Buitenlandsch Nieuws. Binnenlandsch Nieuws. iTTih Zaterdag 28 October 1939 No. 85 De Echo van het Zuiden Tweede Blad Dampo bij Hoofd- Neus- Keel- en Borstverkoudheid Toen Hans over de grens naar Canada wilde. „WIJ ZIJN BEREID ZEGT CHAMBERLAIN. „Von Ribbentrop heeft aangekon digd, dat het de bedoeling van de Duit- sche regeering is, den strijd met alle kracht voort te zetten. Indien dat de be slissing der Duitsche fegeering is. dan kan er maar één antwoord zijn en wij zijn bereid dat te geven", zeide minis ter-president Chamberlain gisteren in het Lagerhuis in antwoord op de rede, die de Duitsche minister van Buiten- landsche Zaken Dinsdag te Danzig ge houden heeft. Chamberlain wees er op, hoe von Ribbentrop, die volgens den premier „Rusland blijkbaar tot een kruistocht tegen het Britsche rijk wenscht uit te noodigen van meening veranderd is. Nog in 36 heeft von Rib bentrop verklaard, aldus Chamberlain, dat het communisme ,,de ergste van al le kwalen is en het eenige werkelijke gevaar voor Europa en het Britsche rijk". Met voldoening maakte Chamberlain gewag van de onderteekening van het verdrag met Turkije „een zuiver de fensief pact, dat niemand bedreigt" en van de besprekingen met de Turk- sche militaire missie te Londen, betref fende de levering van oorlogsmaterieel en het geven van economischen bijstand aan dit land. Wat de krijgsverrichtingen betreft, merkte de premier op, dat de Duitsche luchtmacht in deze week bij haar aan vallen op Britsche konvooien 6 a 7 bommenwerpers verloren heeft en 33 duizend ton aan schepen, terwijl En geland 22.715 ton verloor. Chamber lain protesteerde ten slotte tegen het torpedeeren zonder voorafgaande waarschuwing. DE ACTIVITEIT AAN 'T FRONT NEEMT TOE. Het Fransche legerbericht van gis teravond luidt: Handgemeen tusschen verkenningsafdeelingen en weder- zijdsch artillerievuur op verschillende punten van het front. Over den militairen toestand meldde Havas gisteravond, dat de activiteit tusschen Rijn en Moezel, niettegen staande het slechte weer, toeneemt. Toch duurt de periode van „strategisch afwachten" voort. Een (groote) Duit sche operatie teekent zich nog niet af. De sluiting of de controle van de tele fonische verbindingen tusschen Duitsch land en de neutralen, schijnt er op te wijzen, dat troepen verplaatst worden en dat men de berichten daaromtrent zooveel mogelijk wil vertragen. WEERBARE MANNEN MOETEN ZICH MELDEN IN TURKIJE. Volgens een officieele verordening hebben zich alle weerbare mannen van de lichtingen 1900 tot 1918 moeten mel den, die tot nu toe nog geen militairen dienst hadden gedaan. DE CITY OF FLINT VRIJGEGEVEN. De Amerikaansche minister van Bui- tenlandsche Zaken heeft, naar Reuter meldt, op een persconferentie medege deeld, dat verscheidene stappen bij de Sovjet-regeering zijn gedaan om vrij lating van het Amerikaansche stoom schip de „City of Flint" met bemanning en lading te verkrijgen, maar dat tot op heden geen antwoord was ontvangen, ofschoon de ambassadeur der Ver- eenigde Staten tweemaal een onder houd met den Sovjet-Russischen vice- volkscommissaris van Buitenlandsche Zaken had gehad. Des avonds heeft, naar United Press meldt, de Moskousche radio medege deeld, dat de Sovjet-autoriteiten, na de lading onderzocht te hebben, besloten hadden het schip vrij te geven, onder voorwaarde, dat het onmiddellijk de haven zou verlaten. Uit dit communiqué viel niet op te maken of de Duitsche dan wel de Ame