Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
1843
„NOORD-
BRABAND"
De Algemeene Toestand
1/
Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen
EERSTE BLAD
heerlijk gekruide SPECULAAS
a 25 een! per half pond.
NUMMER 95.
ZATERDAG 2 DECEMBER 1939.
62e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven. Ingezonden stukken, gelden,
;nz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden
f 1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE t
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
GIRO-No. 50798.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
EEN MINUUT STILTE.
't Was Dinsdag j.l. in de middaguit
zending van het A.N.P., dat aan de
luisteraars werd medegedeeld, dat het
zoeken door Britsche vliegtuigen naar
de resteerende bemanning van het Ne-
derlandsche s.s. „Sliedrecht" vruchte
loos was gebleven. „En daarom zoo
luidde 't verder deelen we u thans
de namen mede van 26 vermisten".
't Was véélzeggend in weinig woor
den.
En toen de stem van den omroeper
verklonken was, werd er via de micro
foon „één minuut stilte" gevraagd.
Eén minuut stilte
Wat een vrééselijke minuut moet dat
zijn geweest voor de vaders en moe
ders, de vrouwen, de kinderen, overige
verwanten en vrienden van deze zes
en twintig jonge, dappere, werkzame
Nederlanders
De gedachten van honderdduizenden
landgenooten zijn in die ééne minuut
uitgegaan naar de vele minuten, de ve
le uren, de dagen en nachten, gedu
rende dewelke deze zes en twintig Ne
derlanders, die niets met den oorlog
hadden uit te staan, maar nochtans
door denzelve getroffen werden, op
zee hebben rondgezwalkt in hun open
boot, zoekende naar het verre, onbe
reikbare land, uitziende naar het red
dende schip, honger en kou lijdende,
dorst, vrééselijke, brandende dorst...
Eén minuut stilte! Eén minuut om
aan dat namelooze, onuitsprekelijke
leed te denken. Eén minuut om ons te
herinneren, hoe vijf van de kameraden
dezer zes en twintig, een week lang
hebben moeten lijden om eindelijk meer
dood dan levend in een „veilige"
haven te belanden.
Eén minuut om ons dat tafereel voor
oogen te brengen van de door een
-Duitsche duikboot aangehouden „Slie
drecht": een kapitein, die betoogde, dat
zijn schip een neutraal schip was, ge
komen van een neutrale haven aan de
Perzische Golf, gaande naar een ande
re neutrale haven in Noorwegen. Een
schip met enkel neutrale Nederlanders
aan boord. Een Duitsche duikbootka
pitein, die antwoordde, dat hij daar al
lemaal niets mee te maken had en dat
hij zijn orders uit moest voeren. Daar
op de smeeking van de Nederlandsche
bemanning om tenminste aan boord
van den onderzeeër te worden opgeno
men.
Eén minuut stilte om te herdenken,
dat ook deze smeeking door den Duit-
schen gezagvoerder van de hand werd
gewezen. Er was geen plaats aan
boord. Andere schepen moesten nog
worden getorpedeerd
Eén minuut stilte. We zien de man
nen ronddobberen op den wijden, voor
hun oog onbegrensden Oceaan, over
geleverd aan weer en wind, honger,
dorst, ziekte, ellende, aan den dood.
Hoe lang zou het hebben geduurd?
Eén minuut stilte. We herinneren
ons, dat deze wreede handeling, die
men zijn bittersten vijand niet zou dur
ven, noch willen aandoen, in strijd is
met alle volkenrechtelijke bepalingen en
dat, voor zoover in oorlogstijd het op
brengen, q.q. vernietigen van schepen
is geoorloofd, de bemanning pas binnen
een half uur roeiens van een kust, niet
eerder, aan haar lot mag worden over
gelaten.
Eén minuut stilte. Ik denk aan den
inhoud van mijn ochtendblad van dien
dag. Heel de Duitsche pers blijkt una
niem van de neutrale landen te eischen
dat ze zich verzetten, zoo noodig door
geweld, tegen de Engelsche aanmati
ging om Duitsche goederen, let wel:
goederen! in beslag te nemen.
Eén minuut stilte. Ik bid en ik vloek.
De minuut is om. Ik heb geen tijd
meer om aan de slachtoffers van de
slachtoffers van de „Sliedrecht" te den
ken. De „Spaarndam" blijkt vernietigd
door mijnen, er zijn vijf slachtoffers.
