Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
BUITENLAND
„NOORD-
BRABAND"
1843
Automatiek PULLtS-HttSBbtN.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen.
EERSTE BLAD
Croquetten
en Bitterbollen
Geen viermogendheden-conferentie
over Dantzig.
ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1939.
62e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
:nz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijsper 3 maanden
f 1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
1 elefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
GIRO-No. 50798.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
worden gedwongen om ten tweede
male zijn belastingplicht te voldoen.
SOCIALISTEN IN DE
REGEERING.
Een experiment, maar tevens een
noodzaak.
Wanneer in den titel dezes staat
vermeld, dat de opname van socialis
ten in de regeering een noodzaak is,
dan wordt daarmee bedoeld: in deze
regeering, dus in het kabinet-de Geer.
ln hel democratisch bestel moet het
altijd mogelijk blijven, dat enkele par
tijen zich tot een meerderheidscom-
binatie voegen om uitvoering te geven
aan een bepaald program. Onder zulke
omstandigheden kan een overigens
groote partij in de oppositie worden
gedwongen. Maar Jhr. de Geer heelt
willen brengen een nationale regee
ring, een regeering althans, waarin de
goede wil om het landsbelang, zij het
naar eigen inzicht, te dienen, is ge
concentreerd.
En in zulk kabinet hooren de so
ciaal-democraten thuis, omdat zij een
groei> omvatten, welke een kwart deel
van ons volk omvat en van een con
stant maatschappelijk inzicht heeft
blijk gegeven. De sociaal-democratie
is geen oogenblikkelijk tijdsverschijn
sel gebleken, dat weer vergaat met de
oorzaak, waaruit ze werd geboren
ze is om het duidelijker te zeggen geen
crisispartij. En daarom moet ze als
constructief element in de Nederland-
selie samenleving worden opgenomen,
als men deze machtige beweging niet
tot een destructieve agitatie wil pres
sen, welke de grondslagen van ons
staatsbestel zal ondermijnen.
Dat de sociaal-democratie tot nog
toe geen deel had aan het verantwoor
delijk bestuur des lands, is niet enkel
de schuld der tegenstanders te lang
heeft deze politieke beweging haar
- kracht gezocht in de oppositie. Reeds
zeer lang geleden is haar om de aan
vaarding van regeeringsverantwoor-
delijkheid gevraagd, maar meermalen
is op haar congressen deelname, ge
vraagde en niet-gevraagde, aan de vor
ming eener regeering afgewezen. Men
stelde zich op het standpunt, dat inen
geen bestuurstaak kon aanvaarden,
zoolang het socialistische program
niet zou kunnen worden uitgevoerd.
Door het behoud van haar stelling in
de oppositie meende de partij het best
haar groeikracht te bevorderen en
daardoor het oogenblik te verhaasten,
dat zij en zij alleen, d.i. zonder hulp
van- en concessies aan anderen, het
bestuur des lands zou kunnen op-
eischen.
Dat vooruitzicht is een utopie ge
bleken.
Toen het zóóver was, begonnen an
deren vergissingen te begaan ten aan
zien van de waarde der beweging en
haar verantwoordelijkheid. Ziezoo,
dacht men, de sociaal-democratie
is niet geworden, wat we vreesden en
dus hoeven we haar niet te tellen. Ze
zal wel geleidelijk vergaan, zooals ze
is ontstaan.
Dat was ook mis. De sociaal-demo
cratie heeft zich een constante macht
getoond ten onzent en ze heeft de
k noodige consequenties getrokken uit
de gebleken feitelijkheid: dat ze van
een hervormenden, niet van 'n her-
scheppenden invloed kan zijn. Zij
heeft zich voor wat de algemeene lij
nen betreft, aangepast aan nationale
tradities en haar doelstellingen be
perkt tot practische mogelijkheden.
Daartegenover hebben anderen in
haar thans zekere grondslagen er
kend, welke naast de bestaande pij
lers, de Nederlandsche maatschappij
kunnen helpen stutten in een tijd,
waarin zij wilde stormen van binnen-
en buitenuit heeft te doorstaan.
In het kabinet-de Geer worden, in
een periode van nationale en interna
tionale spanning de constructieve ele
menten der Nederlandsche maatschap
pij vereenigd en daarbij een machtig
nieuw element, dat, versomberd in
zijn afzondering, op den duur een
destructief karakter zou zijn opge
drongen.