rikaansche bemanning het schip zou varen, en of het schip met de lading zou vertrekken. In diplomatieke krin gen te Moskou meende men echter, dat het schip weer aan de Duitsche beman ning overgegeven was. GRIEKSCH SCHIP MET 35 OPVA RENDEN VERGAAN. Het D.N.B. meldt uit Athene, dat het Grieksche stoomschip Ambrakia, dat den lijndienst onderhoudt tusschen Vo- lo en Piraeus, is gezonken. Tot dusver worden 35 personen als verdronken opgegeven. De kapitein van het schip is tengevolge van deze ramp krankzinnig geworden. DUITSCHE DUIKBOOT VERGAAN IN HET KANAAL? Volgens een mededeeling van de Britsche admiraliteit is op de Goodwin Sands in het Kanaal een Duitsche on derzeeboot vergaan. SCHOLING VAN RUSSISCHE TECHNICI IN DE DUITSCHE INDUSTRIE. Meer dan 10 pet. van Duitschlands export zal naar Rusland gaan. Men telefoneerde gisteravond uit Berlijn aan de N.R.Crt.: Naar wij vernemen is er tusschen Duitschland en Rusland principieel overeenstemming bereikt ten aanzien van het onderbrengen van een nog on bepaald, maar in elk geval groot aantal Russische ingenieurs en arbeiders in de Duitsche industrie, waar zij zullen wor den opgeleid om de industrieele onder nemingen, welke Duitschland in Rus land oprichten zal, op bekwame wijze te leiden. Volgens schattingen van Duitsche experts zou, zoodra het DuitschRus sische warenverkeer op volle toeren draait, meer dan tien procent van den Duitschen uitvoer naar Rusland gaan, waardoor Nederland zijn positie van Duitschland's beste klant aan de Sow- jets zou moeten afstaan. van de bevoorrading der vreedzame burgerbevolking met levensbehoeften, brengt ernstig de gezondheid en het leven der vreedzame bevolking in ge vaar en voorspelt ontelbare rampen voor de massa van het volk. HERKEURING VAN EENIGE LICHTINGEN? Eventueel in begin 1940. Wanneer de mobilisatie van langen duur zou worden, spreekt het vanzelf, dat gestreefd zal worden naar een zoo groot mogelijke verlichting van de per soonlijke lasten van de dienstplichti gen. Naast de verruiming van de ver lofregeling, kunnen wellicht ook an dere maatregelen hiertoe strekken. Al le mogelijkheden zullen worden be keken. Zoo is op het oogenblik, naar de „Tel." verneemt, ten departemente van Defensie o.m. in studie de vraag, of 't wen schel ijk en mogelijk zou zijn, door herkeuring van afgekeurden van een aantal der jongste lichtingen en door opheffing van vrijstellingen wegens door de regeering. De minister beloof de nog verderen steun, \yaar zulks door de omstandigheden zal worden vereischt, maar wees op de vele be zwaren, die bij desbetreffende regelin gen moeten worden overwonnen. Spr. deed een beroep op de landbouwende bevolking om de productie zoo hoog mogelijk op te voeren en aldus mee te helpen om de Nederlandsche gemeen schap een tijd van beproeving te doen doorstaan. EEN MODERN VLIEGVELD BIJ PARAMARIBO. De mogelijkheid van een trans-Atlan- tischen dienst der K.L.M. Naar wij vernemen, heeft de regee ring zich in beginsel bereid verklaard, om aan het gouvernement van Surina me een leening toe te staan van BELASTINGVERHOOGING VOOR DE BELGEN. Het Belgisch kabinet zal hedenavond 9 uur bijeenkomen. Men verwacht, dat de zitting uitsluitend gewijd zal zijn aan de bestudeering van financieele maat regelen voor de begrootingen 1939 en 1940. De offers, die de regeering in den vorm van verhooging der directe en in directe belastingen- van het volk zal vragen, zullen, zegt men, uiterst rigou