En straks zullen we het bericht ver
nemen van
Elke minuut behoort een minuut van
stilte te zijn. Elke minuut verzinken er
menschen door torpedo's en mijnen in
de eeuwige stilte. Het beste wat de
slachtoffers te verhopen hebben is, dat
men ze niet eerst een week of langer
aan de ongenade der elementen zal
overleveren, maar dat men ze zal ver
nietigen mét de schuit, waarop ze het
leven hadden.
Als ge dit stukje gelezen hebt, lezer,
betracht dan één minuut stilte om u als
mensch te schamen over de barbarij,
welke het moderne menschdom ken
merkt, neen, brandmerkt.
N.S.B. HEET ZICH
DUITSCHE PARTIJ.
„De Avondpost" wijst op een opmer
kelijke uitlating in het Nationale Dag
blad, het orgaan der N.S.B.
Mr. Joekes heeft gevraagd om krach
tiger optreden tegen de N.S.B., en hoor
nu wat genoemd dagblad daarvan zegt.
Dit:
„De regeering zal zich wel wachten
te doen wat de heer Joekes verlangt.
Deze oorlog draagt zoozeer het ka
rakter van een ideologischen oorlog,
dat eenzijdig optreden tegen de N.S.B.
in strijd zou komen met de door haar
gevoerde neutraliteitspolitiek."
Terwille van de neutraliteit dus moet
de N.S.B. ongemoeid worden gelaten.
Ziedaar de korte zin van deze woor
den.
Het mankeert er maar aan dat er aan
wordt toegevoegd: anders zou Duisch-
land het recht krijgen tegen ons op te
treden
Dat ééne zinnetje is als een fel zoek
licht op de mentaliteit in die kringen.
Een optreden der regeering tegen de
N.S.B. wordt gelijk gesteld met een
partij-kiezen van Nederland tegen
Duitschland.
SINT NICOLAAS.
Feest van menschelijkheid.
Is het nu wel de geschikte tijd om
weer Sinterklaas te gaan vieren?
Laten we beginnen met het stellen
en beantwoorden van deze vraag, want
de misère schijnt ons door alle narig
heid van de laatste jaren crisis, ge
volgd door oorlog tot een tweede
natuur te zijn geworden. Een kreet van
blijheid en verlangen klinkt ons toe
als een vloek in een doodenhuis.
De lampen der vreugde zijn, de een
na de andere, uitgeknipt door crisis-
spook en oorlogsmonster. Past er nog
licht in deze duisternis?
Ja, juist nu!
Wat doen we, als 's avonds de zon,
de groote en natuurlijke lichtbron van
de wereld, is ondergegaan? Dan ver
zorgt ieder voor zich het schijnsel,
waarin hij door den avond heen den
dag kan blijven zien. De een knipt de
electrische gloeilamp aan, een ander
ontsteekt moeizaam het petroleum
licht, sommigen vermeien zich met hun
gedachten in het schijnsel van 't vuur
uit den haard. Maar iedereen wekt
licht om zich heen.
Behalve de zon, welke het licht
spreidt om te doen zien, heeft de
Schepper ons een bron geschonken,
waaruit het licht der vreugde ons om
straalt. Die bron we hebben 't ter
gelegenheid van Sinterklaas enkel over
de gewoon-menschelijke, dus niet over
de geestelijke vreugde is de alge-
meene wereldwelvaart. Ze is een zon
met bij-zonnen, n.l. die van vrede en
liefde.
Nu en dan echter het was zoo in
heel de geschiedenis der menschheid
gaat ook deze zon een poosje onder en
worden we omhuld door de duisternis
van armoe, verdriet en jammer.
Waarom zouden we in deze duister
nis niet, ieder voor zich, het lampje
onzer vreugde aanknippen en in dat
schijnsel degenen onder ons betrek
ken, die zoo'n knopje missen?
Blijde gezichten te willen zien, prik
kelt nog steeds den goedheidsdrang
van het sociale wezen: den mensch. En
anderen blij te maken, dus vreugde te
verschaffen, is de goede daad, die in
de Sinterklaasdagen veelvuldig wordt
toegepast. Daarom zijn deze regelen
een beroep op u allen, om naar het
exempel van den heiligen bisschop van
Myra vreugde te spreiden in de harten
van wie bedroefd, wanhopig, arm en
verlaten zijn. Dat beteekent voor onze
dagen, dat men vreugde moet versprei
den in den kring van het gezin, van
de familie in haar geheel, in den
kring ook van vrienden en kennissen.
wel ooit weer licht zal worden.
