Zaterdag 2 December 1939. No.^95
Tweede blad
liampo bij Hooid- Neus- Keel- en Borstverkoudheid
De Echo van het Zuiden
Komt er een huishoudschool? Daar er geen samenwerking tusschen de ver
schillende bevolkingsgroepen is gezocht, heeft de raad het verzoek van
het bestuur der Stichting „Protestantsche Ontwikkeling" voorloopig
aangehouden. Wanneer ook het gereformeerde volksdeel in de
actie is opgenomen, zal de,raad dit vraagstuk opnieuw bekijken.
De gemeenteraadsvergadering van
Sprang-Capelle werd door burgemees
ter Smit met gebed geopend, terwijl
vervolgens de notulen van de verga
deringen van 5 September, 29 Septem
ber, 27 October en 3 November wer
den vastgesteld.
Onder de ingekomen stukken was
een K. B. van 26 October betreffende
het gemeente-wapen, dat thans op de
daarvoor bestemde plaats in de raads
zaal is aangebracht. Het verheugt den
voorzitter, dat de plaats hiervoor, die
16 jaar leeg is geweest, thans haar be
stemming heeft gekregen.
Verder waren er enkele besluiten van
Ged. Staten volgens welke enkele
raadsbesluiten werden goedgekeurd.
Over een subsidie-aanvrage van het
Wit-Gele Kruis werd afwijzend be
schikt, terwijl ook aan de R.K. Mili
taire vereenigingen geen subsidie wordt
verschaft.
Onder de ingekomen stukken is ver
der een adres van de bewoners van de
Hoogevaart in hetwelk zij de wensche-
lijkheid bepleiten van de plaatsing van
enkele lichtpunten, daar er over een
afstand van 240 M. slechts een straat
lantaarn staat. Overeenkomstig het
voorstel van B. en W. wordt besloten
om hier twee straatlantaarns bij te
plaatsen.
Bij de voorlegging van de verorde
ning der oorlogswet (in extenso opge
nomen in ons blad van Zaterdag) wil
len B. en W. adviseeren dat er geen
bezwaren tegen zijn.
De heer "Timmermans vindt de loo-
nen echter te laag, daar die slechts ge
lijk zijn met de loonen behaald in de
werkverschaffing.
De heer Vos stelt voor om onder de
aandacht van den opperbevelhebber te
brengen, dat het wenschelijk zou zijn
als. loonstandaard te nemen het uur
loon, dat in de plaatselijke industrie
wordt betaald.
De voorzitter zal deze opmerking on
der de aandacht van den opperbevel
hebber brengen.
De Huishoudschool.
Aan de orde komt dan het verzoek
van het bestuur de Stichting „Protes-
tansche Ontwikkeling om de verkla
ring, dat de oprichting en de instand
houding van een Protestansch-Christe-
lijke Huishoudschool in deze gemeente
noodig wordt geoordeeld.
Dit verzoek is onderteekend door: A.
Hoffman, voorzitter en A. Dees, secr.
Ook is er over deze materie een adres
ingekomen, waarvan Ds. van Lummel
eerste onderteekenaar is en waarin
wordt betoogd, dat wil deze actie voor
de oprichting van een huishoudschool
slagen, er op zoo breed mogelijke basis
samenwerking moet worden gezocht.
Het deed de onderteekenaars eigenaar
dig aan, dat er geen gereformeerden
waren aangezocht voor deze actie en
het adres sluit met de opmerking, of de
raad het niet wenschelijk acht dat er
ook rekening wordt gehouden met de
overtuiging van een groot gedeelte van
de bevolking.
De heer A. Verheijden: Is er nog
niet een derde schrijven ingekomen?
Voorzitter: Moest er nogal een ko
men. Mij is er niets van bekend.
B. en W. staan ten deze, aldus de
voorzitter op het standpunt,- dat de
raad de utiliteitsverklaring niet moet
afgeven, daar een belangrijk deel van
de bevolking niet mede zal werken. Het
tweede adres achten B. en W. juist.
Als toch reeds bij den aanvang een be
langrijk deel van de bevolking w.ordt
uitgeschakeld, kunnen B. en W. er
geen medewerking aan verleenen. Spr.
wil 't adres beantwoorden, dat eerst alle
protestanten van de gemeente moeten
worden er- en gekend. Mocht er dan
een nieuw adres inkomen, met erken
ning van de bedoelde bevolkingsgroep,
dan kunnen B. en W. de zaak opnieuw
onder oogen zien en dan zal het voor
namelijk van de financieele kwestie af
hangen.