reus zijn. CONTRABANDE. Russische klacht aan het adres van Londen. In antwoord op de Britsche nota be treffende de oorlogscontrabande heeft de Russische regeering geantwoord, dat zij deze contrabande-verklaring een schending acht van de beginselen van 't internationale recht. De Britsche regeering aldus de Russische verklaring schept de mo gelijkheid eener onbeperkte willekeu righeid om alle artikelen van volksge bruik onder te brengen in de klasse van oorlogscontrabande. Dit leidt onver mijdelijk tot een diepe desorganisatie broederdienst de beschikking te krij gen over een behoorlijk aantal vol waardige vervangers voor degenen, die het langst in dienst zijn. Aangezien eventueel deze iyeuwe dienstplichtigen eerst nog volledig op geleid zullen moeten worden, zullen tij dig de noodige maatregelen moeten worden genomen. Voor het geval tot herkeuring mocht worden besloten, hoorden wij als datum van aanvang hiervan 1 Januari 1940 noemen. Tijdens de vorige mobilisatie is er pas in 1917 een herkeuring geweest van de afgekeurden van een aantal lichtin gen, de z.g. Bosboomlichting, genoemd naar den toenmaligen minister van De fensie. MINISTER STEENBERGHE VOOR DE RADIO. De Minister van Economische Zaken heeft zich Dinsdagavond met een bij zonder woord tot de boeren gericht, waarin hij er op wees, wat de regeering in den laatsten tijd heeft gedaan om de boeren te steunen, wier belooning voor gepresteerden arbeid in het al gemeen te laag werd geacht, óók 1.400.000, bestemd voor den aanleg van een modern geoutilleerd vliegveld bij Paramaribo. Dit feit is van buitengewoon groot belang voor Suriname, daar eindelijk, wanneer zulk een vliegveld kot stand komt, een vaste basis zal ontstaan voor de reeds jaren bestaande plannen yan de K.L.M. om onze Zuid-Amerikaan- schc gebiedsdeelen door middel van een trans-Atlantische luchtlijn met het moederland te verbinden. TWEE NEDERLANDSCHE SCHEPEN VERMIST. Ongerustheid over de Tegri. Het is ruim 4 weken geleden dat de Nederlandsche kustvaarder Tegri, me tende 400 ton, afkomstig uit Gassel- terneveen, met een lading vertrokken is uit een Zweedsche haven. Er bevon den zich zeven personen aan boord. Sedert het vertrek van het schip heeft men niets meer van schip of beman ning vernomen. Men verkeert dan ook in ernstige ongerustheid over het lot van de Tegri. Nasporingen in de oor logvoerende landen hebhen tot nu toe geen resultaat opgeleverd. Jarenlang had Hans bij zijn oom in gewoond, maar toen hij groot genoeg was om de wereld in te trekken, vroeg* hij of hij weg mocht, naar Amerika, om geld te verdienen. Zijn oom zei hem, dat het lang niet gemakkelijk was 0111 rijk te worden, ook in Ameri ka niet, maar Hans stelde zich veel van „Het land van de toekomst" voor. En zijn oom, dié in zijn hart vond, dat hij al lang genoeg voor zijn ouderloo- zen neef had gezorgd, stemde dan ook maar toe en maakte met een kennis in orde, dat Hans op een vrachtboot mee kon varen naar Canada. Zo nam Hans afscheid van zijn ken nissen en ging op weg „naar het gro te avontuur", zoals hij het zelf noem de. In Canada. De reis verliep vlot, maar toen hij eenmaal in Canada kwam, merkte hij wel, dat het lang niet mee viel om geld te verdienen. Hij kreeg wel eens iets te doen bij een grote zaak in een stad of bij een boer op het land, maar lang duurde dat nooit en na een tijdje moest hij maar weer zien, waar hij onderdak vond. In de oogsttijd had hij een goed leven, trok