Men kan het bejammeren dat de
oude coalitie, zooals wij die zoo jaren
gekend hebben is teloor gegaan, men
heeft zich bij de noodzakelijke feiten
en consequenties neer te leggen; con
sequenties die moesten volgen uit 't
geen den laatsten tijd in en om het
ministerie is geschied.
De taak van de nieuwe regeering
zal het zijn om te arbeiden, geleid
door de inzichten, welke algemeen
worden gedeeld in de partijen en
groepen, waaruit de ministers zijn gc-
recruteerd. Als men daarnaar zoekt,
dan zal blijken, dat genoegzaam idea
len ons vereenigen om ons eindelijk
eens een poos te onthouden van spe
ciale aandacht aan de punten, welke
ons scheiden.
DE PLAATJES-MISèRE.
Het nieuwe belastingjaar voor den
fietser is pas begonnen en reeds staan
de kranten vol met plaatjes-misère.
Het is thans immers weer de moeite
waard om die blikken dingetjes te
gappen. Er is ook veel valsch senti
ment in de plaatjes-critiek. Ziehier
b.v. een stukje, dat „omlijst" in de
„Telegraaf" voorkwam:
Was dit uw bedoeling, wetgever
Een loopjongen uit Amersfoort
werd Zaterdagavond door de politie
aangehouden, omdat hij zonder be
lastingplaatje fietste. Hij had 'n
schoon jasje aangetrokken en zijn be
lastingplaatje, dat met een veilig
heidsspeld op het vuile jasje zat, ver
geten. Een agent hield hem aan, en,
hoewel de jongen even later het blik
ken plaatje liet zien, kreeg het ventje
toch nog een daalder boete, precies
zijn weekloon, waar moeder Zaterdags
zoo op zit te wachten.
Wat wil men? Zooals de fietsbe
lasting op het oogenblik geregeld is,
kunnen de politie-ambtenaren niet
anders optreden. Zóó moet het inder
daad de bedoeling zijn geweest van
den wetgever.
Want 't plaatje, dat men voor 'n
riks bekomt, is niet ten name gesteld.
Laat de poltie dus iemand, die zon
der plaatje rijdt, naar huis gaan om
alsnog zoo'n ding te halen, dan kan hij
terugkomen met het plaatje van zijn
vader, z'n broer, z'n buurman, z'n
dienstbode of van wien dan ook.
Maar het is onbegrijpelijk, dat de
overheid niet een beter systeem wil
invoeren. Bij de hondenbelasting krijgt
men als gewoonlijk een penning
voor den hond en een kwitantie voor
den eigenaar. Er is nooit iemand, die
er naar kijkt, of de hond zijn pen
ning draagt, maar als dit gebeurde en
de hond had zijn penning eens ver
loren, dan blijft toch altijd nog de
kwitantie, waarop men tegen een
kleine vergoeding een nieuwe pen
ning zou kunnen bekomen.
Waarom kan dat met het f ietsplaat
je niet nét zoo worden geregeld?
Wel zou ten allen tijde het niet mèt
zich voeren van het fietsplaatje een
overtreding moeten blijven, waarop
straf staat. Anders voerde niemand
het belastingmerk en bezorgde men
den controleurs aldus een hoop last.
Maar niemand zou tenminste kunnen
'T IS ALTIJD WAT
's Is beter criticus dan wetgever te
zijn. Want er is altijd wel iets op wat
ook af te dingen, maar nooit kan men
het allen menschen met scheppenden
of ordenenden arbeid naar den zin
maken.
Autobus-chauffeurs, bestuurders
van taxi's, huurauto's, vrachtauto's
en verder alle overigen, die in dienst
betrekking een auto besturen (uit
gezonderd handelsreizigers en parti
culiere chauffeurs) en die daarvoor
in het bezit van een werkboekje moe
ten zijn, zullen voortaan op hun vrijen
dag in het geheel geen auto's of mo
toren met zijspan meer mogen be
rijden, nu het Rijtijdenbesluit in wer
king treedt.