De heer Timmermans betreurt het
dat er geen samenwerking is gezocht,
maar is het toch niet eens met het voor
stel van B. en W. Spr. zag liever nu
al zekerheid omtrent de vraag of de
raad medewerking kan verleenen.
Wanneer er nu samenwerking wordt
gezocht staan we nog even ver dan nu.
Het is evenwel noodig dat deze school
er komt, vooral met het oog op de fa
brieksmeisjes.
De'heer Verheijden spreekt hierover
als volgt:
Individueel wil ik hierover iets zeg
gen. Het Capelsche raadhuis werd aan
de Gemeente voor landbouwonderwijs
afgestaan om nieuwbouw en dus aflos
sing leening geld ten bate der belasting
betalers te voorkomen.
Nu nieuwbouw zooveel duurder ge
worden is, bevreemdt het mij ten zeer
ste dat ds. Hofman en de heer Dees
Sprang een verzoek indienen om ons
te verklaren voor oprichting eener Pro-
testansch Christelijke huishoudschool
annex „ontwikkeling", dus eene ver
kapte m.u.l.o.-school.
Jaren geleden drong ik reeds op een
mulo-school aan, toegankelijk voor ie
dere gezindte. Christelijk lager onder
wijs had destijds voorrang. De jonge
lui uit onze gemeente kunnen dit nu te
Waalwijk bekomen en dit jaar werd
reeds een cursus huishoudonderwijs te
Capelle met groot succes gehouden.
Op dit oogenblik acht ik een derge
lijke aanvrage hoogst gevaarlijk, gezien
den staat onzer Rijks- en Gemeente-
financiën. Kort geleden heb ik een
Herv. predikant gewezen op het meer
dan topzware budget onderwijs 150
millioen.
Jaren geleden wees ik op deze plaats
reeds op het niet samengaan van den
Gereformeerden Bond met de Gerefor
meerden. Nu zien wij dit hier wederom.
Als raadslid op hoogen leeftijd
wensch ik de onderteekenaars te zeg
gen, dat ik huiver bij de gedachte, in
dien de gulden door allerlei omstandig
heden verder gaat devaiueeren, houders
van levensverzekeringspolissen en pen
sioengerechtigden de schuldigen zullen
aanwijzen met alle bekende gevolgen
van dien.
De heer Versteeg kan zich met het
voorstel van B.enW. niet vereenigen en
wenscht stemming. Volgens hem kan
het onderwerp wel afgewerkt worden.
De gereformeerden hadden zich dan
maar tot de stichting „Protestantsche
Ontwikkeling" moeten wenden.
De heer J. Vos is het roerend eens
met het voorstel van B. en W. Het is
jammer dat er geen samenwerking is
gezocht. De geheele Christenheid van
Sprang-Capelle moet samenwerking
zoeken en niet gescheiden optrekken.
Ook de heer Kerst stemt in met het
voorstel van B. en W. Eerst samen
werking zoeken en dan kan het college
de zaak nog eens goed bekijken. Of er
werkelijk een huishoudschool noodig is
hangt natuurlijk af van het aantal leer
lingen dat men mag verwachten en
daarom kan geen enkele bevolkings
groep gemist worden. De raad zal dan
de kwestie moeten bezien uit financieel
oogpunt.-
De heer Verheijden kan niet begrij
pen, dat men met dit verzoek is durven
komen. Er is dit jaar een cursus gege
ven voor jonge vrouwen en deze heeft
heel goed voldaan. Bovendien is zoo
iets minder kostbaar. Een huishoud
school vormt echter een groote post op
de begrooting. Spr. ziet de gevolgen
daarvan donker in.
Dat de cursus voor jonge vrouwen
goed bezocht werd, acht de heer Tim
mermans een reden te meer om optimis
tisch te staan omtrent den toeloop van
leerlingen bij de huishoudschool.
Bij de beantwoording van de spre
kers zegt de voorzitter tot den heer
Timmermans, dat niemand van tevoren
weet of er wel samenwerking komt. De
geheele Christenheid van deze gemeen
te moet komen met een dergelijk ver
zoek, dat dan ook motieven voor de
noodzakelijkheid moet inhouden. Uit
dit tweede adres blijkt echter dat de
gereformeerde ouders niet bereid zijn
hun kinderen naar die school te sturen.
