Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 1843 „NOORD- BRABAND" De Algemeene Toestand 1/ Dit nummer bestaat uit DRIE Bladen EERSTE BLAD heerlijk gekruide SPECULAAS a 25 een! per half pond. NUMMER 95. ZATERDAG 2 DECEMBER 1939. 62e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven. Ingezonden stukken, gelden, ;nz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijs per 3 maanden f 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE t WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. GIRO-No. 50798. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. EEN MINUUT STILTE. 't Was Dinsdag j.l. in de middaguit zending van het A.N.P., dat aan de luisteraars werd medegedeeld, dat het zoeken door Britsche vliegtuigen naar de resteerende bemanning van het Ne- derlandsche s.s. „Sliedrecht" vruchte loos was gebleven. „En daarom zoo luidde 't verder deelen we u thans de namen mede van 26 vermisten". 't Was véélzeggend in weinig woor den. En toen de stem van den omroeper verklonken was, werd er via de micro foon „één minuut stilte" gevraagd. Eén minuut stilte Wat een vrééselijke minuut moet dat zijn geweest voor de vaders en moe ders, de vrouwen, de kinderen, overige verwanten en vrienden van deze zes en twintig jonge, dappere, werkzame Nederlanders De gedachten van honderdduizenden landgenooten zijn in die ééne minuut uitgegaan naar de vele minuten, de ve le uren, de dagen en nachten, gedu rende dewelke deze zes en twintig Ne derlanders, die niets met den oorlog hadden uit te staan, maar nochtans door denzelve getroffen werden, op zee hebben rondgezwalkt in hun open boot, zoekende naar het verre, onbe reikbare land, uitziende naar het red dende schip, honger en kou lijdende, dorst, vrééselijke, brandende dorst... Eén minuut stilte! Eén minuut om aan dat namelooze, onuitsprekelijke leed te denken. Eén minuut om ons te herinneren, hoe vijf van de kameraden dezer zes en twintig, een week lang hebben moeten lijden om eindelijk meer dood dan levend in een „veilige" haven te belanden. Eén minuut om ons dat tafereel voor oogen te brengen van de door een -Duitsche duikboot aangehouden „Slie drecht": een kapitein, die betoogde, dat zijn schip een neutraal schip was, ge komen van een neutrale haven aan de Perzische Golf, gaande naar een ande re neutrale haven in Noorwegen. Een schip met enkel neutrale Nederlanders aan boord. Een Duitsche duikbootka pitein, die antwoordde, dat hij daar al lemaal niets mee te maken had en dat hij zijn orders uit moest voeren. Daar op de smeeking van de Nederlandsche bemanning om tenminste aan boord van den onderzeeër te worden opgeno men. Eén minuut stilte om te herdenken, dat ook deze smeeking door den Duit- schen gezagvoerder van de hand werd gewezen. Er was geen plaats aan boord. Andere schepen moesten nog worden getorpedeerd Eén minuut stilte. We zien de man nen ronddobberen op den wijden, voor hun oog onbegrensden Oceaan, over geleverd aan weer en wind, honger, dorst, ziekte, ellende, aan den dood. Hoe lang zou het hebben geduurd? Eén minuut stilte. We herinneren ons, dat deze wreede handeling, die men zijn bittersten vijand niet zou dur ven, noch willen aandoen, in strijd is met alle volkenrechtelijke bepalingen en dat, voor zoover in oorlogstijd het op brengen, q.q. vernietigen van schepen is geoorloofd, de bemanning pas binnen een half uur roeiens van een kust, niet eerder, aan haar lot mag worden over gelaten. Eén minuut stilte. Ik denk aan den inhoud van mijn ochtendblad van dien dag. Heel de Duitsche pers blijkt una niem van de neutrale landen te eischen dat ze zich verzetten, zoo noodig door geweld, tegen de Engelsche aanmati ging om Duitsche goederen, let wel: goederen! in beslag te nemen. Eén minuut