Buitenlandsch Nieuws.
De juffer van de Beukenhoeve
Zaterdag 15 Juli 1939 No. 55
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
Een matte of gebruinde teint staat altijd charmant
Het goud van Mr. Kalaghan
Weinig verandering rond den
internationalen toestand
De laatste week is er rond de
kwestie Dantzig weinig verandering
te bespeuren geweest, zoodat de
spanning blijft aanhouden.
Chamberlain heeft in het Britsche
Lagerhuis een rede gehouden
waarin hij o.m het volgende ver
klaarde
»Uit chronologische opeenvolging
der gebeurtenissen blijkt dat de
Duitsche bewering omtrent een
Britsche aansporing aan Polen tot
onverzoenlijkheid geen steek houdt.
Hitier zelf achtte tot voor kort
Dantzig geen urgente kwestie.
Wij hebben den waarborg ge
geven, dat wij onzen bijstand zou
den verleenen aan Polen, in geval
van èe'n duidelijke bedreiging van
zijn onafhankelijkheid, welke het
van vitaal belang zou achten om
te weerstaan met „zijn nationale
strijdkrachten en wij zijn vastbe
sloten om deze verplichting ten
uitvoerde leggen.
In Engeland is men dus nog
steeds bezig de Duitschers duidelijk
te maken dat het nu ernst is.
De onderhandelingen tusschen
Moskou eenerzijds en Londen en
Parijs anderzijds vlotten nog steeds
niet. In Parijs heerscht te dien
aanzien zeer weinig optimisme.
De anti Engelsche actie in het
Verre Oosten duurt intusschen nog
steeds voort.
Ook hier heeft de Engelsche
diplomatie nog geen tastbaar succes
weten te behalen.
Verder is nog van belang de
uitwijzing van de vreemdelingen
uit de Italiaansche provincie Bol
zano. Tot nader order is hier het
verblijf aan alle vreemdelingen, ook
touristen verboden. De reden van
den betrokken maatregel schijnen
van politieken en militairen aard
te zijn.
Grenzen van Polen's bereidheid
tot onderhandelen.
De kalme atmosfeer, die op het
oogenblik in Polen heerscht, trekt
Dijzonder de aandacht van diplo
matieke en journalistieke kringen
te Warschau, aldus meldt een cor
respondent van Havas in die stad.
De Poolsche pers wijst er met na
druk op, dat de regeering nog sfeeds
bereid is de geschilpunten te regelen
die haar van de Duitsche regeering
scheiden, de kwestie Dantzig en die
van den Coriidor, langs den weg
van onderhandelingen in een vreed
zame sfeer, waarbij iedere unilate
rale oplossing zou zijn uitgesloten.
De Neutraliteitswet
In politieke kringen verluidt, dat
Booseveldt nog in den loop van
deze week een speciale boodschap
aan het congres zal richten waarin
hij verlangen zal, dat de neutrali
teitswet nog in deze zittingsperiode
afgehandeld en het verbou op den
uitvoer van wapenen opgeheven
zal worden.
Deze speciale boodschap, zoo
wordt gemeld, zal een verklaring
betreffende de buitenlandsche poli
tiek inhouden, waarin waarschijn
lijk zal worden opgemerkt, dat de
Vereenigde Staten «moreel verplicht«
zijn om alle middelen, met uit
zondering van oorlog, aan te wen
den, om de onathankelijkheid van
de kleine naties te beschermen.
Churchill-knoopen.
Pressie op Chamberlain, om
Churchill in kabinet te nemen.
Een aantal parlementsleden van
alle partijen heeft een witten knoop,
waarop in blauwe drukletters het
woord »Churchill« gedrukt staat,
ontvangen. Men weet nog niet, wie
deze knoopen heeft gedistribueerd.
Het is intusschen duidelijk, dat
de campagne om Chamberlain te
dwingen, Churchill in zijn kabinet
op te nemen, thans ook in de
parlementskringen is doorgedrongen
Bovendien wordt nog gemeld,
dat 10 millioen van deze knoopen
besteld zouden zijn.
Grandi Minister van Justitie
Grandi, de Italiaansche ambassa
deur te Londen, is oenoemd tot
minister van justitie.