B. en W. durven daarom de gevraagde
verklaring nog niet af te geven, want
een gedeelte van de bevolking zal van
de school geen gebruik maken, waar
door de levensvatbaarheid ervan wordt
verminderd.
Tot den heer Verheijden zegt spr.
dat de raad het financieele gedeelte
voorloopig kan voorbij gaan. Er komt
nog gelegenheid te over om dezen kant
te bezien.
Tot den heer Versteeg: Het gerefor
meerde bevolkingsdeel heeft te kennen
gegeven, dat het met de plannen in
stemt, maar daar het de kinderen niet
naar deze school wil zenden, moet het
advies van B. en W. worden aangeno
men-. Het geeft blijk van een erg eng
hartig en bekrompen standpunt, wan
neer er nu weer een scheidsmuur moet
worden getrokken en wanneer men
weer niet tot samenwerking kan ko
men. De cursus voor de a.s. moeders,
waar de heer Verheijden over sprak, is
geheel geslaagd. Doch deze ging uit
van de Noord-Brabantsche Maatschap
pij voor Landbouw en wordt slechts
één keer gegeven.
De heer Versteeg is niet tegen sa
menwerking, maar merkt op, dat wan
neer er 'n bekrompen standpunt wordt
ingenomen, dat wederkeerig is, daar de
gereformeerde ouders hun kinderen niet
naar deze school willen sturen. Spr. wil
het onderwerp thans afhandelen.
Voorzitter: Zijt gij alleen vreemde
ling in Jeruzalem en kent gij deze din
gen niet?
Verheijden: Goed bekeken.
Voorzitter: Dank U.
De heer Timmermans wil echter, dat
de raad eerst de utiliteitsverklaring af
geeft onder voorwaarde dat er samen
werking komt.
De heer Versteeg maakt een voorstel
tot het zonder meer afgeven van de uti
liteitsverklaring. Dit voorstel wordt
evenwel door niemand gesteund.
De heer Timmermans maakt even
eens een voorstel betreffende de ver
klaring. Dit houdt in dat de raad de
verklaring afgeeft, onder voorwaarde
dat er samenwerking moet komen. Dit
voorstel wordt gesteund door den heer
Versteeg.
Wethouder van Willigenburg merkt
op dat de raad nu zou moeten gaan
stemmen over iets waarvan men bijna
nog niets afweet. Men dient eerst een
overzicht te krijgen omtrent de kosten
en de perspectieven.
De Voorzitter vindt het juist, dat
voor men de verklaring gaat afgeven,
de raad zich eerst bezint over de fi
nanciën. De kosten worden voorloopig
geraamd op 35000 a 40000 gulden.
De heer Timmermans zegt dat de ge
meente hier maar 30 van behoeft te
betalen, terwijl er nu leerlingen naar
een huishoudschool gaan in een nabu
rige gemeente.
De heer Verheijden vindt dat dit de
verdraagzaamheid bevordert. Hij is
zelf ook op R.K. kostscholen geweest.
De heer Kerst is niet voor het voor
stel van den heer Timmermans, daar er
eerst concrete gegevens moeten komen
omtrent de kosten en het aantal leer
lingen dat men mag verwachten. Bo
vendien laten B. en W. den weg geheel
open voor een tweede onderzoek. Wan
neer de vereischte samenwerking is*ge-
vonden kan de racfd de zaak opnieuw
bezien. Spr. verzoekt den heer Timmer
mans zijn voorstel in te trekken.
De heer Timmermans wil dan het
adres aanhouden en B. en W. met het
verdere onderzoek belasten.
De voorzitter adviseert het voorstel
van B. en W. te aanvaarden. Spr. is
altijd voor meerdere ontwikkeling van
de bevolking, omdat er bewijzen zijn,
dat dit wel noodig is. De oprichting
van de landbouwschool heeft hij met
vreugde begroet en hij verwacht hier
van goede resultaten. Ook droeg de
cursus voor jonge moeders zijn volle
waardeering weg. Wanneer er iets ge
daan kan worden voor de ontwikke
ling van de bevolking zal dat steeds
zijn vruchten afwerpen, daar is spr.
van overtuigd, doch deze zaak moet
serieus worden nagegaan en de onkos
ten nauwkeurig worden berekend.
De heer Kerst vindt dat zakelijk het
laatste voorstel van den heer Timmer
mans en het voorstel van B. en W. het
zelfde zijn.