stilte. Ik bid en ik vloek. De minuut is om. Ik heb geen tijd meer om aan de slachtoffers van de slachtoffers van de „Sliedrecht" te den ken. De „Spaarndam" blijkt vernietigd door mijnen, er zijn vijf slachtoffers. En straks zullen we het bericht ver nemen van Elke minuut behoort een minuut van stilte te zijn. Elke minuut verzinken er menschen door torpedo's en mijnen in de eeuwige stilte. Het beste wat de slachtoffers te verhopen hebben is, dat men ze niet eerst een week of langer aan de ongenade der elementen zal overleveren, maar dat men ze zal ver nietigen mét de schuit, waarop ze het leven hadden. Als ge dit stukje gelezen hebt, lezer, betracht dan één minuut stilte om u als mensch te schamen over de barbarij, welke het moderne menschdom ken merkt, neen, brandmerkt. N.S.B. HEET ZICH DUITSCHE PARTIJ. „De Avondpost" wijst op een opmer kelijke uitlating in het Nationale Dag blad, het orgaan der N.S.B. Mr. Joekes heeft gevraagd om krach tiger optreden tegen de N.S.B., en hoor nu wat genoemd dagblad daarvan zegt. Dit: „De regeering zal zich wel wachten te doen wat de heer Joekes verlangt. Deze oorlog draagt zoozeer het ka rakter van een ideologischen oorlog, dat eenzijdig optreden tegen de N.S.B. in strijd zou komen met de door haar gevoerde neutraliteitspolitiek." Terwille van de neutraliteit dus moet de N.S.B. ongemoeid worden gelaten. Ziedaar de korte zin van deze woor den. Het mankeert er maar aan dat er aan wordt toegevoegd: anders zou Duisch- land het recht krijgen tegen ons op te treden Dat ééne zinnetje is als een fel zoek licht op de mentaliteit in die kringen. Een optreden der regeering tegen de N.S.B. wordt gelijk gesteld met een partij-kiezen van Nederland tegen Duitschland. SINT NICOLAAS. Feest van menschelijkheid. Is het nu wel de geschikte tijd om weer Sinterklaas te gaan vieren? Laten we beginnen met het stellen en beantwoorden van deze vraag, want de misère schijnt ons door alle narig heid van de laatste jaren crisis, ge volgd door oorlog tot een tweede natuur te zijn geworden. Een kreet van blijheid en verlangen klinkt ons toe als een vloek in een doodenhuis. De lampen der vreugde zijn, de een na de andere, uitgeknipt door crisis- spook en oorlogsmonster. Past er nog licht in deze duisternis? Ja, juist nu! Wat doen we, als 's avonds de zon, de groote en natuurlijke lichtbron van de wereld, is ondergegaan? Dan ver zorgt ieder voor zich het schijnsel, waarin hij door den avond heen den dag kan blijven zien. De een knipt de electrische gloeilamp aan, een ander ontsteekt moeizaam het petroleum licht, sommigen vermeien zich met hun gedachten in het schijnsel van 't vuur uit den haard. Maar iedereen wekt licht om zich heen. Behalve de zon, welke het licht spreidt om te doen zien, heeft de Schepper ons een bron geschonken, waaruit het licht der vreugde ons om straalt. Die bron we hebben 't ter gelegenheid van Sinterklaas enkel over de gewoon-menschelijke, dus niet over de geestelijke vreugde is de alge- meene wereldwelvaart. Ze is een zon met bij-zonnen, n.l. die van vrede en liefde. Nu en dan echter het was zoo in heel de geschiedenis der menschheid gaat ook deze zon een poosje onder en worden we omhuld door de duisternis van armoe, verdriet en jammer. Waarom zouden we in deze duister nis niet, ieder voor zich, het lampje onzer vreugde aanknippen en in dat schijnsel degenen onder ons betrek ken, die zoo'n knopje missen? Blijde gezichten te willen zien, prik kelt nog steeds den goedheidsdrang van het sociale wezen: den mensch. En anderen blij te maken, dus vreugde te verschaffen, is de goede daad, die in de Sinterklaasdagen veelvuldig wordt toegepast. Daarom zijn deze regelen een beroep op u allen, om naar het exempel van den heiligen