Zij moeten eens per week een on
afgebroken rusttijd van 30 uren ge
nieten, in welken tijd zij geen motor-
LEVENSVERZEKERING
WAALWIJK
rijtuigen mogen besturen, uitgezon
derd motor-tweewielers.
Deze regeling is iets, waar nou let
terlijk iedereen om heeft gevraagd,
nadat vele en ernstige ongelukken
waren veroorzaakt door overver
moeidheid van den chauffeur.
Maar nu heeft men weer een ernstig
bezwaar tegen de regeling ontdekt;
het volgende n.l.:
Aan iedereen die voor zijn betrek
king auto rijdt, zal het voortaan ver
boden zijn op zijn vrijen dag per mo
torrijtuig de natuur in te trekken of
anderszins in zijn eigen tijd een mo
torrijtuig te besturen.
De K.N.A.C. acht dit een staaltje
van bedenkelijke ambtelijke bemoei-
•zucht, voortvloeiende uit den ver
keerden opzet der Rijlijdenwet.
Zoo staat het, woordelijk, in de
kranten.
Maar wat wil men dan? Men gaat
er mee accoord, dat een chauffeur van
'n vrachtauto of van 'n taxi ononder
broken rust van 30 uur wordt voorge
schreven, teneinde hem op z'n ver
haal te laten komen, maar inaakl be
zwaar, dat hij dan niet in een eigen
auto, of in een gehuurden wagen ach
ter het stuur mag gaan zitten.
Een van de twee: of de heele re
geling is overbodig of men moet de
door den wetgever getrokken conse
quentie aanvaarden.
Men zou zich op het standpunt
kunnen stellen, dat het den werkge
ver verboden moet zijn om het leven
van zijn bediende (chauffeur) in dc
waagschaal te stellen door hem te
lang te laten werken, maar dat den
man (de chauffeur) persoonlijk de
vrijheid moet worden gelaten om zich
al of niet met een eigen wagen in ge
vaar te begeven.
Dan vergeet men echter het alge
meene verkeersbelang. Iemand, die
zich als autobestuurder oververmoeid
bedreigt niet alleen zich zelf, maar
allen, met wie hij den weg deelt.
KOMT EVEN SMULLEN.
uitsluitend van le kwaliteit
kalfsvleesch.
Eindelijk is de aap uit de mouw ge
komen. Hitler, bijgestaan door zijn on-
vergetclijken vriend en volgeling Mus
solini heeft een enorme hoeveelheid
spanning verwekt, met troepencon
centraties, perscampagnes, blufferige
redevoeringen, enz. om ten slotte een
conferentie trachten te bewerkstelli
gen, gehouden in een zenuwachtige
sfeer, waarbij hij er ongetwijfeld in
dacht te slagen zijn zinnen door te
zetten. In het kort is dit de opzet van
de Duitsche politiek.
Hitier wil een tweede München
forceeren, maar is hierbij bepaald ver
geten, dat de democratische wereld
het eerste München nog steeds niet is
vergeten.
In September forceerde hij de con
ferentie van München maar in Maart
zorgde hij dat de beschaafde wereld
langen tijd deze besprekingen in het
geheugen zouden blijven. In zekeren
zin, althans bekeken vanuit het stand
punt, dat hij thans Dantzig wenscht
te bezitten was het ontactisch,
maar van den anderen kant is
er heel moeilijk een juiste tactiek aan
te wijzen voor een staatshootd dat
een heele waschlijst met verlangens
heeft.
Na gedurende eenige maanden met
behulp van de door Goebels gediri
geerde pers de zaak Dantzig opge
zweept te hebben, hebben de
beide vrienden laten uitlekken, dat zij
niet «afkeerig zouden staan van een
conferentie tusschen Duitschland,
Italië, Engeland en Frankrijk, waar
dan de kwestie Dantzig zou worden
besproken. Opmerkelijk is 't, dat men
evenals in September den staat om
welks bestaan het gaat, niet uitnoo-
digt.
Londen en Parijs zijn echter niet
happig op een repetitie van Septem
ber en hebben derhalve het voorstel
zonder veel enthousiasme ontvangen.
Dc groote pers heeft er zich in deze
landen zelfs nagenoeg niet mee ge
moeid en aangezien men in Berlijn
dus spoedig begreep dat de tijd voor
een conferentie nog niet rijp was
heeft men heel begrijpelijk ontkend,
als zou iets dergelijks voorgesteld zijn.