Arme mensch, die hunkert naar ge
luk en het niet meer weet te vinden!
Haal in dat sombere uur eens een kind
op uw knie, vertel het een oud ver
haal van Sinterklaas en er zal licht
komen achter de ramen. Bedenk dan
even, dat twee straten verder de ar-
moe-mensch woont met kinderen, die
slechts het vale leven kennen en op
Sinterklaas-avond hun klompje zullen
zetten in een mateloos kindervertrou
wen, maar op 6 December dat klompje
leeg zullen vinden
LEVENSVERZEKERING
WAALWIJK
VANAF HEDEN dagtlijks VERSCH
verkrijgbaar
ONZE ZEER BEKENDE
t.i.99. PULLES-HEESBEEN
ABONNEERT U OP DIT BLAD
Niet dat men manden vol met cadeaux
moet laten uitdeelen. Neen, we moeten
allen, al is het maar door hun genoo-
digde aanwezigheid betrekken in de
sfeer van dit typische feest, de sfeer,
welke licht is. We moeten ze betrek
ken in onze Sinterklaasconversatie en
ze mee laten opdeelen in hetSin-
terklaasspeculaassie! We moeten voor
kleine materieele verrassingen zorgen
voor hen, die ons het naast staan,
want allen behooren zij in dezen
tijd tot de armen, de wanhopigen,
die we hiervoren bedoelden.
Denken we eens aan de jeugd van
heden. Ze leeft in de zorgen der ouders,
in de grimmigheid van de overal en el-
ken dag dreigende gevaren, in de troos
teloosheid van het verschiet. Grauw is
het heden voor de jeugd en donker de
toekomst.
Laat voor deze jeugd klaar 't schijn
sel stralen van de Sinterklaassfeer, op
dat deze later een nalichtend steun
punt zal zijn in haar herinnering.
En vergeten wij voor zoover we
dat nog doen kunnen ook de armen
en veriatenen niet, die we, zonder dat
ze er toe behooren, vanuit onzen eigen
kring kunnen opmerken, hopeloos aan
den zelfkant ervan rondscharrelende.
Laten degenen, die in dezen tijd nog
geven kunnen, denken aan hen, voor
wie het ontvangen veelal zelfs hard is.
Een verrassing van „Sinterklaas" kan
niemand beleedigen, maar velen troost
en vreugde verschaffen, niet enkel
door het materieele, dat ze onverwacht
toevalt, maar vooral door de ontvan
gen zekerheid, dat er aan ze gedacht
wordt en dat ze nog meetellen in de
ontwrichte samenleving.
En ook de gever zal in onze dagen
nog wat licht kunnen gebruiken, juist
nu er twijfel in hem komt, of het nog
Het dapperheidsbetoon van sommige
grootmachten in dezen oorlog is vaak
weerzinwekkend. Denken we eens aan
den Duitsch-Russischen aanval op Po
len. De beide grootmachten hebben bij
die gelegenheid herhaaldelijk gesnoeid
op de onweerstaanbaarheid van hun
aanvalskracht en van de onverganke
lijke tropheën, welke hun „dappere"
troepen in Polen hebben gehaald. Wc
hebben niet meer dan zes weken noo
dig gehad, zoo pochte Berlijn, om den
vijand te vernietigen. En als men nu
bedenkt, dat het hier een aanval be
trof van twee volkeren, van resp. 80
en 170 millioen, dus van tesainen 250
millioen zielen, op een jongen staat en
een arm volk van ruim 30 millioen
zielen, dan vraagt men zich met hui
ver af: waar haalt men zooveel laffen
moed vandaan?
We kiezen geen partij in het Duitsch-
Poolsche conflict als zoodanig, maar
stellen vast, dat er in de manier, waar
op dit conflict is uitgevochten geen
enkele grond aanwezig is voor trots op
betoonden moed.