De heer Timmermans zegt echter dat
hij het adres wil laten aanhouden, zoo
dat er geen nieuw verzoek behoeft te
worden gedaan.
De voorzitter belooft dan dat B. en
W. wanneer het nieuwe adres in den
raad komt er een nauwkeurige kosten
berekening bij zullen doen.
De heer Verheijden merkt nog op
dat de heer Timmermans niet moet re
kenen op leerlingen van 's-Gravemoer,
aangezien die veel meer aangewezen
zijn op Raamsdonksveer, waar een heel
goede school is. £oo is het ook met
Waspik en Raamsdonk. 1
De heer Versteeg vindt dat er om de
zaak heen wordt gedraaid. Als er een
nieuw adres komt, staan we weer voor
DE SCHOENMAKER EN DE DRIE
BUIZEN.
(Een sprookje).
Er was eens een schoenmaker, Spij
ker genaamd. Hij zat dag in dag uit op
zijn krukje en verzoolde en spijkerde
schoenen. Zijn zaak ging heel goed,
hij had een keurig huisje, dat zijn zus
ter voor hem schoon hield, want zijn
vrouw was enige jaren geleden ge
storven. Verder had hij een alleraar
digst zoontje, Fred. Hij had dus alle
reden om tevreden te zijn en toch was
hij niet tevreden. Maar dat kwam voor
een groot deel omdat zijn zuster een
erg slecht humeur had en altijd krib-
herig en boos was. Dat was niet gezel
lig in huis. Bovendien had de schoen
maker zwerversbloed in zich; hij kon
er helemaal niet tegen om elke dag
Y stil op zijn krukje te moeten zitten.
Hij verlangde er naar om naar buiten
te gaan en lange wandelingen te ma
ken door de hossen en de heide. El
ke dag, als de zon in de werkplaats
scheen, keek Spijker naar buiten en
zuchtte: „Kon ik toch maar eens weg
gaan
Maar één ding had hij zich vast
voorgenomen Zijn zoontje zou het la
ter heter hebben. Die hoefde niet de
hele dag op een kruk te zitten. Hij
mocht worden, wat hij wilde, al was
het zeeman. Dan kon hij tenminste de,
wijde wereld intrekken. Natuurlijk
was het voor Spijker zelf niet leuk als
zijn jongen zeeman werd, want dan
zou hij hem maar weinig kunnen zien,
maar daar wilde hij niet aan denken.
Fred wordt ook schoenmaker.
Nu was het vreemde dat Freddie
altijd hij zijn vader in de werkplaats
kwam zitten om te kijken, hoe de
schoenen gemaakt werden. Als Spijker
zei: „Jongen, ga toch eens naar bui
ten, ga toch spelen in de zon", zei hij
Nee vader, ik wil liever kijken als u
werkt."
Dat bleef ook zo, toen Fred groter
werd en tenslotte zei hij, dat hij ook
schoenmaker wilde worden, net als
zijn vader. Spijker vond het erg jam
mer, maar hij wilde zijn jongen niet
tegen diens zin een ander vak laten
doen. Daarom stemde hij erin toe en
leerde hem het schoenmakersvak.
Daarna duurde het niet lang meer of
Fred Spijker zat elke dag bij zijn va
der en werkte met hem mee. Al gauw
maakte hij de schoenen nog beter dan
zijn vader en de zaak ging meer en
meer vooruit. Toen Spijker dat zag,
dacht hij: „Als mijn jongen dan niet
de wereld wil intrekken, zal ik het
doen. Hij is nu zo groot en flink, dat
hij best alleen de zaak kan drijven. Ik
ga dan eindelijk eens op pad!"
En zo pakte hij op een morgen een
paar dingen bij elkaar en vertrok.
Fluitend ging hij op weg. De zon
scheen en het was heerlijk weer. Hij
genoot van de buitenlucht en van de
bloemen, van de vogels in de bomen
en van de heerlijke geur van bossen
en hei.
De oude man.
Hij was al een paar dagen onder
weg, toen hij ergens op een heel stil
paadje een ouden man tegenkwam.
Deze man liep mank en toen Spijker
hem vroeg, wat hij had, antwoordde
hij„Ach meneer, het is toch zo ver
velend, ik heb al heel lang gelopen en
nu is mijn schoen kapot gegaan. En
ik weet niet, waar het volgende clorp
is. Ik heb al blaren aan mijn voeten
en ik weet niet, wat ik moet doen
Kunt u me misschien helpen?"