Solmi, de afgetreden minister, is
doorden Koning voorgedragen ter be
noeming tot senator.
Graaf Dino Grandi. die thans 44
jaar oud is, behoort tot de oudste
medewerkers van Mussclini. Bij
den marsch naar Home was hij
chef van den staf van 't quadrum-
viraat, dat den marsch leidde. Hij
werd in 1924 onder-staatssecretaris
van binnen- en in 1926 van buiten-
landsche zaken. In 1929 werd hij
benoemd tot minister van buiten-
landsche zaken, welken post hij tot
1932 bekleedde, toen hij' benoemd
werd tot ambassadeur te Londen.
Hij is hoofd geweest van verschil
lende Italiaansche Volkenbonds
delegaties, van de delegatie naar de
vijf-mogend heden-conferentie van
1930, de ontwapeningsconferentie
van 1932 en de Donauconferentie
van 1932 te Londen.
De Britsche luchtmacht.
150 toestellen naar Frankrijk.
De Britsche weermacht heeft
Chamberlain's woorden kracht bij
gezet door een demonstratievlucht
van 150 zware bommenwerpers naar
Zuid-Erankrijk en terug. Een vlucht,
welke zonder ook maar één onge
lukje is volbracht, In luchtvaart
kringen te Londen wees men er op,
dat... Zuid Frankrijken terug gelijk
is aan een vlucht naar Berlijn of
München en terug.
üok op heden, Vrijdag, zullen
verscheidene Britsche vliegtuiges
kaders deelnemen aan militaire
oefeningen, welke te Parijs in ver
band met den nationalen feestdag
van 14 Juli zullen worden gehouden.
Er wordt op gewezen, dat de
Britsche luchtvaartdemonstralies in
Frankrijk de luchtvaardigheid en
betrouwbaarheid zullen bewijzen
van de laatste moderne dienstvlieg-
tuigen, maar tevens de nauwe
Britsch-Fransche samenwerking en
et onderlinge vertrouwen.
In Duitschland is men hierover
zeer gebelgd.
Thans denkt men aan een derge-
lijken tocht naar Polen.
In Duitsche kringen verwacht
men, dat indien de Engelsche lucht
vloot, zooals gemeld, evenals aan
Frankrijk ook een dergelijk bezoek
aan Polen zou willen brengen De
nemarken aan Engeland de toe
stemming tot het overvliegen van
Deensch grondgebied zal weigeren.
Mocht Denemarken de toestem
ming verleenen,- dan zal daarvan
ongeacht het recente niet-aan vals-
verdrag een 'sterke spanning
tusschen Denemarken en Duitsch
land het gevolg zijn.
De groote volksverhuizing.
Zuid Tirol wordt ontruimd
Blijkens bepaalde maatregelen der
Italiaansche autoriteiten is het zeker,
dat de ontruiming van het door
Italië na den oorlog geannexeerde
Duitsche (Oostenrijksche) gebied.
Zuid-Tirol, spoedig zal beginnen.
De menschen moeten allen vertrek
ken van den grond, waar ze zijn
geboren en hun voorouders in den
schoot der bergen rusten.
Bij dit tragische gebeuren begeert
men blijkbaar geen vreemde be
langstelling of nieuwsgierigheid.
Spanning te Hankau
De mogelijkheid van een blok
kade der Fransche concessie alhier
is toegenomen, daar de Fransche
consul gisteren de eischen van den
Japansch-gezinden gemeenteraad te
Hankau met betrekking tot een op
8 Juli j.l. door de autoriteiten der
Fransche concessie uitgevaardigd
verbod, een pro-Japansche parade
te houden, van de hand heeft ge
wezen.
Een ambtenaar van den pro—
Japanschen gemeenteraad heeft in
een interview gezegd, dat, indien
geen voldoening van de Fransche
concessie zou worden ontvangen,
de water-en electriciteitsvoorziening
van de Fransche concessie zou
worden afgesneden en ook andere
toevoer zou worden belemmerd.
