan was en zeer
treffend voor den jubilaris en zijne
familie. Ontegenzeggelijk waren dit
mede de mooiste oogenblikken der gc-
heele feestviering.
Ten 12 uur was het priester-recep
tie, waar o.m. verschenen Mgr. Alex
Sweens, president van 't Groot Semi
narie te Haren, verschillende profes
soren, pastoor v. d. Kamp uit 's Bosch
e.a.
Verder waren tal van schriftelijke
en telegrafische gel.ukwenschen bin
nengekomen van geestelijke en we
reldlijke autoriteiten uil alle deelen
van het land.
Een aardige verrassing werd den
jubilaris bereid toen Dinsdagavond 't
fleurige en uitstekende muziekcorps
van het patronaat „St. Gathrien" in
Den Bosch, onverwacht expresselijk
eene muzikale hulde aan pastoor Hee-
zemans kwam brengen.
Toen pastoor Heezemans in 's-Bosch
werkzaam was, heeft hij zich hijzon
der voor de patronaatsharmonie ver
dienstelijk gemaakt en was geruimen
tijd haar directeur. Hij droeg veel bij
tot den groei en bloei van haar corps,
dat reeds zoovele lauweren behaalde
en tot een indrukwekkend wèl gedis
ciplineerd en prachtig geuniformd
muziekcorps is opgegroeid, dat een bij
zonder goeden indruk maakt overal
waar het verschijnt en ook in zijn
prestaties met de beste corpsen op één
lijn kan staan.
I naniem besloten de corpsleden uil
dank en waardeering voor wat eens
pastoor Heezemans voor hen deed,
naar aalwijk te trekken en een apar-
ten luister bij te zetten aan het mooie
teest ban den jovialen en ijverigen
priester.
Ongetwijfeld is deze bijzondere at
tentie door pastoor Heezemans (en
niet minder door z'n parochianen) op
hoogen prijs gesteld, waarvan Z.Eerw.
dan ook in z'n dankwoord hartelijk
deed blijken. Het muziekcorps maakte
•door z'n prestaties en z'n uniform
dan ook een zeer bijzonderen indruk.
Omtrent de huldiging in de St.
Teresia-scholen, vernemen we nog T
volgende
Dinsdagmorgen, hebben de meis
jes der Sint Teresia-school den
ZeerEerw. Heer Pastoor gehuldigd bij
gelegenheid van zijn zilveren priester
feest. De heide lokalen der Fröbel
school tot een groote zaal vereenigd,
boden daartoe een geschikte gelegen
heid. Feestelijk was de aanblik dei-
versierde zaal, met de tribune vol stra
lende blijde kinderen in haar beste
pakjes, met het zilver van strikjes en
cocardes.
Om 10 uur arriveerde de Eerw. ju
bilaris met de Eerw. Heeren Kape
laans, de heeren kerkmeesters en fa
milieleden aan de school. Aan den
jubilaris werd een niet zorg bewerkt
programmaboek aangeboden, waar
van den omslag versierd was niet een
crayonteekening, voorstellende, den
offerenden priester, die de Eucharis
tische Zonne doel stralen boven het
leven en werken van Waalwijk. En
daarna klonk opeens het machtige
kinderkoor driestemmig op: „Zonne-
Jie lacht aan den blauwen hemel",
waarin de kinderen den pastoor haar
zegenbeden toezongen.
Een der groote meisjes sprak
daarna namens alle kinderen de ge-
lukwenschen uit en kwamen twee lie
ve peuters de geschenken der kinde
ren aanbieden. Nu volgde een afwisse
lend program van zang, spel en de
clamatie. Frisch en helder klonken de
stemmen van het lieve kaboutertje en
den Engel door de zaal, van het kabou
tertje om den jubilaris aardsche, en
van den Engel om hem hemelsche
wenschen aan te bieden. Lief ontroe
rend was het „Jezus komt voor den
eersten keer", en aardig beeldden de
kinderen haar schoolleven uit in:
„Vlijtige kindjes" en „Babbelmuiltje".
Rustig en gevoelvol was de declama
tie van het keurig gecostumeerde „On
ze genadebronnen", en 't spreekkoor:
„Gij zijt Priester in eeuwigheid".
Ook verschenen daar „Mieke en Lo-
wieke", een gelukkig paartje, dat el
kaar door de goede zorgen van den
Herder gevonden heeft, met luimige
zang. Echt doorvoeld was de declama
tie van een der leerlingen van de Ulo
school: „De eerste Priester". Ook wa
ren de verschillende parochies en
hu uitplaatsen vertegenwoordigd met
heiiwenschen in het Fransch, D.uitsch,
Engelsch en de moedertaal, en innig
zongen de meisjes der Ulo-klassen
het: „A moi le ciel".
Na de leuke felicitie van den haan
en de kuikens op de eerste kraailes,
zagen wij nog de „hoop van Waal
wijk" in de rappe springstertjes en
danseresjes, in haar wijdgeplooide
rokjes. Zonder falen volgden de ryth-
mische oefeningen elkaar op. Het was
.een lust om le zien. Nog eenmaal
klonken toen de blijde kinderstem
men hoog op en jubelden het refrein:
„En blijde zingen we de Engelen ha,
Deo in excelsis gloria, Alleluja!"
De jubilaris dankte hierna de kinde
ren en niet het minst de Eerwaarde
Zusters en dames-onderwijzeressen en
gaf onder luid handgeklap der kin
deren een vrije middag en nog „iels
heel prettigs", in het verschiet.
Met een „Lang zal hij leven", werd
deze mooie kinderhulde gesloten.
Heden om 10 uur kwam de Eerw.