bisschop van Myra vreugde te spreiden in de harten van wie bedroefd, wanhopig, arm en verlaten zijn. Dat beteekent voor onze dagen, dat men vreugde moet versprei den in den kring van het gezin, van de familie in haar geheel, in den kring ook van vrienden en kennissen. wel ooit weer licht zal worden. Arme mensch, die hunkert naar ge luk en het niet meer weet te vinden! Haal in dat sombere uur eens een kind op uw knie, vertel het een oud ver haal van Sinterklaas en er zal licht komen achter de ramen. Bedenk dan even, dat twee straten verder de ar- moe-mensch woont met kinderen, die slechts het vale leven kennen en op Sinterklaas-avond hun klompje zullen zetten in een mateloos kindervertrou wen, maar op 6 December dat klompje leeg zullen vinden LEVENSVERZEKERING WAALWIJK VANAF HEDEN dagtlijks VERSCH verkrijgbaar ONZE ZEER BEKENDE t.i.99. PULLES-HEESBEEN ABONNEERT U OP DIT BLAD Niet dat men manden vol met cadeaux moet laten uitdeelen. Neen, we moeten allen, al is het maar door hun genoo- digde aanwezigheid betrekken in de sfeer van dit typische feest, de sfeer, welke licht is. We moeten ze betrek ken in onze Sinterklaasconversatie en ze mee laten opdeelen in hetSin- terklaasspeculaassie! We moeten voor kleine materieele verrassingen zorgen voor hen, die ons het naast staan, want allen behooren zij in dezen tijd tot de armen, de wanhopigen, die we hiervoren bedoelden. Denken we eens aan de jeugd van heden. Ze leeft in de zorgen der ouders, in de grimmigheid van de overal en el- ken dag dreigende gevaren, in de troos teloosheid van het verschiet. Grauw is het heden voor de jeugd en donker de toekomst. Laat voor deze jeugd klaar 't schijn sel stralen van de Sinterklaassfeer, op dat deze later een nalichtend steun punt zal zijn in haar herinnering. En vergeten wij voor zoover we dat nog doen kunnen ook de armen en veriatenen niet, die we, zonder dat ze er toe behooren, vanuit onzen eigen kring kunnen opmerken, hopeloos aan den zelfkant ervan rondscharrelende. Laten degenen, die in dezen tijd nog geven kunnen, denken aan hen, voor wie het ontvangen veelal zelfs hard is. Een verrassing van „Sinterklaas" kan niemand beleedigen, maar velen troost en vreugde verschaffen, niet enkel door het materieele, dat ze onverwacht toevalt, maar vooral door de ontvan gen zekerheid, dat er aan ze gedacht wordt en dat ze nog meetellen in de ontwrichte samenleving. En ook de gever zal in onze dagen nog wat licht kunnen gebruiken, juist nu er twijfel in hem komt, of het nog Het dapperheidsbetoon van sommige grootmachten in dezen oorlog is vaak weerzinwekkend. Denken we eens aan den Duitsch-Russischen aanval op Po len. De beide grootmachten hebben bij die gelegenheid herhaaldelijk gesnoeid op de onweerstaanbaarheid van hun aanvalskracht en van de onverganke lijke tropheën, welke hun „dappere" troepen in Polen hebben gehaald. Wc hebben niet meer dan zes weken noo dig gehad, zoo pochte Berlijn, om den vijand te vernietigen. En als men nu bedenkt, dat het hier een aanval be trof van twee volkeren, van resp. 80 en 170 millioen, dus van tesainen 250 millioen zielen, op een jongen staat en een arm volk van ruim 30 millioen zielen, dan vraagt men zich met hui ver af: waar haalt men zooveel laffen moed vandaan? We kiezen geen partij in het Duitsch- Poolsche conflict als zoodanig, maar stellen vast, dat er in de manier, waar op dit conflict is uitgevochten geen enkele grond aanwezig is voor trots op betoonden moed. Veel laffer nog gedroegen de Russen zich met hun aanval in den rug van de zich verdedigende Polen en laffer zullen zich straks gedragen met hun aanval op Finland, welke reeds is ge schied. die in Noord-China in 1937; voor Italië voor de verovering van Abessinië in 1935; voor