De uitwijzing uit Zuid-Tirol
Het Italiaansche persbureau
»Stefani« meldt omtrent de uit
wijzing het volgende:
Het ministerie van Binnenland-
sche Zaken heeft drastische maat
regelen moeten nemen ten aanzien
van de buitenlanders, die in het
gebied van den Boven-Adige ge
vestigd zijn. Deze maatregelen zijn
van politiek-militairen aard en zijn
gegrond op politierapporten om
trent de activiteit van bepaalde
elementen, die lot Westersche naties
behooren en die in de provincie
Bolzano verblijf houden.
Alle vreemdelingen, die tijdelijk
in deze provincie verblijf houden
moeten onmiddellijk de grens over
of zich naar andere Italiaansche
provincies begeven. Alle vreemde
lingen, die in het gebied van de
Boven-Adige gevestigd zijn, moeten
dit gebied verlaten. Hun zal een
zeker uitstel worden toegestaan ten
einde hun in staat te stellen, hun
zaken te ïegelen.
Graaf Ciano bij generaal Franco
Een ontvangst, zooals geen bui
tenlandsch bezoeker in Spanje na
den oorlog is ten deel gevallen,
wachtte den Italiaanschen minister
van Buitenlandsche Zaken, graaf
Ciano, toen hij op het Vliegveld
van Victoria daalde. Van hieruit
begaf hij zich naar de badplaats
Zarauz, waar hij voor de eerste
maal generaal Franco ontmoette.
Deze ontmoeting had plaats in
het historisch kasteel Narros, waar
Isabel II in 1816 den eersten
ambassadeur van het Vereenigd
Italië in Spanje ontving. Het pro
gramma liet den beiden staatslieden
ruimschoots den tijd, in alle rust
met elkaar te spreken, om zes uur
in den avond arriveerde Ciano op
kasteel Narros, tegen tien uur
vertrok hij naar San Sebastiaan,
waar zijn Spaansche ambtgenoot,
Jordana, een diner te zijner eere
gaf.
De meeste waarnemers zijn het
er over eens, aldus United Press,
dat FYanco en Ciano de geheele
buitenlandsche situatie onder het
oog hebben gezien, met inbegrip
van de wederzijdsche problemen
in Noord-Atrika. Ook neemt men
aan, dat het bezoek, dat Franco in
September aan Italië denkt te
brengen, ter sprake is gekomen.
Japan's hooge spel.
De Japansche pers blijft voortgaan
het volk vertrouwd te maken met
de gedachte aan een oorlog met
Engeland. De Britten te verslaan
wordt als een kleinigheid èn als 'n
noodzakelijkheid voorgesteld. Een
Soort oorlogsdelirium? Japan voert
reeds oorlog met China, in feite ook
met Rusland en Buitenmongolië,
zal men te Tokio thans ook
Brittannië tot vijand verklaren?
Ook op de vriendschap met de
FVanschen blijken de Japanners geen
prijs te stellen. De Fransche con
cessie te Woe Ham wordt met een
blokkade bedreigd «wegens belem
mering van de beweging tot het
scheppen van een nieuwe orde in
Oost-Azië«.
De Amerikanen worden evenmin
ontzien. Te Washington heeft men
den Japanschen ambassadeur het
zóóveelste protest der Ver. Staten
doen geworden, dezen keer wegens
het bombardement van de Ameri-
kaansche zending te Tsjoeng King.
ABONNEERT U OP DIT BLAD.
Amilda-crème, die tevens zoo goed Is voor de huid, is verkrijgbaar in deze twee begeerde teinten. Mat of Bruin. Doos 50 en 25 ct.
door M. BURGHOUTS.
19)
Het was een krioel van vech
tende menschen, waarin de blanken
het zwaar te verantwoorden hadden.
Onophoudelijk klonken de schoten
van de verdedigers en aan de an
dere kant werden zware verliezen
geleden, maar ook in het kamp
vielen slachtoffers. Verschillende
negers bleken te beschikken over
geweren en revolvers en hoewel zij
er erg onhandig mee waren richt
ten zij toch nog al wat onheil aan
Verschillende Abessijnen waren al
gewond uit de strijd genomen,
maar dit vermocht de overigen niet
te ont noedigen, want verwoed stre
den zij door, wetende dat het hun
enige kans op redding was. Vooral
de vleugel waar Wim Konoyo en
een handje vol Abessijnen stonden
opgesteld moest het danig ont
gelden en het groepje dat zich
hier met hand en tand verdedigde
werd steeds kleiner. Ingespannen
keken allen naar den Egyptenaar
"iet zijn twee helpers, die de leiders
..n dit conflict waren en dan ein
delijk, ontdekte Wim de lange ma
gere Abessijn. De gedachte, dat hij
nu een daad kon stellen, misschien
beslissend voor het verdere verloop,
maakte hem bijna overmoedig en
dan plots ontwaarde hij ook den
Egyptenaar. De lafaards verbleven
nog steeds in de achterste gelederen,
zich dekkend achter dikke bomen.