hij van de ene boerderij naar de andere en hiel]) overal mee. Hij stond 's morgens vroeg op met de andere knechten en hielp de hele dag mee op het land. Hij kreeg goed eten en sliep 's nachts op een hooizolder of in een van de bijgebou wen. Aan het eind van zijn werktijd kreeg hij dan zelfs nog een klein loon. Dat spaarde hij zuinig op, want hij wist nu, wat het betekende om zondei huis te zijn en niet te weten, hoe je aan eten moest komen. Zo zwierf hij een paar jaar dwars door Canada. Maar op het laatst kreeg hij genoeg van dat onzekere bestaan en hij besloot om naar de Vereenigde Staten te gaan en te probeeren daar werk te krijgen of anders weer met een boot naar Holland terug te keeren. Hij kon niet over de grens. Maar al gauw begonnen de moeilijk heden. Het was niet gemakkelijk om over de grens te komen, als je geen pas had en ze schenen er in de Ver enigde Staten helemaal niet op ge steld te zijn om hem binnen te laten. Zo zat hij al vier weken in een haven plaats aan de Westkust van Canada en wachtte op een goede gelegenheid om over de grens te gaan. Hij hoefde niet te proberen om erover heen te sluipen, zoals de Chinezen 's nachts deden, want hij" kende niemand in de V. S. en hij zou dus al heel gauw weer teruggezet worden. Maar toch, op een dag kwam plotseling de kans. Hans zat weer eens in een café aan de haven. Opeens kwam de waard met een geheimzinnig gezicht naar hem toe en wenkte hem mee naar een ach terkamer. Toen fluisterde hij hem een plan in, dat lang niet mis was. Er moest weer eens een groot transport over de grens gebracht worden en daarvoor waren een paar flinke jon gens nodig, die niet tegen kleine moei lijkheden opzagen. Hij kreeg honderd dollar en mocht in de V. S. verder gaan, waarheen hij wilde. Ook kreeg hij een prachtige valse pas. De man vertelde niet, wat het voor transport was, maar Hans begreep di rect, dat het een partij opium of whis ky moest zijn die gesmokkeld zou worden. Hij dacht lang over het aanhod na. Het avontuurlijke lokte hem wel aan en bovendien kwam hij dan met een valse pas over de grens, maar aan de andere kant was hij nog nooit met de politie in aanraking gekomen en hij voelde daar ook nu nog niet veel voor. Hoe meer hij erover nadacht, hoe minder hij voor het plan begon te voe len. Het zou bovendien heel slecht zijn voor heel veel mensen, als die opium of wat het ook mocht zijn, gesmok keld werd. Nee, hij deed het niet. Hij zou wel eens op een andere manier over de grens komen. Hij kwam zelfs zo ver, dat hij be sloot om aan de politie te gaan vertel len, wat hij gehoord had. Dan zou het transport tegengehouden kunnen wor den. Weg uit Amerika... 'De beambte, die naar zijn verhaal luisterde, bleef hem een lange tijd stil aankijken, zodat Hans al dacht: „Hij vertrouwt mij niet. Hij gelooft het niet!", maar toen zei de man opeens, dat het onmogelijk zou zijn voor de politie om hem, Hans, in bescherming te nemen voor de wraak van de smok kelaars, als het eenmaal uitkwam, dat hij de zaak had aangebracht. Daarom zou hij hem een pas geven en 50 dol lar, dan mocht hij met de eerste de beste boot, die nog die nacht wegging, mee naar Japan. Hans begreep plotseling, dat hij in een gevaarlijke positie was en omdat hij toch niet langer in Canada wilde blijven en het nieuwe avontuur in Ja pan hem lokte, nam hij het geld aan, en verdween. Eerst had de beambte hem nog verzekerd, dat hij den consul in Tokio vast zou