het Derde Rijk voor de on derwerping van Tsjecho-Slowakije in 1938, van Jolen in 1939. De annexatie van Oostenrijk door Duitschland en de verovering van Albanië door Italië maakten een uitzondering op 't grens incident-motief: Oostenrijk werd be zet, omdat dr. Schuschnigg 't Duitsch- Oostenrijksche politiek verdrag zou hebben geschonden. Albanië, omdat 't werd uitgeschud door een „avontu rier", met name koning Zogoe. Er is in de historie van Europa en de wereld wellicht geen tijdvak te vinden, dat zóó „rijk" is aan noodlottige grensinciden ten dan dit, waarin wij leven. Enkele weken nog maar geleden, toen de Russisch-Finsche onderhan delingen te Moskou werden afgebroken en het den Russen bleek, dat de Fin nen zich niet evenals de Baltische sta ten goedschiks aan hun bolsjewistische buren wenschten te onderwerpen, heb ben we het in deze rubriek voorspeld: nu krijgen we aan de Russisch-Finsche grens een aantak „incidenten", welke Moskou tot aanleiding moeten dienen voor een gewapend optreden. Wat er waar is van die incidenten? De gebeurtenissen hadden plaats ver van hier en betrouwbare getuigenissen kan men dus moeilijk verkrijgen. Het staat ieder vrij om te gelooven, dat de Finnen met kanonnen op Russische troepen op Russisch gebied hebben ge schoten, maar dan moet men conse quent zijn en eveneens aannemen, dat de Finsche regeering en de Finsche legerleiding stapelgek zijn. Want zoo lang er nog een greintje gezond ver stand is, is de leiding van een volk, groot 4 milioen zielen, zal geen order worden gegeven om een buurvolk van 170 millioen zielen te tarten en aan te vallen. Het is de laffe moed der Russen, welke ze een voorwendsel doet zoeken om te profiteeren van de verwarring in Europa door het eene kleine buur- landje na het andere gewelddadig aan zich te onderwerpen. Wat zich thans aan de Russisch-Fin sche grens afspeelt, past volkomen in de geschiedenis van de gewelddadige veroveringen der laatste jaren. Grens incidenten worden door de aanvallen de partij uitgelokt or in scène gezet, om een militair optreden tegen de zwakkere partij te rechtvaardigen." 't „Grensincident" is voor Japan de in leiding geweest voor zijn veroverings campagne in Mandsjoerije in 1831, voor DEFINITIEVE BREUK FINLAND—RUSLAND. Het Duitsche Nieuwsbureau meldde Woensdagavond uit Moskou: Vanavond 22.30 uur plaatselijke tijd heeft de regeering van de Sovjetunie door middel van den plaatsvervangen- den volkscommissaris voor buitenland- sche zaken Potemkin den Finschen ge zant te Moskou een nota doen overhan digen, waarin de regeering van de Sow- jetunie mededeelt, dat zij de diploma tieke betrekkingen met Finland af breekt. Op dit oogenblik was het Finsche antwoord op de laatste nota van Mo- lotow nog niet ontvangen. Te 24 uur plaatselijke tijd heeft de voorzitter van den raad van volkscom missarissen en volkscommissaris van buitenlandsche zaken Molotow voor de Radio Moskou een rede uitgesproken. Hij zeide o.m.: Wij beschouwen Finland als een on- afhankelijken en souvereinen staat. De Sowjetunie is bereid het Finsche volk te hulp te komen en het zijn vrijheden te waarborgen. Het eenige doel van de Waalwtjksclie en Langstraatsclie Conrant* Neem direct 'n "AKKERTJE", want "AKKERTJES" zijn dan van groote waarde. Ze be strijden koorts en infectie. "AKKERTJES" verdrijven de ziektekiemen, door hun af leidende werking. Bovendien bevorderen "AKKERTJES" het transpireeren, onmisbaar bij het doeltreffend bestrijden |van kou, koorts en griep. "AKKERTJES" stillen direct alle pijnen en maken dat U zich prettig gaat gevoelen. MKCHTJtS tegen hoofdpijn, pijnen, "nare dagen" Doos: 13 stuks - 12 stuivers; 2 stuks - 2 stuivers.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1939 | | pagina 1