Af en toe was er slechts iets van
hen te zien. Hij merkte dat hij een
weinig zenuwachtig werd en deelde
daarom Konoyo, die vlak bij hem
stond zijn ontdekking mede. Hij
zou n.l. eens mis kunnen schieten.
Konoyo stak zijn vreugde over dit
nieuws niet onderstoelen of banken
en onder het schieten door gaf hij
zijn instructies aan Wim, terwijl
beiden voortdurend de boom in het
oog hielden. Zoodra een van de
twee iets bijzonders zou zien zou
hij roepen. Dan was het een kwestie
van zuivei mikken en de twee
schurken zouden buiten gevecht
zijn gesteld. Ongetwijfeld zou dit
van veel invloed zijn op het verdere
verloop van de strijd.
Intussen woedde de strijd onver
minderd voort en met de grootste
moeite konden de verdedigers de
negers van het lijf houden. Deze
ziende, dat het aantal menschen in
het kamp slonk werden overmoedig,
klommen roekeloos boven op de
auto's en wilden zoo het kamp
inspringen. Slechts een heel enkele
keer gelukte hen dit en ook toen
hadden zij met hun manouevre
slechts weinig weinig succes, want
een moment daarna werden zij te
gen de wereld gewerkt,
Konoyo begreep echter, dat, wan
neer hij de hoofdfiguren uit het
complot niet onschadelijk zou kun
nen maken, het slechts een kwestie
van tijd zou zijn, vooraleer zij zich
gewonnen zouden moeten geven,
want op den duur was het tegen
deze overmacht niet uit te houden,
Wanneer de negers plotseling alle
maal, aan alle kanten tegelijk met
al hun mannen op de auto s zou
den klimmen, zou het kamp als
verloren moeten worden beschouwd,
want tot op heden hadden zij het
alleen aan hun sterke vesting te
danken, dat zij het zolang hadden
kunnen volhouden.
Dan boven alle krijgsrumoer mi
schreeuwde de vader van Wim
plotseling: »Hé ze hebben hier
bijna de verbinding verbroken tus
sen de twee wagens«. Konoyo
schreeuwde naar Beckmann, dat
hij onmiddellijk de wielen in wer
king moest zetten, maar deze, die
verwoed aan het vechten was aan
de andere kant hoorde het niet.
Het werk was levensgevaarlijk, aan
gezien men enkele oogenblikken
zou bloot staan aan de pijlen en
kogels van de negers. Daarom gaf
bij enkele bevelen aan Wim en
vloog zelf naar de bedreigde plek
om de motor van de auto, die de
wielen zou aandrijven in werking
te stellen.
Dan zag Wim plotseling hel
lichaam van den Egyptenaar, een
schot, nog een schot en de man
bleef liggen. Hij wilde bepaald een
paar meter meer naar rechts gaan
om daar nog beter dekking te zoe
ken, doch de kogels van Wim
hadden hem dit verhinderd. Terwijl
de jongen steeds door vocht tegen,
naar het scheen, een groeiende
overmacht, hield hij toch zijn oog
gericht op het lichaam van de
Egyptenaar, dat op het slagveld lag.
Hij redeneerde, dat de Abessijn, die
mede achter die boom zat wel zou
trachten het lichaam naar zich toe
te trekken en na enige ogenblikken
geschiedde dit ook i derdaad. De
jongen was echter op zijn qui vive
en weer trof zijn schot doel. In.
wendig vol vreugde over dit mooie
resultaat streed hij voort. En hoe
wel de menigte negers steeds woe
dender werd hielden de mannen
dapper stand.