Derhalve trachten zij de spanning
nog wat te vergrooten, door allerlei
onsamenhangende geruchten over Ja
pan de wereld in te sturen en om het
leven in de brouwerij goed gaande te
houden zijn de Japansche militairen
begonnen met troepen-verplaatsingen
naar Hongkong, waar evennis in
Tientsin ook groote Britsche belan
gen op het spel staan.
Onder al die bedrijven door blijft
Warschau kalm, grimmig kalm bij
na. In Polen leeft men in een sfeer
van: „als het moet vooruit dan maar",
terwijl men natuurlijk hevig gebeten
is Burckhardt, in wien zij een na
volger van Runciman zien.
Maar het plan voor een viermo
gendheden-conferentie, voor de rege
ling van de Dantziger kwestie en an
dere internationale geschillen, kan als
doodgeboren worden beschouwd. Dat
blijkt volkomen duidelijk uit de wijze,
waarop men in officieele kringen er
over spreekt. Men zegt officieel van
het plan niets te weten, en het enkel
als een fantastisch gerucht te be
schouwen. Men voegt daar aan toe,
dat ideeën van een viermogendheden-
conferentie in ieder geval geen oogen
blik in overweging genomen kunnen
worden. Engeland denkt er niet aan,
achter Polens en Ruslands rug over
Dantzig en dergelijke kwesties te on
derhandelen.
De toestand blijft intusschen ver
ward en moeilijk.
JAPAN EN DE AS.
Geen directe militaire alliantie.
Niet enkel te Berlijn en Rome staat
men sceptisch tegenover dc voordee-
len van een militaire alliantie met
Japan een alliantie, door het Ja
pansche leger nagestreefd, dat zich
aldus Rusland van het lijf denkt te
houden maar ook de Japansche re
geering staat er huiverig tegenover.
Deze laatste vreest door zulke allian
tie de groote democratieën, w.o. de
Ver. Staten, in een afweerfrönt tegen
Japan samen te drijven.
De regeering te Tokio heeft nu een
tusschenweg gezocht tusschen haar
eigen inzicht en het verlangen van het
leger.
Volgens berichten uit welingelichte
bron te Tokio zou een plan door het
Japansche departement van buiten-
landsche zaken ter versterking van
het anti kominternpact zijn opgesteld,
dat een militair bondgenootschap te
gen Rusland inhouden zou. Tegen de
andere mogendheden zou het plan een
algemeene formule behelzen, waarbij
Japan wel in beginsel bijstand zou be
loven aan de deelgenooten van de
spil, maar zou voorstellen, dat de om
vang van dien bijstand zal worden
vastgelegd door overleg, dat de drie
landen eerst zouden plegen tegenover
gebeurtenissen, die een bedreiging
zouden vormen voor hun gemeen
schappelijke belangen.
TSJECHISCH NATIONALISME.
Honderdduizend Tsjechen hebben
Zondag een pelgrimstocht naar Do-
mazlice ondernomen, een stadje aan
de grens van het protectoraat en het
Sudetengebied, en het historische cen
trum van het zuiver Tsjechische ge
bied der „Chods", welks annexatie
door Duitschland in October de
Tsjechen moeilijk hebben kunnen ver
kroppen.
In een toespraak tot de menigte,
die uit alle streken van Bohemen en
Moravië was komen opdagen heeft de
kanunnik Stasek, gewezen leider van
dc Tsjechische Volkspartij, getuigd
van het nationalistisch karakter der
manifestatie. Hij besloot met de woor
den: „Laten wij elkander nooit ver
laten, laten wij nooit verraad plegen
en tot onzen laatsten ademtocht ons
Tsjechisch vaderland liefhebben!"
„Wij zweren het", antwoordde een
stemmig de menigte.
DE STAFBESPREKINGEN
TE MOSKOU.
Het overleg te Moskou tusschen
vertegenwoordigers der generale sta
ven van Rusland, Engeland en Frank
rijk, heet bevredigend te verloopen,
maarEr komen permanent
„maar's" uit Moskou!
De militaire sovjet-autoriteiten
moeten hebben voorgesteld, dat een
WaalwPscnc en Langstrnatsehe Courant,