De schoenmaker begon te lachen en
zei: „U bent aan het goede adres,
meneer. Ik ben namelijk schoenmaker
van beroep en ik wil uw schoen wel
even maken. Ik heb toch wat gereed
schap meegenomen."
Hij nam de schoen van den ouden
man en begon die te repareren Toen
de schoen weer heel was, gaf hij hem
terug en toen zei de ander vriendelijk
„Dank je wel, schoenmaker, dat je
me hebt geholpen. Ik heb geen geld
om je te betalen, maar ik zal je iets
anders geven. Hier zijn drie huizen.
Het zijn heel bijzondere buizen. Door
de één kan je net zover zien, als je
maar wilt. Door de ander kan je alles
horen, wat je maar wilt en door de
derde kan je alles zeggen, wat je maar
wilt, ze zullen je altijd kunnen ver
staan. Maar, er is één gevaar aan de
buizen verhonden: als je ze verkeerd
gebruikt, gebeurt er iets vreselijks!"
De drie buizen.
Spijker was erg blij met de buizen.
Hij gaf op alle drie een bepaald teken,
zodat hij ze niet door elkaar kon ha
len en ging toen op stap. Toen hij op
een hoge berg gekomen was, dacht hij
„Nu moest ik toch mijn buizen eens
proherenHij richtte daarom de
buis om door te kijken naar de kant
van zijn eigen dorp om te zien hoe de
zaken thuis stonden. Daar zag hij zijn
zoon op het krukje zitten en zijn zus
ter bracht juist het eten. Nu luisterde
hij door de tweede huis, wat ze zeiden
en hoorde: „Tante, ik ga trouwen. Met
de dochter van een schoenmaker en
ik zal voortaan mijn werk in de werk--
plaats van mijn schoonvader doen."
„Dat komt goed uit," antwoordde
Spijkers zuster, „want ik ga met den
molenaar trouwen. Dan kunnen wc
het huis hier sluiten, je vader zal toch
wel niet terug komen."
Nu zette Sniiker de derde huis nan
zijn mond en riep: „Doen jullie dat
maar, want ik blijf werkelijk weg!"
Ze keken allebei stomverbaasd op en
konden hun oren niet geloven. Spijker
lachte hartelijk en liep door.
In het vreemde koninkrijk.
Weer enige dagen later kwam hij
in een land waar oorlóg was. Alle
mensen waren erg bang en de solda
ten moesten tegen den veel machtiger
vijand vechten. Spijker ging direct
naar den koning en zei, dat hij mis
schien wel kon helpen. De koning wil
de hem niet geloven, maar toen ge
bruikte Spijker om de beurt de drie
huizen en zag en hoorde precies, wat
er door de generaals van den vijand
besproken werd. Hiermee redde hij
het leger van den koning en deze won
de oorlog. De koning was zo blij, dat
hij uit dank zijn dochter aan den
schoenmaker schonk en reeds korte
tijd later werd de bruiloft gevierd.
Het spreekt vanzelf, dat Spij ier nu
heel gclukig was. Hij had alles wat
zijn hart begeerde, alleende eer
ste minister van het land was jaloers
op Spijker en had zelf met de prinses
willen trouwen. Op een keer stal hij
de drie buizen om ze zelf te kunnen
gebruiken. Maar hij keek door de
spreekbuis en werd toen blind. Daar
na luisterde hij door de kijkbuis en
werd doof en tenslotte sprak hij dooi
de hoorbuis en werd stom.
En iemand, die stom, doof, blind
en bovendien nog een dief was, kan
niet eerste minister van een groot i ij k
zijn en daarom werd hij afge'.et. De
koning nam Spijker nu tot eerste
minister en door zijn wonderbuiz''n
deed hij heel veel goed. Alle onderda
nen van den koning hielden van den
eersten minister en toen de koning
stierf, riepen ze Spijker tot ko
ning uit. Daarna leefde hij nog jaren
lang met zijn jonge vrouw gelukkig
en tevreden en bestuurde zijn rijk
voortreffelijk.
GemeenteraadJpraiMelle
Wonderlijk zooals dat helpt zoowel bij kinderen als volwassenen. Pot 50 ct. Tube 40 ct. Doos 30 ct. Bij Apothekers en Drogisten
WO»