Dan hoorde men plotseling het
brommen van de auto en juist op
het moment dat de laatste kisten
door de negers onder de wagen
waren weggesleept en zij met een
luide vreugdeschreeuw er onder
door wilden kruipen vlogen de
wielen met de daaraan bevestigde
bajonetten in suizende vaart in het
rond. Enkele negers werden er door
getroffen en een wilde angst maakte
zich van hen meester. Zij werden
bang voor de mysterische kracht
van de blanke mannen, dat zeker
toch nog grotere tovenaars waren
dan de mannen, die hen in deze
strijd hadden gesleurd.
Zij draalden en het scheen dat
dit dralen ook opgemerkt werd aan
de andere zijde, want ook daar werd
de strijd veel minder fel. Konoyo
was intussen weer vlug naar zijn
plaats terug gekeerd en ten einde
van dit dralen zoveel mogelijk
voordeel te trekken schreeuwde hij
enkele bevelen, waarop een onop
houdelijk en zeer snel geweervuur
klonk, 'terwijl de machine-geweren
op volle kracht hun monotoom
geratel lieten horen.
En dan, als een wervelwind zo
vlug vlogen de achterste negers, die
zeker de lijken van den Egyptenaar
en den Abessijn hadden ontdekt,
waardoor dus werd bewezen dal het
geen tovenaars waren, terug de
wildernis in.
De voorste gelederen, toch al
angstig door de nieuwe gevaren
waar tegenover zij zich geplaatst
zagen, bemerkten de vlucht van
hun makkers, enkele schreeuwen
weerklonken en in wilde vaart
vlogen zij weg, zo vlug als hun
benen hun dragen konden.
De aanval was wederom afgesla
gen en naar het scheen thans voor
goed. Het aantal dooden en gewon,
den dat buiten het kamp laguitge.
strekt was zeer groot, maar helaas
hadden ook de verdedigers ernstige
verliezen geleden. Oom Koos was
ernstig aan zijn schouder gewond,
Janus had enkele vleeschwondenin
zijn rechterarm, vier Abessijnen
waren gesneuveld terwijl er nog drie
ernstig en vier licht waren gewond.
(Wordt vervolgd).
door LIES HELGERS.
Het ongeluk.
Het paard werd angstig, itoen het de
kinderen voor zich zag, het maakte
'n paar onverwachte sprongen, schop
te toen de wagen omver, struikelde,
trapte een paar maal en stond toen
hijgend stil. Doodsbleek hield Norma
zich aan de teugels vast en keek ach
ter zich, waar ze nu alleen het snik
ken van het oudste meisje-hoorde. De
wagen lag omver getrapt, het kleine
kindje lag er onder en bewoog zich
niet. Het oudere zusje hield huilend
haar handen om haar been geklemd.
Norma bedacht zich even. stapte toen
af en liet Marion alleen staan. Het
kindje in de wagen lag met haar ge
zichtje in het zand en er kwam bloed
uit een diep gat in haar hoofd. Het
zusje keek wanhopig naar Norma en
huilde: „Mijn been! Mijn been! Wat
is er met Marietje gebeurd? Pak Ma-
rietje eens op!"
Norma draaide de wagen om en pak
te het kleine kindje op. Norma keek
even naar de dunne, armoedige kleren
en toen naar het doodsbleke gezicht je.
Wat had ze gedaan! Het was haar
schuld, zij had nog wel kunnen in
houden! ze legde 't kindje weer neer,
haalde een zakdoek uit haar zak en
legde dat op de gapende wond. Toen
zei ze: „Ga mee, ik zal jullie weg
brengen! Waar woon je?"
„In de Kerkstraat, juffer! Maar ik
kan haast niet lopen, mijn been doet
zo'n pijn. O juffer, als Marietje maar
niet dood is!"
Dood? Daar had Norma nog niet
eens aan gedacht. Angstig keek ze
naar het meisje, dat voor haar lag, 't
kleine gezichtje was heel bleek en hel
bloed kleurde de zakdoek heelemaal
rood. „Kan jij hier blijven zitten? Hoe
heet je? Annie? Goed, blijf jij maar
rustig zitten, Annie. Marietje is niet
dood, geloof ik".
Norma in de Kerkstraat.
Ze pakte het kleine meisje op en
droeg haar weg. En zo kwam Norma
Erkerbeek van Leuven voor het eerst