Veel laffer nog gedroegen de Russen
zich met hun aanval in den rug van
de zich verdedigende Polen en laffer
zullen zich straks gedragen met hun
aanval op Finland, welke reeds is ge
schied.
die in Noord-China in 1937; voor Italië
voor de verovering van Abessinië in
1935; voor het Derde Rijk voor de on
derwerping van Tsjecho-Slowakije in
1938, van Jolen in 1939. De annexatie
van Oostenrijk door Duitschland en de
verovering van Albanië door Italië
maakten een uitzondering op 't grens
incident-motief: Oostenrijk werd be
zet, omdat dr. Schuschnigg 't Duitsch-
Oostenrijksche politiek verdrag zou
hebben geschonden. Albanië, omdat 't
werd uitgeschud door een „avontu
rier", met name koning Zogoe. Er is
in de historie van Europa en de wereld
wellicht geen tijdvak te vinden, dat zóó
„rijk" is aan noodlottige grensinciden
ten dan dit, waarin wij leven.
Enkele weken nog maar geleden,
toen de Russisch-Finsche onderhan
delingen te Moskou werden afgebroken
en het den Russen bleek, dat de Fin
nen zich niet evenals de Baltische sta
ten goedschiks aan hun bolsjewistische
buren wenschten te onderwerpen, heb
ben we het in deze rubriek voorspeld:
nu krijgen we aan de Russisch-Finsche
grens een aantak „incidenten", welke
Moskou tot aanleiding moeten dienen
voor een gewapend optreden.
Wat er waar is van die incidenten?
De gebeurtenissen hadden plaats ver
van hier en betrouwbare getuigenissen
kan men dus moeilijk verkrijgen. Het
staat ieder vrij om te gelooven, dat de
Finnen met kanonnen op Russische
troepen op Russisch gebied hebben ge
schoten, maar dan moet men conse
quent zijn en eveneens aannemen, dat
de Finsche regeering en de Finsche
legerleiding stapelgek zijn. Want zoo
lang er nog een greintje gezond ver
stand is, is de leiding van een volk,
groot 4 milioen zielen, zal geen order
worden gegeven om een buurvolk van
170 millioen zielen te tarten en aan te
vallen.
Het is de laffe moed der Russen,
welke ze een voorwendsel doet zoeken
om te profiteeren van de verwarring
in Europa door het eene kleine buur-
landje na het andere gewelddadig aan
zich te onderwerpen.
Wat zich thans aan de Russisch-Fin
sche grens afspeelt, past volkomen in
de geschiedenis van de gewelddadige
veroveringen der laatste jaren. Grens
incidenten worden door de aanvallen
de partij uitgelokt or in scène gezet,
om een militair optreden tegen de
zwakkere partij te rechtvaardigen." 't
„Grensincident" is voor Japan de in
leiding geweest voor zijn veroverings
campagne in Mandsjoerije in 1831, voor
DEFINITIEVE BREUK
FINLAND—RUSLAND.
Het Duitsche Nieuwsbureau meldde
Woensdagavond uit Moskou:
Vanavond 22.30 uur plaatselijke tijd
heeft de regeering van de Sovjetunie
door middel van den plaatsvervangen-
den volkscommissaris voor buitenland-
sche zaken Potemkin den Finschen ge
zant te Moskou een nota doen overhan
digen, waarin de regeering van de Sow-
jetunie mededeelt, dat zij de diploma
tieke betrekkingen met Finland af
breekt.
Op dit oogenblik was het Finsche
antwoord op de laatste nota van Mo-
lotow nog niet ontvangen.
Te 24 uur plaatselijke tijd heeft de
voorzitter van den raad van volkscom
missarissen en volkscommissaris van
buitenlandsche zaken Molotow voor de
Radio Moskou een rede uitgesproken.
Hij zeide o.m.:
Wij beschouwen Finland als een on-
afhankelijken en souvereinen staat. De
Sowjetunie is bereid het Finsche volk
te hulp te komen en het zijn vrijheden
te waarborgen. Het eenige doel van de
Waalwtjksclie en Langstraatsclie Conrant*
Neem direct 'n "AKKERTJE",
want "AKKERTJES" zijn dan
van groote waarde. Ze be
strijden koorts en infectie.
"AKKERTJES" verdrijven de
ziektekiemen, door hun af
leidende werking. Bovendien
bevorderen "AKKERTJES" het
transpireeren, onmisbaar bij
het doeltreffend bestrijden
|van kou, koorts en griep.
"AKKERTJES" stillen direct
alle pijnen en maken dat U
zich prettig gaat gevoelen.
MKCHTJtS
tegen hoofdpijn, pijnen, "nare dagen"
Doos: 13 stuks - 12 stuivers; 2 stuks - 2 stuivers.