waarschuwen. Maar toen Hans in Tokio kwam, wist de consul van niets en hij lachte hem zelfs hartelijk uit. „Begrijp jo niet, dat je lelijk in de knel zat! Die beambte was natuurlijk-ook een hand langer en door de smokkelaars omge kocht. Daarom wilde hij jou zo gauw mogelijk uit het land hebben. Want als hij werkelijk een politiebeambte was geweest, zou hij je vastgehouden hebben, zodat je later bij de rechts zaak had kunnen getuigen. En na tuurlijk kon hij je dan wel bescher men. Het schijnt daar een mooi boel tje te zijn, dat zelfs de agenten al wor den omgekocht! Maar als je er voor voelt om hier te blijven, heb ik mischien wel werk voor je!" En zo kwam het, dat Hans in Tokio bleef. Hij heeft nooit gehoord, hoe het met die smokkelpartij is afgelopen, maar hij begreep wel, dat hij er nog goed was afgekomen. De boeven had den uit angst, dat hij iets zou ver klappen, wel ergere dingen kunnen doen NASREDDIN HODSCHA. Nog niet lang geleden schreven we over een Amerikaansen grappenma ker, die net als Tij 1 Uilenspiegel in zijn land werd vereerd. We zeiden toen al, dat in veel landen een bepaal de grappenmaker heeft geleefd of nog leeft, waar de mensen altijd om moe ten ^lachen en die de gekste dingen uithaalt. In Turkije-was ook een der gelijke nar. De mensen kwamen uit andere steden bij hem om hem te ho ren vertellen en dikwijls hoorden ze helemaal niets, want Nasreddin maak te zich er vast vanaf, door te zeggen: „Er zijn hier geen narren... tenzij er misschien juist een uit een andere stad is gekomenen het spreekt van zelf, dat hij daar de reiziger mee be doelde, die apart een reis had gemaakt om grappen te horen vertellen. Vooral tegenover mensen, die veel praatjes hadden en erg over zichzelf opschepten, kon Nasreddin wel eens scherpe dingen zeggen. Heel vaak trokken ze zich dat zo aan, dat ze daarna hun leven beterden. Zo is bij voorbeeld bekend, dat een verwaande jongeman tegen heel gelovige Musel- mannen zei: „Ik geloof niet in het be staan van engelen, want ik heb er nog nooit een gezien!" Nasreddin hoorde dat. Hij keek den jongeman ironisch aan en zei: „Netzo geloof ik niet, dat jij ook maar een vleugje verstand hebt, want ik heb er nog nooit iets van gezien Een andere keer ging Nasreddin met een vriend een partijtje schaken. Tegen een anderen vriend, die erbij zat, had hij van tevoren al gezegd: „Je zult zien, dat ik hem een klap om zijn oren geef, zonder dat hij er iets over zal durven zeggen!" Plotseling zei de schaakvriend mid den in het spel: „Ik stommeling! O, wat ben ik toch een ezel!" „Stil", antwoordde Nasreddin, „ik wil dat niet nog eens horen!" De vriend keek hem verbaasd aan, maar zweeg toen. Enige ogenblikken later schold hij zich echter weer uit. „Ik wil dat niet horen", herhaalde Nasreddin. „Ja, maar ik ben werkelijk zo'n uilskuikenZo'n echte ezel, ik heb zo'n domme zet gedaan En toen gaf Nasreddin hem een draai om zijn oren. Toen de ander hem verbaasd aankeek en net woedend wil de uitvallen, zei Nasreddin veront waardigd: „Ja, wat denk je wel? Je bent mijn vriend en ik wil niet heb ben, dat iemand mijn vriend beledigt. Wie dat toch doet krijgt een oorvijg van me!" Inderdaad kon de arme schaak vriend hier niets op zeggen ZOEKPLAATJE. Waar is de Jager? Wonderlijk zooals dat helpt zoowel bij kinderen als volwassenen. Pot 50 ct. Tube 40 ct. Doos 30 ct. Bij Apothekers en Drogisten.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1939 | | pagina 5