Heer Pastoor in de bewaarschool,
waar hij door de kleuters \yerd gehul
digd.
SPELEN MET ANDEREN.
HOE KEES SPIERINGS HET DEED
MET EEN PAAR HONDERD
WAALWIJKSCHE KINDEREN!
Wij lezen in de Prov. Bossche Crt.:
Een kind speelt van nature niet in
een stil hoekje voor zich alleen met
een of ander knutselspelletje. Het is
daar echter heengedrongen sinds er
geen plaatsje voor zijn gemeenschaps-
spel meer is op onze straten, pleinen
en wegen, en sinds ieder open plekje
wei of veld voor het kind verboden
terrein is geworden.
Slechts de ouderen herinneren zich,
hoe eens de kinderen speelden. Het
ravot spel der jongens gehoorzaamde
aan ongeschreven, vaste wetten en er
was geen scheidsrechter noodig als bij
het imitatie-spel der grooten van nu!
In de dansspelletjes der meisjes zat
rVthme en kinderlijke elegance, en
hoog lachten en zongen de stemmetjes
•lit boven het eindelooze en altijd ge
varieerde beweeg.
De kinderwereld van toen was in
haar spel een stukje van de mooiste en
blijste volksgemeenschap.
Naar dit alles kregen we Zondag
avond een stil heimwee terug, toen we
honderden Waalwijksche kinderen, die
het zilveren feest van hun „Mijnheer
Pastoor" vierden, dat oude ongekun
stelde gemeenschapsspel weer eens za
gen spelen.
Stellen we ons het prachtige Krop-
holler-raadhuis voor; daarvoor een
breed, open plein vol kinderen en zóó
vol kleuren, dat het een middcleeuwsch
feest geleek: daartusschen bedrijvige
kaboutermannekes, n middeleeuwsche
heraut die zijn bazuin schetteren laat,
speellieden die hun oude volksche
deuntjes blazen en een troubadour-spel
leider. die in den zwier van zijn oude
costuum rondgaat en al die blije bewe
ging daar vast heeft en regelt met een
enkele geste van zijn arm.
Pas hadden de kabouters, hollend en
zwoegend, met guirlandes de raadhuis
pui gesierd, of ze holden weer weg en
brachten heele rijen kleurige meisjes,
hand aan hand achter zich aantrek
kend, het spelpein op. En daar ineens
zagen we den ouden „zevensprong" te
rug, grootsch, kleurig en feestelijk, als
wij hem nog nimmer zagen en we voel
den hoe de grooten rondom stil werden
en de onweerstaanbare kinderlijke blij
heid en speelsche liefheid die van den
huppelenden kadans, van het knielen
en steeds dieper buigen dier honderden
spelende kinderen uitging.
En de kabouters brachten nog maar
meer kinderen binnen in den kring.
Toen zagen we den boerenklompen-
dans: handgeklap en de op de steenen
klikklakkende klompjes gaven het rhyt-
me aan van een ongekunsteld en toch
fijn beheerscht beweeg, dat vol kleuren
was van blauwe kielen, roode halsdoe
ken, kleurige schortjes, jakjes en rok
jes
Even later gingen alle kinderen
„twee emmertjes water halen", vertel
den zingend en in onbevangen bewe
gingen van „zoo gaat de boer naar de
kerk toe" en van hoe „op den berg van
gloria" de pater, de zusterkens, de
meisjes en de jongens doen!
Terwijl dan de verkenners hun kamp
vuur gingen klaarmaken, lieten de kin
deren, onder lichte, fleurige muziek
van een corps, hun honderden roode,
gele, blauwe, groene en oranje lucht
ballon los, die onder een daverend hoe
ra omhoog schoten, hooger en hooger
even nog als confetti dansten tegen den
avondhemel en dan over de huizen
wegdreven, de duinen over naar het
Zuid-west
Toen we weer keken naar de kleine
feestvierders zelf, stonden die ineens
met brandende lampions en de verken
ners met flakkerende fakkels en... daar
ging het weer los van „In Holland
staat een huis..."
De verkenners hadden den brand in
hun kampvuur gestoken, dat hoog op
laaide en waarrond als een apotheo
se van de kinderblijheid van dezen
avond een grootsche rondedans be
gon in beweging en tegenbeweging,
met dansende fakkelvlammetjes en wie
gelende lampionslichtjes, een prachtspel
van kleur en beweging.
Toen loste de rondedans zich op in
een slingerend trekken over het feest
plein; enkele minuten later trok de mu
ziek weg; nog even dansten en wiegel
den de honderden lichtjes der lampions
naeen handbeweging van den
troubadour... het schoone kinderspel
was ten einde, een spel dat degenen die
het zagen, niet vergeten zullen, dat ech
ter vooral en voor altijd onvergetelijk
moet blijven voor de honderden kleine
en groote Waalwijksche kinderen die
het mochten meespelen zelf.
Iemand fluisterde ons toe aan 't slot:
„Prachtige massa-regie van Kees Spie
rings" de troubadour toch was Kees
Spierings uit Den Bosch!
We gelooven. het was hier geen
massa-regie.
Het is een fijnvoelend leiden ge
weest, een loslaten van het kind op zijn
grootste liefhebberij: het spel tezamen
met anderen.
Een prachtig kinderfestijn!
THIJS v. d. GRIENDT.
Waalwijksche en Langstraatsche Courant
is het eenige blad dat U de
belichten, verslagen van ge
meenteraad en andere belang
rijke vergadering» n uitvoerig en
volledig geeft van Waalwijk.de
Langstraat en omgeving.
In dit blad vindt men vraag
en aanbod van personeel uit
de industrie, veikoopi» gen van
notarissen, ingezonden stukken
enz.
